Niniejszy tom zbiera niemalże całość tekstów Gilles’a Deleuze’a opublikowanych we Francji i za granicą między 1953 i 1974 rokiem – to znaczy od momentu, w którym ukazała się jego pierwsza książka Empiryzm i subiektywność, aż po debaty toczone wokół wydania, wraz z Félixem Guattarim, Anty-Edypa. Zbiór ten składa się zasadniczo z artykułów, zapisów konferencji, przedmów, wywiadów i wykładów, które zostały już opublikowane, ale nie znalazły się dotąd w żadnej z książek Deleuze’a. Jedyne warunki postawione przez Deleuze’a były następujące: żadnych tekstów sprzed 1953 roku i żadnych publikacji pośmiertnych czy wziętych z niezredagowanych rękopisów. Znajdziemy tu wprawdzie kilka tekstów uprzednio niewydanych, ale wszystkie one figurują w bibliografii z roku 1989. Zbiór ten chce więc udostępnić czytelnikom teksty trudno dostępne, rozproszone w czasopismach, dziennikach, publikacjach zbiorowych, itp.Chodzi tu raczej o odnalezienie mitologicznego życia bezludnej wyspy. Robinson, mimo swej porażki, udziela nam wskazówki: potrzebny był mu najpierw pewien kapitał. Jeśli idzie o Zuzannę, punktem wyjścia jest sytuacja oddzielenia. Żadne z tych dwojga nie nadawałoby się do życia w parze. Należy jednak odzyskać mitologiczną czystość tych trzech podpowiedzi i powrócić do ruchu wyobraźni, który uczynił z bezludnej wyspy model, prototyp duszy zbiorowej. Prawdą jest, że to, co ma miejsce na bezludnej wyspie nie jest stwarzaniem, ale odtwarzaniem i nie początkiem, ale zaczynaniem od nowa. Wyspa jest źródłem, ale źródłem wtórnym – tu wszystko zaczyna się ponownie. Wyspa jest niezbędnym minimum tego ponownego zaczynania, materiałem ocalałym z początku pierwszego, jądrem lub promieniującym jajem, które musi wystarczyć, by odtworzyć wszystko. Zakłada się tu oczywiście, że powstanie świata przebiega w dwóch etapach lub dwustopniowo, jako narodziny i odrodzenie, gdzie to drugie jest równie konieczne i istotne co pierwsze, a to pierwsze – z konieczności ułomne, domagające się podjęcia na nowo i od razu zanegowane przez katastrofę. Konieczność drugich narodzin nie wynika z katastrofy, ale na odwrót: katastrofa następuje na początku, bo początek od początku wymaga drugich narodzin.
*
Jako miejsce drugiego początku, wyspa powierzona jest człowiekowi, nie bogom. Jest odseparowana, oddzielona wodną masą powodzi. Ocean i woda okazują się ucieleśniać taką zasadę segregacji, wedle której na świętych wyspach zawiązywać się mogą wyłącznie żeńskie wspólnoty, jak w przypadku Kirke lub Kalipso. Początek to w końcu sprawa Boga i pary, ale nie nowy początek, który zaczyna się od jaja – dlatego mitologiczne macierzyństwo jest często partenogenezą. Idea drugiego początku nadaje bezludnej wyspie jej całe znaczenie: to święta wyspa, która ostaje się w świecie nieśpiesznym by ponownie się zacząć. W ideale rozpoczynania od nowa jest coś, co poprzedza sam początek, co go pogłębia i zanurza z powrotem w upływającym czasie. Bezludna wyspa to materia tego czegoś niepamiętnego lub najgłębszego.
Prawdą jest, że to, co ma miejsce na bezludnej wyspie nie jest stwarzaniem, ale odtwarzaniem i nie początkiem, ale zaczynaniem od nowa. Wyspa jest źródłem, ale źródłem wtórnym – tu wszystko zaczyna się ponownie. Wyspa jest niezbędnym minimum tego ponownego zaczynania, materiałem ocalałym z początku pierwszego, jądrem lub promieniującym jajem, które musi wystarczyć, by odtworzyć wszystko. Zakłada się tu oczywiście, że powstanie świata przebiega w dwóch etapach lub dwustopniowo, jako narodziny i odrodzenie, gdzie to drugie jest równie konieczne i istotne co pierwsze, a to pierwsze – z konieczności ułomne, domagające się podjęcia na nowo i od razu zanegowane przez katastrofę. Konieczność drugich narodzin nie wynika z katastrofy, ale na odwrót: katastrofa następuje na początku, bo początek od początku wymaga drugich narodzin.
