Rozwijanie kreatywności u dziecka można i warto rozpocząć jak najwcześniej. Myślenie kreatywne prowadzi do nowych, oryginalnych pomysłów i rozwiązań. Człowiek myślący twórczo potrafi się odnaleźć w każdej sytuacji, obce są mu nuda i rutyna. Książka ta w dużym formacie A4 jest zaproszeniem do zabawy dla dzieci oraz rodziców. Zachęcam do zastosowania zamieszczonych w niej ćwiczeń oraz do wymyślania innych, a także do tego, by dać się ponieść własnej fantazji. Im bardziej kreatywni są rodzice, tym bardziej kreatywne będą ich dzieci, które najłatwiej uczą się przez obserwację i naśladowanie. Chwalmy i nagradzajmy dzieci za ich inicjatywę, poszerzajmy ich horyzonty myślowe, dodajmy im wiary we własne siły i możliwości. Motywujmy do próbowania i podejmowania działań przy każdej nadarzającej się okazji. Wspólnie z nauczycielami przygotujmy nasze dzieci do tego, aby były operatywne, odważne i samodzielne w dorosłym życiu.
Istotną rolę w polecanej publikacji odgrywają przede wszystkim rodzina i szkoła. Znamienna jest także rola osób wspierających (pedagogów, psychologów, nauczycieli, pracowników poradni, pracowników socjalnych, pracowników sądu i innych pracowników placówek pomocy i wsparcia rodziny) dzieci i młodzież w procesie wychowawczym. Stąd w rozdziale pierwszym niniejszego opracowania ukazano znaczenie rodziny w kontekście wychowania dzieci. Dokonano analizy kwestii teoretycznych dotyczących rodziny w procesie przemian społecznych, polityki społecznej na rzecz rodzin, podstawowych regulacji prawnych w polityce społecznej, zakresu świadczeń rodzinnych i alimentacyjnych, ochrony prawnej rodziny i dzieci oraz postępowania z dzieckiem w sądzie. W rozdziale drugim przybliżono zagadnienie osamotnienia dziecka w rodzinie i jego skutków. W kolejnym Autorzy skupili się na problemach edukacyjno-wychowawczych dziecka w placówce szkolnej inności, kłopotach z integracją w klasie szkolnej oraz pomocy, jakiej można mu udzielić. W rozdziale czwartym zajęli się szerzej zagadnieniem nieprzystosowania społecznego uczniów i jego zapobiegania czyli istotą profilaktyki społecznej. Koncentrują się też na roli sądu w obszarze przeciwdziałania demoralizacji młodzieży. W rozdziale piątym przedstawili indywidualne przypadki młodych ludzi, będących w spektrum niedostosowania społecznego i pogłębiającej się demoralizacji. W ostatnim zaś analizują opisane przypadki.Autorzy mają nadzieję, że publikacja będzie stanowić uzupełnienie literatury podejmującej tematykę dotyczącą roli rodziny i jej znaczenia w formowaniu młodych pokoleń, a także przybliży mechanizmy funkcjonowania dzieci i młodzieży wywodzących się z dysfunkcyjnych systemów rodzinnych.Z recenzji dr hab. Beaty Cytowskiej, prof. UWrProblematyka podjęta w publikacji jest bardzo istotna, ponieważ prześledzenie drogi prowadzącej do niedostosowania społecznego jednostki pozwala zrozumieć zawiłość przebiegu tego procesu, skomplikowanie losów osoby ulegającej demoralizacji, niejednoznaczny kontekst i złożoność czynników ją determinujących. Połączenie sił autorów, którzy wiążą swoje zainteresowania naukowo-badawcze z praktyką, pozwoliło na przygotowanie książki mocno osadzonej w trudnej i niedostępnej dla wszystkich rzeczywistości [...]. Uważam, że publikacja ma szansę zaistnieć w odbiorze społecznym. [...] Poruszone w niej wątki, a przede wszystkim ukazane losy młodych ludzi, mogą sprzyjać poznaniu zjawiska demoralizacji jednostki, jego korzeni, przebiegu i przyszłych skutków.
