Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
How do you reply to your colleague's weird email? What might Debrett’s say about your Tinder profile? And just how do you know if you're mansplaining?
In this irreverent journey through the murky world of digital etiquette, WIRED's Victoria Turk provides an indispensable guide to minding our manners in a brave new online world.
The digital revolution has put us all within a few clicks, taps and swipes of each other. But familiarity can breed contempt, and whilst we’re more likely than ever to fall in love online, we’re also more likely to fall headfirst into a blazing row with a stranger. Google’s unofficial motto is Don’t Be Evil, but sometimes that’s easier said than done. If you've ever encountered the surreal battlefields of digital life and wondered why we don't all just go analogue, this is the book for you.
Jak rozszyfrować zachowanie nastolatka i zbudować z nim silną więź.Każde dziecko, aby osiągnąć życiowy sukces, potrzebuje przynajmniej jednego troskliwego dorosłego. W tej książce Josh Shipp - światowej sławy ekspert do spraw młodzieży - uczy nas, jak zostać takim dorosłym w życiu nastolatka. Opierając się na sprawdzonych strategiach, opisuje konkretne zachowania pozwalające rozwiązać różne problemy. Należą do nich:ODPOWIEDZIALNOŚĆ: Jak sprawić, aby mój nastolatek wziął odpowiedzialność za kłopoty, których narobił?KOMUNIKACJA: Jak nakłonić nastolatka, aby ze mną rozmawiał, a nie tylko odburkiwał?ZNĘCANIE SIĘ: Pomocy! Mój nastolatek jest gnębiony - w sieci i poza nią.TRUDNE I NIEZRĘCZNE ROZMOWY: Narkotyki. Śmierć. Seks.Poradnik ten, chwilami zabawny, lecz przede wszystkim niezwykle rzeczowy, zawiera praktyczne i konstruktywne rady pozwalające pozytywnie wpłynąć na nastolatka.
Seria książeczek przedstawiających scenki z codziennego życia Artura i Basi. Towarzyszymy im podczas zabawy, porządkowania pokoju, obserwacji przyrody i nie tylko. Mali bohaterowie muszą nieraz poradzić sobie w naprawdę stresujących sytuacjach.Książeczki, uwzględniające zasady pedagogiki Montessori, stanowią doskonałą pomoc dydaktyczną, pozwalają na swobodną wymianę opinii na różne tematy i spojrzenie z dystansu na prezentowane zachowania. Pokazują, że proste codzienne sytuacje stwarzają idealną okazję, by dziecko, samodzielnie wykonując określone zadania, stawało się bardziej odpowiedzialne i wzmacniało wiarę we własne siły.Każda historyjka została opatrzona autorskim komentarzem, zawierającym cenne porady skierowane do rodziców.
Przedszkolak choć ma dopiero kilka lat, stawia przed rodzicami i nauczycielami niebagatelne wyzwania wychowawcze: jak wychowywać i uczyć przedszkolaka? Misja, powołanie, odpowiedzialność, przygoda, zadanie, praca, sens życia... Pojęcia te zdają się wymykać definicjom. Ale przecież nie o definicje tu chodzi.Książka jest inspirującą i przydatną lekturą dla rodziców i nauczycieli, którzy chcieliby się dowiedzieć więcej o tym, jak wychowujemy dzieci we współczesnym świecie, kto w rodzinie sprawuje władzę, w jaki sposób skutecznie komunikować się z dzieckiem, w czym może pomóc mediacja, jak funkcjonuje dziecko w odniesieniu do środowiska szkolnego, jak pomagać dziecku w osiąganiu gotowości szkolnej, jak rozpoznać symptomy przemocy wobec dziecka.Publikacja warta jest polecenia również tym rodzicom i nauczycielom, którzy poszukują wsparcia w radzeniu sobie z trudnościami rozwojowymi występującymi u przedszkolaków, takimi jak zaburzenia w rozwoju mowy, odmowa jedzenia, zachowania masturbacyjne, agresja dziecięca, problemy adaptacyjne w środowisku przedszkolnym.W wydaniu drugim uaktualniono treści rozdziałów, które tego wymagały, ponadto książka została poszerzona o praktyczne propozycje ćwiczeń wspomagających rozwój mowy oraz wiadomości dotyczące ryzyka jąkania. Wydanie to zostało wzbogacone o rozdział traktujący o rozpoznawaniu symptomów przemocy wobec dziecka. Czytelnik znajdzie tu także rozważania dotyczące współpracy rodziców z nauczycielami oparte na wieloletniej praktyce doświadczonego psychologa.