(fragment książki)
"Piękna jest puszcza zamarzłych fal w dzień cichy, jasny, mroźny! Niebo, niby dzwon z kryształowego błękitu, mieniący się fioletem, zdobny w śnieżne lśniące paprocie subtelnych chmur lodowych, co z dwóch przeciwnych krańców widnokręgu zdają się wyrastać niby bukiety olbrzymiego szronu".Ten opis wyszedł spod pióra naszego pierwszego polarnika Antoniego Dobrowolskiego, który zauroczony groźnym pięknem Antarktyki pozostawił w swoich dziennikach tak niezwykle sugestywne wrażenia.Zapraszam na filatelistyczną wędrówkę po krainie skutej lodem w towarzystwie władców Białego Lądu - pingwinów cesarskich oraz ich kuzynów.Podążymy śladem odkrywców, ludzi, którzy w pogoni za swoimi marzeniami poszerzali horyzonty wiedzy o naszej planecie. Pozostawili oni po sobie listy, które stały się przedmiotem kolekcjonerskim. W ten sposób powstała filatelistyka polarna, której tajniki pragnę przedstawić. Przed nami niezwykła filatelistyczna przygoda na lądzie i wodach Antarktyki.Andrzej Szostak Andrzej Szostak - emeryt, wykształcenie średnie. Od kilkunastu lat z zamiłowania filatelista specjalizujący się w filatelistyce polarnej. Autor ponad 130 artykułów zamieszczonych w pismach filatelistycznych, takich jak "Filatelista", "Tematyk", oraz amerykańskim "Ice Cape News", poświęconych tematyce polarnej.
Urodzony w Pradze światowej sławy filozof mediów Vilm Flusser (1920-1991) po przymusowej emigracji w 1939 roku wiódł życie niezależnego badacza w Ameryce Południowej, a od lat 70. XX wieku w Europie. Meandry jego kariery uczyniły go ostatecznie myślicielem "kultowym", zagadkowym "prorokiem" dzisiejszych mediów. Światową sławę przyniosła mu niewielka książka "Ku filozofii fotografii" (wyd. niem.: 1986; wyd. pol.: Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2015; po polsku jeszcze: "Kultura pisma", Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2018). Nieco wcześniej (1977/1978) powstał napisany po angielsku esej "Mutacja w relacjach międzyludzkich?", który pod tytułem "Komunikologia" ukazał się w wersji niemieckiej w 1996 roku, a w wersji angielskiej dopiero w 2022 roku. Atrakcyjność i oryginalność komunikologii polega na tym, że autor zakorzenia opis techniczno-cybernetycznej specyfiki komunikacji w jej egzystencjalnej, głęboko ludzkiej naturze. Człowiek jest z natury "wyobcowany", nie żyje organicznie wtopiony w przyrodę jak zwierzę, a komunikacja z innymi ludźmi stanowi antidotum na samotność i w tym sensie nie jest naturalna, lecz wolicjonalna. Jej dzieje przebiegają etapy obraz-pismo-obraz. Pismo (wynalezione zdaniem Flussera przez kupców dla usprawnienia sobie pracy) zastąpiło tradycyjny obraz i umożliwiło historię, a obecnie znów ustępuje miejsca obrazowi, ale już innemu. Dzisiejszy obraz - obraz techniczny - zajmuje się symbolizacją pisma. Ta wizja procesów "postalfabetycznych" jest wkładem Flussera - zapewne kontrowersyjnym - w nasze pojmowanie współczesnego świata.
