Dzięki takim książkom możemy tak, jak Autorka, niejako metaforycznie wchodzić w relacje z sobą, by dzięki nim niekoniecznie coś powielać, dosłownie naśladować, ale może spróbować dzielić się z innymi także własnymi rozwiązaniami. Zachęcam zatem nie tylko do lektury tak wyjątkowej w treści i formie książki, ale także wprowadzenia do współczesnej polskiej pedagogiki szkolnej własnego doświadczenia, rozwiązań czy efektów twórczych dokonań. Freinet oczekiwał tego od nas, od nauczycieli z pasją realizujących swoją profesję. Każdy z nas może dodać kropelkę kruszącą beton nonsensownej i mniej wartościowej edukacji. Trzeba tylko mieć odwagę, zaryzykować, podjąć wysiłek i rzucić „ziarno” na podatny grunt oczekujących na naszą pedagogię dziecięcych serc, umysłów i rąk. Prof. dr hab. Bogusław Śliwerski
Czwarty tom przygód „Lekcji gramatyki dla dzieci o mocnych nerwach” jest naprawdę dla odważnych uczniów! Klasa czwarta wraz z nowym uczniem z Francji – Marco – wyruszy na poszukiwania zaginionej nauczycielki. Czy ją odnajdą, czy odkryją prawdziwy skarb i kim tak naprawdę jest pan Przysłówek? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie (lub nie) po przeczytaniu tej książeczki.. Zapraszamy do wyjątkowej lektury!
Książka jest bardzo mocna w swoim przekazie, wstrząsa czytelnikiem. Autor ukazuje świat seksualny rozmówców takim, jakim jest raz piękny, raz wulgarny, a czasami tajemniczy. Wielką zasługą Badacza jest otwartość, tym zaskarbia sobie zaufanie interlokutorów, nie ocenia, tylko słucha, rozmawia. Z pewnością niektóre z tych spotkań i rozmów można określić zwrotem performatywnym. (Z recenzji dr hab. Beaty Cytowskiej, prof. UWr) Najnowsza książka profesora Remigiusza Kijaka jest pozycją unikatową na polskim rynku wydawniczym. [] Publikacja otwiera zupełnie nowe pole badawcze ma przybliżyć czytelnikowi nową, do tej pory nieporuszaną perspektywę, łączącą crip i queer: krytyczną teorię studiów nad niepełnosprawnością w ujęciu badań nad nienormatywnością. [] (Z recenzji dra hab. Remigiusza Ryzińskiego)
Zarządzanie to szczególnie istotny czynnik efektywnego funkcjonowania całego systemu oświaty zarówno w państwie, jak i w poszczególnych placówkach edukacyjnych, tworzących ten system. We współczesnej polskiej literaturze pedagogicznej problem ten jest opisywany na ogół przyczynkarsko, w odniesieniu do pojedynczych zagadnień. Brakuje natomiast opracowań całościowych i to zarówno w ujęciu teoretycznym, jak i praktycznym. Chodzi o publikację o charakterze podręcznikowym, ujmującą syntetycznie podstawowe zagadnienia dotyczące zarządzania w oświacie. Jednocześnie jednak taką, która zainteresuje liczną rzeszę osób pełniących funkcje kierownicze w oświacie i nie będzie „teorią dla teorii”. Polecamy publikację autorstwa Lechosława Gawreckiego pt. Zarządzanie w oświacie. Podręcznikowy zarys problematyki. Systematyka – praktyka – rekomendacje w ramach serii wydawniczej „Drogowskazy (w) Edukacji”.
