Z okazji Jubileuszu 70-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, jedynej oficyny w Polsce, która od 1945 roku zajmuje się szeroko pojętą działalnością edytorską w zakresie muzyki, 3 listopada 2015 roku odbyła się w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Idea – zapis – brzmienie”. Inicjatywa podjęta przez Akademię Muzyczną w Krakowie, Instytut Muzykologii UJ oraz PWM miała na celu spojrzenie na historię polskiego edytorstwa muzycznego, jego narodziny, rozwój i przyszłość. Oddając w Państwa ręce niniejszą publikację, wierzę, że myśli w niej zawarte pozwolą nie tylko docenić dokonania „polskiej szkoły edytorstwa muzycznego”, ale również pochylić się nad fenomenem zaklęcia w graficznych symbolach muzycznej narracji.
dr Daniel Cichy
Redaktor Naczelny PWM
Wnuczka Feliksa Nowowiejskiego, Bogna Nowowiejska-Bielawska, zabiera czytelników w niezwykłą opowieść o życiu tego wybitnego kompozytora i organisty. Bohaterem opowieści jest także jej syn Janek, który pragnie poznać historię swojego pradziadka. Każdego wieczoru mama zdradza mu inne szczegóły z życia kompozytora: opowiada o czasach szkolnych, wielkich podróżach, powstaniu muzyki do Roty, dyrygowaniu ogromnym chórem, a także zaczarowanej batucie i pierścieniu, który Feliks Nowowiejski otrzymał od królowej Holandii.
Uzupełnieniem tej pięknie wydanej, bogato ilustrowanej książki jest wyjątkowa płyta z nagraniami utworów Feliksa Nowowiejskiego. Wyjątkowa, ponieważ kompozycje Mistrza zostały nagrane w „Willi wśród róż”, na zabytkowym fortepianie marki Blüthner, a grał je jego syn Jan, ojciec Bogny, dziadek Janka. Na płycie usłyszycie także głos samego Janka – zaproszenie do wysłuchania tej niezwykłej opowieści…
Ceniony reżyser Michał Znaniecki w szczerej rozmowie z muzykologiem Mateuszem Borkowskim zaprasza do swojego świata, pozwalając nie tylko wniknąć w tajniki warsztatu i rzemiosła, ale także pokazując krok po kroku meandry operowej reżyserii.
Czytelnik ma wyjątkową okazję poznać „od kuchni” złożony proces produkcji opery – od pierwszego otwarcia partytury, aż po premierę, od projektu, aż po jego realizację. Tytułowa „Złota klatka” to próba syntezy twórczej i analiza artystycznych wyborów dokonywanych przez reżysera wychowanego zawodowo w tradycji włoskiego teatru muzycznego. To świadomość artystycznych ograniczeń, jakie nakłada na reżysera libretto, partytura, tradycja i praktyka wykonawcza, ale i odkrycie kryjących się w owej klatce niespożytych możliwości dających poczucie twórczej wolności i zachęcających do dalszych poszukiwań i filozoficzno-estetycznych rozważań.
Paradoks złotej klatki polega na odnalezieniu swobody artystycznej wypowiedzi w granicach wytyczonych przez dzieło muzyczne. Książka jest zarówno autoanalizą twórczości Znanieckiego, jak i pewnego rodzaju podręcznikiem, swoistą „instrukcją obsługi” zarówno dla adeptów reżyserii, widzów, jak i wszystkich zainteresowanych światem opery. Okazuje się, że opowiadanie o operze od podszewki może być fascynujące także dla tych czytelników, którzy nigdy miłośnikami opery nie byli.
Myśl opracowania ''Kolęd'' pochodzi od dyrektora PWM - Tadeusza Ochlewskiego, ale zgodę na podjęcie zaproponowanego tematu i charakterystyczną selekcję tworzywa melodycznego do ''Kolęd'' należy chyba przypisać bożonarodzeniowym doświadczeniom i przeżyciom twórcy. ''Kolędy'' przełamują, nie przekraczany dotąd w opracowaniach tego typu utworów, krąg środków kompozytorskiej techniki. W związku z tym ''kolędy'' nie są i nie mogły być pomyślane jako utwory do wykonywania domowego. Są to w całym tego słowa znaczeniu utwory koncertowe. [Jan Stęszewski] Pierwsze wydanie Kolęd miało miejsce w 1947 roku; w tymże roku kilka z nich zostało wykonanych publicznie. Lutosławski zaczerpnął materiał melodyczny ze Śpiewnika kościelnego księdza M. Mioduszewskiego oraz ze zbiorów Oskara Kolberga; niejednokrotnie melodie kolęd mogą się wydawać odmienne od wersji najpowszechniejszych obecnie. Przede wszystkim jednak należy podkreślić, iż są to utwory koncertowe, w których prostej partii wokalnej towarzyszy wyrafinowany akompaniament fortepianowy, którego łatwość techniczna jest jedynie pozorna. Na wpół ludowe melodie kolęd zderzone zostają z XX-wieczną harmoniką niefunkcyjną; przefiltrowanie ich przez kompozytorski geniusz Lutosławskiego owocuje nową jakością, niezwykle wysoką ocenioną już przez pierwszych recenzentów Kolęd.
