W tomie 2 Pism Karola Szymanowskiego zgromadzone zostały i podane po raz pierwszy do druku teksty powstałe z pobudek literackich.Obok 14 samoistnych tekstów znajduje się wiele luźnych szkiców, fragmentów, zapisków, myśli i aforyzmów. Cześć zasadniczą stanowią odnalezione obszerne fragmenty zaginionej powieści Efebos, obok nich wstęp do nie napisanego pamiętnika, diariusz pierwszej podróży do Afryki, fragmenty libretta i szkice sceniczne. Dopełnienie prozy literackiej stanowi ponad 30 wierszy.Zebrała i opracowała Teresa ChylińskaCo nam mówi Szymanowski-literat? Z czego się spowiada, o czym marzy?Aby te ułomki zrozumieć, musimy pamiętać o modernistycznym zmartwychwstaniu Dionizosa. Szymanowski nie jest szczególnie oryginalny, trzyma się motywów obiegowych. Mówi jednak czuć to od razu! o doświadczeniach najbardziej własnych. Zwłaszcza we fragmentach i brulionach wypowiada swe myśli, marzenia, przekonania najwyraźniej, najostrzej. Czy najpełniej, najprawdziwiej? Wolno wątpić, bo najpełniejsza, najprawdziwsza była muzyka.Pisma literackie Szymanowskiego są czymś, co on sam musiał sobie powiedzieć, ale czego nie mógł i nie chciał powiedzieć ludziom. Więcej: co nie mogło zostać artystycznie uchwycone w literaturze, ale musiało zostać sobie przez artystę uświadomione, aby wypowiedział się potem muzycznie.Ze wstępu Jana BłońskiegoWydanie II zostało przejrzane i uzupełnione
Tom 1 Pism Karola Szymanowskiego obejmuje 101 samoistnych tekstów Karola Szymanowskiego o tematyce muzycznej, zarówno ogłoszonych drukiem, jak i zachowanych tylko w rękopisie. Znajdują się pośród nich studia, artykuły problemowe i polemiczne, eweje na temat kompozytorów i muzyków, przemówienia i wykłady, korespondencje zagraniczne, wywiady i rozmowy, listy do redakcji.Zebrał i opracował Konrad Michałowski""...Należałem do pokolenia muzycznej, warszawskiej młodzieży, której dążenia, aspiracje i marzenia artystyczne nierozerwalnie złączyły się z wielką, sugestywną osobowością Karola Szymanowskiego... Fascynował nas młodych kalibrem swej osobowości, intensywnością i powagą w stosunku do muzyki, wszechstronnością uzdolnień, zainteresować oraz wiedzy... Jego walki o nową polską muzykę śledziliśmy z zapartym tchem. Nie znając Go nigdy osobiście, uległem urokowi zarówno muzyki jak i inteligencji... Dziś niejedno zmieniło się i przewartościowało w moim stosunku do Szymanowskiego, a jednak Jego najbardziej nas przed wojną frapujące wypowiedzi: o Chopinie, o muzyce narodowej i znaczeniu ludowości, o ""wychowawczej roli kultury muzycznej w społeczeństwie"", wreszcie dwa znakomite studia o muzyce góralskiej stanowią po dziś dzień fundament nowoczesnego polskiego myślenia o muzyce i jej roli ideowej, a także wspaniały przykład bogactwa myśli, ujętego w formę zdyscyplinowaną i wytrawną. Toć rasowy pisarz i publicysta! - chce się wykrzyknąć, zapominając, że był to płodny i pracowity kompozytor. ""Ze wstępu Stefana KisielewskiegoWydanie II zostało przejrzane i uzupełnione
Utwory fortepianowe zajmują szczególne miejsce w twórczości Szymanowskiego, są wykładnią jego stylu, stanowią niewątpliwy wkład w rozwój muzyki fortepianowej XX w. Fortepian był mu bliski, przy nim komponował, był interpretatorem i akompaniatorem (pieśni i utwory skrzypcowe z fortepianem) swoich własnych utworów. W niniejszym zbiorze zawarte zostały preludia, ''Preludium i fuga'', etiudy, mazurki, 4 tańce polskie, ''Walc romantyczny'', ''Metopy'' i ''Maski''. Utwory lub fragmenty poszczególnych cyklów prezentują przekrój twórczości fortepianowej Karola Szymanowskiego (w wyborze pominięte zostały większe formy takie jak sonata, fantazja czy wariacje). Wczesne kompozycje (preludia) pełne młodzieńczego emocjonalizmu pozostają jeszcze pod wpływem twórczości Chopina, Brahmsa czy Skriabina, nie są jednak pozbawione oryginalności i odrębności właściwej dla stylu Szymanowskiego. W etiudach z op. 4 obserwujemy większe tonalne rozluźnienie, bardziej złożone struktury, bogactwo wskazówek interpretacyjnych. Utwory napisane po 1914 r. niosą nowe wartości techniczne i estetyczne. Etiudy op. 33 to bardzo krótkie utwory, wykonywane attacca kontrastowo zestawione pod względem nastroju, ekspresji, faktury czy kolorystyki. Z tego samego ''impresjonistycznego'' okresu pochodzą ''Metopy'' i ''Maski'', które jako jedyne w twórczości fortepianowej Szymanowskiego reprezentują typ muzyki programowej, geneza powstania tkwi w literackich zainteresowaniach kompozytora. Nowe stylistyczne założenia, nowoczesny język dźwiękowy obserwujemy w Mazurkach - stylizacja folkloru góralskiego, wyzyskanie jego cech melicznych, rytmicznych i tonalnych w połączeniu z formą mazurka. 4 tańce polskie cechuje prostota faktury, przejrzystość i zwięzłość formy. ''Walc romantyczny'' jest nietypowym w twórczości Szymanowskiego utworem okolicznościowym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