Autorki w ciekawej formie ukazały ważną problematykę rodziny, rodzicielstwa i dzieciństwa. To swoista próba dokonania analizy porównawczej dwóch światów – przeszłego i teraźniejszego, której celem jest zmotywowanie czytelnika, tj. pedagoga, psychologa, ale też rodzica, do namysłu i poszukiwań interpretacyjnych dotyczących współczesnego rodzicielstwa i dzieciństwa. Pomimo różnych przecież odsłon rodzicielstwa i dzieciństwa w toku dziejów pewne wartości nie ulegają zmianom, jak miłość, wrażliwość, odpowiedzialność, otwartość, czułość w relacjach rodzinnych. One były, są i będą – niezależnie od czasu i przestrzeni. Zestawienie dwóch perspektyw, tj. przeszłej i obecnej, postrzegania rodzicielstwa i dzieciństwa może skłonić odbiorców książki do pogłębionej refleksji, a także oceny, który świat był/jest lepszy i dlaczego. Z recenzji dr hab. Justyny Gulczyńskiej, prof. UAM
Monografia pt. Orientacje życiowe twórczych i odtwórczych 1316-latków autorstwa Marzenny Adamowicz i Alicji Ostrowskiej jest interesującą i ważną pracą w pedagogice szkolnej. Podjęto w niej trud uporządkowania i ujęcia całościowego różnych podejść teoretycznych i badawczych w odniesieniu do twórczości. Autorki problematykę twórczości odniosły do kształtowania się zintegrowanej osobowości młodzieży w wieku od 13 do 16 lat i ich autonomicznego rozwoju. Istnieje wąska grupa badań w tym temacie, dlatego prezentacja ich w niniejszej publikacji zasługuje na szczególne uznanie i wypełnia lukę w tym obszarze badań.Fragment z recenzji prof. dr hab. Urszuli SzuścikW związku z przedmiotem badań za kluczowe w monografii dla podjętych eksploracji są następujące pojęcia: twórczość, orientacje życiowe, twórcze orientacje życiowe, które są zinterpretowane w pierwszych dwóch rozdziałach.Aby scharakteryzować orientacje życiowe twórczych 1316-latków, Autorki wzięły pod uwagę ich cechy osobowe (myślenie twórcze, marzenia i postawy twórcze), dzieło i jego właściwości (wypowiedzi na temat swojej przyszłości). W pracy pedagoga możliwe jest określenie cech w stanie potencjalnym oraz w stanie realizacyjnym. Stan potencjalny dotyczy myślenia i postaw twórczych, realizacyjny zaś wypowiedzi pisemnych na temat przyszłości oraz wytworów, które mogą zostać nam udostępnione. Należy podkreślić fakt, iż jeśli cechy w stanie potencjalnym nie zostaną wykryte przez środowisko szkolne, rodzinne, to mogą, ale nie muszą, przerodzić się w negatywne zachowania ucznia. Teza niniejsza nie jest potwierdzona badaniami. O niej traktują psycholodzy w swoich wywodach teoretycznych.
Tom 16 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Pedagogika zmiany w edukacji dziecka. Teoria badania praktyka w działaniach międzyedukacyjnych , prezentuje kolejne rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.W tomie 16 kontekst zmian i propozycji obejmuje obszary kształcenia i wychowania dziecka z uwzględnieniem różnych doświadczeń pedagogicznych, teorii i treści, które integrują się z głównymi założeniami edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz wyznaczają pola działań praktycznych i badawczych. Zamieszczone w nim opracowania zostały podzielone na dwie części.
Wojciech E. Zieliński zaprasza Czytelnika do niebanalnego świata Aforysek. Z jednej strony zupełnie odmiennego od naszego, a z drugiej - nie tak całkiem odległego. Autor dobiera słowa z ogromną starannością, a równocześnie z lekkością szaradzisty. Wielokrotnie opowiada o codziennych sytuacjach w sposób hiperboliczny, momentami wręcz złośliwy - nie przekraczając przy tym granic przyzwoitości i dobrego smaku.Tematyka ""Aforysek"" skupia się wokół wielu dziedzin dobrze nam znanych z codziennego życia. W tomiku można znaleźć przemyślenia dotyczące zarówno relacji międzyludzkich, jak i obowiązków, przyjemności i czynności, którym człowiek oddaje się w czasie wolnym.Impuls poleca Autor nie pozostawia suchej nitki na licznych, a przy tym dyskusyjnych, obyczajach środowiska akademickiego. Z tomiku wyłania się raczej negatywna wizja uniwersytetu, którą można podsumować słowami Franois de La Rochefoucaulda:Możemy wydawać się wielkimi, piastując urząd poniżej naszej wartości, lecz wydajemy się często małymi, zajmując urząd większy od nas.