Książka ma charakter nowatorski, bowiem w rodzimej literaturze nie posiadamy globalnego ujęcia problematyki kształcenia nauczycieli dla potrzeb szkolnictwa jezuickiego od czasu powstania tego zakonu aż po jego kasatę. Autorka wykazała się bardzo dobrą znajomością źródeł i literatury przedmiotu, która została poddana szczegółowej krytyce i umiejętnie wykorzystana. Dzięki temu omawianie poszczególnych zagadnień zostało przeprowadzone w powiązaniu z założeniami i koncepcjami szkolnictwa jezuickiego w Europie. Takie szerokie ujmowanie zagadnień pozwoliło Autorce lepiej zrozumieć i ocenić szkolnictwo jezuickie w Polsce, w tym również system kształcenia nauczycieli. Dzięki szczegółowo przeprowadzonej analizie programu i stosowanych podręczników Autorka weryfikuje wiele opinii i stereotypów w odniesieniu do programu kształcenia młodzieży szlacheckiej. Wskazuje na istniejącą zależność między kierunkiem wykształcenia nauczyciela a realizacją programu nauczania.
Prof. dr hab. Andrzej Meissner
Wydawałoby się, że o działalności oświatowej jezuitów napisano już wszystko. Okazuje się jednak, że jest jeszcze wiele interesujących wątków, które należy wydobyć na światło dzienne oraz podkreślić ich znaczenie dla dziejów oświaty i szkolnictwa. Znakomitym tego przykładem jest publikacja Anny Królikowskiej, która skupiła się na kwestiach związanych z prowadzonymi przez jezuitów seminariami nauczycielskimi. Chcąc zadbać o odpowiedni poziom wykształcenia uczniów w swoich kolegiach, jezuici mieli świadomość, że potrzebni są do tego odpowiednio przygotowani nauczyciele. Niniejsza publikacja traktuje właśnie o tym, jak w Polsce w okresie od XVI do XVIII wieku przygotowywano kadrę dydaktyczną i pedagogiczną nauczającą potem w kolegiach jezuickich na terenie Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Studium to będzie z pewnością przydatne historykom wychowania oraz pedeutologom.
Dr hab. Piotr Gołdyn, prof. UAM
Tom 14 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Konteksty społeczne i międzykulturowe, prezentuje kolejne rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Kontekstom społecznym i międzykulturowym oraz tendencjom i problemom edukacji małego dziecka poświęcone są opracowania zamieszczone w tej publikacji. W poszczególnych tekstach znajdują się poglądy, propozycje oraz wyniki badań i studiów dotyczące różnych obszarów funkcjonowania dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym we współczesnej rzeczywistości społeczno-kulturowej.
Prezentowany tom składa się z dwóch części. W pierwszej, noszącej tytuł Społeczne konteksty dziecka i dzieciństwa – propozycje teoretyczne i rozwiązania praktyczne, autorzy zwracają uwagę m.in. na potrzebę opracowania metodologii badań nad dzieciństwem. Jak podkreśla Danuta Waloszek, na świecie, obok nas dorosłych, jest konkretny, rozwijający się człowiek – dziecko/uczeń z imienia i nazwiska oraz z własną biografią, któremu należy się uwaga i powaga. Jest swoiście wyposażoną, wartościową, fascynującą „cząstką elementarną” ludzkości. Uchwycenie niezwykłości „nowego, kolejnego powołanego do życia człowieka”, jego indywidualności i ustosunkowanie się do nich jest podstawowym zadaniem dorosłej części społeczeństwa, w tym nauczyciela. Autorzy poszczególnych tekstów opisują dzieciństwo z dwóch perspektyw: a) węższej – obejmującej indywidualny dziecięcy świat przeżyć, znaczeń, wartości, doświadczeń, aktywności, którego centrum stanowi rodzina, szkoła, rówieśnicy, codzienne kontakty społeczne, oraz b) szerszej – rozumianej jako historyczno-społeczno-kulturowa kategoria, odnosząca się do statusu społecznego dziecka, ukazująca jego położenie w grupie społecznej. Wskazują także na potrzebę edukacji refleksyjnej w pracy pedagogicznej, opartej m.in. na dialogowaniu z dziećmi.
