Najpopularniejszy podręcznik do nauki gry na gitarze. Na początku uczeń poznaje instrument: jego części składowe, sposoby trzymania gitary, oznaczenia palców i strun. We wstępie Powroźniak przedstawia również ogólne uwagi na temat wydobywania dźwięków i sposobów ćwiczenia. W dalszej części podręcznika uczeń poznaje tonacje, artykulację, sposoby gry wielodźwięków oraz w pozycjach i in. Ważnym elementem szkoły są również rozdziały zatytułowane ''Powtarzamy wiadomości o muzyce'' przy lekturze których uczeń systematyzuje zdobytą wiedzę.
Małżeństwo z rozsądku bo tak można określić relację prawa i muzyki nigdy nie było ani dobrze dobrane, ani szczęśliwe. Tym bardziej dziś, gdy muzyka ma za sobą przewrót iście kopernikański technologia nagraniowa była wszak tym, czym rozwój druku dla literatury, a internet przeobraził kanały dystrybucji utworów. Nie sposób mówić i pisać o muzyce tak, jak czyniono to w XIX wieku. Tymczasem wydaje się, że prawo autorskie wciąż tak właśnie ją postrzega. Z tego względu książka zaczyna się od analizy samego fenomenu muzyki i sposobu jej rozumienia przez prawo autorskie. Następnie omawiane są problemy ochrony mikrocałości muzycznych, plagiatu i analizowane są przypadki szeroko rozumianych zapożyczeń muzycznych (aranżacje, stylizacje, wariacje, cytat, parodia, pastisz, sampling i wiele innych strategii).Książka stanowi pierwszą od lat tak obszerną i kompleksową analizę relacji prawa autorskiego i muzyki. Przeznaczona jest jednak nie tylko dla prawników, ale dzięki praktycznym podsumowaniom dla kompozytorów, wykonawców, wszystkich osób zajmujących się muzyką i jej rozpowszechnianiem.Z praktycznych podsumowań dowiesz się m.in., że:Muzyka nie powstaje w bańce, żadna twórczość nie jest wolna od wpływów, inspiracji, bagażu nie tylko społecznego i kulturowego, ale i realnie muzycznego.Nie ma w prawie kryteriów ilościowych, które pozwalałyby rozstrzygać, ile nut może być zbieżnych, ile nut można zapożyczyć i ile minimalnie taktów czy sekund podlega ochronie.Nieprawdziwe jest przekonanie, że cudzy utwór można rozpowszechniać, o ile dokonuje się tego we własnej aranżacji.Plagiat to sprawa ucha, nie oka. Muzyka istnieje w pełni dopiero w wykonaniu i odbiorze, więc analiza samego tekstu nie wystarczy do tego, by przesądzić plagiat.
Pawełek biegnie przez las. Może już nie Pawełek, lecz Paweł. Pada deszcz. Rozpętuje się burza. Droga, która miała być krótka i łatwa, okazuje się długa i trudna... Czy z rozbitych kolan może powstać muzyka? Krótka opowieść o współczesnym kompozytorze, którego muzyka jest już znana na całym świecie.
„Gama i pasażerowie” to muzyczna seria książek dla dzieci, której bohaterowie ukrywają się w dźwiękach klawiszy fortepianu: białych i czarnych. Przygody, opowieści, historyjki, bajki, zabawne perypetie i przypadki dwunastu wybitnych polskich muzyków XX i XXI wieku opowiadają wspaniali autorzy – twórcy słów i obrazów.
Książka zawiera interpretacje tekstów Zbigniewa Herberta i Tadeusza Różewicza o wybitnych malarzach, a w dwóch tekstach zamieszczonych w aneksie o teologu - poecie i kompozytorze (Beethovenie). Omówione zostały utwory dotąd nieanalizowane, omawiane fragmentarycznie, w innych kontekstach lub stanowiące dla interpretatorów nieczytelną zagadkę. Autorka ukazuje, jak każdy z poetów kształtuje własną świadomość artystyczną w konfrontacji z dziełami i losami wielkich malarzy.
