Trudy Harris przez ponad dwadzieścia lat pracy w hospicjum towarzyszyła w drodze do wieczności wielu swoim podopiecznym. Niektórzy z nich opowiadali jej o swoich spotkaniach z aniołami, zmarłymi wcześniej bliskimi czy doświadczeniach niebiańskiej rzeczywistości. Początkowo była wobec tych opowieści bardzo sceptyczna. Kiedy jednak takie same historie słyszała z ust setek kolejnych pacjentów, nie mogła nie uwierzyć, że rzeczywiście Bóg daje im w tych „przebłyskach nieba” doświadczyć przedsmaku tego, co czeka ich po tamtej stronie. W tej książce znajdziecie kilkadziesiąt takich historii pełnych znaków, świadczących o tym, że śmierć nie jest ostatecznym końcem naszego istnienia, a jedynie przejściem do innego świata. Książka ta może być inspiracją i wsparciem dla wszystkich, którzy stoją w obliczu śmierci – swojej lub swoich bliskich – ale także dla tych, którzy mają wątpliwości co do ciągłości naszego istnienia po odejściu z tego świata. Wszyscy czytelnicy mogą w niej zaś znaleźć niezwykłą dla współczesnego człowieka, pełną nadziei i pokoju, perspektywę na wydarzenie, które prędzej czy później stanie się udziałem każdego z nas. Książka Przebłyski nieba ukazuje w głęboki i poruszający sposób rzeczywistość życia po śmierci – życia wypełnionego Bożą miłością oraz radością spotkania z tymi, których mocno kochaliśmy w tym świecie. Bp John J. Snyder Trudy napisała piękne dzieło, pomagając nam zrozumieć, co może się wydarzyć podczas naszej ostatniej podróży, i dodając nam odwagi, nadziei i wiary w uświadamianiu sobie, że umieranie jest ścieżką do nowego życia. Dr Francis MacNutt, współzałożyciel i dyrektor Christian Healing Ministries, autor m.in. Modlitwy, która uzdrawia.

Pozycja ta to rozmowy Darii Głowackiej z kobietami, które usunęły ciążę. Inteligentne, wykształcone, atrakcyjne, dlaczego więc zdecydowały się na tak desperacki czyn? Co skłoniło je do podjęcia takiej decyzji? Czy nie miały wsparcia ze strony najbliższych? Czy bały się konsekwencji? Czy kiedykolwiek żałowały swojej decyzji?Na te i inne pytania odpowiedzi znajdziecie w naszej książce. Poznacie kobiety, które już zawsze będą żyły z piętnem popełnionej zbrodni. O trudnym wyborze, mającym wpływ na dalsze życie bohaterek, dziennikarka rozmawia szczerze z kilkoma kobietami, które powierzyły jej swoje tajemnice.W książce znajdziecie również wywiady z ekspertami - prof. Bogdanem Chazanem (ginekologiem), ks. drem Dominikiem Koperskim (opiekunem wspólnoty ""Winnica Racheli""), prof. Marią Ryś (psychologiem) - którzy opowiadają o psychicznych, fizycznych, a także duchowych konsekwencjach aborcji. O jednej radykalnej decyzji, która może zmienić całe życie, zwłaszcza gdy jest nieprzemyślana.

Miliony ludzi na całym świecie rozpoznają uśmiechniętą twarz Nicka Vujicica. Nick urodził się bez rąk i nóg, jednak przezwyciężył ograniczenia wynikające z niepełnosprawności i prowadzi dziś życie, które sam określa jako „obłędnie szczęśliwe”. Jest jednym z najsłynniejszych współczesnych mówców motywacyjnych. Angażuje się w działalność charytatywną, a równolegle kieruje firmą szkoleniową, nagrywa programy radiowe, pisze bestsellerowe książki i występuje w filmach – by wymienić tylko niektóre z jego licznych aktywności. Swój sukces życiowy Nick przypisuje postawie streszczającej się w dewizie „wiara w działaniu”. W książce „Niezwyciężony!” Nick podpowiada, jak konsekwentnie stosować wiarę w działaniu w różnych dziedzinach życia – jak przekuć wiarę w czyn w konfrontacji z problemami i wyzwaniami takimi jak: • kryzysy osobiste • trudności w relacjach z innymi ludźmi • wyzwania związane z pracą i karierą • problemy zdrowotne i utrudnienia wynikające z niepełnosprawności • autodestrukcyjne myśli, emocje i uzależnienia • nietolerancja, dyskryminacja, znęcanie się i przemoc • zaburzona równowaga ciała, umysłu, serca i ducha