Druga część, zatytułowana Wychowanie międzykulturowe małego dziecka – doświadczenia polskie i zagraniczne, zawiera zarówno teoretyczną, jak i praktyczną egzemplifikację zagadnień związanych z edukacją międzykulturową. W kontekście polskich, słowackich, czeskich, duńskich i niemieckich doświadczeń prezentowane są zagadnienia dotyczące nabywania kompetencji społecznych przez uczniów żyjących w środowiskach zróżnicowanych kulturowo czy funkcjonowania w szkołach większościowych dzieci wywodzących się z mniejszości narodowych i etnicznych. Tę część zamyka przewodnik bibliograficzny, obejmujący najważniejsze lektury do edukacji międzykulturowej dla dzieci. Przemysław P. Grzybowski, autor przewodnika, słusznie zaznacza, że przemyślana praca z lekturami do edukacji międzykulturowej uświadamia, iż każdy z ich bohaterów – nawet najbardziej niezwykły, wręcz dziwaczny – jest wartościowy i przez to godzien szacunku, a jedną z cech konstytuujących jego wartość stanowi właśnie odmienność, różnica, dzięki której świat młodego czytelnika ulega wzbogaceniu o nowe idee, poglądy, wzory postępowania.
Ewa Ogrodzka-Mazur
Owe "klucze" do szczęścia pozwolą Ci zabrać z Twojego pola widzenia to, co nie jest Tobą. Ukażą Ci, jak wiele możesz zmienić w swoim życiu. Niniejsza lektura ma za zadanie motywować Cię do zmian, ale nie wymuszać ich.
Dzięki niej zrozumiesz, że i Ty możesz zostać szczęściarzem...
Książka jest próbą przedstawienia pogłębionej analizy potocznych koncepcji studentów wczesnej edukacji o uczeniu się matematyki przez najmłodszych uczniów. To właśnie one wyznaczać będą działania podejmowane w roli nauczyciela, oczekiwania wobec ucznia oraz wszystkie konteksty praktyk edukacyjnych. Rozpoznanie tych koncepcji może przyczynić się do określania pewnych potencjalnych zachowań edukacyjnych w przyszłym życiu zawodowym, co pozwala oszacować jakość edukacji przyszłych uczniów. Nauczanie początkowe matematyki będzie miało w przybliżeniu taki charakter, jakie są przekonania obecnych studentów. Ich rozumienie, czym jest wiedza matematyczna, jak się ją konstruuje, jak można jej używać, w pewnym sensie będzie stanowić wskazówkę dla sposobu postrzegania matematyki przez uczniów zarówno w początkowym okresie nauczania, jak i w dorosłym, pozaszkolnym życiu.
Każde dziecko jest istotą mającą swój język, uczucia oraz niepowtarzalną osobowość i jako takie zasługuje na szacunek.Tracy HoggTym razem Tracy Hogg, konsultantka w dziedzinie opieki nad małymi dziećmi, założycielka firmy Baby Technique, podejmuje zagadnienia i dylematy rodzicielskie właściwe dla okresu przed-przedszkolnego. Magiczny świat dwuletniego dziecka wymaga odpowiedniego postępowania. Autorka proponuje rodzicom rozwiązania, które zakładają, że każde dziecko jest inne i niepowtarzalne:ZPOP - zastanowienie, pouczenie, ograniczenie, pochwała - zwrócenie uwagi, które nie zaburza poczucia bezpieczeństwa.MSW - mówienie, słuchanie, wyjaśnianie - pozwala zrozumieć sposób myślenia dziecka.PiR - porządkowanie i rytualizacja - każdy dzień staje się dzięki temu przewidywalny i spokojny.Trening umiejętności - nowe doświadczenia dla dziecka i więcej swobody dla rodziców.Świadoma dyscyplina - nauka właściwych zachowań i kontrolowania emocji z pełną odpowiedzialnością, że wychowujemy głównie poprzez przykład.Melinda Blau - dziennikarka, zajmująca się problemami dotyczącymi relacji międzyludzkich. Autorka i współautorka wielu książek i artykułów.Książka ta może stać się niezawodną przyjaciółką rodziców i towarzyszką w tym niełatwym i pełnym niespodzianek okresie rodzicielstwa, gdyż jest napisana mądrze, z energią i entuzjazmem.