Parentyfikacja to rodzaj doświadczenia, które znacząco zakłóca funkcjonowanie środowiska rodzinnego. Opiera się ono bowiem na działaniach, często heroicznych, podejmowanych przez dzieci, które kosztem swojego poczucia bezpieczeństwa, zaspokojenia własnych potrzeb emocjonalnych i wykorzystania możliwości rozwojowych oraz za cenę swoich osiągnięć edukacyjnych zabiegają o uratowanie i ochronę rodziny czy utrzymanie status quo znanego i w ich mniemaniu stabilnego. [...]Autorka polecanej publikacji za swój cel obrała poprowadzenie Czytelnika w głąb doświadczeń rozmówców i umożliwienie mu pełniejszego ich zrozumienia. Rozpoczyna więc od wyjaśnienia, czym jest zjawisko parentyfikacji występujące w rodzinach, prezentując dotychczasowe ustalenia naukowe na ten temat.Następnie w rozdziale II przedstawia teoretyczno-metodologiczną perspektywę badań: od namysłu nad doświadczeniami (w tym rodzinnymi) jako kategoriami biograficznymi w kontekście teorii ról oraz teorii systemowej po dokładny opis procedury badawczej. Opisuje przebieg badania, procedurę analityczną i grupę rozmówców. Na szczególną uwagę w jej opinii zasługuje ostatnia część rozdziału, zatytułowana: Odpowiedzialność badacza aspekty etyczne. Podkreśla w niej kwestię szacunku badacza do uczestnika badań. Wskazuje, że badanego należy traktować nie tylko jako źródło danych empirycznych, ale przede wszystkim jako człowieka o konkretnej historii życia, którą nam powierza.Doświadczenie parentyfikacji to proces odwróconej relacji między dzieciństwem jako takim a rodzicielstwem między dziećmi a rodzicami. W kolejnych rozdziałach zatem Autorka przedstawia dokonaną przez nią rekonstrukcję doświadczenia parentyfikacji w ujęciu procesualnym.
Niniejsza monografia wpisuje się w nurt naukowych rozważań nad swoistością dziecięcego procesu rozumienia, uzewnętrzniającego się w werbalnych i niewerbalnych wypowiedziach dzieci na temat wybranych obszarów rzeczywistości. W myśl stwierdzenia głoszącego, że wypowiedzi stanowią „znakomite zwierciadło, w którym przegląda się otaczająca dzieci rzeczywistość”, autorzy tekstów ukazują różne sposoby interpretowania świata przez dzieci w wieku szkolnym, które to sposoby zdeterminowane są przez przestrzeń, z którą dzieci wchodzą w bezpośrednie lub pośrednie relacje. Przedmiotem analizy są świat znaczeń konstruowanych przez dziecko, jak również badania z dziećmi, gdzie w uzewnętrznianiu świata mali ludzie uczestniczą sami – jako aktywne podmioty prezentujące własne doświadczenia, przeżycia, sposoby myślenia.
Wiesława Rutkowska-Dydyna podkreśla znaczenie świadomości wychowawczej, ukazuje i wyjaśnia przyczyny rodzące opór dziecka. Przedstawia całą gamę pomysłów i rozwiązań, które mogą się okazać pomocne w zrozumieniu dziecka i naprawie relacji z nim. Ostrzega przed powielaniem starych, utartych schematów. Pomaga analizować powody niskiej skuteczności podejmowanych działań wychowawczych. W dialogu upatruje możliwość budowania kultury pedagogicznej. Przekonuje Czytelnika, że nauka skutecznego porozumiewania się z dziećmi i młodzieżą jest niezwykle istotnym elementem, warunkującym efektywność wychowawczą.
