Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Uczciwa gra to stawanie się lepszym, codziennie po trochu, to przyjmowanie zwycięstw, ale i porażek z podniesioną głową, to uczenie się na błędach i szacunek wobec innych. Pomocne elfy w świecie sportu i wspólnych zabaw pokazują, że prawdziwym zwycięzcą jest ten, kto wciąż pracuje nad sobą.
Celem przygotowanej monografii jest diagnoza i analiza zależności pomiędzy stopniem rozwoju tożsamości dewiacyjnej nieletnich a poziomem ich motywacji do jej zmiany przez samodoskonalenie. Starano się przy tym, aby wnioski wynikające zarówno z analizy literatury przedmiotu, jak i przeprowadzonych badań służyły wzbogaceniu refleksji o znaczeniu obu zjawisk i występujących między nimi zależności, która byłaby przydatna w udoskonalaniu organizacji procesu resocjalizacji w warunkach instytucjonalnych. Aby osiągnąć ten cel, pracę badawczą podzielono na kilka etapów, której efekty znalazły swoje odzwierciedlenie w kolejnych rozdziałach pierwszej (teoretycznej) i drugiej (empirycznej) części monografii.
W pierwszym rozdziale, z uwzględnieniem wiedzy z zakresu filozofii, psychologii i socjologii, dokonano pogłębionej analizy pojęcia, struktury, procesu formowania się i rozwoju tożsamości osobowej oraz warunków wyznaczających proces jej zmiany z perspektywy nauk humanistycznych i społecznych. Zadaniem było uchwycenie konstytutywnych dla zrozumienia jej istoty oraz struktury komponentów, które mogłyby być użyteczne w konceptualizacji modelu tożsamości dewiacyjnej. Przeglądu literatury poświęconej problematyce tożsamości człowieka dokonano również pod kątem poszukiwania odpowiedzi na pytanie, na ile możliwa i w jakich warunkach dokonuje się jej zmiana, ponieważ ma to duże znaczenie dla ewentualnego ukierunkowywania na ten cel oddziaływań resocjalizacyjnych. Zarówno poszukiwanie, kształtowanie, kreowanie, czy też zmiana tożsamości, dokonuje się głównie poprzez autorefleksję podejmowaną w kontekście nawiązywanych interakcji społecznych. Stąd też, aby ukazać całą złożoność tego procesu zdecydowano się na omówienie społeczno-kulturowych uwarunkowań w nieustannie zmieniającej się i niepewnej rzeczywistości postmodernistycznej.
Prezentowana publikacja jest zachętą do refleksji na temat napięć oraz nieoczywistości, istoty i znaczenia współczesnych debat nad dzieciństwem i wczesną edukacją. Przedstawione rozważania dotyczą krytycznego namysłu nad kondycją wczesnej edukacji, potencjału dziecka i jego sposobów doświadczania świata, środowiska edukacyjnego rozwijającego potencjał i kompetencje dzieci, twórczego charakteru procesu uczenia się, a także metodologicznych aspektów badań dziecka i dzieciństwa.
Tom jest zapisem wielowątkowej dyskusji toczonej z dwóch perspektyw - konstruktywistycznej i kognitywistycznej – wokół dzieciństwa jako zespołu dziecięcych doświadczeń, przeżyć i działań. Obecna w książce idea podejścia jakościowego potwierdza po raz kolejny, że zainteresowanie dziecięcymi znaczeniami nie ma prostych odniesień do zagadnień podejmowanych w tradycji ilościowych badań pedagogicznych.
Prezentowana publikacja jest zachętą do refleksji na temat napięć oraz nieoczywistości, istoty i znaczenia współczesnych debat nad dzieciństwem i wczesną edukacją. Przedstawione rozważania dotyczą krytycznego namysłu nad kondycją wczesnej edukacji, potencjału dziecka i jego sposobów doświadczania świata, środowiska edukacyjnego rozwijającego możliwości i kompetencje dzieci, twórczego charakteru procesu uczenia się, a także metodologicznych aspektów badań dziecka i dzieciństwa.
Książka powstała z inspiracji ukierunkowanych na trzy obszary: kulturę edukacji osadzoną w tradycji sprowadzającej kształcenie do transmisji wiedzy i przekonań, środowisko edukacyjne pobudzające rozwój dziecięcych zdolności oraz kreatywność pojmowaną jako dziecięce odczytywanie, rozpoznawanie i wymyślanie świata. Podobnie jak w tomie Horyzonty dziecięcych znaczeń. Granice - rozpoznania - perspektywy, można tu znaleźć odwołania do wielu teorii mieszczących się jednak w dyskursie konstruktywistycznym. Niezależnie od podejmowanej problematyki większość Autorów ujmuje ją z perspektywy interpretatywnej.
