Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Zasady savoir-vivre`u to nie sztywny kołnierz, który krępuje nasze wszystkie ruchy. Bywa, że o dobrym wychowaniu świadczy raczej umiejętność sprawnego ich łamania niż ślepe przestrzeganie. Etykietalny anarchista jednak nigdy za człowieka obytego uznany nie zostanie, więc reguły i tak znać trzeba. Które więc zasady łamać, kiedy i w jakich okolicznościach?Autor książki - Wojciech S. Wocław - zawodowy konferansjer, popularyzator wiedzy z savoir-vivre`u, etykiety w biznesie i dress code'u, pisarz, przedstawia nie tylko tradycyjne zasady dobrego zachowania, ale także współczesne wyzwania savoir-vivre`u, proponując przy tym możliwe rozwiązania. Obok tekstów o podawaniu ręki czy posługiwaniu się sztućcami są i takie, w których, z właściwą sobie lekkością, omawia zasady dobrego wychowania w różnych miejscach: na wakacjach, na plaży, na górskim szlaku, w Internecie, w świątyniach, czy w teatrze. Ułatw sobie życie i sięgnij po praktyczny poradnik współczesnego savoir-vivre`u!
„Prezentowana praca stanowi bardzo wartościową, unikalną wręcz w polskiej literaturze przedmiotu pozycję, która integruje wiele wątków poruszanych odrębnie na gruncie różnych nauk. Praca konsekwentnie realizuje przyjęty sposób rozumienia komunikacji, opierając się na eksponowaniu współczesnego paradygmatu nauk społecznych i humanistycznych akcentujących ujęcia interakcyjne, rozwojowe i zintegrowane”. Z recenzji Prof. dr hab. Leszka Korpowicza
PAMIĘĆ – FUNKCJE PRAWO I LEWOPÓŁKULOWE
Ćwiczenia pamięci są ważną częścią wszystkich działań terapeutycznych i logopedycznych. Dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej, z deficytami uwagi i koncentracji, zagrożone dysleksją, z zakłóceniami funkcji sekwencyjnych i linearnych powinny codziennie przez 10-15 minut wykonywać zadania pamięciowe. Dorosłe osoby z afazją powinny ćwiczyć pamięć lewo i prawopółkulową kilka razy w ciągu dnia.
Zestaw zawiera 42 kartoniki (21 par) o wymiarach 6x6cm. W zestawie znajdują się obrazki tematyczne (realnie istniejące przedmioty, postaci) jak i atematyczne (symboliczne, figury).
Efektywna komunikacja jest jedną z bardziej skutecznych metod wzmacniania autorytetu nauczyciela oraz podnoszenia motywacji uczniów do uczenia się. Wykorzystanie w procesie nauczania technik komunikacyjnych sprawia, że uczniowie postrzegają nauczycieli jako osoby autentycznie zainteresowane ich potrzebami i w konsekwencji chętniej angażują się w działania proponowane przez ich opiekunów. Z kolei zastosowanie technik coachingowych, tutoringu czy mentoringu gwarantuje długookresowe i pogłębione zaangażowanie uczniów w pracę nad celami sprzyjającymi nie tylko ich rozwojowi, ale też wzrostu znaczenia jakości i atrakcyjności ich szkoły.
Dzięki książce czytelnik dowie się m.in.:
- jak skutecznie rozmawiać,
- jakie są techniki słuchania, które wzmacniają efektywność rozmów,
- jak konstruować i w jakim celu wykorzystywać informację zwrotną,
- na czym polegają coaching, tutoring, mediacje,
- jakie są metody uczenia się w oparciu o narzędzia krytycznego myślenia,
- jak uniknąć barier komunikacyjnych.
Przystępując do przygotowania niniejszej publikacji zakładałam, że uda mi się przedstawić całą 70-letnią historię „Młodego Lasu”. Jednak ogrom, a przede wszystkim wyjątkowość materiałów dotyczących pierwszych kilkunastu lat istnienia Domu, przekonały mnie, by wszechstronnie i bogato zilustrować właśnie ten okres. Dlatego powstała teraz pierwsza część tej historii [...]
[...] W przygotowanej publikacji postanowiłam oddać głos wychowankom pierwszych roczników-bohaterom historii „Młodego Lasu”. Zawarte w niej materiały starałam się uporządkować w sposób czytelny i przedstawić jako świadectwo różnorodności, niezwykłości i wielości form życia młodzieży, która utraciła rodziców wskutek wojny. Zatem celowo opatrzyłam je skromnym komentarzem.