Autor podjął ambitne wyzwanie, z którego wywiązał się znakomicie. Wydawać by się mogło, że w tym obszarze naukowego dyskursu już wszystko zostało wyjaśnione. Jednak spojrzenie Józefa Węglarza na aksjologię ciała w edukacji fizycznej nieco inaczej ukazuje czytelnikowi jej wielowymiarowość oraz pozwala lepiej zrozumieć, że – jak pisze autor – „[...] ciało jest dla człowieka szczególną wartością i dbałość o nie stanowi jedną z wielu jego potrzeb”. Jak powszechnie wiadomo, na każdym etapie ontogenetycznego rozwoju potrzeby te nabierają nowego znaczenia. Dotyczy to zwłaszcza troski o ciało z perspektywy zdrowia. Książkę polecam nauczycielom, studentom i rodzicom oraz tym osobom, dla których ciało jest najwyższą wartością. Z recenzji dra hab. Eligiusza Madejskiego, prof. nadzw. AWF w Krakowie
Przeobrażenia, jakie dokonują się w każdym obszarze życia człowieka, wymagają zmodyfikowanego podejścia: kształcenia i wychowania, młodych ludzi, które pozwoli funkcjonować w świecie zgodnie z wymaganiami czasów w duchu uniwersalnych wartości. Uwzględniając powyższe uznano za niezwykle ważnie skoncentrowanie uwagi na szkole i nauczycielach, których udział w kreowaniu nowej jakości edukacji jest nieoceniony. Oni są bowiem odpowiedzialni za stworzenie nowej kultury uczenia się. Bezsprzecznie tempo doświadczanych zmian i „kurczący się” świat wymuszają inne niż dotychczas podejście do miejsca i roli szkoły (organizacji, metod pracy, sposobu funkcjonowania i in.) oraz nauczycieli, wyostrzając znaczenia wiedzy połączonej z refleksyjnością i krytycznym myśleniem.
Dzięki takim książkom możemy tak, jak Autorka, niejako metaforycznie wchodzić w relacje z sobą, by dzięki nim niekoniecznie coś powielać, dosłownie naśladować, ale może spróbować dzielić się z innymi także własnymi rozwiązaniami. Zachęcam zatem nie tylko do lektury tak wyjątkowej w treści i formie książki, ale także wprowadzenia do współczesnej polskiej pedagogiki szkolnej własnego doświadczenia, rozwiązań czy efektów twórczych dokonań. Freinet oczekiwał tego od nas, od nauczycieli z pasją realizujących swoją profesję. Każdy z nas może dodać kropelkę kruszącą beton nonsensownej i mniej wartościowej edukacji. Trzeba tylko mieć odwagę, zaryzykować, podjąć wysiłek i rzucić „ziarno” na podatny grunt oczekujących na naszą pedagogię dziecięcych serc, umysłów i rąk. Prof. dr hab. Bogusław Śliwerski
Książka jest bardzo mocna w swoim przekazie, wstrząsa czytelnikiem. Autor ukazuje świat seksualny rozmówców takim, jakim jest raz piękny, raz wulgarny, a czasami tajemniczy. Wielką zasługą Badacza jest otwartość, tym zaskarbia sobie zaufanie interlokutorów, nie ocenia, tylko słucha, rozmawia. Z pewnością niektóre z tych spotkań i rozmów można określić zwrotem performatywnym. (Z recenzji dr hab. Beaty Cytowskiej, prof. UWr) Najnowsza książka profesora Remigiusza Kijaka jest pozycją unikatową na polskim rynku wydawniczym. [] Publikacja otwiera zupełnie nowe pole badawcze ma przybliżyć czytelnikowi nową, do tej pory nieporuszaną perspektywę, łączącą crip i queer: krytyczną teorię studiów nad niepełnosprawnością w ujęciu badań nad nienormatywnością. [] (Z recenzji dra hab. Remigiusza Ryzińskiego)
Zarządzanie to szczególnie istotny czynnik efektywnego funkcjonowania całego systemu oświaty zarówno w państwie, jak i w poszczególnych placówkach edukacyjnych, tworzących ten system. We współczesnej polskiej literaturze pedagogicznej problem ten jest opisywany na ogół przyczynkarsko, w odniesieniu do pojedynczych zagadnień. Brakuje natomiast opracowań całościowych i to zarówno w ujęciu teoretycznym, jak i praktycznym. Chodzi o publikację o charakterze podręcznikowym, ujmującą syntetycznie podstawowe zagadnienia dotyczące zarządzania w oświacie. Jednocześnie jednak taką, która zainteresuje liczną rzeszę osób pełniących funkcje kierownicze w oświacie i nie będzie „teorią dla teorii”. Polecamy publikację autorstwa Lechosława Gawreckiego pt. Zarządzanie w oświacie. Podręcznikowy zarys problematyki. Systematyka – praktyka – rekomendacje w ramach serii wydawniczej „Drogowskazy (w) Edukacji”.
