W niniejszej publikacji przyjmujemy, że wiedza o socjalizacji ma oczywisty walor, specyficzny dla myślenia i działania pedagogicznego. Wspólnym obszarem zainteresowań teorii i praktyki w obrębie wiedzy o procesach edukacyjnych (wychowawczych) oraz teorii socjalizacji jest optymalny rozwój osobowości jednostki ludzkiej, we wzajemnej zależności ze środowiskiem społeczno-kulturowym.Pedagogiczna perspektywa interpretacyjna towarzysząca analizie problematyki socjalizacji zakłada analizę różnych wymiarów socjalizacji pod kątem ich wagi i przydatności dla pedagogiki. Taki punkt widzenia umożliwia: (1) wyłonienie i zaakcentowanie wątków, które w obszarze studiów nad socjalizacją mają znaczenie dla badań nad wychowaniem oraz stanowią źródło problemów badawczych, pojęć, kategorii i kontekstów interpretacyjnych ważnych dla analizy procesów wychowania, oraz (2) interpretację treści, mechanizmów, obszarów i uwarunkowań procesów socjalizacji pod kątem ich potencjalnej waloryzacji, zakładającej możliwość zróżnicowanej koncepcyjnie ingerencji pedagogicznej.
Zagadnienia zawarte w monografii koncentrują się wokół kwestii stygmatu i procesu stygmatyzacji, który kształtuje autopercepcję i percepcję społeczną człowieka znajdującego się w specyficznej sytuacji życiowej. Proces stygmatyzacji przedstawiono w ujęciu interdyscyplinarnym, jednak z wyraźnym nachyleniem w kierunku podejścia pedagogicznego. Zdaniem autorki bowiem z perspektywy tej właśnie nauki warto analizować społeczny obraz jednostek doświadczających skutków posiadanego piętna, a także percepcję własnego położenia życiowego osób zagrożonych stygmatyzacją.
Diagnoza i terapia to działania uwarunkowane nauczycielskimi kompetencjami mieszczącymi się w obszarze metakompetencji - związanych ze zdolnością do uczenia się i refleksji oraz umiejętnością radzenia sobie w zmieniających się warunkach. Bycie kompetentnym nauczycielem diagnostą, nauczycielem terapeutą oznacza efektywne działanie w nieprzewidywalnych, nowych sytuacjach edukacyjnych, czyli im kompetencyjność nauczyciela jest wyższa, tym jakość jego pracy również. Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne przejawiają się w interakcjach nauczyciel - dziecko/uczeń wyrażanych dążeniem do osiągania wspólnych celów, które sprzyjają wsparciu i stymulacji psychofizycznego rozwoju osoby. Dodatkowo stanowią fundament działań podejmowanych na rzecz dzieci o zróżnicowanych potrzebach edukacyjnych, by zapewnić im warunki służące rozwojowi potencjału oraz przygotowaniu do samodzielnego, wartościowego i satysfakcjonującego życia w społeczeństwie. Pierwszy rozdział książki, zatytułowany Kompetencje zawodowe współczesnego nauczyciela, poza ustaleniami terminologicznymi, prezentuje zakresy znaczeniowe kompetencji oraz ich analizę kontekstową. Omawia elementy struktury kompetencji, model edukacji nauczyciela XXI wieku, jak również cechy nauczyciela warunkujące efektywność jego pracy. Odnosi się do obszarów kompetencji zawodowych nauczyciela i przedstawia różne typologie kompetencji, które krystalizowały się na przełomie dekad. Ta część opracowania stanowi niejako tło dla ulokowania kompetencji diagnostycznych i terapeutycznych, które stały się przedmiotem teoretycznych analiz zaprezentowanych w kolejnych rozdziałach