Już po raz siódmy Elżbieta Dzikowska zaprasza nas na wyprawę do ciekawych, ale często nieznanych miejsc w Polsce. Tym razem trasa wiedzie między innymi przez Mazowsze, Podlasie, Pałuki, Żuławy czy Podhale. Będą na niej zatem nadbużańskie synagogi wzniesione obok cerkwi i kościołów we Włodawie i Kodniu, będą przepiękne polichromie w drewnianych kościółkach w Orawce, Trybszu czy Tarnowie Pałuckim, będą ruiny zamków w Czersku, Międzygórzu czy Łagowie. Droga poprowadzi też w Świętokrzyskie, do Klimontowa z jego monumentalną kolegiatą św. Józefa, a potem do Zalipia słynącego z malowanych kwiatów zdobiących chaty i nie tylko. W Skierniewicach będzie można przysiąść na chwilę na ławeczce Czesława Niemena, a następnie udać się do Siedlec, żeby zobaczyć niezwykłe dzieło jedyny w Polsce obraz autorstwa hiszpańskiego malarza El Greca. Ostatnim etapem podróży będą Żuławy, czyli dawna kraina holenderskich osadników, menonitów, po których zostało kilkanaście charakterystycznych domów podcieniowych, kilka cmentarzy i dwa wiatraki przemiałowe Wraz z Autorką zapraszam Państwa do lektury siódmego tomu Polski znanej i mniej znanej. I do zwiedzania Polski też.
BENEDYKT XVI Jego dziesięć ulubionych tematów to najnowszy album fotograficzny Grzegorza Gałązki. Poprzez zdjęcia ze spotkań oficjalnych i publicznych po te zwyczajne i bardzo osobiste i prywatne pozwala pełniej poznać postać Benedykta XVI. Ciekawostką jest powrót do pontyfikatu papieża teologa poprzez przypomnienie dziesięciu ważnych tematów, które podejmował papież Benedykt XVI przez osiem lat kierowania łodzią Piotrową. W albumie Grzegorz Gałązka prezentuje jedne z najpiękniejszych zdjęć ze swojego przebogatego archiwum. Dla miłośników papieża seniora album ten będzie pięknym przypomnieniem wielu niezapomnianych wydarzeń, a dla sceptyków odkryciem prawdziwego ciepłego i serdecznego jego oblicza.
Zapraszam Państwa na wystawę i do katalogu Wyszyński Pater Patriae, których intencją jest przypomnieć i wizualnie ukazać tego wielkiego Polaka wyniesionego współcześnie na ołtarze. Na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat stał się on dla wielu rodaków wzorem człowieka i kapłana stojącego na straży wiary i moralności chrześcijańskiej, a także wzorem patrioty. Stał się po prostu używając starożytnego idiomu łacińskiego przysługującego najwybitniejszym Pater Patriae, Ojcem Ojczyzny. Całe swoje pasterskie posługiwanie oddał służbie człowiekowi, dążąc do jedności Kościoła z narodem, za co potomni w dowód uznania nazwali go Mężem Stanu i Prymasem Tysiąclecia. Piszę ten wstęp o błogosławionym kardynale Wyszyńskim, mając przed sobą ponad sto prac twórców, którzy z perspektywy czasu, jaki przebyliśmy, czekając na jego beatyfikację, wyrazili obrazem, metaforą, intuicją, artystycznym zamysłem swoje postrzeganie kardynała Wyszyńskiego. Zarówno oni, jak i ja z tym, że w moim przypadku w sensie literackim pragniemy ukazać Wyszyńskiego jako kogoś, kto został nam dany przez Boga jako prorok na trudne czasy.Album prac wybitnych artystów