Jestem bowiem o was zazdrosny Boską zazdrością (2 Kor 11,2).
Zazdrość, pożądanie, chęć posiadania tego, czego dostać nie możemy – to uczucia towarzyszące ludziom od zawsze. Czy jednak istnieje „dobra” zazdrość skłaniająca do zdrowej rywalizacji, a nie postawy rozgoryczenia z powodu tego, że komuś innemu lepiej się powodzi? W jaki sposób zazdrość małżeńska może służyć umocnieniu wzajemnej więzi i stać się wyrazem troski? Czy dobrze przeżywana zazdrość rozwija, a nie niszczy człowieka? A może – jak uważa współczesna medycyna – wpływa negatywnie na nasze zdrowie fizyczne, a przez to skraca nasze życie?
Danuta Piekarz w znakomity sposób interpretuje i opisuje zachowania znanych postaci z Biblii. Odnosi ich zachowania do teraźniejszości oraz bliskich nam postaw, patrząc nie tylko z perspektywy wiary, ale także współczesnej psychologii. Tłumaczy ponadto co to znaczy, że Bóg jest Bogiem zazdrosnym.
Zazdrość mówi nam o nas dużo więcej, niż mogłoby się to wydawać; ta wada może odsłonić nam wiele prawdy, której nigdy w sobie nie odkryliśmy. Warto więc przyjrzeć się zazdrości, która, jak zobaczymy, niejedno ma imię.
Danuta Piekarz – biblistka i italianistka, wykładowca w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Polskiej Prowincji Dominikanów. W latach 2008-2013 była konsultorką Papieskiej Rady ds. Świeckich. Opublikowała kilkanaście książek i artykułów o tematyce biblijnej i językoznawczej.
Prezentowana monografia jest próbą całościowego ujęcia myśli uczonego, o którym mowa w tytule. W związku z tym ma charakter biografii z elementami analizy historiograficznej. Została sporządzona przede wszystkim w perspektywie uprawiania historii kultury. Zawiera swoistą mapę dorobku naukowego, obraz mentalności i humanistycznych przekonań J. Pasierba na tle klimatu kulturowego Polski i Europy XX wieku. Powstała jako analiza wybranych archiwaliów, publikacji prozatorskich i wywiadów uczonego – przechowywanych przez archiwa polskie i zagraniczne, państwowe i kościelne, wyższych uczelni, w których studiował i pracował – a także w oparciu o materiały z archiwów stacji radiowych i telewizyjnych. Książka składa się z trzech części. W pierwszej zawarto charakterystykę myśli teologicznej w XX w. oraz przegląd propozycji metodologicznych w zakresie badań nad kulturą, w tym sztuką. W drugiej omówiono myśl J. Pasierba z zakresu teologii, historii sztuki oraz kultury. W ostatniej części ukazano teoretyczne i praktyczne wnioski w celu ukazania miejsca J. Pasierba w rozwoju kulturowo-intelektualnym Polski i Europy.
Publikacja jest kontynuacją tomu pierwszego, który ukazał się w 2019 roku (https://marszalek.com.pl/sklep/pl/glowna/4216-janusz-stanislaw-pasierb-teolog-historyk-sztuki-teoretyk-kultury-t1.html).
Książka ""Święty Józef. Patron naszych czasów"" w bardzo przystępny, a równocześnie literacko atrakcyjny sposób przybliża historyczną i duchową sylwetkę św. Józefa: oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, opiekuna Jezusa Chrystusa, głowy Świętej Rodziny. Opierając się na Piśmie Świętym i tradycji wiary, a także nawiązując do wyobrażeń artystycznych, autor w kolejnych rozdziałach przedstawia poszczególne okresy i wydarzenia z życia św. Józefa i zarazem Świętej Rodziny oraz ich znaczenie teologiczne dla każdego katolika. Niezwykle wartościowa i pouczająca lektura dla wszystkich, którzy pragną lepiej poznać i zrozumieć zewnętrzne i wewnętrzne życie tej bardzo ważnej postaci z historii zbawienia.Ksiądz Moritz (Maurycy) Meschler urodził się w 1830 r. w Brigu (Szwajcaria), zmarł w 1912 r. w Exaeten (Holandia). W 1850 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Niemczech. Studiował retorykę, filozofię i teologię. W 1862 r. wyświęcony na księdza, pełnił w zakonie jezuitów odpowiedzialne funkcje: magistra nowicjatu, prowincjała, asystenta generała, kierownika duchowego i pisarza. Opublikował wiele poczytnych prac o tematyce religijnej. Należał do najwybitniejszych pisarzy ascetycznych. Był to umysł bardzo gruntowny i niezmiernie jasny, a przy tym pełen polotu i wrażliwości na wszelkie piękno. Posiadał wielkie doświadczenie życiowe oraz głęboką znajomość świata i dusz.
