„Teoria wyborów” to sprawozdanie z podroży, jaką odbywa niemal każdy z nas, aby przygotować się do dokonania właściwego wyboru po śmierci. Książka stanowi próbę odpowiedzi na zadawane od tysiącleci pytanie, czym jest życie po śmierci? Czym rożni sie niebo od piekła, na czym polega kara?
Umysł uwolniony z ziemskich ograniczeń stanie przed koniecznością dokonania wyboru na całą wieczność. Jak bardzo perspektywa zmiany czasu wpłynie na nasze postrzeganie rzeczywistości? Jeśli nasze życie jest rodzajem więzienia, z którego jedyną ucieczką jest śmierć, dlaczego tak bardzo się jej obawiamy, zamiast czekać na nią jak na zbawienie?
Dlaczego po śmierci nie staniemy się innymi ludźmi, niż jesteśmy za naszego życia, a jedynie zmianie ulegną niektóre aspekty naszej egzystencji? Czym jest stwórca i dlaczego nie zależy mu na tym, by kontrolować nasze życie?
Zwykle jest tak, że potoczna świadomość przeciwstawia wątpienie wierze. O wątpiącym mówi się niemalże jako o kimś wybrakowanym, o kimś, komu dobry Bóg poskąpił łaski wiary. Czy słusznie? Czy w twórczości jednego z największych wątpiących jest miejsce na religię, Boga i człowieka pojmowanego na sposób teologiczny? Innymi słowy, czy Emil Cioran jest pisarzem religijnym? Czy za pisarza religijnego może uchodzić apologeta samobójstwa, ktoś powszechnie uchodzący za bluźniercę, gdzie owo bluźnierstwo niekiedy przestaje zwracać uwagę na Boga, stając się tylko grą słów, słów składanych dla żartu, rozrywki? Postaram się udowodnić, że pomimo wszystko tak ? Emil Cioran to pisarz religijny, pisarz zawzięcie poszukujący absolutu.
Dziennikarka zadaje Biskupowi pytania o życie i jego sens, o to czym jest prawda i czemu służy ludzkie cierpienie; o śmierć, która zdaje się być kresem wszystkiego, o tajemnicę naszych dusz; o wiarę, nadzieję, miłość; o wizje przyszłości zaklęte w Apokalipsie?
Książka "Reportażu stamtąd nie będzie" jest zapisem rozmów prowadzonych przez Marzenę Burczycką-Woźniak z wybitnym polskim biblistą, ks. prof. Janem Bernardem Szlagą, biskupem pelplińskim. Ksiądz Biskup zmarł 25 kwietnia bieżącego roku. Był wybitnym naukowcem, myślicielem i człowiekiem niezachwianej wiary. Z uwagą obserwował bieżące życie. Mimo ogromu zajęć w jednej z większych polskich diecezji, dręczony kłopotami zdrowotnymi, potrafił znaleźć czas dla dziennikarzy, z zaciekawieniem wysłuchiwał pytań i przybyłemu ze świata człowiekowi cierpliwie "pisma wyjaśniał".
Książka będąca zbiorem dialogowanych wypowiedzi Biskupa Jana adresowana jest do tych Czytelników, którzy lubią dociekać, szukać, pytać, którym nie wystarczają katechetyczne definicje, ale też z drugiej strony ? nie wystarcza im duchowa pustynia, w jaką zamienia się współczesna Europa.
Światowe Dni Młodzieży z Janem Pawłem II w Częstochowie w 1991 roku były wyjątkowe. Po raz pierwszy w latach powojennych w warunkach wolności mogły się spotkać olbrzymie rzesze młodych ludzi ze Wschodu i Zachodu Europy, a nawet świata. Może lepszy byłby tu podział: z wolnego Zachodu i zniewolonego przez system komunistyczny Wschodu. Ponad 100 tysięcy młodych ludzi z niedawnego jeszcze ZSRS, jacy przybyli do stolicy polskiego życia maryjnego i religijnego, to był ewenement. Niedawno dopiero runął berliński mur; istniał ciągle, choć jeszcze tylko przez kilka miesięcy - ZSRS.
