Co chrześcijanin powinien wiedzieć o cudach?
Współczesna medycyna, a uzdrowienia paranormalne
Nowe objawienia i orędzia Maryjne aprobowane przez Kościół
Orędzie Madonny z Akita, a III tajemnica fatimska
Tajemnicza wizja Jana Pawła II
Obrazy i posagi, które... płaczą
Teologia wobec współczesnych opętań demonicznych
Zjawiska mistyczne w życiu świętych
Satanizm... Karola Marksa
Ciała, których nie zwyciężył czas
Jeśli trudno Ci uwierzyć w to, że istnieje życie po śmierci, pora sięgnąć po poważne dowody naukowe!
Opierając się na ustaleniach nauk przyrodniczych, takich jak fizyka, biologia i medycyna, a także na badaniach psychologów i pismach filozofów Dinesh D'Souza, znany amerykański analityk i publicysta, pokazuje, dlaczego zdobywająca coraz więcej zwolenników ateistyczna krytyka nieśmiertelności jest irracjonalna. Wielu czytelnikom, przyzwyczajonym do myślenia o sprawach ostatecznych jedynie w kategoriach mistycznych, sugestia, że wiarę w to, iż „jest coś po śmierci”, można oprzeć na dowodach naukowych, może wydać się absurdalna. Dinesh D’Souza udowadnia na kartach tej książki, że takie racjonalne podejście jest jak najbardziej uzasadnione. Swój poparty licznymi dowodami naukowymi wywód prowadzi jednak nie dla zabawy intelektualnej, lecz po to, by przekonać jak najwięcej ludzi do przyjęcia w swoim życiu założenia, że śmierć nie jest końcem, lecz nowym początkiem. Takie podejście nie tylko pozwoli im oswoić lęk przed tym momentem. Pomoże im także łatwiej przejść przez żałobę po odejściu bliskich oraz lepiej, owocniej i radośniej przeżyć czas życia na ziemi.
Jestem zdumiony tym, w jak jasny i przystępny sposób D'Souza potrafi pisać o tak głębokich i subtelnych tematach. Wykazując się szeroką wiedzą na temat najnowszych odkryć z tak różnorodnych dziedzin jak socjologia i neuronauka, autor przedstawia mocną argumentację na istnienie życia po śmierci.
STEPHEN BARR, profesor teoretycznej fizyki cząstek elementarnych, University of Delaware
Niezastąpiona, elektryzująca książka. D'Souza przedstawia w sposób jasny, zdecydowany i uczciwy swoje argumenty. Nie znam lepszego sposobu na zrozumienie idei życia po śmierci niż sięgnięcie po tę książkę i podążanie za argumentacją autora.
DALLAS WILLARD, profesor filozofii, Uniwersytet Południowej Kalifornii
Autor z dużym wyczuciem i zrozumieniem prowadzi czytelnika przez zagajniki filozofii, fizyki i nauki o mózgu, by na końcu przedstawić mu zaskakującą konkluzję, która nie tylko wydaje się, ale JEST bez wątpienia realna.
DANIEL ROBINSON, wykładowca filozofii, Uniwersytet Oksfordzki
Nigdy nie należy się obawiać, próbując niemożliwego. Dinesh D'Souza ponownie pokazuje swoje zdolności argumentacji, które czynią go bardzo groźnym przeciwnikiem.
CHRISTOPHER HITCHENS, autor książek Bóg nie jest wielki i The Portable Atheist
Dinesh D’Souza – jeden z doradców Białego Domu za czasów prezydentury Ronalda Reagana, znany analityk, ceniony publicysta konserwatywny i chrześcijański, autor licznych bestsellerów, w tym książki To wspaniałe chrześcijaństwo.
Kiedy w 1998 roku powstała strona internetowa założonej przez lekarza onkologa, dr. Jeffreya Longa, Fundacji Badań nad Doświadczeniem Śmierci, nikt nie spodziewał się, jakim sukcesem okaże się to przedsięwzięcie. Bardzo szybko Fundacja zyskała ogromną popularność i na zawsze odmieniła życie jej twórcy. Przez ten czas ponad cztery tysiące ludzi podzieliło się swoimi relacjami z doświadczenia śmierci. Przy tej ilości materiału do analizy, niniejsza książka jest najobszerniejszym studium nad zjawiskiem doświadczenia śmierci, jakie kiedykolwiek powstało.