Moją intencją nie było napisanie historii, tylko jej pokazanie. Stąd tytuł „Obrazki z historii”. Młodolasowi świadkowie tamtych czasów są jeszcze wśród nas. Każdy z nich mógłby stworzyć własną opowieść, ale zadanie to właśnie mnie zostało przez nich powierzone. Czuję się tym zaszczycona, mam też nadzieję, że choć w części temu sprostałam.
Zachęcam serdecznie do wnikliwej lektury materiału faktograficznego. Jestem pewna, że każdego czytelnika coś tu zauroczy. Mnie zachwyciły na przykład: instrukcja picia tranu, podanie o zakup piłki nożnej, niektóre zapisy w kronice Domu, a przede wszystkim wspomnienia byłych wychowanków, które zbierałam od lat. Uśmiechajcie się czytając o tych starych dziejach-to jest historia, poczujcie jej klimat!
Fragment Przedmowy
Autorki książki próbują wyjaśnić, jak to się dzieje, że duńskie dzieci - i duńscy rodzice - są najszczęśliwszymi ludźmi na świecie. Przekazują nam wiedzę o wychowywaniu dzieci, tak aby były pewne siebie, odporne na przeciwności losu i zdolne do podejmowania wyzwań, aby nie czuły się samotne.Piszą o nauce równości, współpracy, empatii w kulturze opartej na współdziałaniu, a nie na rywalizacji i odgórnie narzuconych kryteriach sukcesu.Badania Alexander i szczera refleksja nad tym, jak na jej własne metody wychowawcze wpłynęły i jak je usprawniły duńskie wzorce kulturowe wniesione przez jej męża to cenne źródło wiedzy dla wszystkich rodziców próbujących dostrzegać słabości własnego stylu wychowywania dzieci. Badania Sandahl, duńskiej matki i psychoterapeutki oraz jej osobiste i zawodowe doświadczenia wzmacniają przekonanie, że Duńczycy rzeczywiście w jakiś wspaniały, naturalny sposób dogłębnie rozumieją, jak wychowywać dzieci. Autorki wspólnym wysiłkiem tworzą głęboko przemyślany poradnik dla rodziców, który zachęca do zastanowienia się nad sobą i dostarcza pożytecznych rad co do tego, jak najlepiej stawić czoło codziennym wyzwaniom wychowawczym. Ta książka to lektura obowiązkowa dla rodziców ze wszystkich kręgów kulturowych.
Autorki bestsellerowej serii Jak mówić.. tym razem opowiadają o problemach związanych z problemami wychowawczymi typowymi dla buntowniczego okresu dorastania i o sposobach ich rozwiązywania.W Jak mówić do nastolatków... Adele Faber i Elaine Mazlish piszą o zagubieniu, o pragnieniu akceptacji, o młodzieńczym buncie, przekorze i potrzebie decydowania o sobie, jaką odczuwają prawie wszystkie nastolatki. Poruszają także kwestie związane ze zmianami obyczajowymi, przedwczesnym zainteresowaniem seksem, łatwym dostępem do narkotyków, niebezpieczeństwami związanymi z szerokim dostępem do mediów.Książka powstała na podstawie wielu zajęć i spotkań, jakie autorki przeprowadziły z nastolatkami i ich rodzicami. Nowe wydanie ukazuje się w odświeżonej szacie graficznej.
Trzynaście ułożonych chronologicznie tekstów zawiera analizy dzienników Haliny Semenowicz – propagatorki ruchu freinetowskiego w Polsce – w odniesieniu do całego roku lub wybranych zagadnień, np. o byciu matką, relacji z córkami i przyjaciółmi, polityce, celebracji świąt, religii, pobycie w pensjonacie „Złoty Wiek”. Dzięki tym analizom Czytelnik ma okazję poznać życie codzienne Haliny Semenowicz na emeryturze, odkryć jej poglądy na kwestie społeczne i polityczne, wniknąć w relacje z córkami i przyjaciółmi itd. Zostanie też skonfrontowany z kolejnymi fazami i różnymi obliczami procesu starzenia się, co może być dla nas lekcją efektywnego i godnego odchodzenia w harmonii z przyrodą, ludźmi i światem.
