Krzyk ciszy ? to powieść, która na długo zapada w pamięć. Opowieść o akceptacji siebie i życia, które nie jest perfekcyjne, w świecie wymagającym perfekcjonizmu. Poznajcie Isabel Murphy: odnosząca sukcesy dziennikarka telewizyjna, kochająca żona, idealna córka. Ma poprowadzić na żywo specjalne wydanie wiadomości poświęcone najgorętszemu wydarzeniu roku. W trakcie programu Isabel traci kontrolę nad sobą na oczach milionów telewidzów. Nie ma pojęcia, dlaczego trafia do luksusowej kliniki psychiatrycznej. Czy powodem były próby samobójcze? A może katastrofalna wpadka w czasie programu na żywo? Przecież ona tu zupełnie nie pasuje. Nie ma takich problemów jak inni pacjenci. Chce po prostu stąd wyjść i spokojnie się zabić.

Debiut literacki jednego z największych pisarzy amerykańskich, autora sfilmowanej w 2000 roku powieści Requiem dla snu. Kontrowersyjną treść o ogromnym ładunku emocjonalnym przekazuje za pomocą oszczędnych środków, bezceremonialnie traktując reguły sztuki pisarskiej.

Koedycja z oficyną wydawniczą Volumen. Nierzeczywistość Kazimierza Brandysa, która ukazała się w 1977 roku nakładem Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWa, była pierwszą książką polskiego pisarza współczesnego opublikowaną w tzw. drugim obiegu. Nierzeczywistość to rozliczenie pisarza z samym sobą, polskością i PRL-em, w którego tworzenie był przecież w pewien sposób zaangażowany.

Kiedy krzywdy nie da się opisać, zapada milczenie. Malwina ma trzynaście lat i pozornie zwyczajne życie. Jej ojciec, dyrektor szkoły, to surowy i apodyktyczny mężczyzna. Matka cierpi na migreny i ciągłe zmiany nastroju. Kiedy babcia dziewczyny umiera na raka, Malwina ma się zająć dziadkiem. Jest ulubienicą starszego pana, ale nikt nie wie, że pod uczuciem do wnuczki kryje się coś więcej. Czy Malwina będzie umiała przełamać strach i wstyd, wykrzyczeć prawdę, która ją dusi? „Milczenie” w delikatny i rozważny sposób podejmuje jeden z najtrudniejszych tematów, z jakim musi zmierzyć się człowiek – wykorzystywania seksualnego w rodzinie. „Milczenie” to kolejna po „Niewdzięcznej pamięci” i „Dziecku z chmur” nowość w serii Zbliżenia, opowiadającej o ludziach, którzy dzień po dniu mierzą się z wyzwaniami współczesnego świata. Prezentowane książki, zarówno powieści, jak i autobiograficzne relacje, dotyczą powszechnych problemów, z jakimi może się zetknąć każdy z nas.

Najnowsza powieść Jasia Kapeli, autora m.in. powieści Stosunek seksualny nie istnieje. Jestem jedynym opowiadaczem tej historii. Jej jedynym bohaterem i uczestnikiem. Gdyby nie ja, zginęłaby ona w zalewie nikomu niepotrzebnych informacji. Zresztą i tak zginie. Mało kto ją przeczyta. Dzieci w Afryce nigdy jej nie przeczytają. A mogłyby się z niej dowiedzieć wielu interesujących rzeczy. fragment książki Ostrzeżenie: w niniejszej publikacji autor pragnie zareklamować nihilizm i pragnienie śmierci. Janusz Hrystus mieszka na strzeżonym osiedlu i chciałby uratować cały świat, ale na razie ma problem z wychodzeniem z domu. Więc ogląda filmy i kłóci się z dziewczyną starannie obmyślając plan ostatecznego rozwiązania swojej historii.

