W Jodze snu i praktyce naturalnego światła Czogjal Namkhai Norbu udziela instrukcji rozwijania przejrzystej świadomości podczas snu. Wykracza poza praktyki świadomego śnienia (lucid dreaming) spopularyzowane na Zachodzie, przedstawiając metody kierowania stanem snu, będące częścią większego systemu rozwoju ciągłej świadomości, zwanego dzogczen. W tej tradycji, kultywowanie świadomości snu występuje w szerszym kontekście rozwijania bezpośredniej obecności (tyb. rigpa), prowadzącego do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest wyzwolenie. To poprawione i poszerzone wydanie Jogi snu i praktyki naturalnego światła zawiera dodatkowy materiał pochodzący z osobistych i dogłębnych zapisków, jakie Czogjal Namkhai Norbu prowadził przez wiele lat. Materiał ten rozszerza pierwsze wydanie, kładąc większy nacisk na specjalne ćwiczenia służące do rozwijania świadomości podczas snu. W książce znajduje się również tekst napisany przez Mifama, XIX-wiecznego mistrza dzogczen, który oferuje dodatkowy wgląd w tę wyjątkową formę medytacji. Czogjal Namhkai Norbu, tybetański mistrz tradycji dzogczen, założyciel międzynarodowej Wspólnoty Dzogczen, zrzeszającej praktykujących na całym świecie i profesor Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu w Neapolu jest autorem wielu książek, spośród których Kryształ i ścieżka światła oraz Dzogczen, stan doskonałości samej w sobie zostały wydane w Polsce przez Wydawnictwo A. Obecnie nieprzerwanie udziela nauk w licznych ośrodkach dzogczen, jak też i poprzez Internet. Joga snu i praktyka naturalnego światła Spis treści:   Przedmowa do pierwszego wydania Przedmowa Redaktora Podziękowania Wprowadzenie 1. Natura i rodzaje snów 2. Nocna praktyka 3. Metody praktykowania esencji snów 4. Ciato iluzoryczne 5. Esencjalna praktyka przejrzystego światła 6. Sny przejrzystości 7. Metody przeniesienia 8. Pielgrzymka do Maratiki 9. Wywiad z Czogjalem Namkhai Norbu 10. Budda nie dalej niż na wyciągniecie ręki 11. Krótka biografia Czogjala Namkhai Norbu Bibliografia  

Afirmacje... stanowiące kwintesencję Złotej Księgi są wyjątkową pozycją ezoterycznego rynku wydawniczego. Zgrupowane tematycznie ułatwiają ich stosowanie w codziennym życiu. Dariusz Cecuda, nauczyciel Huny, napisał obszerny wstęp, dzięki któremu łatwiej zrozumiemy istotę afirmacji, zasady ich tworzenia, a także pracy z nimi. Zrozumiemy również dlaczego nie zawsze otrzymujemy to, o co prosimy w afirmacjach. Istotne jest podanie przykładów, wskazujących jak ze zwykłych zdań można stworzyć afirmacje JAM JEST. Ta książka może odmienić Twój los bowiem formuła Złotej Księgi jest wiecznie aktualna. Tajemnica afirmacji JAM JEST jest nieśmiertelna. Podobnie jak dążenie człowieka do szczęścia. Każdy może po nie sięgnąć. Wtedy staje się naprawdę wielki. I może śmiało rzec JAM JEST nieśmiertelny!

Oddychanie jest podstawową ludzką czynnością, na którą - dopóki nie sprawia nam kłopotu - nie zwracamy szczególnej uwagi lub którą traktujemy jak coś oczywistego. Oddychanie jest niemal synonimem życia, ponieważ w taki czy inny sposób układ oddechowy podtrzymuje wszystkie życiowe funkcje organizmu. Oddychanie stanowi swoisty pomost pomiędzy ciałem a umysłem, wywierając na nie przemożny wpływ. To łącznik miedzy tym, co świadome i nieświadome. Naukowcy nie wątpią, że prawidłowe oddychanie jest zasadniczym elementem zdrowia fizycznego i psychicznego. Co więcej, jest jedyną funkcją organizmu, którą możemy wykonywać zarówno świadomie, jak i bezwiednie. Wiele chorób wynika z zaburzeń autonomicznego układu nerwowego. Niemal 1/5 mieszkańców krajów uprzemysłowionych cierpi z powodu schorzeń układu oddechowego. Choroby te zajmują drugie miejsce na liście najczęstszych przyczyn inwalidztwa oraz szóste na liście przyczyn zgonów. Ćwiczenia oddechowe mogą jednak zmienić tonus układu nerwowego oraz wywrzeć dobroczynny wpływ na wiele mimowolnych funkcji organizmu. Większość z nas nigdy nie otrzymała żadnych wskazówek na temat tego, jak wykorzystać oddychanie dla zachowania zdrowia, w procesie leczenia lub w celu podniesienia ogólnej wydolności organizmu. Nawet lekarze przyznają, że chociaż na studiach zdobyli niemałą wiedzę o chorobach układu oddechowego, to niczego zgoła nie dowiedzieli się na temat tego, co niesie ze sobą efektywne oddychanie. Oddech w psychoterapii to książka, która powstała z myślą o zapełnieniu tej luki w edukacji. Jasno i przejrzyście zostały w niej zaprezentowane wskazówki dotyczące ponad dwudziestu pięciu technik oddechowych, które można z łatwością modyfikować i dopasowywać do indywidualnych potrzeb oraz włączać do zajęć. Dzięki zwykłemu wykorzystaniu noszonego stale przy sobie „narzędzia", czyli własnego