Tam, gdzie skończył się "Sapiens", zaczyna się "Ewa" - rewolucyjna instrukcja obsługi samicy ssaka, bezkompromisowy opis ewolucji kobiecego ciała, gruntowna rewizja przekonań na temat historii człowieka.Przez całe wieki to mężczyźni pisali o tym, jak ewoluował nasz gatunek, w jaki sposób opanowaliśmy Ziemię, zbudowaliśmy miasta, udoskonaliliśmy język. Ale w tym obrazie był jeden brakujący element - ciało kobiety. Cat Bohannon, amerykańska badaczka i absolwentka studiów doktoranckich na Uniwersytecie Columbia, przekonuje, że współczesna medycyna, neurobiologia, paleoantropologia czy biologia ewolucyjna tracą, kiedy ignorujemy fakt, że połowa z nas ma piersi. Pora, żeby zacząć o nich rozmawiać; o krwi, tłuszczu, pochwach i macicach. Mleku, które przypomina ropę. O tym, czy istnieje coś takiego jak "kobiecy mózg". I czy my, kobiety, rzeczywiście jesteśmy "słabszą płcią", a nasze ciała są w stanie wojny z naszymi dziećmi."Naczelne Ewy" żyjące w koronach drzew, mamki, dzięki którym doszło do demograficznej eksplozji oraz chore na anemię współczesne nastolatki z Indii - ta odkrywcza i burząca mity opowieść koryguje naukę, która zbyt długo skupiała się na męskim ciele i męskim punkcie widzenia."Czy nauka - i technologia - wreszcie nadrobią zaległości wobec kobiet? Od pierwszych ssaków po współczesne kobiety, które muszą mierzyć się z medycyną, badaniami naukowymi i technologią opartą na "męskiej normie" - ta książka to fascynująca podróż przez 200 milionów lat ewolucji kobiecego ciała. Cat Bohannon wciąga nas w opowieść o tym, jak nasza biologia - od piersi po mózg - kształtuje nasze życie, zdrowie i codzienne doświadczenia.Dlaczego kobiety żyją dłużej? Czemu menstruujemy? Jakie tajemnice kryje kobieca tkanka tłuszczowa? I dlaczego współczesna medycyna oraz systemy oparte na sztucznej inteligencji wciąż traktują kobiece ciało jako "wersję B"? W świecie, w którym algorytmy podejmują coraz więcej decyzji za nas - od diagnoz medycznych po kredyty bankowe - niewidzialna męska norma przenika także do AI. Bohannon z pasją i naukową precyzją demaskuje luki w badaniach oraz pułapki myślenia, które prowadzą do ignorowania kobiecej perspektywy w nauce i technologii".Prof. Aleksandra Przegalińska
Dzielimy 51% genów z drożdżami i 98% z szympansami, więc to nie genetyka czyni nas ludźmi.PO RAZ PIERWSZY W NASZYM ZASIĘGU JEST ZDOLNOŚĆ ZROZUMIENIA, CO TAK NAPRAWDĘ OZNACZA "BYCIE CZŁOWIEKIEM".Dr Euan Ashley w fascynujący sposób opowiada o niezwykłej podróży odkrywania ludzkiego genomu, naszego "kodu życia". Niczym śledczy pokazuje drogę od informacji genetycznej do praktyki lekarskiej, opowiadając historie pacjentów, których życie zmieniło się dzięki znajomości genomu.Dr Ashley z jasnością i prostotą, a jednocześnie z pasją, opisuje, w jaki sposób jego zespół jako pierwszy przeanalizował i zinterpretował kompletny genom ludzki. Opowiada jak zdiagnozowali i leczyli nowo narodzoną dziewczynkę, której serce zatrzymało się pierwszego dnia życia i jak u pewnego chłopca z guzami rosnącymi wewnątrz serca udało się skorelować podłoże tego problemu z brakującym fragmentem genomu.To właśnie ci pacjenci zainspirowali doktora Ashleya i jego zespół do sięgnięcia poza granice medycznych możliwości człowieka i do stworzenia wizji przyszłości, w której sekwencjonowanie genomu będzie dostępne dla wszystkich, a medycynę będziemy dostosowywać tak, aby leczyć konkretne choroby.Każdy żądny wiedzy o nas samych musi przeczytać tę książkę. Siddhartha Mukherjee - autor CESARZA WSZECH CHORÓBNiezwykle ważna książka, która pozwoli nam zgłębić zagadkę życia.- KIRKUS REVIEWS