Każde dziecko jest istotą mającą swój język, uczucia oraz niepowtarzalną osobowość i jako takie zasługuje na szacunek.Tracy HoggTracy Hogg uzyskała w Anglii dyplom pielęgniarki i położnej. Opiekując się noworodkami, których wiele przyszło na świat dzięki jej pomocy, doszła do wniosku, że mogłaby się nauczyć ich niewerbalnego języka i wprowadzać mamy, debiutujące w nowej roli, w świat niemowląt. Podjęła działalność zawodową w tej dziedzinie. Uczyła rodziców organizacyjnego uporządkowania codziennych czynności oraz potrzeb ich maleńkich pociech, pomagała dzieciom i rodzicom zdobywać samodzielność. Autorka przekonuje czytelników, że reakcje noworodków są przejrzyste i zrozumiałe oraz adekwatne do bodźców, jakie dziecko otrzymuje. Po przeczytaniu tego poradnika nie będą już zagadką odpowiedzi na takie pytania, jak:dlaczego moje dziecko wydaje się ciągle być głodne,skąd mam wiedzieć, ile moje dziecko je, skoro karmię je piersią,czy mam brać na ręce płaczące niemowlę, jeśli nie chcę by wymuszało coś na mnie płaczem,czy noworodek powinien spać sam w łóżeczku,dlaczego moje dziecko potrafi płakać całą noc, a inne cudownie śpi?Melinda Blau - dziennikarka, zajmująca się problemami dotyczącymi relacji międzyludzkich. Autorka i współautorka wielu książek i artykułów.Z poradnikiem Tracy Hogg wszystko wydaje się łatwe, gdyż poznała ona klucz do dziecięcego świata i włożyła go między strony tej książki.
Pierwsza część niniejszej publikacji ukazuje teoretyczne dylematy kształcenia zawodowego, rozpoczynając od aksjologicznej analizy pojęcia pracy, która w sposób personalistyczny wpływa nie tylko na rozwój osobisty człowieka, ale także bezpośrednio oddziałuje na właściwy rozwój systemów kształcenia zawodowego. Niematerialnymi elementami etyki stają się te wartości, które są obiektywnymi i realnymi twórcami pracy, pośrednio przyczyniającymi się do budowania społeczności nakierowanej na umożliwienie rozwoju osobistego każdego człowieka.
Praca w głównej mierze decyduje o kierunkach zmian w szkolnictwie zawodowym. Istotne wydaje się stworzenie takiego kierunku zmian, który pomoże oraz wyposaży w kompetencje i kwalifikacje absolwentów szkół zawodowych ułatwiające im na rynku pracy dostosowanie się do wymogów globalizacji gospodarki światowej. Dlatego ważny staje się dyskurs o przyszłości szkolnictwa zawodowego oraz jego potrzebie utrwalenia i doskonalenia; wskazanie takich zmian, które stworzą szansę holistycznego spojrzenia uczestników potrzeby „uczenia się przez całe życie” (lifelong learning programme, LLP). W tym kontekście ważna wydaje się próba odpowiedzi na pytania o związki i zależności, jakie występują między kształceniem ogólnym a zawodowym.
Opowieści te stanowią kontynuację książki „Dzieci psychiatryka. Historie z ich życia”. Opowiadają o trudnym starcie po wyjściu z oddziału psychiatrycznego w Bolanowie. Znajdziemy tu dramatyczne przeżycia, powroty do nałogów, walkę o przetrwanie i poszukiwanie własnej tożsamości, a także marzenia o miłości, tolerancji i akceptacji, które w zetknięciu z okrutną rzeczywistością i kruchością charakterów prowadzą do porażek, ale i oczekiwanego szczęścia. Przeczytamy o społecznych sierotach i problemach adopcyjnych rodziców, którymi niejednokrotnie stają się babcie i dziadkowie. Dowiemy się, na co zwrócić uwagę, by ustrzec dziecko przed zagrożeniami płynącymi z sieci i w realnym świecie, oraz jak rozprawiano się z pedofilią w PRL-u, czytając relacje ich ofiar na temat traumatycznych przeżyć (wciąż bolesnych mimo upływu czasu).
Czesława Joanna Drałus, mieszkanka Brzegu Dolnego, aktywna zawodowo pielęgniarka. Debiut literacki: „Dzieci psychiatryka. Historie z ich życia”. Wrażliwa, empatyczna, poruszona losami skrzywdzonych dzieci udzieliła im głosu. To na ich prośbę stworzyła kontynuację. Obecnie pracuje z dorosłymi, a w wolnych chwilach wspiera dzieci.