oddechu, możemy nauczyć się rozwiewać własne obawy i zachować spokój; unikać wpadania w panikę; radzić sobie z trudnościami emocjonalnymi, bólem i rozmaitymi czynnikami stresogen-nymi; poprawić zdolność koncentracji; indukować zdrowy sen; pokonywać zmęczenie; dodawać sobie energii i wigoru oraz maksymalnie wykorzystywać ograniczoną wydolność płuc w wypadku astmy, chronicznego bronchitu czy rozedmy. Co więcej, możemy też doskonalić i wzmacniać swój głos, by-niezależnie od wykonywanego zawodu - zwiększyć w ten sposób własne szansę na sukces, zwłaszcza jeśli pracujemy jako nauczyciele, kaznodzieje, piosenkarze, mówcy czy aktorzy. Wszystko to możemy osiągnąć, jeśli poznamy i wcielimy w życie sztukę świadomego panowania nad oddechem. W ciągu najbliższych dwudziestu czterech godzin wykonamy około dwustu tysięcy wdechów i wydechów. W całym naszym życiu będzie ich prawie sześć miliardów. Czynność wykonywana tak często nie może pozostać bez istotnego wpływu na funkcjonowanie organizmu. Wiedza na temat działania układu oddechowego oraz związku, jaki zachodzi pomiędzy prawidłowym oddychaniem a zdrowiem, pomoże nam zyskać większą świadomość tego, na jak różnych poziomach funkcjonuje nasz organizm. Ucząc się, jak efektywnie oddychać, możemy wydatnie poprawić jakość własnego życia. A zatem od sukcesów, dobrego samopoczucia i zdrowia dzieli nas zaledwie kilka oddechów. Oddech w psychoterapii to książka dla każdego — dla kobiet i mężczyzn pragnących w pełni wykorzystać swe możliwości, dla rekonwalescentów, dla terapeutów i pracowników służby zdrowia, dla wykładowców i instruktorów ćwiczeń sprawnościowych - wszyscy znajdą w niej coś przydatnego. Z całego serca życzę wszystkim, aby osiągnęli zdrowie, spokój, poczucie samorealizacji oraz pomyślność dzięki umiejętnemu wykorzystaniu jednego ze swych najcenniejszych dóbr — własnego oddechu. Oddech w psychoterapii Spis Treści Przedmowa Podziękowania Spis ilustracji Rozdział l Oddychanie a krążenie krwi Rozdział 2 Oddychanie a psychika Rozdział 3 Powtórna nauka oddychania Rozdział 4 Oddychanie podczas porodu Rozdział 5 Zależności pomiędzy głosem a oddechem Rozdział 6 Lekcje prawidłowego oddychania - podstawy Rozdział 7 Wspomaganie oddychania Rozdział 8 Oddychanie a wyobraźnia Rozdział 9 Medytacja oddechowa Rozdział 10 Suplement Zakończenie Słowniczek

Związku pomiędzy ciałem a psychiką nie trzeba w dzisiejszych czasach udowadniać. Świadczy o nim chociażby osławiony efekt placebo. Jak to możliwe, że umysły poważnie chorych ludzi, tylko w oparciu o przekonanie, że otrzymują lek, potrafiły wyleczyć ich ciała z pozornie nieuleczalnych chorób? I co najważniejsze – czy każdy z nas może dowolnie wykorzystywać tę uzdrawiającą właściwość swojej świadomości? Odpowiedzi udziela dr David Hamilton – niekwestionowany autorytet medyczny o wieloletnim doświadczeniu w branży farmaceutycznej, a także autor światowych bestsellerów. Obecnie podróżuje po całym świecie i prowadzi warsztaty, pomagając ludziom zrozumieć potężny wpływ umysłu na ciało. W swojej pierwszej na polskim rynku książce opisuje, w jaki sposób możemy wykorzystać wizualizację, zaszczepione w nas przekonania i pozytywne nastawienie do leczenia całego organizmu. Poprzez rewolucyjną metodę uzdrawiania w polu kwantowym Autor pokazuje, jak wyobraźnia i myśli stymulują systemy obronne ciała oraz uruchamiają procesy zwalczania choroby, bólu i dolegliwości fizycznych. Wszystkie przytoczone tezy zostały poparte przemawiającymi do wyobraźni przykładami i wynikami badań. Po raz pierwszy w sposób tak naukowy przeanalizowano leczniczy potencjał kryjący się w naszym umyśle. Co więcej, aby z niego skorzystać nie są konieczne żadne specjalistyczne ćwiczenia czy kursy. Wszystko, czego potrzebujemy, posiadamy w sobie od dnia narodzin. Musimy tylko nauczyć się z tego korzystać. Twój umysł – najskuteczniejszy lek. fragment wprowadzenia Uzdrawianie ciała za pomocą umysłu Książka ta dotyczy wykorzystania umysłu do uzdrawiania ciała. Po napisaniu swojej pierwszej książki It’s the thought that counts (z ang. Najważniejsza jest myśl), w której opisałem związek umysł-ciało (oraz umysł-świat), wielu ludzi zaczęło pytać mnie, jak mogą wykorzystać ten związek do uzdrawiania ciała. Opowiadałem o tym na wykładach oraz na prowadzonych przeze mnie warsztatach. Na jednym z warsztatów, pewna kobieta zapytała mnie, czy planuję o tym napisać. Następnego dnia zacząłem pisać tę książkę. Książka ta dostarcza praktycznych narzędzi, które można wykorzystać do uzdrawiania różnego rodzaju chorób. Dziesięć lat temu istniało stosunkowo niewiele dowodów naukowych odnośnie uzdrawiania ciała za pomocą umysłu, chociaż przemawiało za tym wiele faktów. Z każdym