Książka jest wynikiem […] pracy jej redaktora naukowego, Lecha Witkowskiego, w Archiwum Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, ale przede wszystkim jego narastającego przekonania, że „historia naszego życia społecznego i rozwoju akademickiego humanistyki – a pedagogiki w szczególności – wpisana w wiek XX […] wymaga ponownego namysłu, penetracji archiwów […] i wypracowania nowych perspektyw interpretacyjnych […]”. […] Czytelnicy tej doprawdy niezwykłej inicjatywy wydawniczej, w starannym i erudycyjnym opracowaniu redaktorskim, będą mieli do czynienia z dziełem na miarę rocznicy 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Bardzo godnie zatem zarówno redaktor naukowy tomu, jak i Oficyna Wydawnicza „Impuls” opublikowaniem tego dzieła wpisują się w obchody jubileuszowe. Samo dzieło, jak sądzę, doskonale będzie służyło kształtowaniu tożsamości polskiej pedagogiki. […] Oby ziściło się marzenie Lecha Witkowskiego wyrażone w zdaniu tłumaczącym tytuł publikacji: „Pora na nowo, dla nowej epoki w polskiej pedagogice, zaczerpnąć świeżego powietrza dla życia duchowego, by oddech myśli stał się głębszy […]”.
Monografia autorstwa Joanny Kruk-Lasockiej pt. Psychomotoryka w rozpoznawaniu stanów ze spektrum autyzmu wpisuje się w aktualne wyzwania, potrzeby i oczekiwania polskiej pedagogiki specjalnej, osób oraz rodzin mających dzieci ze spektrum autyzmu, specjalistów zajmujących się w praktyce tymi zaburzeniami, a także kandydatów na specjalistów przygotowujących się do podjęcia wyzwania wspierania dzieci i ich rodzin. Książka stanowi swoiste przesłanie autorki skierowane do wszystkich przywołanych wyżej grup społecznych, dotyczące realizacji wczesnej interwencji, wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z autyzmem oraz możliwego wspomagania dzieci w ich rozwoju na kolejnych etapach życia. Celem jest bowiem szeroko pojęte dobro dzieci oraz osób będących ich opiekunami. Publikacja cechuje się wnikliwą refleksją, znajomością analizowanej problematyki w perspektywie zarówno naukowej, jak i praktycznej, a także znakomicie przeprowadzoną kwerendą literatury naukowej – polskiej i światowej, współczesnej i historycznej, opisującej zagadnienie autystycznego spektrum oraz zespołów i zaburzeń zbliżonych w objawach do spektrum autyzmu. Jestem przekonana, że książka trafi do szerokiego grona czytelników, że znajdzie wśród nich należne uznanie i będzie drogowskazem, jak postępować z dzieckiem autystycznym, działając na rzecz jego szeroko pojętego dobra i przy uwzględnieniu humanistycznego, profesjonalnego oraz prorozwojowego kontekstu podejmowanych starań.
Książka Agnieszki Woynarowskiej podejmuje problem stosunkowo mało eksploatowany w polskiej pedagogice specjalnej. Praca osób z niepełnosprawnością stanowiła wprawdzie już przedmiot badań w latach dwutysięcznych, jednak problematyka ta ze względu na dynamikę zmian na rynku pracy wymaga ciągłej aktualizacji. [...] Monografię Woynarowskiej na tle podobnych opracowań wyróżnia obszerna i pogłębiona analiza teoretyczna zagadnienia. Wychodząc od rozważań aksjologicznych na temat sensu i wartości pracy, omawia ewolucję znaczeń z nią związanych, od wczesnego kapitalizmu po współczesny konsumpcjonizm. Autorka dobrze wyjaśnia powstanie stereotypu nieproduktywności i jego następstw dla osób z niepełnosprawnością. Jednocześnie wskazując na konsumpcjonizm współczesnego neoliberalizmu pokazuje ryzyka wykluczenia ze środowiska osób pracujących i tożsamościowe znaczenia tego procesu. [...] To jedno z najbardziej kompletnych opracowań na temat zatrudniania osób z niepełnosprawnością intelektualną. Największą wartością monografii jest wyjście poza prosty ogląd rynku pracy oraz nadanie zjawisku zatrudniania osób z niepełnosprawnością intelektualną kontekstów podmiotowych i emancypacyjnych.
