Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Książeczka o człowieku wierzącym zrodziła się z przekonania, że wbrew rozpowszechnionemu poglądów tajemnica świata nie jest przede wszystkim problemem kosmologicznym, nie dotyczy więc powstania, początków i rozwoju fizycznego wszechświata, lecz odnosi się do dobra i zła. Jest ona próbą możliwie wszechstronnej analizy motywów, przesłanek lub relacji, które leżą u podstaw wiary religijnej. W punkcie wyjścia nie przyjmuję żadnych założeń co do natury i istnienia Boga, lecz staram się ukazać, jak dostrzeżenie tajemnicy, którą jest świat, motywuje ludzi do przyjęcia postawy wiary. Jedną z zasadniczych myśli, wokół których obraca się dyskurs zawarty w Książeczce, jest to, że wiara nie tylko stanowi kwestię woli i rozumu, lecz przede wszystkim serca.
Praktyki medytacyjne buddyzmu tybetańskiego zwane Wielką Doskonałością (dzogczen) i Wielką Pieczęcią (mahamudra) prowadzą do pierwotnego stanu przejrzystej przytomności, wolnego od gonitwy codziennych myśli oraz intelektualnych konstrukcji. Marcia Schmidt, wieloletnia uczennica Tulku Urdziena Rinpocze, zebrała w niniejszym tomie nauki na ten temat w formie podręcznika przeznaczonego do studiowania przez osoby poważnie zainteresowane praktykowaniem buddyjskiej ścieżki. Autorami nauk są wybitni mistrzowie buddyjscy, tak współcześni, jak i historyczni.:
Tulku Urdzien Rinpocze, Czogjam Trungpa Rinpocze, Czieki Njima Rinpocze, Drubłang Tsokni Rinpocze, Dzongsar Khjentse Rinpocze, Patrul Rinpocze, Khenczen Thrangu Rinpocze, Szantidewa, Dziamgon Kongtrul Rinpocze, Padmasambhawa, Thinlej Norbu Rinpocze, Milarepa. ?
Książka jest pierwszą tego typu kompleksową próbą rekonstrukcji filozofii prawa Czesława Martyniaka. Dzieła tego tragicznie zmarłego uczonego są pionierską - na gruncie polskim - próbą zbudowania kompleksowej teorii opartej na fundamencie tomistycznym. Dzięki takiemu zabiegowi myśl katolicka stawała się ponadnarodowa i aholistyczna.
Długo oczekiwane wznowienie klasycznego już dzieła Władysława Tatarkiewicza. Stanowi próbę zestawienia wszystkiego, co obiektywnie można o szczęściu powiedzieć. "Autor pisał swą książkę z zamierzeniem, by zawierała nie tylko to, co sam o ludzkim szczęściu myśli, ale także, co myśleli i myślą o nim inni; chciał, by książka przedstawiała rzecz jak najwszechstronniej" (z przedmowy do wydania trzeciego, Warszawa 1962). Rozpatrywane są tu więc zarówno zagadnienia teoretyczne, jak i praktyczne, historyczne (informacje o ludzkich poglądach na szczęście), systematyczne, opisowe, normatywne, a także językowe (analiza wyrazu szczęście i wyrazów pokrewnych), psychologiczne (analiza doznawania szczęścia), socjologiczne i etyczne.
Książka jest oryginalnym, opartym o wieloletnie badania źródłowe i bogate doświadczenie pisarskie Autorki, opracowaniem naukowym filozofii kultury, opisującym pierwszy okres twórczości Bogdana Suchodolskiego (1922-1942). Wypełnia ona istotną lukę w literaturze historyczno-krytycznej i kulturoznawczej oraz w publikacjach poświęconych Suchodolskiemu. Poza bezspornymi walorami poznawczymi publikacja legitymuje się też niekwestionowanymi zaletami dydaktycznymi - napisana jasno, przystępnie i dobrą polszczyzną, dotyczy problematyki będącej przedmiotem studiów z zakresu historii polskiej myśli filozoficznej, kulturologicznej i społecznej. Można założyć, że z zainteresowaniem sięgną po nią zarówno wykładowcy, jak i studenci filozofii, nauk społecznych, pedagogiki, kulturoznawstwa oraz inni czytelnicy. [Z rec. prof. J. Szmyda]
Nieokreśloność to punkt wspólny, w którym spotykają się zgodnie wszystkie nurty myśli chińskiej: konfucjanizm, taoizm, buddyzm. Nie traktuje się w nich nieokreśloności w sposób abstrakcyjny, jak przedmiotu badań teoretycznych, ale też nie uważa się, że jest ona czymś niepoznawalnym, dostępnym jedynie mistyce. Także to ją właśnie ukazuje - poprzez surowość ujęcia i zarazem jego bogactwo - sztuka chińska: malarstwo, muzyka, poezja.
