Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Grzech istnienia to jedna z najbardziej zadziwiających idei cywilizacji europejskiej. Czym był dla pisarzy, filozofów i artystów? Jakie miejsce zajmował w kulturze romantyzmu? Jak idea "grzechu istnienia" łączyła się z myślą o samobójstwie, czasem prowadząc ludzi w śmierć?
Na te pytania szuka odpowiedzi Stefan Chwin, dając obraz "samobójstwa romantycznego" daleko wychodzący poza tradycyjne ujęcia.
W Księdze osiemdziesięciu trzech kwestii odnaleźć można najważniejsze aspekty systemu św. Augustyna. Dzięki temu, czytając to relatywnie, w porównaniu z innymi, krótkie dzieło można zaznajomić się z istotnymi teoriami biskupa Hippony. W Księdze, nieraz w bardzo lapidarny i syntetyczny sposób, formułuje on swoje najważniejsze idee dotyczące natury ludzkiej, grzechu i jego roli w pochodzeniu zła, miłości jako najwłaściwszemu sposobowi odnoszenia się do Boga, relacji między osobami boskimi w obrębie Trójcy i wiele innych. Zwięzłość i idąca z nią w parze jasność czynią z Księgi znakomite wprowadzenie do nauk św. Augustyna, kierowane do osób dopiero rozpoczynających swoje zainteresowania myślą wielkiego Ojca Zachodniego Kościoła. Jednocześnie Księga osiemdziesięciu trzech kwestii jest również interesująca dla badaczy bardziej zaawansowanych, chcących prześledzić rozwój myśli Augustyna, gdyż pokazuje ona ? jeżeli można tak to ująć ? pierwsze przymiarki do najważniejszych zagadnień podejmowanych w późniejszym okresie w głównych jego dziełach, choćby w O Trójcy Świętej czy w Komentarzach do Księgi Rodzaju oraz innych systematycznych dziełach egzegetycznych.
(Od redakcji)
Obrona człowieka to zbiór esejów, które łączy jedno: chęć uchronienia osoby ludzkiej przed zakusami pragnących ją pochłonąć systemów. W obronie konkretnego człowieka z krwi i kości – a więc w obronie każdego z nas – staje G. K. Chesterton. Jego głęboko personalistyczna wizja odwołuje się do wiary w zdrowy rozsądek a zarazem otwiera nas na duchowy wymiar rzeczywistości.
Niniejsze opracowanie nakreśla filozoficznoprawną koncepcję demokracji dopełnioną przez filozofię człowieka zawartą w teorii dezintegracji pozytywnej. Ujęcie interdyscyplinarne, sięgnięcie do nauki higieny psychicznej oraz filozofii prawa znajdują swoje uzasadnienie we wspólnych dla nich celach oraz metodach.
Synteza koncepcji głosi potencjalny wszechstronny rozwój jednostki lub grupy społecznej jako warunek realizacji zasad demokracji.
Czy wolno przeprowadzać eksperymenty na ludzkich zarodkach? Czy dopuszczalne jest pozyskiwanie komórek macierzystych z embrionów niewykorzystanych do wspomaganej prokreacji? Czy źródłem tych cennych komórek mogą być ludzkie zarodki wytwarzane specjalnie w celach badawczych? Te i tym podobne pytania, przyciągające uwagę nie tylko specjalistów, omawia się w ostatniej części tej książki.Właściwy sposób traktowania pewnych istot zależy od przyznawanego im statusu moralnego. Czy ludzkie zarodki są istotami mającymi swoje dobro, o które należy się troszczyć? Czy posiadają one wewnętrzną wartość? Czy jest sens przypisywać im prawa moralne? Te zagadnienia są rozważane w przedostatniej części, której przedmiotem jest moralny status ludzkiego zarodka. W trzech wcześniejszych rozpatruje się jeszcze bardziej podstawowe kwestie, których nie sposób ominąć, zastanawiając się nad moralnym statusem ludzkich zarodków: co składa się na status moralny pewnego rodzaju bytów, jakie są kryteria statusu moralnego, a także jaki ontyczny status posiadają ludzkie embriony?