tygodniem publikowane są nowe badania, które coraz wyraźniej wskazują na to, że byliśmy w błędzie zakładając, iż umysł nie jest w stanie uzdrowić ciała. Od 2006 roku wykazano wiele korzystnych rezultatów wizualizacji stosowanej w rehabilitacji po udarze mózgu oraz urazach kręgosłupa, a także przez pacjentów z chorobą Parkinsona. Pacjenci wyobrażają sobie po prostu, że poruszają się w prawidłowy sposób, co stymuluje, na poziomie mikroskopowym, ich kończyny, a także związane z nimi obszary mózgu. W rezultacie, w miarę upływu czasu ich ruchy stają się coraz bardziej płynne. W przypadku udarów dochodzi nawet do regeneracji niektórych uszkodzonych obszarów mózgu. Wieloletnie badania nad efektem placebo udowodniły, że nasze przekonania wpływają na wszelkie dolegliwości, łącznie z astmą, katarem siennym, infekcjami, bólem, chorobą Parkinsona, depresją, niewydolnością serca, dusznicą, artretyzmem, zespołem przewlekłego zmęczenia, wrzodami żołądka i bezsennością, a także na takie wskaźniki jak poziom cholesterolu we krwi, ciśnienie krwi, wyniki sportowe, waga ciała oraz poziom hormonów wzrostu i hormonów układu odpornościowego. Najnowsze badania naukowe wykazały zmiany w biochemii mózgu u osoby przyjmującej placebo z przekonaniem, iż jest to prawdziwe lekarstwo. Teraz wiemy już na pewno, że myśli, emocje i przekonania nie są jedynie subiektywnymi wytworami umysłu, lecz wywołują rzeczywiste, chemiczne i fizyczne zmiany w mózgu oraz w całym organizmie. W książce tej ośmielam się sugerować, że większość chorób można uzdrowić za pomocą umysłu, a przynajmniej można w ten sposób poprawić stan swojego zdrowia. Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to poważna deklaracja. Gdy w grę wchodzi jednak zdrowie i życie człowieka, nie zawsze możemy pozwolić sobie na czekanie, być może nawet kolejne dziesięć lat, aż nauka nadrobi zaległości i opublikuje badania dotyczące przypadków wyleczenia konkretnych chorób za pomocą umysłu. Nie wszyscy ludzie mają tyle czasu. Większym błędem byłoby stwierdzenie, że umysł z całą pewnością nie jest w stanie uzdrowić ciała, chociaż nie zostało to potwierdzone naukowo. Dotychczas odkryliśmy zaledwie wierzchołek góry lodowej rzeczywistego ludzkiego potencjału. Einstein powiedział: „Wciąż nie zdajemy sobie sprawy nawet z jednej tysięcznej jednego procenta tego, co objawia nam natura”. Uważam, że powinniśmy wziąć po uwagę możliwość, że odkryjemy jeszcze wiele informacji potwierdzających zdolność uzdrawiania ciała za pomocą umysłu z niemal wszystkich dolegliwości[... ] Uzdrawianie ciała za pomocą umysłu Spis Treści   Podziękowania Wprowadzenie CZĘŚĆ I: UMYSŁ MOŻE UZDRAWIAĆ CIAŁO 1. Moc pozytywnego myślenia 2. Moc wiary 3. Lekarstwa działają, ponieważ w nie wierzymy 4. Moc plastyczności 5. Umysł może wyleczyć ciało 6. Moc wizualizacji 7. Stresować się, czy nie stresować? – wybór należy do ciebie 8. Technika wizualizacji 9. Moc afirmacji CZĘŚĆ II: HISTORIE Z ŻYCIA WZIĘTE Wprowadzenie 10. Rak 11. Serce 12. Regeneracja 13. Ból i zespół przewlekłego zmęczenia 14. Wirusy, alergie i choroby autoimmunologiczne 15. Odchudzanie CZĘŚĆ III: NA ZAKOŃCZENIE 16. Moc miłości Załącznik I: Uzdrawianie w Polu Kwantowym (QDF) Załącznik II: Wizualizacje Załącznik III: Wizualizacje DNA Bibliografia O Autorze  

Ujęcie poznawczo-behawioralno-społeczne Psychodrama to powszechnie stosowana technika terapeutyczna, ale i metoda samorozwoju wykorzystywana między innymi podczas szkoleń czy w procesie edukacji. Katarzyna Tomczak i Sylwia Stankiewicz przedstawiają jej podstawy teoretyczne, opisują szczegółowe techniki psychodramatyczne, uzupełniając całość przykładami z praktyki klinicznej. Niniejsza książka to dokonały przewodnik po meandrach psychodramy w ujęciu poznawczo-behawioralno-społecznym. Autorki (…) przedstawiają mechanizmy działania technik psychodramatycznych w odniesieniu do jednostki (…) oraz do grupy. Nie zamykają się w kręgu jednej teorii psychologicznej, co pozwala zrozumieć wielostronne działanie odgrywania ról. (…) To źródło wiedzy dla osób prowadzących różne grupy pomagające w osiąganiu zmian, nie tylko grupy terapeutyczne w ścisłym sensie, a więc dla psychologów, pedagogów, pracowników społecznych i psychiatrów. Z recenzji prof. Maria Siwiak-Kobayashi Fragment Książki Psychodrama w psychoterapii Czym jest psychodrama? Charakterystyka wstępna Psychoterapia jest sztuką, a jej prowadzenie wymaga nieustannego doskonalenia, weryfikowania swoich umiejętności oraz nabywania nowych. Aby była skuteczna, musi być dostosowana do oczekiwań, możliwości i ograniczeń osoby lub grupy, która korzysta z tej formy pomocy. Sposoby efektywnego oddziaływania terapeutycznego mogą okazać się wysoce