Książka przedstawia świadectwa życia po śmierci i spotkania z Bogiem oraz niezwykłe wnioski płynące z tych nowatorskich i pionierskich badań. Praktycznie nie istnieją wcześniejsze studia zgłębiające temat, który został tu przedstawiony.
Zdałam sobie sprawę, że moje „Ja jestem” tym, kim rzeczywiście jestem, zawsze byłam i zawsze będę. Cóż za szczęście! Mogłam zdecydować, czy spocząć w tej prawdzie i zostać „po drugiej stronie” czy w dalszym ciągu „grać” w bycie wymyśloną osobą. Kiedy to sobie uświadomiłam, w myślach „odwróciłam się” i zobaczyłam światło, które było jaśniejsze niż milion słońc, a które jednak nie raziło moich oczu. Światło to promieniało wszechogarniającą i bezwarunkową miłością, „wyczuwałam”, że jest obdarzone zdolnością do odczuwania i że ma „obecność” - jakby było Bogiem.
Fragment książki
Czy może powstać coś z niczego? Czy u podstaw istnienia świata i wszelkiego bytu musi leżeć materia, a jeśli tak, to czy jest ona wieczna? Czy to Bóg stworzył wszystko/ Spór wczesnochrześcijańskiego apologety Tertuliana z gnostykiem Hermogenesem nie był zwykłą kłótnią kupców na rynku w Kartaginie, sięgał rzeczywiście akademickiego poziomu. Który z adwersarzy był heretykiem? Prawda jest jednak ponadczasowa, a czytelnik niech ją odkrywa z pasją.
Być może pojęcie światopoglądu pozwala nam wyrazić to, co w nas zachowawcze. [] Światopoglądy to nasze punkty oparcia, autoidentyfikacje pozwalające zachować poczucie stałości, sposoby naszego uczestnictwa w kulturze, ale zarazem narzędzia rekonstruowania samej kultury pod kątem naszych oczekiwań i preferencji. Owo pragnienie poczucia stałości które wcale nie musi być tym samym, co rzeczywista stałość jest być może kluczem do zrozumienia światopoglądu neoateistycznego, ale też sprawia, że bardziej przychylnie można spojrzeć na światopoglądy konkurencyjne wobec nowego ateizmu. Są one w pewnym sensie źródłowo filozoficznymi pamiątkami po dawnym świecie metafizycznej stabilności, jednak pamiątkami żywymi, ewoluującymi już według nowych reguł ponowoczesnych narracji, w świecie globalnego rozproszenia, wymuszonej mobilności, epistemologicznej rywalizacji. Dlatego o światopoglądach trudno pisać jako o teoretycznej abstrakcji, stają się nią bowiem dopiero wtórnie, w naszym zawsze o krok spóźnionym wobec nich opisie. Z istoty tego, co napisałem powyżej, wynika, że dużo lepiej przyjrzeć się im w ich działaniu: formowaniu i osiąganiu dojrzałości. O tym traktuje ta książka.Fragment publikacjiNowy ateizm. Rekonstrukcja światopoglądu
Wyobraź sobie, jak wyglądałoby twoje życie, gdybyś uwolnił się od grzechu i trzymał szatana z dala od swoich spraw. W czym tkwi tajemnica? W niniejszej książce, początkowo zatytułowanej Drzwi szatana, John Bevere wyjaśnia, że najlepszą formą walki z siłami zła jest posłuszeństwo względem Pana.Wrogowi wstęp wzbroniony:zapozna cię na nowo z systemem bezpieczeństwa, jakiego Bóg każe szukać w Duchu Świętym,nauczy cię rozpoznawać ukryte grzechy i oznaki buntu,pokaże ci, jak za pomocą łaski Bożej możesz uwolnić się od grzechu,zachęci cię, byś wiódł pobożne życie i dążył do świętości.Cytując słowa autora: Książka ta ujawnia wszelkie mechanizmy, jakimi wróg posługuje się, by przejąć kontrolę nad naszym życiem. Wrogowi wstęp wzbroniony nie potępia i nie piętnuje! Przeciwnie, daje nadzieję i pozwala zrozumieć, w jaki sposób podejmowane decyzje faktycznie wpływają na nasze życie duchowe, a także uczy, jak nie paść ofiarą szatańskiego podstępu.NAJWYŻSZA PORA, BYŚ RAZ NA ZAWSZE ZATRZASNĄŁ DRZWI PRZED WROGIEM I ZAMKNĄŁ JE NA CZTERY SPUSTY!
