Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Po co nam Bóg? Gdzie szukać duchowości, jeśli rozczarowały nas religia i Kościół? I co się stanie, gdy trafi nas piorun kairosa? Piotr Augustyniak filozof, autor bestsellerowego Jezusa Niechrystusa,były zakonnik rozpoczął poszukiwania duchowości na własną rękę. Przez mistykę życia prowadzą go najwięksi Mistrz Eckhart, Heidegger, Heraklit, Nietzsche, Kawafis, Celan. Wraz z nimi autor szuka tego, co zatraciliśmy i musimy na nowo odkryć, by nasze życie nie stało się chronicznym więzieniem. To duchowe przebudzenie poza religią, bez Boga, gdzie czas na życie wieczne jest teraz. Kairos to doświadczenie totalności bycia dostępne tym, którzy nie boją się ryzykować ani buntować. W swojej erudycyjnej i odważnej książce Augustyniak jest bezkompromisowy, prowokacyjny i zmusza do myślenia. Ale przede wszystkim podpowiada, jak zbliżyć się do pełni życia. Ile świat zawdzięcza Nietzschemu, ile Jezusowi, ile innym, pomniejszym lub większym maniakom kairosa? Potrzebujemy ich obecności. Ich energii rewolty, anarchii, inności, krytycznego spojrzenia i działania. /fragment/ Czytanie Augustyniaka to doświadczenie wtajemniczenia. Niczym antyczne misterium uświadamia nam ono konieczność wyzwolenia się od Boga, to jest ułudy ego, i wyruszenia w drogę ku źródłu nieśmiertelnego Życia jedynej boskości, zwanej przez Greków zoe". Borys Lankosz Piotr Augustyniak (1977 r.) - filozof i pisarz. Profesor krakowskiej uczelni. Autor głośnej książki Jezus Niechrystus" oraz podcastu Kawa z filozofem". Kurator Festiwalu Schopenhauera. W Teatrze Juliusza Słowackiego prowadzi cykl performatywnych debat Myślnik. Jazz, filozofia, stand up". Przez pięć lat był członkiem zakonu dominikanów.
Utopia na ludzką miarę przygląda się estetyce relacyjnej Nicolasa Bourriauda jako pewnej modzie intelektualno-artystycznej, która miała początki we Francji w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, a międzynarodowe apogeum osiągnęła w kolejnej dekadzie. Książka śledzi filozoficzne i antropologiczne źródła tej koncepcji, bada jej ewolucję oraz miejsce w kształtowaniu się poglądów jej twórcy. Przede wszystkim jednak - orientując się wokół kategorii autonomii, obiektu i formy - ma za zadanie usystematyzować dyskusje na temat estetyki relacyjnej: dokonać typologizacji stawianych jej zarzutów, omówić założenia, z których wnikały padające na nią ciosy, oraz - tam, gdzie to możliwe - przedstawić odpowiedzi Nicolasa Bourriauda. Innymi słowy: zestawia ambicje tej koncepcji z rzeczywistym potencjałem i osiągnięciami, opisując jej rezonowanie w międzynarodowym życiu artystycznym i akademickim w ostatnich trzech dekadach. "Choć przedmiotem książki jest estetyka relacyjna, to dzięki wnikliwości i wieloaspektowości podejścia do tematu dostajemy refleksję nad wieloma dylematami sztuki współczesnej. Inteligencja, wnikliwość, żelazna logika oraz niezwykle trafnie dobrany ton analiz, który demaskuje miazmaty teorii Bourriauda, to zalety tej publikacji. Nie mam wątpliwości, że stanie się ona poczytną lekturą nie tylko na seminariach uniwersyteckich i wśród muzealników, galerzystów i kuratorów, ale że również znajdzie czytelników wśród szerokiego grona humanistów zainteresowanych współczesną kulturą". Z recenzji prof. Anny Markowskiej, Uniwersytet Wrocławski Łukasz Białkowski (ur. 1981) jest wykładowcą akademickim, krytykiem sztuki, niezależnym kuratorem wystaw. W 2011 roku uzyskał stopień doktora filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe sytuują się na przecięciu filozofii, historii sztuki oraz społecznej historii mediów. Jest autorem książek Figury na biegunach. Narracje silnego i słabego podmiotu twórczego (2015), Nieszczere pole (2015), Celebracja braku. Sztuka współczesna i gry z widzialnością (2020), artykułów publikowanych w czasopismach naukowych oraz recenzji wystaw zamieszczanych w prasie artystycznej. Przetłumaczył z języka francuskiego Estetykę relacyjną (2012) i Postprodukcję (2023) Nicolasa Bourriauda. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Nauk o Sztuce Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA).