zgromadzonych w tej książce, postrzega prymasa w jego prorockich cechach: oddany tylko Bogu (Soli Deo); odważnie przeciwstawiający się niesprawiedliwości i złu (Non possumus); kroczący przez całe swe życie drogą cierpienia (Via Dolorosa); bezgranicznie ufający Matce Bożej (Per Mariam); ojciec narodu i duchowy przywódca w czasach zniewolenia (Pater Patriae); z uporem realizujący przez życie zasadę miłości i miłosierdzia względem wszystkich, także swoich wrogów (Caritas et Misericordia).Jan Paweł II powiedział kiedyś: Oby Kościół i naród pozostał mocny dziedzictwem Stefana kardynała Wyszyńskiego. Obyto dziedzictwo trwało w nas. Co to oznacza? Oznacza wejście w posiadanie skarbu naszej chrześcijańskiej kultury, której najważniejszymi czynnikami są: wiara przekazana przez ojców, godność człowieka i poszanowanie jego podstawowych praw, wartość i znaczenie przyznawane rodzinie, miłość Ojczyny i zawierzenie Matce Bożej. Kulturowe i artystyczne dziedzictwo tak respektowane w życiu Prymasa Tysiąclecia jest współcześnie wielkim wyzwaniem także dla twórców, by określali naszą tożsamość i przypominali o chrześcijańskim świadectwie piękna. Artyści bowiem poprzez swoje dzieła porozumiewają się z innymi. Co więcej potrzebujemy artystów, aby pokazywali nam historię nieco inaczej, zamysłem swojego serca i talentu, wizją poetyczną, przebłyskiem światłości, która zajaśniała w ich duszy. Dobrze się stało, że życie błogosławionego Stefana Wyszyńskiego poddane zostało estetycznej kontemplacji sztuki, łącząc piękno z prawdą. Potrzebuje-my współcześnie w Polsce w dobie kryzysu wiary sztuki prowadzącej do doświadczenia religijnego. Im bardziej świat staje się mroczny i nieprzewidywalny, potrzebujemy sztuki, która daje nam oczyszczenie i za-chwyt. Ona bowiem przez tworzone piękno pozwala nam poznać smak życia i wzbudzić tęsknotę za Tajemnicą. Ks. prof. dr hab. Witold Kawecki
Ścieżka trawersująca Capu Landroncellu poprowadziła nas około stu pięćdziesięciu metrów poniżej szczytu. Później musieliśmy zejść po zdradliwych, luźnych łupkach. Szliśmy raz w górę, raz w dół skalistymi fragmentami, pokonując imponujące przełomy granitowych ścian. W pewnym miejscu musieliśmy przecisnąć się przez wąską, poziomą szczelinę. Tak wąską, że czołgaliśmy się w niej na brzuchach ciągnąc za sobą plecaki. A te plecaki, mój i Małgosi, były raczej duże. Joasia z Markiem bardziej zastanawiali się nad niezbędnym bagażem i ich plecaki wyglądały znacznie skromniej. A ty nie zrobiłeś mi tutaj żadnego zdjęcia. Jak mogłeś wypominała mi Małgosia. Bardziej myślałem o naszym bezpieczeństwie, niż o robieniu zdjęć tłumaczyłem się. Tym bardziej że szczelina znajdowała się na krawędzi potężnego urwiska. Chwila nieuwagi i mogłyby być kłopoty. Fragment tekstu