nieadekwatne i nieskuteczne w stosunku do innego człowieka lub w odmiennej sytuacji, stąd psychoterapeuta winien zmieniać je i dopasowywać do aktualnych potrzeb. Celem terapii jest wywołanie zmiany poprzez poszerzenie u pacjenta perspektywy widzenia rzeczywistości, co prowadzi do poprawy codziennego funkcjonowania, na przykład poprzez zwiększenie repertuaru zachowań czy uzyskanie emocjonalnego wglądu. Ze względu na unikalność każdej relacji i każdego spotkania z drugim człowiekiem, terapeuta elastycznie dobiera stosowane techniki. Jedną z możliwości jest wykorzystanie technik psychodramatycznych, które od lat 20. ubiegłego stulecia stają się coraz bardziej powszechne (Bie-lańska, 2009; Galińska, 2003; Pytko, 2001; Sikorski, 1998) i mają szerokie zastosowanie w psychoterapii. W Polsce wiele ośrodków psychoterapeutycznych stosuje różne formy psychodramy. Jest to metoda terapii, która ma na celu m. in. redukcje napięcia poprzez działanie. Uczestnik psychodramy zamiast opisywać swoje stany, przeżywa je tu i teraz. Wgląd dokonuje się nie w drodze intelektualnych interpretacji lecz poprzez rozpoznanie i zrozumienie swoich reakcji, zachowań i postaw oraz wymianę doświadczeń z innymi uczestnikami terapii (por. Duszyńska, Kowal, Krop, Przybylska-Matula i Skiba, 2001). Samo słowo „psychodrama" składa się z greckich stów/«yyfife i drama, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „działanie duszy". Psychodrama ma za zadanie rozwijać spontaniczność pozwalającą na poszerzanie granic własnych możliwości i wewnętrznego potencjału, a ograniczaną przez utarte schematy, ustalone reguły czy niepisane obyczaje. Terapeuta odnosi się do tego, co tu i teraz pojawia się na scenie. Pracuje zarówno z cechami osobowości klienta, jego konfliktami wewnętrznymi, jak i relacjami z ludźmi. W psychodramie nie analizuje się przeszłości, lecz przede wszystkim wykorzystuje się zasoby oraz usuwa występujące deficyty, tak emocjonalne, jak i behawioralne (Galińska, 2003). muszą znać cel, któremu ona służy. Właściwa gra psychodramatyczna to praca nad przedstawionymi problemami grupy bądź poszczególnych jej członków. Terapeuta występuje w roli reżysera, pacjent - głównego aktora zwanego protagonistą, a pozostali uczestnicy stanowią Ja pomocnicze, wcielając się w role wybierane przez głównego bohatera psychodramy. Materiałem do pracy psychodramatycznej może być traumatyczne zdarzenie z przeszłości jednej osoby lub dotycząca całej grupy bieżąca sprawa wywołująca silne emocje (Galiiiska, 2006). Materiał mogą również stanowić sny i fantazje, które dostarczają często cennych informacji na temat tego, co się dzieje w przeżyciach uczestników poza warstwą rzeczywistych zdarzeń (Roine, 2005). Grupa, stanowiąca często tło dla odgrywanego przez protagonistę problemu, doświadcza rozmaitych emocji na skutek własnych, otwierających się wspomnień i skojarzeń wywołanych grą psychodramatyczna, co również jest materiałem do dalszej pracy. Niewskazanym byłoby pozostawienie uczestników z ich niewypowiedzianymi myślami. Dlatego kolejnym etapem jest omówienie odbywające się na przykład w formie dyskusji, podczas której pacjenci dzielą się (tzw. sharing) swoimi refleksjami i przeżyciami dotyczącymi tego, w czym uczestniczyli (Galińska, 2004). Najczęściej wszyscy uczestnicy i prowadzący grupę siedzą w kręgu i omawiają to, co się wydarzyło na scenie i w nich samych. Stosuje się tu metodę tak zwanej rundki swobodnej (wypowiadają się w dowolnej kolejności te osoby, które chcą) bądź kontrolowanej (wypowiada się każdy po kolei). Niektórzy badacze (Czapów i Czapów, 1969) wyróżniają trzy nieco inne fazy psychodramy: pierwszą — fazę terapeutyczną, gdzie pacjent odgrywa swoje przeżycia i fantazje; drugą - stadium przemieszczenia, podczas którego uczestnicy grupy terapeutycznej odgrywają role reprezentowane przez pacjenta oraz trzecią - fazę wyklarowania, kiedy to pacjentowi dostarczane zostają korektywne doświadczenia mające lub mogące mieć wpływ na jego zachowania w sytuacjach społecznych. O jakich elementach należy jeszcze pamiętać? Istotne znaczenie w psychodramatycznej grze ma wyodrębnienie przestrzeni, w której będzie działa się akcja, ponieważ scena w symboliczny sposób oddziela realny świat od fikcji. Niemniej ważne są oświetlenie i rekwizyty pełniące rolę pomocniczą w odgrywaniu psychodramy przez protagoniste i pozostałych członków grupy. Dzięki nim łatwiej jest odtworzyć i wyobrazić sobie to, co jest przedstawiane na scenie, wczuć się w odgrywane role. Poza przestrzenią istotny jest czynnik czasu, którego musi być wystarczająco dużo, by można było zlikwidować lub zmniejszyć zahamowania i wywołać gotowość do spontanicznego reagowania podczas