"Sam Harris jest najodważniejszym intelektualnie człowiekiem, jakiego znam. Nie boi się mówić otwarcie tej prawdy, którą inni ze strachu przed modną policją myśli wolą głęboko pogrzebać. Jego oczytanie, intelekt i elokwencja wydobywają z rozmówców to, co najlepsze; również z tych, którzy się z nim nie zgadzają".- Richard Dawkins, autor Samolubnego genu"Swobodna i otwarta debata, w najlepszym sensie tego słowa []. Do polecenia każdemu, kto chce spędzać czas z inteligentnymi umysłami, które zmagają się nie ze sobą nawzajem, ale z pytaniami".- "Kirkus Reviews"Książka obejmuje kilkanaście najlepszych rozmów z podcastu Making Sense, z gośćmi takimi jak Daniel Kahneman, Timothy Snyder, Nick Bostrom czy Glenn Loury. Zakres tematów jest bardzo szeroki: od natury świadomości i wolnej woli, przez politykę i ekstremizm, aż po etykę w życiu codziennym. Nadając sens tym zjawiskom, rozmówcy pokazują, jak można się odnaleźć w nowoczesnym świecie.Sam Harris - neuronaukowiec, filozof, autor bestsellerów - w swoim podcaście Making Sense zajmuje się najważniejszymi problemami dotyczącymi ludzkiego umysłu, społeczeństw i bieżących wydarzeń. Ponad milion słuchaczy każdego odcinka świadczy o tym, że dyskusje poruszają czułą strunę.DLA HARRISA SZCZERA ROZMOWA, NIEZALEŻNIE JAK TRUDNA CZY KONTROWERSYJNA, POZOSTAJE JEDYNĄ DOSTĘPNĄ ŚCIEŻKĄ POSTĘPU INTELEKTUALNEGO I MORALNEGO.
Buddyjska nauka o wszechcałości omawia doktrynę huayan, chińskiej szkoły buddyzmu, której głębia wglądu pozwala niektórym widzieć w niej kwintesencję całej mahajany, a nawet wszystkich buddyjskich nauk. Książka ta przybliża czytelnikowi całe bogactwo i finezję buddyjskiej myśli o nieskończoności obszaru Buddy.
Trzeci tom "Księgi smoków świata", autorstwa Bartłomieja Grzegorza Sali, prezentuje tym razem smoki i wężowe potwory znane z podań i legend pozaeuropejskich kultur. Autor, historyk i etnolog, przedstawia w nowej książce smocze stworzenia z Czarnej Afryki, świata arabskiego, muzułmańskich Indii i Persji oraz Tybetu i Azji Południowowschodniej. To niezwykle interesujące i rzetelne opracowanie, dzięki któremu czytelnicy będą mogli nie tylko poznać mniej popularne smoki i wężowe potwory, lecz także uzupełnić swoją wiedzę o wierzenia z odległych kontynentów. Dobroduszny monstrualny wąż Aido-Hwedo, wężowy bóg Mukiti, siedmiogłowy i siedmioogonowy wąż Pembe Mirui, gigantyczne węże Sindbada Żeglarza, Król Wężów Szahmaran, magiczny czarny wąż Chaste Chamar, władca dziewięćdziesięciu dziewięciu twierdz potężny smok Writra, ziejący ogniem Naga Besukih czy himalajski smok Druk to zaledwie garstka spośród osiemdziesięciu barwnie opisanych stworzeń. Najciekawsze z istot zostały zilustrowane przez Mikitę Rasolkę, doskonale obrazującego ich fascynującą, niepokorną naturę.
Opublikowana po raz pierwszy w 1947 roku a pisana w mrocznym okresie II wojny światowej Dialektyka oświecenia jest być może pierwszą próbą opisu stanu życia publicznego, w którym "myśl staje się nieuchronnie towarem a język jego reklamą". To z niej czerpała większość postmodernistycznych demaskatorów nowoczesnego rozumu (od Zygmunta Baumana po Michela Foucaulta i Jeana-Franois Lyotarda). W zamieszczonych tu filozoficznych szkicach i notatkach znajdziemy bezkompromisową analizę niechcianych konsekwencji rozwoju nowoczesności i krytykę powstającego w ten sposób społeczeństwa kultury masowej.Oświecenie - rozumiane najszerzej jako postęp myśli - zawsze dążyło do tego, by uwolnić człowieka od strachu i uczynić go panem. Lecz oto w pełni oświecona ziemia stoi pod znakiem triumfującego nieszczęścia.fragment książkiMax Horkheimer (1895-1973) - z wykształcenia psycholog i filozof, jedna z najważniejszych postaci i dyrektor frankfurckiego Institut fr Sozialforschung. W Polsce ukazały się . Krytyka rozumu instrumentalnego (2007) oraz Społeczna funkcja filozofii. Wybór pism (1987).Theodor W. Adorno (1903-1969) - filozof, socjolog i teoretyk muzyki związany ze szkołą frakfurcką i teorią krytyczną. Po polsku ukazały się . Dialektyka negatywna (1986), Minima moralia (1999).