Konwersacja jest zasadniczo uprzejma, a nawet pełna podziwu, a przecież dominuje spór - oczywisty, skoro rozmówców dzielą nie tylko epoki, życiowe wybory i poetyka, ale także postawa wobec świata. Różni ich wszystko, a zbliża stosunek do poezji jako najważniejszej ze sztuk. Bo ich lirykę zaliczamy do literatury poważnej, a więc takiej, która nie ogranicza się do słownej gry czy czytelniczej strategii, ale stara się obwieścić coś istotnego na temat ludzkiej kondycji. Są to wyznania bardzo szczere i dramatyczne jednocześnie. Prawdziwa rozmowa nie może unikać obcości, nawet jeśli jest z gruntu przyjazna i szuka porozumienia. Tak bywa nawet w rozmowach z Bogiem.
Poezję tę przenikają różnorodne idee, wiążące się w spójny system przekonań i zasad. Niewątpliwie u podstaw światopoglądu poetyckiego leży filozofia Miejsca, danego poecie - jak każdemu człowiekowi - razem z rodziną, przyjaciółmi i światem przyrody. Wszystko tutaj - w mikrokosmosie Janusza Szubera - ma swoje znaczenie możliwe do rozpoznania przez dorastającego stopniowo poetę. O głębokim zakorzenieniu autora świadczą dziesiątki wierszy dotyczących miejscowej tradycji okolic Sanoka. Inne miasta w świecie poetyckim Szubera nie grają ważnej roli, stanowią tylko odległe tło kulturowe. Ta osobliwość łączy świat Szubera ze światem Brunona Schulza. Warunkiem przetrwania kultury lokalnej wydaje się tutaj przekaz rodzinny, ciągłość biologiczna w minionych stuleciach.
Złożone są czynniki budujące świat poetycki Janusza Szubera. Wiersze jego są tak ważne dla szeroko rozumianej kultury bieszczadzkiej, jak twórczość Kazimierza Przerwy - Tetmajera dla górali podhalańskich, a pisarstwo Władysława Orkana dla Gorców pomiędzy Rabą i Dunajcem.
Utwory fortepianowe zajmują szczególne miejsce w twórczości Szymanowskiego, są wykładnią jego stylu, stanowią niewątpliwy wkład w rozwój muzyki fortepianowej XX w. Fortepian był mu bliski, przy nim komponował, był interpretatorem i akompaniatorem (pieśni i utwory skrzypcowe z fortepianem) swoich własnych utworów. W niniejszym zbiorze zawarte zostały preludia, ''Preludium i fuga'', etiudy, mazurki, 4 tańce polskie, ''Walc romantyczny'', ''Metopy'' i ''Maski''. Utwory lub fragmenty poszczególnych cyklów prezentują przekrój twórczości fortepianowej Karola Szymanowskiego (w wyborze pominięte zostały większe formy takie jak sonata, fantazja czy wariacje). Wczesne kompozycje (preludia) pełne młodzieńczego emocjonalizmu pozostają jeszcze pod wpływem twórczości Chopina, Brahmsa czy Skriabina, nie są jednak pozbawione oryginalności i odrębności właściwej dla stylu Szymanowskiego. W etiudach z op. 4 obserwujemy większe tonalne rozluźnienie, bardziej złożone struktury, bogactwo wskazówek interpretacyjnych. Utwory napisane po 1914 r. niosą nowe wartości techniczne i estetyczne. Etiudy op. 33 to bardzo krótkie utwory, wykonywane attacca kontrastowo zestawione pod względem nastroju, ekspresji, faktury czy kolorystyki. Z tego samego ''impresjonistycznego'' okresu pochodzą ''Metopy'' i ''Maski'', które jako jedyne w twórczości fortepianowej Szymanowskiego reprezentują typ muzyki programowej, geneza powstania tkwi w literackich zainteresowaniach kompozytora. Nowe stylistyczne założenia, nowoczesny język dźwiękowy obserwujemy w Mazurkach - stylizacja folkloru góralskiego, wyzyskanie jego cech melicznych, rytmicznych i tonalnych w połączeniu z formą mazurka. 4 tańce polskie cechuje prostota faktury, przejrzystość i zwięzłość formy. ''Walc romantyczny'' jest nietypowym w twórczości Szymanowskiego utworem okolicznościowym.
