W swej najnowszej książce Piotr Jakub Fereński ukazuje relacje zachodzące pomiędzy kulturą, miastem i życiem jego mieszkańców. Autor proponuje specyficzny sposób czytania nakładających się na siebie w przestrzeni miejskiej kodów. Stara się pokazać, jak można interpretować zawarte w niej przekazy i znaczenia. Interesuje go zarówno to, co materialne, namacalne, bezpośrednio obserwowalne, jak i to, co niewidzialne, ukryte, a co zarazem stanowi klucz do zrozumienia sposobów myślenia i zachowań ludzi. Z jednej strony istotne okazują się wartości (estetyczne, artystyczne, etyczne), z drugiej zaś kapitał i praktyki władzy. Fereński zabiera czytelnika w podróż po różnych kontynentach – pisze zarówno o Wrocławiu czy Wiedniu, jak i o Brasílii, Limie, Detroit, Petersburgu, Nowokuźniecku i Tomsku. Pytając o heteronomie życia w mieście, rozważa kwestie związane z rozwojem cywilizacyjnym, ze znaczeniem architektury, z religią, z ideologią, z polityką, z globalnością, z przeobrażeniami społeczno-ekonomicznymi, z uwarunkowaniami geograficznymi. Najważniejsza wciąż jednak pozostaje kultura...
Jako podstawę do rozważań na temat etnodizajnu mogłam wybrać twórczość ludową dowolnego regionu etnograficznego Polski. Jednak wziąwszy pod uwagę, że pierwsze wyraźne przejawy fascynacji rękodziełem ludowym i ludem w ogóle miały miejsce na Podhalu, było dla mnie oczywiste, że designem związanym z tym właśnie regionem powinnam się zająć.
[...] Interesuje mnie ciągłe zwracanie się ku dawnym wzorcom z kultury ludowej. W swoich badaniach chciałam dowiedzieć się, co etnodizajn współcześnie czerpie z góralszczyzny, w jaki sposób to robi oraz co za tym stoi, tzn. jakie są powody współczesnego zainteresowania kulturą góralską i wykorzystywania charakterystycznej dla niej sztuki ludowej we wzornictwie.
(Ze Wstępu)
Książka ta jest doskonałym wprowadzeniem do zrozumienia, czym była i czym jest dzisiaj kultura ludowa Podhala. Wielkie dzięki za poruszenie tego tematu, a tym samym zmuszenie projektantów do myślenia, jak czerpać ze źródła kultury ludowej. (prof. Beata Szymańska)
Co można zyskać poprzez spojrzenie na produkcję filmów historycznych z perspektywy teorii społecznej? Wydaje się, że pozwala ono przede wszystkim skuteczniej opisywać oraz wyjaśniać synchroniczne i diachroniczne relacje pomiędzy licznymi czynnikami społecznymi, mniej lub bardziej aktywnie uczestniczącymi w tworzeniu filmowej wizji przeszłości. Z tej perspektywy film historyczny – jego struktura, estetyka – nie jest przedmiotem zainteresowania sam w sobie, jego badanie nie ogranicza się też wyłącznie do relacji pomiędzy filmem a historiografią lub przemysłem kinematograficznym. Pytania o to, jakie treści film przekazuje, za pomocą jakich środków, konwencji, jak odnosi się to do prawdy historycznej itp., są oczywiście istotne, ale – jak sądzę – niewystarczające dla całościowego zrozumienia zjawiska społecznego, jakim jest film historyczny. Jest on bowiem tekstem kultury uwikłanym jednocześnie w systemach: politycznym i ekonomicznym, związanym ze stanem wiedzy historycznej, procesami zbiorowej pamięci i zapominania, funkcjonującymi w społeczeństwie mitami i stereotypami.