Akcja powieści, napisanej w formie dziennika przez współczesnego polskiego autora, rozgrywa się w ciągu paru miesięcy poprzedzających odejście Jana Pawła II. Chory na raka lekarz, Józef Kowalski, cyniczny, zgorzkniały i ogarnięty antyklerykalną obsesją ateista, z niejasnych przyczyn, na których wyjaśnienie czytelnik musi czekać do samego końca, obwinia siebie o przyśpieszenie śmierci papieża. Dręczony wyrzutami sumienia, dokonuje obrachunku swojego życia i doznaje niespodziewanej przemiany duchowej.Tę napisaną brawurowo, niezwykle barwnym i sugestywnym językiem książkę czyta się jak kryminał. Zadziwiająca, miejscami bulwersująca, ale za to pozbawiona taniej moralistyki opowieść o umieraniu nawróconego grzesznika poruszy każdego czytelnika, bez względu na wiek i światopogląd.

Najnowsza książka Tomka Tryzny "Blady Niko" to ostatnia część trylogii dziecięcej, zamyka śląską opowieść o dojrzewaniu, zapoczątkowaną bestsellerową "Panną Nikt" (książkę na ekran przeniósł w 1996 roku Andrzej Wajda), i rozwiniętą w "Idź kochaj". Dyskusje i wódka w kawiarni Casanova, przeplatają się tu z seansami w Gdyni. Filmowo-baśniowa Świdnica jest świadkiem pierwszych miłości, poważnych wyborów i porażek artystycznych tytułowego bohatera. Pragnienie sławy, fascynacje Antonionim, Langiem i Nouvelle Vague rozbijają się o siermiężną rzeczywistość Polski Ludowej, gdzie lekcje francuskiego są gestem politycznym i skąd uciekać można tylko w sztukę. "Blady Niko" to niezwykła podróż w czasy, kiedy kochało się do szaleństwa, piło na umór i marzyło o tym, by być jak Jean Luc Godard, mieć na własność kamerę "szestnastkę", scotch do klejenia taśmy i być naprawdę wolnym. Recenzja Leszka Żulińskiego Nowa powieść Tomka Tryzny nikogo nie zawiedzie. Jest realistyczna aż do bólu i "artystowska" aż miło! Kiedy przed laty (chyba w 2003) pisałem felieton o drugiej powieści Tomka Tryzny pt. Idź, kochaj, nazwałem ją, podobnie jak Pannę Nikt, "powieścią inicjacyjną". W jakiejś mierze najnowsza książka proponowana przez Tryznę też należy do tej kategorii, i dobrze, bowiem ten "klucz" rozpoznawania świata jest mocną stroną tego autora, choć bohater Bladego Niko jest starszy od Romka z Idź, kochaj. Akcja, podobnie jak w poprzedniej książce, dzieje się na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych w Świdnicy; bohatera (noszącego w środowisku kolegów ksywkę Blady Niko) poznajemy od wieku lat piętnastu. Jest on rówieśnikiem autora, urodził się w 1948 roku, i wkraczając w wiek dojrzewania, ulega fascynacji kinem i filmem. Zadawałem sobie pytanie o przynajmniej częściowy autobiografizm tej fabuły (i ten wiek, i praca Tryzny w branży filmowej...); do końca jest on nieodgadniony, ale zapewne nie pozostał bez wpływu na pomysł i jego szczegóły. Ale to mniej ważne. Ważniejsze, że Tryzna znowu napisał fascynującą książkę o "nietypowych" ludziach i ich pasjach, które niczym sen przez mrok, przebijają się przez przaśną rzeczywistość przaśnych lat. Ach, ten obraz Świdnicy z tamtejszego okresu (pełnej jeszcze radzieckich żołnierzy) i wizerunek biednej młodzieży, zbaczającej albo na niziny życia, albo przebijającej głową ich mur, właśnie dzięki ambicjom i fascynacjom, jakie ich porywają. Blady Niko jest kimś z tego grona - złych uczniów, drobnych pijaczków, meneli, wykolejeńców, abnegatów... Ale szybko dostrzegamy, że wyrasta ponad tę "średnią prowincjonalną" dzięki swojej pasji - porywa go możliwość robienia amatorską kamerą filmów, które bez większego sukcesu wysyła na różne lokalne konkursy filmowe, lecz które jednak wzbudzają zaciekawienie i dają jakieś świadectwo talentu ich autora. Jest tam zresztą kilku takich chłopaków ogarniętych "manią kina", jest i kilku poetów, prozaików, różnej maści artystów, jednym słowem Świdnica ma swoją amatorską bohemę, także swój Dom Kultury, swój Dyskusyjny Klub Filmowy itd. Wspaniały obraz ówczesnej prowincji, standardów życia, obyczaju - z nie nachalną, acz nie pozbawioną swego "swoistego wdzięku" Komuną w tle. W tej mierze zapis Tryzny jest celnym, spostrzegawczym dokumentem. Realizm tej książki uważam za wręcz znakomity. Za osobliwy, lecz równie realistyczny, uważam ów "artystowski kontrapunkt" owej ambitnej, nie pozbawionej zapału do "celów wyższych" młodzieży. Tak, zmenelonej, niedouczonej, dziwacznej, rozpitej - a jednak patrzącej ku gwiazdom! Nasz Niko to także chłopak z zupełnie przeciętnej rodziny. Nie jest orłem w szkole, "kombinuje jak koń pod górkę", pieniądze zarabia u swojego ojca, krawca, pikując na maszynie kurtki ortalionowe, wtedy modne. Ale te pieniądze wydaje niemal całe na materiały niezbędne do robienia amatorskich filmów. Tylko tym żyje, tylko to go naprawdę kręci. Całymi godzinami pracuje nad jednym ujęciem kamery, nad montażem kilku klatek itd. Jest to postać piękna, mimo "lekkiego trybu życia", wódeczki, wińska, dziewczynek itp., mająca prosty kręgosłup, siłę determinacji, cel w życiu i "przyzwoitą aksjologię". Człowiek pasji! Pewnego dnia przychodzi wieść, że tajemniczy doktor Wunde z Niemiec dowiedział się o talencie Niko i obiecuje przysłać profesjonalną kamerę. Ach, jakież pobudza to nadzieje, jakie scenariusze, plany, marzenia, przygotowania... Kiedy okazuje się, że dr Wunde w ogóle nie istnieje, a kamery nigdy nie będzie - wszystko obraca się w gruz. Wspaniałe zakończenie tej powieści przypomina trochę ostatnią scenę z Greka Zorby. Nie wiemy, czy Niko dojdzie kiedyś swego, tak jak to np. udało się Martinowi Edenowi, nie wiemy... Ale książkę zamykamy we wzruszeniu, zadumie, skrywanej łezce nad tym pięknym światem posadowionym w in-nym świecie - burym, nędznym, trywialnym... Nowa powieść Tomka Tryzny nikogo nie zawiedzie. Jest realistyczna aż do bólu i "artystowska" aż miło, ma dziesiątki odcieni psychologicznych, powołuje do życia niesamowite typy ludzkie, jest sympatycznie "erotyczna" (a jakże!), jest - pardon! - "pedagogiczna" (choć śmiała obyczajowo - ale cóż to dziś znaczy?), pokazuje ludzi, KTÓRYM O COŚ CHODZI. Jest w tej powieści kawał Polski, kawał człowieka, "kawał etyczności" (bez rodzimej świętoszkowatości), a i szczypta dobrego dystansu oraz humoru. No i wiele scen naprawdę wzruszających... Co ciekawe: ten autor nie wpisuje się w nurt współczesnej polskiej "nouveau roman", tzn. nie eksperymentuje w języku, narracji, kompozycji itd. A jednak pozostaje nowoczesny i oryginalny, rozpoznawalny i "własny". Brawo! Tomek Tryzna utwierdza swoją klasę znakomitego pisarza! Decyzja druku? - dla mnie oczywista! (Leszek Żuliński)