sesji. Grupa psychodramatyczna powinna być także środowiskiem zapewniającym jej członkom poczucie bezpieczeństwa. Z tego powodu zwykle zawiera maksymalnie od dziesięciu do dwunastu uczestników (Kratochvil, 1988). Psychodrama w psychoterapii Spis Treści Przedmowa Podziękowania Część i: Zarys teorii psychodramy Rozdział l Wprowadzenie Sylwia Stankiewicz Czym jest psychodrama? Charakterystyka wstępna Początki psychodramy. Koncepcja J. L. Moreno Jak korzystać z tej książki Rozdział 2 Psychodrama w kategoriach społecznego uczenia się Katarzyna Tomczak Gotowość do pracy metodą psychodramy Elementy uczenia się w psychodramie Rozdział 3 Metody poznawczo-behawioralne wykorzystywane w psychodramie Katarzyna Tomczak Instrukcje Modelowanie Wpływanie na pobudzenie fizjologiczne Ekspozycja Utrwalanie umiejętności w psychodramie Generalizacja umiejętności Rozdział 4 Funkcje psychodramy w kontekście społecznego uczenia się Katarzyna Tomczak Modulacja emocji Uprawomocnianie w psychodramie Motywowanie do zmiany Rozdział 5 Psychodrama jako trening umiejętności Katarzyna Tomczak Regulacja emocji Sfera poznawcza Dostosowanie zachowania do bieżącej sytuacji Skuteczność w relacjach interpersonalnych Rozdział 6 Rola psychodramy w pracy grupowej Katarzyna Tomczak Fazy rozwoju grupy Role grupowe Część li: Techniki psychodramatyczne Rozdział 7 Zasady pracy technikami psychodramatycznymi Katarzyna Tomczak Fazy Liczba i częstotliwość spotkań oraz czas pracy grupy Długość sesji, termin, przerwy w pracy, miejsce Tajemnica zawodowa, superwizja, udostępnianie danych Spóźnienia, nieobecności Aktywność pacjenta i terapeuty Specyficzne ustalenia Honorarium, należność za opuszczone sesje Renegocjacja zasad Rozdział 8 Podział technik Sylwia Stankiewicz, Katarzyna Tomczak Charakterystyka poszczególnych grup technik Uwagi techniczne Rozdział 9 Techniki psychodramatyczne — opis szczegółowy Sylwia Stankiewicz, Katarzyna Tomczak Techniki rozpoczynające Techniki pobudzające aktywność Techniki integrujące grupę Techniki uwalniające emocje Techniki skoncentrowane na rolach grupowych Techniki socjometryczne Techniki pogłębiające wiedzę o sobie Techniki treningowe Techniki kończące Część III: Przykłady kliniczne Rozdział 10 Praca z indywidualnymi problemami na tle grupy Sylwia Stankiewicz Anna Karolina Magdalena Rozdział 11 Problematyczne sytuacje grupowe Sylwia Stankiewicz Powstawanie podgrup Kozioł ofiarny w grupie Przedłużanie się fazy pracy w grupie Aneksy 1. Spór konstruktywny Sylwia Stankiewicz 2. Asertywność Sylwia Stankiewicz 3. Analiza transakcyjna Katarzyna Tomczak 4. Spis zadań psychodramatycznych Bibliografia

Złożona z 11 rozdziałów książka jest adresowana głównie do psychologów-praktyków i studentów psychologii. Zawiera informacje przydatne przy stosowaniu skal Wechslera i interpretowaniu wyników. W części pierwszej, poświęconej zagadnieniom ogólnym, oprócz rozdziału prezentującego sylwetkę autora Skal, znajdują się teksty dotyczące: tzw. efektu Flynna (polegającego na starzeniu się norm testowych) i jego konsekwencji praktycznych, sposobów modyfikowania procedury badania poszczególnymi testami, w celu dostosowania ich do specyficznych celów diagnozy i właściwości osób badanych, oraz możliwości wykorzystywania Skal do diagnozy właściwości pozaintelektualnych. W części drugiej omawiane są problemy związane ze stosowaniem skal Wechslera w odniesieniu do osób z różnego rodzaju zaburzeniami i deficytami rozwojowymi: z ADHD, autyzmem, zaburzeniami rozwoju umysłowego i dysleksją; mowa jest także o zastosowaniu Skal w diagnozie i rehabilitacji osób umysłowo upośledzonych oraz diagnozie neuropsychologicznej. W części trzeciej przedstawione są studia przypadków - przykłady zastosowania WISC-R w diagnozie trudności w komunikacji językowej u dwóch uczniów w młodszym wieku szkolnym oraz zastosowania WAIS-R w badaniu sądowym dotyczącym oceny ważności aktu woli.

Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji to publikacja, która jest zarówno podręcznikiem z zakresu psychologii klinicznej dzieci i młodzieży, jak i książką, która zainteresuje każdego czytelnika - rodzica, a nawet młodzież chcącą poznać siebie i zrozumieć swoje problemy, jakże częste w tym okresie życia. Książka zawiera syntetyczny przegląd najważniejszych informacji dotyczących zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży. Szczególnie wyczerpująco omówiono w niej wyniki badań ich psychologicznych i psychoterapeutycznych aspektów. Będzie ona atrakcyjnym podręcznikiem dla klinicystów - psychiatrów i psychologów, i ciekawą lekturą dla szerokiego grona osób zainteresowanych zaburzeniami psychicznymi i problematyką psychologii okresu rozwojowego.