Nieco historii. Początek bloga ojca Leona to teksty publikowane na portalu Onet. Burzliwe dyskusje użytkowników stworzyły pewną strefę kulturalnej wymiany myśli. Ojciec Leon przyjął zasadę, że zbiera opinie internautów i pisze odpowiedź, odnosząc się do zarzutów. Po pewnym czasie, zaproponowałem Ojcu „Przenieśmy materiały na nasze podwórko”. I tak też się stało. Założyłem PSPO (skrót: Poważne sprawy, poważne odpowiedzi). Cel, jaki mi przyświecał: stworzenie benedyktyńskiego centrum duchowości.
W tym czasie również rozpoczęliśmy z ojcem Knabitem nagrywać serię Ojca Leona słów kilka do serwisu YouTube. Pojawił się pomysł: dlaczego nie wziąć udziału w imprezie Blog Roku?Start nie był udany, nie przywieźliśmy z Warszawy statuetki. Trzeba było poczekać do kolejnej edycji… Postaraliśmy się, wtedy również poznaliśmy Maćka Musiała, odwiedziliśmy go i nawiązaliśmy znajomość. Blog Roku 2011 zaskoczył wszystkich, ojciec Leon w kategorii blogi profesjonalne zdobył główną nagrodę, co potwierdziło, że senior potrafi… i to jeszcze zakonnik.
Blog pisze się dalej. Już nie z taką częstotliwością, ale nadal jest to specyficzna przestrzeń wymiany poglądów. Wokół bloga urosło wszystko inne. Ojciec Leon, mimo swoich licznych obowiązków, pokazał że można.
Publikacja Bloger dusz, którą trzymasz w ręce, to dziennik życia ojca Leona. Podróże, spotkania, dyskusje z czytelnikami, czyli osobisty zapis tego, co się działo od 2011 do 2018 roku. Czytając kolejne strony, poznasz osobowość Autora, jak również benedyktyński styl życia. Poznasz także i innych użytkowników, ukrytych pod pseudonimami, z którymi ojciec Leon podejmuje żywą dyskusję. Na tych kilkuset stronach zamkniemy część pierwszą. Druga odsłona zawierać będzie teksty z serii Ojca Leona słów kilka oraz rozmowy z internautami.
Wydanie tekstów z bloga ojca Leona to również ukłon w kierunku samego Autora, za te lata wytrwałej współpracyz internautami. Zawsze gdy zbliżają się Targi Książki, czy to w Krakowie, czy też w Warszawie, miło jest usłyszeć z ust odwiedzających nasze stoisko: „Czytam Ojca i bardzo mi to pomaga…”Zdarzają się i tacy, którzy traktują taką okazję do ataku, jednak i z nimi ojciec Leon chce porozmawiać (zazwyczaj szybko uciekają…).
Nie bój się, drogi Czytelniku, druga część nie jest ściśle połączona z pierwszą. Naszym celem było zebranie twórczości internetowej ojca Leona. Blog to pierwsza cześć, najbardziej obszerna; w drugiej odsłonie przeczytasz teksty z serii Ojca Leona słów kilka oraz materiały zgromadzone ze spotkań z internautami w formie pytań i odpowiedzi.
Otwarty umysł jest potrzebny, aby cokolwiek rozpocząć. Pasja i chęci pomagają, żeby wszystko toczyło się swoim rytmem. Słomiany zapał nie wchodzi w grę. O jakże wielu spotkałem takich, którzy pragnęli góry przenosić!A ile argumentów wpłynęło na to, że to, co miało być na poniedziałek, pojawiło się dopiero dwa tygodnie później… Dyscyplina systematyczności i trud podczas przygotowania materiału, szybko zweryfikowały takich delikwentów. Szkoda, bo warto się dzielić tym, co możemy dać światu.