Po 20 latach spotykam uczestników tamtego, zaledwie kilkudniowego, spotkania. Dla wielu z nich było to spotkanie przełomowe, rozpoczynające zupełnie inny, nowy rozdział w ich życiu. Przynajmniej kilkoro spośród nich wybrało drogę kapłańską, zakonną, stałą formację religijną w ich życiu. Istnieją pary małżeńskie, których pierwsze spotkanie nastąpiło wtedy, w Częstochowie. Dla wielu Polaków z ZSRS Światowy Dzień Młodych w Częstochowie to była pierwsza okazja do odwiedzenia swojej historycznej ojczyzny. Pamiętać trzeba, że wydarzeniom pod Jasną Górą towarzyszyły wtedy dramatyczne wydarzenia w Moskwie, gdzie dosłownie pięć dni po spotkaniu Jana Pawła II z młodymi doszło do zamachu stanu. Opis tych dramatycznych chwil odnajdujemy we wspomnieniach uczestników ŚDM.
Ta książka to zbiór kilkudziesięciu relacji (świadectw, tekstów, rozmów) wywodzących się ze Wschodniej Europy ludzi, którzy przywołują tamten czas i efekty spotkania młodzieży z Janem Pawłem II w Częstochowie. Powstało ważne świadectwo religijności współczesnego człowieka a także chwila refleksji, co z tamtego ducha, co z duchowości poprzedniego papieża pozostało trwałe do dziś.
Adam Hlebowicz
Książka Pawła Rutkowskiego Kot czarownicy. Demon osobisty w Anglii wczesnonowożytnej poświęcona jest przybierającym kształt zwierząt demonom, które miały towarzyszyć i służyć osobom oskarżanym o uprawianie czarów w czasie angielskich polowań na czarownice w okresie wczesnowożytnym (XVI-XVIII w.). Powszechna i uporczywa wiara w istnienie i działanie demonicznych zwierząt, pozostających w osobistej relacji z czarownicami, w imieniu których wyrządzały krzywdę bliźnim, była jednym z podstawowych składników ówczesnej magicznej wizji świata. Autor rekonstruuje znaczenia przypisywane demonom osobistym w dawnej kulturze angielskiej, umieszczając jednocześnie dzieje tego motywu kulturowego w szerszym kontekście kultury europejskiej.
Ks. Józef Wilk urodzony w 1955 r. Studia teologiczne w Wiedniu. Święcenia kapłańskie w 1985 r. Doktorat z zakresu Nauk Społecznych na Uniwersytecie Wiedeńskim w 1990 r. Proboszcz parafii Guntramsdorf pod Wiedniem.
Autor trzech tomów refleksji do perykop ewangelicznych na niedziele i święta w liturgicznym cyklu A, B, C - Serce Niedzieli, autor trzech tomów myśli i refleksji do czytań ewangelicznych w roku liturgicznym A, B i C. Pełnia życia, autor trzech tomów homilii i rozważań do czytań ewangelicznych w roku liturgicznym A, B, C - Nadzieja Świata, homilii i rozważań do czytań ewangelicznych w roku liturgicznym A i niniejszego wydania na rok B - Siła Wiary oraz tomiku Msza Święta - ku lepszemu zrozumieniu.