Opowieść Łukasza Skibińskiego to próba zmierzenia się z wizerunkiem despotycznego ojca, który to obraz zaciążył na całym życiu głównego bohatera. Czytelnik poznaje jego losy, wędruje z nim od nadbużańskiej wsi za mury klasztorne, zagłębia się w metaforyczne sny i staje w konfrontacji z wiarą. Psychologiczne rozważania przeplatają się tu z oniryczną refleksją. Bohater zagłębia się w swoje wewnętrzne „ja”, by zrozumieć własne decyzje i wpływ ojca na ich podejmowanie.

Biografia Janusza Palikota – jednego z najbarwniejszych polityków ostatniego dziesięciolecia, kandydata na prezydenta RP w wyborach w 2015 roku. Kandyduję na urząd prezydenta RP, bo wierzę, że możliwa jest trochę inna Polska. Wolna od strachu przed prawdziwą nowoczesnością, która jest wolnością głów i serc, a nie tylko nowoczesnością autostrad i pociągów. Chcę w kampanii reprezentować i zmobilizować ludzi, którym bliskie jest marzenie o takiej Polsce. Chcę, by ich głos został usłyszany ponad dudnieniem bębnów wojennych tych, którzy zaraz ruszą na wojnę. Ale kandyduję również dlatego, że Polska potrzebuje innej polityki gospodarczej – opartej na rozwoju, a nie na niskich płacach. Wiem, że mam kwalifikacje, by tego dokonać. Janusz Palikot

To, co wiem na pewno to owoc czternastoletniej pracy autorki nad kolumną pod tym samym tytułem, ukazującą się w O, The Oprah Magazine. Przez te lata autorka co miesiąc robiła przed sobą i czytelnikami rachunek sumienia, zastanawiając się nad tym czego jest w życiu pewna. Owocem tych refleksji i poszukiwań jest szczera, porywająca książka, która podniesie na duchu każdego czytelnika. Opowieści i wspomnienia podzielone są tematycznie na rozdziały radość, nieustępliwość, więź, wdzięczność, potencjał, zachwyt, jasność i moc. To, co wiem na pewno przybliża postać jednej z najbardziej rozpoznawalnych i wpływowych kobiet na świecie. Poznajemy wartości, którymi kieruje się Oprah Winfrey i świat w jaki wierzy ta niezwykle mądra osoba. „Mam nadzieję, że czytając o życiowych lekcjach, przed którymi się broniłam, przez które płakałam, z którymi się godziłam, które mnie bawiły i z których koniec końców dowiedziałam się czegoś, co wiem na pewno, zaczniesz sobie stawiać pytanie o to, co dla ciebie jest ważne w życiu. Wiem też, że to, co po drodze odkryjesz, będzie fantastyczne, ponieważ odkryjesz siebie.” Oprah Winfrey

Właśnie ukazało się nowe wydanie znanej książki Krzysztofa Baranowskiego "Szkoła pod Żaglami". To opowieść snuta przez trzech uczestników pierwszego rejsu Szkoły ("Śladami starych kultur"), zwanych "Kaczorami". Książka ilustrowana jest satyrycznymi rysunkami jednego z nich. Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej, co może Cię czekać na pokładzie Szkoły, koniecznie spraw sobie prezent i ją kup!

Pierwsze dwa lata to bardzo intensywny czas w życiu dziecka. Jako rodzice na pewno wiele chwil chcielibyście zapamiętać. Jakie było pierwsze słowo waszego dziecka? Kiedy postawiło swój pierwszy krok? W co lubiło się bawić? Oto praktyczna książka z dyskretnymi ilustracjami Catariny Kruusval, znanej z książek o Eli i Olku. Znajdziecie tu miejsce, by zapisać najważniejsze spostrzeżenia i wspomnienia oraz wkleić zdjęcia.