Ojciec Leon, z czystym sumieniem stwierdzam, to otwarty umysł, który kiedy czegoś się podejmuje, wiernie i z prawdziwą benedyktyńską cierpliwością robi to, czego się podjął. Mówiąc benedyktyńska mam na myśli coś, co jest zrobione od początku do końca, z intencją, że daję z siebie wszystko, co najlepsze. To znak, że mi zależy. Złożenie tych wszystkich elementów tworzy jakość, z czego słyną benedyktyni. Zwyczajnie dobrze zrobiona robota…
Nieraz zastanawiałem się nad fenomenem zjawiska, w którym ojciec Leon chce rozmawiać, nawet z tymi, którzy atakują, aby atakować. Byłem świadkiem takiej sceny podczas jednej z edycji Targów Wydawców Katolickich. Pewien pan podszedł, wypluł swój jad i uciekł, tyle… natomiast Ojciec wstał i chciał za nim iść, żeby podjąć dialog. Kultura i szacunek zjednały mu całą rzeszę czytelników. Kto był na spotkaniu z ojcem Leonem, ten wie, że ma dla każdego choćby minutę, żeby przytulić i zamienić dwa zdania. Oczywiście znajdą się też tacy, którzy dorzucą swoje trzy grosze w formie zarzutu: znowu obściskuje kobiety… zakonnik i takie rzeczy… I jest to tym bardziej przykre, bo mówione za plecami. Sytuacja się zmienia, kiedy staje taki jeden z drugim twarzą w twarz.
Nie ma lepszego sposobu, by zwiedzić piękną katedrę, jaką jest Suma teologiczna św. Tomasza z Akwinu, i poznać jej ducha, niż uczynienie tego w towarzystwie rozmiłowanego w niej człowieka. Taka przechadzka pozwoli nam lepiej poznać myśl wielkiego teologa kierującego się czułą miłością do Chrystusa i człowieka oraz kontemplującego to, co w człowieku odbija Boży obraz. Koncepcja życia moralnego św. Tomasza jest pełna nadziei i pozbawiona formalizmu. Jej autor wierzy głęboko, że dobro jest tak fascynujące, iż poprowadzi nas ku kontemplacji Tego, który je stworzył, i do bliskości z Nim. Gueullette jak koneser sztuki i znakomity przewodnik bierze nas pod rękę i wprowadza w gmach teologii św. Tomasza – teologii przyjaźni z Bogiem. Angażuje intelekt, jednocześnie pozwalając odetchnąć.
Wiele osób zadaje pytanie, czy przepisy liturgiczne są potrzebne? Czy trzeba tworzyć kolejne nabożeństwa? Po co błogosławić wodę, a potem kropić nią przedmioty? Po co kapłan odczytuje listę imion podczas wypominków? Dlaczego chodzimy na pielgrzymki? Czy mamy dawać jałmużnę? Czy czczenie relikwii jest nakazem wiary? Jak zniszczyć przedmiot kultu religijnego? Co daje nam odpust? Po co jest dany rytuał? Po co „formuła kanoniczna”? Czy nie wystarczy zwykłe mówienie do Boga? Czy Bóg naprawdę działa w ramach formuły kanonicznej, a poza nią już nie? Wyjaśnienie wątpliwości i rozwianie niepewności pozwoli uspokoić sumienie, a przede wszystkim umożliwi owocne i w pełni świadome korzystanie z bogatego zbioru nabożeństw, gestów, znaków, rytuałów, sakramentaliów, które trwają w naszej religii na chwałę Bogu i z pożytkiem dla ludzi.
Trwają na przeciwnych krańcach spectrum – jeden jest światowej sławy pisarzem, autorem „Imienia róży” i samozwańczym człowiekiem świeckim; drugi, hierarchą Kościoła Katolickiego, wymienianym w gronie potencjalnych następców obecnego papieża. W tej przyjacielskiej, lecz zaciętej szermierce listów i idei, Umberto Eco i Carlo Martini dyskutują nad kwestią aborcji, rolą kobiet w Kościele, etyką i Apokalipsą. Stawiają czoła najtrudniejszym dylematom nowego milenium, świadomi dzielących ich różnic, wiary i niewiary. Rezultat? Jest oszałamiający. Jakie bowiem są granice wiary? I w co wierzy ten, kto nie wierzy?