Nawiązując do tytułu jednego z artykułów Antoniny Lubaszewskiej Śmierć w tekście - przeciw śmierci tekstu, można by powiedzieć, że cała książka to tekst - przeciw śmierci, w tym przypadku oczywiście przeciw śmierci zmarłej w roku 2022 badaczki. Ona sama jest obecna w tym tomie tekstowo, gdyż poprzez tekst własny, zatytułowany Psalm 91 (90) "Kto się w opiekę" (Qui habitat in adiutorio Altissimi) w przekładzie Jana Kochanowskiego. Ślady obecności - kultura pamięci - "łączność ludzi ze sobą poprzez wieki". () Tym, co najmocniej uderzyło mnie w artykułach zgromadzonych w tomie "Drobiny, odpryski, resztki"... Formy diafaniczne, jest jedność w różnorodności. Mowa o różnorodności, gdyż znajdują się w nim rozprawy historycznoliterackie, teoretycznoliterackie, polonistyczne, komparatystyczne, literaturoznawcze, muzykologiczne, edytorskie, takie, które wykorzystują bardziej tradycyjne perspektywy badawcze, jak i takie, w których zaznaczają się perspektywy najnowsze (ekokrytyka). Mowa o jedności, ponieważ wszystkie teksty, choć oczywiście na różne sposoby i w różnym stopniu, zawierają refleksję na temat tytułowych drobin, odprysków i resztek. Ta spójność pokazuje rozległość i nośność poruszanej przez Antoninę Lubaszewską problematyki literackiej "mikrologii" na przestrzeni co najmniej dwustu lat, od romantyzmu poczynając, a kończąc na najnowszych zjawiskach w literaturze, sztuce i kulturze. dr hab. Andrzej Zawadzki, prof. UJ
RPA znamy głównie z prospektów turystycznych reklamujących Kapsztad, południowoafrykańskie winnice i bogaty w afrykańską faunę Park Narodowy Krugera. Bajka, Eden. Właśnie tam w RPA, w raju, według danych podanych przez AfriForum w 2021 roku doszło do 415 ataków na białych rolników, 55 osób zostało zamordowanych. Tę liczbę ataków i brutalnych morderstw odnosimy do narodu liczącego około 3,7 mln osób – do Afrykanerów, białych mieszkańców Południowej Afryki, którzy zamieszkują ten skrawek afrykańskiego kontynentu od 370 lat.
Wiesz, jak oprawia się zwierzęta w rzeźni? Mojego znajomego potraktowano jak świnię. Powiesili go głową w dół, za nogi. Potem go rozcięli i wypatroszyli. Wisiał tak kilkanaście godzin, do momentu odnalezienia przez rodzinę. Ślady wskazywały, że pastwili się nad nim godzinami.
Niezwykła książka, ukazująca groźną prawdę, że wielkie, odgórne eksperymenty społeczne kończą się dla narodów tragicznie. Że wielka PR-owa narracja o sprawiedliwości społecznej skrywa tylko za swoją fasadą nienawiść, która nie ulega zmianie pomimo diametralnej poprawy warunków życiowych. Autor książki, Wojciech Rogala, często bywa w RPA. Jego trzeźwe spojrzenie, łatwość nawiązywania kontaktów z Afrykanerami i cierpliwe wysłuchiwanie ich relacji to niepowtarzalne atuty książki.
Moje pobyty w RPA, rozmowy z przyjaciółmi, którzy tam nadal mieszkają, codzienne informacje spływające do mnie poprzez internet, reakcja rządu RPA i policji południowoafrykańskiej oraz kompletny brak reakcji ze strony międzynarodowej opinii publicznej skłoniły mnie do napisania tej książki.
Wojciech Rogala
Publikacja stanowi pokłosie konferencji, która odbyła się 19 października 2023 r. w Bibliotece Głównej Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Celem monografii jest zaprezentowanie doświadczeń bibliotek wynikających z ich funkcjonowania w świecie zdominowanym przez nowoczesne technologie i społeczeństwo wiedzy.
W tomie zamieszczono artykuły prezentujące doświadczenia bibliotek akademickich w obszarze implementacji nowoczesnych technologii oraz omawiające metody tworzenia nowych i optymalizację istniejących już usług czy przybliżające wyzwania stojące przed bibliotekami w związku z potrzebami różnych grup odbiorców.
Książka składa się z dwóch części:
Oferta bibliotek a nowe technologie – problemy, sukcesy i doświadczenia
Biblioteki akademickie wobec potrzeb użytkowników i pracowników.