Prezentowana publikacja skupia się na zagadnieniu ewaluacji (w szczególności ewaluacji edukacyjnej), które na świecie systematycznie zyskuje na znaczeniu, zwiększając wpływ na działania podejmowane w polityce publicznej. Bezpośrednio wynika to ze wzrastającego nacisku na efektywność, trafność alokowania środków i odpowiedzialność działań instytucji publicznych, także w systemie oświaty. Rola ewaluacji łączy się z potrzebą budowania strategii rozwoju w różnych dziedzinach życia społecznego i zabezpieczaniem interesu publicznego.
Przedmiotami badania są ewaluacja wewnętrzna (zbudowana na fundamencie teoretycznym autoewaluacji) i prowadzący ją w polskich szkołach nauczyciele, odgrywający rolę ewaluatorów. Głównymi celami uczyniono opis ich społecznych światów i próbę rekonstrukcji przebiegu procesu stawania się ewaluatorem.
Książka ma strukturę typową dla pracy empirycznej. W pierwszej części podjęto próbę przebycia wraz z Czytelnikiem wyboistej drogi prowadzącej od próby uchwycenia istoty ewaluacji do momentu wprowadzenia ewaluacji wewnętrznej do polskich szkół i opisu zawiłości instytucjonalnej praktyki ewaluacyjnej w rodzimym systemie oświaty, z wyeksponowaniem roli ewaluatora.
Część druga prezentuje zamysł badawczy w typowy sposób. Wieńczy ją wskazanie „rusztowania” kategorialnego dla całego zamysłu badawczego i jednocześnie dla rozkładu treści w części trzeciej, w której zamieszczono wyniki badań własnych. Zakończeniem jest próba opisu procesu stawania się ewaluatorem przez nauczyciela.
Adresatami książki są wszyscy zainteresowani ewaluacją edukacyjną – zarówno ci, którzy oprócz ustaleń teoretycznych poszukują także kolejnych empirycznych odsłon tego zagadnienia, jak i ci, dla których jest to początek podróży do „stacji ewaluacja”. Inspirację odnajdą w niej również nauczyciele wszystkich etapów edukacyjnych, którzy podejmują działania analityczno-badawcze w ramach swojej praktyki zawodowej.
Uroczysta kolacja w restauracji, niedzielne śniadanie z rodziną, obiad w szkolnej stołówcenieważne, przy jakim stole się siedzi, zasady savoir-vivre'u obowiązują zawsze. Tylko dzieci nie zawsze o tym wiedzą.Żeby pomóc im zrozumieć, dlaczego myje się dłonie przed posiłkiem, nie trzyma łokci na blacie,a tylko niektóre potrawy je palcami, trzeba się wykazać nie lada cierpliwością albo powierzyć to zadanie specjaliście. Irma Kalnina zrozumiale i z wdziękiem opowiada o dobrych manierach przy stole, wyjaśnia, dlaczego są one ważne, i pokazuje, że mogą się przydać także w innych, niezwiązanych z jedzeniem sytuacjach.Irma Kalnina jest uznaną międzynarodową ekspertką w dziedzinie komunikacji i etykiety biznesowej. Odebrane w dzieciństwie dobre wychowanie miało kluczowe znaczenie w dorosłym życiu autorki, dało jej poczucie swobody i pewności siebie w najróżniejszych sytuacjach zarówno podczas rodzinnych obiadów, jak i na oficjalnych bankietach dyplomatycznych organizowanych w stolicach państw na całym świecie.
Głównym celem naukowym przedstawionej monografii jest opis i analiza wielorakich skutków transformacji szkolnictwa wyższego w Polsce i neoliberalnych reform ostatnich lat w odniesieniu do procesu kształcenia i funkcjonowania samych uczelni. Instrumentarium teoretyczno-pojęciowe służące do realizacji celu naukowego pracy, zostało wywiedzione z nurtu badań nad edukacją określanego mianem pedagogiki krytycznej. Monografia składa się z sześciu rozdziałów zawierających odwołania do rozpraw naukowych krajowych i zagranicznych badaczy oraz prezentację wyników badań własnych. Głównym celem podjętych badań własnych było rozpoznanie stopnia i zakresu w jakim studenci wybranych szkół wyższych wyrażają (odzwierciedlają) w swoich opiniach ideologię neoliberalną w odniesieniu do strukturalnych składników procesu kształcenia. Powiązana z tym celem, ważna kwestia dotyczyła również odznaczenia, określenia i opisania współcześnie dominującego paradygmatu dydaktyki akademickiej. Cel badań został zrealizowany dzięki badaniom ilościowym i jakościowym, w których ważna była triangulacja podejść badawczych, metod i rodzajów badań oraz triangulacja teorii. Główny korpus badań własnych, został uzupełniony analizą dyskursu, która miała na celu przedstawienie procesu dyskursywnego formowania wiedzy o autonomii oraz uchwycenie, w jaki sposób formacje wiedzy-władzy regulują odpowiednią „prawdę” o uniwersytecie.