Jeśli mamy wieść dialog, to musi on obejmować także obszary, na których nie ma zgody. Ale to nie wszystko; jeśli na przykład laik nie wierzy w "rzeczywistą obecność", katolik zaś - co naturalne - i owszem, to fakt ten nie oznacza wzajemnego niezrozumienia, lecz po prostu szacunek dla przekonań partnera.
Umberto Eco: „Słusznie przywołuje Pan cel tej naszej epistolarnej rozmowy. Chodzi nam mianowicie o zakreślenie wspólnego dla laików i katolików pola dyskusji obejmującego również punkty, w których nie ma zgody. Zwłaszcza te, z których powstają głębokie nieporozumienia, znajdujące wyraz w konfliktach na płaszczyźnie politycznej i społecznej.”
Spis treści
Przedmowa Jego Świętobliwość Papieża Franciszka
Multiplikacja praw i niszczenie pojęcia prawa
Ukrzyżowany, zmarły i pogrzebany. Wielki Piątek
Odkupienie - coś więcej niż frazes?
Polityka i prawda. Proces Jezusa
Polemika Augustyna z teologią polityczną Rzymu
Wiara a polityka
Prawda, wartości, władza
Przemówienie w Parlamencie Brytyjskim
Przemówienie w Bundestagu
Błogosławieni pokój czyniący
Orędzie na Światowy Dzień Pokoju
Co jest spoiwem świata?
Przedpolityczne moralne podstawy liberalnego państwa
Czy Bóg istnieje?
List do Władz państwowych i kościelnych w Polsce
Ktoś mógłby pomyśleć, że "Straszna książka" to tania sensacja. Ludzie emocjonują się strasznymi wizjami, przepowiedniami, apokaliptyczną literaturą. Rzeczywiście, trochę jest to prawdą, ponieważ wszystkich intryguje tajemnicza rzeczywistość. W tym myśleniu są jednak dwie drogi: albo można się od tego wszystkiego odwrócić albo spróbować poszukać rdzenia prawdy. (Ze wstępu)
Autorem książki jest jeden z najpopularniejszych obecnie duszpasterzy - twórca kanału Langusta na Palmie - o. Adam Szustak OP. Dominikanin próbuje dotrzeć do Prawdy, która może zmieniać ludzkie serca, a do dialogu zaprosił znakomitego biblistę, ks. Marcina Kowalskiego. Ich polemika na temat spraw ostatecznych nie pozwoli Ci oderwać się od lektury. Codziennie będziesz chciał powracać do źródła, które pomaga przetrwać walkę o życie.
Książka powstała na podstawie internetowych Strasznych rekolekcji.
Ludzie chodzą do psychologów, psychiatrów, terapeutów i pytają: "Jak żyć?". Ale po co iść do coacha, który pomoże znaleźć odpowiedź na jedno pytanie, skoro można sięgnąć do Pisma Świętego, zawierającego odpowiedzi na wszystkie wątpliwości? W książce "Przekonanie do Ewangelii" ks. Jacek Kołak pokazuje krok po kroku, jak skutecznie czytać Słowo Boga i codziennie stawać się człowiekiem, który pragnie dobrowolnie naśladować Jezusa.
Dlaczego sztuka przeszła z sanktuariów do galerii? Jaka jest jej droga pojednania z wiarą? Czy pustka nowoczesnych kościołów przeszkadza im być ikonami Kościoła? Jakie wyzwania stają dzisiaj przed sztuką liturgiczną? Jaka więź istnieje pomiędzy życiem w Duchu, życiem liturgicznym, a językiem artystycznym. Czy jedyną drogą powrotu sztuki sakralnej na Zachodzie jest spotkanie ze Wschodem?
Na te i inne pytania odpowiada Marko I. Rupnik w rozmowie z Natašą Govekar. Przekonuje, że w czasach, kiedy chrześcijaństwo Europy zdaje się przeżywać kryzys, a Kościół poszukuje nowych form ewangelizacji, dobrze pojęta sztuka sakralna może stać się wyjątkową przestrzenią doświadczania Boga i spotkania z człowiekiem.