Михаил Шишкин – знаковый писатель современной русской литературы. В течение тридцати лет читатель имеет возможность общения с непревзойденным, завораживающим стилем его прозы. Настоящая работа – попытка погрузиться в ее мир с целью изучения интенсивной и тонкой структуры, а также приближения к значениям и смыслам книг, воспевающих – несмотря на смерть, унижения, утраты – человеческую жизнь, любовь, радость творения. «Литература – это кровеносная система человечества во времени, слова связывают нас со всеми, кто жил на этой земле до нас и кто придет после, на смену. „Реальное общественное значение” русской литературы, как и любой другой, в том, чтобы дать человечеству ухватиться за то, что нас связывает через века, за свою человечность, чтобы не утонуть в пустоте». Из интервью Михаила Шишкина 2014 года Анна Скотницка – доктор филологических наук, профессор в Институте восточнославянской филологии Ягеллонского университета. Научные интересы: русская литература ХХ–ХХI веков: мемуары, автобиография, эссе, поэтика современной прозы. Автор монографий: Rosyjska proza wspomnieniowa lat 1953–1978. Autobiografia – dokument – autotematyzm (Katowice 1991); Model prozy «innej» w literaturze rosyjskiej po 1985 roku (Wrocław 2001); Szczelina. Bohater współczesnej prozy rosyjskiej i jego światy (Kraków 2020). Редактор сборников: Проза Михаила Шишкина. Новые прочтения (Kraków 2021); совместно с Я. Свежим: Евгений Водолазкин. Знаковые имена современной русской литературы (Kraków 2019); Михаил Шишкин. Знаковые имена современной русской лите- ратуры (Kraków 2017); Od modernizmu do postmodernizmu. Literatura rosyjska XX–XXI wieku (Kraków 2014).
Media publiczne w Polsce od początku swojej działalności były krytykowane - przez polityków, ekspertów, czasem także widzów. Głównym zarzutem, stawianym zwłaszcza programom informacyjnym Telewizji Polskiej, była stronniczość i uległość wobec ekipy aktualnie sprawującej władzę. Zmiany, jakie zaszły w TVP i Polskim Radiu po przejęciu władzy przez Prawo i Sprawiedliwość oraz jej koalicjantów po 2015 roku, stanowiły jednak zupełnie nowy etap w procesie zawłaszczania i instrumentalnego wykorzystywania mediów publicznych. Autorzy niniejszej monografii rzucają nowe światło na ten proces. Wykorzystując bogaty materiał badawczy, pokazują, jak w kolejnych latach, pod rządami PiS, zmieniał się przekaz mediów publicznych. () Udało im się uchwycić ewolucję "Wiadomości" TVP od medium bezstronnego do audycji o charakterze czysto propagandowym.Z recenzji dr. hab. Łukasza SzurmińskiegoRafał Klepka - politolog i medioznawca, doktor habilitowany nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, profesor w Instytucie Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół komunikacji politycznej. Zajmuje się badaniami stronniczości politycznej mediów, medialnych relacji dotyczących wybranych zjawisk politycznych, głównie wyborów, a także polityką medialną. Autor, współautor i redaktor kilkunastu monografii naukowych oraz ponad 70 artykułów i rozdziałów w pracach zbiorowych. Kierownik i wykonawca krajowych i międzynarodowych projektów naukowych.Wojciech Kułaga - doktorant w zakresie nauk o komunikacji społecznej i mediach w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół komunikacji politycznej, cyberpsychologii i patologii medialnych. Autor i współautor publikacji naukowych, wykonawca projektów badawczych. Laureat pierwszej nagrody ogólnopolskiego konkursu na najlepszą pracę magisterską z wiedzy o mediach Medi@ stery (2024). Obecnie pracuje nad projektem wielowymiarowych badań jakościowych dotyczących patologicznych treści w przestrzeni wirtualnej, który ma stanowić podstawę tworzonej przez niego dysertacji doktorskiej.Wojciech Maguś - politolog i medioznawca, doktor nauk społecznych, adiunkt w Instytucie Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 2019 roku zastępca dyrektora INoKSiM UMCS. Jego zainteresowania badawcze obejmują komunikację polityczną, public relations oraz procesy mediatyzacji. Autor monografii poświęconej prezydenckiej kampanii wyborczej oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych skupiających się na profesjonalizacji komunikowania politycznego. Laureat ogólnopolskiego konkursu Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej Doktorat na najlepszą pracę doktorską z zakresu nauk o komunikacji społecznej i mediach (2013).
