Czy to możliwe, że Jezus, syn cieśli Józefa, przepowiedział Germanikowi, wnukowi Marka Antoniusza, śmierć, jeśli ten pojedzie do Antiochii? Czy to możliwe, że Agrypinie, żonie Germanika, wyłuszczył zasady wiary swoich przodków, zasiewając ziarno chrześcijaństwa w jej sercu? Rzymianin przenosi czytelnika w czasy potęgi Imperium Rzymskiego, czasy nieustającej i krwawej rywalizacji o tytuł cesarza, a także prowadzi za próg domu Marii, Józefa i Jezusa. Historia milczy na temat spotkania wielkiego rzymskiego wodza z synem cieśli, ale jeśli coś zostało przemilczane, nie znaczy, że się nie wydarzyło
Szósty tom w serii Spotkać się w Słowie zawiera komentarze do Ewangelii przewidzianych w liturgii Mszy Świętej w sierpniu, wrześniu i początkach października. W każdym z tych miesięcy znajdziemy święta i uroczystości maryjne. [] Słowo Boże jest blisko Maryi, na Jej ustach i w Jej sercu (por. Pwt 30,14), by wciąż na nowo stawało się w niej ciałem. Podobne spotkanie w Słowie może mieć miejsce w naszym życiu, gdyż każdy z nas wierzących w Chrystusa w pewnym sensie poczyna i rodzi w sobie słowo Boże, jak podkreśla Benedykt XVI w numerze 28 adhortacji Verbum Domini . To, co przydarzyło się Maryi, dokonuje się w każdym z nas, gdy słuchamy słowa Bożego, rozważamy je i strzeżemy w naszym sercu, pozwalając zarazem temu słowu kształtować nasze myślenie, mówienie i działanie. (Ze Wstępu ) Ks. Wojciech Pikor kapłan diecezji pelplińskiej, profesor nauk teologicznych, wykładowca Pisma Świętego na Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu i w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, członek Zarządu Stowarzyszenia Biblistów Polskich.
Książka adresowana jest do wszystkich, którym miłość nie jest obojętna. A obojętna być nie może, skoro dotyczy człowieka. To jest poradnik nie tylko dla młodych, wkraczający w przestrzeń intymnych uniesień. Wiele wytrwałych małżeńskich par, partnerów miłosnego związku - jak to określa autor - uczestnicząc w tej gawędzie znajdzie dużo, nawet bardzo dużo powodów do zamyśleń nad własnym życiem.
Napiórkowski Andrzej Adam, prof. zw. dr hab., paulin. Od 2001 roku kieruje Katedrą Eklezjologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, a od 2020 jest tam Dyrektorem Instytutu Teologii Fundamentalnej, Ekumenii i Dialogu. Jego badania naukowe obejmują eklezjologię integralną, problematykę chrześcijańskiego Objawienia, mariologię i ekumenizm. Członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 20022008 pełnił funkcję rektora Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Paulinów w Krakowie oraz przeora klasztoru Na Skałce. Autor wielu książek oraz dziesiątek publikacji. Jak wspaniałym i mądrym sposobem jest to udzielanie się Trójjedynego Boga w przestrzeni kościelnej! Ten niezwykły dar Kościoła w którym znajdują się Słowo Boże, zasady moralnego postępowania, wychowanie, edukacja, kultura, sztuka, praktyczna miłość bliźniego, sakramenty, liturgia, a nade wszystko Eucharystia jako droga zbawienia pozostaje dla nas wciąż tajemnicą. Nie możemy zapominać, że jest to podwójne misterium. Dlaczego? Gdyż Kościół to wspólnota Bosko-ludzka. Bóg Ojciec i Syn Boży, i Duch Święty są misterium. Ale i każdy człowiek jest pewnym misterium, choćby ze względu na obraz i podobieństwo Boże (wynikające z aktu stworzenia) oraz ze względu na bycie przybranym synem i córką Boga (wynikającą z aktu odkupienia). Czyż spotkanie się tych dwóch misteriów nie będzie tajemnicą przerastającą ludzkie poznanie? Książka Podwójna tajemnica Kościoła jest nie tylko oszczędną w słowach jego apologią i uwiarygodnieniem wobec nadmiernej dziś socjologizacji Kościoła, ale i gorącym zaproszeniem do wejścia w tajemnicę Trójcy Świętej oraz do zadumania nad tajemnicą życia człowieka, jego sensu i celu.