W czasie opracowywania koncepcji monografii i projektowania badań własnych, pewne zjawiska związane z funkcjonowaniem szkolnictwa wyższego, były już dość dobrze zdiagnozowane i opisane. Jednak w ostatnich latach procesy transformacyjne w obszarze polskiego szkolnictwa wyższego nasiliły się, a pracownikom uczelni dość jasno przedstawiono – głównie w formie uregulowań prawnych - oczekiwane kierunki zmian. W nowej ustawie o szkolnictwie wyższym zawarto szereg rozwiązań o charakterze neoliberalnym, równocześnie kontynuowano pewne „trendy” zapoczątkowane już wiele lat temu, by kształcenie w uczelniach, również na uniwersytetach, miało charakter jak najbardziej użyteczny i adekwatny dla potrzeb rynku pracy, interesariuszy zewnętrznych, czy szerzej, dla potrzeb gospodarki. Tradycyjne wartości uniwersyteckie (takie jak tradycja, wspólne dobro, kształtowanie postaw krytycznych) od pewnego czasu muszą „negocjować” swoje miejsce i muszą „dostrajać się” do wartości fundujących współczesny ład społeczno-gospodarczy. W polskiej literaturze z zakresu pedagogiki podjęto w ostatnich latach już wiele prób analizy problemu wpływu neoliberalnej polityki władz państwowych, w tym Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na środowisko akademickie i charakter procesu kształcenia. Jednak jak dotąd, nie patrzono na kształcenie i aktywność uczelni przez pryzmat procesów ujarzmiania, upodmiotowienia, nie stosowano „postdyscyplinarnej” perspektywy do próby zrozumienia „czego” i „dlaczego” uczy się na poziomie szkoły wyższej.
W wyniku studiów literaturowych oraz badań własnych zaprojektowałem ramy paradygmatu postdyscyplinarnego w dydaktyce akademickiej. Jego charakterystyka odnosi się do poszczególnych elementów strukturalnych procesu kształcenia występujących jako elementy stałe w teorii i praktyce dydaktycznej. Równocześnie, traktując emancypację, jako wyzwalanie się z różnego rodzaju uwikłań kulturowych, politycznych, społecznych, z zewnętrznych systemów dominacji, ale także jako pokonywanie własnych ograniczeń i „rozbrojenie” własnych systemów dominacji i struktur samozarządzania, to – biorąc pod uwagę wyniki badań własnych – sformułowano zestaw wytycznych dla „krytycznej” dydaktyki akademickiej. Pożądane elementy zostały odniesione do trzech obszarów: środowiska edukacyjnego, predylekcji i zachowań studentów oraz predylekcji i zachowań nauczycieli akademickich.
Prezentowany tom zawiera prace z zakresu diagnozy, terapii i profilaktyki logopedycznej, wyniki badań oraz rozważania teoretyczne logopedów reprezentujących różne krajowe ośrodki badawcze, a także przedstawicieli pokrewnych dyscyplin naukowych: medycyny, językoznawstwa, pedagogiki, psychologii. Współczesna logopedia stoi przed różnymi wyzwaniami. Ponieważ wzrasta liczba pacjentów z zaburzeniami mowy, potrzebna jest dyskusja o pożądanych kierunkach rozwoju logopedii w XXI wieku, przedstawienie najnowszych wyników badań nad mechanizmami zaburzeń komunikacji językowej, metodami diagnozy czy terapii. Teoria i praktyka logopedyczna powinny uwzględniać [...] wzrost liczby osób w wieku senioralnym wymagających opieki logopedycznej, a także pacjentów w wieku produkcyjnym, chorujących na nowotwory jamy ustnej, krtani czy mózgu, których konsekwencją są zaburzenia mowy. Równie istotnym kierunkiem rozwoju współczesnej logopedii jest wczesna interwencja logopedyczna u dzieci już od okresu noworodkowego, wpisująca się w założenia profilaktyki logopedycznej [...]. Zawarte w monografii treści dotyczą podmiotów oddziaływań logopedycznych, czyli dzieci, dorosłych, seniorów z różnymi dysfunkcjami mowy i głosu oraz samych terapeutów. [...] Książka adresowana jest do logopedów, lekarzy, pedagogów, psychologów, lingwistów zajmujących się problematyką zaburzeń mowy. Wśród jej odbiorców powinni znaleźć się również studenci takich kierunków, jak: logopedia, filologia polska, psychologia, pedagogika, medycyna.