Ta książka jest potrzebna, ponieważ nieżyjący Hitler wciąż nie daje spać wielu osobom. Nie tylko sceptycznej młodzieży, lecz również historykom wszystkich krajów. [] Erich Kempka przedstawił w prawdziwą, tragiczną prawdę, którą mogłem uzupełnić za pomocą licznych wypowiedzi świadków tamtych czasów, dokumentów oraz publikacji. Uczyniłem to tym chętniej, że Niemcom prawda jest tak samo potrzebna, jak kromka chleba głodnemu. Do tej pory najnowsza historia Niemiec była wyjąwszy garstkę rzetelnych historyków i publicystów świadomie fałszowana, przeinaczana, a w części zakłamywana. [] Ze skromną prostotą, ale i szczerą konsekwencją, Kempka odważnie opowiada o tym, jak było naprawdę, a nie jak chciano sprawy widzieć i słyszeć od 1945 roku.

Z jednej strony byli projektanci, którzy chcieli ubierać Polaków jak paryżan. Z drugiej było państwo, które chciało ubierać Polaków zupełnie inaczej. A gdzieś pomiędzy ci Polacy, którzy musieli się jakoś ubrać. Po latach opowiadają o rozkloszowanych spódnicach z siatek na muchy, kurtkach z demobilu zdobywanych „na ciuchach”, białych botkach kupowanych u szewca, ortalionach, nonironach, dżinsach, tetrach i kożuchach, jakby mieli je właśnie na sobie. Opisują kształt guzików przy mankietach, krój kołnierza, deseń podszewki, każdy szczegół. Bo aby te ubrania zdobyć, przemierzyli dziesiątki kilometrów, wystali długie godziny w kolejkach, wyczekiwali w nieskończoność u krawcowych. Ale to nie jest to sentymentalna opowieść o minionych czasach. To raczej próba zrozumienia, dlaczego w PRL moda miała tak wielkie znaczenie: dla państwa, które traktowało ją propagandowo, i dla ludzi, którzy po wojnie chcieli za pomocą ubrań zachować coś z lepszej przeszłości albo wyróżnić się z szarego tłumu. A co z tym wszystkim mają wspólnego wielbłądy? Bardzo dużo, bo wszyscy się o nie kłócą. "Aleksandra Boćkowska przedstawiła najważniejsze, znane już zjawiska kształtujące modę PRL-u, jak ciążący nad wszystkimi poczynaniami nadzór polityczny, kiepską kondycję przemysłu odzieżowego i handlu, ale opowiedziała także o tych instytucjach i osobach, które próbowały przenosić do Polski aktualne wzory mody zachodnioeuropejskiej i przybliżać ją żyjącym za żelazną kurtyną Polakom, a zwłaszcza Polkom. Oddała należny, choć nie czołobitny, hołd Modzie Polskiej i jej twórczyni, Jadwidze Grabowskiej; prześledziła historię niebywałego sukcesu Hofflandu i heroiczne boje jego założycielki , Barbary Hoff, o udostępnienie polskiej młodzieży ubrań podążających za trendami obowiązującymi w modzie światowej; przyjrzała się karierze Jerzego Antkowiaka, obiektywnie oceniając jego wkład w tworzenie i promowanie modnych wzorów. Dużą zasługą Autorki jest przypomnienie działalności projektantek, o których na ogół milczą opracowania poświęcone modzie w PRL-u: Kaliny Paroll, Wandy Borowskiej, Krystyny Buczkowskiej, Ireny Gregori. Aleksandra Boćkowska doceniła też działalność pedagogów i uczniów z Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi, relacjonując ich zmagania z przemysłem, niechętnym plastykom-projektantom, usiłującym przełamać państwowy monopol „uniformizacji” produkcji odzieżowej i obuwniczej." prof. Anna Sieradzka "Książka Aleksandry Boćkowskiej jest jedną z najciekawszych, jeśli nie najciekawszą w ogóle pozycją o modzie w PRL. Autorka nie zadowala się obiegowymi „prawdami” o modzie (że czasy były siermiężne, że Hoffland walczył z systemem itp.), tylko drąży poszczególne wątki i dzięki temu, niezależnie od głównego tematu, prezentuje czytelnikowi znakomitą książkę historyczną. Ogromną zaletą "Wielbłądów" (i zarazem powodem do frustracji dla wszystkich noszących się z zamiarem napisania czegoś o modzie i sztuce w PRL) jest bogactwo źródłowe i tematyczne. Aleksandra Boćkowska oddała sprawiedliwość Jadwidze Grabowskiej, Barbarze Hoff, Grażynie Hase, Teresie Kuczyńskiej czy Jerzemu Antkowiakowi. Pokazała rolę „Przekroju” i miesięcznika „Ty i Ja”. Zbadała fenomen „ciuchów” i przyjrzała się, jakie mechanizmy rynkowe i polityczne stały za ofertą Cory czy Mody Polskiej. Książka porywa reporterskim zacięciem i potoczystą narracją. Tekst ożywiają erudycyjne odwołania do prozy epoki oraz bardzo dyskretnie poprowadzony wątek osobisty, który sprawia, że książkę czyta się z jeszcze większym zaangażowaniem." Justyna Jaworska