Zebrane tu szkice łączy perspektywa dialektyki teologicznej. Pojęcie to nieprzypadkowo stanowi lustrzane odbicie „dialektyki oświecenia”. Obie odmiany dialektyki wskazują na historyczny, przypadkowy i skończony charakter języka i myślenia, odsyłając do tego, co poza-dialektyczne: chcą raczej ratować różnicę niż ją integrować. Obie są zatem tragiczne, choć w odwróconym, nowoczesnym sensie. O ile antyczny tragizm polegał na starciu tego, co świadome i rozumne (charakter), z tym, co nieświadome i pozaludzkie (losem), nowoczesny, odwrócony tragizm odkrywa, że sam rozum jest zamaskowaną pozaludzką siłą; losem, który rzuca wyzwanie temu, co ludzkie. O ile jednak dialektyka oświecenia Adorna i Horkheimera stanowi skrajnie protestanckie skrzydło europejskiej dialektyki teologicznej (to znaczy stanowi próbę wyciągnięcia radykalnych konsekwencji z wielkopiątkowej nowiny: „Bóg umarł!”), o tyle zebrane w Masce i oku eseje ciążą ku biegunowi przeciwnemu, którego patronami okazują się Schelling, Lukács, Schmitt, a zwłaszcza Brzozowski. Jest to biegun katolicki, to znaczy odrzucający zakaz obrazów, niebojący się metafor, symboli i mitów, widzący świat jako igrzysko boskich sił – choć dostrzegający zarazem problematyczność i niebezpieczeństwa takiej perspektywy.
Wariacje Tischnerowskie to książka uzdrawiająca. Jarosław Makowski podążył za swym Mistrzem na szczyt, tam, gdzie oddycha się wolnością. I wiarą, że można żyć lepiej w lepszym świecie. że można być dobrym, kochać, ufać, myśleć i rozumieć. Plaster na rany dla wszystkich grzeszników, wątpiących i poszukujących.Aleksandra Klich, Gazeta WyborczaJarosław Makowski myśli, czuje i pisze Tischnerem. To świadectwo wierności Kaznodziei Solidarności porusza i inspiruje w czasach, gdy w polskim katolicyzmie Tischnera jest coraz mniej. Polecam. Adam Szostkiewicz, PolitykaKsiądz Tischner żyje! Co ciekawe - staje się inspiracją dla nowoczesnego myślenia. A najpełniejszym dowodem jest książka Makowskiego, który łączy wrażliwość człowieka myślącego o Bogu ze zdolnością zadawania najtrudniejszych pytań. To tytuł dla wszystkich, którzy dążą do tego, by dwa słowa: myślenie i religia, nie musiały wywoływać przeraźliwego zgrzytu. Witold Bereś (Polska Ma Sens)Spotkanie z filozofią ks. Józefa Tischnera jest dla Jarosława Makowskiego jak słuchanie muzyki. Nikt i nic nie jest w stanie jej zagłuszyć. Podobnie rzecz się ma z tekstami Tischnera. Raz przeczytane, kołaczą się w sercu i głowie. Autor pokazuje, że diagnozy Tischnera nic, ale to nic się nie zestarzały.Jarosław Makowski - filozof, teolog i publicysta. Stale publikuje w Gazecie Wyborczej, Rzeczpospolitej, Polityce i Newsweeku. Ostatnio wydał: Mistrzowie w krainie życia. Rozmowy nie tylko o filozofii (2001), Kobiety uczą Kościół (2007).