W niniejszej pracy Autor poddał analizie resocjalizację poszkodowanych w rozumieniu oddziaływań wychowawczych, które w kontekście więziennictwa nazywane są resocjalizacją penitencjarną.
Głównym celem przedstawianych badań w polecanej publikacji jest rozpoznanie uczestnictwa w resocjalizacji penitencjarnej skazanych mających status osób poszkodowanych. Resocjalizacja rozpatrywana jest tu w kontekście wybranych oddziaływań resocjalizacyjnych (penitencjarnych), tj. zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych (KOiS), edukacyjnych i pracy, a także elementów resocjalizująco znaczących, tj. bezpośredniego oddziaływania wychowawcy (kontaktu z nim), kontaktu z rodziną oraz aktywności religijnej. Elementy te są istotne w kontekście oddziaływań penitencjarnych, w tym resocjalizacyjnych, które stanowią istotny element w kształtowaniu prospołecznych postaw skazanych.
Ponadto w części empirycznej Autor zawarł charakterystykę przyczyn otrzymania statusu osoby poszkodowanej, relacje zbiorowości poszkodowanych z osadzonymi grypsującymi i niegrypsującymi oraz relacjami, jakie zachodzą między samymi chronionymi. Niezbędne okazało się również zbadanie subiektywnego poczucia zagrożenia, jakie występuje u poszkodowanych, albowiem emocje te mogą utrudniać lub uniemożliwiać racjonalne funkcjonowanie. Tematyka ta wykracza poza problemy szczegółowe, jednak część ta jest niezbędna dla przedstawienia klarowniejszego obrazu poszkodowanych (tzn. chronionych).
Całość pracy zamyka zakończenie wraz z wnioskami zawierającymi propozycje dla praktyki penitencjarnej.
Podjęty cel badań w założeniu umożliwić ma uzyskanie pełniejszego obrazu osób poszkodowanych w polskich zakładach karnych oraz ich specyficznej sytuacji psychospołecznej. Szczegółowa charakterystyka chronionych, jak również badania nad wybranymi aspektami ich resocjalizacji ukazać mają rzeczywisty obraz problemu degradacji więziennej. Przedstawiane badania przyczynić się więc mogą w konsekwencji do opracowania nowych, skuteczniejszych metod resocjalizacyjnych w pracy z poszkodowanymi.
Do rąk czytelników oddajemy najnowsza książkę dwóch znanych autorów: ks. prof. zw. Dra hab. Czesława Cekiery i ks. dra Kazimierza Pierzchały. Obaj autorzy od wielu lat zajmują się psychologią oraz pedagogiką resocjalizacyjną i to zarówno w sensie teoretycznym jak i praktycznym, prowadząc badania empiryczne wśród patologicznej młodzieży i osób pozbawionych wolności, Książka zasadniczo składa się z dwóch części. W pierwszej, ks. Kazimierz Pierzchała opisuje pochodzenie człowieka oraz podkreśla wielką rolę rodziny w wychowaniu dziecka. Z kolei drugi Autor, ks. prof. Czesław Cekiera prezentuje aż 13 obszarów patologii społecznych, wskazując na źródło ich powstania, wymienia ich rodzaje oraz precyzyjnie przedstawia formy ich zwalczania.
Fragment Przedmowy
Wielu rodziców uważa, że im bardziej przyłożą się do wychowania swoich dzieci, tym większe szanse na to, że wyrosną one na ludzi sukcesu.To jedna wielka ściema!Okazuje się, że większość dzieciaków będzie fajnymi, ale normalnymi ludźmi. Takimi jak my. Więc równie dobrze możemy osiągnąć ten efekt bez wypruwania sobie żył.Jak zatem wychować dobrze funkcjonujących i szczęśliwych dorosłych, wkładając w to jak najmniej wysiłku? Ta książka podpowie supermatkom i superojcom, jak sobie odpuścić, zaakceptować plany dzieci i mniej martwić się o ich przyszłość, a przy tym mieć więcej czasu dla siebie. Brzmi nieźle?Koniec ze słuchaniem dobrych rad innych rodziców, teściów i kolegów z pracy, o które nigdy nie prosiliście!Koniec z wożeniem dzieci na kolejne dodatkowe zajęcia!Koniec z frustracją!Odpuście sobie trochę i zacznijcie żyć też swoim życiem!Wasze dzieci wam za to podziękują.