Książka dra Jakuba Prusia przynosi bardzo szeroko i wnikliwie zakrojone rozpoznanie nowego typu argumentu określonego przez Autora mianem argumentu semantycznego, przedstawia liczne przykłady zjawiska oraz kryteria oceny. Dr Marcin Będkowski Celem pracy jest rozwiązanie ważnych problemów wyrażonych w następujących pytaniach: Jak są zbudowane argumenty semantyczne (ich definicja i struktura)? Jak można uporządkować takie argumenty? Kiedy wolno je uznać za mocne, a kiedy za słabe (kryteria ich oceny)? Dr hab. Robert Kublikowski Jestem przekonany, że omówienia takich argumentów mogłyby (a nawet powinny) znaleźć się w podręcznikach do logiki czy też opracowaniach dotyczących krytycznego myślenia. Zrozumienie istoty argumentów semantycznych, a przede wszystkim zdanie sobie sprawy z nadużyć, jakie mogą się w związku z nimi pojawić, to sprawy niezwykle istotne z punktu widzenia szeroko rozumianej kultury logicznej. Dr hab. Krzysztof A. Wieczorek, prof. UŚ
Autorki książki w sposób wielowymiarowy i interdyscyplinarny ukazują praktyczne zastosowanie badań etnograficznych w obszarze poznawczym, kształcącym i terapeutycznym. W sposób czytelny i przekonywujący prezentują rolę autoetnografii w kształceniu refleksyjnych praktyków oraz transformacji nauczycieli, którzy podjęli takie badania. Również w procesie kształcenia studentów zaprezentowane i użyte w pracy narzędzia powinny być częściej wykorzystywane, dając możliwość pogłębionego uczenia się i doskonalenia osobistego. Rekomenduję monografię jako lekturę zarówno dla studentów i nauczycieli, jak i badaczy eksplorujących w różnych dziedzinach naukowych i zawodowych. Dr hab. Bożena Majerek, prof. UPJPII W książce Autoetnografia w praktyce pedagogicznej autorki omawiają znaczenie badań autoetnograficznych, które mają m. in. służyć połączeniu nastawienia praktycznego z podejściem autorefleksyjnym. Ta metoda ma charakter stosunkowo uniwersalny, gdyż pozwala na badanie grup kulturowych podobnych do badacza, jak również różniących się od niego. Metodę tę charakteryzuje krytycyzm, interdyscyplinarność, refleksyjne badanie samego siebie i swojego podejścia do badanych zagadnień oraz unaukowienia subiektywności własnych przekonań badacza, które jak się okazuje mogą być częściowo włączone w obszar metody naukowej. Pokazanie w praktyce badawczej, w jaki sposób możliwe jest wyjście poza wąskie, scjentystyczne rozumienie nauki, bez zagubienia istoty nauki jest cennym wkładem tej metody zastosowanej do badań przedstawionych w recenzowanej książce. Dr hab. Wiesław Wójcik, prof. UJD
"Religia grecka" Waltera Burkerta to fundamentalne dzieło naukowe jednego z najważniejszych współczesnych badaczy dziejów religii starożytnych Greków, będące jego opus magnum. W książce tej, dotychczas niepublikowanej w języku polskim, Burkert dąży do uchwycenia szczególnego, lecz zarazem w pewien sposób paradygmatycznego dla badań z zakresu historii religii prowadzonych w kręgu kultury europejskiej, fenomenu religii greckiej od strony rytuału i mitu, śledząc zarówno praktyki religijne, jak i ich objaśnienia w formie opowieści.
W kolejnych rozdziałach, poświęconych prehistorii oraz religii minojsko-mykeńskiej, rytuałowi i świętości, upostaciowanym bogom, zmarłym, herosom i bogom chtonicznym, polis jako miejscu rozwijania się greckiego politeizmu, misteriom i ascezie oraz filozoficznemu spojrzeniu na religię,
Burkert prowadzi czytelników przez kluczowe zagadnienia odnoszące się do okresu archaicznego i klasycznego w rozwoju greckiej religii.
Już pora. Miesiące i godziny Jana Maciejewskiego to niezwykły zbiór tekstów, w którym autor z subtelnością i liryzmem, duchową głębią i powagą, ale też pełnokrwiście i zmysłowo opisuje otaczający świat. Zastanawia się nad powołaniem i przeznaczeniem człowieka, jego więzami z naturą, "danym" i "zadanym" dziedzictwem, historią kształtującą naszą tożsamość. W swych opowieściach odsłania metafizyczne wymiary egzystencji; pyta, czy współczesny człowiek, zrywając intymny, konkretny i cielesny związek swego życia z "gospodarzeniem", z następstwem pór roku czy kalendarzem liturgicznym traci to, co najważniejsze: możność zbliżenia się do pojęcia Boga, odczucia Wolności, Ładu, sensu życia i - sensu śmierci. Wraz ze swymi przewodnikami i współpodróżnikami - od greckich i rzymskich klasyków po Maurice'a Maeterlincka i Terry'ego Hodgkinsona - bada Tajemnicę, "której nie da się [...] rozwikłać, ale chciałoby się do niej choć trochę zbliżyć".