Ta książka jest inna, dlatego zamiast koić i schlebiać, może drażnić, gorszyć, oburzać, złościć, intrygować nie znajdziesz w niej chłodnej kalkulacji, wyrachowania ani zdystansowanej obojętności, tylko żywą wiarę - drapieżną, nieokiełznaną katolicką poprawnością. Krzysztof z pasją demaskuje puste kaznodziejskie pocieszenia
Ze wstępu ks. Mariusza Pohla
Tak, wierzę w rzeczy, których nie rozumiem. Wierzę, że dzieje się ze mną coś, o czym nie wiem lub czego nie umiem nazwać. Wierzę w życie duchowe. Wierzę, że człowiek jest istotą duchową. I że duchem jest Bóg. Wierzę w rzeczy niewidzialne tak samo, jak w widzialne. Nie są wcale mniej rzeczywiste ani mniej prawdziwe. Co do stopnia ich realności, to być może przysługuje im przewaga. Bo nieśmiertelność, niepodległość wobec rozpadu, wobec czasu stanowi o tej przewadze. O tej rzeczywistości przekonuje cierpienie. Na pytanie o to, co ostatecznie jest rzeczywiste, odpowiadam: ból. Kryterium rzeczywistości jest cierpienie. Dlatego nie poddaję się łatwo diagnozie, że utraciłem kontakt z rzeczywistością.
Krzysztof Pachocki
Od przeszło 30 lat wydarzenia w Medjugorie budzą stale rosnące zainteresowanie. U jednych wywołują zachwyt, u innych zaś rodzą wątpliwości. Znana dziś na całym świecie mała wioska w Bośni i Hercegowinie co roku przyciąga rzesze pielgrzymów, którzy składają świadectwa o doznanych tam łaskach nawrócenia, przebaczenia, uzdrowień fizycznych i duchowych. Jednocześnie, trwają badania teologiczne nad prawdziwością objawień, pracują komisje, ścierają się opinie ekspertów i wciąż nie ma jednoznacznego stanowiska Kościoła w tej sprawie.
Autor raz jeszcze przedstawia historię objawień, pisze, co dzieje się obecnie z widzącymi, przedstawia aktualny stan badań naukowych i teologicznych oraz stara się umieścić wydarzenia w Medjugorie na tle innych objawień maryjnych XIX i XX wieku. Diego Manetti wnika też w treść dziesięciu tajemnic przekazanych widzącym przez ?Gospę? i przedstawia wybrane przypadki nawróceń i uzdrowień. W aneksie do książki znajdują się najważniejsze orędzia Matki Bożej brzmiące jak ostatnie wezwanie skierowane do niepokornych dzieci, którym grozi wielkie niebezpieczeństwo, jeśli nie zawrócą ze złej drogi.
Książka przedstawia niespotykane we wszechświecie środowisko, w którym żyje człowiek. Ukazuje powstanie życia i istoty człekokształtnej, powołanie przez Boga człowieka jako istoty cielesnej i duchowej, jego zalety i możliwości. Autor pokazuje życie zwykłego człowieka, z jego wadami i talentami. Jak mówi: przede wszystkim należy żyć zwyczajnie i normalnie. Żyj i pozwól żyć innym.
Zdaniem Porębskiego, aby zrozumieć i właściwie odczytać Stary Testament, należy posiadać odpowiednią wiedzę. Należy poznać środowisko, w której była redagowana Biblia, zwyczaje i mentalność Żydów, ich historię, prawo żydowskie, żydowską literaturę, gatunki, formy literackie, źródła zapożyczone od sąsiednich narodów, sposób formułowania myśli przez mówców, autorów, proroków, itp.
Autor komentuje wszystkie księgi Starego Testamentu wedle współczesnej wiedzy. Wprowadził do tekstu wiele własnych przemyśleń, takich jak ontologiczny dowód istnienia Boga, dla którego punktem wyjścia jest autookreślenie, a także sposób przebóstwienia istot człekopodobnych na bazie ewolucji człowieka.
Na podstawie Nowego Testamentu.
Głównym celem książki jest przybliżenie czytelnikowi Jezusa jako Istoty człowieczej, a zarazem Syna Bożego. Obecnie większości ludzi nie wystarczają suche formuły teologiczne – chcą być jak najbardziej świadomi swej wiary. Autor stara się swą pracą tę świadomość pogłębić i uza-sadnić. Proponuje nowe spojrzenie na wiele zdarzeń Biblijnych Nowego Testamentu, zgodnie ze współczesną wiedzą przyrodniczą i teologiczną. Propaguje wiarę rozu-mną, która nie byłaby w konflikcie z prawami przyrody. Racjonalne podejście do spraw religijnych umiejętnie łączy z duchowym przeżywaniem sacrum.