Znasz języki polski i hiszpański, może teraz pora na naukę japońskiego?Nawet jeśli nam się wydaje, że władamy tylko jednym językiem, umysł w rzeczywistości wykorzystuje różne kody komunikacji. Ludzki mózg potrafi posługiwać się wieloma językami, a im więcej ich opanujemy, tym lepsza będzie nasza kontrola poznawcza i sprawniejsze myślenie.Każdy nowy język, którego się uczymy, kształtuje sposób odbioru oraz interpretowania informacji. Zmienia naszą percepcję świata, wpływa na pamięć, emocje i podejmowanie decyzji. Badania psycholingwistki Vioriki Marian dowodzą, że wielojęzyczność zwiększa kreatywność i koncentrację oraz rozwija umiejętności krytycznego rozumowania. Może też opóźnić rozwój demencji czy choroby Alzheimera o kilka lat. Autorka pokazuje, jak język formuje umysł i swoich użytkowników, a przede wszystkim - co się dzieje na poziomie jednostkowym i społecznym, gdy operujemy kilkoma językami.Potęga języka to nie tylko książka o lingwistyce, lecz także fascynująca opowieść o przekraczaniu granic i otwieraniu się na inne kultury, doświadczenia i sposoby myślenia.Czy wiesz, że:większy ładunek emocjonalny niosą słowa "kocham cię" wypowiadane w języku ojczystym niż w obcym?nieprzetłumaczalne islandzkie słowo sólviskubit oznacza poczucie winy z powodu niewykorzystania ładnej pogody do tego, by pobyć na świeżym powietrzu?modyfikacja akcentu to w Stanach Zjednoczonych jedna z najbardziej dochodowych usług świadczonych przez logopedów, z której często korzystają biznesmeni i ludzie mediów?Ta książka to esencja tego, co sprawia, że język nie tylko interesuje językoznawców, ale też może zafascynować każdego z jego użytkowników. Viorica Marian ukazuje język jako nieodłączny, a zarazem wyjątkowy element człowieczeństwa. Zaprasza w podróż, która całkowicie zmienia spojrzenie na związki języka z myśleniem i emocjami - to wyprawa, z której nikt nie wraca taki sam.Jagoda Ratajczak, tłumaczka, autorka książek Języczni. Co język robi naszej głowie oraz Luka. Jak wstyd i lęk dziurawią nam językViorica Marian, autorka tej niezwykłej książki, staje w jednym szeregu obok takich językoznawców jak Steven Pinker i George Lakoff.Daniel H. Pink, autor bestsellerów Kiedy oraz Żałować czy nie żałować?Uwaga autorki koncentruje się na tym, jak język formuje umysł i użytkowników języka oraz co się dzieje - na poziomie jednostkowym i społecznym - gdy w tym umyśle znajduje się kilka języków.Gerry Altmann, autor książki The Ascent of BabelWciągająca i osobista podróż wprowadzająca w tajniki supermocy, z której nie zdawaliśmy sobie dotąd sprawy!Morten H. Christiansen, profesor psychologii i kognitywistykiKsiążka wyjaśnia między innymi, w jaki sposób opanowanie co najmniej dwóch języków pomaga nam udoskonalić myślenie, przedłużyć życie oraz stać się lepszymi dla siebie nawzajem. Każdy, kto ją przeczyta, też może odnieść takie korzyści!Shimon Edelman, profesor psychologii na Uniwersytecie Cornella, autor książki Computing the MindViorica Marian jest profesorką psychologii oraz nauk o komunikacji na Northwestern University. Od 2000 roku kieruje tam Pracownią Badań nad Dwujęzycznością i Badań Psycholingwistycznych. Zna język rumuński (ojczysty) i rosyjski (jako drugi), włada też biegle angielskim. Prowadziła wieloletnie badania dotyczące różnych języków, w tym amerykańskiego języka migowego, japońskiego, kantońskiego, mandaryńskiego, polskiego czy ukraińskiego. Prócz prac naukowych publikowała także w "Scientific American" i "Psychology Today". Wyniki jej badań prezentowano w stacjach radiowych i telewizyjnych oraz licznych podcastach.