Gdy James Redfield napisał Niebiańską przepowiednię, miliony czytelników odkryły afirmujące życie prawdy o synchronii, intuicji i osobistym przeznaczeniu. Inspirująca podróż trwa dalej i teraz prowadzi nas ku nowym przygodom oraz nowym duchowym prawdom, które objawiają się ludzkiej świadomości. W niedostępnych, pokrytych śniegiem górach w Tybecie żyje społeczność od dawna uważana jedynie za mit zwany Shambhalą. Jest tam skrywana od stuleci wiedza i wtajemniczenie, które może mieć głęboki wpływ na to, jak przeżywamy swoje życie. Poszukiwanie Shambhali rozpoczyna się od słów dziecka i wizji, które prowadzą do Katmandu, a potem do Lhasy w Tybecie. Wśród śnieżnych zamieci w niebezpiecznych górach spotykamy członków tajnej sekty, która strzeże dawnej legendy — przekazywanych od wieków ustnych instrukcji, jak doświadczyć wewnętrznej przemiany, aby wejść do Shambhali. W końcu docieramy do miejsca, gdzie objawia się zaskakująca rzeczywistość stworzona dzięki energii ludzkiej modlitwy. Tajemnica Shambhali, jak inne książki Redfielda, ma moc przypowieści — z pewnością poszerzy nasze widzenie świata, ułatwi też kierowanie własnymi myślami i pragnieniami tak, by zmieniać je w dynamiczną siłę, która pomoże osiągnąć osobistą wolność, podnieść wartość życia oraz aktywnie zmieniać świat.