Ze Wstępu
„Przedłożona do oceny wydawniczej monografia wieloautorska to bardzo dobra wizytówka łódzkiej logopedii - jednego z ważniejszych w Polsce ośrodków prowadzących badania dyskursu zaburzonego oraz kształcącego przyszłych logopedów. Zaprezentowany zbiór tekstów, mimo iż zróżnicowany pod względem merytorycznym, językowym i edytorskim, jest tylko potwierdzeniem naukowej rangi logopedii w Uniwersytecie Łódzkim.”
Z recenzji dr. hab. Mirosława Michalika, prof. UP w Krakowie
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1938 roku "Skauting i indywidualność"
PRZEDMOWA AUTORA DO POLSKIEGO WYDANIA
Mam przed oczyma dokumenty odnoszące się do historii skautingu w Polsce. Jeden z nich wydaje mi się szczególniej wzruszający. Mówi on nam o młodych przywódcach tego ruchu, którzy stanęli przed Naczelnym Skautem w czasie pierwszego międzynarodowego zlotu w r. 1913 w Birmingham. Przybyli oni, by prosić o uznanie oficjalne ich Związku, lecz spotkali się najpierw ze zdziwieniem i niezrozumieniem u Baden-Powella, który omal im tego uznania nie odmówił.
Dziś wydaje się to nam dziwne, a jednak gdy zastanowimy się trochę, będziemy mogli to zrozumieć.
Ci, którzy przybyli, by robić starania o uznanie ich za skautów polskich, w oczach świata nie byli Polakami. Byli to młodzi ludzie, którzy przybyli z Austrii, z Rosji i Prus, i zrozumiałe jest zdziwienie Naczelnego Skauta, szanującego porządek ustalony w Europie, jego, który na pierwszym miejscu w prawie skautowym postawił Ojczyznę, gdy patrzył na tych młodych zapaleńców, żądających od niego, by publicznie uznał ich stanowisko negatywne wobec tej ich ojczyzny.
Spójrzmy na mapę Europy i jej stolice w 1914 roku: zobaczymy więc Rosję z Petersburgiem, Niemcy z Berlinem, Austro-Węgry z Wiedniem. Ale gdzież jest Polska? Widzimy co prawda Warszawę, ale jest to tylko główne miasto gubernii rosyjskiej. Jakież więc są podstawy tego niezwykłego żądania?
Jednak Baden-Powell w końcu zrozumiał. Rzeczywiście Polska nie istniała oficjalnie dla narodów Europy, ani dla jej ambasadorów, ani dla jej kartografów, ale istnienie jej było daleko bardziej rzeczywiste i bardziej żywe niż to, jakie mogą narzucić traktaty i uznać geografowie. Polska była cała i niepodzielna w sercach jej dzieci i dlatego najlepsi z pomiędzy nich, najgorliwsi jej synowie, z całą otwartością prosili, by uznać istnienie tego Ideału Narodowego, tu, gdzie nie mogły go dosięgnąć ani niesprawiedliwość władców, ani kombinacje dyplomatów.
Ci młodzi ludzie z Austrii, Rosji i Prus bynajmniej nie negowali idei miłości ojczyzny, ale najgoręcej właśnie miłowali swoją prawdziwą ojczyznę, dziś już odzyskaną i jednogłośnie uznaną.