„Ateizm jest odpowiedzialny za zbrodnie Stalina, Hitlera i Pol Pota. Ateiści nie uznają żadnych wartości. Ateizm to po prostu inna religia…”
Na pewno słyszałeś takie rzeczy o ateizmie i ateistach, a jeśli nie takie, to bardzo podobne. Twierdzenia te są, rzecz jasna, fałszywe, ale to nie przeszkadza, by powtarzano je od lat. Tego typu ataki na ateizm często wyrastają z silnych emocji, pewnie dlatego, że zagraża on wartościom kojarzonym z religią (przy-najmniej w mniemaniu tych, którzy czują się w obowiązku jej bronić). Gdy ktoś przyzna się do ateizmu, natychmiast zostaje zarzucony gradem (dyżurnych, chciałoby się rzec) pytań:
* Co zostaje z moralności, jeśli odrzucimy boga? * Jaki jest cel życia, jeśli nie ma boga? * Jeśli nie wierzysz w boga, jak w ogóle możesz być czegokolwiek pewien? * Do kogo człowiek ma zwrócić się w kłopotach, jeśli bóg nie istnieje? * Kto nagrodzi dobro i ukarze zło, skoro nie ma nic po śmierci? * Jak bez boga oprzeć się ateistycznemu komunizmowi? * Co z przyrodzoną godnością człowieka i świętością ludzkiego życia, jeśli nie stoi za nimi bóg? * Jak bez boga człowiek może osiągnąć szczęście? [z „Wprowadzenia”].
50 mitów o ateizmie to książka, która pokazuje, jak na takie (absurdalne w większości) pytania logicznie i rzeczowo odpowiadać.
W swojej najnowszej książce Nancy Fraser śledzi ewolucję amerykańskiego ruchu feministycznego od lat 70. ubiegłego wieku i zapowiada nową, radykalną i egalitarną, fazę feministycznej myśli i praktyki.
Feminizm wyrósł fermentu wokół Nowej Lewicy i wkroczył w życie jako ruch wyzwolenia kobiet. Dołączył tym samym do innych radykalnych prądów, które kwestionowały fundamenty kapitalistycznego społeczeństwa. Jednak górę wzięła polityka tożsamościowa, utopijny zapał zaczął opadać, a równolegle rozkwitł neoliberalizm…
Przewidując odrodzenie ruchu, Fraser wskazuje potrzebę ożywienia feministycznego radykalizmu w odpowiedzi na globalny kryzys ekonomiczny. Współczesny feminizm powinien sięgnąć do wizjonerskiego potencjału wcześniejszych fal i połączyć siły z innymi egalitarnymi ruchami w walce o demokratyczną kontrolę nad gospodarką. To porywające nowe podejście ma szanse wyznaczyć przełom w myśli feministycznej.
Nancy Fraser to jedna z najbardziej twórczych filozofek, teoretyczek i krytyczek społecznych w swoim pokoleniu.
Cornel West
Fraser jako jedna z niewielu myślicielek w tradycji teorii krytycznej potrafi odrodzić jej dziedzictwo w XXI wieku.
Axel Honneth
,,Kultura śmierci"" nie wydarzyła się nagle, pojawiając się znikąd i opanowując nas, mimo naszego sprzeciwu, czy niechęci. Tak potężna i fundamentalna zmiana nie mogła zajść bez całych zastępów jej architektów. Benjamin Wiker i Donald de Marco udowodniają, że opisani przez nich czciciele woli, sprzedawcy śmierci, ateistyczni egzystencjaliści, świeccy utopiści, poszukiwacze przyjemności, ewolucjoniści, eugenicy, czy propagatorzy seksu byli twórcami ,,kultury śmierci"" - Schopenhauer, Nietzsche, Marks, Darwin, Freud, Kinsey oraz inni. Książka przedstawia nie tylko kształtowanie się i ewolucję ich światopoglądów, lecz także ciemne strony ich osobowości.
Kolejny tom Jednego z najlepszych opracowań historii filozofii. Szczegółowe omówienie myśli filozoficznej: Hobbesa, Locka, Newtona, Locka Berkeleya i Humea.