Przejdź kryzys z nadzieją Czy rozczarowani postawą wielu ludzi Kościoła nadal jesteśmy w stanie funkcjonować w nim jak dotychczas? Jak w dzisiejszych czasach wytrwać w wierze i nie stracić nadziei? Co robić, gdy ze wspólnoty odchodzą cenieni duchowi przewodnicy? Jak pokochać to, co się ma, i zaufać, że nasze przewidywania, nasze widzenie świata, nasza logika są nieporównywalne z mocą i trwałością Słowa Bożego?
W ciemno za światłem to zapis odważnej rozmowy Marcina Jakimowicza z ojcem Tomaszem Nowakiem OP. Bez lukru, prywatnie i szczerze o polskim Kościele i próbie przezwyciężania każdego kryzysu wspólnie z Bogiem. To książka dla tych, którzy szukali nieskalanego Kościoła, a zderzyli się z murem grzechu, małości i egoizmu. Rozmówcy pokazują, jak zamienić rozgoryczenie i bolesny zawód w błogosławieństwo. Opowiadają o leku na lęk, o ogromnej mocy przebaczenia i o tym, że słowa „Gdzie wzmaga się grzech, tam jeszcze obficiej rozlewa się łaska” (por. Rz 5,20) nie są żadną pobożną metaforą.
W „dzisiaj” zawiera się istota chrześcijaństwa. U Boga, który jest ponad czasem, jest wieczne „teraz”. Teraz jest chwila naszego zbawienia. Staram się nie martwić o to, co nadchodzi…
Tomasz Nowak OP – kaznodzieja, przeor dominikańskiego klasztoru w Łodzi i dyrektor Dominikańskiego Ośrodka Kaznodziejskiego. Wykłada homiletykę w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie. Jego wielką pasją jest głoszenie Ewangelii i muzyka, szczególnie jazz. Od lat słowem i muzyką wspiera projekty związane z modlitwą uwielbienia, współtworzy warsztaty, rekolekcje i koncerty. Jak św. Dominik chce głosić wszystkim, wszędzie i na wszystkie sposoby.
Marcin Jakimowicz – urodził się w 1971 roku. W Dzień Dziecka. Dziennikarz „Gościa Niedzielnego”. Autor bestsellera Radyklani i kilkunastu innych książek. Absolwent prawa Uniwersytetu Śląskiego (1995). Mąż Doroty i ojciec trojga dzieci. Publikował . w „Rzeczpospolitej”, „W drodze”, „Brulionie”, „Magazynie Muzycznym RUaH”, „Liście” i „Więzi”. Interesuje go to, co mówi dziś „Duch do Kościoła”.
To nowe, uzupełnione o osiemdziesięciostronicowe wprowadzenie, wydanie opublikowanej przez CiS w roku 2015 książki Polak katolik?. Sześć lat, jakie minęło od pierwszego wydania, to czas obfitujący w ważne wydarzenia i dla świata, i dla Kościoła katolickiego, i wreszcie dla polskiego katolicyzmu, który wciąż jest przedmiotem refleksji i troski profesora Obirka. Jak sam autor pisze:
„Zachęcony przez Wydawcę, który zaproponował mi, by nie tylko wznowić moją książkę, ale i opatrzyć ją nowym wstępem, uwzględniającym najważniejsze zmiany, do jakich doszło w katolicyzmie po roku 2015 (wtedy ukazało się pierwsze wydanie), oraz ewolucję mojego spojrzenia na Kościół katolicki, zabrałem się do skreślenia kilku refleksji. Nie podejrzewałem, przystępując do tej pracy, że tych zmian zaszło aż tak dużo i to zarówno w katolicyzmie, jak i w moim postrzeganiu tego wyznania. Ze względu na fakt, że Kościół polski jest organiczną częścią globalnego katolicyzmu, postaram się opisać również, jakie miejsce dziś w nim zajmuje.