Komiks na podstawie książki: "Historia o niemym wole. Święty Tomasz z Akwinu", tłum. Magdalena Orłowska, ilustracje Carolina Martinez Cacaras. Proponujemy czytelnikom komiks przybliżający postać i życie św. Tomasza z Akwinu w zabawny sposób. Publikacja przedstawia najważniejsze momenty z życia człowieka, który był dzieckiem swoich czasów, a jego dorobek i nauczanie są aktualne również dzisiaj. Sporo dowiemy się o świętym w sposób przyjazny, bez erudycyjnych cytatów, za to dzięki ilustracjom przedstawiającym życie Tomasza z Akwinu od dziecka i młodzieńca do dorosłego mężczyzny: nauczyciela, mistyka i świętego.
Piękny ślub, panna młoda w białej sukni i pan młody w eleganckim garniturze. Kościół pełen gości i na koniec „Marsz weselny” Mendelssohna. A potem żyli długo i szczęśliwie… To tylko ostatni kadr z komedii romantycznej, bo prawdziwe życie dopiero się zaczyna. Oto książka „Szczęście we troje. Rozmowy z małżeństwami”, w której siedem par dzieli się swoim życiowym doświadczeniem i receptą na stworzenie szczęśliwego małżeństwa. Mają dzieci, wnuki, a w jednym przypadku nawet i prawnuki. Są wśród nich rodzice biologiczni, ale też adopcyjni i zastępczy. Jest też para, która dopiero rozpoczyna małżeński staż, więc wszystko przed nimi. Nie są to idealne małżeństwa, niedościgłe wzorce, ale zwykli ludzie, którzy mierzą się – jak każdy z nas – ze swoimi słabościami, wadami, wzlotami i upadkami. Przeżyły różne dramaty i cierpienia, takie jak utrata lub niepełnosprawność dziecka, bankructwo czy zdrada. Co więc sprawia, że każdego dnia pokonują życiowe burze i wypływają na spokojne fale? Oni znają ten sekret. Teraz dzielą się nim z Czytelnikami.
Arkady Fiedler był porucznikiem rezerwy. We wrześniu 1940 roku został korespondentem wojennym przy polskich oddziałach lotniczych w Wielkiej Brytanii.W czasie wojny, w Londynie, ukazała się najsławniejsza z jego książek - "Dywizjion 303", a także "Radosny ptak drongo", czyli relacja z wyprawy na Madagaskar.Po wojnie, w roku 1946 Fiedler wrócił do polski i kupił dom w Puszczykowie pod Poznaniem, gdzie zamieszkał ze swoją sprowadzoną z Londynu rodziną- żoną Marią z domu Maccariello (narodowości włoskiej) oraz synami: Markiem i Arkadym Radosławem.Obecnie w tym domu mieści się muzeum-pracownia pisarza.
Tom piąty w serii Spotkać się w Słowie zawiera komentarze do codziennej Ewangelii przewidzianej w liturgii słowa od X do XVIII tygodnia okresu zwykłego. Wyjaśnienia uwzględniają również Ewangelie przewidziane na przypadające w tym okresie uroczystości i święta Pańskie oraz wspomnienia świętych. Zastosowany w lekturze Ewangelii klucz narracyjny pozwala nie tylko na wyjaśnienie kluczowych elementów danego tekstu, ale również na jego aktualizację. Komentarze służą pomocą wszystkim w osobistej lekturze Ewangelii, stanowią wsparcie dla osób praktykujących codzienne lectio divina oraz źródło inspiracji kaznodziejskich.
Jako chrześcijanie nie powinniśmy pytał się jedynie: jak mogę zbawił siebie samego? Powinniśmy również pytał siebie: co mogę zrobił, aby inni zostali zbawieni i aby również dla innych wzeszła gwiazda nadziei? Wówczas zrobię najwięcej także dla mojego własnego zbawienia. Benedykt XVI Jeśli ktoś poświęca swoje życie, by bezpośrednio czy po-średnio pracował nad zbawieniem dusz i dochodzi do takiego oderwania od siebie, że - nie zaniedbując pracy nad swym uświęceniem - zapomina o sobie do tego stopnia, że innym oddaje zasługi swoich prac, modlitw i cierpień, taka bezinteresowna dusza ściąga na świat obfite łaski. Sama zaś dochodzi do wysokiego stopnia świętości, wyższego aniżeli mogłaby osiągnął, myśląc tylko o swym własnym postępie. (...) Nie lękajcie się. Ja jestem mocą i tej mocy wam udzielę. Jestem miłością i tą miłością was podtrzymam. Nie zostawię was samymi! Jezus do siostry Józefy Menendez
Książka składa się z krótkich historii z życia misjonarza posługującego w dalekiej Rosji. Każdy jej rozdział można czytać osobno, a ocenę poruszanych tematów autor pozostawia czytelnikowi. Ojciec Ruksztełło pokazuje, jak wielkim strumieniem potrafi wlewać się Boża łaska wszędzie tam, gdzie panuje bieda materialna i duchowa. Historie przedstawione w książce mogą pomóc obudzić tak potrzebną dziś empatię, zwłaszcza w przypadku osób zagubionych we współczesnej cywilizacji.