Głównym celem niniejszej książki jest opisanie fenomenu zjawiska inwestycji odpowiedzialnych społecznie. Ideę inwestowania społecznie odpowiedzialnego (Socially Resonsible Investing SRI) można scharakteryzować jako etyczną, socjalną i odpowiedzialną działalność ukierunkowaną na długookresowe zyski.
Inwestorzy są zainteresowani nie tylko maksymalizacją zysków, lecz innymi pozaekonomicznymi czynnikami, które wpływają na ich decyzje inwestycyjne. Czynniki te związane są głównie z ochroną środowiska naturalnego, kwestiami społecznymi i etycznymi oraz zachowaniem ładu korporacyjnego.
Inwestycje społecznie odpowiedzialne można skrótowo określić jako inwestycyjny odpowiednik idei CSR (społecznej odpowiedzialności firm).
Jest to pierwsza książka napisana przez polskiego autora, która w tak oryginalny sposób przedstawia rozważania na temat inwestowania społecznie odpowiedzialnego (...).
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Janusza Ostaszewskiego
„Koń Trojański w Mieście Boga" to jedna z najgłośniejszych książek Dietricha von Hildebranda. Wybitny filozof, jeden z największych współczesnych etyków, opierając się na właściwie interpretowanych tekstach Soboru Watykańskiego II, wskazuje nadużycia, jakich dopuszczają się modernistyczni teologowie. Książka napisana dwa lata po zakończeniu Vaticanum II, podczas którego autor był jednym z ekspertów, jest kluczem do zrozumienia posoborowego kryzysu w Kościele oraz jego postępującej sekularyzacji. Dietrich von Hildebrand nie poprzestaje w swojej książce na krytyce posoborowych zmian w Kościele. Fałszywej odnowie przeciwstawia odnowę prawdziwą, prowadzącą Kościół ku Jego „nowej wiośnie".
Ostatnie dziełoDietricha von Hildebranda to jego intelektualny testament. Książka pisana z proroczym gniewem, żarem i bólem jest gwałtownym protestem przeciw postępowaniu niektórych teologów i hierarchów, którzy - zdaniem autora - niweczą nadprzyrodzony charakter nauki katolickiej. Praca jest przestrogą przed schodzeniem z drogi prawdy, które może prowadzić ku zeświecczeniu i pustym świątyniom. Autor, ekspert Vaticanum II, uważany przez Piusa XII za Doktora Kościoła XX wieku, pisze wręcz o „piątej kolumnie" mszczącej Kościół.
Autor poddaje analizie dwa niezwykle ważne w myśli Tomasza tematy, mianowicie jego koncepcję woli i intelektu, a czyni to w sposób, który ukazuje Akwinatę jako pełnoprawnego uczestnika doniosłych współczesnych dyskusji filozoficznych. Penczek pokazuje, jak odczytywać teksty Tomaszowe, używając stosowanych dziś narzędzi interpretacyjnych, i właśnie tego rodzaju przeniesienie filozofii Akwinaty w kontekst współczesnego dyskursu jest, obok znakomitych analiz tekstów źródłowych, jedną z najważniejszych zalet tej pracy.
Z recenzji prof. dr hab. Agnieszki Kijewskiej
Historie o mądrości? To płaskie jak uroczyste rozdanie nagród. Historie o umiejętności życia? O nauczaniu? Historie zabawne i pożyteczne, jakby powiedziano niegdyś? Zabawne historyjki? To by wyglądało na zbiór dowcipów. Baśnie o przestrzeni i czasie? O tym co tutaj i co gdzie indziej? O wczoraj i o zawsze?
Historie przemyślane, wypracowane, stworzone po to, by pomagać żyć, a czasem umrzeć. Często nas zdumiewają, rozśmieszają i w ten sposób rozbudzają naszą czujność, ale także rozbrajają nas. Kto się śmieje, ten łatwiej godzi się z tym co nie do przyjęcia, a nawet bezczelne, tajemnicze.