Muzyka i dźwięk są nieodłącznymi elementami każdego filmu. Wydobywają głębię filmowych scen, potęgują ich nastrój i podkreślają charakter. Emocje, które często nam towarzyszą podczas oglądania filmu sprawiają, że bardzo chętnie sięgamy po ścieżkę muzyczną danego dzieła słuchając jej, nucąc charakterystyczne tematy czy też próbując grać je na instrumencie. W niniejszym zbiorze prezentujemy proste opracowania na fortepian tematów muzycznych jednych z najpopularniejszych filmów i seriali polskich. Ich autorem jest Maciej Zieliński - kompozytor nie tylko muzyki poważnej, ale i filmowej, teatralnej, piosenek oraz muzyki do produkcji telewizyjnych i reklam. W 2012 roku został nominowany do nagrody Fryderyk w kategorii Kompozytor Roku. Łatwe opracowania sprawią, że znane z ekranów muzyczne tematy rozbrzmiewając w domu każdego z nas zapewne przypomną zabawne sceny, dialogi a może nawet nakłonią do ponownego obejrzenia ulubionych fragmentów filmowych...
Problematyka polska, w rozmaity sposób pojmowana i wyobrażana w kulturze i sztuce europejskiej XIX wieku, znalazła również znaczący oddźwięk w ówczesnej twórczości muzycznej. Przejawił on się w wielu kompozycjach traktującch o Polsce i Polakach, w dziełach muzycznych napisanych przez twórców zagranicznych długiego XIX stulecia. Wyobrażenia kompozytorów dotyczące obcego kraju, nieobecnego wówczas na mapie Europy, zaznaczyły się w doborze tematyki pozamuzyznej, a także w sposobach jej sugestywnego uwydatnienia za pomocą wprowadzonych rozwiązań dźwiękowych. Zagadnienia te z pewnością zainteresują polskiego czytelnika, który ma okazję spojrzenia na własny naród, jego historię i kulturę, oczami mieszkańców Europy, przedstawicieli elity artystycznej innych krajów. Poznanie tego repertuaru pozwala na zrozumienie nie tylko ówczesnego traktowania Polski i Polaków, ale umożliwia również refleksję na temat przejawiających się i w naszej rzeczywistości uprzedzeń oraz stereotypów.
Ćwiczenia do podręcznika "Rytmetyka chóralna w ćwiczeniach i podpowiedziach" autorstwa Marcina Wawruka. Ćwiczenia powstały z myślą o chórach młodzieżowych, ale mogą być wykorzystywane na każdym szczeblu edukacji muzycznej w celu rozwoju umiejętności rytmicznych.
Ciekawy jest wybór miniatur chóralnych, jak pisze autor "(...) stanowią mały poligon doświadczalny, służący do testowania nabywanych umiejętności. Część z nich można traktować jako ćwiczenia rozśpiewujące zespół w codziennej praktyce chóralnej, a niektóre również jako drobne utwory koncertowe. Przekazuję je do użytku z nadzieją, że ich lekka forma i absurdalne libretta złagodzą trudy mierzenia się z zawartymi w nich problemami (podobnie jak złagodziły Autorowi trud ich pisania)".
„100 lat z dziejów polskiej muzyki” Danuty Gwizdalanki to fascynująca podróż w głąb ostatniego stulecia polskiej kultury muzycznej. W książce, napisanej żywym i pełnym ekspresji językiem, autorka zaznacza najważniejsze historyczne wydarzenia, które miały wpływ na artystyczną działalność polskich twórców od 1918 do 2018 roku. Prowadzi czytelników przez meandry estetycznych nurtów, wskazuje na stylistyczne konteksty, tłumaczy muzyczne wypowiedzi kompozytorów, przywołując przy tym często zapomniane fakty i anegdoty. Spogląda wstecz i patrzy w dźwiękową przyszłość.
A swoją opowieść rozpoczyna od fortepianu, instrumentu nierozerwalnie kojarzonego z Polską...
Książka w oprawie typu szwajcarskiego.