Od razu jednak wyjaśniam, że główne tezy wyrażone w książce Polak-katolik w jej kształcie z roku 2015 podtrzymuję, a opublikowana przeze mnie w 2020 roku z austriackim kolegą książka zawiera liczne dowody na to, że tak jak pisałem przed pięcioma laty, te zmiany idą w złym kierunku (Obirek, Tausch 2020). Dodam, że zwłaszcza w Polsce. To zaś kolejny ważki powód, by wskazać bardziej szczegółowo, na czym one naprawdę polegają.
Dla mnie jako autora Polaka katolika? to duża satysfakcja, że diagnoza postawiona w 2015 roku nie tylko okazała się trafna, ale w pewnym stopniu udało mi się nawet przewidzieć rozwój wydarzeń minionego pięciolecia. Moje wątpliwości co do chrześcijańskiego, a szerzej nawet i religijnego wymiaru aktywności polskiego Kościoła znalazły pełne potwierdzenie w coraz większym upolitycznieniu i zideologizowaniu tego wyznania w Polsce. [...]
W pierwszej części postaram się przedstawić przede wszystkim krytyczne głosy, jakie pojawiły się pod adresem nie tylko katolicyzmu polskiego, ale w ogóle archaicznej struktury tego wyznania chrześcijańskiego, które przeżywa bodajże największy kryzys w swojej historii. To kryzys o wiele głębszy nawet niż Wielka Schizma i podział na chrześcijaństwo Wschodnie i Zachodnie w 1054 roku, czy też powstanie Kościołów reformowanych w XVI wieku.
W XXI wieku kwestionowane są podstawowe struktury katolicyzmu łącznie z instytucją kapłaństwa i władzy hierarchicznej, czyli kluczowe elementy tej doktryny obowiązujące niemal niezmiennie od edyktu mediolańskiego z roku 313. Czy katolicyzm przetrwa obecny kryzys, trudno przewidzieć; na pewno natomiast, jeśli mu się to nie uda, na jego ruinach pojawi się nowy typ chrześcijaństwa, a może w ogóle religii. Tej sprawie poświęcę drugą część wstępu, w której chcę rozważyć pewien możliwy scenariusz rozwoju nie tyle katolicyzmu, ile całego chrześcijaństwa, które musi się zmienić w świecie pluralizmu religijnego.
Katechizm Kościoła Katolickiego opowiada się obecnie za bezwarunkowym sprzeciwem wobec kary śmierci. To efekt decyzji papieża Franciszka z 2018 roku, która spotkała się z licznymi kontrowersjami. Kongregacja Nauki Wiary tłumaczyła wówczas, że mamy do czynienia z drobną korektą nauczania, nie zaś z przełomową zmianą. Jak jednak jest w rzeczywistości? Czy powinniśmy w tym przypadku mówić o ewolucji, czy raczej o rewolucji? A może obserwujemy powrót do ewangelicznego radykalizmu pierwszych wieków chrześcijaństwa? Jakie racje zdecydowały o przyjęciu przez Kościół skrajnego abolicjonizmu? Na ile wynika on z akceptacji poglądów formułowanych w filozofii czy naukach penalnych, a na ile jest rezultatem refleksji teologicznej w łonie samego Kościoła? Stawiając powyższe pytania, Tomasz Snarski przybliża specyfikę katolickiego abolicjonizmu. Konfrontuje nauczanie Kościoła z argumentacją sporu na temat kary śmierci w nauce prawa karnego i filozofii. Wiąże się z tym szereg kolejnych kwestii. Jakie znaczenie ma potępienie moralne kary śmierci przez Kościół dla tradycyjnego rozumienia kary kryminalnej i sprawiedliwości? Czy spór między przeciwnikami a zwolennikami kary śmierci zostanie kiedykolwiek rozstrzygnięty? Czy prawo karne może i powinno podzielać wartości ewangeliczne? I czy jest w nim miejsce na przebaczenie oraz miłosierdzie? Wzajemne uwikłanie prawa karnego, teologii i filozofii każe także na nowo zadać podstawowe pytanie o postawę chrześcijan (i nie tylko) wobec najbardziej okrutnych i niebezpiecznych przestępców.