Erich Fromm (1900-80) – amerykański socjolog, psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, intelektualista uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak „Ucieczka od wolności”, „Zapomniany język”, „Mieć i być”, „Patologia normalności”, „Zdrowe społeczeństwo”, „Pasje Zygmunta Freuda” czy właśnie „O byciu człowiekiem”. Trzeba przy tym pamiętać, że Fromm był nie tylko wybitnym humanistą, uczonym, ale także człowiekiem niezwykle zaangażowanym w bieżące społeczne problemy. Jak pisze Mirosław Chałubiński jego twórczość to zintelektualizowana artykulacja lęków nurtujących współczesne społeczeństwa, a zarazem rodzaj przewodnika po trudnych sprawach współczesnego świata. Dodajmy może – nie tylko przewodnik, ale może nawet poradnik – jak zachować godność we współczesnym świecie, co powinno nas skłaniać ku humanzmowi, a co nas we wsp. świecie odrzucać i dlaczego. I choć Fromm pisał tę książkę blisko 40 lat temu to pozostaje ona ciągle niezwykle aktualna. „O byciu człowiekiem” Ericha Fromma to niepublikowany dotąd w Polsce zbiór esejów, wykładów a nawet mów przygotowanych przez autora na potrzeby kampanii prezydenckiej w USA. Większość tekstów obraca się wokół tematu zmian zachodzących w społeczeństwach krajów uprzemysłowionych i choć teksty te pisane są z perspektywy lat 60. ubiegłego wieku, w większości zaskakują swą aktualnością i trafnością diagnozy. Wizja zbiurokratyzowanego, podporządkowanego technologii społeczeństwa jest wizją mocno pesymistyczną, Fromm poddaje jednak rozwadze czytelnika propozycje zmian, które w jego odczuciu są w stanie "uchronić cywilizację, a być może i ludzkość przed zagładą". I choć wojna termojądrowa nie wydaje się być już dzisiaj aż tak namacalnym zagrożeniem jak w czasach ścierania się krajów Zachodu z ideologią sowiecką, to przecież także we współczesnym świecie mamy do czynienia z globalnymi konfliktami, na które humanizm, tytułowe "bycie człowiekiem", może stanowić receptę.
Nieprzejednany i zjadliwy krytyk establishmentu i wszelkich hierarchii, najważniejszy teoretyk anarchosyndykalizmu, swoje Rozważania o przemocy mógłby równie dobrze pisać w dzisiejsze Polsce. Choć minęło blisko sto lat, trapią nas te same problemy. Demokracja jest demokracją tylko z nazwy. Elity, których główną zasługą jest to, że w przeszłości opowiedziały się po słusznej stronie, żywią lęk przed wyobrażonym ciemnym ludem. Nie widzą alternatywy dla obecnego politycznego porządku. Zresztą dlaczego miałyby jej szukać, skoro zajęły wygodne miejsca w instytucjach władzy?
Sorel wierzy, że inny świat jest możliwy. Świat, w którym praca nie jest przymusem, lecz przedmiotem miłości i swobodnego wyboru. Umożliwić ma to idea strajku generalnego. Nie chodzi tylko o odmowę pracy na rzecz pomnażających swoje zyski elit, lecz przede wszystkim o stworzenie pluralistycznych, twórczych przestrzeni społecznych, które pozwolą swobodnie realizować się każdej jednostce.
Postać Jezusa przez stulecia fascynowała myślicieli i artystów. Ale w czasach nam bliższych owoców tej fascynacji jest coraz mniej i na ogół nie są one interesujące. Esej Leszka Kołakowskiego jest na tym tle wyjątkiem: to piękne wyznanie wiary filozofa przekonanego, że kiedy mówimy o Jezusie, mówimy o kimś, kto „dzieje ludzkie pchnął na nowe, nieoczekiwane tory”. Nie spierając się o Jezusa ani z historykami, ani z teologami, Kołakowski występuje w obronie ośmieszanego i na różne sposoby zniekształcanego przekazu Ewangelii.
Fascynująca i odświeżająca lektura.
„Czy był Bogiem? Nie mam pojęcia. Ale jeśli jakiś Boży człowiek żył kiedykolwiek na tej ziemi, był nim On”.