Dlaczego filozofowie kontemplują deszcz? Co łączy Sokratesa z łowcą androidów i bezdomnym samurajem? Dlaczego filozofowie muszą się ciągle usprawiedliwiać ze swojej egzystencji? Czym jest metafora lustra i czemu filozofowie przestali w nią wierzyć? Jaką książkę trzymał w ręku młody Supermen? Kim były starożytne nagie filozofki? Czy filozofia jest mitem Golema, a mit Golema filozofią? W tej książce znajdziesz odpowiedź na te i inne pytania – albo ich nie znajdziesz.
Naucz dzieci, jak dbać o zdrowie psychiczne, wykorzystując gry i zabawyMózg dziecięcy jest organem znajdującym się w stanie ciągłego rozwoju, który przebiega najlepiej, gdy stymulowany jest przez gry i zabawy, a nie rozmowę. Jak powiedział Fred Rogers: "O zabawie często mówi się tak, jakby była ulgą od poważnej nauki. Ale dla dzieci zabawa to właśnie poważna nauka". Na bazie takiego rozumowania powstała koncepcja terapii przez zabawę, mogąca służyć dziecku pomocą w radzeniu sobie z problemami emocjonalnymi poprzez naukę nowych umiejętności przydatnych do uporania się z nimi. Zamiast rozmawiać z dzieckiem o tym, jak rozwiązywać problem, zapraszamy je do zabawy, która umożliwi mu przećwiczenie i szybszą naukę stosownych umiejętności.Terapia zabawą to potężne narzędzie, które łączy przyjemne z pożytecznym: pozwala zadbać o rozwój dziecka i zaradzić ewentualnym trudnościom, a jednocześnie miło spędzić czas. Książka Gry terapeutyczne dla dzieci pozwoli specjalistom i opiekunom wdrożyć to podejście terapeutyczne w pracy z osobami w wieku od 8 do 12 lat. Publikacja zawiera wiele ciekawych i przyjemnych ćwiczeń, które mają na celu przygotowanie dzieci do radzenia sobie z blaskami i cieniami życia.ODNIEŚ SIĘ DO NAJCZĘSTSZYCH PROBLEMÓWWykorzystaj terapię zabawą, aby zaradzić najczęstszym trudnościom, z którymi mierzą się dzieci (lęk, przemoc rówieśnicza, niska samoocena, żałoba).FRAJDA DLA KAŻDEGOOdkryj 100 ekscytujących gier wymagających ruchu, wykorzystania wyobraźni i uwolnienia kreatywności. Na pewno znajdziesz coś dla każdego dziecka!POŻYTECZNA ZABAWAUtrzymaj zaangażowanie dzieci dzięki zamieszczonym w książce wskazówkom oraz pytaniom do omówienia. Korzystając z nich, łatwiej podkreślisz cel każdego ćwiczenia.
Eseje zebrane przez Kumiko Fujimurę-Fanselow rzucają światło na wyzwania, ograniczenia i niesprawiedliwości, z którymi borykają się kobiety, społeczność LGBTQ+ oraz mniejszości etniczne. Osoby autorskie, mierząc się ze stereotypowym obrazem społeczeństwa japońskiego, prezentują kalejdoskop ludzkich historii: par lesbijskich z początku XX wieku, „kobiet pocieszycielek” czy zapaśniczek zmagających się z obrazem własnego ciała. Przybliżają różne oblicza pracy seksualnej, polityki migracyjnej, utrzymujących się nierówności ekonomicznych, a także ruchu wyzwolenia mężczyzn. Książka pokazuje, jak Japonia radzi sobie z dynamicznym i nieuchronnym procesem społecznych transformacji. Zmieniając Japonię to cenne źródło wiedzy dla każdego, kto interesuje się współczesnym społeczeństwem japońskim oraz tematyką równości płci i feminizmu. Monografia, napisana przystępnym językiem, reprezentuje głosy różnych środowisk – zarówno aktywistycznych, jak i akademickich.