publikacji. Rozdział drugi, Diagnoza i jej rola w przestrzeni edukacyjnej, dotyczy problematyki diagnozy jako globalnego działania ukierunkowanego na poznanie osoby, z uwzględnieniem wielopłaszczyznowego jej funkcjonowania. Opisuje składowe kompetencji diagnostycznych jako wyznaczniki profesjonalizmu nauczyciela diagnosty. Odnosi się do aspektów badawczej postawy nauczyciela, która wyznacza jego zadania i role w obszarze działań edukacyjnych i terapeutycznych. Rozdział trzeci, Terapia jako działanie pomocowe, to analiza pojęcia terapii jako wielopłaszczyznowego systemu oddziaływań zmierzających do wyrównywania opóźnień, niwelowania zaburzeń rozwojowych, radzenia sobie z problemami zdrowotnymi czy trudnościami edukacyjnymi dziecka/ucznia. Przedstawia rodzaje i fazy postępowania terapeutycznego, a także wymienia zadania nauczyciela terapeuty oraz zasady, którymi powinien się kierować. Ta część publikacji charakteryzuje kompetencje nauczyciela terapeuty rozpatrywane z perspektywy szkoły ogólnodostępnej, integracyjnej i specjalnej.Kolejna część monografii (rozdziały czwarty i piąty) prezentuje założenia metodologiczne i badania dotyczące wybranych problemów związanych z procesem diagnozy i terapii, ze szczególnym uwzględnieniem roli i znaczenia kompetencji diagnostycznych i terapeutycznych w ocenie samych zainteresowanych, czyli nauczycieli. Przygotowanie tej części książki było podyktowane rozpoznaniem źródeł specjalistycznej wiedzy i rodzajów umiejętności w zakresie diagnozy i terapii wykorzystywanych przez nauczycieli szkół ogólnodostępnych, integracyjnych i specjalnych, a także analizą ich uwarunkowań.Z uwagi na poruszaną problematykę niniejsza publikacja skierowana jest do szerokiego grona czytelników. Z jednej strony do środowisk naukowych, jako kontynuatorów dalszych i pogłębionych empirycznych poszukiwań w tym temacie, z drugiej - do osób związanych z praktyką pedagogiczną, czyli nauczycieli, specjalistów oraz studentów kierunków pedagogicznych, a także tych wszystkich, którzy poszukują inspiracji i nowych możliwości działań wspomagających codzienną pracę dziecka/ucznia.,,(...) publikacja wpisuje się w szeroki nurt badań nad kompetencjami nauczycieli. Mieści się zatem w obszarze tematycznym wymagającym nieustannej diagnozy i rozmysłu koncepcyjnego. Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne należą do kluczowych w pracy z uczniem ze specjalnymi potrzebami w rozwoju, warto jednak pamiętać, że są pewnego rodzaju nadbudową kompetencji humanistycznych i ogólnopedagogicznych. To zaś oznacza, że w praktyce - w związku z odmiennymi ścieżkami nabywania kwalifikacji nauczycielskich oraz kwalifikacji do kształcenia i wychowania uczniów z SPE - mogą się różnić znacząco w przypadku nauczycieli szkół ogólnokształcących, integracyjnych i specjalnych. Dlatego zamysł porównania tych kompetencji w odniesieniu do wskazanych trzech grup badanych już na wstępie oceniam jako interesujący poznawczo. Uzyskane wyniki badań można zatem doceniać w zakresie deskrypcji samych kompetencji, a także traktować jako głos w dyskusji nad uwarunkowaniami jakości kształcenia włączającego, integracyjnego oraz separacyjnego. To zaś niesie ze sobą również walory praktyczne (...)"" - z recenzji prof. dr. hab. Zenona Gajdzicy.