Dzieci powinny dorastać w miłości, w poczuciu, że są akceptowane i szanowane, że są wyjątkowe takie, jakie są. Dostarczenie przez rodziców odpowiednich wzorców zachowań i wsparcia jest konieczne do utrwalenia pozytywnych postaw. To zapewnia dzieciom siłę, umiejętność radzenia sobie z trudnościami i stabilne poczucie własnej wartości.
Dzieci z niską samooceną czują się nieważne, nie lubią siebie, wciąż mają poczucie, że nie są wystarczająco dobre, są samokrytyczne, nieustannie spodziewają się kolejnych porażek lub rozczarowań.
Dzieci, które są odpychane, zawstydzane, krytykowane, którym daje się odczuć, że są niechciane lub niepotrzebne, wykształcają wiele toksycznych, destrukcyjnych zachowań. Pozwalają się źle traktować, uważając, że nie zasługują na nic lepszego, lub gnębią innych, ponieważ czują się bezwartościowe. Unikają konfrontacji, zaniżają znaczenie własnych osiągnięć, wycofują się z zamierzonych działań. Mogą też być bardziej podatne na zaburzenia psychiczne, w tym depresję.
CO WYRÓŻNIA DZIECKO Z NISKĄ SAMOOCENĄ?
Zbyt łatwo się poddaje albo w ogóle nie podejmuje działania.
Nie zabiera głosu, wstydzi się wyrażać własne zdanie.
Przestaje wierzyć w pochwały, pozytywne opinie na swój temat, a nawet w to, że ktoś może je lubić lub kochać.
Przyciąga prześladowców, często wchodzi w rolę ofiary, nie broni się przed okrucieństwem czy cierpieniem – nie zna swoich granic.
Idealizuje innych i deprecjonuje siebie.
Nie lubi wyróżniać się z tłumu, stara się być „niewidoczne”.
Rozwija negatywne myślenie i poczucie nieuniknionej porażki.
Żyje z wewnętrznym krytykiem w głowie.
Sabotuje dobre wydarzenia, niszczy pozytywne relacje, odrzuca szczęście – czując, że na to nie zasługuje.
Może przejawiać zachowania antyspołeczne i agresywne.
Jest podatne na zaburzenia odżywiania, samookaleczanie i depresję.
DZIĘKI TEJ KSIĄŻCE:
zrozumiesz dziecięce poczucie braku wartości;
dotrzesz do źródeł niskiej samooceny dziecka;
rozpoznasz emocje, które kryją się za jego „trudnym” zachowaniem;
dowiesz się, jak rozmawiać z dzieckiem, by pomóc mu przepracować problemy;
ułatwisz dziecku nazwanie niewypowiedzianych uczuć;
nauczysz dziecko wyrażania własnych emocji i opinii;
wzmocnisz poczucie własnej wartości dziecka.
Aby Nowy Jork mógł stać się miastem snów, część mieszkańców skazano na koszmar.
Przyprawiająca o dreszcze prawdziwa historia wyspy Blackwell – jednego z najbardziej ponurych eksperymentów społecznych w dziejach Ameryki.
W XIX wieku Nowy Jork rozbłysnął – Thomas Edison oświetlił Manhattan elektrycznymi latarniami. Ale nie wszyscy mogli cieszyć się ich blaskiem. Na wyspie Blackwell stworzono szpital i przytułek dla „niewygodnych” mieszkańców – sierot, biednych, zniedołężniałych, chorych psychicznie oraz przestępców. Mieli tam otrzymać opiekę i szansę na resocjalizację, ale trafili do prawdziwego piekła na ziemi, z którego nie było ucieczki.
Prawdę o nim ujawniła reporterka Nellie Bly, która spędziła na wyspie dziesięć upiornych dni. Udając obłąkaną, pozwoliła zamknąć się w szpitalu, by móc opisać warunki na wyspie. Jej relacja wstrząsnęła opinią publiczną i postawiła pod znakiem zapytania moralność rządzących miastem. Stała się także jednym z epokowych dokonań reportażu.