FASCYNUJĄCA ANALIZA WSPÓŁCZESNYCH DYLEMATÓW GOSPODARCZYCH I POLITYCZNYCH Z PERSPEKTYWY HISTORII ŚWIATA Pierwsze wydanie tej błyskotliwie napisanej i oryginalnej książki ukazało się w 1988 r. i nadal stanowi lekturę obowiązkową dla każdego, kto interesuje się geopolityką i polityką światową. Międzynarodowy bestseller Paula Kennedy’ego jest fascynującym opisem pięciuset lat zmiany układu sił zarówno gospodarczych, jak i militarnych w relacjach pomiędzy wielkimi mocarstwami. Autor zaczyna swą opowieść od dominacji Europy na świecie kosztem Chin i krajów muzułmańskich i doprowadza czytelnika do czasów współczesnych. Po drodze Kennedy opisuje wojny światowe i konflikty wewnętrzne, destrukcyjne ideologie, paranoję supermocarstw i problemy zjednoczonej Europy. Przekonująco przedstawia współzależność potęgi gospodarczej i militarnej, pokazując, jak brak równowagi między nimi prowadził do spektakularnych katastrof politycznych. Kennedy, profesor historii na Uniwersytecie Yale, bada interakcje między gospodarką a strategią na przestrzeni ostatnich pięciu wieków. Książka jest mocnym przyczynkiem do debaty nad zakresem, w jakim bogactwo narodowe powinno być wykorzystywane do celów wojskowych. - „Publishers Weekly” Dzięki tej ważnej, mądrej i przejrzystej książce Paula Kennedy’ego możemy dostrzec nasze obecne problemy międzynarodowe na tle historii imperiów, które już upadły, ponieważ nie były w stanie udźwignąć kosztów swojej wielkości. Autor stosuje uniwersalną perspektywę historyczną, której z pewnością nie powstydziłby się sam Leopold von Ranke. - James Joll, „The New York Review of Books” Strategiczno-ekonomiczne podejście tworzy nie tylko ramy narracji, lecz także umożliwia profesorowi Kennedy’emu głębszą analizę kontekstów historycznych, w których funkcjonowały poszczególne „ośrodki władzy” […]. Jednak najważniejsza jest […] nauka, którą wyciąga z pięciu wieków państwowości i jej przełożenie na naszą obecną sytuację. Ostatnia część książki przeznaczona jest dla wszystkich zainteresowanych współczesną sceną polityczną. - Christopher Lehmann-Haupt, „The New York Times” Dzieło w rozmachu podobne do Studium historii Arnolda J. Toynbee’ego. Kiedy tak skrupulatny i wykształcony badacz jak Kennedy czuje, że współczesne problemy zmuszają go do ponownego zbadania wielkich procesów z przeszłości, rezultatem może być jedynie pogłębienie naszego rozumienia historii i świeże spojrzenie na problemy czasów współczesnych. Ta fascynująca książka może przynieść naprawdę wiele pożytku. - Michael Howard, „The New York Times Book Review” Paul Kennedy - wybitny historyk, autor lub redaktor trzynastu książek, w tym Preparing for the Twenty-first Century,The Rise of the Anglo-German Antagonism, The Realities Behind Diplomacy, Strategy and Diplomacy i Architektów zwycięstwa. Jak inżynierowie wygrali drugą wojnę światową. Od 1983 r. profesor historii na Uniwersytecie Yale. Członek Royal Historical Society. Zasiada w radzie redakcyjnej wielu czasopism naukowych i pisze m.in. dla „The New York Times”, „Los Angeles Times”, „The Atlantic Monthly”. Odebrał wykształcenie na Uniwersytecie Newcastle i Uniwersytecie Oksfordzkim, był też stypendystą Uniwersytetu Princeton oraz Fundacji Alexandra von Humboldta w Bonn.
Monografia Kamila Wabnica jest efektem badań nad współczesnym potocznym językiem polskim w wypowiedziach użytkowników polskojęzycznych cyfrowych forów dyskusyjnych. Autor stworzył naukowy opis schematów i struktury wewnętrznej aktów mowy w tekstach internetowych: zbadał jak ludzie wypowiadają się w internecie i czemu służą konkretne sformułowania. W tym celu przeanalizował wpisy na najbardziej popularnych forach dyskusyjnych w polskiej sieci, takich jak: BabyBoom, Dogomania, Elektroda, Kafeteria, Miau, PCLab, SFD, Vitalia oraz Wizaz.
Podstawą opisu są najnowsze opracowania teoretyczne i metodologiczne z zakresu badań nad aktami mowy, przede wszystkim teoria gramatyki lokalnej (local grammar). Autor przeprowadził badania, których celem nie jest jednak weryfikowanie istniejących teorii, ale naukowe poszukiwanie odpowiedzi na podstawie badanego materiału.
Praca jest adresowana zwłaszcza do filologów, przedstawione w niej wyniki są hipotezami, które mogą być weryfikowane w kolejnych badaniach pragmatycznego poziomu języka. Powinna jednak zainteresować także inne osoby na co dzień pracujące z językiem polskim, ponieważ może posłużyć do przygotowania narzędzi automatycznie rozpoznających i klasyfikujących realizacje aktów mowy.