(fragment książki)
Erich Fromm (1900-80) – amerykański socjolog, psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, intelektualista uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak „Ucieczka od wolności”, „Zapomniany język”, „Mieć i być”, „Patologia normalności” i właśnie „Zdrowe społeczeństwo”. Jak pisze sam autor „Zdrowe społeczeństwo” to w znacznej mierze kontynuacja „Ucieczki od wolności”, tyle że w tej pracy zamiast tylko krytycznej analizy pojawiają się sugestie dotyczące funkcjonowania zdrowego społeczeństwa. Trzeba bowiem pamiętać, że Fromm to także społecznik, jego myśl wywarła ogromny wpływ na ruch kontr-kultury, jego myśl w znacznej mierze zmieniła mieszczański stary świat. Trzeba – rozpatrując twórczość Fromma – zwłaszcza zaś książki „Zdrowe społeczeństwo”, że Erich Fromm stoi na stanowisku tzw. humanizmu normatywnego, co oznacza, że opiera się na założeniu, że „istnieją poprawne i błędne , satysfakcjonujące i niesatysfakcjonujące rozwiązania problemu ludzkiego istnienia. Zdrowie psychiczne zostaje osiągnięte wtedy, gdy człowiek dojrzeje w pełni, zgodnie z cechami charakterystycznymi i prawami natury ludzkiej. Choroba psychiczna to niepowodzenie tego rozwoju”.
Wbrew przekonaniu liberalnego społeczeństwa o „postępie” cywilizacji, posuwa się ona wielkimi krokami w kierunku stworzenia najbardziej gigantycznego i najbardziej destrukcyjnego despotyzmu, jaki człowiek kiedykolwiek widział. Wraz z osłabianiem władzy religijnej wzrastać musi bowiem kontrola polityczna, aż po tyranię. W ocenie Donoso Cortésa rewolucja 1848 roku dowiodła, że wybór nie leży już między wolnością a dyktaturą, ale między dyktaturą spiskowców a dyktaturą rządu (z eseju O porządku symbolicznym nowoczesnej demokracji).
Jacob Taubes (1923–1987) – urodzony w Wiedniu żydowski filozof religii. Wykładał filozofię religii i hermeneutykę na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, na Harvardzie, Princeton, Columbii, a od lat 60. we Freie Universität w Berlinie. Za życia opublikował tylko jedną książkę Abendländische Eschatologie (1947), której tłumaczenie polskie ukaże się w przyszłym roku staraniem wydawnictwa Fundacji Augusta hrabiego Cieszkowskiego. Pośmiertnie ukazały się jego wykłady o teologii politycznej apostoła Pawła (Die Politische Theologie des Paulus, 1993; wyd. pol. Teologia polityczna świętego Pawła, 2010) oraz zbiór artykułów Vom Kult zur Kultur: Bausteine zu einer Kritik der historischen Vernunft (1996) stanowiący podstawę niniejszej publikacji.
Tematem tej książki jest rozpacz postrzegana oczami artystów, mędrców, bohaterów książek i obrazów. Wielcy mistrzowie, tacy jak na przykład Pascal, Nietzsche, Valéry, doradzają zwykle, jak usunąć rozpacz z naszego życia. Czy jednak jest to naprawdę konieczne, czy nie lepiej nauczyć się trwania w rozpaczy i oswoić z myślą, że stanowi ona część naszego losu? Jak radzi sobie z tym problemem filozofia, sztuka, religia, nauka? Czy rozpacz, tak trudna do zniesienia dla jednostki, nie jest przypadkiem jedną z fundamentalnych wartości kultury śródziemnomorskiej?
Dlaczego zło dotyka właśnie mnie? Czym ono jest? Dlaczego jest? Autor, idąc śladami Józefa Tischnera
i Leszka Kołakowskiego, stara się rzucić nieco światła na ten trudny problem. Obaj myśliciele są zgodni co do tego, że przekonanie o możliwości całkowitego wyeliminowania zła jest nieprawdziwe. Nie jest ono błędem, niedoskonałością, ale czymś, co stale towarzyszy człowiekowi. Człowiek nie jest tylko jego ofiarą, ale kimś, kto zarówno zła doznaje, jak i zło zadaje. Czyniąc zło, człowiek zgłasza swój akces do odwiecznego łańcucha: zło zadane – cierpienie – chęć odwetu – zło zadane…
Biogram:
Zbyszek Dymarski (ur. 1960) – absolwent elektroniki na Politechnice Gdańskiej i filozofii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Uczeń księdza Józefa Tischnera. Zajmuje się problematyką z pogranicza filozofii i kultury współczesnej. Pracuje na Uniwersytecie Gdańskim. Publikował artykuły między innymi na łamach „Logosu i Etosu”, „Tytułu”, „Znaku” oraz „Przekroju”
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