I prawdziwie piękny był ten gest Baden-Powella, który ostatecznie przychylił się do ich prośby; wyprzedzając niedalekie wypadki na rachunek przyszłości, nie troszcząc się o trudności, jakie mogło to pociągnąć za sobą w trzech krajach, które dokonały podziału dawnej Polski — uznał on oficjalne istnienie skautów polskich. Był zwiastunem nowej Polski, znowu odrodzonej.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1913 roku "Czem jest skauting polski? Gawęda obozowa"
Wyraz „odrodzenie“ szczególnie często obija się o uszy młodzieży polskiej. W żadnej może postaci prąd odrodzeniowy nie wywarł tak potężnego wpływu na liczne rzesze młodzieży (co łatwo stwierdzić w Galicyi) jak w postaci ruchu skautowego. Poczęty przed półtora rokiem zaledwie, zakorzenił się głęboko, nic też dziwnego, że wszystkie grupy, odrodzenia narodu pragnące, na te nowe formy pracy odrodzeńczej poważnie zwróciły uwagę. W ruchu skautowym i w życiu skautowym prąd odrodzeńczy znalazł przejście z literatury do życia, z działania na umysł przez pismo i pogadankę — do sfery działania na wolę, na charakter przez pewien typ życia. Gdybyśmy szukali określenia dla skautingu naszego, trudnoby lepsze znaleźć, jak stwierdzenie, że jest to ruch przetwarzający dusze chłopców naszych, zwrócony przeciwko egoizmowi i niedołęstwu, przeciwko niedbalstwu i oportunizmowi, przeciwko swawoli i liberalnej niezależności od potrzeb i dążeń społecznych, a oparty o najszlachetniejsze struny duszy młodzieńczej: tęsknoty rycerskiej, szlachetności, miłości braterskiej i ofiarności, karności i dzielności. Przetwarza on współczesnego poganina, dążącego do użycia i wygód przy najmniejszym wysiłku — na chrześciańskiego rycerza, gardzącego pokusami miękkiego i łatwego życia, a pragnącego walki ze złem o zwycięztwo dobra — w sobie samym, w otoczeniu swojem, na świecie — kosztem bodaj największych wysiłków i poświęceń — w imię obowiązku.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1937 roku "Takiej Polski chce Józef Piłsudski"
Wielkim trudem Swego życia budował siłę w Narodzie, geniuszem umysłu, twardym wysiłkiem woli Państwo wskrzesił. Prowadził je ku odrodzeniu mocy własnej, ku wyzwoleniu sił, na których przyszłe losy się oprą. Za ogrom Jego pracy danym Mu było oglądać Państwo nasze jako twór żywy, do życia zdolny, do życia przygotowany, a armię naszą sławą zwycięskich sztandarów okrytą.
Ten największy na przestrzeni całej naszej historii Człowiek z głębi dziejów minionych moc Swego Ducha czerpał, a nadludzkim wytężeniem myśli drogi przyszłe odgadywał.
Nie siebie tam już widział, bo dawno odczuwał, że siły Jego fizyczne ostateczne posunięcia znaczą. Szukał i do samodzielnej pracy zaprawiał ludzi, na których ciężar odpowiedzialności z kolei miałby spocząć.
Przekazał Narodowi dziedzictwo myśli o honor i potęgę Państwa dbałej.
Ten Jego Testament, nam żyjącym przekazany, przyjąć i udźwignąć mamy.
Prezydent Rzeczypospolitej
IGNACY MOŚCICKI
w dniu 12 maja 1935 r.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1918 roku "Związek zuchów czyli młodych harcerzy"
Od wydawcy
We wstępie do książeczki ksiądz Jan Mauersberger podaje genezę projektu Związku Zuchów. Autorką jest jego uczennica, nauczycielka szkół miejskich w Sulejówku, Bolesława Zienkowiczówna, która zaadaptowała założenia ideowe do praktyki życiowej – w szkole i do bezpośredniej pracy harcerskiej.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że autorzy licznych publikacji o początkach ruchu zuchowego na ziemiach polskich i w wyzwolonym kraju nie dostrzegają różnicy nazwisk: Bolesławy Zienkowiczówny i Jadwigi Zienkiewiczówny, pisząc o Bolesławie Zienkiewiczównie lub przypisując twórczość Bolesławy Jadwidze. Dla prawdy historycznej warto skorygować ten błąd.
hm. Wojciech Śliwerski
Młodzież to przyszłość narodu; wychowanie młodzieży jest więc najważniejszym obowiązkiem narodowym, do spełnienia którego jesteśmy wszyscy powołani.
Młodzież szkół średnich posiada licznych wychowawców w osobach nauczycieli i rodziców; dzieci szkół elementarnych są przeważnie pozbawione odpowiedniego kierunku, gdyż ich rodzice nie mają szczytnego poczucia swych zadań wychowawczych, a nauczyciele często posiadają zbyt małe wykształcenie pedagogiczne.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