Ze Wstępu
Nie chodzi bowiem o to, aby etyka cnót wskazywała lekarzowi, co powinien czynić, a czego nie powinien, lub co mu wolno, a czego nie wolno ze względu na dobro pacjenta, lecz aby wskazywała mu, że warto wziąć odpowiedzialność za własny rozwój moralny i odpowiednio pracować nad swoim charakterem, aby móc stawać się coraz lepszym moralnie i być coraz bardziej spełnionym zawodowo. A to właśnie, wprawdzie wtórnie, ale za to prawdziwie służy dobru samych pacjentów. Człowiek świadomy swojej własnej moralnej odpowiedzialności, troszczący się o własny rozwój i kształtujący odpowiednie dla swojej profesji cnoty etyczne będzie lepszym gwarantem troski o dobro i interesy pacjenta niż jakiekolwiek normy spisane w ustawie czy kodeksie etycznym.Marek Olejniczak filozof, etyk, adiunkt w Zakładzie Etyki Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, zajmuje się dydaktyką filozofii i etyki medycznej; członek Polskiego Towarzystwa Bioetycznego, Polskiego Towarzystwa Etycznego oraz Pomorskiego Towarzystwa Filozoficzno-Teologicznego; autor wielu publikacji z zakresu filozofii teoretycznej, etyki i bioetyki, m.in. książki Wolność miłości. Ontologia osoby ludzkiej w koncepcjach Edyty Stein i Karola Wojtyły (2010), będącej pogłębionym studium z zakresu personalizmu chrześcijańskiego; żonaty, ojciec czterech synów.
The book’s subject matter is consistent and cohesive and the issues it raises – well-arranged and thought over. Its entirety is focused on language and different ways of interpreting its role. It is presented dynamically, which signals the occurrence of subsequent publications concerning these issues. It includes extensive theoretical grounds and numerous examples of research. Not only neglected areas of children’s language education are shown, but also proposed directions of changes inspired by constructivism and the potential children themselves have. (prof. dr hab. Agnieszka Nowak-Łojewska)
Ze wstępu: Koncepcja rozprawy bazuje na dwóch zasadniczych założeniach. Po pierwsze, monografia ma stanowić diachroniczną analizę wycinka kultury Polski Ludowej ? opisywać dynamikę rozwoju poetyki kryminalnych seriali i filmów telewizyjnych i wskazywać na momenty szczególnie dla tego rozwoju ważne. Przedmiotem zainteresowania są zatem strukturalne właściwości omawianych produkcji: aktualizowane schematy fabularne, sposoby konstruowania bohaterów, opozycje dynamizujące kryminalne fabuły, charakterystyczne motywy itd. Po drugie, omawiane przemiany gatunkowe zostały osadzone w szerokim ? także pozafilmowym ? kontekście, pozwalającym zrozumieć ich genezę. Wspomniane właściwości strukturalne zaistniały bowiem w określonej kulturowej ramie determinującej kierunek ich rozwoju. W ten sposób estetyczna, tekstualna analiza produkcji telewizyjnych uzupełniona została analizą kontekstualną, pozwalającą wskazać na pozafilmowe czynniki modelujące opisywany gatunek i jego charakterystyczne elementy."Robert Dudziński ? doktorant w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, w 2014 roku obronił pracę magisterską pt. Produkcje sensacyjno-kryminalne Telewizji Polskiej w latach 1965?1989, za którą otrzymał wyróżnienie w I konkursie im. Mieczysława F. Rakowskiego na najlepszą pracę magisterską z historii PRL, organizowanym przez tygodnik „Polityka”. Członek zarządu Stowarzyszenia Badaczy Popkultury i Edukacji Popkulturowej „Trickster” (www.tricksterzy.pl). Jego zainteresowania badawcze obejmują problemy kultury masowej Polski Ludowej i III Rzeczypospolitej. Publikował m.in. w „Kulturze Popularnej”, „Literaturze i Kulturze Popularnej” oraz w tomach zbiorowych.