Indie ład chaosu to ciąg dalszy trójksięgu o tym subkontynencie. W Indie. Głód Boga i w Zdejmij sandały. Podróż na skraj Indii przedstawiłam podróże po Indiach południowych. Tu znajdziecie relację z podróży po Indiach północno-wschodnich. Cztery i pół tysiąca kilometrów. Pociągami, jeepami, rykszami i łodzią po Gangesie. Siedem stanów: Bengal z Kalkutą, himalajski Sikkim, Bihar, po którym kiedyś wędrował Budda, Madhja i Uttar Pradeś, a w nim porażające erotycznymi rzeźbami tysiącletnie świątynie z Khadźuraho i Waranasi, które skłaniają do refleksji o śmierci. I ostatnie dwa stany: porośnięty dżunglą Dźharkhand i położona nad Zatoką Bengalską, doświadczana huraganami Orisa, a w niej ośrodek dla trędowatych założony przez Polaka ojca Żelazka. Dziesiątki spotkań z ludźmi. Na żywo i z ich słowami, które pozostawili po sobie, odchodząc wraz ze stuleciami historii Indii. Nasza podróż po tym kraju to spotkanie z cierpieniem, ale i duchem wolności, głodem prawdy, apetytem na kolory, żarliwością muzyki, podziwem dla życia i wdzięcznością wobec ludzi. Uważam ją za wyjątkowy i godny szacunku przykład ciekawej, uczciwej, szlachetnej językowo i ideowo literatury pogranicza pomiędzy reportażem, dziennikiem, esejem, przewodnikiem. (Małgorzata Szejnert o książce)
Czy to możliwe, że Jezus, syn cieśli Józefa, przepowiedział Germanikowi, wnukowi Marka Antoniusza, śmierć, jeśli ten pojedzie do Antiochii? Czy to możliwe, że Agrypinie, żonie Germanika, wyłuszczył zasady wiary swoich przodków, zasiewając ziarno chrześcijaństwa w jej sercu? Rzymianin przenosi czytelnika w czasy potęgi Imperium Rzymskiego, czasy nieustającej i krwawej rywalizacji o tytuł cesarza, a także prowadzi za próg domu Marii, Józefa i Jezusa. Historia milczy na temat spotkania wielkiego rzymskiego wodza z synem cieśli, ale jeśli coś zostało przemilczane, nie znaczy, że się nie wydarzyło
Szósty tom w serii Spotkać się w Słowie zawiera komentarze do Ewangelii przewidzianych w liturgii Mszy Świętej w sierpniu, wrześniu i początkach października. W każdym z tych miesięcy znajdziemy święta i uroczystości maryjne. [] Słowo Boże jest blisko Maryi, na Jej ustach i w Jej sercu (por. Pwt 30,14), by wciąż na nowo stawało się w niej ciałem. Podobne spotkanie w Słowie może mieć miejsce w naszym życiu, gdyż każdy z nas wierzących w Chrystusa w pewnym sensie poczyna i rodzi w sobie słowo Boże, jak podkreśla Benedykt XVI w numerze 28 adhortacji Verbum Domini . To, co przydarzyło się Maryi, dokonuje się w każdym z nas, gdy słuchamy słowa Bożego, rozważamy je i strzeżemy w naszym sercu, pozwalając zarazem temu słowu kształtować nasze myślenie, mówienie i działanie. (Ze Wstępu ) Ks. Wojciech Pikor kapłan diecezji pelplińskiej, profesor nauk teologicznych, wykładowca Pisma Świętego na Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu i w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, członek Zarządu Stowarzyszenia Biblistów Polskich.
Książka adresowana jest do wszystkich, którym miłość nie jest obojętna. A obojętna być nie może, skoro dotyczy człowieka. To jest poradnik nie tylko dla młodych, wkraczający w przestrzeń intymnych uniesień. Wiele wytrwałych małżeńskich par, partnerów miłosnego związku - jak to określa autor - uczestnicząc w tej gawędzie znajdzie dużo, nawet bardzo dużo powodów do zamyśleń nad własnym życiem.