Nikomu nie przyszłoby na myśl, że życie Świętego Franciszka z Asyżu będzie takie, jakie je dziś wszyscy znamy. Jako pierworodny syn w mieszczańskiej rodzinie z ambicjami powinien był pójść w ślady ojca, zająć się handlem i prowadzić życie pełne wygód. Historia Franciszka potoczyła się jednak inaczej. Pozwalając działać w sobie tej niespokojności, która zaprowadziła go daleko, bardzo daleko, w świetle miłosierdzia odmienił na zawsze los, nie tylko swój, ale także wielu braci i sióstr, ubogich i odrzuconych. Niniejsza książka jest zwięzłym opowiadaniem, które bierze pod lupę wszystkie podstawowe etapy życia Franciszka. Widzimy go jako młodzieńca, który ogałaca się z posiadanych rzeczy i wybiera drogę ubóstwa; spotykamy pierwszych towarzyszy, którzy przyłączają się do niego i jego przepowiadania; słyszymy o papieskim zatwierdzeniu jego wspólnoty, a także o otwarciu się na kobiety i ważnym spotkaniu z Klarą, o stygmatach, które nie powstrzymują go przed niesieniem światu orędzia Ewangelii aż do śmierci w 1226 roku. Ta biografia, opowiedziana przez brata Massima Fusarellego, generała Zakonu Braci Mniejszych, prowadzi nas przez życie Biedaczyny z Asyżu i odsłania przemieniającą moc Ewangelii, zdolną zmieniać nie tylko życie jednostek, ale i bieg historii. O autorze: OJCIEC MASSIMO FUSARELLI (ur. 30 marca 1963 r. w Rzymie) jest generałem Zakonu Braci Mniejszych. Habit franciszkański przyjął 28 lipca 1982 r., a 30 września 1989 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Przez lata pełnił wiele różnych funkcji w zakonie i duszpasterstwie.
SPIS TREŚCIWstęp 51. Istota filozofii w kontekście genezy dziennikarstwa 92. Początek racjonalnego poznania i komunikowaniainformacji o świecie 173. Początek filozofii jako próba odkrycia prawdy o świecie 193.1. Tales z Miletu i mit medialny 203.2. Anaksymander i sens dziennikarstwa 223.3. Anaksymenes i lokowanie informacji 243.4. Anaksagoras i racjonalność dziennikarstwa 273.5. Heraklit i dialektyka w mediach 313.6. Pitagoras i przekazy tematyczne w mediach 343.6. Parmenides i byt medialny 403.7. Zenon z Elei i medialne alter ego . 443.8. Melissos z Samos i kultura mediów 483.9. Empedokles i bycie w sieci 523.10. Demokryt i dziennikarskie możliwości poznania 564. Drugi okres filozofii starożytnej okres humanistyczny.Człowiek i media, czyli etyka mediów 614.1. Sokrates i prawda o człowieku 624.2. Sofiści współcześni dziennikarze? 794.1.1. Protagoras i współczesny dziennikarz 834.1.2. Gorgiasz i relatywizm poznawczy 854.3. Platon i możliwość prawdy w mediach 944.4. Arystoteles i retoryka dziennikarska jako droga do prawdy 116 5. Trzeci okres filozofii starożytnej okres klasyczny, okresszkół filozoficznych, czyli praktyka prawdy nie tylko dla nadawcy 1375.1. Stoicy i dojrzały odbiorca mediów 1375.2. Epikureizm i postprawda 1415.3. Sceptycy i możliwość poznania prawdy w mediach a pluralizm mediów 1465.4. Cynicy i ekshibicjonizm medialny 148Zakończenie 153Bibliografia 155Abstrakt 157Abstract 159