Powieść o dorastaniu, w której realizm miesza sie z absurdem, a tragedia z komedią. Tytuł książki zainspirował poemat Osipa Mandelsztama, wielkiego rosyjskiego poety i prozaika, który zmarł na zesłaniu w 1938. Syberia, Azbest II, dawny obóz pracy, później wzorcowe stalinowskie miasto. Piekło na ziemi. Tu dorasta Sasza Goldberg, czarnoskóra dziewczyna o żydowskim nazwisku. Jej ojciec skorzystał z okazji i uciekłwszy do USA, zerwał wszelkie kontakty z rodziną. Saszę wychowuje matka – autorytarna Lubow. Nawet ciąża czternastolatki nie przekreśla jej ambitnych planów wobec córki. Sasza musi zostawić maleńką Nadię i wyjechać do Moskwy, gdzie matka załatwia jej miejsce w znakomitym liceum plastycznym. Ale opuszczenie Azbestu II to dopiero początek jej drogi. Dziewczyna natrafia na ogłoszenie agencji matrymonialnej kojarzącej rosyjsko – amerykańskie pary i postanawia wyruszyć do USA. Czy narzeczony z Arizony spełni jej oczekiwania na lepsze życie? Czy Saszy uda się odnaleźć ojca?

Powieść o dorastaniu, w której realizm miesza sie z absurdem, a tragedia z komedią. Tytuł książki zainspirował poemat Osipa Mandelsztama, wielkiego rosyjskiego poety i prozaika, który zmarł na zesłaniu w 1938. Syberia, Azbest II, dawny obóz pracy, później wzorcowe stalinowskie miasto. Piekło na ziemi. Tu dorasta Sasza Goldberg, czarnoskóra dziewczyna o żydowskim nazwisku. Jej ojciec skorzystał z okazji i uciekłwszy do USA, zerwał wszelkie kontakty z rodziną. Saszę wychowuje matka ? autorytarna Lubow. Nawet ciąża czternastolatki nie przekreśla jej ambitnych planów wobec córki. Sasza musi zostawić maleńką Nadię i wyjechać do Moskwy, gdzie matka załatwia jej miejsce w znakomitym liceum plastycznym. Ale opuszczenie Azbestu II to dopiero początek jej drogi. Dziewczyna natrafia na ogłoszenie agencji matrymonialnej kojarzącej rosyjsko ? amerykańskie pary i postanawia wyruszyć do USA. Czy narzeczony z Arizony spełni jej oczekiwania na lepsze życie? Czy Saszy uda się odnaleźć ojca?

"Rzeźbiarze chmur" to drugi z trzech przygotowywanych przez nasze wydawnictwo tomów opowiadań Ballarda. W tym tomie przedstawiamy Państwu opowiadania po raz pierwszy publikowane w Polsce w formie książkowej (trzy z nich opublikowała wcześniej „Literatura na świecie”, pozostałe po raz pierwszy trafiają do polskiego czytelnika). Te opowieści bywają zabawne, bywają i przerażające, niektóre dzieją się w różnych dziwnych miejscach, ale przecież wszystkie dzieją się w nas, w naszej podświadomości...