Z recenzji wydawniczej:
„W książce Dzienniki Haliny Semenowicz – matki i obywatelki zostało zaprezentowane rozwiązanie ciągle jeszcze rzadko spotykane w polskim środowisku pedagogicznym. Mamy bowiem do czynienia z opracowaniem naukowym będącym efektem pracy nauczycieli akademickich i studentów. Akcentując zaangażowanie studentów w znaczące działania naukowe, stawianie ich w roli badaczy i twórców tekstów naukowych, należy stwierdzić, że mamy tu do czynienia z klasycznym wykorzystaniem freinetowskiej techniki doświadczeń poszukujących na poziomie akademickim i to z niezwykle znaczącym rezultatem. Studenci pedagogiki zostali wprowadzeni w arkana wiedzy metodologicznej i dostali szanse na autentyczne zaangażowanie w pracę naukową”.
dr hab. Zdzisław Aleksander, prof. nadzw.
ATENEUM Szkoła Wyższa w Gdańsku
Prezentowany zbiór tekstów zainteresuje bardzo różnych czytelników, również takich, którzy na co dzień raczej nieskorzy są do wertowania opasłych opracowań historyków. Znajdą tu, między innymi, opowieść o motywacjach średniowiecznych rycerzy-krzyżowców, rozważania o genezie mentalności współczesnych Polaków oraz o roli złudzeń w dochodzeniu do ustaleń Okrągłego Stołu, próbę odpowiedzi na pytania, czy Hitler był paranoikiem, jak też odwołujące się do wiedzy psychologicznej refleksje o przebiegu historii.
Projekty zebrane w tej książce zainspirują dziecięcą wyobraźnię swoją tematyką: zabawki, zwierzęta, ozdoby domu i ogrodu, kwiaty, magiczne pudełka czy pomysłowe upominki. Projekty są bardzo różnorodne od strony technik ich realizacji, poczynając od sztuki
"Od przedszkola do Doliny Krzemowej" to książka ponadczasowa, tak jak ponadczasowe są Twoje wysiłki wychowawcze. Zmagasz się z humorami dziecka, cieszysz się z jego osiągnięć, podpowiadasz sposoby na dobre życie, a wszystko po co, by za wiele lat wyszedł spod Twoich skrzydeł mądry i samodzielny dorosły człowiek. Od tego, co i jak poukładasz w głowie i w sercu dziecka, będzie zależała jego przyszłość. W książce odnajdziesz połączenie wizji świata za kilka lub kilkanaście lat z podpowiedziami narzędzi i działań wychowawczych, które warto podjąć tu i teraz, by wyposażyć dziecko we wszystko, czego potrzebuje do skutecznego wejścia w dorosłe życie.
Od przedszkola do Doliny Krzemowej to książka ponadczasowa, tak jak ponadczasowe są Twoje wysiłki wychowawcze. Zmagasz się z humorami dziecka, cieszysz się z jego osiągnięć, podpowiadasz sposoby na dobre życie, a wszystko po co, by za wiele lat wyszedł spod Twoich skrzydeł mądry i samodzielny dorosły człowiek. Od tego, co i jak poukładasz w głowie i w sercu dziecka, będzie zależała jego przyszłość. W książce odnajdziesz połączenie wizji świata za kilka lub kilkanaście lat z podpowiedziami narzędzi i działań wychowawczych, które warto podjąć tu i teraz, by wyposażyć dziecko we wszystko, czego potrzebuje do skutecznego wejścia w dorosłe życie.
Choć pięciomilionowa Norwegia przyciąga Polaków wysokimi zarobkami i poziomem życia, na idealnym obrazie tego kraju jest rysa. Barnevernet – instytucja siejąca postrach, przed którą imigranci z Europy Wschodniej ostrzegają się na forach internetowych: zabiera dzieci, rozdziela rodziny, posądza rodziców o niestabilność psychiczną, podburza małoletnich do zeznawania przeciwko bliskim.
Czy jednak na pewno wszystko jest czarno-białe? Jaki związek z Barnevernet miał Anders Breivik? I dlaczego detektyw Rutkowski w norweskiej prasie nazywany jest Rambo? Maciej Czarnecki przedstawia obie strony medalu, zamiast czerni i bieli ukazując całą gamę szarości i oddając głos norweskim pracownikom społecznym, rodzicom zastępczym, ekspertom. Przede wszystkim jednak słucha uważnie i dokumentuje dzieje rodziców i odebranych dzieci. Jego książka to wstrząsający reportaż o tym, jak cienka potrafi być granica między rajem a piekłem.
Uczniowie nie są głupi, nauczyciele nie są leniwi, a nasze szkoły nie są do niczego. Ale coś jest nie tak...