Wstęp 51. Pojęcie osoby ludzkiej w fenomenologii Edmunda Husserla 151.1. Potrzeba nowej filozofii osoby ludzkiej 151.1.1. Krytyka naturalizmu 151.1.2. Krytyka historyzmu i filozofii światopoglądowej (Weltanschaungsphilosophie) 181.1.3. Kryzys człowieczeństwa potrzeba nowej filozofii osoby ludzkiej 201.1.4. Przejście od nastawienia naturalnego do nastawienia personalistycznego 231.2. Człowiek jako korelat konstytucji przyrody istot żywychposiadać ciało (Krper) a być ciałem (Leib) 271.2.1. Człowiek jako część przyrody w sensie węższym bryła cielesna (Krper) 271.2.2. Człowiek osoba empiryczna jako część przyrody w sensie szerszymdusza, Leib ciało obdarzone duszą 281.2.3. Samoprezentacja ciała jako klucz do rozumienia intersubiektywnejwarstwy duszy 321.2.4. Konstytucja realnego przedmiotu psychicznego we wczuciujako antycypacja wczucia w inne osoby 361.3. Osoba jako konstytutywny korelat Ja osobowego 411.3.1. Ja osobowe jako osoba a Ja transcendentalne 411.3.2. Osoba i jej świat otoczenia 461.3.3. Czyste Ja a Ja osobowe jako Ja historyczne 521.3.4. Ja osobowe jako Ja społeczne 611.4. Pojęcie osoby w kontekście problematyki osobowej intersubiektywności 651.4.1. Osoba w związku intersubiektywno-psychofizycznym, Fremderfahrung 651.4.2. Poziomy intersubiektywności osobowej i rodzaje wewnętrzności 681.4.3. Teoria intersubiektywności osobowej a zagadnienie monady 731.5. Konstytucja światowych struktur interpersonalnych czas osobowy, światżycia (Lebenswelt) 822. Pojęcie osoby ludzkiej w filozofii Józefa Tischnera 912.1. Potrzeba nowej filozofii osoby 912.1.1. Krytyka systemowego i redukcjonistycznego myślenia o osobie 912.1.2. Krytyka substancjalizacji osoby ludzkiej 952.1.3. Krytyka wybranych redukcjonistycznych ujęć osoby ludzkiej 1002.1.4. Znaczenie fenomenologii dla koncepcji osoby 1042.2. Problematyka osoby w kontekście fenomenologii świadomościegotycznej zagadnienie pierwotności egotycznej 1072.2.1. Zagadnienie pierwotności resp. wtórności w sferze świadomości w ogóle 1072.2.2. Typy pierwotności resp. wtórności 1112.2.3. Sposoby prezentacji treści konscjentywnych jako formy samowiedzyJa aksjologicznego jako Ja pierwotnego dla Ja osobowego 1182.2.4. Solidaryzacja egotyczna a Ja aksjologiczne jako Ja pierwotnedla Ja osobowego 1312.3. Osoba w świecie wartości 1412.3.1. Osoba jako byt-dla-siebie 1412.3.2. Osoba w kontekście zasady personalistycznej 1442.3.3. Osobowy wymiar pracy człowieka jako rozmowy 1502.4. Osoba jako podmiot dramatu problematyka intersubiektywności 1532.4.1. Osoba w kontekście doświadczenia spotkania 1532.4.2. Osoba jako istota dramatyczna 1562.4.3. Dialogiczny wymiar osoby 1592.4.4. Ludzki świat otoczenia osoba na scenie dramatu oraz czas dramatyczny 1632.5. Osoba w kontekście agatologicznym 1672.5.1. Cielesny wymiar osoby 1672.5.2. Osoba a problem monady 1722.5.3. Relacja międzyosobowa w agatologicznym porządku świata życia 1753. Husserl Tischner. Rozumienie osoby podobieństwa i różnice 1813.1. Potrzeba nowej filozofii osoby 1813.1.1. Znaczenie kryzysu rozumienia osoby ludzkiej 1813.1.2. Kryzys myślenia o osobie ludzkiej kryzys racjonalizmu 1853.1.3. Potrzeba nowej filozofii osoby. Znaczenie fenomenologii 1913.2. Problematyka osoby ludzkiej w kontekście fenomenologicznymświadomość, podmiotowość, egologiczność 1983.2.1. Świadomość jako konstytutywne źródło sensu bycia osobą ludzką 198 [...]