Autorki w ciekawej formie ukazały ważną problematykę rodziny, rodzicielstwa i dzieciństwa. To swoista próba dokonania analizy porównawczej dwóch światów – przeszłego i teraźniejszego, której celem jest zmotywowanie czytelnika, tj. pedagoga, psychologa, ale też rodzica, do namysłu i poszukiwań interpretacyjnych dotyczących współczesnego rodzicielstwa i dzieciństwa. Pomimo różnych przecież odsłon rodzicielstwa i dzieciństwa w toku dziejów pewne wartości nie ulegają zmianom, jak miłość, wrażliwość, odpowiedzialność, otwartość, czułość w relacjach rodzinnych. One były, są i będą – niezależnie od czasu i przestrzeni. Zestawienie dwóch perspektyw, tj. przeszłej i obecnej, postrzegania rodzicielstwa i dzieciństwa może skłonić odbiorców książki do pogłębionej refleksji, a także oceny, który świat był/jest lepszy i dlaczego. Z recenzji dr hab. Justyny Gulczyńskiej, prof. UAM
Monografia pt. Orientacje życiowe twórczych i odtwórczych 1316-latków autorstwa Marzenny Adamowicz i Alicji Ostrowskiej jest interesującą i ważną pracą w pedagogice szkolnej. Podjęto w niej trud uporządkowania i ujęcia całościowego różnych podejść teoretycznych i badawczych w odniesieniu do twórczości. Autorki problematykę twórczości odniosły do kształtowania się zintegrowanej osobowości młodzieży w wieku od 13 do 16 lat i ich autonomicznego rozwoju. Istnieje wąska grupa badań w tym temacie, dlatego prezentacja ich w niniejszej publikacji zasługuje na szczególne uznanie i wypełnia lukę w tym obszarze badań.Fragment z recenzji prof. dr hab. Urszuli SzuścikW związku z przedmiotem badań za kluczowe w monografii dla podjętych eksploracji są następujące pojęcia: twórczość, orientacje życiowe, twórcze orientacje życiowe, które są zinterpretowane w pierwszych dwóch rozdziałach.Aby scharakteryzować orientacje życiowe twórczych 1316-latków, Autorki wzięły pod uwagę ich cechy osobowe (myślenie twórcze, marzenia i postawy twórcze), dzieło i jego właściwości (wypowiedzi na temat swojej przyszłości). W pracy pedagoga możliwe jest określenie cech w stanie potencjalnym oraz w stanie realizacyjnym. Stan potencjalny dotyczy myślenia i postaw twórczych, realizacyjny zaś wypowiedzi pisemnych na temat przyszłości oraz wytworów, które mogą zostać nam udostępnione. Należy podkreślić fakt, iż jeśli cechy w stanie potencjalnym nie zostaną wykryte przez środowisko szkolne, rodzinne, to mogą, ale nie muszą, przerodzić się w negatywne zachowania ucznia. Teza niniejsza nie jest potwierdzona badaniami. O niej traktują psycholodzy w swoich wywodach teoretycznych.