Te opowieści włóczą się po ulicach, zwłaszcza nocami. W pozornym dobrobycie stanowią nieoczekiwany element zaciekawienia, niepokoju. Dotykają z wdziękiem wszystkich punktów ludzkich niepewności, niczym iskry latające wokół jednego ogniska. Wydaje mi się, że w pełni zasługują na nazwę „baśni filozoficznych”.
Świeża książka słynnej feministki, bardzo aktywnej i bardzo kontrowersyjnej, bestseller we Francji, kraju autorki, który wywołał dyskusję narodową na temat roli matki. Książka z zakresu filozofii praktycznej, mikrohistorii współczesności, socjologii rodziny i gender studies – nowych, rozwijających się szybko nurtów myśli społecznej. Rozważania autorki idą trochę wbrew współczesnemu feminizmowi, któremu patronują amerykańskie bojowniczki o prawa kobiet. Badinter uważa, że zboczył on z drogi emancypacji i paradoksalnie wpycha kobietę z powrotem do domu, dzieci i kuchni. Badinter w ogóle kwestionuje ideę instynktu macierzyńskiego i walczy o zniesienie presji wywieranej na kobietach, by były doskonałymi matkami – a nawet w ogóle matkami. Dowodzi, że dzisiejsze wymagania wobec matek – nacisk na naturalne, domowe, ekologiczne wychowanie dzieci – uwsteczniają je w rozwoju kulturowym i intelektualnym. Przymus karmienia piersią i przygotowywania ekologicznego jedzenia to nowe sposoby ciemiężenia kobiety.
Elizabeth Badinter – feministyczna filozofka francuska, specjalistka od myśli oświeceniowej, profesorka w Ecole Polytechnique w Paryżu. Zajmuje się historią kobiet, macierzyństwa, relacją dziecka i matki, ale też sytuacją mężczyzny, filozofią rodziny. Książki Badinter zawsze wywołują burzę, autorka bowiem uważa, że feminizm zapomina o swych realnych zdobyczach, grzęźnie w jałowych rozważaniach o różnicach dzielących kobiety i mężczyzn i zamiast dążyć do pełnego równouprawnienia, zmierza do skonfliktowania płci, umacnia stereotypy itd. Elisabeth Badinter jest autorką książek Historia miłości macierzyńskiej, Fałszywa ścieżka, XY tożsamość mężczyzny.
"Wolność płynie z brzucha, z wnętrza, ze sposobu życia i oddychania, nieprawdaż?"
Fragment książki
Filozof ostro wadzi się z feministkami, upolitycznionymi mediami i ?z własnymi wspomnieniami z dzieciństwa. Ze śmiercią i każdą formą nacisku. Wskazuje to, co - wbrew naszej woli - wciąż nami kieruje, i nie tylko są to uczucia czy historia.
Choć w rozmowach przeprowadzonych upalnego lata 2012 roku opowiada, jak przechodzi przez życie, konkretny człowiek - Zbigniew Mikołejko, to podobne doświadczenia mogły być doświadczeniami wielu z nas.
"Świat dziś rozbił się nam na kawałki, ale całe szczęście mamy profesora Zbigniewa Mikołejkę, który potrafi na powrót go posklejać i pokazać, co mają wspólnego sny, obrazy dawnych mistrzów, skandynawskie kryminały i Facebook z naszymi dzisiejszymi niepokojami, nadziejami i lękami. Mikołejko to specjalista od rozbrajania oczywistości, zadawania niewygodnych pytań zarówno w sprawach ziemi, jak i nieba (oraz piekła). Nie ma dziś takich wielu. "
Paweł Goźliński, redaktor naczelny magazynu "Książki"
Rozmowa dwojga filozofów o chrześcijaństwie i potrzebie duchowej każdego człowieka.
Po co ludziom religie? Czy to coś więcej niż narzędzie kontroli społecznej? Kto dziś jeszcze zastanawia się nad wolnością sumienia, grzechem? Jaki jest polski katolicyzm, co go wyróżnia spośród innych? Jakie zagrożenia czyhają na religie, a jakie z nich wypływają? Czy naprawdę jesteśmy cywilizacją śmierci? Dlaczego polska lewica boi się hierarchów duchownych? I dlaczego w Polsce nikt nie karze księży przestępców seksualnych?