Spis treści Wprowadzenie do Dzieł filozoficznych:Karol Wojtyła jako filozof . 5Na drodze ku filozofii 6W żywiole badań filozoficznych . 11Ogólna charakterystyka filozofii Karola Wojtyłyi dalsze perspektywy jej zastosowania .. 15Zakończenie . 17Bibliografia 18 Wprowadzenie do tomu 1:W poszukiwaniu doświadczalnych podstawetyki normatywnej 21Spotkanie z fenomenologią .. 22Scheler jako krytyk Kanta . 26Doświadczenie i powinność moralna 28Ku etyce empirycznej i normatywnej 30Filozofia jako transfenomenologia .. 32Bibliografia .. 36 Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiejprzy założeniach systemu Maxa Schelera .. 39Spis treści .. 43Geneza i sens zagadnienia . 45Analiza porównawcza . 72Stosunek wartości moralnych do osoby 107Religijny charakter wartości etycznych . 146Tezy końcowe .. 169Bibliografia . 177RSUM 181 Uwagi edytorskie, odmiany tekstu, objaśnienia .. 191Uwagi edytorskie .. 193Odmiany tekstu .. 197Wykaz skrótów .. 289Dodatek 291Wprowadzenie . 293Notatki i tumaczenieDer Formalismus in der Ethik und die Materiale Wertethik.Neuer Versuch der Grundlegung eines ethischen PersonalismusMaxa Schelera .. 297Uzupełnienia do tekstu.. 727Podręczny słowniczek do pracy habilitacyjnej .. 737
Niepokój człowieka. Pytania i próby odpowiedzi. Od czego właściwie zacząć? Załóżmy, że odpowiedź próbuje dać filozofia. A dlaczego ona? Bo przynosi prawdę i wolność. Bo jest postawieniem samego siebie wobec tego, kim się jest. Ani więcej, ani mniej. Bo jest doświadczeniem osobistym, przemyśleniem elementarnym, którego nie sposób pominąć. Ale przecież każdy jest inny. Każdy przeszedł kiedyś drogę postawienia pytania i udzielenia na nie odpowiedzi. Bo przecież każdy jest i to jakiś wyraźnie jest. Czy wielość tych pytań zwielokrotniona wielością odpowiedzi jest chaosem, czy daje się chociaż w najbardziej podstawowy sposób jakoś uporządkować? A jakie przyjąć kryteria? Skąd wziąć ten pewniejszy punkt odniesienia? Szukać na miarę samego siebie czy skorzystać z doświadczeń innych? Niepokój wydaje się uzasadniony. Trzeba coś założyć, zaryzykować. Zdecydować się na jakąś drogę i ją pokonać. Nawet jeśli się okaże, że założenia były zbyt mocne, to pokonana droga może nie pójdzie na marne. Stanie się jakimś doświadczeniem i podstawą do nowych poszukiwań. Nie ma co ukrywać trochę tych dróg człowiek już przeszedł, a i wyzwania przed nim stojące wcale nie są małe. Ale żeby iść dalej, może lepiej wiedzieć, co człowiek już przebył
Są takie pytania o Chrystusa, które mimo upływu wieków nie przestają nurtować ludzi, którym Jego historia nie jest obojętna: Czy Jezus twierdził, że jest Bogiem? Czy Jego obraz opisany przez ewangelistów odpowiada rzeczywistości historycznej czy też został stworzony przez pierwsze wspólnoty wierzących? Czy Nazarejczyk wypełnił żydowskie proroctwa o Mesjaszu? Czy był On rzeczywiście Synem Ojca, czy raczej oszustem bądź szaleńcem? Brant Pitre, wybitny biblista, w przystępny i wciągający sposób przywołuje dowody na wiarygodność Ewangelii. Wyjaśnia, za kogo Jezus uważał samego siebie, rzucając jednocześnie światło na żydowskie korzenie Jego tożsamości. Korzysta przy tym z najnowszych opracowań badaczy Nowego Testamentu, zapomnianych fragmentów starożytnych manuskryptów, a także z pism wczesnych ojców Kościoła. Dziś, tak samo jak w I wieku n.e., istnieje wiele opinii na temat tego, kim tak naprawdę był człowiek z Nazaretu. Najwyraźniej zawsze tak było i tak już zostanie. Ale pytanie, które Jezus postawił swoim uczniom – pytanie o Jego tożsamość – pozostaje nadal aktualne. Ono nie przemija. Pomimo niemal dwóch tysięcy lat, które upłynęły od napisania Ewangelii, słowa Jezusa do Szymona Piotra w Cezarei Filipowej rozbrzmiewają przez wieki, zapraszając każdego i każdą z nas do spotkania z Nim jako prawdziwą historyczną osobą i do odpowiedzi na pytanie, które kiedyś zadał prostym rybakom z Galilei: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Książka zainspiruje nie tylko teologów, homiletów, katechetów oraz tych, którzy na co dzień rozważają słowo Boże. Będzie źródłem informacji również dla wszystkich, którzy dopiero zaczynają poznawać dzieje Galilejczyka. Brant Pitre – profesor Pisma Świętego w Notre Dame Seminary w Nowym Orleanie, autor publikacji poświęconych Biblii i wierze, ceniony mówca. Poprzez swoje wykłady popularyzuje wiedzę na temat biblijnych korzeni chrześcijaństwa. W Wydawnictwie WAM ukazało się kilka jego książek: Jezus i żydowskie korzenie Eucharystii; Jezus i żydowskie korzenie Maryi; Jezus. Historia największej miłości.