BIOGRAM
Kamil Wabnic — adiunkt w Zakładzie Lingwistyki Korpusowej Uniwersytetu Wrocławskiego.
W dotychczasowych publikacjach poruszał problemy z zakresu korpusologii oraz badań nad tekstami internetowymi. W pracy zajmują go przede wszystkim zagadnienia z zakresu tekstologii, genologii i pragmatyki języka, a także przetwarzania języka naturalnego.
RECENZJA
Kamil Wabnic swoją rozprawą włącza się w co najmniej pięć nurtów badawczych: badania językoznawcze — od poziomu morfologicznego przez leksykalno-semantyczny i tekstologiczny, po pragmatykę językową; badania nad komunikacją językową zapośredniczoną elektronicznie; badania kognitywistyczne; badania nad nowymi mediami; badania informatyczne w zakresie lingwistyki komputerowej i korpusologii.
Zawartością merytoryczną i interpretacjami w recenzowanej książce autor pokazuje istotność badanego fenomenu — forów dyskusyjnych. Są to bowiem językowo-tekstowe struktury hybrydowe: między pismem a mową. Dzięki zatem owej hybrydowej naturze utrwalonej
w postaci tekstów na forach mamy wgląd w kompetencję i świadomość językową użytkowników języka, w dobór środków językowego wyrazu i dobór struktur pragmalingwistycznych — czyli zbiór danych, które przed epoką komunikacji zapośredniczonej elektronicznie były ulotne, krótkotrwałe i szybko zapominane przez uczestników danych sytuacji komunikacyjnych.
Z recenzji dra hab. Michała Szczyszka, prof. UAM
Stanisław Pietraszko (1928–2010) był jednym z najwybitniejszych w Polsce po drugiej wojnie światowej teoretyków kultury, twórcą nowej nauki, której jedynym przedmiotem badań była kultura. Był też twórcą pierwszych w świecie studiów z zakresu kulturoznawstwa — kierunek powstał na Uniwersytecie Wrocławskim w 1972 roku. Starał się zmienić nastawienie całej nauki do dyscyplin humanistycznych, ukazując ich specyfikę i możliwości poznawcze mimo trudności badań wynikających z tej specyfiki, których nie doświadczają przedstawiciele nauk ścisłych i przyrodoznawczych. Osiągnął to w niesprzyjających takim dążeniom czasach rządów komunistycznych.
Książka Jerzego Żurki rzetelnie i w sposób pogłębiony prezentuje i analizuje myśl teoretyczną Stanisława Pietraszki w jej wymiarze biograficznym i umieszcza tę analizę w kontekście toczących się w różnych okresach drugiej połowy XX wieku debat i sporów. To jednocześnie opowieść o tym, jak zmieniały się w owym czasie naukowe preferencje i wybory oraz jak konsolidowało się środowisko naukowe wrocławskiego kulturoznawstwa.
BIOGRAM
Jerzy Żurko — doktor habilitowany, pracownik Instytutu Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego, przez wiele lat kierownik Zakładu Socjologii Nauki, Wiedzy i Kultury. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół socjologii kultury. Prowadził badania między innymi nad mniejszością łemkowską w Polsce i zjawiskiem bezdomności. Najważniejsze publikacje: Rozsiedlenie ludności w ramach akcji „Wisła” w dawnym województwie wrocławskim (Wrocław 2000), Kultura bezdomnych Dolnego Śląska. Analiza systemowo-strukturalna (Wrocław 2013); zredagował także kilka tomów zbiorowych.
Za osiągnięcia naukowe został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W latach osiemdziesiątych XX wieku prowadził działalność podziemną, w tym wydawniczą; odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
RECENZJA na skrzydełku
Książka stanowi coraz rzadszy dziś, bardzo pozytywny przykład żywotności — mimo wieloletnich presji instytucjonalnych skierowanych na jej unieważnienie w życiu akademickim — relacji mistrz–uczeń w nauce. Mamy tu do czynienia z kompetentnym, wyczerpującym opracowaniem wskazującym na głębokie zżycie się autora z przedstawianą problematyką. Książka jest bardzo ambitnie pomyślana i postawiony cel badawczy został osiągnięty. Autor starannie śledzi kolejne przeformułowania koncepcji kultury, poczynając od lat siedemdziesiątych i kluczowych wówczas dla badanej kwestii badań empirycznych po dojrzałe sformułowania abstrakcyjnego schematu pojęciowego, powstałe po roku dwutysięcznym. Czytelnik z łatwością daje się pochłonąć opowieści o powstawaniu teorii, której etapy angażują studentów, współpracowników, wpisują się
w zlecone badania empiryczne, by ostatecznie przynieść efekt końcowy — polemizującą z tradycją socjologiczną, rozpiętą między filozofią a antropologią społeczną, oryginalną autorską kulturoznawczą teorię kultury. Różnorodność źródeł badawczych pozwala odsłonić historyczne okoliczności przebiegu i uwarunkowań badań empirycznych w konkretnym środowisku formującego się dopiero kulturoznawstwa wrocławskiego.