Co się dzieje za zamkniętymi drzwiami domu Terlikowskich? On, płachta na byka feministek, ona, matka pięciorga dzieci. Czy życie w rodzinie żarliwych katolików to radość czy męczarnia? Z opowieści Terlikowskich wynika że jedna wielka przyjemność. Tłum dzieci rządzi. Wrzawa, harmider i kolejne zabawne sytuacje. Jakby czytelnik znalazł się w świecie przygód Mikołajka.

Masz dziadka? Poproś go, by w tej książce spisał dla ciebie swoje wspomnienia!Jesteś dziadkiem? Dzięki tej książce będziesz mógł przekazać wnukom opowieść o swoim życiu.Być może już teraz lubią, kiedy opowiadasz im o swoim dzieciństwie, o dawnych czasach.Gdy dorosną, książka z twoimi wspomnieniami będzie dla nich bezcennym skarbem. Nie tylko pozwoli im dowiedzieć się, kim byłeś, jak żyłeś, jak myślałeś, ale także pomoże im poznać własne korzenie i zobaczyć swoje życie w szerszym kontekście.Od czego zacząć? Jak opowiada się o życiu? Ta książka pomoże ci uporządkować wspomnienia. Znajdziesz tu także miejsce na fotografie. Możesz po kolei odpowiadać na pytania lub wpisywać tylko to, co w danym momencie przychodzi ci do głowy. Jeśli któryś temat cię nie dotyczy, rozwiń w tym miejscu inny wątek. Nie musisz traktować dosłownie każdego hasła ? wystarczy, jeśli stanie się inspiracją do zapisania tego, co pamiętasz, co było ważne akurat dla ciebie. Kto wie, może zechcesz kontynuować zapiski w osobnym zeszycie?

Dramatyczna, fascynująca autobiografia autystycznej dziewczyny, która była dzieckiem w czasie, kiedy pojęcie „autyzm” nie było znane (lata 60. XX w.). Dziewczynka z głębokim autyzmem, żyjąca w tzw. „normalnym” środowisku, traktowana była jak dzika, szalona, głucha…Próbując przetrwać, stwarzała sobie własne światy, wykształcała mechanizmy obronne, które obecnie inspirują terapeutów pracujących z dziećmi autystycznymi.

Teresa z rozbrajającą szczerością i humorem przedstawia kulturę, zwyczaje i pasje Hiszpanów w wieku XVI. Jest to opowieść o jej przygodach i jej sióstr, a także karmelitów bosych podczas zakładania klasztorów Reformy. Księga ukazuje zarówno ogrom pracy św. Teresy nad stworzeniem odpowiednich warunków do życia charyzmatem karmelitańskim, jak i tęsknotę, by Karmel był przestrzenią ciszy, w której można spotkać miłującego Boga.