Mamy przyjemność oddać w Wasze ręce kolejną publikację związaną z popularyzacją wiedzy oraz praktyki z zakresu edukacji równościowej.Edukacja równościowa to interdyscyplinarny, ważny problem społeczny, rodzący zwłaszcza dziś nader pilną potrzebę prowadzenia debat o potrzebie i konieczności pracy na rzecz pogłębiania refleksyjności człowieka w złożonym świecie współczesnym, w którym równość oznaczać powinna nieredukowalne respektowanie niepodważalnych praw każdego człowieka, nie zaś ich redefiniowanie i określanie w zależności od potrzeby politycznej, czego skutkiem jest obserwowane kwestionowanie ochrony praw osób lub grup i tak zwykle narażonych na dyskryminację. Dlatego uznając, że konieczność szukania rozwiązań, docierania do istoty zjawisk i ochrony idei równościowych to również pilne zadanie dla przedstawicielek i przedstawicieli świata nauki, kultury, sztuki i organizacji pozarządowych, których głosu nie powinno i nie może zabraknąć w toczących się debatach publicznych, zdecydowaliśmy się wspólnie podjąć wyzwanie stworzenia tej monografii jako forum wymiany poglądów i doświadczeń, diagnozowania potrzeb oraz poszukiwania możliwości konstruktywnych rozwiązań skierowanych na przeciwdziałanie wszelkim przejawom dyskryminacji.Książka, którą oddajemy w Państwa ręce, składa się z sześciu rozdziałów przedstawiających postać Innego usytuowanego w różnych kontekstach społeczno-edukacyjnych.
Empatia pojmowana jako zdolność do współodczuwania oraz rozumienia stanów innych osób jest jedną z najważniejszych umiejętności społecznych. Potrzeba napisania tej książki wynikła zarówno z doświadczeń praktycznych Autora pracy wychowawcy i mediatora, jak i naukowych dociekań związanych z aktywnością zawodową na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
W niniejszej publikacji przyjmujemy, że wiedza o socjalizacji ma oczywisty walor, specyficzny dla myślenia i działania pedagogicznego. Wspólnym obszarem zainteresowań teorii i praktyki w obrębie wiedzy o procesach edukacyjnych (wychowawczych) oraz teorii socjalizacji jest optymalny rozwój osobowości jednostki ludzkiej, we wzajemnej zależności ze środowiskiem społeczno-kulturowym.Pedagogiczna perspektywa interpretacyjna towarzysząca analizie problematyki socjalizacji zakłada analizę różnych wymiarów socjalizacji pod kątem ich wagi i przydatności dla pedagogiki. Taki punkt widzenia umożliwia: (1) wyłonienie i zaakcentowanie wątków, które w obszarze studiów nad socjalizacją mają znaczenie dla badań nad wychowaniem oraz stanowią źródło problemów badawczych, pojęć, kategorii i kontekstów interpretacyjnych ważnych dla analizy procesów wychowania, oraz (2) interpretację treści, mechanizmów, obszarów i uwarunkowań procesów socjalizacji pod kątem ich potencjalnej waloryzacji, zakładającej możliwość zróżnicowanej koncepcyjnie ingerencji pedagogicznej.