O wychowaniu dziecka z zespołem Aspergera Drodzy Rodzice, Nauczyciele i Terapeuci! Książka Czy kochasz Małego Misia jest opisem trzynastu lat życia chłopca z zespołem Aspergera. Chłopiec ten dzięki swojej pracowitości, determinacji Matki i pomocy wielu osób nauczył się mówić, czytać i pisać, rozwinął w sobie liczne talenty i zyskał przyjaciół. Treść książki ujęłam w formę opowiadania, posługując się stylem wypowiedzi Misia (w trzeciej osobie), aby przybliżyć Czytelnikom sposób mówienia i rozumowania dziecka autystycznego. Zawarłam w niej również wiele przykładów zachowań i wypowiedzi bohaterów oraz opisów autentycznych sytuacji, z którymi musieli poradzić sobie Miś i jego Mama. Książka zawiera także fragmenty opinii pedagogicznych, psychologicznych i logopedycznych. Na końcu zamieściłam Dekalog postępowania z dzieckiem autystycznym, skierowany przede wszystkim do rodziców, oraz Krótką charakterystykę dziecka z zespołem Aspergera.

Dyskusje wokół "różnicy seksualnej" stały się jednym z podstawowych topoi współczesnej humanistyki i filozofii. Wynika to nie tylko z rosnącego oddziaływania na te dziedziny koncepcji feministycznych. Istotny jest wpływ tradycji psychoanalitycznej, gdzie podziałowi na płeć męską i żeńską już wcześniej przyznano kluczowe znaczenie w procesie kształtowania się tożsamości kulturowej jednostki. W książce autor stara się pokazać, jak dalece popularne dzisiaj rozróżnienie na sex i gender oraz rozliczne feministyczne koncepcje „różnicy seksualnej” mają swoje źródło w teorii Freuda. I to mimo iż jest on w nich często ostro krytykowany. Innym ważkim punktem odniesienia jest psychoanaliza Lacana, który w swoim nauczaniu starał się zerwać z niektórymi patriarchalnymi przesądami Mistrza. Ostatecznie w procesie kształtowania się ludzkiej tożsamości pozostaje w dzisiejszej psychoanalizie, feminizmie, jak i też w filozofii otwarta. Przyglądając się bliżej współczesnym ujęciom tego podziału, łatwo zauważyć, że różnią się one od siebie zasadniczo, niekiedy wręcz wykluczają się w swoich założeniach (E. Lévinas, J. Lacan, J. Derrika, L. Irigaray, S. Agacinski, J. Butler, J. Kristeva i inni). Ale też właśnie dlatego kwestia „różnicy seksualnej” jest w dzisiejszej humanistyce tak żywo dyskutowana i pojawiają się coraz to nowe jej ujęcia.

Dojrzewanie to taki czas w rozwoju człowieka, w którym ujawnić się może wiele zaburzeń psychicznych i/lub zachowań ryzykownych, a zatem takich, które szkodzą prawidłowemu fizycznemu i psychospołecznemu rozwojowi młodych ludzi. Dane epidemiologiczne wskazują, że wzrasta liczba młodzieży ujawniającej zachowania dysfunkcjonalne, a zatem niosące niebezpieczeństwo negatywnych konsekwencji zarówno dla ich fizycznego i psychicznego dobrostanu, jak i dla funkcjonowania jej otoczenia społecznego. Na szczęście, podobnie jak z pomocą odpowiednich działań można przygotowywać dzieci na wejście w okres dojrzewania, tak też można zapobiegać zaburzeniom, dla których ekspresji dojrzewanie jest okresem sensytywnym. Nieocenioną rolę odgrywają w tym procesie nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, pedagodzy czy psychologowie szkolni. Bywa, że to oni właśnie, wcześniej niż rodzice, dostrzegają niepokojące zmiany w zachowaniu dzieci i młodzieży. Zdarza się nawet, że są pierwszymi osobami, którym młodzi powierzają swoje troski. Adresatem niniejszej książki są właśnie nauczyciele, wychowawcy i inne osoby pracujące w placówkach oświatowych i pozostające w stałym kontakcie z dziećmi i młodzieżą. Głównym celem książki jest ? z jednej strony ? wyposażenie pracowników szkół w niezbędną wiedzę konieczną dla uruchomienia wśród młodzieży działań profilaktycznych przeciwdziałających zaburzeniom łaknienia oraz nieprawidłowościom w sferze spostrzegania własnego ciała, z drugiej ? przedstawienie konkretnych narzędzi służących do celów prewencyjnych w postaci gotowych scenariuszy zajęć.