Niniejsza książka, wpisując się w nowe myślenie o wspieraniu rodziny i pomaganiu jej, odsłania obszary rozumienia podmiotowości istotne dla kształtowania się asystentury rodziny w pracy socjalno-wychowawczej, która z perspektywy pedagogiki społecznej jest ujmowana jako aktywność pomocowa oraz wspierająca rozwój jednostki, grupy, społeczności i której towarzyszy ulepszanie i przekształcanie środowiska. Nieinstrumentalne traktowanie rodzin oraz postrzeganie ich jako podmiotów działania społeczno-wychowawczego to cechy charakteryzujące to podejście. Takie rozumienie procesu pomagania i wspierania bliskie jest też asystenturze rodziny w jej pierwotnych założeniach... Praca składa się z sześciu rozdziałów podzielonych na dwie części: teoretyczną i badawczą. Część teoretyczna obejmuje trzy rozdziały. Pierwszy odsłania wielość rozumienia kategorii podmiotowości w koncepcjach filozoficznych, socjologicznych, psychologicznych i pedagogicznych. Przegląd ten nie stanowi pełnego oglądu literatury ukazującej kategorię podmiotowości, ale raczej odwołuje się do tych ujęć, które inspirować mogą pracę socjalno-wychowawczą z rodziną. Wśród tych koncepcji szczególne znaczenie nadaję ujęciom psychopedagogicznym: dwupodmiotowości, niedyrektywnemu podejściu w psychologii humanistycznej, a także rozumieniu podmiotowości w pedagogice niedyrektywnej, emancypacyjnej oraz społecznej. Rozdział drugi ukazuje szeroki kontekst powstawania modelu wspierania rodziny i asystentury rodziny w Polsce. Ponadto argumentuję w nim umiejscowienie asystentury rodziny w pracy socjalno-wychowawczej, wskazując na liczne odwołania do podmiotowego wymiaru pracy z dzieckiem i rodziną, a także na ograniczenia w wykorzystywaniu tego ujęcia, które pojawiają się w momencie przechodzenia z perspektywy teoretycznej do praktycznej. W tej części książki dokonuję również przeglądu dotychczasowych badań nad asystenturą rodziny. W trzecim rozdziale skupiam się przede wszystkim na ukazaniu znaczenia, jakie przypisuje się podmiotowości w konstruktywistycznym oglądzie rzeczywistości pomocowej. Odwołuję się do myśli konstruktywistycznej zarówno jako do narzędzia rozumienia tego, co się dzieje podczas procesu pomagania, jak i inspiracji dla praktyki, dzięki której można organizować proces pomagania. Analizie poddaję m.in. takie koncepcje jak teoria cybernetyki drugiego rzędu Heinza von Foerstera, teoria systemów społecznych Niklasa Luhmanna, a także podejścia odwołujące się do konstruktywizmu: konstruktywną pracę socjalną Nigela Partona oraz Patricka O’Byrne’a, pracę socjalną opartą na zasobach, podejście skoncentrowane na rozwiązaniach oraz modele pracy z rodziną sięgające do jej zasobów.
Oferowana Czytelnikowi książka jest reakcją na powyżej zasygnalizowane tendencje. Stanowi próbę połączenia dwóch ujęć: językowego, właściwego deskryptywnym pracom z zakresu języka polityki, które odpowiadają na pytanie jaki jest język polityki, a także krytycznego podejścia politologicznego, które za wyzwanie przyjmuje poszukiwanie odpowiedzi na pytanie dlaczego język polityki jest taki, jak opisano...Język polityki nie jest wiodącą kategorią badawczą publikacji. Jest kategorią pomocniczą, ułatwiającą wprowadzenie i operacjonalizację kategorii wiodącej komizmu. To komizm, a w znaczeniu użytkowym śmiech jest centralnym punktem monografii. Pytaniami, które doprowadziły do powstania książki, były te dotyczące miejsca i znaczenia śmiechu w przestrzeni politycznej, a także związku śmiechu ze zjawiskiem trapiącym współczesne życie polityczne mową nienawiści. Czy wspólny rdzeń obu zjawisk, jakim jest dyskredytacja i wykorzystanie ujemnych cech wyśmiewanego podmiotu ofiary dyfamacji, jest przypadkowy, czy raczej jest świadectwem występowania związku wyśmiewania z nienawiścią? Czy śmianie się, a następnie wyśmiewanie się, hejtowanie i nienawidzenie mają jakieś wspólne podłoże?