Jest szkołą przeznaczoną dla sześcio-siedmiolatków, która w szybkim tempie zapoznaje ucznia z klawiaturą, nazwami dźwięków i notacją muzyczną obu rąk w kluczu wiolinowym i basowym. Krótkie wierszyki przy utworkach rozwijają wyobraźnię dziecka, a przewijające się palcówki i ćwiczenia rytmiczne są pomocne w osiągnięciu prawidłowej i bezbłędnej techniki. Pokonywanie wszelkich trudów nauki rekompensuje szereg utworów na cztery ręce, które dostarczają wiele przyjemności młodym grającym i równocześnie uczą słuchania oraz skupiania uwagi na grze.
Obszerna monografia opisująca życie i twórczość włoskiego kompozytora jest owocem wielkiej fascynacji autorki muzyką „boskiego Claudia”. Jest rodzajem swoistego hołdu złożonego genialnemu twórcy i jego niezwykłej sztuce. Dzieła Monteverdiego przedstawione są w szerokim kontekście kultury epoki, jej myśli filozoficznej i literatury, ale też specyficznej atmosfery włoskich dworów. Obowiązkowa lektura dla fascynatów muzyki dawnej.
Zbiór najważniejszych porad w zakresie poruszania się na rynku pracy młodych artystów - muzyków i tancerzy. Podręcznik może być bardzo przydatny zarówno dla artystów dojrzałych lub kończących studia artystyczne lub też młodych ludzi, którzy chcą rozpocząć swoją przygodę z muzyką lub tańcem.
Kazimierz Kord, światowej sławy dyrygent, napisał swoją Autobiografię nie tylko po to, by zostawić po sobie ślad ale także po to, by lepiej zrozumieć swój zawód, któremu poświęcił całe życie. W książce opisuje swoją drogę do sławy: edukację muzyczną, początki kariery, pracę w WOSPRiT, Metropolitan Opera House, Filharmonii Narodowej. Pisze o dyrygenckiej codzienności polegającej na ciągłym analizowaniu i obserwowaniu wszystkiego co z muzyką związane, aby jak najpełniej wypowiadać się w jej języku, o podróżach i spotkaniach z wyjątkowymi ludźmi: muzykami, śpiewakami, reżyserami, kompozytorami. Dużą część książki poświęca dyrygenckiemu warsztatowi: panowaniu nad dźwiękiem, nauce partytury, współpracy z zespołem i wielu innym zagadnieniom, które są kluczem do jak najlepszego wykonania utworu.
„Sztuka nie wybacza, wszystko podsumowuje. Nie wystarczy raz osiągnąć doskonałość, bo nawet u największych powtarzające się niedostatki będą się nawarstwiać i wpływać na ocenę ich dokonań. Tak właśnie, podstępnie, wkrada się bylejakość i warto mieć świadomość tego zagrożenia już na początku kariery. Pojawia się wówczas przymus pracy na najwyższych obrotach, co musi stać się standardem obowiązującym trwale, naturalnym. Jeśli ponadto utrzymamy surowe kryteria oceny produkcji muzycznej, równe lub wyższe od wymagań stawianych przez kolegów, znajdziemy się w gronie profesjonalistów” – fragment książki
Niniejsza płyta oddaje w ręce miłośników muzyki szczególnie wdzięczne pokłosie związków Feliksa Nowowiejskiego z amatorskim ruchem śpiewaczym trzydzieści jeden kolęd w autorskim opracowaniu na chór mieszany a cappella, które ukazały się drukiem za życia kompozytora.Utwory w publikacji:Ze zbioru 12 kolęd na chór mieszany1. Bądź pochwalon2. Jezusek czuwa [Noc cicha w śnie]3. Oj, luli, Jezuniu [Bracia, ach patrzcie tam]4. Stara kolęda z XV wieku [Resonet in laudibus / Niech zabrzmi chwała w kościele]5. Kolęda z XVI wieku [A czemuż mój Jezu]6. Kolęda z XVII wieku [Bracia, siostry posłuchajcie]7. Stara kolęda z roku 1609 [Dzieciątko się narodziło]8. Gdy się Chrystus rodzi9. Dzisiaj w Betleem10. Przybieżeli do Betleem11. Z narodzenia Pana12. Witaj Jezu