Więźniowie przebywali w wykutych w skale celach, które bardziej przypominały rowy niż pomieszczenia. Nie dbano o ogrzewanie i wentylację, wierząc, że osoby obłąkane są niewrażliwe na temperaturę. Sami nadzorcy przyznawali, że wobec przywożonych na wyspę sierot najbardziej humanitarnym rozwiązaniem byłoby podanie śmiertelnej dawki opium. Na pacjentach szpitala przeprowadzano eksperymenty – gruźlicę leczono lewatywą z siarkowodoru lub wstrzykiwaniem mleka do krwi.
Stacy Horn pokazuje, co się dzieje, gdy bezwzględna i cyniczna władza spotka się z problemami społecznymi. Wyspa potępionych to wstrząsająca opowieść o tym, jak w demokratycznym społeczeństwie zgodnie z prawem można stworzyć instytucję niosącą cierpienie i śmierć.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Publikacja zawiera informacje zaczerpnięte ze współczesnej literatury polskiej i zagranicznej, a odnoszące się zarówno do ogólnych twierdzeń pedagogicznych, jak i bezpośrednio do problemu podstawowych funkcji opiekuńczo-wychowawczych, ale realizowanych tylko przez ojca, z drugiej zaś - ujmuje podstawy metodologiczne badań własnych. Ponadto Czytelnik znajdzie w książce wyniki badań empirycznych dotyczących takich zagadnień, jak: zaspokajanie przez samotnych ojców potrzeb biologicznych i psychicznych dzieci, wypełnianie zadań opiekuńczych oraz podejmowanie przez nich działań wychowawczych wobec potomstwa.
Niniejsza publikacja jest unikatowym dziełem wnoszącym cenny wkład do polskiej myśli naukowej w zakresie pedagogiki, w tym pedagogiki religii. Na temat wychowania chrześcijańskiego powstało wiele opracowań. Wpisują się one głównie w teologię. Istniejące prace o charakterze pedagogicznym mają charakter jednostronny, wąski, bez gruntownej podstawy teologicznej. To jednostronne podejście do problemu przełamuje niniejsza książka. I to stanowi zasadniczą jej wartość.
Autorka w sposób wielostronny ukazuje wychowanie chrześcijańskie, łącząc wiedzę teologiczną, filozoficzną, pedagogiczną. Posługuje się przy tym również wiedzą psychologiczną, socjologiczną, historyczną. [...] Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Chałas
Refleksja nad wychowaniem sięga pierwotnych kultur aż po czasy współczesne. Wychowanie jako jeden z rodzajów działalności (twórczości) człowieka ma miejsce w każdej społeczności ludzkiej, będąc faktem powszechnym. Wielu pedagogów zauważa, że refleksja nad tak powszechnym zagadnieniem jest integralnie związana z historią człowieka i jego dokonaniami.
Podstawową cechą życia człowieka jest jego ustawiczny rozwój, którego początek tkwi w dążeniu do stawania się coraz lepszym. To otwarcie się na ten rozwój pozwala mu na coraz pełniejsze wyrażanie swojej istoty. W ten sposób życie człowieka ustawicznie jest rozpostarte między sobą aktualnym a sobą potencjalnym, możliwym, lepszym. Ten sam ustawiczny rozwój obejmuje również wiernego przyjaciela człowieka w jego drodze życiowej, jakim jest wychowanie. Może ono przejawiać się w różnych formach i systemach wychowawczych czy realizować się w rozmaitych środowiskach i uwarunkowaniach społeczno-politycznych.
Publikacja dotyczy interwencji sądowych w przypadku stwierdzenia objawów demoralizacji nieletnich, a także dorastających dzieci, które z różnych powodów nabyły status „podsądnej młodzieży”. Nieprzypadkowo autorki używają określenia „różne powody”, związanego z bardzo pojemnym i jednocześni e nieostrym pojęciem demoralizacji. Termin ten jest kluczową kategorią ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, która wskazuje sposoby reagowania w sytuacji, gdy dorastające dziecko łamie normy prawne, moralne i obyczajowe oraz wzrasta w warunkach stanowiących zagrożenie dla jego rozwoju społecznego. Wiele pojęć zawartych w ustawie budzi wątpliwości autorów opracowań poświęconych analizie polskiego modelu sprawiedliwości wobec nieletnich - zarówno prawników, kryminologów, jak i pedagogów czy psychologów. Wątpliwości te omówiono w książce, a dodatkowo przekaz ten wzmocniono danymi pochodzącymi z badań własnych autorek.