Mądrość, która daje nadzieję
Alfabet Tischnera to kolejna zachęta do spotkania z wciąż żywą i inspirującą myślą księdza
i filozofa. Miłość i cierpienie, sumienie i wolność, krzyż i nadzieja, góry i górale, komunizm
i demokracja - to tylko niektóre z haseł, jakie się w nim znalazły. Można je czytać jako komentarz do otaczającej nas rzeczywistości lub uniwersalne refleksje wybitnego kapłana. Alfabet... to jednak przede wszystkim książka, która pokazuje, jak iść przez życie, i skłania do rozmowy o tym, co naprawdę ważne.
”Wybór niniejszy bierze pod uwagę sytuację, w jakiej się znajdujemy. Nasze czasy nazywane są niekiedy czasami przełomowymi. W tej „godzinie przełomu” istotną rolę - przynajmniej w naszej części świata - odgrywa chrześcijaństwo i wpisana weń nadzieja. Chodzi o to, by popatrzeć na świat i spróbować go zrozumieć w perspektywie tej nadziei. Czy wolno nam mieć jeszcze „nadzieję na nadzieję”? Tischner był przekonany, że nie tylko wolno, ale że wręcz nie ma innego wyjścia - tylko ta nadzieja może „powiązać” inne, które są w naszym zasięgu. Czy miał rację? Czy byłby dziś w stanie nas o tym przekonać?”
(ze wstępu Wojciecha Bonowicza).
?Czy współczesny świat nie stworzył swych własnych bożków? Czy pieniądze, żądza posiadania, władzy i nawet pragnienie wiedzy nie odwróciły człowieka od jego ostatecznego celu?? (Benedykt XVI). Ojciec Leon podejmuje w książce niełatwą próbę odpowiedzi na te fundamentalne pytania współczesności. Pytania o sens wiary, jej wartość, o to, czy pierwsze przykazanie Dekalogu ma dla dzisiejszego człowieka istotne znaczenie.
W oparciu o listę nowych grzechów, ogłoszonych przez Kościół, oraz zjawiska nazwane nowymi bożkami, autorzy poruszają problem uwikłania człowieka w jawną ? bądź nieuświadomioną ? grzeszność, której granice poszerzyły się wraz z rozwojem współczesnego świata i możliwości człowieka. Są to między innymi pokusy bogactwa, kultu pięknego ciała, młodości, odniesienia sukcesu... Przyglądają się też działaniom człowieka w dziedzinie manipulacji genetycznych (w tym problemowi in vitro), niszczenia środowiska czy stosunku do zwierząt. Ojciec Leon diagnozuje również najnowsze zjawiska, jakim w swej słabości ulega człowiek: zagrożenia stwarzane przez Internet, ekshibicjonizm medialny czy poszukiwanie w życiu ekstremalnych wrażeń. Autorzy rozpoznają je jako nowy panteon bożków, który utrudnia człowiekowi wejście w relacje z prawdziwym Bogiem.
Ojciec Leon podkreśla, że podobnie jak biblijny złoty cielec, który był nie tyle wyrazem bałwochwalstwa, co pragnieniem konkretnego, realnego Boga, dzisiejsza ?potrzeba bożków jest pośrednio świadectwem tego, że człowiek potrzebuje Boga?. A jednak często dzisiaj żyje tak, jakby Boga nie było.
W relacjach międzyludzkich zawsze dochodzi do pewnego napięcia gdy pojawia się kwestia kierowania innymi. Czy można nauczyć się kierowania ludźmi? Co charakteryzuje osoby o zdolnościach przywódczych? Czym są różnice między męskim a żeńskim stylem przewodnictwa? Te pytania postawili sobie opat prymas Notker Wolf i siostra Enrica Rosanna. Na podstawie własnych doświadczeń związanych z pełnieniem funkcji zarządczych oraz najlepszej literatury dotyczącej zarządzania ludźmi rozprawiają się z najczęściej występującymi błędami i nieporozumieniami w zarządzaniu. Pokazują, o co dokładnie chodzi w kierowaniu ludźmi – nie tylko w przedsiębiorstwie, lecz również w polityce, szkole i rodzinie. Konkluzją jest stwierdzenie, że można zarządzać ludźmi w imię Boga.