Sztuka Rupnika określana jest przez krytyków jako „teologia chrześcijańska w bizantyjskich formach”. Proponowana przez niego ikonografia, która wypełniła przestrzeń architektoniczną wielu świątyń, pokazuje mowę obrazów zrozumiałą nie tylko na Wschodzie, lecz również na Zachodzie. Można więc powiedzieć, że to swoista sztuka ekumeniczna, która posługuje się językiem rozumianym przez wszystkich wierzących w Chrystusa, bez względu na przynależność konfesyjną.
O autorze:
Marko I. Rupnik – słoweński jezuita, artysta, teolog, kierownik duchowy. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie i teologię w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Jest dyrektorem Centrum Studiów i Badań „Ezio Aletti”– ośrodka badania relacji kulturalnych i religijnych między Wschodem i Zachodem Europy oraz Atelier Sztuki Centrum Aletti, które zajmuje się sztuką liturgiczną. Razem z artystami tworzącymi zespół Centrum Aletti wykonał mozaiki w wielu miejscach w Europie, Ameryce i na Bliskim Wschodzie. Jest też wykładowcą na papieskich uczelniach w Rzymie, konsultorem Papieskiej Rady ds. Kultury, Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów i Kongregacji ds. Duchowieństwa.
Nataša Govekar pochodzi ze Słowenii, studiowała teologię i język słoweński na Uniwersytecie w Lubljanie, uzyskała doktorat w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Jest członkiem zespołu Centrum Aletti w Rzymie, gdzie zajmuje się teologią obrazów oraz Wydawnictwem Lipa. W 2016 roku papież Franciszek mianował ją dyrektorem departamentu teologiczno-duszpasterskiego w watykańskim Sekretariacie ds. Komunikacji.
Najsłynniejsze dzieła klasyki duchowości chrześcijańskiej poświęcone Jezusowi i Maryi będą doskonałą pomocą w modlitwie i medytacji oraz praktycznym poradnikiem codziennego życia duchowego.
Boże Narodzenie to święto, do którego przylgnęło wiele tradycji i zwyczajów. Nie zawsze zdajemy sobie sprawę z faktu, że nie wszystkie one mają swoje potwierdzenie w Ewangeliach. Książka „Tajemnice Bożego Narodzenia”, zabiera Czytelnika w swoistą detektywistyczną podróż w poszukiwaniu prawdziwej istoty świąt Bożego Narodzenia oraz odkrycia pierwotnej treści i sensu kryjącego się za poszczególnymi tradycjami bożonarodzeniowymi. Prezentowana książka ujawnia przed Czytelnikiem nieścisłości historyczne, narastanie ludowej tradycji i teologiczną interpretację tzw. ewangelii dzieciństwa Jezusa. Poruszone w niej zostają takie zagadnienia jak m.in.. dlaczego tak chętnie w kolędach i pastorałkach śpiewamy o zwierzętach, skoro w opisie biblijnym one nie występują, dlaczego w tradycji utrwaliło się przekonanie, że Maryja z Józefem nie mogli znaleźć lokum, wyjaśnione zostaną nieścisłości związane z datą spisu ludności i wiele innych utrwalonych w tradycji tego święta przekonań.
Zazwyczaj Bóg jest daleko od naszego życia, od naszych myśli, od naszego działania. Przychodząc, zbliżył się do nas, i my powinniśmy przyzwyczajać się do przebywania z Nim. Dlatego też przyjście Pana ma na celu nauczyć nas patrzeć oczami Boga i umiłować koleje losu, świat i wszystko, co nas otacza.Papieskie rozmyślania o oczekiwaniu i obecnościPragnienie osiągnięcia pełni jest na trwałe wpisane w ludzkie serce. Jedyną właściwą odpowiedzią na tę dojmującą tęsknotę jest Bóg. Papież Benedykt XVI przypomina, że chrześcijanie oczekują powtórnego przyjścia Pana, jednocześnie już żyjąc tym, czego się spodziewają. Ufność Bożemu Słowu pozwala uczestniczyć w rzeczywistości nadchodzącego Królestwa. Nie trzeba go zdobywać, wystarczy je przyjąć. Bóg sam objawia się człowiekowi, ukazując oblicze pełne łaski i miłosierdzia.Rozważania Benedykta XVI uświadamiają prawdę o przeznaczeniu człowieka i wskazują, że w każdym ludzkim wnętrzu mieszka Duch, który wspiera nasze nieporadne modlitwy i nieustannie woła: Przyjdź, Panie Jezu!.Przyjdź, daj moc światłu i dobru. Przyjdź tam, gdzie panuje kłamstwo, nieznajomość Boga, przemoc i niesprawiedliwość.Przyjdź, Panie Jezu, daj siłę dobru w świecie i pomóż nam nieść Twoje światło, czynić pokój, być świadkami prawdy. Przyjdź, Panie Jezu!