Podręcznik do osiągania szczęścia, miłości i mądrości Co tak naprawdę wyróżniało umysły wielkich ludzi? Czy mózg jednostki wybitnej, takiej, która jest w stanie poruszyć tłumy, różni się od mózgu przeciętnego Kowalskiego? Czy możemy w jakikolwiek sposób równać do naszych idoli czy też nasz umysłowy potencjał jest uzależniony tylko i wyłącznie od puli genów, jakie otrzymaliśmy od naszych rodziców? Neuropsycholog, będący jednocześnie nauczycielem medytacji i neurolog zdecydowali się odpowiedzieć na te pytania. Ta publikacja łączy osiągnięcia technik relaksacyjnych i kontemplacyjnych z najnowszymi zdobyczami nauki. Autorzy ujawniają, że Budda i inni wielcy nauczyciele urodzili się z zupełnie przeciętnymi mózgami. Nauczyli się jednak je świadomie modyfikować i to właśnie tej umiejętności zawdzięczają fakt, że udało im się w tak wielkim stopniu wpłynąć na świat. Doktorzy Mendius i Hanson odkryli sposoby, dzięki którym każdy z nas może ukształtować strukturę swojego mózgu na podobieństwo umysłów mędrców. Wszyscy rzeźbimy mózgi za pomocą strumienia myśli. Dzięki tej publikacji możemy wykorzystać tę wrodzoną moc kreacji w pełni świadomie. Autorzy wskazują, jak dzięki ukierunkowanemu potencjałowi naszego intelektu tworzyć bardziej satysfakcjonujące związki, prowadzić uduchowione życie i pogłębiać poczucie własnej wartości oraz pewności siebie. W trakcie lektury nauczysz się pobudzać w umyśle stan relaksu, radości i współczucia zamiast niepokoju, smutku i złości. W ten sposób osiągniesz lepsze samopoczucie i większy wewnętrzny spokój. Zmień mózg – zmień życie. Fragment Książki Mózg Buddy – Słowo wstępne Mózg Buddy zachęca do skupienia umysłu i wykorzystania mocy uwagi, by poprawić swoje życie i relacje z innymi. Łącząc starożytne wglądy, wywodzące się z kontemplacyjnych praktyk tradycji buddyjskich, ze współczesnymi odkryciami na polu neuronauki, dr Rick Hanson i dr Richard Mendius stworzyli praktyczny i skłaniający do refleksji przewodnik, który poprowadzi cię, krok po kroku, ku przebudzeniu umysłu. Niedawna rewolucja naukowa dowiodła, że mózg u dorosłego człowieka pozostaje otwarty na zmiany przez całe życie. Choć w przeszłości wielu badaczy mózgu głosiło pogląd, że umysł jest tylko aktywnością mózgu, obecnie możemy spojrzeć na powiązanie między tymi dwoma wymiarami naszego życia z innej perspektywy. Kiedy postrzegamy umysł jako zagnieżdżony i relacyjny proces, który reguluje przepływ energii i informacji, uświadamiamy sobie, że możemy posłużyć się umysłem, by dokonać zmian w mózgu. Po prostu koncentracja uwagi oraz celowe kierunkowanie przepływu energii i informacji w obwodach neuronalnych, mogą w bezpośredni sposób wpłynąć na zmianę aktywności i struktury mózgu. Żeby osiągnąć ten cel, trzeba wiedzieć, jak przy pomocy świadomości można poprawiać samopoczucie. Wiedząc, że umysł ma charakter relacyjny, a mózg jest organem społecznym, zyskujemy kolejny punkt widzenia: nasze relacje z drugim człowiekiem nie są nieistotną częścią życia, lecz mają fundamentalne znaczenie dla sposobu funkcjonowania umysłu i pełnią kluczową rolę w utrzymywaniu zdrowia mózgu. Nasze wzajemne relacje społeczne kształtują powiązania neuronalne, które tworzą strukturę mózgu. To oznacza, że sposób w jaki się komunikujemy, zmienia zespół obwodów mózgu, co pomaga utrzymywać równowagę w życiu. Nauka potwierdza również, że kiedy pielęgnujemy współczucie i uważną świadomość – odrzucając osądzanie i w pełni angażując się w teraźniejszość – pobudzamy społeczne obwody mózgu, dzięki czemu możemy przekształcić nawet własną relację z samym sobą. Autorzy spletli w jedno buddyjskie praktyki rozwijane przez ponad dwa tysiące lat i nowe odkrycia dotyczące funkcjonowania mózgu, a w rezultacie powstał niniejszy przewodnik celowego tworzenia pozytywnych zmian w sobie. Współczesne czasy często skłaniają nas do przełączenia się na tryb „autopilota”, ponieważ nasze życie jest nieustannie wypełnione niezliczonymi zadaniami i zajęciami, cyfrową stymulacją, nadmiarem informacji i harmonogramami, które obciążają mózg i przytłaczają nas. Znalezienie czasu, by się zatrzymać pośród tego chaosu, stało się pilną potrzebą zaspokajaną przez niewielu z nas. Mózg Buddy zachęca, by wziąć głęboki oddech i zastanowić się nad neuronalnymi przyczynami, dla których powinniśmy nieco zwolnić, zrównoważyć mózg i poprawić więzi łączące nas z innymi ludźmi i z samym sobą. Proponowane tu ćwiczenia opierają się na praktykach, których pozytywny wpływ na kształtowanie naszego świata wewnętrznego, poprzez poprawę koncentracji, odporności i pomysłowości, został dowiedziony naukowo. Te określone kroki zwiększają też naszą empatię w stosunku do innych osób oraz poszerzają zasięg współczucia i troskliwości w obrębie świata pełnego wzajemnych połączeń, w którym żyjemy. Obietnica, że dzięki tym praktykom umysł zostanie zaprzęgnięty do wprowadzania zmian w mózgu, oznacza budowanie obwodów życzliwości i dobrego samopoczucia – stopniowo i pojedynczo, u poszczególnych osób i w obrębie poszczególnych relacji. O cóż więcej możemy prosić? I czy jest lepsza pora na rozpoczęcie tego procesu niż chwila obecna? Mózg Buddy. Podręcznik do osiągania szczęścia, miłości i mądrości Spis Treści   Pochwały dla książki „Mózg Buddy” Słowo wstępne Przedmowa Podziękowania Wprowadzenie Rozdział pierwszy: Samoprzekształcający się mózg Część pierwsza: Przyczyny cierpienia Rozdział drugi: Ewolucja cierpienia Rozdział trzeci: Pierwsza i druga strzała Część druga: Szczęście Rozdział czwarty: Wchłanianie dobra Rozdział piąty: Studzenie płomieni Rozdział szósty: Niewzruszone intencje Rozdział siódmy: Bezstronność Część trzecia: Miłość Rozdział ósmy: Dwa wilki w sercu Rozdział dziewiąty: Współczucie i asertywność Rozdział dziesiąty: Bezgraniczna dobroć Część czwarta: Mądrość Rozdział jedenasty: Fundamenty uważności Rozdział dwunasty: Błoga koncentracja Rozdział trzynasty: Rozluźnienie ego Aneks: Neurochemia w żywieniu – Jan Hanson, L.Ac Bibliografia O Autorach  

Podręcznik wprowadza w teoretyczne podstawy skali, charakteryzuje podtesty skali słownej i skali bezsłownej. Przedstawia ogólne zasady badania Skalą WISC-R, jak również w sposób szczegółowy omawia zasady psychometrycznej i klinicznej interpretacji wyników. Omawia zastosowanie kliniczne skal Wechslera w diagnozie trudności w uczeniu się oraz w badaniu dzieci z upośledzeniem umysłowym, z zaburzeniami mowy i języka, z uszkodzonym słuchem, z nadpobudliwością psychoruchową, z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania, w diagnozie neuoropsychologicznej, a także w badaniu dzieci specjalnie uzdolnionych. Omawia również praktyczne aspekty badania skalą WISC-R wykorzystując obserwacje i badania własne autorek. Książka skierowana jest wyłącznie do psychologów, zajmujących się profesjonalnie diagnozą psychologiczną oraz studentów psychologii i kierunków pokrewnych. Może być wykorzystywana do nauczania przedmiotów: metody diagnozy psychologicznej, psychologia kliniczna, neuropsychologia, logopedia, pedagogika, surdopedagogika.