Z recenzji prof. dr hab. Grażyny Woronieckiej
Uniwersytet Warszawski
Monografia Od świata do języka. Różne przejawy zmienności języków słowiańskich zawiera rozważania na temat oddziaływania przemian cywilizacyjno-kulturowych na cztery języki słowiańskie - polski, czeski, słowacki i rosyjski.
Większość z dwunastu publikowanych studiów została poświęcona zjawiskom językowym z pierwszej połowy XXI wieku, przejawiającym się na różnych płaszczyznach systemu językowego i znajdującym odzwierciedlenie w komunikacji. Na języki słowiańskie patrzymy z kilku perspektyw badawczych: synchronicznej i diachronicznej, wewnątrzjęzykowej i zewnątrzjęzykowej. W centrum uwagi znalazła się leksyka, opisywana zarówno w aspekcie czysto lingwistycznym, jak i w ujęciu socjolingwistycznym oraz kognitywnym, jako nośnik informacji o świecie, a w szczególności źródło wiedzy o określonych grupach społecznych, np. przedstawicielach pokolenia C. Monografia daje ponadto wgląd w stopień zaawansowania prac nad narzędziami pomagającymi analizować lub dokumentować rozmaite zjawiska językowe (np. służącymi do automatycznej dewulgaryzacji tekstów, analizy wydźwięku tekstów urzędowych czy ustalania autorstwa tekstu anonimowego), pokazuje także próby rozwoju teoretycznych modeli ich opisu.
Współczesna problematyka, zawarty w monografii interesujący materiał językowy oraz wnikliwe i nowatorskie interpretacje powinny zaciekawić nie tylko badaczy języków słowiańskich oraz studentów kierunków filologicznych, lecz także inne osoby zainteresowane zagadnieniami komunikacji językowej.
Trudno uznać, że II wojna światowa należy już do przeszłości. Wszak żyje wciąż w opowieściach świadków historii, w działaniach społeczników i edukatorów, w dyskusjach polityków. A co po niej pozostało w życiu rodzin Polek i Polaków ocalałych z niemieckich obozów koncentracyjnych? Książka prezentuje wieloletnie badania autorki nad polskim drugim pokoleniem obozowym, tj. dziećmi więźniarek i więźniów politycznych nazizmu. Co mogło dla nich oznaczać dorastanie w domu, w którym przemoc i strach zapisały się w ciałach i wspomnieniach rodziców? W jakich sytuacjach echa minionej wojny rozbrzmiewały w peerelowskiej codzienności? Czy i jak biografie rodziców kształtowały pamięć i doświadczenia potomkiń i potomków? Skonstruowana w książce opowieść to wielogłos, odtwarzający skomplikowane przeżycia pierwszego pokolenia powojennego. Autorka proponuje, aby do popularnego pojęcia transgeneracyjnej traumy przyłożyć soczewkę codziennego, „zwyczajnego“ cierpienia. Swoją metodologią wskazuje z kolei wartość długoterminowej współpracy badaczki z badanymi – dla obu stron.
Anne of Green Gables L.M. Montgomery ukazała się po raz pierwszy w Polsce pod koniec roku 1911 w tłumaczeniu R. Bernsteinowej jako Ania z Zielonego Wzgórza. Przez około osiemdziesiąt lat ten przekład był jedynym polskim tłumaczeniem powieści, zyskując status kanonicznego i znacząco wpływając na polską recepcję opowieści o Anne Shirley. Przez kilka dekad mało kto wiedział jednak, że Bernsteinowa wprowadziła w tekście wiele zmian, tak by dostosować go do ówczesnych konwencji obowiązujących w literaturze dla młodych czytelników. W ciągu ostatnich dwudziestu lat powieść doczekała się kilkunastu przekładów na język polski, w tym tłumaczenia Anny Bańkowskiej, które przywróciło jej oryginalny kanadyjski kontekst. Kolejną falę zainteresowania, także badawczego, wywołała adaptacja serialowa Anne with an E, której twórcy dokonali reinterpretacji historii Anne Shirley. Nowe tłumaczenia i adaptacje Anne of Green Gables – a przede wszystkim jej miejsce w kulturze polskiej po stu dziesięciu latach – stanowią główną oś monografii. Artykuły w niej zebrane są świadectwem interdyscyplinarnych dialogów, namysłu nad odczytaniem Anne of Green Gables w różnych perspektywach badawczych – socjologicznej, historycznej, literaturoznawczej, przekładoznawczej, skupiającej się na recepcji (również światowej), adaptacjach czy na kwestiach obyczajowych i emancypacyjnych – a tom oddawany w ręce Czytelników stanowi istotny wkład w rozwój badań nad twórczością L.M. Montgomery w Polsce.