„Oddaję Ci się z własnej woli” – to pragnienie, które Alan Ames poczuł w swoim sercu w chwili osobistego spotkania z Bogiem. W trakcie jednej nocy ten brutalny gangster stał się apostołem Chrystusa. Ta przemiana niespodziewanie przeniosła Alana w rzeczywistość mistyki. Od tej pory jego codziennej modlitwie towarzyszyły spotkania twarzą w twarz z Panem.
Jeden z najbardziej fascynujących mistyków XXI wieku i autor wielkiego bestsellera „Oczami Jezusa” dzieli się w tej książce przejmującym doświadczeniem spotkań twarzą w twarz z Chrystusem oraz głębokiego przeżywania wiary. Uczucie obecności kochającego Boga łączy się tutaj z bólem pokonywania własnych słabości. Wszystko po to, by na końcu tej duchowej drogi zjednoczyć się w pełni z Jezusem.
Zawiera nowennę za wstawiennictwem o. Wenantego
Przeżyj rekolekcje z o. Wenantym Katarzyńcem
Znalezienie pracy, spłata wysokiego kredytu czy uzdrowienia to przykłady cudów, które potwierdzają niezwykłą moc wstawiennictwa o. Wenantego Katarzyńca. Najważniejsze jest jednak to, że polski Szarbel potrafi wyprosić prawdziwą przemianę serca, a jego nauka – poprowadzić do nawrócenia. Spisana po raz pierwszy jego „mała droga” jest duchowym drogowskazem dla wszystkich poszukujących.
Sięgnij po przygotowane przez Tomasza P. Terlikowskiego wyjątkowe rozważania o. Wenantego zaczerpnięte z jego pism, listów i nauk, inspirowane bogactwem myśli wielkich świętych: Franciszka, Ignacego Loyoli, Tomasza a Kempis, Alfonsa Marii Liguoriego czy Ludwika Marii Grigniona de Montfort.
O Słudze Bożym Wenantym Katarzyńcu usłyszałam wiele lat temu od pewnej starszej pani. Od tamtej pory towarzyszy mi w życiu. Prosiłam go o wstawiennictwo w modlitwach za córkę, przyjaciółkę, znajomych i moje sprawy finansowe. Zawsze byłam wysłuchana, nigdy się nie zawiodłam. Teraz odprawiam nowennę za wstawiennictwem o. Wenantego w pewnej ważnej dla mnie intencji i jestem pewna, że zaniesie on moją prośbę do Boga.
Jolanta Winiarska, redaktorka tygodnika „Dobry Tydzień”
Wenanty Katarzyniec był jednym z tych, którzy „stworzyli” św. Maksymiliana Kolbego. Trudno o lepszą zachętę do czytania książek o tym zapomnianym Słudze Bożym. Rekolekcje z nim to piękno pobożności maryjnej, tomistycznej logiki i duch walki o to, co katolickie. Musisz go poznać!
Krystian Kratiuk, redaktor naczelny PCh24.pl
To, co dziś wydaje się ważne, za czym gonisz i o co zabiegasz, w istocie może być bezwartościowe. I odwrotnie – to, czego w pędzie dnia codziennego nie dostrzegasz, kiedyś okaże się ważne. Ojciec Wenanty w wybranych i skomentowanych przez Tomasza Terlikowskiego zapiskach mobilizuje do zatrzymania się w wirze spraw codziennych i spojrzenia na życie z perspektywy wieczności. Warto znaleźć czas na lekturę tej książki. Otwiera ona oczy i uczy mądrych wyborów. Jest znakomitą inwestycją w… przyszłość.
Malwina Szymańska, Radio Niepokalanów
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