Akompaniament do szkoły gry na skrzypcach - ''Skrzypcowe ABC'' A. Cofalika jest cennym uzupełnieniem podręcznika. Publikacja zawiera 18 utworów przeznaczonych do wykonania z akompaniamentem fortepianu. Obok autorskich kompozycji A. Cofalika i J. Piotrowskiej występują opracowania utworów J. S. Bacha, G. Bacewicz, D. Kabalewskiego, J. Haydna, W. A. Mozarta i in.
''Kolędy to pieśni śpiewane z okazji świąt Bożego Narodzenia. Różne: wokalne, wokalno-instrumentalne, a także instrumentalne opracowania tych popularnych utworów pojawiają się rokrocznie na naszym rynku wydawniczym. Przedstawione ''Kolędy i pastorałki'' na 'solowe'' skrzypce powstały z myślą o naszej młodzieży skrzypcowej, która zyskała obecnie możliwość zagrania ich w wersji koncertowej. Za najbardziej odpowiednią dla tego typu utworów uznałem formę quasi-capricciów krótkich kompozycji o charakterze popisowym. Obok podstawowej melodii, grający znajdzie tutaj cały arsenał efektów wirtuozowskich: dwudźwięki, akordy, pasaże, arpeggia, tremolanda, przeskoki smyczka przez struny, bariolaże, ricochety, podwójne staccato, glissando chromatyczne, flażolety, pizzicato lewą ręką, a nawet grę sul ponticello. Podobieństwa zamieszczonych w zbiorze kolęd do kaprysów N. Paganiniego, H. Wieniawskiego, H. W. Ernsta, a także do solowych kompozycji J. S. Bacha i E. Ysaye'a nie są przypadkowe. Różnorodność stylistyczna była moim celem w założeniu. Ocenę eksperymentu harmonicznego zastosowanego przeze mnie w jedynej niepolskiej kolędzie (''Cicha noc'') pozostawiam wykonawcy. Zróżnicowany jest stopień trudności wybranych do zbioru kolęd - od stosunkowo prostych, mogących znaleźć zastosowanie w szkole I stopnia, do trudnych, będących w zasięgu skrzypków o znacznym już zaawansowaniu technicznym. W układzie całości zastosowałem zasadę kontrastu - utwory żywsze przedzieliłem spokojnymi, stricte wirtuozowskie - nastrojowymi. Mam nadzieję, że młodzi, ambitni skrzypkowie zechcą włączyć ''Kolędy i pastorałki'' do swojego repertuaru solowego. Opanowanie ich i zaprezentowanie na różnego rodzaju koncertach bożonarodzeniowych i noworocznych powinno przynieść im tyleż satysfakcji, co pożytku. Grajmy więc i śpiewajmy na chwałę Pana! [A. Cofalik]
Przeznaczona zarówno dla pedagogów jak i uczniów oraz koncertujących muzyków kompendium wiedzy o zagadnieniach gry skrzypcowej pióra znanego i cenionego skrzypka i pedagoga Tadeusza Wrońskiego.W I tomie autor omawia zagadnienia związane z intonacją, zarówno od strony teoretycznej, jak i praktycznej. Porusza kwestię zależności intonacji od aparatu gry i proponuje specjalne ćwiczenia służące uzyskaniu czystej intonacji. Omawia też sposoby odpowiedniego palcowania utworów oraz powiązań pomiędzy psychiką instrumentalisty a intonacją gry.Tom II poświęcony jest właściwemu palcowaniu utworów. Autor rozważa kwestię obiektywnych praw rządzących palcowaniem, zależności pomiędzy palcowaniem a artykulacją lub akcentami. W publikacji znajdują się także analizy opracowań palcowania konkretnych utworów.W tomie III autor koncentruje się na technikach pracy nad utworem, uczenia się, sposobami doskonalenia pamięci i metodami radzenia sobie z tremą.W IV tomie autor omawia aparat lewej i prawej ręki oraz postawę ciała podczas gry. Porusza problem korekty aparatu gry i związanych z nim trudności. Rozważa też zagadnienie pracy ze zdolnymi i mniej zdolnymi uczniami.