Na pewno jest stary, gruby i brzydki powiedziała Zuza, moja kumpela, kiedy siedzieliśmy już w ławkach i czekaliśmy na nowego nauczyciela.I nudny jak obiad z rodziną w niedzielę dodałem. Kiedyś w jednej książce ojca widziałem zdjęcie jakiegoś filozofa. Na zabawnego to on nie wyglądał.Do klasy wszedł młody, uśmiechnięty człowiek w dżinsach i jasnej, sztruksowej marynarce. Dopiero po chwili dotarło do nas, że to właśnie ten, na którego czekamy.Słuchajcie, jak to z wami jest? Czy lubicie zadawać pytania?Chyba tak zawołał ktoś niepewnie z samego końca klasy, gdzie mieściły się stare mapy i akwarium. Po głosie poznałem Rysego, najwyższego chłopaka w szkole.To świetnie, bo bez zadawania pytań nie znajdziecie odpowiedzi. Czy wiecie, co to jest filozofia?Nie za bardzo wypaliła Zuza ale podobno to niezłe nudy. Wszyscy się roześmieli. Nauczyciel też się uśmiechnął.To się zaraz okaże powiedział. Opowiem wam dziś o niezwykłym człowieku, który żył dawno temu w starożytnej Grecji... Książka Łukasza Henela to fascynująca wędrówka po świecie historii filozofii. Jej bohaterowie, grupa młodych przyjaciół, pod przewodnictwem swojego nauczyciela poznają przedstawicieli różnych epok, nurtów i prądów myślowych. Autor napisał tę książkę z pasją, posługując się współczesnym, młodzieżowym językiem i pełną humoru narracją. To doskonałe wprowadzenie do świata myśli i idei dla ciekawych świata gimnazjalistów i licealistów, a nawet studentów kierunków niefilozoficznych. Ponadto książka ta może być bardzo przydatną pomocą dydaktyczną dla nauczycieli filozofii, etyki, historii i języka polskiego.
Dlaczego jesteśmy ciekawi świata? Czym w ogóle jest ciekawość? Kiedy staje się ona intelektualnym grzechem, który prowadzi nas do poznawczego piekła? Czy nuda jest ceną, którą płacimy za to, że czasem bywamy zaciekawieni?Ciekawość nie jest oczywistym przedmiotem refleksji. Rzadko zastanawiamy się, skąd się bierze i jakie pełni funkcje. Przyjmujemy jej istnienie bez komentarza. Tymczasem świat bez ciekawości w ogóle nie przypominałby naszego świata. Jest to potężna siła psychiczna, która pozwala nam gromadzić wiedzę i zmieniać otaczającą nas rzeczywistość. Bez zrozumienia, czym jest ciekawość, nie sposób odpowiedzieć na pytanie, kim jest człowiek.TRZECH FILOZOFÓW - TRZY PERSPEKTYWY - JEDNO POJĘCIE
"Na dwa miesiące przed śmiercią Gombrowicz wygłasza trzynaście wykładów z filozofii dla Rity Gombrowicz i Dominika de Roux. Pierwsze wykłady o Kancie - wspomina żona pisarza - odbyły się w sypialni Witolda. Głowę opierał na łokciu, przed sobą trzymał plik pożółkłych notatek z czasów argentyńskich wykładów, ale nie zaglądał do nich, tylko mówił z pamięci, wyraźnie i powoli, żebyśmy zdążyli zanotować. Był wspaniałym profesorem, mówił z werwą, precyzyjnie, wydobywając, co najważniejsze. Siedzieliśmy naprzeciwko niego i notowaliśmy na kolanach każde jego słowo. Gombrowicz wykłada, że ból i cierpienie nie leżą po stronie rzeczy, lecz po stronie przeżywającego Ja, które przez to, co je czeka, może przejść tylko samo, bez nikogo, w samotności".Michał Paweł Markowski, fragment Wstępu"Ale czym jest filozofia? Żaden system filozoficzny nie trwa długo. Dla mnie jednak filozofia ma tę oto najwyższą wartość, że porządkuje świat w ramach pewnej wizji".Witold Gombrowicz