„Tytuł książki poprzez swą dwuczłonowość sygnalizuje, że jej zawartość ma postać dychotomiczną: koncentruje się na dwóch obszarach badań, tj. prasoznawstwie, jako historycznie ukształtowanej i zasłużonej dyscyplinie, oraz nowych, interdyscyplinarnych studiach nad dziennikarstwem i mediami muzycznym (rock, jazz); wyznaczono jej dwa nadrzędne cele, czyli wprowadzenie do syntezy prasy o takiej proweniencji i analizę strukturalną konkretnego pisma; wykorzystano dualny sposób prezentacji materiału, wynikający z przyjętej metodologii: ilościowo-jakościowy (z obszaru nauk społecznych) oraz deskryptywny (typowy dla humanistyki)”. Wstęp
"To nie tylko podręcznik brandingu, a więc działania na polu marketingu. To także spojrzenie na kulturę kibicowską i funkcje, jakie pełni sport i organizacje sportowe (socjologia). To również przewodnik po strukturach i mechanizmach funkcjonowania profesjonalnych klubów piłkarskich (organizacja i zarządzanie), a także kompendium wiedzy na temat relacji tego typu organizacji z mediami (komunikacja społeczna i public relations).
Dla kogo jest ta książka? Dla prezesów i zarządów sportowych klubów piłkarskich – od lig amatorskich do ekstraklasy. Dla studentów – coraz więcej z nich w swoich pracach licencjackich i magisterskich podejmuje problematykę procesów brandingowych zachodzących na polu piłki nożnej. Dla kibiców – aby mieli szansę spojrzeć na swoją ukochaną piłkę nożną z nieco szerszej perspektywy".
dr Andrzej Świątecki
Publikacja dofinansowana przez Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku
Tożsamość personalna i społeczna jednostki wzbudza w ostatnich latach zwiększone zainteresowanie badaczy. Większość związanych z nią badań koncentruje się na analizie sytuacji młodego pokolenia w kontekście przemian społeczno-kulturowych. Brak jest jednak opracowań odnoszących się do kwestii zaburzeń i nieprzystosowania społecznego młodzieży. U podstaw myślenia autora niniejszej pracy leży założenie, że istota resocjalizacji związana jest z diagnozą ukierunkowaną na rozpoznanie potencjałów młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Wydaje się więc, że zbadanie tożsamości młodzieży przebywającej w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych to interesujący i ważny przedmiot badań zarówno z punktu widzenia naukowego, wyjaśniającego zjawiska indywidualno-psychologiczne i społeczne, jak i z racji jego wymowy wychowawczo-edukacyjnej i społeczno-politycznej.
Karol Konaszewski – doktor nauk społecznych w dyscyplinie pedagogiki, asystent w Katedrze Edukacji Międzykulturowej Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień profilaktyki społecznej, pedagogiki resocjalizacyjnej i kryminologii.
Publikacja dofinansowana przez Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w BiałymstokuGry komputerowe i wirtualny świat, który kreują, stają się symbolem nieuchronnych zmian modyfikujących aktywność ich użytkowników, zwłaszcza dzieci i młodzieży. Książka ta w udany sposób wpisuje się w nurt podejmowanych na przestrzeni ostatnich lat analiz problematyki oddziaływania mediów cyfrowych na funkcjonowanie jednostki, jak również zjawiska wsparcia edukacyjnego z ich wykorzystaniem. Można mieć nadzieję, że wzbogaci ona pozycje literaturowe dostępne na rynku wydawniczym o nową perspektywę postrzegania gier komputerowych, analizowanych zwłaszcza na płaszczyźnie edukacyjnej. Przyczynić się może także do lepszego unaocznienia olbrzymiego potencjału edukacyjnego tkwiącego w grach komputerowych oraz przełamania stereotypowego postrzegania tej formy cyfrowej rozrywki wśród nauczycieli?.dr hab. Katarzyna Borawska-Kalbarczyk
Problematyka rodziny jest często podejmowana w naukach społecznych, co uwarunkowane jest wartością, znaczeniem i funkcjami, jakie rodzina pełni w życiu jednostki, ale i całego społeczeństwa. Współcześnie zainteresowanie tym zagadnieniem poszerza się ze względu na specyfikę czasów, w których żyjemy. Niemal na co dzień jesteśmy uczestnikami przeobrażeń gospodarczo-politycznych, kulturowo-społecznych, naukowo-technicznych, które wymuszają na jednostkach i grupach przystosowywanie się do nowych sytuacji. Dotyczy to również rodziny.