Manfred Spitzer w swojej świetnej książce mówi o wpływie naszych cech osobowości (emocje, motywacja, uwaga) na pracę mózgu. Udowadnia, że nasz umysł uczy się od samego początku (już w okresie prenatalnym) spontanicznie, bez przerwy, nawet we śnie. Że można go stymulować naturalnie – wcale nie przez używki. Znając zasady działania mózgu, poznajemy możliwości zwiększenia jego efektywności i czerpania przyjemności z uczenia się. Mózg „formułuje” sam ogólne zasady i „wyciąga wnioski”, ale potrzebuje konkretów, dlatego autor nauczycielom i rodzicom radzi opowiadać dzieciom rzeczywiste historie, a tłumacząc abstrakcyjne teorie odwoływać się do życie codziennego.
Książka niekiedy zaskakuje wyjaśnieniami, dlaczego niektóre dzieci przejawiają trudności w nauce, dlaczego są agresywne, skąd bierze się przemoc – gdzie szukać wyjaśnienia i rozwiązania tych problemów. Nie są to gołosłowne zapewnienia – autor przywołuje liczne eksperymenty psychologiczne, które potwierdzają jego słowa.
Uczenie zachodzi w głowie (...) Chciałbym, aby dzięki tej książce badania prowadzone nad mózgiem stały się bardziej zrozumiałe, co – mam nadzieję – przełoży się na lepsze zrozumienie uczenia się. Owo zrozumienie nie powinno pozostać hermetyczną wiedzą ekspertów, ponieważ dotyczy nas wszystkich niezależnie bowiem od tego, czy tego chcemy czy nie, wszyscy się uczymy!
Książka Jak uczy się mózg? poświęcona jest problematyce uczenia się widzianej z perspektywy neurobiologii, psychologii i pedagogiki. Zaskakuje przystępnością przekazu.
Autor w bardzo ciekawy sposób ukazuje, jak można przenieść wiedzę z badań nad mózgiem na nasze codzienne życie.
Osadzone we współczesnych realiach szkolnych, a jednocześnie bajkowe opowieści Bratka należą do gatunku bajek terapeutycznych. Polecamy je wszystkim dzieciom, a przede wszystkim tym, które chciałyby nauczyć się lepiej nawiązywać przyjaźnie i radzić sobie w różnych sytuacjach szkolnych. Dzieci, wraz z głównym bohaterem Bratkiem, zawsze serdecznym i krzepiącym, poznają zasady panujące w grupie i wzory zachowań, które pomogą im lepiej funkcjonować w szkole i w społeczeństwie. Przygotowaliśmy trzy części księgi bajek Bratka, do klasy pierwszej drugiej i trzeciej. W każdej księdze znajdują się 32 bajki i tyle samo pięknych ilustracji z elementami do kolorowania.
„Czarna Jedynka” sama snuje swą opowieść. Czterdzieści lat od powstania Komitetu Obrony Robotników mówi po raz pierwszy i… nie ostatni…?
Antoni Macierewicz:
Spotkaliśmy się z Wojtkiem Onyszkiewiczem, Piotrkiem Naimskim i chyba Darkiem Kupieckim u Piotrka Naimskiego. Koledzy zlecili mi przygotowanie naszego tekstu programowego, ponieważ następnego dnia byłem umówiony z Janem Józefem i Janem Olszewskim. W tym tekście po raz pierwszy użyta została przeze mnie nazwa Komitet Pomocy Robotnikom. Piotrek i Wojtek zaaprobowali sformułowania programu i nazwę komitetu. […] Rano doszedłem do wniosku, że lepsza będzie jednak nazwa Komitet Obrony Robotników.
Piotr Naimski:
Świadomość historyczności chwili... To zabawne. Kiedy usiłuję sobie przypomnieć tamten czas, to wiem, że byłem niezwykle zadowolony, kiedy w końcu udało się nam dopchnąć ten „Komitecik” do powstania. We wrześniu 1976 r. wykonaliśmy ciężką robotę. Daliśmy radę, ot co. Wszyscy zdawaliśmy sobie sprawę, że może się to skończyć więzieniem. Każdy, kto decydował się na podanie do publicznej wiadomości swojego nazwiska i adresu, traktował to poważnie.
Książka pozwoli spojrzeć na proces rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego na podłożu genetycznym z perspektywy mało do tej pory eksplorowanej, mianowicie cech osobowych rehabilitantów i ich roli w tworzeniu optymalnych relacji z opiekunami dzieci i nimi samymi. Książka dotyka także subtelnego aspektu jakim jest wygląd twarzy dziecka rehabilitowanego. W przekonaniu autora zmieniona twarz może mieć istotny wpływ na tworzenie relacji ze specjalistami. Będą one tym lepsze, głębsze i trwalsze im bardziej specjalista (logopeda, nauczyciel, psycholog, fizjoterapeuta) będzie posiadał odpowiednie zasoby osobowe. Najbardziej istotny przekaz jaki może popłynąć z treści książki zawiera myśl, że twarz dziecka z zespołem genetycznym a także chorobą rzadką odgrywa niebagatelną rolę w tworzeniu całościowego obrazu tego dziecka w umysłach różnych profesjonalistów rehabilitujących to dziecko.