Jeśli jesteś chrześcijaninem i masz wrażenie, że coś nie do końca jest w porządku w Twoim życiu, to być może powinieneś zbadać swoje serce i zapytać samego siebie: Czy wypełniam to, do czego powołał mnie Bóg? Jeżeli nie wywiązujesz się ze zleconego Ci zadania, pamiętaj, że Boże powołanie pozostaje niezmienne. Zatem weź się do dzieła i zacznij okazywać Panu posłuszeństw
Człowiek współczesny, który zbiega w dół zbocza, będąc popędzanym przez człowieka osiemnastego wieku i przez Rewolucję, w coraz większym stopniu wyrzeka się swego rozumu spekulatywnego (który podejmuje wysiłek, by właściwie postrzegać rzeczywistość istot i rzeczy), jak również swego rozumu praktycznego (starającego się dostosować środki, których używa, do ostatecznego celu życia ludzkiego, który go do siebie przyciąga), i przywiązuje coraz większą wagę do swego rozumu technicznego, który fabrykuje nowy świat, nowe społeczeństwo, jakiś nowy rodzaj sztucznego człowieka. () W przypadku tej mutacji pojęcia prawdy i dobra, pojmowane przez rozum spekulatywny i praktyczny, są złożone w ofierze na rzecz woli panowania człowieka, obecnie zaślepionego intelektualnie i moralnie, który podbija kosmos i rozciąga swą władzę nad samym rodzajem ludzkim, próbując go przemodelować. () Przekroczenie granic rzeczywistości skutkuje wejściem w sferę wyobrażonego. Żyjemy w coraz bardziej sztucznym świecie, w społeczeństwie utopijnym, w obecności widziadeł, które tworzą się i znikają na naszych oczach w zależności od nieubłaganego "biegu dziejów". Jest to ostatnie stadium choroby. Gdy rozum umiera, w człowieku pozostaje już tylko zwierzęcość, "doskonałe i definitywne mrowisko", o którym mówił Valry, potworne widmo "Lewiatana", zgodnie z określeniem Piusa XII. (Z przedmowy Autora) Prof. Marcel De Corte (1905-1994), belgijski filozof i wieloletni wykładowca Uniwersytetu w Lige. Jego dwie prorocze analizy, Człowiek przeciwko samemu sobie (1962) oraz Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (1969), ukazują się po raz pierwszy w polskim przekładzie.
Niniejsza książka zawiera artykuły napisane przeze mnie przy okazji przygotowywania różnych dzieł z zakresu filozofii moralnej i politycznej. Gdy dokonywałem ich wyboru, stwierdziłem, że wszystkie zawierają jeden i ten sam motyw: nienawiść współczesnego człowieka do samego siebie, którą poeta doskonale umiał wyrazić w tych oto słowach: Jestem raną i nożem! Jestem ciosem w twarz i twarzą! Jestem miażdżoną kończyną i kołem! Jestem ofiarą i katem! Czytelnik zatem nie znajdzie tutaj serii rozdziałów, gdzie dany rozdział stanowi następstwo poprzedniego. Otóż każdy rozdział ukazuje jeden z aspektów schizofrenii, na którą cierpi człowiek współczesny, i tworzy odrębną, skończoną całość. Wszystkie zawierają tę samą diagnozę, są zwieńczone tą samą konkluzją: choroby współczesnego człowieka wynikają z faktu, że odrzuca on swą spójną strukturę organiczną, a odzyskanie przez niego zdrowia - ontologicznego i moralnego - implikuje powrót do właściwego mu statusu, będącego połączeniem duszy i ciała. Analizowane tutaj patologiczne symptomy układają się w niepozostawiający wątpliwości zespół cech, który zmusza do zastosowania tylko jednego lekarstwa, a jest nim pogodzenie się człowieka z samym sobą. Natura malorum remedium demonstrat, jak mawiał Hipokrates. Poznanie natury chorób, na które cierpimy, jest drogą prowadzącą do odzyskania zdrowia. Poszczególne części tej książki prowadzą zatem do jednego punktu, podobnie jak zewnętrzne części piramidy podążają w kierunku jej szczytu. (Ze Wstępu Autora) Prof. Marcel De Corte (1905-1994), belgijski filozof i wieloletni wykładowca Uniwersytetu w Lige. Jego dwie prorocze analizy, Człowiek przeciwko samemu sobie (1962) oraz Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (1969), ukazują się po raz pierwszy w polskim przekładzie.