Zasoby rodziny to obszerny zbiór tekstów familiologicznych skupionych głównie na tematyce mocnych stron rodziny, a przez to nawiązujących do takich koncepcji, które podkreślają znaczenie dobrostanu psychicznego i poszukiwaniu zasobów w życiu rodzinnym. Mamy nadzieję, że ich zestawienie w niniejszym zbiorze wypełni chociaż w niewielkim stopniu lukę koncepcji pozytywnych rozwijanych od niedawna w zakresie pedagogiki, a jednocześnie stanowić będzie przyczynek do dalszej dyskusji nad zasobami rodziny, potencjałami możliwościami ich odkrywania, wykorzystywania dla dobra samych rodzin, jak i szerszego otoczenia społecznego.
„Nasza książka jest pokłosiem badań empirycznych, które pozwoliły nam opisać globalny fenomen kultury mobilnej przez pryzmat codzienności, rodzinności, lokalności i prywatności; przez pryzmat znaczeń, jakie mobilna kultura cyfrowa przybiera dla jej uczestników ? dzieci, nastolatków, ich rodziców, nauczycielek wczesnej edukacji. Nasze badania zaprojektowane zostały w duchu paradygmatu nowych mobilności, co oznacza, że zamiast zabiegów katalogowania ludzkiej aktywności w związku z technologiami mobilnymi i zliczania owych aktywności, staraliśmy się ukazać, jaki jest ich sens; jak ów sens kształtuje się w kolektywie: aktywny przedmiot (urządzenie mobilne) ? człowiek”.
Wstęp
„Problematyka książki dobrze się wpisuje we współczesne dyskusje dotyczące zglobalizowanej współczesnej kultury w jej technologicznym wymiarze. Autorzy w poszczególnych odsłonach empirycznych starają się pokazać, jak rodzice, dzieci, nastolatki i nauczycielki wczesnej edukacji uczestniczą w owej kulturze, w jaki sposób konstruują w niej miejsce dla siebie, w jaki sposób i czego się uczą lub jak, dlaczego i w jakich warunkach odmawiają w niej uczestnictwa. […] Publikacja jest oryginalnym i nowatorskim studium badawczym, wartościowym teoretycznie i poznawczo. Z pewnością przyczyni się do dyskusji na temat edukacyjnych kontekstów kultury mobilnej oraz zainspiruje pedagogów do dalszych badań”.