Na te i wiele innych pytań próbują odpowiedzieć w swej książce-rozmowie Agata Bielik-Robson i Tadeusz Bartoś.
Intersubiektywność to jedno z podstawowych pojęć, jakimi posługują się dziś nauki społeczne. Przestrzeń relacji międzyludzkich, sfera tego, co międzypodmiotowe, i tego, co ""publiczne"" - gdyż o te wymiary właśnie chodzi, kiedy mówimy o intersubiektywności - zakładana jest we wszystkich ważnych teoriach szeroko rozumianej humanistyki czy w prawodawstwie. Pojęcie intersubiektywności zazwyczaj rozumiane jest intuicyjnie. Przy bliższym wejrzeniu okazuje się jednak, że jego znaczenie nie jest oczywiste. W obliczu faktu, że pojęcie to weszło do dyskursu naukowego, naturalna jest potrzeba jasności jego sensu. Czym zatem jest intersubiektywność? Jak należy ją pojmować? Jak szeroki zakres ma to pojęcie? Jaką rolę pełni w filozofii? Jakie obszary filozoficzne i naukowe pozwala ono kolonizować? W jakim stopniu intersubiektywność jest operatywna, a w jakim stopniu jest zakonserwowanym przez praktyki społeczne i dalekim od faktycznej adekwatności tworem pojęciowym? Książka stanowi swego rodzaju przyczynek do badań nad problemem pojęcia intersubiektywności w filozofii współczesnej. Powyższe kwestie rozważane są na płaszczyźnie dla pojęcia intersubiektywności najbardziej operatywnej, a więc nie tylko w zakresie zinstytucjonalizowanej filozofii teoretycznej, lecz przede wszystkim w sferze refleksji praktyczno-społecznej - moralności i etyki, komunikacji, prawa i polityki.
Tybetańska księga umarłych"" to starożytny, buddyjski tekst, który traktuje o naturze umysłu i jego przejawach doświadczanych jako obiektywie istniejące światy. Szczegółowo opisuje on wizje, które pojawiają się po śmierci, gdy świadomość nie jest już dłużej związana z ciałem. ""Tybetańska księga umarłych"" uczy jak rozpoznawać owe wizje, dzięki czemu możliwe jest nawet osiągnięcie stanu oświecenia. Dlatego też tekst ""Tybetańskiej księgi umarłych"" czyta się na głos umierającym jako pomoc w rozpoznaniu doświadczanych wówczas wizji i osiągnięciu wyzwolenia. Przekład ""Tybetańskiej księgi umarłych"" został dokonany z języka tybetańskiego przez Ireneusza Kanię, wybitnego tłumacza i tybetologa, który jest również autorem ""Wprowadzenia"" poprzedzającego jej tekst. Ten klasyczny, buddyjski tekst przynosi nie tylko objaśnienie fundamentalnych fenomenów śmierci i umierania, może on także zainteresować tych wszystkich, którzy poszukują głębszego, duchowego zrozumienia naszej codziennej egzystencji.
Bazujący na studium pewnych niesłusznie zmarginalizowanych wątków historii filozofii XIX i XX wieku szkic na temat filozoficznego - a nawet wręcz "sofijnego", dogłębnie mądrościowego - potencjału i wymiaru chrześcijaństwa. Autor pragnie zaakcentować świadomość owego potencjału i wymiaru nie tylko na gruncie stosunkowo już spopularyzowanej prawosławnej "filozofii teologicznej" spod znaku "rosyjskiego renesansu filozoficzno-religijnego", ale również w nurcie myśli katolickiej (włoski spirytualizm Rosminiego i Giobertiego). W pracy chodzi zarazem o przypomnienie klasycznego, helleńskiego oraz judeo-chrześcijańskiego modelu racjonalności "integralnej", różnej od abstrakcyjnego racjonalizmu, harmonizującej intelekt z duchowością i pozwalającej uniknąć fałszywej opozycji wiara-rozum. Ostatecznie chodzi także o sugestię powrotu do teologii we właściwy sposób "filozofującej", współtworzącej sapiencjalną (nawet przy profetycznie "szalonym" charakterze Ewangelii) syntezę w akordzie z filozofią i mistyką.