Napiórkowski Andrzej Adam, prof. zw. dr hab., paulin. Od 2001 roku kieruje Katedrą Eklezjologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, a od 2020 jest tam Dyrektorem Instytutu Teologii Fundamentalnej, Ekumenii i Dialogu. Jego badania naukowe obejmują eklezjologię integralną, problematykę chrześcijańskiego Objawienia, mariologię i ekumenizm. Członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 20022008 pełnił funkcję rektora Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Paulinów w Krakowie oraz przeora klasztoru Na Skałce. Autor wielu książek oraz dziesiątek publikacji. Jak wspaniałym i mądrym sposobem jest to udzielanie się Trójjedynego Boga w przestrzeni kościelnej! Ten niezwykły dar Kościoła w którym znajdują się Słowo Boże, zasady moralnego postępowania, wychowanie, edukacja, kultura, sztuka, praktyczna miłość bliźniego, sakramenty, liturgia, a nade wszystko Eucharystia jako droga zbawienia pozostaje dla nas wciąż tajemnicą. Nie możemy zapominać, że jest to podwójne misterium. Dlaczego? Gdyż Kościół to wspólnota Bosko-ludzka. Bóg Ojciec i Syn Boży, i Duch Święty są misterium. Ale i każdy człowiek jest pewnym misterium, choćby ze względu na obraz i podobieństwo Boże (wynikające z aktu stworzenia) oraz ze względu na bycie przybranym synem i córką Boga (wynikającą z aktu odkupienia). Czyż spotkanie się tych dwóch misteriów nie będzie tajemnicą przerastającą ludzkie poznanie? Książka Podwójna tajemnica Kościoła jest nie tylko oszczędną w słowach jego apologią i uwiarygodnieniem wobec nadmiernej dziś socjologizacji Kościoła, ale i gorącym zaproszeniem do wejścia w tajemnicę Trójcy Świętej oraz do zadumania nad tajemnicą życia człowieka, jego sensu i celu.
Komiks na podstawie książki: "Historia o niemym wole. Święty Tomasz z Akwinu", tłum. Magdalena Orłowska, ilustracje Carolina Martinez Cacaras. Proponujemy czytelnikom komiks przybliżający postać i życie św. Tomasza z Akwinu w zabawny sposób. Publikacja przedstawia najważniejsze momenty z życia człowieka, który był dzieckiem swoich czasów, a jego dorobek i nauczanie są aktualne również dzisiaj. Sporo dowiemy się o świętym w sposób przyjazny, bez erudycyjnych cytatów, za to dzięki ilustracjom przedstawiającym życie Tomasza z Akwinu od dziecka i młodzieńca do dorosłego mężczyzny: nauczyciela, mistyka i świętego.
Piękny ślub, panna młoda w białej sukni i pan młody w eleganckim garniturze. Kościół pełen gości i na koniec „Marsz weselny” Mendelssohna. A potem żyli długo i szczęśliwie… To tylko ostatni kadr z komedii romantycznej, bo prawdziwe życie dopiero się zaczyna. Oto książka „Szczęście we troje. Rozmowy z małżeństwami”, w której siedem par dzieli się swoim życiowym doświadczeniem i receptą na stworzenie szczęśliwego małżeństwa. Mają dzieci, wnuki, a w jednym przypadku nawet i prawnuki. Są wśród nich rodzice biologiczni, ale też adopcyjni i zastępczy. Jest też para, która dopiero rozpoczyna małżeński staż, więc wszystko przed nimi. Nie są to idealne małżeństwa, niedościgłe wzorce, ale zwykli ludzie, którzy mierzą się – jak każdy z nas – ze swoimi słabościami, wadami, wzlotami i upadkami. Przeżyły różne dramaty i cierpienia, takie jak utrata lub niepełnosprawność dziecka, bankructwo czy zdrada. Co więc sprawia, że każdego dnia pokonują życiowe burze i wypływają na spokojne fale? Oni znają ten sekret. Teraz dzielą się nim z Czytelnikami.
Zebrane w książce porady i przepisy na nalewki pochodzą z... wszystkąd! Jako chemik technolog środków spożywczych z wykształcenia i z racji przez wiele lat uprawianego zawodu z własnej ciekawości "od zawsze" zbierałem takie przepisy i zazwyczaj w zaciszu domowym je wypróbowywałem oraz modyfikowałem według gustu własnego oraz bliskich. Kilka ulubionych robię co roku nadal... Podczas niemal półwiecza tej pasji nie obyło się bez wizyt w bibliotekach miejskich, uniwersyteckich czy diecezjalnych oraz buszowania w całkiem prywatnych, domowych księgozbiorach, grzebania w najprzeróżniejszych źródłach i to nie tylko książkowych, czasem wpadł mi w ręce jakiś przepis w utkanej pożółkłymi karteluszkami czyjejś "księdze domowej", w gazecie, a czasem zanotowałem coś w trakcie biesiady długopisem na przygodnym świstku lub z braku papieru na... dłoni.