Monografia Karla Jaspersa, Kant napisana została przezklasyka filozofii, aleteż jednego znajwybitniejszych współczesnych znawców filozofii Kanta. Jej wyjątkowość polega natym, żeprezentuje poglądy ojca nowoczesnej filozofii, nietylkoniemieckiej; jest pracą zzakresu historii filozofii, którychwswym dorobku Jaspers popełnił niewiele; większość jego dzieł jest bardzo obszerna, natomiast monografia ofilozofie zKrólewca zawiera kondensację opinii, sądów iwłasnych koncepcji autora. Rozprawa niemiała nacelu popularyzację myśl Kantowskiej, adresowana jest doczytelników zaznajomionych zjego filozofią. Zawiera precyzyjną analizę iprezentację analityki transcendentalnej, swoistego serca Krytyki czystego rozumu. Autor wylicza też podstawowe nieporozumienia towarzyszące myśli Kantowskiej, odjej powstania ażpoczasy muwspółczesne. Czyni tozjego rozprawy pozycję bardzo istotną wliteraturze Kantowskiej, aprzekład prof.Mirosława Żelaznego zapełni istotną lukę wpolskim piśmiennictwie filozoficznym. (Odredakcji)
Człowiek jest punktem centralnym dzieła stworzenia, aleteż jest odpowiedzialny zajego upadek, awnastępstwie tego zapowrót. Zwiny człowieka całość rzeczywistości stworzonej popadła wgorszy, boopisany podziałami, czasem imiejscem, sposób istnienia. Człowiek powinien zatem przywrócić całość kreacji doBoga. Nauka opowrocie, jego uwarunkowaniach, meandrach ietapach jest zasadniczym celem Periphyseonu.Wcentrum nauczania opowrocie stoi dzieło zbawcze Jezusa Chrystusa. Eriugena rozwija filozoficzną chrystologię, czyniąc Wcielenie Chrystusa warunkiem możliwości iparadygmatem powrotu. Powstaje tujednak kolejny problem, amianowicie kwestia relacji między nauką aegzegezą, wiarą ifilozofią. Jan Szkot uważa, żeegzegeza biblijna inaukowe badanie świata uzupełniają się nawzajem, biegną przezpodobne etapy izmierzają kutemu samemu celowi. Założeniem tego przekonania jest fakt, żeKsięga Pisma iKsięga Natury mają tego samego autora Boga; itego samego czytelnika człowieka. Ztego względu wdyskursie Eriugeny bardzo ważną funkcję pełnią analizy biblijnych narracji, jako istotne źródło wiedzy iilustracja tez systemowych.(fragment Wprowadzenia)
Mimo ponad 600 stron objętości to naprawdę najkrótsza historia filozofii współczesnej. Ma aż czterech autorów, bo trudno dziś być specjalistą od wszystkiego. Najważniejszym autorem najpoważniejszej części książki jest prof. Tadeusz Gadacz, uczeń prof. Józefa Tischnera i kontynuator jego myśli. Tadeusz Gadacz rozpoczyna opowieść o filozofii współczesnej od myśli Friedricha Nietzschego, który najsilniej wpłynął na filozofię XX wieku, a który zmarł, jak wiadomo, w 1900 roku. Inne kierunki, które dominowały po śmierci Nietzschego, takie jak filozofia życia, egzystencji i fenomenologia, również powstawały na przełomie wieków XIX i XX. Tadeusz Gadacz pisze także o neokantyzmie, pragmatyzmie, neoidealizmie, drodze myślowej Martina Heideggera i Hanny Arendt, hermeneutyce, filozofii ducha, dialogu, personalizmie, filozofii chrześcijańskiej, marksizmie i neomarksizmie, na koniec o szkole frankfurckiej. Część poświęconą psychoanalizie, postmodernizmowi, strukturalizmowi i poststrukturalizmowi opracował wybitny specjalista z tej dziedziny, prof. Paweł Dybel. O filozofii analitycznej, logicznej i matematycznej, w barwnej narracji opowiedział prof. Wojciech Sady, który prowadzi w przestrzeni radiowej i internetowej pasjonujące audycje popularyzujące ten rodzaj filozofii, gromadząc przed komputerami tysiące fanów jego opowieści. I na koniec prof. Magdalena Środa, znana wszystkim polityczka i feministka, ale przede wszystkim etyczka i znawczyni sekretów feminizmu, pisze o tym ostatnim. Dzięki temu dochodzimy w "Krótkiej historii filozofii współczesnej" do czasów nam obecnych. Warto podkreślić dwa aspekty tej książki. Po pierwsze nasze kompendium