Faza Księżyca, pozycja zajmowana przez Księżyc w znaku Zodiaku posiada przemożny wpływ na ludzkie życie. Wybór właściwego momentu postępowania częstokroć decyduje o sukcesie albo porażce. Autorzy wychowali się w środowisku, w którym wiedza ta pozostała przez stulecia żywa i jako pierwsi zaprezentowali ją milionom ludzi. W książce znajdziecie rady oraz porady dotyczące m.in.: Lecznictwa holistycznego, Zdrowego odżywiania się, Skutecznych sposobów wykonywania prac w gospodarstwie domowym, Pracy w ogrodzie i na polu - bez użycia chemii i nawozów sztucznych

Wspomnienia Iriny Ratuszynskiej z lat spędzonych w więzieniu i w obozie o obostrzonym reżimie dla szczególnie niebezpiecznych przestępców w Mordowii (1983-1986) zostały napisane w 1987 roku i po raz pierwszy opublikowane w Londynie w 1989 roku. Przetłumaczono je na angielski, francuski, niemiecki, szwedzki, fiński, duński, norweski, włoski, holenderski, japoński. Po polsku ukazują się po raz pierwszy. Wspomnienia odsłaniają wciąż mało znany świat radzieckich obozów dla więźniów politycznych z lat osiemdziesiątych XX wieku. Ten ważny dokument historyczny jest jednocześnie przejmującym, głęboko osobistym świadectwem ludzkiej solidarności i niezłomności moralnej w nieludzkich warunkach. Walory poznawcze wspomnień dopełniają ich żywe, bogate i obrazowe język i stylistyka, a dramatyzm wydarzeń, jakie opisują, sprawia, że jest to lektura przykuwająca i fascynująca. Więźniarki – zwykle kryminalne (poza nią do niekryminalnych należała tylko Tatiana Wielikanowa) – słuchały jej wierszy i opowieści, a nawet zwalniały z ciężkich prac, byleby tylko mogła opowiadać. Tytuł książki odnosi się do koloru więziennego uniformu. Autorka pisze w Epilogu: „Ja tymczasem żyję i jest to zapewne niesprawiedliwe. Przechowuję nikomu tutaj niepotrzebny więzienny uniform roboty pani Lidy. Czasami do owej obozowej skóry, która tyle widziała, przyciskam policzek. Mój szary kolor! Kolor nadziei! Jak długo jeszcze na mojej ziemi będą stały owe obozy? Jak będę mogła dzisiaj zasnąć, kiedy wciąż tam stoją?”.

Paweł Daniel Zalewski jako powieściopisarz już po raz kolejny wykorzystuje swój wrodzony zmysł wyławiania surrealizmu z życia, bogate doświadczenie podróżnika oraz synestetyczny odbiór rzeczywistości. Po debiutanckiej Ścianie (2010) oto kolejna powieść trzymająca uwagę czytelnika w stałym napięciu nie tylko konstruowaną intrygą, ale także niezwykle plastycznymi i pełnymi różnorodnych szczegółów opisami. Dzięki licznym podróżom pisarza oraz wyobraźni ukształtowanej w artystycznej atmosferze domu rodzinnego zebrane na kartach Bez pamięci relacje z rozmaitych czasoprzestrzeni charakteryzują się autentyzmem i ścisłym przyleganiem do opisywanego miejsca i czasu.Równie intrygująca jest sama kanwa opowieści. Pielęgnowane w dzieciństwie wspomnienia babci ? kobiety zmuszonej przez wiatry historii do opuszczenia rodzinnego Lwowa i zapuszczenia korzeni pod nowym, tym razem krakowskim, adresem ? doprowadzają dorosłego już Piotra do poszukiwania grobu dziadka na Cmentarzu Łyczakowskim. Niczym w prawdziwej kryminalnej zagadce zadanie okazuje się jednak nie być takie proste, a kolejne postaci, jakie stają na drodze Piotra, zamiast rozwiązywać, coraz bardziej supłają węzeł tajemniczej przeszłości... Poszukiwania Piotra przypominają próbę uchwycenia własnego cienia, dlatego autor dla podkreślenia iluzoryczności rzeczywistości zestawił jej realistyczne opisy z baśniami snutymi obficie przez spotykane postaci. W ten sposób objawia się czytelnikowi jedna z wielu prawd zapisanych na kartach Bez pamięci. Zarówno dzieje świata, jak i osobiste to mieszanka faktów i podań, prawd i interpretacji, uchwytnych szczegółów i umykającej istoty zdarzeń. To kolaż prawdziwych wspomnień oraz baśniowych życzeń i pragnień. Z książki Zalewskiego w końcu płynie również nauka, że im cel jest bliższy, tym bardziej staje się dla nas zagadkowy, a także swego rodzaju przestroga przed spełnianiem wszystkich naszych marzeń. Niektóre bowiem powinny pozostać niezrealizowane.