Zagadnienia zawarte w monografii koncentrują się wokół kwestii stygmatu i procesu stygmatyzacji, który kształtuje autopercepcję i percepcję społeczną człowieka znajdującego się w specyficznej sytuacji życiowej. Proces stygmatyzacji przedstawiono w ujęciu interdyscyplinarnym, jednak z wyraźnym nachyleniem w kierunku podejścia pedagogicznego. Zdaniem autorki bowiem z perspektywy tej właśnie nauki warto analizować społeczny obraz jednostek doświadczających skutków posiadanego piętna, a także percepcję własnego położenia życiowego osób zagrożonych stygmatyzacją.
Diagnoza i terapia to działania uwarunkowane nauczycielskimi kompetencjami mieszczącymi się w obszarze metakompetencji - związanych ze zdolnością do uczenia się i refleksji oraz umiejętnością radzenia sobie w zmieniających się warunkach. Bycie kompetentnym nauczycielem diagnostą, nauczycielem terapeutą oznacza efektywne działanie w nieprzewidywalnych, nowych sytuacjach edukacyjnych, czyli im kompetencyjność nauczyciela jest wyższa, tym jakość jego pracy również. Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne przejawiają się w interakcjach nauczyciel - dziecko/uczeń wyrażanych dążeniem do osiągania wspólnych celów, które sprzyjają wsparciu i stymulacji psychofizycznego rozwoju osoby. Dodatkowo stanowią fundament działań podejmowanych na rzecz dzieci o zróżnicowanych potrzebach edukacyjnych, by zapewnić im warunki służące rozwojowi potencjału oraz przygotowaniu do samodzielnego, wartościowego i satysfakcjonującego życia w społeczeństwie. Pierwszy rozdział książki, zatytułowany Kompetencje zawodowe współczesnego nauczyciela, poza ustaleniami terminologicznymi, prezentuje zakresy znaczeniowe kompetencji oraz ich analizę kontekstową. Omawia elementy struktury kompetencji, model edukacji nauczyciela XXI wieku, jak również cechy nauczyciela warunkujące efektywność jego pracy. Odnosi się do obszarów kompetencji zawodowych nauczyciela i przedstawia różne typologie kompetencji, które krystalizowały się na przełomie dekad. Ta część opracowania stanowi niejako tło dla ulokowania kompetencji diagnostycznych i terapeutycznych, które stały się przedmiotem teoretycznych analiz zaprezentowanych w kolejnych rozdziałach publikacji. Rozdział drugi, Diagnoza i jej rola w przestrzeni edukacyjnej, dotyczy problematyki diagnozy jako globalnego działania ukierunkowanego na poznanie osoby, z uwzględnieniem wielopłaszczyznowego jej funkcjonowania. Opisuje składowe kompetencji diagnostycznych jako wyznaczniki profesjonalizmu nauczyciela diagnosty. Odnosi się do aspektów badawczej postawy nauczyciela, która wyznacza jego zadania i role w obszarze działań edukacyjnych i terapeutycznych. Rozdział trzeci, Terapia jako działanie pomocowe, to analiza pojęcia terapii jako wielopłaszczyznowego systemu oddziaływań zmierzających do wyrównywania opóźnień, niwelowania zaburzeń rozwojowych, radzenia sobie z problemami zdrowotnymi czy trudnościami edukacyjnymi dziecka/ucznia. Przedstawia rodzaje i fazy postępowania terapeutycznego, a także wymienia zadania nauczyciela terapeuty oraz zasady, którymi powinien się kierować. Ta część publikacji charakteryzuje kompetencje nauczyciela terapeuty rozpatrywane z perspektywy szkoły ogólnodostępnej, integracyjnej i specjalnej.Kolejna część monografii (rozdziały czwarty i piąty) prezentuje założenia metodologiczne i badania dotyczące wybranych problemów związanych z procesem diagnozy i terapii, ze szczególnym uwzględnieniem roli i znaczenia kompetencji diagnostycznych i terapeutycznych w ocenie samych zainteresowanych, czyli nauczycieli. Przygotowanie tej części książki było podyktowane rozpoznaniem źródeł specjalistycznej wiedzy i rodzajów umiejętności w zakresie diagnozy i terapii wykorzystywanych przez nauczycieli szkół ogólnodostępnych, integracyjnych i specjalnych, a także analizą ich uwarunkowań.Z uwagi na poruszaną problematykę niniejsza publikacja skierowana jest do szerokiego grona czytelników. Z jednej strony do środowisk naukowych, jako kontynuatorów dalszych i pogłębionych empirycznych poszukiwań w tym temacie, z drugiej - do osób związanych z praktyką pedagogiczną, czyli nauczycieli, specjalistów oraz studentów kierunków pedagogicznych, a także tych wszystkich, którzy poszukują inspiracji i nowych możliwości działań wspomagających codzienną pracę dziecka/ucznia.,,(...) publikacja wpisuje się w szeroki nurt badań nad kompetencjami nauczycieli. Mieści się zatem w obszarze tematycznym wymagającym nieustannej diagnozy i rozmysłu koncepcyjnego. Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne należą do kluczowych w pracy z uczniem ze specjalnymi potrzebami w rozwoju, warto jednak pamiętać, że są pewnego rodzaju nadbudową kompetencji humanistycznych i ogólnopedagogicznych. To zaś oznacza, że w praktyce - w związku z odmiennymi ścieżkami nabywania kwalifikacji nauczycielskich oraz kwalifikacji do kształcenia i wychowania uczniów z SPE - mogą się różnić znacząco w przypadku nauczycieli szkół ogólnokształcących, integracyjnych i specjalnych. Dlatego zamysł porównania tych kompetencji w odniesieniu do wskazanych trzech grup badanych już na wstępie oceniam jako interesujący poznawczo. Uzyskane wyniki badań można zatem doceniać w zakresie deskrypcji samych kompetencji, a także traktować jako głos w dyskusji nad uwarunkowaniami jakości kształcenia włączającego, integracyjnego oraz separacyjnego. To zaś niesie ze sobą również walory praktyczne (...)"" - z recenzji prof. dr. hab. Zenona Gajdzicy.
Niniejsza książka, wpisując się w nowe myślenie o wspieraniu rodziny i pomaganiu jej, odsłania obszary rozumienia podmiotowości istotne dla kształtowania się asystentury rodziny w pracy socjalno-wychowawczej, która z perspektywy pedagogiki społecznej jest ujmowana jako aktywność pomocowa oraz wspierająca rozwój jednostki, grupy, społeczności i której towarzyszy ulepszanie i przekształcanie środowiska. Nieinstrumentalne traktowanie rodzin oraz postrzeganie ich jako podmiotów działania społeczno-wychowawczego to cechy charakteryzujące to podejście. Takie rozumienie procesu pomagania i wspierania bliskie jest też asystenturze rodziny w jej pierwotnych założeniach... Praca składa się z sześciu rozdziałów podzielonych na dwie części: teoretyczną i badawczą. Część teoretyczna obejmuje trzy rozdziały. Pierwszy odsłania wielość rozumienia kategorii podmiotowości w koncepcjach filozoficznych, socjologicznych, psychologicznych i pedagogicznych. Przegląd ten nie stanowi pełnego oglądu literatury ukazującej kategorię podmiotowości, ale raczej odwołuje się do tych ujęć, które inspirować mogą pracę socjalno-wychowawczą z rodziną. Wśród tych koncepcji szczególne znaczenie nadaję ujęciom psychopedagogicznym: dwupodmiotowości, niedyrektywnemu podejściu w psychologii humanistycznej, a także rozumieniu podmiotowości w pedagogice niedyrektywnej, emancypacyjnej oraz społecznej. Rozdział drugi ukazuje szeroki kontekst powstawania modelu wspierania rodziny i asystentury rodziny w Polsce. Ponadto argumentuję w nim umiejscowienie asystentury rodziny w pracy socjalno-wychowawczej, wskazując na liczne odwołania do podmiotowego wymiaru pracy z dzieckiem i rodziną, a także na ograniczenia w wykorzystywaniu tego ujęcia, które pojawiają się w momencie przechodzenia z perspektywy teoretycznej do praktycznej. W tej części książki dokonuję również przeglądu dotychczasowych badań nad asystenturą rodziny. W trzecim rozdziale skupiam się przede wszystkim na ukazaniu znaczenia, jakie przypisuje się podmiotowości w konstruktywistycznym oglądzie rzeczywistości pomocowej. Odwołuję się do myśli konstruktywistycznej zarówno jako do narzędzia rozumienia tego, co się dzieje podczas procesu pomagania, jak i inspiracji dla praktyki, dzięki której można organizować proces pomagania. Analizie poddaję m.in. takie koncepcje jak teoria cybernetyki drugiego rzędu Heinza von Foerstera, teoria systemów społecznych Niklasa Luhmanna, a także podejścia odwołujące się do konstruktywizmu: konstruktywną pracę socjalną Nigela Partona oraz Patricka O’Byrne’a, pracę socjalną opartą na zasobach, podejście skoncentrowane na rozwiązaniach oraz modele pracy z rodziną sięgające do jej zasobów.