obejmuje całość najważniejszej dla XX i XXI wieku filozoficznej refleksji Zachodu i jej wpływu na kulturę naszej części świata. Po drugie, spełnia wszystkie warunki popularyzacji trudnej wiedzy, z założenia elitarnej, udostępniając w ten sposób trudne treści czytelnikom tą wiedzą zainteresowanym, poczynając od uczniów szkół średnich, które prowadzą kursy filozofii. I na koniec - jest to dziś jedyna na świecie synteza filozofii XX i XXI wieku, zaś dorobek i autorytet wszystkich jej autorów gwarantuje nie tylko jakość, ale i dostępność wszystkich jej treści.
Niniejsza publikacja wypełnia lukę w organizacji polskich uniwersytetów. Stanowi ona wnikliwe studium na temat prawdziwej obecności retoryki w kształceniu akademickim. Można powiedzieć, że dwoje autorów, Imelda Chłodna-Błach i Andrei Ahapau, przygotowało tekst zgodnie z najlepszymi kanonami interesującej nas dyscypliny. Rady starożytnych były bowiem jednoznaczne: gdy mówisz/piszesz - mów/pisz jak do ludzi prostych, ale myśl jak mędrzec. Postulat prostoty formy i bogactwa treści został w tej rozprawie zrealizowany. Czytelnik znajdzie w niej zwarty, syntetyczny przegląd różnych koncepcji retoryki, zapozna się ze specyfiką pracy nauczyciela akademickiego, a nawet otrzyma praktyczne wskazówki, jak opracować, przygotować i wreszcie dobrze wygłosić rozmaite formy uniwersyteckich wypowiedzi. A wszystko czyta się bardzo dobrze, gdyż wspomniana forma jest bardzo... retoryczna, czyli przejrzysta, klarowna i spójna.
"Filozofia nie jest zwykłą wiedzą, nauką obok innych nauk, zdolną do zaspokojenia ciekawości. Filozofia jest mądrością, bez której trudno jest żyć, a jeszcze trudniej być człowiekiem wolnym. Filozofia nie jest po to, by się jej uczyć, ale po to, by się nią karmić".ks. Józef TischnerNieznane teksty wybitnego filozofa, które tłumaczą nam świat.Gdzie poszukiwać prawdy, jak zrozumieć drugiego i się z nim porozumieć, dlaczego godność jest podstawowym "prawem człowieka" i kto nas wzywa do wolności?Tischner w swoich tekstach ułatwia nam zrozumienie otaczającej nas trudnej rzeczywistości. Tłumaczy, jak żyć w świecie pełnym sprzeczności. Jest to książka dla każdego, kto chce wiedzieć więcej. Dla osób ciekawych świata i drugiego człowieka.
Książka opowiada o młodym chłopaku, który nie do końca świadomie trafia do szpitala psychiatrycznego i przeżywa tam prawdziwą wojnę z własną, powoli rozpadającą się już osobowością.
To jest bardzo ciekawa pozycja na rynku wydawniczym. Nie każdy młody człowiek z takim stanem psychicznym potrafi chwycić za pióro i opisać, co czuje, co go boli, jak postrzega rzeczywistość…
LUDZIEOKIEM FILOZOFANiektórzy sądzą, że świat jest organizmem, a ludzie jako jego najdoskonalszy element mają naturalną wartość. Inni z kolei widzą świat jako maszynę, a ludzi jako kreatorów, którzy muszą nadać wartość samym sobie.W książce Okiem filozofa. Ludzie brytyjski filozof, Michael Ruse, analizuje te dwie odmienne perspektywy, odwołując się do religii, filozofii i nauki. Nawiązuje do przekonań dotyczących człowieka głoszonych przez chrześcijan, buddystów, sekularystów i egzystencjalistów. Czerpie również z darwinowskiej teorii ewolucji, biologii molekularnej i genetyki.Wszystko po to, aby znaleźć odpowiedź na pytanie:Co czyni nas, ludzi, wyjątkowymi?Okiem filozofa. Ludzie to niezwykle fascynujące spojrzenie na człowieka - jego miejsce w świecie, ograniczenia i moralność.W każdym tomie z serii Okiem filozofa powszechnie uznani myśliciele prezentują osobistą refleksję na tematy, z którymi spotykamy się w codziennym życiu.