W publikacji przyjęto kilka perspektyw oceny modelu sprawiedliwości wobec nieletnich. Zasadne jest jednak wyjaśnienie nieobecności analiz stricte prawniczych. Wątki prawnicze pojawiają się naturalnie, jednak celowo nie są rozwijane i pogłębiane. Służy to wzmocnieniu realizacji zamierzonego celu, czyli próbie spojrzenia na ustawę wyłącznie przez pryzmat jej wychowawczych funkcji, jakie powinna lub mogłaby pełnić w odniesieniu do dzieci zagrożonych demoralizacją.
Książka jest monografią naukową powstałą w wyniku ogólnopolskich badań, których celem było poznanie i ocena postaw nauczycieli wychowania fizycznego wobec edukacji zdrowotnej w kontekście współczesnej teorii wychowania fizycznego oraz aktualnych trendów w oświacie.
Publikacja adresowana jest do nauczycieli, pedagogów, specjalistów zajmujących się kształceniem studentów oraz doskonaleniem zawodowym nauczycieli wychowania fizycznego.
International bestselling authors of The Element
As a parent, what should you look for in your children's education? How can you tell if their school is right for them, and what can you do if it isn't? In this important new book, Sir Ken Robinson, one of the world's most influential voices in education, offers clear principles and practical advice on how to support your child through the education system, or outside it.
Dispelling myths, tackling controversies and weighing up the main choices, You, Your Child, and School is a key book for parents to learn about the kind of education their children really need and what they can do to make sure they get it.
Every parent wants their child to be happy and every parent wants to avoid screwing them up. But how do you achieve that?
In this absorbing, clever and funny book, renowned psychotherapist Philippa Perry tells us what really matters and what behaviour it is important to avoid - the vital dos and don'ts of parenting.
Instead of mapping out the 'perfect' plan, Perry offers a big-picture look at the elements that lead to good parent-child relationships. This refreshing, judgement-free guide will help you to:
· Understand how your own upbringing may affect your parenting
· Accept that you will make mistakes and learn what you can do about them
· Break negative cycles and patterns
· Handle your own and your child's feelings
· Understand what different behaviours communicate
Full of sage and sane advice, this is the book that every parent will want to read and every child will wish their parents had.
Intencją, jaka przyświecała Autorce przy pisaniu książki było przybliżenie Czytelnikowi „niechcianych” uczuć, takich jak: smutek, złość, wstyd, lęk. Bohaterowie pięciu baśni zaprezentowanych w publikacji, których nazwała Czujątkami, mierzą się z trudnymi emocjami i odkrywają, jak bardzo są one potrzebne w życiu.
Z czasem zrodził się w Autorce pomysł dołączenia do baśni propozycji zajęć psychoedukacyjnych, które miałyby uświadamiać dzieciom, że przykre emocje, które czasem odczuwają, nie są złe, ale stanowią wyraz nieuświadomionych i niezaspokojonych potrzeb. Dla dorosłego byłaby to okazja do refleksji nad tym, jak reaguje na przeżywane przez dziecko uczucia.
Ćwiczenia zawarte w tym opracowaniu są przeznaczone dla dzieci w wieku 7–9 lat, choć można je wykorzystywać do pracy z dziećmi młodszymi i starszymi, zależnie od ich indywidualnej dojrzałości emocjonalnej.
W codziennej pracy jako psycholog i psychoterapeuta oraz w życiu Autorka często spotyka się z podziałem emocji na pozytywne i negatywne. Uczucia „dobre” miałyby się wiązać z przyjemnymi stanami i być może dlatego nagminnie bywają wartościowane jako słuszne moralnie, natomiast emocje „negatywne” kojarzą się z niemiłymi przeżyciami i wiążą się z ujemnym osądem moralnym.
Marshall B. Rosenberg, autor programu Porozumienia bez Przemocy, tłumaczy to następująco:
Zaczęło się bardzo dawno temu od mitów dotyczących natury ludzkiej, według których ludzie są źli i samolubni. Według tej destrukcyjnej mitologii heroiczne siły dobra walczą w życiu z siłami zła. Żyjemy w niej od dłuższego czasu, a jej częścią jest język, który odhumanizowuje ludzi i zmienia ich w przedmioty.