Oferowana Czytelnikowi książka jest reakcją na powyżej zasygnalizowane tendencje. Stanowi próbę połączenia dwóch ujęć: językowego, właściwego deskryptywnym pracom z zakresu języka polityki, które odpowiadają na pytanie jaki jest język polityki, a także krytycznego podejścia politologicznego, które za wyzwanie przyjmuje poszukiwanie odpowiedzi na pytanie dlaczego język polityki jest taki, jak opisano...Język polityki nie jest wiodącą kategorią badawczą publikacji. Jest kategorią pomocniczą, ułatwiającą wprowadzenie i operacjonalizację kategorii wiodącej komizmu. To komizm, a w znaczeniu użytkowym śmiech jest centralnym punktem monografii. Pytaniami, które doprowadziły do powstania książki, były te dotyczące miejsca i znaczenia śmiechu w przestrzeni politycznej, a także związku śmiechu ze zjawiskiem trapiącym współczesne życie polityczne mową nienawiści. Czy wspólny rdzeń obu zjawisk, jakim jest dyskredytacja i wykorzystanie ujemnych cech wyśmiewanego podmiotu ofiary dyfamacji, jest przypadkowy, czy raczej jest świadectwem występowania związku wyśmiewania z nienawiścią? Czy śmianie się, a następnie wyśmiewanie się, hejtowanie i nienawidzenie mają jakieś wspólne podłoże?
Przedkładana do rąk Czytelnika książka Otwarte zasoby edukacyjne w perspektywie pedagogicznej jest już piątym tomem serii „Cyberprzestrzeń – Człowiek – Edukacja”. Składa się z pieciu części. Autorzy monografii zaprezentowali szereg nurtujących problemów. Poddali dyskusji m.in. zagadnienia: sprostania wyzwaniom współczesnej edukacji podczas rewolucji cyfrowej oraz potrzeb rozwijania kreatywności i innowacyjności, nabywania nowych kompetencji, szczególnie kompetencji cyfrowych, społecznych, komunikacyjnych i międzykulturowych (Barbara Galas, Sylwia Galanciak, Zbigniew Łęski, Anna Pierzchała), sieciowego dostępu do cyfrowych otwartych zasobów edukacyjnych w kontekście przygotowania nauczycieli do rozwijania kultury medialnej (Marta Wrońska), uwarunkowań alfabetyzacji funkcjonalnej (Wojciech Walat), dydaktycznych i wychowawczych aspektów otwartej przestrzeni edukacyjnej na różnych poziomach edukacji formalnej i pozaformalnej (Małgorzata Jabłonowska, Justyna Wiśniewska, Tomasz Huk, Zbigniew Ledóchowski, Wojciech Walat, Janusz Miąso, Justyna Woźniak, Anna Weiss, Piotr Drzewiecki), a także sfery niepewności, ograniczeń, szans i zagrożeń (Beata Kuźmińska-Sołśnia, Artur Bartoszewski, Jerzy Jastrzębski, Katarzyna Borawska-Kalbarczyk, Adam Andrzejewski, Radosława Kompowska-Marek, Tomasz Warchoł).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