Na katolickim podwórku pobożność maryjna bywa bardzo rozdmuchana. Fruwa sobie w oderwaniu od jakiegokolwiek namysłu nad rolą Maryi w Bożym planie. Z drugiej strony daje o sobie znać także minimalizm maryjny - często owoc kompleksów przed braćmi protestantami. Rzekomo w radykalnym ""tak"" dla Chrystusa nie ma już miejsca na ""tak"" dla Jego Matki. Są w końcu również tacy, którzy ""tolerują"" naukę Kościoła, ale ani ich ona grzeje, ani ziębi. Pozostają obojętni, bo nie pojęli daru, jaki Bóg im składa w Maryi.""Z pewnością przeczytanie tej wyjątkowej książki zadziwi wszystkich! Czytelnik nie raz wykrzyknie: ""nigdy w ten sposób nie patrzyłem na Maryję!"". Tradycyjne prawdy wiary zostały przez autora ukazane w obrazowym języku zrozumianym dla dzisiejszego czytelnika. Lektura obowiązkowa nie tylko dla katolików, ale także dla protestantów o otwartym sercu i umyśle. Idealna na prezent dla znajomych, którzy nie rozumieją nauczania Kościoła.""
Święty Józef nasz przemożny OpiekunKażdego roku do Narodowego Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu ze wszystkich stron kraju napływają świadectwa wysłuchanych próśb i otrzymanych łask. Publikujemy je w kolejnym, czwartym tomie Cudów św. Józefa. Nadesłane podziękowania potwierdzają, że wstawiennictwo Oblubieńca Maryi jest niezwykle skuteczne. Każdy, kto zawierza mu swoje życie, ma gwarancję, że w obliczu rozmaitych trudności zawsze będzie mógł liczyć na jego czułą ojcowską opiekę.Wielkim cudem jest uzdrowienie Pawła, u którego dwa lata temu wykryto guza mózgu glejaka. Po dwukrotnej operacji, radioterapii i chemioterapii wszystko jest już dobrze, co potwierdziło ostatnie badanie. Wierzę mocno, że św. Józef opiekun rodzin i ojców wstawił się za Pawłem, który również jest ojcem i głową rodziny. TeresaModlitwaO święty Józefie, okaż się ojcem także i nam i prowadź nas na drodze życia. Wyjednaj nam łaskę, miłosierdzie i odwagę i broń nas od wszelkiego zła. Amen.W książce znajdziesz świadectwa cudów oraz listy czcicieli adresowane do św. Józefa, a także list apostolski Patris corde napisany przez Papieża Franciszka z okazji 150. rocznicy ustanowienia Świętego Józefa patronem Kościoła powszechnego. Ojciec Święty, publikując ten list, ogłosił jednocześnie rok 2021 Rokiem Świętego Józefa.
Piotr rzekł do Marii: ""... Nauczyciel miłował Cię inaczej niż pozostałe kobiety. Powtórz nam słowa, ktore Ci powiedział... i co nie jest nam znane"".Od odkrycia manuskryptów z Nag-Hammadi corpus ewangelii wzbogacił się o fascynujące teksty przypisywane Tomaszowi, Filipowi a nawet Piotrowi. Wśród nich ewangelia Marii jest jedynym tekstem, za którego autora uznaje się kobietę. Spisana około roku 150 jest cennym świadectwem pierwotnego chrześcijaństwa - tradycji, do której prowadzi nas przekład ortodoksyjnego teologa i filozofa Jeana-Yves'a Leloupa.Miriam z Magdali, inaczej Maria Magdalena, kobieta będąca pierwszym świadkiem Zmartwychwstania przekazuje w niej tajemne nauki objawione jej w widzeniu. Grzesznica z Ewangelii kanonicznych ukazuje się tu jako bliska przyjaciółka Jezusa, której zawierzono słowa nieznane nawet apostołom...