O.Grzegorz Ruksztełło CSsR – (ur. 1966) redemptorysta, który wyjechał w 1993 roku do Rosji do pracy misyjnej. Założyciel zespołu misyjnego „Wschód”. W pierwszych latach posługi zajmował sie? jako proboszcz odbudowa? parafii i kos´cioła pod wezwaniem Matki Boz˙ej Loretan´skiej w Orenburgu, a w 1996 roku załoz˙ył tam Kolegium Teologiczne. Pełnił funkcje: prezydenta Caritasu orenburskiego obwodu, wikariusza biskupiego diecezji saratowskiej, odpowiedzialnego za pomoc humanitarna? m.in. w czasie wojny w Czeczenii, ekonoma w seminarium diecezjalnym w Petersburgu, a do 6 paz´dziernika 2020 roku proboszcza parafii pod wezwaniem Matki Boz˙ej Nieustaja?cej Pomocy w Pioniersku. Obecnie znów służy w Rosji – w Penzie.
Każdy człowiek snuje swoją niepowtarzalną opowieść, przemierza drogę, która od chwili narodzenia ciągnie się aż po ziemski kres jego istnienia. W tę opowieść wpisana jest historia spotkania z Bogiem, odkrycie niepowtarzalności osoby ludzkiej, dzieje człowieczej miłości, odkrywanie prawdy, twórczość i praca, zabieganie o dobro. Wpisane w nią są również ludzkie błędy i upadki. Szkieletem konstrukcyjnym tej opowieści, a zarazem drogowskazem czy zbiorem zasad, dzięki którym człowiek może sprawnie poruszać się po tej drodze i osiągnąć jej cel, są poznanie i doświadczenie Boga, wiara w Niego. W książce, którą Czytelniku bierzesz do rąk, pragnę przybliżyć Ci tę niezwykłą drogę oraz opisać sposoby jej przemierzania.
JAROSŁAW PIŁAT – katolicki ksiądz, przez całe życie związany z Warszawą. Wykształcenie zdobywał w Warszawie, Paryżu i Rzymie. Duszpasterz posługujący w wielu środowiskach stolicy, przez pewien czas proboszcz dużej miejskiej parafii, szczególnie oddany służbie rodzinom katolickim oraz posłudze konfesjonału. Wieloletni wykładowca w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego (Stefanianum) w Warszawie. Pedagog – założyciel, współzałożyciel i inicjator kilku szkół i przedszkoli katolickich.
Intelektualnie zafascynowany duchowością chrześcijańską. Szczególnymi obszarami jego obecnej refleksji są podstawy i rozwój życia duchowego, duchowość kapłańska, mistyka łacińska i tematyka oczyszczeń duchowych oraz proces uświęcenia. Autor niedawno wydanej książki „Życie w cieniu pandemii. Tajemnica przemijania“ (2021), wznowionej, a niezwykle aktualnej „Oddać się Bogu i ludziom. Duchowość kapłańska w ujęciu kardynała Stefana Wyszyńskiego” oraz dwóch tomów – „Adwent” (2021) i „Wielki Tydzień i Oktawa Wielkanocy” (2022), które ukazały się w ramach cyklu „Komentarze duchowe na każdy dzień”.
Stawianie baniek jest metodą leczenia znaną od tysięcy lat, sprawdzoną i stosowaną
w medycynie ludowej od wielu pokoleń.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej, gdy doskwierał niedostatek leków i technicznego wyposażenia medycznego, bardzo często wracano do tego prastarego sposobu leczenia. W miarę poprawy sytuacji materialnej, stawianie baniek szło jednak stopniowo w zapomnienie, mimo że – umiejętnie stosowane – stanowi skuteczną i często bardzo szybko działającą metodę leczenia. Można ją stosować samodzielnie lub w połączeniu z innymi metodami medycyny naturalnej, a w wielu przypadkach także jako uzupełnienie leczenia konwencjonalnego.