Zbiorek 14 utworów o wielkich walorach dydaktycznych przeznaczony jest dla uczniów bardziej zaawansowanych. Zawiera najpopularniejsze tańce o oryginalnej budowie formalnej i tradycyjnym akompaniamencie. Popisowy charakter utworów kwalifikuje je do wykonywania przed publicznością.
Jednym z założeń pracy nad niniejszym podręcznikiem było oparcie się przy doborze materiału ćwiczeniowego na melodyce ludowej, a możliwie maksymalna eliminacja materiału jałowego, zbyt mechanicznego, nie zawierającego żadnej treści muzycznej, nużącego i często zniechęcającego młodego ucznia do dalszej gry. W myśl podstawowej zasady dydaktycznej zachowałem progresywny układ materiału pod względem stopnia trudności oraz systematycznie wprowadzałem coraz to nowe zagadnienia teoretyczne. [Marian Międlar]
Kolejny pod względem stopnia trudności zbiór utworów, w których kompozytor umiejętnie połączył zagadnienia techniki i rytmu z atrakcyjną stroną melodyczno-wyrazową, dzięki czemu trudności stały się łatwe do pokonania, a utwory przyjemne do grania i do słuchania.
''Najpiękniejszy Chopin'' jest zbiorem 24 najpopularniejszych utworów z edycji ''Dzieł Wszystkich'', które ukazały się pod redakcją I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego i J. Turczyńskiego. Wydanie zawiera najpiękniejsze walce, etiudy, preludia, polonezy i mazurki naszego kompozytora. Celem edycji jest rozpowszechnienie muzyki Chopina w najszerszych kręgach młodych wirtuozów, zarówno profesjonalistów, jak i amatorów.
Niniejszy podręcznik został opracowany w powiązaniu z wytycznymi programu nauczania kształcenia słuchu, zatwierdzonego do użytku w liceach muzycznych przez Ministra Kultury i Sztuki w roku 1969.
Zbiorek zawierający najpopularniejsze utwory Chopina z edycji ''Dzieł Wszystkich'' pod redakcją I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego, J. Turczyńskiego. Celem edycji jest rozpowszechnienie muzyki Chopina w najszerszych kręgach młodych wirtuozów, zarówno profesjonalistów, jak i amatorów.
Duety na dwoje skrzypiec - zestaw nut.
Duety z tego zbioru nie stanowią żadnej całości. Na koncertach kameralnych mogą być wykonywane pojedynczo, po kilka oraz w dowolnej kolejności.
Niniejszy Zbiór zadań i przykładów został pomyślany jako dopełnienie i rozszerzenie dwutomowego podręcznika Harmonii i powinien być używany łącznie z tym podręcznikiem. Oprócz zadań dodano także szereg przykładów, które w znacznym stopniu poszerzają materiał mający służyć jako wzór do własnych prac i ćwiczeń oraz do analizy. [Kazimierz Sikorski]
Książka, ukazująca się w setną rocznicę urodzin Andrzeja Panufnika, jest zbiorem wywiadów, które Beata Bolesławska-Lewandowska przeprowadziła z osobami z otoczenia kompozytora. Wśród nich znaleźli się jego najbliżsi (żona, dzieci), a także przyjaciele oraz wybitni dyrygenci i artyści, z którymi współpracował. Całość poprzedzona została wstępem przygotowanym przez Adama Zagajewskiego. To już druga publikacja z serii ""Rozmowy o kompozytorach"".
Czytanki muzyczne mają spełnić rolę wypisów muzycznych dla szkół I stopnia. Zadaniem ich jest dostarczenie dzieciom wartościowego muzycznie materiału. Skupienie w jednym zeszycie utworów z rozmaitych epok i różnych autorów ułatwi nauczycielowi dobór repertuaru, po który musiałby sięgać do różnych, nie zawsze dostępnych zbiorów. Czytanki, zgodnie z ich nazwą, stanowić mogą pożyteczny materiał do ćwiczenia a vista.
Kolędy i piosenki do "Historii żółtej ciżemki" Antoniny Domańskiej.
Spis treści:
Chwała Tobie, Jezu
Gdy Dzieciątko płakało
Piosenka Wawrzka i Jaśka
Piosenka kuglarzy
Piosenka Czarownicy
Pieśń Stanka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