Kto nie wierzy w Boga, uwierzy we wszystko – ta myśl nigdy nie była bardziej prawdziwa niż w XXI wieku. Ileż to osób po odrzuceniu Boga gotowych jest zaakceptować każdy zabobon, najbardziej złudną utopię, z gruntu niewiarygodną manipulację. Dlatego coraz głośniej mówi się o wielkim kryzysie zachodniej, chrześcijańskiej cywilizacji – znanej kiedyś pod dumną nazwą Christianitas – albo zgoła o jej upadku. Znakiem najwyższego przejawu kultury zachodniej były dwa pojęcia stanowiące tytuł tej książki: katedra i uniwersytet. Czyli wiara i rozum. To symbioza katedry i uniwersytetu doprowadziła cywilizację zachodnią do swych największych osiągnięć. W rozdzieleniu wiary i rozumu upatruje Autor zasadniczą przyczynę obecnej degrengolady nauki, ale i słabości Kościoła. Opisuje ten proces na przestrzeni wieków, tak na przykładzie całej Europy, jak i Polski.
Kto wysoko zajdzie, ten może i boleśnie upaść. Taki upadek opisuje prof. Grzegorz Kucharczyk, jeden z najbardziej błyskotliwych polskich erudytów i publicystów, autor wielu głośnych książek. W dobie, gdy postnowocześni „naukowcy” demolują humanistykę, i to na czcigodnych uniwersytetach, Autor nie boi się powiedzieć, że mamy do czynienia z czystą głupotą. Rozjaśnia umysły i wykazuje marność fundamentów zgenderyzowanej nauki. Utopijny gmach budowany na takich fundamentach w pewnym momencie musi runąć z hukiem – oczywiście na nasze głowy.
Grzegorz Kucharczyk włącza się w nurt głosów rozsądku dowodzących, że współczesna narracja medialna i historyczna idzie wbrew prawdzie i wolności. Wykazuje jak kryzys wiary zawsze pociąga za sobą kryzys rozumu. Co bowiem stało się z człowiekiem, że np. posługując się wyszukanym aparatem naukowym za pierwszego czarnego prezydenta USA uznaje Billa Clintona?! Jak udowodnić, że Sokrates nie był Murzynem, a Arystoteles złodziejem – bo tak ci wielcy myśliciele są przedstawiani na wielu zdawałoby się poważnych uniwersytetach! Na te i wiele innych prowokacyjnych zagadnień, na agresywnie szerzący się nihilizm i relatywizm, znajdziemy odpowiedź w publikacji „Katedra i uniwersytet. O kryzysie i nadziei chrześcijańskiej cywilizacji.” Prof. Kucharczyk w tej pięknie i bogato ilustrowanej książce nie poprzestaje tylko na diagnozie. Podsuwa także odpowiedzi na pytanie: co dalej? Okazuje się bowiem, że to właśnie w Polsce może się obudzić ruch, który powie „stop” postnowoczesnemu szaleństwu. Mamy ku temu wszystkie potrzebne narzędzia i kadry.
Książka włącza się w nurt publikacji Białego Kruka stających twardo w obronie zasad i dorobku zachodniej, chrześcijańskiej cywilizacji. Naszej cywilizacji.
Rozalia uświadomiła sobie, że ona ludzi bardzo kocha, szczerze, bez obłudy. I rzeczywiście: bliźnim służyła chętnie i bardzo się cieszyła, gdy mogła im w czymkolwiek pomóc. Do chorych podchodziła z nastawieniem apostolskim, starając się dobrocią i życzliwą zachętą sprowadzić tych biednych ludzi ze złej drogi, wpłynąć na ich szczere i trwałe nawrócenie. Do pacjentów na sali sprowadzała w porę kapłana. Podczas jej dyżurów przez prawie 20 lat żaden nie umarł bez sakramentów świętych. Słowem i żarliwą modlitwą dążyła do ich szczerego pojednania się z Bogiem. Poruszająca historia Rozalii Celakówny (1901-1944) - pielęgniarki i mistyczki, która nie wahała się poświęcić swojego życia służbie chorym na oddziale dermatologicznym w krakowskim szpitalu św. Łazarza. Pragnęła być klaryską, jednak dla pacjentów zrezygnowała z powołania zakonnego, widząc w tym wolę Bożą. Wizje religijne, których doświadczała, pomagały jej osiągnąć wyjątkową bliskość z Chrystusem. Odpowiadając na Jego wolę, została apostołką Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa.ks. Władysław Antoni Kubik SJ (ur. 1931) - profesor nauk teologicznych, założyciel i kierownik Instytutu Kultury Religijnej oraz Sekcji Pedagogiki Religijnej na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie. Pierwszy rektor Akademii Ignatianum. Od 1962 pracował w centrum katechetycznym przygotowującym podręczniki do nauki religii dla uczniów i podręczniki metodyczne dla katechetów. Autor wielu rozpraw naukowych, głównie z zakresu katechetyki i pedagogiki. Od 2007 wicepostulator procesu beatyfikacyjnego Rozalii Celakówny.