"Feminizm przychodzi falami. Po każdym przypływie praw kobiet, LGBTQ+ czy mniejszości etnicznych nadchodzi wymuszony przez siły konserwatywne brutalny odpływ usiłujący unieważnić to, co zostało wywalczone. Patriarchat to twierdza, która nie pada po jednym ataku, dlatego tak ważne jest nieustanne podkopywanie jej fundamentów. Zrozumienie przypadku Japonii daje ciekawą perspektywę – widzimy, jak feministyczna fala wzmaga się i zalewa nowym porządkiem stare bastiony. I jak każdy kolejny odpływ zabiera ze sobą coraz mniejsze fragmenty wywalczonej wolności. Twierdza z piasku stopniowo traci na znaczeniu. Japonia, mimo za ciasnych bucików na stopach dawnych gejsz, rodzi się na nowo: przyjazna kobietom, LGBTQ+ i innym marginalizowanym, wykluczonym osobom". Agnieszka Szpila, autorka powieści Heksy "Obowiązkowa lektura dla wszystkich zafascynowanych prawdziwym obliczem tego kraju, którzy nie boją się poznawać problemów napotykanych przez kobiety i osoby z grup marginalizowanych w japońskim społeczeństwie". dr Joanna Puchalska, Instytut Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego Kumiko Fujimura-Fanselowuzyskała tytuł doktory w dziedzinie edukacji porównawczej i międzynarodowej w Columbia University. Jest profesorką edukacji i studiów kobiecych na Toyo Eiwa University w Tokio, gdzie pracuje od ponad dwudziestu lat. Interesuje ją przede wszystkim badanie i opracowywanie sposobów nauczania/uczenia się, które sprzyjają krytycznemu myśleniu i świadomości nie tylko kwestii kobiecych, ale też zagadnień praw człowieka w ogóle. Oprócz monografii Japanese Women: New Feminist Perspectives on the Past, Present, and Future (1995), współredagowanej z Atsuko Kamedą, opublikowała liczne prace na temat pedagogiki feministycznej, kształcenia ustawicznego kobiet, żeńskich college’ów i japońskiego szkolnictwa wyższego.
Coraz liczniejsze dowody potwierdzają korzyści, jakie przynosi wysokiej jakości interwencja rodzicielska nastawiona na kształtowanie umiejętności społecznych i komunikacji dla dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w wieku do 5. roku życia.W jaki sposób psycholodzy mogą nauczyć rodziców, jak efektywnie stwarzać okazje do nauki podczas codziennych domowych zajęć? Autorki niniejszej książki - światowej klasy ekspertki - opisują rolę coacha w tym procesie oraz przedstawiają kompleksowy zestaw wskazówek, jak nawiązać skuteczną współpracę z rodzicami dla dobra dziecka i odpowiednio wspierać rodzinę: co robić, kiedy, jak i dlaczego. Czytelnicy dowiedzą się, jak:zaplanować sesje coachingu dla rodziców dzieci z autyzmemwłaściwie rozpoznać potrzeby dzieckarozwijać zaangażowanie dziecka poprzez zabawępogłębiać wiedzę rodziców, jak mogą mądrze wspierać rozwój umiejętności dziecka podczas codziennych czynności.Publikacja zawiera materiały dla rodziców przeznaczone do kopiowania, w tym obszerną Kartę obserwacyjną P-ESDM dla niemowląt i małych dzieci z autyzmem, idealną do wykorzystania podczas kontaktu zdalnego (teleporady). Nabywcy książki otrzymają również dostęp do materiałów elektronicznych, które można pobrać ze strony internetowej, a następnie wydrukować w wygodnym formacie.