Prof. Jan Papież
Trickster. Społeczno-kulturowe konteksty doświadczania ciałaNamysł nad rozmaitymi aspektami ludzkiego wcielenia i (nie)obecności ciała w codziennym doświadczaniu jest coraz częściej obecny w obszarze współczesnych nauk humanistycznych i społecznych. Im więcej wiemy o ludzkim ciele, tym bardziej jesteśmy świadomi, że jest złożoną i skomplikowaną całością; zarazem organizmem biologicznym, przeżywanym doświadczeniem wpływającym na relacje społeczne i systemem reprezentacji. Nie daje się go jednoznacznie umieścić ani po stronie społecznego, ani po stronie biologicznego czy naturalnego świata. Coraz częściej patrzymy na ciało jako na wielowymiarowe medium konstytuowania społeczeństwa, fundamentalne w procesie formowania społeczeństw, relacji społecznych i jednostkowej tożsamości. Uważamy, że jako byt zarazem biologiczny i społeczny jest otwarte na relacje społeczne i kulturowe klasyfikacje. Mają one wpływ na jego rozwój poprzez możliwość ich wcielania.Ze Wstępu
Książka jest zbiorem piętnastu artykułów badaczy zajmujących się problematyką neoliberalizmu w kontekście przemian społeczno-kulturowych. Ukazuje ona ów fenomen przez pryzmat tzw. antropologii neoliberalizmu subdyscypliny, która dynamicznie rozwija się w krajach zachodniego świata, zaś w Polsce jest zupełnie nieznana. Tym samym tom pod redakcją Burszty, Jezierskiego i Rauszera wypełnia tę pustkę. Czytelnik znajdzie w nim przykłady konkretnych badań kulturowych (etnologicznych, kulturoznawczych, socjologicznych, filozoficznych) prowadzonych w różnych kontekstach tematycznych i odnoszących się do różnych przykładów ze świata. Teksty składające się na recenzowany zbiór wzajemnie się uzupełniają, a refleksja teoretyczna koresponduje wraz metodologicznymi ustaleniami współautorów. Przez to antropologia neoliberalizmu, którą profilują redaktorzy tomu, jest subdyscypliną poważną (trafnie i przenikliwie diagnozującą otaczającą rzeczywistość), która w znacznym stopniu przyczynia się do budowania esencjonalnego myślenia o kapitalizmie w naukach społecznych i humanistycznych. (prof. Adam Pomieciński)
Za największy walor Socjologicznych dyskursów o konsumpcji uważam zaproponowanie przez autora własnej krytycznej teorii konsumpcji. Oczywiście autor korzysta z bogatej palety apologetycznych i krytycznych ujęć problemu, ale do żadnej teorii nie podchodzi „nabożnie”, nie waha się wytknąć słabości „wielkim teoretykom”, pokazuje, w którym punkcie ich myśl jest już passé. Obficie korzysta z literatury i swobodnie porusza się po różnych dyskursach, dzięki czemu rozprawa ma charakter erudycyjny. [...] Łukasz Iwasiński zaproponował wysokiej jakości „multidyskurs” socjologiczny i interdyscyplinarny, wsparty interesującymi intuicjami intelektualnymi. Rozprawa ma duże walory poznawcze i może stanowić cenną pomoc dydaktyczną w zakresie wiedzy o konsumpcji. Jest udaną próbą teoretycznej refleksji nad nowymi zjawiskami w obszarze ciągle zbyt mało obecnym w polskiej socjologii. (prof. Kazimierz Krzysztofek)
Łukasz Iwasiński ? pracownik Wydziału Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się socjologią kultury, socjologią oraz filozofią wiedzy, koncepcjami współczesnych społeczeństw (społeczeństwo konsumpcyjne, sieciowe, informacyjne), wybranymi zagadnieniami informatologii. Pasjonat muzyki. Autor artykułów naukowych publikowanych w monografiach zbiorowych i czasopismach („Przegląd Socjologiczny”, „Studia Socjologiczne”, „Kultura Popularna”, „Kultura Współczesna”, „Kultura i Społeczeństwo”, „Przegląd Kulturoznawczy”, „Zagadnienia Informacji Naukowej”), a także tekstów publicystycznych i krytycznych w prasie społeczno-kulturalnej („Tygodnik Powszechny”, „Dziennik”, „Życie Warszawy”, „Przekrój”), magazynach popkulturowych („Machina”, „Laif”, „Fluid”, „Exklusiv”, „Aktivist”) oraz specjalistycznych periodykach muzycznych („Glissando”, „Jazz Forum”).