Niewielka powieść, która mieści w sobie bezmiar tragicznych doświadczeń. A w dodatku historia podana pięknie, subtelnie. Nic tu nie jest opisane wprost, koszmar rzeczywistości wyłania się z drobnych, na pozór błahych epizodów, przemilczeń, subtelnych obserwacji psychologicznych. Rzecz dzieje się w sanatorium dla pisarzy i ma konfesyjną formę dziennika prowadzonego przez bohaterkę, która szuka odosobnienia i spokoju. Nieustannie jednak powraca do koszmaru roku 1937, kiedy to aresztowano jej męża. W kraju rozpętana zostaje ogromna kampania antysemicka, zaczynają się także tzw. powtórne aresztowania. Na ciche, zdawałoby się, życie sanatorium, wydarzenia te mają bezpośredni wpływ. Przed opresyjną rzeczywistością bohaterka ucieka w literaturę, w obcowanie z przyrodą, której sentymentalne opisy stanowią kontrapunkt dla ukrytego między wierszami koszmaru codzienności.

O człowieku, który był? każdym i nikim. O książce Imię i nazwisko, wiek, zawód: nieznane? Znaki szczególne: brak. Człowiek bez właściwości? Nawet sąsiedzi nie wiedzą, kim jest ten człowiek o tak przeciętnej fizyczności. Ma oczy, uszy, nos, dwie ręce i nogi. Lecz to za mało, by przejść niezauważonym. Nie wiedzieć dlaczego ludzie biorą go cały czas za kogoś, kim nie jest: hydraulika, prezentera pogody, byłego więźnia? Kim tak naprawdę jest ten idealny sobowtór? Zabawna, groteskowa powiastka o tożsamości człowieka i o tym, w jak wysokim stopniu kształtują ją inni ludzie. W klimacie Kafki i Camusa. O autorze Joël Egloff (ur. 1970) ? jeden z najbardziej uznanych przez krytykę literacką i czytelników francuskich pisarzy młodej generacji. Mieszka w Strasburgu. Nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazały się dwie jego powieści: Zamroczenie i Edmond Ganglion & Syn.

Paulo Coelho is one of the world's best-loved storytellers, bringing joy and wisdom to milions. In this collection of extracts from classic book that have inspired him, Coelho explores the emotions and reflections in works as diverse as The Art. Of War, Lady Chatterley's Lover and Frankenstein.

Bohaterami tej powieści, rozgrywającej się na przełomie 1983 i 1984 roku, są potomkowie żydowskich ofiar i ich katów okresu II wojny światowej. Żydowski pisarz, Herman Gebirtig, więzień obozów koncentracyjnych, przyjeżdża po latach emigracji w USA do Wiednia jako świadek w procesie nazistowskiego zbrodniarza. Przeszłość, o której chciałby zapomnieć, dopada go zupełnie inaczej niż Karola Sachsa, syna nazistowskiego lekarza z Auschwitz, ale obaj nie potrafią się z nią uporać.

Mój pan nie żyje. Zdawałoby się, że śpi. Nie oczekujcie ode mnie, że zdradzę wam moje uczucia i ujawnię me myśli. Czuję się zdolna tylko do żałości i płaczu. Ale komu się zwierzyć? On już nie zmartwychwstanie. Właśnie skończył był pięćdziesiąt siedem lat. W nocy ze środy na czwartek miał we śnie widzenie: zobaczył chmury, trąby wodne z piekielnym zgiełkiem spadające wprost z nieba i był tym tak przerażony, że obudził się z wielkim krzykiem. Nękany strasznym cierpieniem, oblany zimnym potem i drżący na całym ciele, rzucał się we wszystkie strony i skręcał, śmierć przyzywając na pomoc. Jego cierpienie tak było okrutne, iż jęczał bez chwili przerwy. Chwycił go ból przeszywający w pachwinie. Poczuł, że życie zeń wycieka i zobaczył je całe, od dnia swych narodzin, o szóstej wieczorem, we wtorek 21 maja 1471, w dzień Świętej Prudencji w Norymberdze w Bawarii, gdzie na chrzcie dano mu imię Albrecht, po ojcu, człowieku wielkiej dobroci i mądrości, złotniku, po którym, wedle zwyczaju, odziedziczyć miał zawód, ale który, widząc jego skłonności, bo bardziej ciągnęło go malarstwo niż jubilerstwo (zawód wielkiej precyzji), powierzył go opiece sąsiada, czcigodnego Michaela Wolgemuta - zmarłego w wieku osiemdziesięciu dwóch lat - w pracowni którego wyuczył się był sztuki malowania i używania narzędzi, dzięki czemu, w wieku trzynastu lat, srebrnym sztyftem, którego subtelny użytek wymaga pewnej ręki, zważywszy iż nie dopuszcza żadnej poprawki, narysował portret samego siebie, najlepszy w północnej Europie.