Lektura niniejszego opracowania powinna być intensywnie propagowana w społeczeństwie, gdyż w sposób wysoce profesjonalny włącza zawód zaufania publicznego - lekarza weterynarii w ramy uregulowań prawa powszechnego, co jest charakterystyczne dla całej gamy tego rodzaju zawodów w naszym kraju. Umożliwia tym samym czytelnikowi właściwe zrozumienie istoty funkcjonowania zawodów zaufania publicznego. Problematyka naukowa opisana w monografii jest tematem istotnym, zarówno z teoretycznego, jak i praktycznego punktu widzenia, w medycynie weterynaryjnej i prawie. Na doniosłość omawianego zagadnienia wskazuje wkomponowanie się podjętej problematyki w ramy szeroko rozumianej ochrony weterynaryjnej zwierząt realizowanej przez lekarzy weterynarii podczas świadczenie swoich usług. Fragment recenzji prof.ucz.dr.hab.n.wet.Piotra Listosa, dr.n.prawnych
Monografia ta stanowi ważny i aktualny głos w dyskusji na temat obecności dialogu w przestrzeni edukacyjnej współczesnej szkoły na różnych jej poziomach, w tym również na poziomie szkoły wyższej. Z zaprezentowanych analiz, przywołanych wyników badań i refleksji Autorek wyłania się obraz instytucji edukacyjnych ograniczonych niemocą, brakiem dobrej woli i strachem ludzi je tworzących i w nich funkcjonujących. (...) Monografia będzie interesującą pozycją dla wszystkich osób. którym leży na sercu dobro dzieci, młodych ludzi i nauczycieli we współczesnych instytucjach edukacyjnych. Z recenzji wydawniczej dr hab. Kingi Kuszak, prof UAM w Poznaniu
Ostatnia strona książki zawiera zagadkę, nad którą powinniśmy się zastanowić. Pajacyk nie przemienił się w gruncie rzeczy w chłopca, lecz stoi – wcale nie ukryty, przeciwnie, dobrze widoczny – oparty o krzesło, a nowy chłopiec może mu się przyglądać do woli, twierdząc, że jest „śmieszny”. Obie natury – marionetkowa i ludzka, które tyle razy krzyżowały się w książce – pozostają rozdzielone, obie obecne w bliżej nieokreślonym „pokoju obok”, który, jeśli się dobrze przyjrzeć, jest warsztatem Geppetta, idealnie odpowiadającym „pokoikowi na parterze”, gdzie nastąpiło stworzenie Pinokia. Być może również chłopca – skoro ciało pajacyka pozostało nadal nietknięte – stworzył demiurg Geppetto. Emanuele Dattilo zauważył w związku z tym, że „tam, gdzie spodziewalibyśmy się metamorfozy, kolejnej przemiany pajacyka w dziecko […] mamy do czynienia z rozdziałem, separacją natur, i kawałek drewna śpi naprzeciwko dziecka, które obserwuje go z upodobaniem”. Cała niepojęta historia Pinokia ginie w egzegetycznym świetle owego niestrudzonego rozdzielania obu natur. Manganelli, który uważa wprawdzie, że Pinokio naprawdę umarł, odnotowuje je na swój sposób: „Pozostaje owa martwa i cudowna relikwia, nowe i żywe będzie musiało współistnieć ze starym i martwym. Ten metr drewna nadal będzie rzucać mu wyzwanie”.
Pomniejsze uczucia - odkrywanie azjoamerykańskiej tożsamościPomniejsze uczucia to poruszająca i introspektywna książka autorstwa Cathy Park Hong, która w sposób niezwykle szczery i autentyczny opisuje swoje doświadczenia jako córka koreańskich imigrantów. Ta publikacja stanowi nie tylko osobistą narrację, lecz również głęboki komentarz do współczesnych realiów społecznych, w których emocje osób niebiałych często są bagatelizowane lub ignorowane.Cathy Park Hong - głos pokoleniaCathy Park Hong jest nie tylko uznaną poetką, ale także akademiczką, której publikacje akademickie zyskały uznanie w środowisku naukowym. W swojej autobiograficznej książce Pomniejsze uczucia łączy w sobie elementy literatury faktu, publicystyki oraz najnowszych badań w dziedzinie nauk społecznych, w tym socjologii. Autorka zabiera nas w podróż przez swoje dorastanie, przyjaźnie oraz zmagania z depresją i uprzedzeniami, które kształtują nie tylko jej tożsamość, ale także społeczne postrzeganie Azjatów w Ameryce.Tematyka i przesłanie książkiPróba odpowiedzi na pytanie: czym jest dzisiaj azjoamerykańska tożsamość?Refleksje na temat politycznego wstydu oraz walki z dyskryminacją.Opowieści o kobietach ze świata kultury, które przetarły szlaki dla przyszłych pokoleń.Emocjonalne zmagania i codzienne wyzwania, które są często spychane na dalszy plan.W Pomniejszych uczuciach Cathy Park Hong podejmuje odważną próbę ukazania różnorodnych emocji, które są często ignorowane w amerykańskim neoliberalnym kontekście. Dzięki temu esej zagraniczny staje się nie tylko refleksją nad tożsamością azjoamerykańską, ale także istotnym głosem w dyskusji o uprzedzeniach oraz miejscu mniejszości w społeczeństwie.Nie przegap okazji, aby zagłębić się w tę fascynującą lekturę, która łączy ze sobą literaturę faktu oraz ważne tematy z zakresu nauk społecznych. Pomniejsze uczucia to książka, która z pewnością wzbogaci Twoje zrozumienie dzisiejszego świata i pomoże Ci spojrzeć na kwestie związane z tożsamością z zupełnie nowej perspektywy.