Czym jest oczyszczenie Kościoła? Czy potrzebujemy nowego Exodusu – wyjścia z niewoli? Czy Fatima to proroctwo na nasze czasy?
Wielu wielkich świętych i proroków Kościoła zapowiadało, że nadejdzie czas prawdziwego oczyszczenia. Co ważne, nie powinniśmy się tego bać. Bóg nie jest tylko Początkiem, któremu historia wypadła z rąk. Jest Alfą i Omegą, czyli dopełnieniem dziejów.
Wincenty Łaszewski, uznany mariolog przygląda się prorockim wizjom o Kościele, które przekazali nam: św. Ludwik Grignion de Montfort, św. Augustyn, św. Jan Bosko czy kard. Joseph Ratzinger. Odkrywa w nich konkretne wskazówki – koła ratunkowe ocalenia dla wierzących. Posłuszni słowu Bożemu prorocy, wizjonerzy i święci powtarzają: wszyscy chrześcijanie mają porzucić brud i powiedzieć „nie” szatanowi. Czasu jest coraz mniej.
Wincenty Łaszewski nie zapewnia nas, że Kościół na ziemi zatriumfuje nad bezbożnymi Politykami albo że skończą się skandale wewnątrz Kościoła. Prorocy, o których pisze autor, mówią coś ważniejszego: wszystkie nieszczęścia, które otaczają nas tak, jak Izraelitów stojących na Morzem Czerwonym otaczały wojska egipskie, nie są końcem. W obliczu wojny cywilizacyjnej, czarnych marszy i zamętu w Kościele książka Wincentego Łaszewskiego niesie nadzieję i pocieszenie. Jakub Jałowiczor, dziennikarz
Wincenty Łaszewski w znakomitej formie. Apokaliptyczne niekiedy obrazy przywracają nadzieję, uświadamiają, że Bóg jest z nami nawet w trudnych czasach, i pozwalają ruszyć w drogę ku ziemi obiecanej. Niesamowita książka na niełatwe czasy! Tomasz P. Terlikowski, dziennikarz, publicysta
Żyjemy w czasach błogosławionego oczyszczenia. Może boli nas to błogosławieństwo, ale w czasach choroby najcenniejszym darem jest lekarstwo przywracające zdrowie. Zostawmy tę sprawę Bogu. fragment
Wincenty Łaszewski Teolog i ceniony polski mariolog. Od wielu lat zgłębia tajemnice objawień Maryi, szczególnie koncentrując się na fenomenie Fatimy.
Nie tylko Wielki Post związany jest z myśleniem o cierpieniu, lecz ten czas daje sporo sposobów, by radzić sobie z ciężarami źródeł bólu. Dlatego autor proponuje rozważania kazań pasyjnych o przyczynach nieszczęść ludzkich – krzywdzie, nieporozumieniach, chorobie, zdradzie, samotności, śmierci.
Oprócz tych pięknych rozważań na Środę Popielcową i niedziele Wielkiego Postu książka zawiera też teksty pomocne w przeżywaniu nabożeństwa drogi krzyżowej, pierwszy odwołujący się do Listu do Kolosan i myśli A. de Saint-Exupery’ego, a drugi poetycki.
Ks. Grzegorz Stachura – autor książek o tematyce teologicznej: „Przypatrzcie się Królowi” (2006) i „Ojcze nasz. Rekolekcje” (2015), a także tomików poezji: „płaskowyż cienia” (1998), „błękit zzieleniały” (2008) i „niedożegnani” (2012). W 2013 roku za swoją twórczość otrzymał nagrodę im. ks. Janusza Stanisława Pasierba.
Niebo all inclusive
Wczasy jako przedsmak nieba, a plaża jako zapowiedź sądu ostatecznego? Czas wolny, spokój i odpoczynek? Te słowa brzmią jak coś nierzeczywistego. Współczesny człowiek nie umie odpoczywać. Wiecznie zagoniony z trudem odrywa myśli od pracy, kłopotów i codziennych stresów. A przecież Jezus mówi, by powierzyć Mu wszystkie zmartwienia, lęki i sprawy, które nas przerastają. Zachęca, by stanąć przed Nim w prawdzie i „nagości”, złapać oddech i żyć w pełni.