Zarządzanie placówką oświatową z uwzględnieniem ustawicznie zachodzących zmian społecznych i legislacyjnych to dla jej dyrektora nie lada wyzwanie. Wymaga umiejętności:
• planowania strategicznego,
• umiejętności budowania zespołu i kierowania nim,
• budowania kultury organizacyjnej opartej na współpracy,
• zarządzania zmianami,
• twórczego rozwiązywania konfliktów,
• kształtowanie wizerunku placówki w środowisku,
• budowania partnerstwa z rodzicami i uczniami,
czyli profesjonalnego przywództwa opartego na rzetelnej wiedzy o zarządzaniu.
Zawarte w książce zagadnienia teoretyczne wzbogacone licznymi propozycjami ich zastosowania w praktyce oświatowej umożliwiają rozwój kompetencji kierowniczych oraz stanowią inspirację do twórczego działania zarówno dla praktykujących dyrektorów, jak
i tych, którzy dopiero aspirują do funkcji dyrektora i są na etapie formułowania wizji siebie w roli szefa.
Z recenzji:
(...) Książka jest skierowana głównie do dyrektorów placówek oświatowych i osób aspirujących do tej funkcji. Może także znaleźć odbiorców wśród zainteresowanych rozwojem zawodowym nauczycieli, którzy chcą włączyć się aktywnie do wzmacniania pozycji swojej szkoły i uczestniczyć w grupowych formach podejmowania decyzji związanych z rozwojem szkoły. Książka łączy w sobie walory naukowe i popularyzatorskie, może także pełnić funkcję „podręcznika” i przewodnika po problematyce zarządzania placówką szkolną, zarówno w perspektywie bieżącej, jak i stanowić wsparcie przy podejmowaniu inicjatyw długookresowych (strategicznych).
Dr hab. Mariusz Zieliński
Uczymy się przez całe życie! W szkole, na studiach czy w pracy zawodowej każdego dnia możemy natrafić na nowe wyzwania naukowe.Istnieje wiele metod, które pomogą nam skutecznie się z nimi uporać. W tej książce wszystkie one zostały zebrane i objaśnione w przystępny sposób. Ciekawe i urozmaicone ćwiczenia pozwolą natychmiast wypróbować zdobyte umiejętności w praktyce.Jak zwiększyć umiejętność koncentracji?Jak wyćwiczyć pamięć?Jak poprawić sprawność intelektualną?Jak wykorzystywać najodpowiedniejsze dla nas techniki uczenia się?Dzięki temu poradnikowi bez problemu zdamy każdy egzamin ustny i pisemny!
yjemy w świecie, który bardzo różni się od czasów porad Jana Kamyczka na temat savoir-vivre'u. Wielu z nas, na ogół miłych i uprzejmych ludzi (którym jednak zdarza się siarczyście zakląć), często traci rozeznanie, jak być kulturalnym człowiekiem i jednocześnie skutecznie radzić sobie z atakami chamskich zachowań. Amy Alkon z wdziękiem prowadzi nas przez zawiłości etykiety i proponuje praktyczny zestaw zasad dobrego zachowania przystających do nowoczesnego stylu życia. Być może babcia próbowała nauczyć cię, którym nożem kroi się rybę, jednak na co dzień bardziej przyda ci się wiedza o tym: - czy wypada oddzwonić, zamiast odpowiedzieć e-mailem (a może to niegrzeczne)? - czy można umieszczać w internecie zdjęcia z rodzinnego spotkania (wszyscy przecież wiedzą, że minęły czasy prywatności)? - ile napiwku wręczyć kelnerowi w restauracji (i czy zostawić coś barmanowi)? - jak uciszyć imprezujących sąsiadów (i nie wyjść przy tym na zrzędę)? A jeśli ktoś dmucha ci dymem papierosowym prosto w twarz? Bardzo głośno rozmawia przez telefon w miejscu publicznym? Postawił torbę na siedzeniu w autobusie i ani myśli jej ruszyć? Ta książka zawiera realistyczne rady na realne sytuacje i mnóstwo dobrego humoru. Stary, dobry Kamyczek może spokojnie przesunąć się na półce (chyba że to niegrzecznie tak mówić).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