Mamy do czynienia z niebanalną i świeżą interpretacją koncepcji Martina Bubera. [...] Autora traktuje tę koncepcję jako pretekst do wyrażenia własnego stanowiska w kwestii myślenia współczesnego człowieka o duchowym wymiarze swojego istnienia - Bogu i religii. Stąd chyba wynika owa świeżość recenzowanej pracy. [...] Sam Buber przedstawiony zostaje przez Autorkę jako myśliciel odnoszący się do dwóch tradycji: racjonalistycznej i mistycznej, które prezentowali chasydzi. [...] Do najważniejszych zalet pracy, prócz jej zawartości treściowej i wysokiego poziomu merytorycznego prowadzonych w niej analiz, należy także to, że czyta się ją z zainteresowaniem. Przyczyniają się do tego obrana przez Autorkę forma dialogu z czytelnikiem, a także sposób prowadzonej przez nią narracji: głębokiej i osobistej.
prof. dr hab. Iwona Alechnowicz-Skrzypek (Uniwersytet Opolski)
W przeciwieństwie do dwóch wcześniejszych książek, wchodzących w skład trylogii, tj. "Neoliberalizm jest schizofrenią społeczeństwa" i "Schizofrenia jest neoliberalizmem umysłu", wywód, jaki zawiera się w "Filozofii diabła", nie jest i - w moim zamierzeniu - nie miał być linearny. Charakteryzująca go tu i ówdzie impresyjność jest nie tyle jego wadą, ile zaletą. Składające się na niego argumenty przypominają szereg zaskakujących, trudnych do odtworzenia uderzeń. Ich siła perswazyjna i precyzja, z jaką docierać mają do celu, jest na ogół ważniejsza, niż zrozumiałość oraz zgodność z regułami tej lub innej naukowej metodologii. Niektóre z nich nadchodzą pojedynczo, inne w seriach, stanowiąc elementy złożonych kombinacji. Ani ekonomia, ani psychiatria nie wysuwa się w nich na plan pierwszy. Zamiast starać się dziedziny te od siebie wyraźnie odgraniczać, "napuszczam" je na siebie wzajemnie.
Niczym czarownica, wrzucam je do wspólnego kotła, a następnie mieszam i podgrzewam. W ten sposób przyrządzony wywar, ma na celu pobudzenie Czytelnika do krytycznego myślenia, w tym również poprzez uprzednie oszołomienie go.
Ze Wstępu
"Książkę niniejszą należy traktować jako drugą część trylogii, której pierwszą częścią jest książka "Neoliberalizm jest schizofrenią społeczeństwa", ostatnią zaś "Filozofia diabła". Książki te zaliczają się do dziedziny wiedzy, której nadaję miano "Psychiatrii politycznej", a dokładniej, do jej subdyscypliny, o nazwie "Krytyczna psychiatria polityczna".
`Metafizyczny wymiar piękna w malarstwie Jerzego Nowosielskiego` to forma hołdu złożonego zasłużonemu artyście. Z punktu widzenia historii sztuki na temat malarstwa Jerzego Nowosielskiego wypowiedziano niemal wszystko. W tej sytuacji szansą, by dodać coś nowego jest filozofia i teologia - po pierwsze ze względu na silne uzasadnienie teologiczne programu artystycznego malarza, po drugie - ze względu na `Przedmiot` dyscypliny, który Sam będąc niewyczerpanym, sprawia, że wszystko, co Go dotyczy także nie może mieć końca, a w miarę dociekań objawia wciąż niezgłębione pokłady Jego bogactwa i splendoru. W myśl tej idei autorka postawiła sobie za cel przedstawienie tej funkcji sztuki, która umożliwia kontakt z sacrum, a tym samym rozwój życia duchowego, które może wzrastać nie tylko w przestrzeni liturgii. Lektura książki to spotkanie ze światem piękna obrazów, które łącząc osiągnięcia sztuki współczesnej z tradycją ikony czynią przekaz pomagający odkryć na nowo człowiekowi przełomu XX i XXI wieku wartość dobra, prawdy, piękna oraz miłości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