Do każdej baśni Autorka opracowała propozycję scenariusza zajęć, który może być modyfikowany przez prowadzącego w zależności od czasu trwania warsztatu oraz specyficznych potrzeb danego dziecka czy grupy dzieci, a także wykorzystywany do indywidualnej pracy terapeutycznej. Książka może być także narzędziem dla rodziców do budowania z dzieckiem dialogu dotyczącego przeżywanych emocji i odkrywania oraz nazywania ukrytych w nich potrzeb.
W ćwiczeniach znajdujących się w części dydaktycznej wykorzystała model czterech części Porozumienia bez Przemocy, który służy zarówno refleksji nad własnym doświadczeniem, jak i empatycznemu wczuciu się w doświadczenie innej osoby. Następnie jest on werbalizowany przez uczestników komunikacji.
Emocje to trudny temat. Chętniej podejmowany, gdy mowa o zadowoleniu, dumie, radości. Niezbyt ochoczo, gdy przychodzi się bać, wstydzić czy złościć. Bo czyż ktoś, składając życzenia, pokusiłby się o sformułowanie: „aby twoja złość dawała ci siłę”? lub „byś potrafił wyjść naprzeciw lękom”? Życzymy raczej szczęścia, pomyślności, sukcesów…
W dzisiejszych konsumpcyjnych czasach, gdzie współzawodnictwo, izolacja i samotność zwiększają swój zasięg, rośnie także populacja dzieci nieśmiałych, które nie radzą sobie w kontaktach społecznych. W zapobieganiu utrwalania nieśmiałości ważną rolę odgrywają oddziaływania wychowawcze nastawione na odpowiednie kształtowanie się osobowości dziecka. Jednak, gdy zaburzenia przybierają na sile, konieczne jest zastosowanie odpowiednich działań terapeutycznych.
Inspiracją do podjęcia tematu były wieloletnie doświadczenia autorki w stosowaniu wizualizacji z wybranymi technikami arteterapii w terapii i wspomaganiu rozwoju dzieci. Celem praktycznym jest zaproponowanie nowej metody przydatnej w pracy terapeutyczno-wychowawczej z dziećmi nieśmiałymi.
Książka zawiera część praktyczną, w której znajdują się m.in. przykładowe scenariusze zajęć z wykorzystaniem wizualizacji z wybranymi technikami arteterapii, arkusze obserwacyjne oraz arkusze oceny dzieci.
Cudowna moc arteterapii
Arteterapia, polegająca na wykorzystaniu różnych środków artystycznych, ułatwiających pacjentowi ekspresję, budzi coraz większe zainteresowanie wśród specjalistów. Cel arteterapii - pozytywne zmiany zachowania i postaw wobec siebie i innych, podkreśla jej terapeutyczne znaczenie i czyni ją użyteczną dla psychologów i pedagogów, a także zbawienną dla pacjentów.
O tym, jak wielkie znaczenie mają działania terapeutyczne, w tym arteterapia, pisze Joanna Gładyszewska-Cylulko. Wspomaganie rozwoju dzieci nieśmiałych poprzez wizualizację i inne techniki arteterapii to zapis doświadczeń autorki oraz propozycja zastosowania nowej metody pracy terapeutyczno-wychowawczej z nieśmiałymi dziećmi. Książka, opublikowana nakładem Oficyny Wydawniczej Impuls, powinna się znaleźć w bibliotekach psychologów i terapeutów, a także studentów, którzy planują podjęcie pracy z osobami chorymi psychicznie, z dziećmi ze schorzeniami neurologicznymi czy chorymi na serce. Arteterapia może również przynieść zadowalające rezultaty w leczeniu dysleksji, depresji, nieśmiałości oraz zahamowań psychoruchowych oraz nie tylko wspomagać leczenie, lecz także pełniąc rolę profilaktyczną. [...]
Książka jest próbą opracowania zagadnień związanych z kompetencjami kreatywnymi nauczyciela wczesnej edukacji dziecka. Czy rzeczywiście – jak pyta D. Klus-Stańska – zniewolony administracyjnie i biurokratycznie nauczyciel zrzuca z siebie odpowiedzialność za wychowawczą i kształceniową rzeczywistość szkolną? Odpowiedź na to pytanie jest ważne, gdyż kompetencje nauczyciela decydują o przebiegu procesu edukacyjnego, o charakterze działań nie tylko jego samego, ale i uczniowskich. Stanowią bowiem kontekst kształtowania się takich samych kompetencji u podopiecznych...