Arkady Fiedler był porucznikiem rezerwy. We wrześniu 1940 roku został korespondentem wojennym przy polskich oddziałach lotniczych w Wielkiej Brytanii.W czasie wojny, w Londynie, ukazała się najsławniejsza z jego książek - "Dywizjion 303", a także "Radosny ptak drongo", czyli relacja z wyprawy na Madagaskar.Po wojnie, w roku 1946 Fiedler wrócił do polski i kupił dom w Puszczykowie pod Poznaniem, gdzie zamieszkał ze swoją sprowadzoną z Londynu rodziną- żoną Marią z domu Maccariello (narodowości włoskiej) oraz synami: Markiem i Arkadym Radosławem.Obecnie w tym domu mieści się muzeum-pracownia pisarza.
Tom piąty w serii Spotkać się w Słowie zawiera komentarze do codziennej Ewangelii przewidzianej w liturgii słowa od X do XVIII tygodnia okresu zwykłego. Wyjaśnienia uwzględniają również Ewangelie przewidziane na przypadające w tym okresie uroczystości i święta Pańskie oraz wspomnienia świętych. Zastosowany w lekturze Ewangelii klucz narracyjny pozwala nie tylko na wyjaśnienie kluczowych elementów danego tekstu, ale również na jego aktualizację. Komentarze służą pomocą wszystkim w osobistej lekturze Ewangelii, stanowią wsparcie dla osób praktykujących codzienne lectio divina oraz źródło inspiracji kaznodziejskich.
Jako chrześcijanie nie powinniśmy pytał się jedynie: jak mogę zbawił siebie samego? Powinniśmy również pytał siebie: co mogę zrobił, aby inni zostali zbawieni i aby również dla innych wzeszła gwiazda nadziei? Wówczas zrobię najwięcej także dla mojego własnego zbawienia. Benedykt XVI Jeśli ktoś poświęca swoje życie, by bezpośrednio czy po-średnio pracował nad zbawieniem dusz i dochodzi do takiego oderwania od siebie, że - nie zaniedbując pracy nad swym uświęceniem - zapomina o sobie do tego stopnia, że innym oddaje zasługi swoich prac, modlitw i cierpień, taka bezinteresowna dusza ściąga na świat obfite łaski. Sama zaś dochodzi do wysokiego stopnia świętości, wyższego aniżeli mogłaby osiągnął, myśląc tylko o swym własnym postępie. (...) Nie lękajcie się. Ja jestem mocą i tej mocy wam udzielę. Jestem miłością i tą miłością was podtrzymam. Nie zostawię was samymi! Jezus do siostry Józefy Menendez
Książka składa się z krótkich historii z życia misjonarza posługującego w dalekiej Rosji. Każdy jej rozdział można czytać osobno, a ocenę poruszanych tematów autor pozostawia czytelnikowi. Ojciec Ruksztełło pokazuje, jak wielkim strumieniem potrafi wlewać się Boża łaska wszędzie tam, gdzie panuje bieda materialna i duchowa. Historie przedstawione w książce mogą pomóc obudzić tak potrzebną dziś empatię, zwłaszcza w przypadku osób zagubionych we współczesnej cywilizacji.