Ireneusz Zawistowski () w swojej książce "Prowadzony przez Edytę Stein" dzieli się z czytelnikami swoją historią, sposobami na wytrwanie w Bogu, a przede wszystkim świadectwem wiary. Tytuł mógłby sugerować, że na kartach książki znajdziemy głównie komentarze do pism Edyty Stein - jednak tak nie jest. Autor cytuje Świętą oraz rozważa wiele cytatów z Pisma Świętego, ale w swojej twórczości skupia się głównie na opisaniu własnych doświadczeń i praktycznych porad, jak radzić sobie z rozmaitymi pokusami czy dręczeniami złego ducha. Czytelnicy mogą znaleźć w momentach zwątpienia oparcie w metodach Ireneusza Zawistowskiego. Autor podaje wiele sprawdzonych sposobów, jak sam postępuje w różnych okolicznościach, podpierając się dokładnymi opisami, jak doszedł do tych rozwiązań. Postawa autora może pokazywać konkretne wyjścia, ale również skłaniać do własnych refleksji i wypracowywania osobistych metod w walce duchowej. Ireneusz Zawistowski przedstawia moc modlitwy różańcowej i tłumaczy, jak rozpoznać podszepty demona. Autor skupia się na popartych wieloma przykładami poradach, jak przejść do działania w walce duchowej. () Czytelnik może znaleźć oparcie w innej wierzącej osobie, nawet nie spotykając jej osobiście. Jest to duchowy poradnik dla tych, którzy się dopiero co nawrócili, a także bardzo odkrywczy dla tych, którzy długo już trwają w wierze Kościoła Katolickiego. Natasza Bednarek (z recenzji)
Tom 24 serii Zadań Współczesnej Metafizyki zawiera zapis dyskusji wokół naturalizmu, która toczyła się podczas XXIV Ogólnopolskiego Sympozjum Metafizycznego pod hasłem Świat zamknięty. Filozoficzne spory wokół naturalizmu (9 grudnia 2022 r.). Publikacja dzieli się w związku z podejmowaną w debacie problematyką na trzy części. Pierwsza pt. Świat dotyczy ogólnego rozumienia rzeczywistości, głównie pod kątem specyfiki oraz ograniczeń stanowisk naturalistycznych. Problemom tym poświęcone są teksty ks. Tadeusza Pabjana, Wiele twarzy naturalizmu, i Zenona Roskala, Elastyczność naturalizmu. W części tej został przedrukowany artykuł śp. Mieczysława A. Krąpca, Dwie wizje świata realnego: monizm pluralizm, który trafnie identyfikuje tendencje monizujące w interpretowaniu rzeczywistości.Część druga książki poświęcona jest wybranym zagadnieniom antropologicznym. Biskup Jacek Grzybowski omawia najnowsze wyzwania, jakie niesie ze sobą rozwój techniki i komunikacji (Człowiek zamknięty problem indywidualizmu i materializmu antropologicznego), Aleksander Bobko przedstawia utopijność zaproponowanej m. in. przez Kanta idei wiecznego pokoju (Projekt wiecznego pokoju spojrzenie krytyczne), Piotr Jaroszyński ukazuje ścisłe uwarunkowanie współczesnego podejścia do ekologii rozumieniem natury (Filozoficzne koncepcje natury wobec zagrożeń środowiska naturalnego).W części trzeciej książki poruszona jest problematyka Boga. Piotr Gutowski zarysowuje wybrane aspekty sporu między teistami i ateistami (Prawda i racjonalność a ateizm: Kilka uwag w kontekście współczesnych sporów ateistów z teistami), zaś Włodzimierz Dłubacz omawia problem ostatecznej przyczyny istnienia świata (Natura czy Bóg?).Mamy nadzieję, że lektura kolejnego tomu Zadań Współczesnej Metafizyki będzie nie tylko interesującą przygodą intelektualną, ale także umożliwi krytyczne przyjrzenie się stanowiskom naturalistycznym, jak też da głębszy wgląd w otaczającą nas rzeczywistość, zwłaszcza w te jej aspekty, do których naturalizm już z samych metodologicznych racji nie jest w stanie dotrzeć.