Przedkładana do rąk Czytelnika książka Otwarte zasoby edukacyjne w perspektywie pedagogicznej jest już piątym tomem serii „Cyberprzestrzeń – Człowiek – Edukacja”. Składa się z pieciu części. Autorzy monografii zaprezentowali szereg nurtujących problemów. Poddali dyskusji m.in. zagadnienia: sprostania wyzwaniom współczesnej edukacji podczas rewolucji cyfrowej oraz potrzeb rozwijania kreatywności i innowacyjności, nabywania nowych kompetencji, szczególnie kompetencji cyfrowych, społecznych, komunikacyjnych i międzykulturowych (Barbara Galas, Sylwia Galanciak, Zbigniew Łęski, Anna Pierzchała), sieciowego dostępu do cyfrowych otwartych zasobów edukacyjnych w kontekście przygotowania nauczycieli do rozwijania kultury medialnej (Marta Wrońska), uwarunkowań alfabetyzacji funkcjonalnej (Wojciech Walat), dydaktycznych i wychowawczych aspektów otwartej przestrzeni edukacyjnej na różnych poziomach edukacji formalnej i pozaformalnej (Małgorzata Jabłonowska, Justyna Wiśniewska, Tomasz Huk, Zbigniew Ledóchowski, Wojciech Walat, Janusz Miąso, Justyna Woźniak, Anna Weiss, Piotr Drzewiecki), a także sfery niepewności, ograniczeń, szans i zagrożeń (Beata Kuźmińska-Sołśnia, Artur Bartoszewski, Jerzy Jastrzębski, Katarzyna Borawska-Kalbarczyk, Adam Andrzejewski, Radosława Kompowska-Marek, Tomasz Warchoł).
Niniejsza praca powstała w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jakie oddziaływania wychowawcze podejmować, aby lepiej przygotowywać młodzież niedostosowaną społecznie do samodzielnego radzenia sobie po opuszczeniu placówki resocjalizacyjnej?Książka składa się z dwóch części, pierwszej (teoretycznej) i drugiej (empirycznej). W rozdziale pierwszym na podstawie wiedzy pedagogicznej i psychologicznej przeprowadzono analizę cech strukturalnych pojęć samodzielność i usamodzielnianie, co stanowiło podstawę do sformułowania autorskich definicji obu pojęć. Celem dalszej części rozdziału było ukazanie znaczenia pedagogiczno-psychologicznych aspektów rozwoju samodzielności i podejmowanych przez wychowawców w procesie wychowania czynności usamodzielniających. W rozdziale tym ukazano również znaczenie samodzielności jako jednego z ważniejszych celów resocjalizacji, od którego w dużej mierze zależy prawidłowy przebieg readaptacji i reintegracji społecznej po opuszczeniu przez nieletnich młodzieżowych ośrodków wychowawczych. W organizowaniu tego rodzaju oddziaływań kluczową rolę odgrywają diagnozowanie, motywowanie oraz organizowanie sytuacji usamodzielniających opierających się na założeniach koncepcji twórczej resocjalizacji.
Proponowana czytelnikom książka powstała w latach 20162020, a zamysłem, który przyświecał mi podczas analizy specyfiki uzależnienia alkoholowego kobiet, było zaakcentowanie jego kontekstu rodzinnego. Na gruncie nauk społecznych powstało wiele prac dotyczących alkoholizmu oraz rodziny alkoholowej, nie uwzględniają one jednak zróżnicowania płciowego w opisie specyfiki uzależnienia i jego mechanizmów ani sytuacji rodziny z uzależnioną kobietą. Tymczasem kobiet uzależnionych od alkoholu jest coraz więcej we wszystkich krajach europejskich...
Proponowana czytelnikom książka powstała w latach 20162020, a zamysłem, który przyświecał mi podczas analizy specyfiki uzależnienia alkoholowego kobiet, było zaakcentowanie jego kontekstu rodzinnego. Na gruncie nauk społecznych powstało wiele prac dotyczących alkoholizmu oraz rodziny alkoholowej, nie uwzględniają one jednak zróżnicowania płciowego w opisie specyfiki uzależnienia i jego mechanizmów ani sytuacji rodziny z uzależnioną kobietą. Tymczasem kobiet uzależnionych od alkoholu jest coraz więcej we wszystkich krajach europejskich...
Monografia pod tytułem Rodzina w kręgu ponowoczesnych przemian i wyzwań niepełnosprawności poświęcona została ważnym zagadnieniom dotyczącym współczesnej rodziny. Składa się z wprowadzenia, dwóch części i podsumowania.W pierwszej części, zatytułowanej Ponowoczesne przemiany rodziny, dokonano charakterystyki specyficznych procesów zachodzących w dzisiejszej, ponowoczesnej rzeczywistości, takich jak: globalizacja, indywidualizacja, konsumpcjonizm. W kontekście tych procesów omówiono przemiany, jakie dokonały się w rodzinie w zakresie jej definiowania, pełnionych ról społecznych kobiet i mężczyzn oraz ról rodzicielskich, a także form życia małżeńsko-rodzinnego. Ukazano również przemiany w osiąganiu dorosłości. Analizę tej części pracy zamyka charakterystyka przemian demograficznych, jakie dokonały się w rodzinie.