O.Grzegorz Ruksztełło CSsR – (ur. 1966) redemptorysta, który wyjechał w 1993 roku do Rosji do pracy misyjnej. Założyciel zespołu misyjnego „Wschód”. W pierwszych latach posługi zajmował sie? jako proboszcz odbudowa? parafii i kos´cioła pod wezwaniem Matki Boz˙ej Loretan´skiej w Orenburgu, a w 1996 roku załoz˙ył tam Kolegium Teologiczne. Pełnił funkcje: prezydenta Caritasu orenburskiego obwodu, wikariusza biskupiego diecezji saratowskiej, odpowiedzialnego za pomoc humanitarna? m.in. w czasie wojny w Czeczenii, ekonoma w seminarium diecezjalnym w Petersburgu, a do 6 paz´dziernika 2020 roku proboszcza parafii pod wezwaniem Matki Boz˙ej Nieustaja?cej Pomocy w Pioniersku. Obecnie znów służy w Rosji – w Penzie.
Każdy człowiek snuje swoją niepowtarzalną opowieść, przemierza drogę, która od chwili narodzenia ciągnie się aż po ziemski kres jego istnienia. W tę opowieść wpisana jest historia spotkania z Bogiem, odkrycie niepowtarzalności osoby ludzkiej, dzieje człowieczej miłości, odkrywanie prawdy, twórczość i praca, zabieganie o dobro. Wpisane w nią są również ludzkie błędy i upadki. Szkieletem konstrukcyjnym tej opowieści, a zarazem drogowskazem czy zbiorem zasad, dzięki którym człowiek może sprawnie poruszać się po tej drodze i osiągnąć jej cel, są poznanie i doświadczenie Boga, wiara w Niego. W książce, którą Czytelniku bierzesz do rąk, pragnę przybliżyć Ci tę niezwykłą drogę oraz opisać sposoby jej przemierzania.
JAROSŁAW PIŁAT – katolicki ksiądz, przez całe życie związany z Warszawą. Wykształcenie zdobywał w Warszawie, Paryżu i Rzymie. Duszpasterz posługujący w wielu środowiskach stolicy, przez pewien czas proboszcz dużej miejskiej parafii, szczególnie oddany służbie rodzinom katolickim oraz posłudze konfesjonału. Wieloletni wykładowca w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego (Stefanianum) w Warszawie. Pedagog – założyciel, współzałożyciel i inicjator kilku szkół i przedszkoli katolickich.
Intelektualnie zafascynowany duchowością chrześcijańską. Szczególnymi obszarami jego obecnej refleksji są podstawy i rozwój życia duchowego, duchowość kapłańska, mistyka łacińska i tematyka oczyszczeń duchowych oraz proces uświęcenia. Autor niedawno wydanej książki „Życie w cieniu pandemii. Tajemnica przemijania“ (2021), wznowionej, a niezwykle aktualnej „Oddać się Bogu i ludziom. Duchowość kapłańska w ujęciu kardynała Stefana Wyszyńskiego” oraz dwóch tomów – „Adwent” (2021) i „Wielki Tydzień i Oktawa Wielkanocy” (2022), które ukazały się w ramach cyklu „Komentarze duchowe na każdy dzień”.
Stawianie baniek jest metodą leczenia znaną od tysięcy lat, sprawdzoną i stosowaną
w medycynie ludowej od wielu pokoleń.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej, gdy doskwierał niedostatek leków i technicznego wyposażenia medycznego, bardzo często wracano do tego prastarego sposobu leczenia. W miarę poprawy sytuacji materialnej, stawianie baniek szło jednak stopniowo w zapomnienie, mimo że – umiejętnie stosowane – stanowi skuteczną i często bardzo szybko działającą metodę leczenia. Można ją stosować samodzielnie lub w połączeniu z innymi metodami medycyny naturalnej, a w wielu przypadkach także jako uzupełnienie leczenia konwencjonalnego.
Żyjemy w czasach, w których alarmująco rośnie liczba drobnoustrojów opornych nawet na najsilniejsze antybiotyki. Wielu uczonych uważa, że przyczyną tego jest nadmierne stosowanie antybiotyków, a w związku z opisanym zjawiskiem często muszą być one zastępowane innymi, coraz silniejszymi medykamentami. Wady tej nie posiada stawianie baniek, które jest metodą prostą w użyciu, pewną w stosowaniu i nie wymagającą zażywania leków.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