Książka dotyczny antropologicznych i etycznych aspektów transhumanizmu, poddając je krytycznej analizie. Transhumanizm jest ruchem społecznym i kulturowym, a jego główną ideą jest radykalne ulepszanie ludzkiej istoty. Transhumaniści postrzegają stan człowieka jako niesatysfakcjonujący i niespełniający ludzkich marzeń i oczekiwań. Człowiek powinien uwolnić się od naturalnych granic i stać się kimś więcej niż jest.Postulat ulepszania dotyczy takich aspektów, jak: długość życia, zależność od biologicznego ciała, poziom inteligencji, niedoskonałość moralności, dobrostan psychiczny. Transhumanizm proponuje zerwanie z ustalonym i akceptowanym ludzkim światem i stworzenie transludzkich, a potem postludzkich istot. Autor rekonstruuje transhumanistyczną koncepcję osoby i wskazuje na jej naturalistyczne źródła. Analizuje takie kwestie, jak postulowane radykalne wzmocnienie ludzkiego poznania i emocji, prowadzące do rozwoju większej inteligencji, odporności na negatywne uczucia i wzrostu uczuć pozytywnych. Kolejne analizy dotyczą etyki, w szczególności koncepcji godności istoty transludzkiej i postulatu wzmocnienia moralności. Autor bada następnie transhumanizm w aspekcie związku z religią. Dostrzega w tym trendzie tendencje do tworzenia systemu wierzeń, ale pozbawionych odniesienia do transcendencji. Na koniec analizuje transhumanizm w świetle utopii i antyutopii, a także kreśli tło kulturowe tego nurtu myślenia.Autor nie poprzestaje na rekonstrukcji założeń i tez projektu transhumanistycznego, ale i analizuje jego konsekwencje teoretyczne i praktyczne, podejmuje krytykę wewnątrzsystemową i zewnętrzną oraz wskazuje drogi wyjścia. Głównym bohaterem książki pozostaje człowiek, jego życie, rozumność, godność, wolność, a punktem odniesienia dla oceny transhumanizmu jest realistyczna koncepcja osoby (personalizm metafizyczny i etyczny), która wskazuje granice dla postulatów i prób radykalnego ulepszania natury ludzkiej.
Są na niebie i ziemi rzeczy, o których się nie śniło doktorom nauk filologicznych. Gabriel Gaba Gabiński wiedzie spokojne życie w mieście Z (zwanym także Donieckiem). Wykłada literaturę, uprawia filozofię, ignoruje wiadomości z szerokiego świata. W 2014 roku uporządkowana rzeczywistość Gabriela ulega destrukcji. Rosyjscy okupanci i lokalni kolaboranci odmieniają miasto do tego stopnia, że da się je wprawdzie rozpoznać, ale zrozumieć go już nie sposób. Gabiński jedzie do Kijowa. Przesiedla się nieodwołalnie i radykalnie, bo także na gruncie językowym. Ojczysty rosyjski zastępuje mową ukraińską stara się ją opanować, ale to ona opanowuje go bez reszty. Gaba zarabia w stolicy na przesiedleńczy chleb powszedni i z gorliwością neofity czerpie z nieprzebranego słowopoju. Ta historia, jak każda historia, nie ma początku ani końca. Tę historię, jak wszystkie inne, każdy z nas może opowiedzieć po swojemu. Łatwo dziś o nieporozumienie. W naszych czasach tożsamości są płynne, amnezje zbiorowe, a komunikacja międzyludzka idzie w ślady krążownika Moskwa. W co warto wierzyć? W język źródło olśniewających przesłyszeń. W zafrasowane oblicze, które co dzień wita cię w lustrze. W widmo Kobylej Głowy krążące nad Europą.Marcin Gaczkowski
Przesypiamy prawie jedną trzecią naszego życia, a jednak – jak pisał Adam Mickiewicz – „dlaczego śpią ludzie, żaden z nich nie bada”.
Sen jest niezbędny dla regeneracji i przywrócenia sprawności organizmu. Pozwala oszczędzać ograniczone zasoby energii, uchronić nasze ciała przed wczesnym zużyciem, stanowi antidotum na stres. Zgoła inny jego aspekt ukazują nam marzenia senne, które chętnie opowiadamy, a przeżycia z nimi związane fascynują nas bądź niekiedy przerażają. Ta dwojaka natura snu czyni go interdyscyplinarnym przedmiotem badań.
Książka jest kolejnym już efektem współpracy naukowej Centrum Badań im. Edyty Stein z Katedrą Nauk Społecznych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu oraz Szpitalem Klinicznym Przemienienia Pańskiego w ramach projektu transdyscyplinarnego namysłu nad istotnymi fenomenami egzystencji ludzkiej i „budowania mostów” między humanistyką i naukami społecznymi a naukami medycznymi.