Jest rok 1924. Po ośmiu miesiącach wyczerpującej wędrówki, pokonując głód, mróz, własne słabości i czyhające na drodze pułapki, ukrywając się pod przebraniem tybetańskiej pątniczki, Aleksandra David-Néel jako pierwsza Europejka dociera do Lhasy – niedostępnej wówczas dla obcokrajowców stolicy Tybetu. Jej jedynym towarzyszem jest Jongden – młody tybetański mnich, cały ekwipunek mieści się w dźwiganym na plecak tobołku, a za oręż służy pomysłowość i niezłomny hart ducha. Wkraczając do Lhasy, ta na pozór krucha francuska orientalistka odnosi zwycięstwo nad granicami ustanowionymi przez ludzi i realizuje marzenie, podyktowane nie próżnością, ale miłością do tego kraju, ludzi, obyczajów, filozofii i religii. W dzienniku z tej niezwykłej podróży Aleksandra David-Néel utrwaliła Tybet, którego już nie ma. Bez uprzedzeń, ale i bez upiększeń opisała świat, który fascynował ją jako badaczkę i poruszał serce. Wiele z obserwacji, jakie poczyniła w Lhasie okazało się ponurym proroctwem, tym cenniejszym staje się więc to świadectwo przeszłości, kiedy Tybet należał do Tybetańczyków.

Poemat poezji wizualnej opisujący podróż przez wyobrażeniową krainę Afazji. To swoisty przewodnik po kraju, którego zostałam obywatelem - nagle i bez ostrzenia ,,,, ,,,, Jednak nie o wiwisekcje tu chodzi, tylko o zrozumienie choroby, która dotyka bardzo wielu ---- bo udar jest chorobą cywilizacyjną , a udar lewostronny zabiera wszystkie kody komunikacji, które znamy ---- dlatego od szlaczków poprzez krzywe litery spróbowałam opisać swój nowy świat - świat Afazji, poczuć jej klimat i poznać jej architekturę . A nie poznałabym go gdyby nie tętniak moim mózgu i 2 dwa udary ,,,, Dziś mam 5 lata i nową perspektywę myślenia ,,,,

Służyłem w armii prawie czterdzieści pięć lat: od 1941 do 1986 roku. Wkroczyłem na moją wojenną ścieżkę na łuku kurskim, przeszedłem przez Ukrainę, Mołdawię, Rumunię, Jugosławię, Węgry i Austrię. Naszym przeciwnikiem był doświadczony, znakomicie wyszkolony, odważny i brutalny nieprzyjaciel. Musieliśmy zapłacić wysoką cenę za każdy zniszczony czołg, działo szturmowe i armatę, a także za każdy kilometr tej drogi. Wygraliśmy tę krwawą walkę, kończąc ją w Niemczech i Austrii, ale tak wielu towarzyszy walki zapłaciło najwyższą cenę za zwycięstwo... Byli to młodzi, odważni, przystojni chłopcy, każdy z nich miał rodzinę, nadzieje na lepszą przyszłość i wiarę w życie. Mieliśmy tyle powodów do dumy: dorównaliśmy najlepszej armii na świecie i ostatecznie ją rozgromiliśmy. Podczas wojny moja załoga i ja zniszczyliśmy dwadzieścia osiem czołgów i zabiliśmy setki nieprzyjacielskich żołnierzy. A ja przeżyłem.Nie żałuję przeszłości. Wiele dokonałem żyłem pełnią życia. Nie wstydzę się swoich czynów dałem z siebie wszystko. Niczego nie żałuję!Wasilij Briuchow