Cielesność w Azji. Seks, sport, szuka i śmierćW książce, którą Państwo trzymacie w rękach, mowa będzie o śmierci, sporcie, sztuce, także seksu tu nie zabraknie. Tom ten jest pokłosiem konferencji, którą przygotowali studenci studiów azjatyckich w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w 2014 roku. Naukowa aktywność młodych badaczy jest godna podkreślenia w czasach, w których zdają się dominować zinstrumentalizowane oblicza nauki. Ufam więc, że zbiór ten zostanie przyjęty z życzliwością. A także z refleksją, że mówiąc o innych, mówimy również (a czasem głównie) o nas samych. Także i na tym wartość tej azjatyckiej książki polega.prof. Mariusz Czubaj
Współcześnie obraz przeszłości jest coraz silniej kształtowany przez kulturę popularną. Badacze podkreślają, że konwencjonalna historia jest bezradna wobec wyzwań, jakie stawia przed nią teraźniejszość, ale również, że dzięki rozwojowi mediów (fotografii, fonografii, kina, radia, telewizji, wideo) oraz dzięki środkom masowego przekazu w sposób istotny odrodziła się więź ludzi z przeszłością (Jacques Le Goff). Coraz więcej uwagi zarówno nauka, jak i sztuka w tym także ta popularna poświęcają problematyce pamięci. W samej historii mówi się z kolei o zwrocie wizualnym, gdyż coraz większe znaczenie zyskują źródła audiowizualne, co przybliża do siebie takie dyscypliny, jak historia, kulturoznawstwo, filmoznawstwo, literaturoznawstwo, historia sztuki. Znaczenia historii tworzone są coraz częściej przez obiekty wizualne. [...] W związku z tymi przemianami wraz z autorkami i autorami tekstów w niniejszym tomie koncentrujemy się na różnych znaczeniach historii w kontekście kultury popularnej. Publikacja ta ma na celu namysł nad tym, w jaki sposób kultura popularna kształtuje nasze wyobrażenia o historii, a także jak bardzo problematyczna staje się relacja między rzeczywistością (historią) a fikcją. Podjęte zostają też problemy wizualizacji i popularyzacji historii oraz nowych sposobów narracji o przeszłości (takich jak np. komiks historyczny, film fabularny czy rekonstrukcje historyczne).Izabela Kowalczyk, Izolda Kiec, Wstęp
Opór kulturowy. Między teorią a praktykami społecznymi
"Na tę książkę warto było poczekać. Wprawdzie sporo pisze się w krajowej humanistyce na temat buntu, oporu i strategiach emancypacyjnych w realiach neoliberalnej monokultury kapitalizmu XXI wieku, ale rzadko mamy do czynienia z pracami takiego kalibru. Decyduje o tym kilka względów. Jacek Drozda, po pierwsze, dokonał wszechstronnej wiwisekcji warunków, w jakich przychodzi nam dzisiaj praktykować krytyczne wersje refleksji nad naszym hic et nunc, wyraźnie odróżniając pięknoduchowską troskę akademików i inteligentów od postawy w prawdziwym sensie zaangażowanego podmiotu, który nie tylko obnaża i moralizuje, ale przede wszystkim – wskazuje na źródła i powody, dlaczego status buntu i oporu jest tak wieloznaczny w świecie, w którym wszystko jest na sprzedaż. I proponuje wyrwanie się z tego chocholego tańca z wrogiem. Po drugie, imponują horyzonty teoretyczne i rozmach historyczny analiz autora, owo niebywałe „przerzucanie mostów” między tradycjami pozornie odległymi, jak włoskie operaismo i brytyjskie studia kulturowe, myśl postkolonialna i marksizm klasyczny. Jak się okazuje, na panoramę zmagań z kapitalistyczną hegemonią w sferze wyobraźni zbiorowej składa się tak wiele nurtów, teorii i praktycznych pomysłów, iż tworzą one rozległe terytorium, którego wspólnym mianownikiem jest wiara, że inny świat jest możliwy. Bo o to w buncie kulturowym chodzi w ostateczności – o wyrwanie się z kolein rutynowego myślenia i równie nawykowej retoryki wylewającej się zewsząd w ideologii radosnego konsumpcjonizmu, zbudowanego na bezrefleksyjnej akceptacji neoliberalnej wizji świata. Po trzecie, Jacek Drozda buduje zręby poważnego programu kulturoznawstwa krytycznego, zdolnego do podjęcia dyskursu z ową rzekomo bezkonkurencyjną wizją zarówno na poziomie teoretycznym, jak i emancypacyjnym. Po czwarte wreszcie, o potencjale i wartości książki decyduje połączenie wielkiej erudycji i zdyscyplinowanej pasji, z jaką autor przedziera się przez meandry współczesności, obnażając jej pułapki, ambiwalencje i zagrożenia oddania się w pacht społecznego imaginarium preferującego jedną tylko wersję podmiotowości – jednostki nieustannie uwikłanej we własną reinwencję i nieufnej wobec wszelkich form podmiotowości, ufnej, że osobisty sukces jest gwarantem udanego życia.