Problematyka prezentowanej monografii została zogniskowana wokół dwóch obszarów, istotnych z punktu widzenia potrzeb współczesnej praktyki pedagogicznej. Autorzy pierwszej części książki, poświęconej nauczycielskim aspektom zmieniającej się przestrzeni społecznej, wyrażają przekonanie, że w zakresie uzyskiwania pozytywnych efektów edukacyjnych istotna jest elastyczna, innowacyjna postawa nauczyciela, który posiada odpowiednie kwalifikacje i kompetencje.Druga część książki, zatytułowana Uczniowskie aspekty zmieniającej się przestrzeni społecznej, odnosi się do funkcjonowania ucznia w przestrzeni szkoły i związanych z tym trudności. I tak problemom: społecznej nierówności efektów kształcenia, segregacji społecznej w szkołach publicznych, nabywania kompetencji społecznych przez uczniów w różnych typach szkół oraz stosowaniu w praktyce edukacyjnej wartości dodanej jako metody oceny pracy szkoły... [...]
Książkę podzielono na dwie części. W pierwszej, zatytułowanej Edukacja globalna a współczesny świat, charakteryzuję wybrane globalne kryzysy i jednocześnie prezentuję krytyczną edukację globalną jako nieodzowny element prób skutecznego poszukiwania rozwiązań wybranych palących problemów współczesności. W części tej sięgam do najważniejszych intelektualnych inspiracji, które stanowią o oryginalności tego wariantu edukacji, czyli transformacyjnego uczenia się, pedagogiki emancypacyjnej i studiów postkolonialnych (por. rozdział 3). Oprócz omówienia badań prowadzonych podczas Światowego Forum Społecznego w 2015 roku (por. rozdział 4) zastanawiam się także nad tym, jakiego rodzaju wyzwania stawia krytycznej edukacji globalnej akademia i odwrotnie. Część pierwsza stanowi zatem historyczne ujęcie problemu skąd się wzięła edukacja globalna, jak się zmieniała oraz na jakiego rodzaju potrzeby i przy użyciu jakich narzędzi odpowiada.Druga część książki, Edukacja globalna w Polsce, jest rezultatem mojego uczestnictwa w rozmaitych przedsięwzięciach związanych z tworzeniem edukacji globalnej w naszym kraju w latach 20092015 oraz badań empirycznych z lat 20102011 prowadzonych z ekspertami w tej dziedzinie. Obydwa doświadczenia miały doprowadzić do poznania głównych mechanizmów realizowania u nas takiej edukacji. Jawi się ona jako ciekawy obszar tropienia procesów adaptowania europejskiej polityki edukacyjnej do narodowych kontekstów, pozostających w ścisłym związku z doświadczeniami kolonializmu i neokolonializmu (także w odniesieniu do Polski, por. rozdział 5). Moje badania miały doprowadzić do lepszego poznania początków (rozdział 6), głównych mechanizmów i najważniejszych podmiotów edukacji globalnej w Polsce (rozdział 7, 8 i 9).Książka, którą oddajemy do rąk czytelniczek(-ków), jest zatem wynikiem osobistych doświadczeń Autorki w toku kilkunastu lat jako aktywistki, uczennicy, nauczycielki, trenerki i liderki zespołów badawczych.
Książka przedstawia rzetelny obraz pewnego wycinka rzeczywistości społecznej związanego z readaptacją społeczną osób opuszczających zakłady karne. Jego uzyskanie było możliwe dzięki wieloaspektowemu poznaniu tego zjawiska. Analizowano przebieg readaptacji byłych skazanych w środowisku otwartym oraz uwarunkowania skuteczności tego procesu w okresach prekryminalnym i penitencjarnym, indywidualne właściwości osobowościowe skazanych, ich sytuację życiową oraz podejmowane przez nich formy aktywności po opuszczeniu zakładu karnego. Uwzględniono ponadto stopień otwartości społeczeństwa na przyjęcie do swojej wspólnoty byłych skazanych oraz możliwości readaptacji społecznej, jakie oferują im powołane do tego instytucje.