Komentarze do Pisma Świętego ks. Andrzeja Draguły to znakomita diagnoza współczesnego świata i człowieka, to także słowa, które mają moc i prowadzą do działania. Nie wahajmy się. Plaża zbawionych jest na wyciągnięcie ręki.
Urlop, wczasy all inclusive i plaża w ofercie last minute. Czy one mówią nam coś o rzeczach ostatecznych? Ksiądz Janusz St. Pasierb pisał: «Ludzie wakacyjni są inni niż ludzie całoroczni. Dlatego myślę, że wczasy są jakąś zapowiedzią, a zarazem eksperymentalnym dowodem na to, że zbawienie jest możliwe. Spodziewam się, że coś z wakacyjnej ciszy, oczywiście w ogromnym powiększeniu, będzie w niebie» (Czas otwarty). Czy w końcu nie modlimy się o «wieczny odpoczynek»?
Andrzej Draguła, ur. 1966 r. Ksiądz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, dr hab. teologii, profesor Uniwersytetu Szczecińskiego, kierownik Katedry Teologii Praktycznej w Instytucie Nauk Teologicznych US, członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk w kadencji 2018–2020 oraz 2020–2023, wykładowca na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu oraz w Akademii Katolickiej w Warszawie. Uprawia teologię pastoralną w perspektywie kulturowej, zajmuje się związkami między teologią a kulturą oraz werbalną i ikoniczną komunikacją religijną. Jego zainteresowania rozciągają się od historii kaznodziejstwa, poprzez zagadnienia teologii obrazu w kontekście przemian technologicznych i kulturowych, po badania nad językiem religijnym, liturgią jako rytuałem oraz sposobami obecności religii w przestrzeni publicznej. Opublikował dotychczas: Ocalić Boga. Szkice z teologii sekularyzacji (2010); Copyright na Jezusa. Język, znak, rytuał między wiarą a niewiarą (2012); Bluźnierstwo. Między grzechem a przestępstwem (2013); Emaus. Tajemnice dnia ósmego (2015); Czy Bóg nas kusi? 55 pytań o wiarę (2015), Słowo, które przenika. Kazania dla każdego (2018) oraz Kościół na rynku. Eseje pastoralne (2020). Laureat Nagrody Dziennikarskiej „Ślad” im. bp. Jana Chrapka w 2018 r. Mieszka w Zielonej Górze.
"Matka dla wszystkich. Rozważania na uroczystości, święta i wspomnienia Najświętszej Maryi Panny"
Wybrała i opracowała Aleksandra Iwanowska
Posłowiem opatrzył ks. Sławomir Kunka
Matka dla wszystkich – drugi tom maryjnego cyklu, poświęcony Matce Bożej obecnej w liturgii Kościoła w ciągu całego roku. W rozważaniach na poszczególne dni maryjne – od stycznia do grudnia – ksiądz Twardowski wpisuje kult Matki Bożej w życie współczesnego człowieka. Historyczne odniesienia splata z osobistymi doświadczeniami.
Pokazuje, że Matka Boża jest dla wszystkich, bez względu na narodowość, wiek, pozycję społeczną, przekonania i jest ponad każdym Jej wizerunkiem.