Pierwszy reportaż o Polakach chorych na otyłość skrajnie olbrzymią
Teresa leży na szpitalnym SOR-ze od trzech dni. Cały czas na wózku transportowym, a dokładnie przywiązana do niego pasami. Szpital ma tylko łóżka o nośności do 120 kg, a kobieta waży o wiele więcej. Teresa jest cały czas naga, okryta jedynie cienkim, kusym prześcieradłem. W jej plecy wbija się deska ratownicza, którą ekipa karetki zapomniała usunąć. Teresa ma wielu gości – przychodzą lekarze, pielęgniarki, salowe, inni pacjenci oraz ich goście. Żeby sobie na Teresę popatrzeć. Żeby się z Teresy pośmiać. Żeby pstryknąć fotkę „wielorybowi”.
„Wieloryby”, „hipopotamy”, „słonie” – tak głośno nazywają ich ludzie. Osoby ważące 200, 300 i więcej kilogramów to najbardziej tajemnicza grupa społeczna. Nie wiadomo, ilu ich jest w Polsce. Pewne jest tylko to, że będzie ich coraz więcej. Jak żyją, nie opuszczając przez lata domu? Kim są ich opiekunowie? Dlaczego otyłość to choroba apolityczna i ekumeniczna? Co dzieje się w organizmach osób z otyłością skrajną? Ile jedzenia potrzebują, aby nie czuć głodu? A także ilu polskich żołnierzy trzeba by odchudzić i co muszą robić firmy pogrzebowe, aby godnie pochować zmarłych z otyłością skrajną?
Poruszający, napisany z wnikliwością i empatią reportaż My, skrajnie otyli to pierwsza na polskim rynku wydawniczym książka, w której Polacy chorzy na otyłość skrajnie olbrzymią opowiadają o swoim życiu, a specjaliści próbują dociec, jak to się dzieje, że u niektórych z nas otyłość rozwija się do tak krańcowej postaci, że nas zabija.
Magdalena Gajda – pierwsza polska Społeczna Rzeczniczka Praw Osób Chorych na Otyłość i liderka krajowego ruchu na rzecz obrony praw człowieka, praw obywatelskich i praw pacjenta osób chorych na otyłość. Członkini Założycielka Europejskiej Koalicji na rzecz Osób Żyjących z Otyłością (European Coalition for People living with Obesity); międzynarodowa ekspertka ds. przeciwdziałania dyskryminacji, stygmatyzacji i wykluczeniu osób chorych na otyłość. Jedyna Polka uhonorowana nagrodą Bakken Invitation Award – przyznawaną co roku 15 osobom z całego świata, które dzięki nowoczesnym technologiom medycznym odzyskały zdrowie, a w swoim nowym życiu działają społecznie. Na otyłość choruje od dzieciństwa. Przeszła przez wszystkie metody leczenia otyłości, w tym dwie operacje bariatryczne. Jej najwyższa waga to 152 kg. Obecna – 55 kg.
Zawodowo od 30 lat dziennikarka, reportażystka, scenarzystka, specjalistka PR, ds. CSR, komunikacji społecznej i storytellingu, podcasterka i szkoleniowiec. Współpracowała z ponad 20 redakcjami. Od 2003 r. związana ze środowiskiem organizacji pozarządowych działających na rzecz osób chorych i z niepełnosprawnościami. Autorka blisko czterech tysięcy publikacji medialnych, a także książek i poradników o tematyce zdrowotnej i dotyczącej różnych obszarów życia osób z niepełnosprawnościami. Prywatnie malarka, Mistrzyni Mandali (technika puentylizmu) na poziomie światowym; właścicielka Atelier Mandali i Puentylizmu MADO DOT ART.