Nie ma dla nas w życiu nic ważniejszego od przygotowania się na to spotkanie z Bogiem, aby Mu w pełni odpowiedzieć, aby w tej odpowiedzi urodzić się do pełnego życia. Milczenie, słuchanie i posłuszeństwo są niezbędnymi warunkami tego naszego przygotowania się. Dlatego też w życiu monastycznym są one wartościami podstawowymi i niezbywalnymi. Ale tak samo ważne są w życiu duchowym każdego człowieka, nie tylko chrześcijanina. Bez milczenia i wsłuchania się w prawdę nie możemy stać się tymi, kim w istocie jesteśmy.
Opisana tu droga obejmuje proces uniezależniania się od spraw i rzeczy, coraz pełniejszego wyzwalania się, dzięki któremu staje się możliwe doświadczenie wewnętrznego spokoju – mistycznego milczenia, gdzie kończy się mowa, myślenie i dążenia, i w którym Bóg przemawia do duszy. Droga ta jest jednym z podstawowych elementów chrześcijańskiej tradycji mistycznej. Naucza, że bezpośrednie przesłanie Boga do człowieka realizuje się w głębi duszy, poza refleksją umysłu i świadomą wolą. Warunkiem tego jest odejście od żmudnych ćwiczeń i przyzwolenie na wewnętrzną ciszę.
Miguel de Molinos, hiszpański mistyk. Urodził się w 1628 r. w Muniesa. W 1652 r. przyjął święcenia kapłańskie. Już zanim objął posadę teologa na portugalskim uniwersytecie w Coimborze, zdobył sobie renomę jako spowiednik i młody kaznodzieja. Miał wielki dar wskazywania ludziom ich błędów i sprowadzania ich na dobrą drogę, która prowadzi ich dalej.
Rozmowa XVI Kasjana z abba Józefem O przyjaźni, którą w nowym przekładzie publikujemy w niniejszym tomie (jako zwiastun edycji drugiej części Rozmów), jest bez wątpienia traktatem wyjątkowym w całej literaturze wczesnochrześcijańskiej. Przyjaźń to temat niezwykle istotny dla właściwego rozwoju każdego człowieka, na wszelkich płaszczyznach, w tym również duchowej. Stąd temat ten podejmowany był już szeroko w dziełach autorów starożytnych. Jego wagę dostrzegali również Ojcowie Kościoła, jak Klemens Aleksandryjski, Jan Chryzostom, Ambroży, Hieronim, Augustyn. Jest jednak rzeczą interesującą, że aż do czasów Jana Kasjana, żaden z autorów chrześcijańskich nie poświęcił przyjaźni osobnej rozprawy. Również – co jest niemniej frapujące – następny podobny traktat poświęcony przyjaźni pojawi się dopiero w XII wieku, a jego autorem będzie również mnich, cysterski opat Aelred z Rievaulx (1110–1167).
Przyjaźń, zdaniem Kajsana, to taki rodzaj relacji międzyludzkich, czy też taki rodzaj „obfitszej miłości” względem niektórych, który charakteryzuje się trwałością i prawością, i który ukierunkowany jest na osiągnięcie celu bliższego, czyli cnoty koniecznej do osiągnięcia celu dalszego – ostatecznego – czyli zbawienia. O ile na początku Rozmowy XVI Kasjan ukazuje przyjaźń w sensie szerokim, jako zasadę pewnego porządku w świecie stworzeń, lgnących do siebie dzięki swemu naturalnemu podobieństwu, o tyle w dalszych rozdziałach ukazuje już przyjaźń w sensie właściwym, czyli taką, która wyrasta „z obustronnej doskonałości i cnoty”.