Książka Carnapa to klasyczna praca, która do dziś pozostaje wzorcem dla współczesnej analizy pojęciowej korzystającej z narzędzi formalnych. Stanowi ona systematyczny wykład interpretacji pojęcia prawdopodobieństwa jako pojęcia logicznego, odzwierciedlającego relację stopnia potwierdzenia jednego zdania przez drugie. Carnap wprowadził tu fundamentalne odróżnienie tego pojęcia od empirycznego pojęcia prawdopodobieństwa jako częstości względnej, stosowanego przez klasyków statystyki i teorii decyzji. W tym celu wykorzystał swoje osiągniecia w semantyce formalnej oraz zainicjował przewrót bayesowski w teorii wnioskowań indukcyjnych, mającej dziś liczne zastosowania.Dzieło Carnapa pozostaje żywą inspiracją dla filozofii i poza nią. Wprowadza ono fundamentalne dla współczesnej humanistyki i nauk społecznych pojęcie eksplikacji pojęcia jako metody precyzacji jego znaczenia. Carnap zainicjował tu teorię światów możliwych, leżącą u podstaw metafizyki analitycznej. Bayesowska teoria wnioskowań indukcyjnych jest dziś szczególnie żywa w wielu obszarach filozofii, jak filozofia nauki, etyka czy metafizyka, a także poza nią, np. w statystyce (zwłaszcza teorii decyzji), ekonomii behawioralnej, informatyce, sztucznej inteligencji oraz w kognitywistyce.Polemiczne odniesienia do pracy Carnapa są punktem wyjścia poglądów najważniejszych przedstawicieli współczesnej filozofii, np. H. Putnama, D. Armstronga czy D. Lewisa. Jest też jedną z kilku prac filozoficznych regularnie i szeroko cytowanych w innych dyscyplinach.Rudolf Carnap (1891-1970) - to jeden z najbardziej wpływowych filozofów XX wieku, współtwórca neopozytywizmu i Koła Wiedeńskiego. W rozprawie Der logische Aufbau der Welt (1928; Logiczna struktura świata 2011) jako pierwszy systematycznie zastosował logikę współczesną do konstrukcji teorii filozoficznej. Carnap miał ogromny wkład w rozwój współczesnej logiki, zwłaszcza semantyki formalnej, filozofii nauki, logiki indukcji oraz epistemologii formalnej. Jego przełomowa monografia Logical Foundations of Probability (1950; Logiczne podstawy prawdopodobieństwa 2023) zastąpiła neopozytywistyczną metodę logicznej rekonstrukcji pojęć przez metodę ich eksplikacji, przeprowadzoną na przykładzie pojęcia prawdopodobieństwa jako logicznej podstawy teorii konfirmacji. Prace Carnapa są nadal żywą inspiracją oraz polemicznym odniesieniem dla wielu fundamentalnych dyskusji w filozofii analitycznej (zwłaszcza epistemologii formalnej), jak i nowych subdyscyplin filozoficznych (m.in. filozofia eksperymentalna, filozofia sztucznej inteligencji).
Czy naukowe i filozoficzne argumenty przeciwko wolnej woli są wystarczające, by porzucić wiarę w jej istnienie? Przeważnie wydaje nam się, że kontrolujemy nasze działania i decyzje. A jednak najnowsze odkrycia naukowe sugerują, że wolna wola to złudzenie i jesteśmy całkowicie zdeterminowani przez zdarzenia z przeszłości. W tej książce Balaguer wciąga czytelnika w intrygujące polemiki z przeciwnikami teorii o wolnej woli, analizuje rozmaite odkrycia naukowe, przypatruje się problemowi z różnych perspektyw: neuronaukowej, filozoficznej, religijnej i psychologicznej.