Książka Anny Horniatko-Szumiłowicz Twórca odzyskany. Życie i piśmiennictwo Wasyla Tkaczuka bada biografię, działalność literacką w ramach lwowskiego ugrupowania „Dwunastka” oraz nowelistyczną twórczość zapomnianego ukraińskiego pisarza lat 30. XX w., dowodząc, iż w pełni zasługuje on na przywrócenie pamięci o nim i o jego spuściźnie. Książka zawiera unikatowe wywiady, cenne fotografie, a także kilkanaście nowel i szkiców pisarza dotąd niepublikowanych w formie książkowej.
Pierwsze wydanie książki Profesora Mariana Maciejewskiego (1937–2013) o liryce lo¬zańskiej Mickiewicza miało miejsce w 2012 roku i bardzo szybko się rozeszło. Jej wznowienie jest zatem wydarzeniem bardzo oczekiwanym. Tym bardziej, że uświadamia ona odbiorcom poezji niezwykłą wagę jedności widzialnej formy liryki z głębokim, egzystencjalnie i ontycznie, przesłaniem. Jak mówi Maciejewski: „Liryki lozańskie wyznacza poetyka tak złożona, jak skomplikowane jest ludzkie poznanie i odczuwanie ludzkiej egzystencji, która nie chce wyrzec się swego przeznaczenia do wieczności”.
„STARE/NOWE Problemy Romantyzmu” są kontynuacją serii „Problemy Romantyzmu”, zainicjowanej w 2005 roku na WNH UKSW. Edycja niniejsza jest drugą pozycją przygotowaną przez Wydawnictwo IBL PAN, a szesnastą, jeśli uwzględnimy czternaście tomów wydanych wcześniej. Zdaniem autorów koncepcji serii, w tradycji dotychczasowych badań nad polskim romantyzmem pojawiły się prace tak kardynalne dla zrozumienia epoki, że trudno podejmować bez ich znajomości kolejne zagadnienia. Książka Mariana Maciejewskiego niewątpliwie do nich należy.
Praca niniejsza kontynuuje i dopełnia tom poświęcony Sterowi. Dwutygodnikowi dla spraw wychowania i pracy kobiet ukazującemu się we Lwowie w latach 18951897 pod redakcją Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit . Zachowuje podobną, trójdzielną strukturę, a każda z części może być traktowana jak autonomiczna całość. Część pierwsza, opisowa, poświęcona jest genezie, strukturze, programowi i gronu współpracowników Steru. Organu równouprawnienia kobiet ukazującego się w Warszawie w latach 19071914 pod redakcją Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit i Józefy Bojanowskiej. Część druga, antologijna, zawiera wybór reprezentatywnych i najciekawszych z punktu widzenia współczesnych czytelników materiałów opublikowanych na łamach Steru. Część trzecia to bibliograficzne zestawienia jego zawartości. Najważniejszym celem książki, w kontekście obszernego, a zreferowanego poniżej stanu badań, jest ekapitulacja wiedzy o warszawskim Sterze, przyjazna zarówno profesjonalnym odbiorcom z kręgów akademickich, jak i miłośnikom historii polskiego ruchu i czasopiśmiennictwa mancypacyjnego początku XX wieku. Cele poboczne to: umieszczenie wiedzy o Sterze w szerszym kontekście opublikowanych już zestawień bibliograficznych dotyczących polskiej prasy postępowej lat rewolucyjnych i porewolucyjnych w Królestwie Polskim2 oraz uzupełnienie antologii polskiej publicystyki emancypacyjnej epoki zaborów o realizacje innych gatunków piśmiennictwa ruchu kobiecego w tym okresie. Jako poszerzone wprowadzenie do omawianych tu wydarzeń można uznać wcześniejszą monografię poświęconą działalności społecznej i aktywności publicystycznej Kuczalskiej-Reinschmit i Bojanowskiej w okresie między zamknięciem Steru lwowskiego oraz otwarciem Steru warszawskiego. Ze wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