[…] Monografia […] Kompetencje kreatywne nauczyciela wczesnej edukacji dziecka jest ważnym przyczynkiem do dyskusji nad konstruowaniem takiego modelu edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, w którym kompetencje kreatywne nauczyciela staną się nie tylko pożądane, ale wręcz niezbędne, ponieważ […] potrzebny staje się człowiek ,,wielowymiarowy’’, charakteryzujący się mobilnością, synergetyzmem, otwartością i wyobraźnią, umiejący pokonywać trudności i przekraczać granice własnych możliwości, ale też człowiek o analityczno-syntetycznym spojrzeniu na świat.
prof. UAM, dr hab. Hanna Krauze-Sikorska
Autorki zmuszają czytelnika do refleksji nad celowością, metodami i skutecznością pracy nauczycielskiej. Udowadniają, że kompetencje kreatywne nauczyciela wczesnej edukacji są i powinny być przedmiotem uwagi i dyskusji nad problematyką kształcenia nauczycieli.
prof. UŚ, dr hab. Urszula Szuścik
Krzysztof Jamroży
Dzieciństwo radosne czy smutne? Pozytywne i negatywne wspomnienia rodzeństwa z relacji z ich braćmi i siostrami
Karolina Ciepiela
Pozycja dziecka najmłodszego w rodzinie
Natalia Dubiel
Wychowanie przez rodzeństwo w percepcji studentów pedagogiki Uniwersytetu Rzeszowskiego
Martyna Probachta, Karolina Sławińska
Brat i siostra – przyjaciel czy wróg? Relacje z rodzeństwem w percepcji uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum
Magdalena Banaś, Ewelina Wingert
Starsza siostra jako autorytet
Magdalena Gadamska
Wychowanie przez rodzeństwo – wprowadzenie do zagadnienia
Magdalena Gadamska
Udział w wychowaniu czy wychowanie przez rodzeństwo? – analiza przypadku 25-letniego Pawła
Iwona Karnas
Sytuacja życiowa rodzeństwa pełnosprawnego i jego rola we wspieraniu rozwoju brata lub siostry z niepełnosprawnością
Urszula Teresa Turyna
Dzieci Królowej Śniegu, czyli o roli rodzeństwa w placówkach opiekuńczo-wychowawczych
Ewelina Brzyszcz
Rola starszego rodzeństwa w obliczu migracji rodziców ukazana w serialu Głęboka woda
Marlena Stradomska, Konrad Harasim
Suicydologiczne wyzwania codzienności – rola rodziny i rodzeństwa w cywilizacji XXI w.
Joanna Stepaniuk
Rola starszego rodzeństwa w procesie socjalizacji dziecka czeczeńskiego w Polsce
Iwona Rzeszutek
Relacje rodzinne w kontekście sukcesji przedsiębiorstwa rodzinnego
Wiesław Setlak
Autorytet czy idol? O wzorach osobowych w wychowaniu
Magdalena Gadamska, Krzysztof Jamroży
Wychowanie i socjalizacja w rodzinie jako formy oddziaływania osób znaczących na dzieci
Patrycja Babula
Matka — osoba znacząca w życiu dziecka
Irena Międlar
Rola dziadków w wychowaniu. Przyczynek do rozważań o osobach znaczących
Karolina Sławińska, Martyna Probachta
Rola dziadków w procesie wychowania wnuków - babcia i dziadek jako ważne ogniwo wychowawcze
Magdalena Gadamska, Krzysztof Jamroży
Rola rodzeństwa w edukacji dzieci i młodzieży
Magdalena Gadamska
Wychowanie przez rodzeństwo w doświadczeniach studentów pedagogiki Uniwersytetu Rzeszowskiego
Iwona Karnas
Nauczyciel jako osoba znacząca w rozwoju dziecka
Marlena Stradomska, Konrad Harasim
Osoby znaczące w procesie leczenia młodzieży dokonującej prób samobójczych. Kontekst psychologiczny
Paweł Leśniewski
Zaburzenia psychiczne rodziców a rozwój dziecka
Weronika Baracz
Katecheta - nauczyciel, wychowawca, świadek. Jego misja wobec rozwoju dzieci i młodzieży
Iwona Rzeszutek
Rola mentora w życiu zawodowym podopiecznego
Ewelina Brzyszcz
Identyfikacja dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym z bohaterami bajek, seriali animowanych oraz filmów fantasy
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