„W ciągu ostatnich kilku lat wiele osób twierdziło, że nauka pokazała nam, iż istoty ludzkie nie mają wolnej woli. Gdyby to była prawda, nie byłoby to takie wspaniałe. I byłoby również zaskakujące, ponieważ rzeczywiście wydaje się, że mamy wolną wolę. Załóżmy na przykład, że leżę na kanapie, oglądając telewizję, i nagle postanawiam wstać i pójść na spacer. Wydaje się, że powodem, dla którego wstałem i poszedłem na spacer jest to, że podjąłem świadomą decyzję, aby to zrobić. Mogłem dalej oglądać telewizję albo zrobić coś zupełnie innego. Do diabła, mogłem się pomalować na zielono i udawać, że jestem Niewiarygodnym Hulkiem, toczącym walkę na śmierć i życie z grupą litewskich artystów cyrkowych. Ale nie zrobiłem tego; poszedłem na spacer. A kiedy to zrobiłem, skorzystałem z wolnej woli. Albo tak nam się wydaje”.
Fragment książki Czy mamy wolną wolę?
Serię zapoczątkowało wydanie książki Kim jest człowiek? Abrahama J. Heschela (2014) w tłumaczeniu Katarzyny Wojtkowskiej, inicjatorki serii.
Od 2017 roku ukazały się m.in.: Moje poszukiwania absolutów Paula Tillicha, Dlaczego kochamy? Harry’ego Frankfurta, Sens życia i jego znaczenie Susan Wolf, Lustereczko, powiedz przecie… Simona Blackburna, Status moralny. Obowiązki wobec osób i innych istot żywych Mary Anne Warren, Śmierć i życie po śmierci. Kiedy umrę, ludzkość będzie trwać Samuela Schefflera, Prawda i życie. Dlaczego prawda jest ważna Michaela Patricka Lyncha, Godny pożądania stan świadomości. O przyjemności jako wartości ostatecznej Katarzyny de Lazari-Radek, Zależne zwierzęta rozumne. Dlaczego ludzie potrzebują cnót Alasdaira MacIntyre’a, To, co naturalne Roberta Spaemanna, Nie(do)rzeczy Byung-Chul Hana.”
*
Seria Kim Jest Człowiek? jest płaszczyzną rozmowy, do której zapraszamy uczonych i myślicieli, przedstawicieli różnych środowisk, a także wszystkich, dla których kluczowe jest pytanie o człowieka”.
Katarzyna Wojtkowska
Dzieło Nauka, percepcja, rzeczywistość, które czytelnik otrzymuje w polskiej wersji, to pierwsza, ale bodaj najważniejsza książka Sellarsa, wydana w 1963 r. i później kilkakrotnie wznawiana. Składa się ona z wcześniej opublikowanych artykułów (z wyjątkiem tekstu o fenomenalizmie), więc niekoniecznie trzeba ją czytać od początku. Warto jednak zacząć od często komentowanego pierwszego artykułu „Filozofia a naukowy obraz człowieka”, gdzie zarysowana jest relacja między obrazem naukowym a obrazem naocznym, odpowiadającym w przybliżeniu temu, co nazywamy poznaniem potocznym lub – w kontekstach filozoficznych – sferą fenomenalną. Oba obrazy współtworzą nasze spójne doświadczenie, do którego każdy z nich wnosi coś cennego. Jednak z metafizycznego punktu widzenia te obrazy nie są równorzędne, bo właściwą miarą rzeczywistości jest nauka. Ta myśl dobitnie wybrzmiewa w bardziej już technicznym, najczęściej analizowanym artykule „Empiryzm a filozofia umysłu”, gdzie Sellars przedstawia słynną krytykę „mitu danych”, czyli przekonania o bezpośrednich, w niczym niezapośredniczonych składnikach poznania (ideach, podstawowych zasadach itd.), które ze względu na taki właśnie status miały stanowić niekwestionowaną podstawę wiedzy. (Ze Wstępu)