ukochanyZe zbioru Śpiewnik gwiazdkowy: 15 starych kolęd polskich na chór mieszany a cappella13. Stara kolęda z roku 1554 [Stała się jest rzecz dziwna]14. Narodził się nasz Zbawiciel. Kolęda z r. 1596 [Narodził się nam Zbawiciel]15. Nie masz ci, nie masz nad tę gwiazdeczkę16. Gdy śliczna Panna syna kołysała17. My też pastuszkowie18. Gloria in excelsis19. Mesyjasz przyszedł20. Bracia, patrzcie jeno21. Dzieciątko się narodziło22. Kiedy król Heród królował23. Któż o tej dobie24. Kołysanka: Mizerna, cicha, stajenka licha25. A wczora z wieczora26. Jezusa narodzonego wszyscy witajmy27. Do Betleem [Do Betleemu, pełni radości]Ze zbioru Śpiewnik górnośląski, z. 3: Stare kolędy górnośląskie28. W dzień Bożego Narodzenia29. Narodził się w stajni30. Zagrzmiała w Betleem ziemia [Zagrzmiała, gromiała w Betleem ziemia]Hymn na Boże Narodzenie31. Chrystus nam się narodził
Album zatytułowany Tadeusz Kościuszko Artysta to wyjątkowa publikacja, powstała z okazji 200. rocznicy śmierci bohatera. Zaprezentowana została po raz pierwszy na uroczystym koncercie w Pałacu Prezydenckim, zorganizowanym wspólnie z Kancelarią Prezydenta RP w ramach obchodów Roku Tadeusza Kościuszki.Na całość publikacji składają się trzy komponenty. Pierwszy stanowi bogato ilustrowana książka, zawierająca popularnonaukowe eseje historyka sztuki dra Pawła Ignaczaka oraz muzykologa Adama T. Kukli, redaktora prowadzącego i autora koncepcji albumu.Dopełnieniem obu tekstów jest drugi i trzeci element, czyli dwanaście reprodukcji dzieł rysunkowych Kościuszki oraz zeszyt nutowy. Znajdziemy w nim dwa polonezy i walca, których autorstwo przypisuje się samemu bohaterowi oraz z nim powiązane utwory innych twórców: Marsz triumfalny Józefa Elsnera, Kaprys i wariacje op. 10 Franciszka Lessla oraz Pomnik Tadeusza Kościuszki ułożony w muzyce i ofiarowany Kazimierza Nowakiewicza. Wszystkie dzieła przeznaczone są na fortepian.Publikacja objęta jest Patronatem Honorowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy.
„Jedynym i niepowtarzalnym” nazwał Fryderyka Chopina jego rówieśnik, sam też nader utalentowany kompozytor, Ignacy Feliks Dobrzyński. „On ma osobny styl, osobną formę, czarujący wdzięk, jakieś nowe, ze sfer wyższych, a może i najwyższych – czerpane modulacje – pisał w roku 1865. – Słowem, posiada to wszystko, czego przed nim nikt w swych dziełach ani okazał, ani zamarzył. On jest solus et unicus. A zatem postawienie jakiegokolwiek bądź imienia obok Chopina jest usiłowaniem bezsilnym”.
W głosach twórców kolejnych pokoleń, począwszy od dostrzegającego Chopinowski „geniusz muzyczny” Józefa Elsnera, poprzez Stanisława Moniuszkę, Karola Szymanowskiego, Ignacego Jana Paderewskiego, aż po Witolda Lutosławskiego – by wymienić jedynie kilku – odnajdujemy ten sam zachwyt, przekonanie o niedościgłości Chopina. Tego fenomenu, tajemnicy jego muzyki, zapewne nie uchwycimy nigdy. Jednak zdaje się, że szczególnie dzięki spisanym przemyśleniom tych, którzy najgłębiej, z własnego doświadczenia, pojmują sekret procesu twórczego – innych kompozytorów – jesteśmy tego uchwycenia i zrozumienia jak najbliżej.
Ze znawstwem i wyczuciem wybrane przez Mieczysława Tomaszewskiego wypowiedzi polskich twórców składają się w narrację o obecności Fryderyka Chopina w kulturze, jego dla niej nieodzowności. „Jedyny i niepowtarzalny” – pozostaje zarazem Chopin najtrwalszym, najważniejszym fundamentem polskiej muzyki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