Jest to książka pedagogiczna o charakterze studium teoretyczno-empirycznego, stanowi ona obraz badań rzeczywistości stworzony na podstawie sondażu diagnostycznego, na temat koncepcji wychowawczych podejmowanych przez rodziców dzieci w młodszym wieku szkolnym.Dr Marlena Kowalczyk trafnie rozpoznaje i typuje problemy wychowawcze i społeczne. Trudno bowiem o lepsza rekomendację dla takich sadów niż własne, empiryczne badania. Te zaś prowadzone są wedle sprawdzonych reguł sztuki badawczej i dały poznawczy efekt zweryfikowany przez praktykę. (z recenzji dr hab. prof. nadzw. Heleny Marzec AHE)
Książka profesorów Andrzeja Murzyna i Bogusława Śliwerskiego dotyczy słabo eksponowanego w polskiej literaturze komparatystycznej kraju, jakim jest Irlandia. Niewątpliwie monograficzne ujęcie tematu przez autorów oraz połączenie zagadnień ideologii edukacyjnych i tradycji historycznych z nowymi wyzwaniami stojącymi przed oświatą w Irlandii stanowią cenne walory publikacji. Może być ona przyczynkiem do głębszego namysłu nad relacją trwałości i zmienności rozwiązań systemowych, a także nad kształtem polskich rozwiązań stosowanych w polityce oświatowej. [] Monografia będzie pomocna w zrozumieniu specyfiki Zielonej Wyspy, a także kulturowych, społecznych i politycznych procesów, które wpływają na obecnie podejmowane w tym kraju reformy edukacyjne. Może być także wykorzystywana przez nauczycieli akademickich i studentów w procesie dydaktycznym prowadzonym na uczelniach w zakresie pedagogiki porównawczej.Prof. dr hab. Renata Nowakowska-SiutaZależało nam na uzupełnieniu w pedagogice porównawczej i wczesnoszkolnej kartografii idei oraz praktyk edukacyjnych, które służą pogłębieniu wiedzy o wciąż mało znanym kraju. W wydanych w XXI wieku w Polsce monografiach z pedagogiki porównawczej analitycy edukacji na Wyspach Brytyjskich koncentrują się przede wszystkim na Anglii i ewentualnie Walii, natomiast zupełnie pomijają w swoich studiach Irlandię. Za niezbędne uważaliśmy przybliżenie swoistości polityki opiekuńczo-wychowawczej, społecznej i edukacyjnej w tym państwie jako szczególnie bliskiej kulturowo naszemu społeczeństwu. Komparatyści najczęściej koncentrują się n a samych systemach oświatowych oraz ich uwarunkowaniach ustrojowych, politycznych i pedagogicznych, nie dostrzegając konieczności powiązania ich z lokalnym kontekstem. []Ukazując koncepcje i doświadczenia irlandzkie w radzeniu sobie przez polityków i pedagogów z różnorodnością i nierównością w sektorze edukacji początkowej w tym kraju, z podejściem do wzmacniania i korygowania procesów wtórnej socjalizacji, żywimy nadzieję, że zaprezentowane treści będą nie tylko źródłem wiedzy dla polskich pedagogów i nauczycieli o problemach wynikających ze zróżnicowania i wielokulturowości mieszkańców opisywanego kraju, ale także uruchomią projekty oddolnych działań społecznych, kulturalnych i oświatowych z uwzględnieniem przedstawionych zagadnień.
Zapraszamy do nowości wydawniczej Impulsu autorstwa Aleksandry Kobylańskiej pt. Edukacja zdrowotna i dietetyczna w walce z nowotworami a w niej znajdziecie porady, przepisy filozofia diety śródziemnomorskiej, przegląd wybranych chorób nowotworowych (objawy, diagnostyka) i wiele więcej...a co o publikacji pisze w swojej recenzji dr hab. inż. Marek Królikowski, prof. PWCiekawe porady i wskazówki, zbilansowane przepisy przedstawione przez Autorkę to najlepszy i naturalny suplement diety dla naszego ciała i pozytywnego stanu psychicznego. Książka Aleksandry Kobylańskiej porusza wiele aspektów psychologiczno-pedagogiczno-dietetycznych, które z jednej strony przybliżają tematykę związaną z chorobami nowotworowymi, przedstawiając przyczyny ich powstawania, a z drugiej wskazują kierunek, jak zdrowo żyć, jak dobrze czuć się fizycznie i psychicznie, jak wzmacniać swój organizm, odporność przez odpowiednią dietę w świecie pełnym chemii, zanieczyszczeń i przetworzonego jedzenia.