Na cykl maryjny o wspólnym tytule: Mama, mamusia, matka. Rozważania o Matce Bożej składają się trzy tomy:
- Zawsze obecna. Rozważania o życiu Matki Bożej (2020)
- Matka dla wszystkich. Rozważania na uroczystości, święta i wspomnienia Najświętszej Maryi Panny
- Jak troskliwa matka. Rozważania na nabożeństwa majowe, różańcowe oraz roraty
Jacques Le Goff (1924–2014), jeden z kilku najwybitniejszych mediewistów francuskich, przeprowadził prawdziwe śledztwo w kwestii prapoczątków chrześcijańskiej koncepcji czyśćca. Z tych fascynujących poszukiwań wyrosło dzieło, które wraz z Historią raju Jeana Delumeau (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2017) i Historią piekła Georges’a Minois składa się na francuski „tryptyk” opisujący „zaświaty”. Wynik badań Le Goffa odbiega od rozpowszechnionych przekonań, w myśl których z jednej strony o czyśćcu pisał już św. Augustyn, a przynajmniej Grzegorz Wielki w VI wieku, a z drugiej zaistniał w Kościele katolickim dopiero na soborze florenckim w XV wieku. O „ogniu oczyszczającym”, ignis purgatorius, istotnie pisano już wcześnie, lecz, jak ustalił Le Goff, czyściec-rzeczownik, purgatorium, jako „trzecie miejsce” zaświatów wszedł w obieg dopiero (już) w latach 70. XII wieku. Choć nie ma o nim mowy w Biblii ani nie uznają go inne religie poza katolicką, jako koncepcja wyrósł z zapotrzebowania epoki, dawał bowiem nadzieję żyjącym na zmianę losu ich zmarłych i zwiększał rolę Kościoła jako pośrednika w tej mierze. Idea czyśćca „zhumanizowała” ludzki los wobec perspektywy wiecznego potępienia, ale jednocześnie doprowadziła do kryzysu w Kościele jako ideowa podstawa nadużyć aż po proceder płatnych odpustów. Le Goff kończy badania na Boskiej komedii Dantego, lecz sensem swych poszukiwań czyni aktualne do dziś pytanie, czy czyściec miał łagodzić okrucieństwo piekła, czy raczej uczłowieczać absolut abstrakcyjnego raju.
Sztywne przywiązanie do scjentyzmu, w przeciwieństwie do zdrowego szacunku dla nauki, jest powszechne w dzisiejszym świecie. Nie prowadzi jednak do lepszego zrozumienia naszego wszechświata, w rzeczywistości bowiem scjentyzm podważa prawdziwą naukę i marginalizuje moralność i religię. W niniejszej książce filozof J.P. Moreland obnaża samobójczy charakter scjentyzmu i daje nam narzędzia pozwalające rozpoznać jego szkodliwą obecność w różnych aspektach kultury, a jednocześnie pozwalające nam pogłębić nasze świadectwo biblijnego chrześcijaństwa i uzbrajające nas w strategie integracji wiary i nauki, jedyną możliwą drogę do prawdziwej wiedzy.
J.P. Moreland
J.P. Moreland jest profesorem filozofii w Talbot School of Theology na Uniwersytecie Biola w La Mirada w Kalifornii. Uzyskał następujące tytuły naukowe: licencjata chemii na University of Missouri, licencjata teologii w Dallas Theological Seminary, magistra filozofii na University of California-Riverside oraz doktora filozofii na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Prowadził wykłady i debaty w wielu kampusach uniwersyteckich w całych Stanach Zjednoczonych. Przez dziesięć lat służył w Campus Crusade for Christ; osiem lat pracował jako bioetyk w firmie Personal Care Nursing Homes, Inc. Jest autorem lub współautorem 30 książek, opublikował ponad 70 artykułów w czasopismach, m.in. w „Philosophy and Phenomenological Research”, „American Philosophical Quarterly”, „Australasian Journal of Philosophy”, „Faith and Philosophy”.
Summa
Nazwa serii nawiązuje do tytułu dwóch wielkich dzieł świętego Tomasza z Akwinu, który koncentrował się na tym, że chrześcijaństwo nie podważa wartości poznania intelektualnego. Proponujemy czytelnikowi publikacje, których autorzy nie boją się rzeczowej dyskusji prowadzącej do wykazania prawdziwości chrześcijaństwa. Mamy nadzieję, że będzie to doskonała lektura i nieocenione źródło wiedzy dla tych, którzy szukają argumentów na rzecz chrześcijaństwa oraz wszystkich wątpiących, a nawet niewierzących. Ci ostatni znajdą okazję, by wypróbować swoją niewiarę.
Marketing religijny to dziedzina w Polsce mało znana i budzące nieufność. W Kościele wciąż zauważa się pewien dystans wobec korzystania z technik reklamowych, wynikający zapewne z kojarzenia ich ze sprzedażą, działalnością komercyjną, zyskiem, a nawet manipulacją i kłamstwem. Jak jednak zauważa ks. Andrzej Draguła, instrumenty kryjące się pod terminami marketing i reklama same w sobie nie są ani dobre, ani złe. Przekonuje też w swojej książce, że wiara i ekonomia, Kościół i rynek, zbawienie i marka, duszpasterstwo i marketing są sobie bliższe, niż nam się wydaje.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