Johann Gottlieb Fichte (1762-1814) - niemiecki filozof, pierwszy z wielkich przedstawicieli idealistycznej filozofii niemieckiej (po nim Schelling i Hegel), acz początkowo pod wpływem filozofii Kanta (z którym zresztą przez pewien czas współpracował i nieco przypadkiem zawdzięczał mu rozwój swojej kariery) zwolennik Rewolucji Francuskiej (w jakiejś mierze predystynowało go do tego pochodzenie; był synem wiejskiego tkacza i tylko dzięki niezwykłym talentom, które dostrzegł miejscowy pastor rekomendując go arystokracie von Millitzowi), zawsze zresztą zajmowały go także sprawy społeczne, jednak celem zmian były dla niego - co wyraźnie przebija w Powołaniu człowieka - rozwój moralny i kultura. Jak pisze Zbigniew Kuderowicz (w biografii Fichtego) Zagadnienie wolności Fichte próbował rozwiązać nie tylko od strony negatywnej, od strony wyzwolenia od świata przedmiotowego. Problem wolności miał u Fichtego również stronę pozytywną. Chodziło bowiem nie tylko o uwolnienie jednostki od wpływów świata przedmiotowego, ale również o nakreślenie przed jednostką możliwości działania w sposób wolny, czyli odpowiedzialny, suwerenny. Dodajmy jeszcze, iż widział także Fichte bolączki świata materialnego i także ich przezwyciężanie upatrywał jako "Powołanie człowieka", przypominając wszakże iż cel główny był jednak moralny. Powołanie człowieka podzielone jest na 3 części: Wątpienie, Wiedza i Wiara. Przytoczmy fragment z tej ostatniej: W przyrodzie każda śmierć jest narodzinami i właśnie w umieraniu widzialnie objawia się uwznioślenie życia. Nie ma w przyrodzie żadnej zasady uśmiercającej, ponieważ przyroda cała jest samym tylko życiem; uśmierca nie śmierć, ale życie bardziej żywe, które ukryte w starym życiu, rozpoczyna się i rozwija. Śmierć i narodziny to tylko momenty, w których życie pasuje się z samym sobą, aby móc objawić się jaśniejszym i bardziej podobnym do samego siebie.
Aldous Huxley (1894-1963) - angielski pisarz, eseista, filozof, jedna z czołowych postaci kontrkultury, autor kilkunastu książek, w tym najsłynniejszej powieści - dystopii: "Nowy wspaniały świat". Napisał także kilka tomów esejów dotyczących kultury, w tym właśnie Tematy i wariacje. Omawia w nich takie tematy jak relacje między wiarą i religią oraz temat kryzysu jaki doświadcza ludzkość (jak pisze Huxley: Ludzkość przechodzi obecnie przez kryzys, a kryzys ów istnieje, by tak rzec, na dwóch poziomach na wyższym poziomie jako kryzys polityczny i gospodarczy, oraz na niższym, jako kryzys demograficzny i ekologiczny.) Wariacje obejmują zaś takie rozważania, jak te o francuskim filozofie Main de Biran, o malarstwie El Greco i Goi, czy wreszcie o barokowym grobowcu czy na temat "Więzień" Piranesiego.
Soren Kierkegaard (1813-1855) - duński filozof, myśliciel religijny, pisarz, bodaj najważniejszy z prekursorów egzystencjalizmu. Początkowo pozostawał pod wpływem myśli Hegla, ale stał się jego zagorzałym krytykiem. Twierdził, wbrew Heglowi, iż bytu nie można ująć w ramy jakiegoś intelektualnego systemu, sam zresztą nie tworzył żadnego całościowego konstruktu filozoficznego dotyczącego świata, a zajmował się jedynie człowiekiem i jego egzystencją i jego stosunkiem do Boga, interesowało go konkretne ludzkie istnienie i stąd nazwa, którą nadał swej filozofii: egzystencjalna. Do jego najważniejszych dzieł należą "Albo-Albo" "Trwoga i drżenie" i właśnie Choroba ku śmierci. Jakie jest doświadczenie tej choroby, czym ona jest, jaka jest kondycja ludzka? - rozpaczą, odpowiada, pisząc w największym skrócie, Kierkegaard. Rozpaczą, która podświadoma lub świadoma towarzyszy człowiekowi we wszelkich jego działaniach i czynnościach, która stanowi esencjonalny element człowieczej egzystencji. Jako człowiek głęboko religijny usiłuje w Chorobie ku śmierci przeciwstawić rozpaczy wiarę, jednak jego głęboki pesymizm i dojmujące przekonanie o rozpaczy jako elemencie konstytuującym egzystencję sprawiają, że z tej próby przeciwstawienia, "zwycięsko" wychodzi rozpacz, bo wszak wiara, tym bardziej wiara w istnienie wieczne napełniać może wyłącznie grozą.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?