Publikacja Kluczowe zagadnienia tyflopedagogiki i nauk pokrewnych pod redakcją naukową badaczek z Katedry Pedagogiki Specjalnej Wydziału Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie: prof. Jadwigi Kuczyńskiej Kwapisz, dr hab. Marzeny Dycht, prof. UKSW oraz dr Emilii Śmiechowskiej-Petrovskij zawiera przegląd najnowszych badań i praktyk tyflopedagogicznych, a także rozważania teoretyczne pedagogów i okulistów. Książka może służyć zarówno badaczom zajmującym się pedagogiką specjalną, jak i nauczycielom, wychowawcom, terapeutom, specjalistom z zakresu orientacji przestrzennej i rehabilitacji wzroku oraz studentom, szczególnie pedagogiki i pedagogiki specjalnej.
Marzymy, planujemy, z niepokojem oczekujemy pozytywnego wyniku testu ciążowego, ze wzruszeniem przeżywamy cud narodzin, chuchamy, dmuchamy, kochamy ponad wszystko. Nasze dzieci cudowne, najwspanialsze, wyjątkowe, choć często nie jedyne, lecz kolejne w rodzinie. To bez znaczenia. Każde z nich jest najważniejsze.Pierwsze spojrzenie, pierwsze karmienie, pierwszy uśmiech, pierwszy ząbek, pierwsze kroki, pierwszy upadek, pierwsza infekcja, pierwsza przespana noc. Ile tych pierwszych razy przeżywamy? Bez liku. Z każdym kolejnym dzieckiem od nowa pierwszy raz.I w końcu przychodzi czas, gdy w piaskownicy słyszymy, że Jaś i Helenka idą od września do przedszkola, a ich mama wraca do pracy. A może już od dawna myślimy o tym, by posłać nasze dziecko do przedszkola?Jeśli nasz maluch nie chodził do żłobka, znów czeka nas pierwszy raz, pierwsze poważne rozstanie. Jak to? Mamy oddać nasz największy skarb nieznanym osobom, w obce miejsce, instytucji? Bez wątpienia jest to bardzo trudne doświadczenie, zarówno dla dziecka, jak i dla rodzica.Książka ta skierowana jest do wszystkich rodziców, którzy planują posłać swoje dziecko do przedszkola i chcą to zrobić w sposób świadomy i odpowiedzialny. Nieważne, czy jest to pierwsze, czy kolejne dziecko w rodzinie, czy ma dwa i pół roku, trzy lata lub pięć lat. Każde jest inne i każde z nich przeżyje ten moment inaczej. Jednak bez wątpienia to od nas, dorosłych, zależy, czy i jak dziecko odnajdzie się w nowej sytuacji. A od tego, w jaki sposób będzie przebiegał proces adaptacji, w dużej mierze zależy jego powodzenie w przedszkolu.
The book's concept falls within the stream of search for the educational role of language and construction of the individual capital on an individual based on language. The texts included in this book are both of an empirical and theoretical character. They inspire rumination on the problem of the educational role of language at the theoretical level (premises and constructs) and also at the empirical level (experimental settings and practical strategies transferred to the classroom ethnography and situated in various cultures). Thus, the book has a clear innovative potential not only for researchers but also for reflective educators; it prompts a search for the possibilities of constructing developmental language situations by teachers working with students at different educational stages. [...]The book's merit is that it invites to discourse authors coming from multiple cultures experiencing cultural pluralism. Referring to the ideas of J. S. Bruner, we can affirm that (language) education is a process immersed in culture. Culture shapes the mind and provides us with a peculiar toolbox thanks to which we construct the image of the world and of ourselves. The formation of a specific Joint Involvement Episode (Schaffer's concept), achieved by inviting to cooperation authors immersed in various cultures, has enabled creation of critical space for the discussion on language issues and a recognition of new conceptual categories. [...]
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