Żyjemy w czasach, w których alarmująco rośnie liczba drobnoustrojów opornych nawet na najsilniejsze antybiotyki. Wielu uczonych uważa, że przyczyną tego jest nadmierne stosowanie antybiotyków, a w związku z opisanym zjawiskiem często muszą być one zastępowane innymi, coraz silniejszymi medykamentami. Wady tej nie posiada stawianie baniek, które jest metodą prostą w użyciu, pewną w stosowaniu i nie wymagającą zażywania leków.
(...) Ślad narciarzy cały czas był dobrze widoczny. Później znowu zobaczyłem Małgorzatę na rozstaju leśnych dróg. A właściwie w miejscu, gdzie nasza droga dochodziła prostopadle do innej. Jedne ślady skręcały tu w lewo, w dół. Inne wiodły w prawo, w górę. Dusza wyrywała się w lewo. Zbadałem uważnie ślady nart na śniegu. Zupełnie tak, jak Apacz ślady bladych twarzy na prerii. - Zobacz, po tych w lewo przejechał jakiś samochód. Są pod śladami jego opon. A te w prawo? Narciarze przejechali później niż samochód - tłumaczyłem oczywistą oczywistość. Skręciliśmy w prawo. Choć wątpliwości pozostały. Co to byli za narciarze, którzy pojechali w lewo? Może jedziemy za jakąś zupełnie inną grupą? (...)
Spotkać się w Słowie to seria medytacji do tekstów Ewangelii przewidzianych w liturgii Mszy Świętej na wszystkie dni roku liturgicznego. Tom trzeci przynosi komentarz do Ewangelii okresu wielkanocnego, w którym czytana jest przede wszystkim Ewangelia według Świętego Jana. Szczególne znaczenie mają komentarze do mowy Jezusa po rozmnożeniu chleba (J 6) oraz mowy pożegnalnej z Wieczernika (J 13-17), w których powracają wielokrotnie słowa o Bożej miłości, o trwaniu w Jezusie, o Jego nowym przykazaniu, o Jego zamieszkaniu w nas. W dialogu z tymi słowami możemy odkrywać znaczenie Eucharystii w życiu ucznia Jezusa. Medytacje Spotkać się w Słowie to dobra pomoc w osobistej lekturze Ewangelii, w praktykowaniu codziennej lectio divina, jak również w przygotowaniu homilii.
Kolejna książeczka o pomocniczej posłudze liturgicznej przeznaczona jest dla zakrystianów i kandydatów do tej funkcji. Autor wyjaśnia, kim jest zakrystian, jakie są jego obowiązki i co wiedzieć powinien o liturgii.
Wszystkie wielkie religie świata zachęcają do stałej modlitwy o pokój, o przyjazne współistnienie między narodami, pamiętając, że pokój jest darem od Boga, który wlał w serce człowieka pragnienie pokoju i wzywa go do życia w sprawiedliwości i miłości. Osiągnięcie pokoju wewnętrznego i zewnętrznego wymaga stałej troski, której najskuteczniejszą formą działania jest modlitwa, bo sięga w głąb serca człowieka i oczyszcza jego dążenia.
Oddajemy do Państwa rąk modlitewnik, który może być inspiracją w codziennej modlitwie o pokój, a w dobie konfliktów zbrojnych, zagrożenia pokoju, ogromnym duchowym wsparciem i przewodnikiem.
Kult Męki i Śmierci Krzyżowej Pana Jezusa jest tak dawny, jak dzieje Jego świętego Kościoła. W poszczególnych epokach kult ten wyrażał się w sposób rozmaity, jak świadczy o tym historia liturgii. Nabożeństwo Drogi Krzyżowej rozpowszechniło się w średniowieczu, w łączności z wyprawami krzyżowymi. Pobożni pielgrzymi, udający się do Ziemi Świętej, odbywali w modlitewnym skupieniu drogę, po której kroczył udręczony Zbawiciel na Górę Kalwarię, miejsce swojej okrutnej śmierci na krzyżu.