Książka namawia do zupełnie innego spojrzenia na to, czym w istocie winna być jednostkowa i zbiorowa reinwencja wyrażająca ideę kulturowego buntu w prawdziwym sensie, a więc budowanie ładu społecznego konkurencyjnego wobec neoliberalnego porządku, który świetnie radzi sobie z buntem i oporem podatnym na zawłaszczenie i koaptację. Humanistyka krytyczna dla Jacka Drozdy to nic innego, jak koncepcja totalnej reinwencji spetryfikowanych tradycji akademickiego pisania o buncie i oporze".
Książka Śmieć w kulturze to interdyscyplinarna refleksja nad problemem „śmieci”. Pojęcie to autorzy tekstów wchodzących w skład tego tomu traktują zarówno wąsko, dosłownie, jak i szeroko, metaforycznie. W ujęciu wąskim interesuje ich analiza przedmiotów-śmieci. W ujęciu szerokim hasło „śmieć” rozumiane jest jako wszystko, co w kulturze zostaje zepchnięte na margines, ulega społecznemu wykluczeniu. „Śmieć” jako to, co „niepotrzebne”, wydaje się bardzo zręczną przenośnią. Jej użycie pozwala oświetlić różne fragmenty rzeczywistości społeczno-kulturowej, które z pozoru nie muszą mieć ze sobą wiele wspólnego. Zbędne, wadliwe, uszkodzone, niemodne, brzydkie, wykluczone, przestarzałe, nieaktualne, niepasujące, brudne, zniszczone, odrzucone, bezwartościowe, niewłaściwe – to wybrane określenia mogące definiować status tego, co staje się odpadem.
"Obszerny tom skrzy się pomysłowością, z jaką autorki i autorzy postanowili związać kategorię śmiecia, by umieścić ją w zaskakujących kontekstach i uwikłaniach – od food studies przez analizy lingwistyczno-etnologiczne po różne wymiary refleksji historycznej, socjologicznej, kulturoznawczej i filozofii odpadu. Książka powinna spotkać się ze sporym rezonansem jako udana próba zbudowania swoiście pomyślanego opisu gęstego, dla którego pretekstem jest wprawdzie „śmieć”, ale horyzontem ostatecznym – my wszyscy, zatopieni w takiej formie życia, której ów śmieć nie daje spokoju i domaga się ujawnienia w ramach śmieciologii teoretycznej i praktycznej" (prof. Wojciech Józef Burszta).
Celem, jaki postawili sobie autorzy drugiego tomu serii Współczesne Transgresje, zatytułowanego Zmiany medialne i komunikacyjne. Media, wizerunek, biznes, jest interdyscyplinarne opracowanie problematyki zmiany komunikacyjnej w kontekście rozwoju mediów, budowania wizerunku oraz prowadzenia biznesu. Te trzy sfery aktywności okazują się wzajemnie na siebie oddziaływać i przeplatać w codziennej praktyce produkcji i konsumpcji medialnej. Pozostają w ścisłych relacjach, które niniejsza praca stara się zidentyfikować i wyjaśnić. Ze Wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