Tom 16 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Pedagogika zmiany w edukacji dziecka. Teoria badania praktyka w działaniach międzyedukacyjnych , prezentuje kolejne rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.W tomie 16 kontekst zmian i propozycji obejmuje obszary kształcenia i wychowania dziecka z uwzględnieniem różnych doświadczeń pedagogicznych, teorii i treści, które integrują się z głównymi założeniami edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz wyznaczają pola działań praktycznych i badawczych. Zamieszczone w nim opracowania zostały podzielone na dwie części.
Wojciech E. Zieliński zaprasza Czytelnika do niebanalnego świata Aforysek. Z jednej strony zupełnie odmiennego od naszego, a z drugiej - nie tak całkiem odległego. Autor dobiera słowa z ogromną starannością, a równocześnie z lekkością szaradzisty. Wielokrotnie opowiada o codziennych sytuacjach w sposób hiperboliczny, momentami wręcz złośliwy - nie przekraczając przy tym granic przyzwoitości i dobrego smaku.Tematyka ""Aforysek"" skupia się wokół wielu dziedzin dobrze nam znanych z codziennego życia. W tomiku można znaleźć przemyślenia dotyczące zarówno relacji międzyludzkich, jak i obowiązków, przyjemności i czynności, którym człowiek oddaje się w czasie wolnym.Impuls poleca Autor nie pozostawia suchej nitki na licznych, a przy tym dyskusyjnych, obyczajach środowiska akademickiego. Z tomiku wyłania się raczej negatywna wizja uniwersytetu, którą można podsumować słowami Franois de La Rochefoucaulda:Możemy wydawać się wielkimi, piastując urząd poniżej naszej wartości, lecz wydajemy się często małymi, zajmując urząd większy od nas.
Książka jest wynikiem […] pracy jej redaktora naukowego, Lecha Witkowskiego, w Archiwum Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, ale przede wszystkim jego narastającego przekonania, że „historia naszego życia społecznego i rozwoju akademickiego humanistyki – a pedagogiki w szczególności – wpisana w wiek XX […] wymaga ponownego namysłu, penetracji archiwów […] i wypracowania nowych perspektyw interpretacyjnych […]”. […] Czytelnicy tej doprawdy niezwykłej inicjatywy wydawniczej, w starannym i erudycyjnym opracowaniu redaktorskim, będą mieli do czynienia z dziełem na miarę rocznicy 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Bardzo godnie zatem zarówno redaktor naukowy tomu, jak i Oficyna Wydawnicza „Impuls” opublikowaniem tego dzieła wpisują się w obchody jubileuszowe. Samo dzieło, jak sądzę, doskonale będzie służyło kształtowaniu tożsamości polskiej pedagogiki. […] Oby ziściło się marzenie Lecha Witkowskiego wyrażone w zdaniu tłumaczącym tytuł publikacji: „Pora na nowo, dla nowej epoki w polskiej pedagogice, zaczerpnąć świeżego powietrza dla życia duchowego, by oddech myśli stał się głębszy […]”.
Monografia autorstwa Joanny Kruk-Lasockiej pt. Psychomotoryka w rozpoznawaniu stanów ze spektrum autyzmu wpisuje się w aktualne wyzwania, potrzeby i oczekiwania polskiej pedagogiki specjalnej, osób oraz rodzin mających dzieci ze spektrum autyzmu, specjalistów zajmujących się w praktyce tymi zaburzeniami, a także kandydatów na specjalistów przygotowujących się do podjęcia wyzwania wspierania dzieci i ich rodzin. Książka stanowi swoiste przesłanie autorki skierowane do wszystkich przywołanych wyżej grup społecznych, dotyczące realizacji wczesnej interwencji, wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z autyzmem oraz możliwego wspomagania dzieci w ich rozwoju na kolejnych etapach życia. Celem jest bowiem szeroko pojęte dobro dzieci oraz osób będących ich opiekunami. Publikacja cechuje się wnikliwą refleksją, znajomością analizowanej problematyki w perspektywie zarówno naukowej, jak i praktycznej, a także znakomicie przeprowadzoną kwerendą literatury naukowej – polskiej i światowej, współczesnej i historycznej, opisującej zagadnienie autystycznego spektrum oraz zespołów i zaburzeń zbliżonych w objawach do spektrum autyzmu. Jestem przekonana, że książka trafi do szerokiego grona czytelników, że znajdzie wśród nich należne uznanie i będzie drogowskazem, jak postępować z dzieckiem autystycznym, działając na rzecz jego szeroko pojętego dobra i przy uwzględnieniu humanistycznego, profesjonalnego oraz prorozwojowego kontekstu podejmowanych starań.