Jest to biografia O. Grzegorza Ciorocha OFMConv (1962-2004) pierwszego kustosza franciszkańskiej Kustodii Rosyjskiej, wielkiego misjonarza Rosji, który zginął w wyniku zamachu pod Kobryniem na Białorusi. Jest to pierwsza publikacja opisująca w detalach realia pracy katolickich misjonarzy w Rosji od lat 90. ubiegłego wieku. Życiorys o. Cirocha: O. Grzegorz Cioroch (1962-2004) to najwybitniejszy franciszkanin XX wieku po Świętym Maksymilianie. Był wielkim misjonarzem Rosji, gdzie od początku lat 90. pod skrzydłami arcybpa Kondrusiewicza współtworzył pierwsze seminarium, odegrał kluczową rolę w odzyskaniu katedry w Moskwie, założył tam najbardziej liczące się katolickie wydawnictwo, którego ukoronowaniem było jego dzieło: wielotomowa Rosyjska Encyklopedia Katolicka (gdy Władimir Putin był u Benedykta XVI z pierwszą wizytą w 2017 r., osobiście wręczył jej 2 tomy w prezencie Papieżowi). Ojciec Cioroch jako Kustosz erygował wiele klasztorów, pociągał liczne powołania, a swoimi zaletami przyciągał zarówno moskiewską inteligencję, jak i wyznawców Prawosławia. W 2002 roku podjęto próbę ośmieszenia O. Ciorocha. Nastąpiła tzw. prowokacja moskiewska polegająca na zorganizowaniu w wynajmowanych od klasztoru pomieszczeniach domu publicznego, co zostało transmitowane przez oficjalną telewizję, jak i opisane w gazecie Komsomolskaja Prawda. Za całą akcją, obliczoną na całkowite zdyskredytowanie o. Ciorocha, jak i wszystkich katolików w Rosji, stała wg przesłanek FSB, a nitki korzyści wizerunkowych z prowokacji prowadzą do rosyjskiej cerkwi, której ówczesnym szefem dyplomacji był późniejszy patriarcha Cyryl. O. Grzegorz Cioroch nie załamał się i udało mu się oczyścić wizerunek tak silnie nadszarpnięty medialnie wobec ludzi i w Radzie Generalnej Związku Dziennikarzy Rosji. Wstawił się za nim min. najsłynniejszy rosyjski dysydent, założyciel Memoriału, Siergiej Kowalow. Kolejne miesiące upływały na ciężkiej i dynamicznej pracy misyjnej, jednak pojawiły się przeszkody. Nieznani sprawcy zastraszali, wybili w klasztorze szyby, śledzili ojca Ciorocha, podsłuchiwali zakonników, by wreszcie w pierwszej połowie 2004 roku grozić, że nie wróci on z urlopu żywy (co się finalnie dokonało w lipcu tego roku). Ojciec Cioroch przez długi czas ufał swojemu uczniowi XX, który świetnie potrafił rozpracować oczekiwania o. Ciorocha i długo udawał oddanego Kościołowi zakonnika. Gdy o. Cioroch się zorientował, że nie jest to uczciwy zakonnik, było już zbyt późno. Między innymi o. XX współodpowiada za skłócenie ojca Ciorocha z Kurią Generalną w ostatnich miesiącach życia. Skutek był taki, że gdy o. Grzegorz pojechał na ostatni urlop do Polski na początku lipca 2004 r. wiedział o grożącej śmierci, jednak nie miał do kogo w zakonie zwrócić się o pomoc (jedyne co proponowała Kuria Generalna pod wypływem dziesiątek donosów XX to przymusowe leczenie psychiatryczne, niesprawiedliwe i poniżające w tym wypadku zdrowego człowieka). W drogę powrotną z Polski o. Cioroch udał się sam samochodem, kierując się na przejście graniczne pod Kobryniem na Białorusi. Na przejściu granicznym został przetrzymany, a jego auto na godzinę zostało zabrane gdzieś na bok przez dwóch mężczyzn, pod pretekstem kontroli. Ojciec Grzegorz wykonał telefon do współbrata w Petersburgu mówiąc, że być może teraz się wydarzy jego zabicie. Godzinę później już nie żył. Bezpośrednią przyczyną było zderzenie z pordzewiałym, nieużywanym już wówczas, mlekowozem GAZ-53, który stał na obwodnicy Kobrynia. Niestety rodzina zakonna nie zadbała ani o zgłoszenie do prokuratora tej śmierci 42-letniego wybitnego misjonarza, ani o przeprowadzenie sekcji zwłok, ani też o zabezpieczenie wraku samochodu który porzucili na policyjnym parkingu w Kobryniu; rozpuszczając jednocześnie kłamliwe wersje o śmierci, jako o zwykłym wypadku samochodowym, nie mając do tego żadnych przesłanek.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