W świecie zawładniętym przez nihilizm Nietzsche wypracowuje na różne sposoby definicję życia, która jest jednocześnie jego wzmocnieniem i gloryfikacją: wola mocy – życie jest tym, co dąży do rozwijania swojej mocy. Ale jak zdefiniować moc? Każda istota rozszerza swoją moc nad światem, nadając mu formę i sens, czy to poprzez proste postrzeganie, myśli, czy też działania. Aby dogłębnie zawłaszczyć świat i rozwijać swoje siły na wzór artysty tworzącego dzieło, człowiek nie może po prostu narzucać światu sensu, pozostając jakby na zewnątrz. Mocny człowiek pragnie stanowić ciało z głębokimi rzeczywistościami, jego zmaganie się ze światem i z innymi ludźmi jest wsłuchiwaniem się w to, co świat mówi o jego własnym przeznaczeniu.
Niespokojne jest nasze serce, dopóki nie spocznie w Tobie. św. Augustyn Nasze życie duchowe składa się z kilku etapów. Wraz z wewnętrznym rozwojem uświadamiamy sobie różne potrzeby, na przykład dostrzegamy konieczność zmiany formy modlitwy czy sposobu działania. Widzimy, że przeobrażeniom ulegają też nasze relacje z ludźmi i z samymi sobą. Franz Jalics potwierdza, że dla osób pragnących pogłębić swoją duchowość przestrzeganie przykazań to dopiero początek. W swoich rozważaniach szczególnie eksponuje te momenty Pisma Świętego, w których sam Jezus wprowadzał słuchaczy na nowy etap drogi. Pójście za Jego wskazówkami pozwala osiągnąć to, co naprawdę jest celem naszego życia. Kto szuka Boga, musi się zwrócić całkowicie do wewnątrz. Musi się wciąż ukierunkowywać na Boga, zawsze mieć Go przed oczyma i wytrwale zapominać o sobie, aż znajdzie Boga, swój prawdziwy skarb. Franz Jalics SJ (ur. 1927) – jeden z największych współczesnych autorytetów w dziedzinie duchowości i kierownictwa duchowego, rekolekcjonista. Autor wielu cenionych książek, w których szczególną rolę poświęca zagadnieniu kontemplacji.
Wybór, przekład, wstęp i komentarze Piotr Nowak
Do niedawna większość ludzi mówiła językiem tej klasy społecznej, do której należała. Ich słownictwo mogło być ograniczone, lecz przyswajali je z pierwszej ręki, od swoich rodziców i sąsiadów, stąd też znali oni właściwe znaczenia tych słów, z których korzystali, i nie podejmowali prób korzystania z innych. Dziś z kolei - zgaduję - dziewięć dziesiątych populacji nie wie, co znaczy trzydzieści procent spośród słów, których używają. Konieczne jest, abyśmy byli świadomi zła w świecie, tego przeszłego, wiedząc, do czego zdolny jest człowiek, i mogąc się przed tym złem ustrzec, oraz tego obecnego, tak byśmy mogli podjąć działania polityczne na rzecz jego wykorzenienia. Wszakże Poeta nie umie zabrać się do tego bez ubrudzenia siebie i swoich czytelników. Napisać sztukę, a więc stworzyć świat wtórny na temat, dajmy na to, Auschwitz jest nikczemnością: autor i publiczność mogą przed sobą udawać zgorszenie moralne, lecz w rzeczywistości spędzają razem rozrywkowy wieczór, czerpiąc estetyczną przyjemność ze spraw potwornych.
Czym jest magia? Jak rozwinąć moc koncentracji niezbędną do jej działania i korzystać z niej dla rozwoju siły życiowej? W zebranych tutaj tekstach Israel Regardie prezentuje nowatorskie podejście do okultyzmu, traktujące go jako zestaw technik wykorzystujących nieuświadamiane moce psychiczne dla rozwoju twórczego, energicznego, uważnego życia. Proponuje jego psychologiczną interpretację i dostarcza narzędzi, za pomocą których każdy może tworzyć własny system magiczny.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Protagoras czyli o sofistach [o moralności]; dialog dowodzący](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/protagoras-czyli-o-sofistach-o-moralnosci-dialog-dowodzacy.jpg "Protagoras czyli o sofistach [o moralności]; dialog dowodzący. Autor: Platon. Dobreksiazki.pl")