Tym, co jednak wyróżnia traktat Kasjana na tle wszystkich dotychczasowych opracowań tego zagadnienia, jest ukazanie przyjaźni której źródłem jest miłość Boża rozlana w sercach przez Ducha Świętego (Rz 5,5), zaś jej typem staje się „uporządkowana miłość” z Pieśni nad Pieśniami (Pnp 2, 4 LXX).
Opat-prymas o. Notker Wolf (honorowy przedstawiciel rodziny benedyktyńskiej) opowiada szczerze i otwarcie o największych problemach życia, a także o małych sprawach codzienności – zarówno z punktu widzenia bywałego w świecie obserwatora, jak i z perspektywy człowieka, któremu wiele osób powierzyło swoje troski. Jego przemyślenia prowadzą go często do wdzięczności i dumy, uprzejmości, odwagi lub wiary – czasem w środku chaosu, czasem w momentach ciszy. Oto idee z jasnego nieba, które dają nam wiarę i siłę do życia.
Wiele osób będzie wdzięczych autorowi, że w tak prostych słowach rozświetlił te dziedziny życia, które do tej pory wydawały się nam ciemne i nieprzystępne. Kłopoty w pracy lub szkole. Trudne relacje międzyludzkie. Choroba. Nie zawsze poważne ale najzwyczajniej męczące problemy codzienności. Każda bolączka dzięki światłu "Z jasnego nieba" może zamienić się w szansę na lepsze życie!
Jan Kasjan należy do tych autorów, których wpływ trudno przecenić. Jego dzieła, czytane i przepisywane przez wieki, należą do trwałego dziedzictwa Europy. Niełatwo odnaleźć autora, który z równą pasją poświęcałby swe pióro zagadnieniom zarówno organizacyjnym, jak i mistycznym. Spośród jego dzieł do najpoczytniejszych należały Rozmowy z Ojcami.
Przed niespełna 10 laty w naszym wydawnictwie ukazała się pierwsza część nowego przekładu Rozmów obejmująca rozmowy I–X. Obecny tomik (oraz kolejny) są niejako zwiastunami przygotowywanej właśnie części drugiej, z pozostałymi czternastoma rozmowami. Zanim się ona jednak ukaże chcieliśmy przybliżyć naszym Czytelnikom choć cząstkę z wielkiego doświadczenia życia z Panem Bogiem zapisanego w Kasjanowych Rozmowach. Wybraliśmy dwie – z abba Nesterosem O wiedzy duchowej, którą publikujemy w niniejszym tomie oraz Rozmowę XVI z abba Józefem O przyjaźni – która ukaże się w tomie kolejnym.
Tekst Rozmowy XIV prowadzonej z abba Nesterosem, dotyczy zdobywania wiedzy duchowej, czyli tej najtrudniej dostępnej. Dokonuje się to poprzez wytrwałą medytację, czyli recytację, Pisma Świętego. Jednakże zaraz na samym początku Kasjan podkreśla, że zgłębiane Pisma nie jest zastrzeżone dla któregoś specjalnego powołania: wręcz przeciwnie, otwiera ono swe bramy wszystkim, którzy wierni przykazaniom, wytrwale wykorzeniają swoje wady i w ten sposób przygotowują się do przyjęcia Słowa Bożego.
Aby odpowiednio zapanować nad pokusą, trzeba mieć świadomość dwóch rzeczy: omdlewającej słabości potencjalnych grzeszników, ktorymi jesteśmy oraz łagodniej, lecz ostatecznie nieprzezwyciężonej mocy łaski.
Książka jest zapisem dni skupienia, które o. André Louf OCSO wygłosił w Polsce w 2007 roku. Autor powraca do ukochanych przez siebie tematów: roli łaski, mocy słabości, dynamiki życia wewnętrznego. Treść jest silnie nasycona myślą Ojców Kościoła.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