Nadżi jest zaangażowanym politycznie poetą, ale studiuje budowę tkanek. Szajma ma trzydzieści lat i jest starą panną. Ra?fat uważa się za Amerykanina, ale wpada w furię, gdy jego córka przeprowadza się do chłopaka. Carol nie może znaleźć pracy, bo jest czarna. Aparatczyk Danana zamienia życie swojej żony w piekło. Wkrótce wizytę w Chicago ma złożyć prezydent Egiptu. Nie wszystkim się to podoba... W swojej nowej powieści Al-Aswani podejmuje temat wykorzenienia i multietniczności, eksplorując możliwości życia na styku różnych tradycji i kultur. Jego bohaterowie ? egipscy i amerykańscy studenci oraz wykładowcy ? pracują lub uczą się w Centrum Medycznym Uniwersytetu Illinois. Amerykańska uczelnia staje się świadkiem ich wzlotów i upadków, miłości, tęsknot i bolączek. Al-Aswani, obecnie najbardziej popularny pisarz egipski, nazywany jest godnym następcą Nadżiba Mahfuza. Porusza trudne, niewygodne tematy ? bez lęku pisze o władzy, nadużyciach polityków, homoseksualizmie, przemocy i biedzie. Pisanie traktuje zresztą jako strefę absolutnej wolności ? stąd śmiało eksploruje najmroczniejsze zakamarki ludzkiej natury i rejony, o których wielu wolałoby nie mówić?

Opowieść o Bridzie, młodej irlandzkiej dziewczynie, i o jej duchowych poszukiwaniach. Na swej drodze Brida spotyka mędrca, który uczy ją, jak radzić sobie z lękami i własnym cieniem oraz kobietę, która wprowadza ją w arkana magii. Żadne z nich nie ma najmniejszych wątpliwości, że dziewczyna ma dar, ale tylko od niej zależy, jak go wykorzysta. Musi odpowiedzieć sobie na dręczące ją pytania, a jednocześnie stoczyć walkę o zachowanie harmonii pomiędzy uczuciem a pragnieniem przemiany. Czyta: Anna Dereszowska

Kim jest Atena? Sierotą porzuconą przez Cygankę w Transylwanii. Dzieckiem zabranym do Bejrutu przez rodziców adopcyjnych. Urzędniczką londyńskiego banku. Wziętą agentką nieruchomości w Dubaju. Kapłanką z Portobello Road. O Atenie opowiadają osoby, które ją znały. Wśród nich jest dziennikarz badający mity o wampirach, aktorka teatralna, której Atena uwiodła narzeczonego, ksiądz, który ochrzcił jej syna, przybrana matka, były mąż i inni. Wspomnienia te po jej zniknięciu w tajemniczych okolicznościach spisuje zakochany w Atenie mężczyzna, który pragnie uchwycić prawdę o niej. Czytają: Mariola Łabno-Flaumenhaft, Przemysław Dąbrowski, Marek Kępiński Czas trwania: 8 godz. 14 min. 1 CD mp3

Maria, młoda dziewczyna z brazylijskiej prowincji, wyrusza w daleką podróż. Jednak świat jest inny niż sobie wyobrażała. Gorzkie doświadczenia sprawiają, że zostaje prostytutką. Decyduje się na życie bez miłości i wpada w pułapkę, z której wybawić może właśnie miłość. "Jedenaście minut" to współczesna baśń dla dorosłych, przypowieść o seksie, miłości i przeznaczeniu, które sprawia, że kręte ścieżki naszego losu mogą nieoczekiwanie poprowadzić nas ku szczęściu, choć dawno przestaliśmy w nie wierzyć. "Jedenaście minut" to zarazem głębokie studium o naszej seksualności, o jej sacrum i profanum, o tak ważnej strefie naszego życia, a zarazem tak zakłamanej. To powieść, która nie pozwala na obojętność i budzi nadzieję, że spotkanie z drugim człowiekiem może być najważniejszym doświadczeniem naszego życia. Czyta: Anna Zawiślak