Polecam te książkę wszystkim tym, którzyzajmują się filozofią tomistyczna, także tym, którzy uważają, ze tomizm to jakaś skostniaładoktryna, która do niczego się nie przydaje. Właśnie z pism Geigera, jeśli można takpowiedzieć, tryska żywy tomizm, tomizm wrażliwy na ducha współczesności []. Z recenzjidra hab. Piotra Duchlinskiego, prof. AIK Prezentowany zbiór to teksty bardzo wartościowe,które nie schlebiają gustom dzisiejszej łatwizny duchowej, za to zachęcają do budowaniaduchowości na solidnym fundamencie filozoficznym. Z recenzji ks. dra hab. PiotraKarpińskiego Louis-Bertrand Geiger OP (1906-1983) francuski dominikanin, filozof iteolog, wykładowca w Le Saulchoir w Kain i tiolles oraz na uniwersytetach w Montrealu iFryburgu. Interesował się metafizyką, psychologia racjonalna oraz teologia duchowosci.Opublikował m.in.: La participation dans la philosophie de S. Thomas dAquin (Paris 1942);Le probleme de lamour chez saint Thomas dAquin (Montral Paris 1952); Philosophie etspiritualit (t. 1-2, Paris 1963).
W podręczniku w przystępny sposób przedstawiono podstawowe zagadnienia teoretyczne i praktyczne problemy związane z wentylacją pożarową. Omówiono:- zjawisko wymiany ciepła w kontekście jego wpływu na powstawanie i przebieg pożaru- rodzaje i właściwości dymu oraz jego przepływ w budynkach- zagrożenia spowodowane zadymieniem- systemy ochrony dróg ewakuacyjnych w budynkach wielokondygnacyjnych- systemy oddymiania pomieszczeń wielkokubaturowych- oddymianie atrium i pomieszczeń przyległych, a także garaży i tuneli- urządzenia i elementy składające się na instalację wentylacji pożarowej oraz zasady sprawowania nadzoru nad jej stanemKsiążka polecana studentom uczelni technicznych i szkół służby pożarniczej oraz projektantom instalacji wentylacji pożarowej, a także pracownikom nadzoru eksploatacyjnego budynków.
Uzdrawiająca mądrości Afryki pokazuje, że życie rdzennych ludzi, żyjących w tradycyjnych kulturach, opiera się na paradygmacie intymnego związku ze światem natury, który otacza nas, lecz także jest w nas. Ta przełomowa książka jest wybitnym, rozległym studium roli, jaką rytuał pełni w życiu Afrykanów oraz roli, jaką może pełnić w życiu ludzi Zachodu poszukujących sensu i wspólnoty.
„Wydaje nam się, że całe dobrodziejstwo, jakie metafizyka tomistyczna może wyciągnąć z zetknięcia się z filozofiami nowożytnymi, polega na zmuszeniu jej do refleksji nad własnymi źródłami i poddaniu ich krytyce, a także na zobowiązaniu jej do pełniejszego i głębszego wyartykułowania swej epistemologii. Tylko tyle i aż tyle. W pewnym sensie jest to bardzo niewiele, ponieważ nie dodaje nic do korpusu prawd, które metafizyka tomistyczna już posiadała. Z drugiej jednak strony jest to znaczny postęp, ponieważ zapewnia jej to wyraźniejszą samoświadomość. Nasz wykład będzie składał się z trzech części. Pierwsza będzie głównie polemiczna, druga opisowa, a trzecia dogmatyczna. Są to jednak tylko ogólne motywy przewodnie, ponieważ nie sposób całkowicie oddzielić od siebie tych trzech punktów widzenia.”
Fragment z Wprowadzenia
Ks. Roger Verneaux (1906-1997), wieloletni
wykładowca Instytutu Katolickiego w Paryżu, wybitny znawca idealizmu i autor cenionej serii podręczników z filozofii tomistycznej. Epistemologia ogólna czyli krytyka poznania jest jego pierwszym dziełem przełożonym na język polski. W przygotowaniu tegoż:
Historia filozofii nowożytnej oraz Historia filozofii współczesnej
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki [Nie]moc dialogu w edukacji w perspektywie filozoficzno-pedagogicznej. Wybrane konteksty](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000079/niemoc-dialogu-w-edukacji-w-perspektywie-filozoficzno-pedagogicznej-wybrane-konteksty.jpg "[Nie]moc dialogu w edukacji w perspektywie filozoficzno-pedagogicznej. Wybrane konteksty. Autor: Ewa Kochanowska, Miczka-Pajestka Monika. Dobreksiazki.pl")