Książka Agnieszki Woynarowskiej podejmuje problem stosunkowo mało eksploatowany w polskiej pedagogice specjalnej. Praca osób z niepełnosprawnością stanowiła wprawdzie już przedmiot badań w latach dwutysięcznych, jednak problematyka ta ze względu na dynamikę zmian na rynku pracy wymaga ciągłej aktualizacji. [...] Monografię Woynarowskiej na tle podobnych opracowań wyróżnia obszerna i pogłębiona analiza teoretyczna zagadnienia. Wychodząc od rozważań aksjologicznych na temat sensu i wartości pracy, omawia ewolucję znaczeń z nią związanych, od wczesnego kapitalizmu po współczesny konsumpcjonizm. Autorka dobrze wyjaśnia powstanie stereotypu nieproduktywności i jego następstw dla osób z niepełnosprawnością. Jednocześnie wskazując na konsumpcjonizm współczesnego neoliberalizmu pokazuje ryzyka wykluczenia ze środowiska osób pracujących i tożsamościowe znaczenia tego procesu. [...] To jedno z najbardziej kompletnych opracowań na temat zatrudniania osób z niepełnosprawnością intelektualną. Największą wartością monografii jest wyjście poza prosty ogląd rynku pracy oraz nadanie zjawisku zatrudniania osób z niepełnosprawnością intelektualną kontekstów podmiotowych i emancypacyjnych.
Przekazywane z pokolenia na pokolenia obyczaje oraz wszelkie obrzędy bardzo silnie zakorzeniły się w kulturze i zostały przeniesione w literacki świat klechd, podań, legend, bajd, a także opowieści, ukazując w ten sposób realia danej grupy społecznej. Właśnie obyczaje oraz rozmaite obrzędy dosyć często naprowadzały na pewne tropy związane z lokalną tradycją. Jednak mnóstwo archaicznych opowieści niejednokrotnie kierowało badaczy w próżnię, ponieważ urywały się, albowiem po prostu ich nie zapamiętano, dlatego prawdopodobnie starano się je uzupełniać lub modyfikować. Według słów Jacka Wojtysiaka, to dzięki tradycji możemy zidentyfikować uczestników danej wspólnoty. W pracy Społeczeństwo. Zacznijmy od faktów podkreślał on, że należałoby wyróżnić trzy odmiany tradycji: początku, zwyczaju oraz istoty.Tematyka pracy wiąże się z zainteresowaniami Autorki, albowiem klechdy, podania i bajki od dzieciństwa towarzyszyły mi w życiu. Uważa, że należy pielęgnować tradycje, aby przekazać nieocenione wartości potomnym, ponieważ bez tego możemy zatracić tożsamość narodową. Dlatego bardzo bliskie są jej legendy zebrane przez Jerzego Sampa - człowieka, którego poznała osobiście. Pielęgnował obyczaje i wszelkiego rodzaju tradycje oraz całe życie zabiegał, aby nie zmarnować dziedzictwa przeszłości.
Empatia pojmowana jako zdolność do współodczuwania oraz rozumienia stanów innych osób jest jedną z najważniejszych umiejętności społecznych. Potrzeba napisania tej książki wynikła zarówno z doświadczeń praktycznych Autora pracy wychowawcy i mediatora, jak i naukowych dociekań związanych z aktywnością zawodową na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