Od dawna wiadomo, że zwierzęta mają pozytywny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne człowieka. Już dwa tysiące lat temu Hipokrates zauważył, że jazda konna pobudza funkcje organizmu i łagodzi schorzenia. Kolejne udokumentowane próby wykorzystania zwierząt w leczeniu sięgają XVIII wieku. Opisał je dyrektor angielskiego szpitala psychiatrycznego ? William Tuke. Jako pierwszy wprowadził on na teren szpitala zwierzęta domowe, nad którymi opiekę sprawowali pacjenci. Dzięki tym działaniom podopieczni szpitala psychiatrycznego szybciej uczyli się kontrolować własne emocje. Prowadzone od wielu lat badania naukowe potwierdzają ogromne korzyści płynące z kontaktów człowieka ze zwierzętami. Dowiedziono, że samo przebywanie w towarzystwie zwierząt oddziałuje terapeutycznie na osoby w okresie rekonwalescencji, uspokaja w przypadku stresu, w stanach lękowych, nadpobudliwości, znacznie zmniejsza napięcie psychiczne, a nawet obniża ciśnienie, jednocześnie pobudzając do aktywności w przypadku depresji czy też apatii. Znacząco poprawia się działanie układu odpornościowego, jak również ogólny stan psychiczny. Stałe obcowanie ze zwierzętami pomaga też zapomnieć o samotności. Zwierzęta dają nam tak wiele za tak niewiele ? odrobina czułości, pełna miska, a w zamian ogromne przywiązanie, jakie okazują właścicielowi. To wszystko sprawia, że czujemy się potrzebni, kochani, wartościowi.

Kontynuując serię książkowych spotkań z czytelnikiem w gabinecie psychologa terapeuty, Ewa Woydyłło podejmuje temat depresji. Rozpoczyna od najprostszych obserwacji, pozwalających na zdiagnozowanie choroby i odróżnienie jej od okresowego obniżenia nastroju, z którym często depresja bywa mylona. Autorka namawia czytelnika do uważnej samoobserwacji, ale i do korzystania z pomocy psychologa i lekarza. Wskazuje drogi, które prowadzą do wyjścia z choroby. Opisuje możliwości leczenia depresji, poczynając od sposobów niemedycznych, a kończąc na różnych wariantach terapii profesjonalnych. Często nawiązuje do konkretnych przypadków zaczerpniętych z życia lub literatury. Przekonując, że psychoterapia, terapia indywidualna czy grupowa lepiej służą walce z chorobą niez leczenie farmakologiczne. Ewa Woydyłło diagnozuje depresję w zależności od specyficznych okoliczności życiowych, czy różnych preferencji seksualnych. Rozwiązując dołączone do tekstu psychozabawy testy czytelnik może dowiedzieć się, czy jest odporny na depresję, jak sobie radzi z problemami, jakie ma relacje z innymi, czy jego tryb życia zbliża go czy oddala od dolegliwości depresyjnych. Książka "Bo jesteś człowiekiem, czyli jak żyć z depresją, ale nie w depresji" pozwala zrozumieć depresję i przekonuje,że z tej choroby można się wyleczyć. Po lekturze książki lepiej rozumiemy chorobę, jaką jest depresja i wierzymy, że można wyzdrowieć – to najważniejsze i najcenniejsze jej przesłanie O autorze EWA WOYDYŁŁO jako psycholog zajmuje się leczeniem uzależnień w Ośrodku Terapii Uzależnień Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. W ramach Fundacji im. Stefana Batorego kieruje Regionalnym Programem Przeciwdziałania Uzależnieniom. Jej dziełem jest rozpowszechnienie w Polsce leczenia według tzw. modelu Minnesota, opartego na filozofii Anonimowych Alkoholików. Pisze książki pełne wiary w nieskończone możliwości, jakie możemy w sobie odkryć, aby świadomie i z powodzeniem kierować swoim życiem. Autorka m. in.: Zaproszenie do życia, Wyzdrowieć z uzależnienia, Sekrety kobiet, My rodzice dorosłych dzieci. W zgodzie ze sobą, Podnieś głowę, Rak duszy. O alkoholizmie, Buty szczęścia. Za książkę Rak duszy została nagrodzona przez czytelników "Charakterów" Nagrodą Teofrasta.

Masz problemy w pracy? Czasami paraliżuje Cię strach? Czujesz się wypalony i pokonany przez codzienną rutynę? A może cięgle o czymś zapominasz? Jeśli tak, to najwyższy czas skorzystać z mudr. Mudry to specjalne układy palców, dzięki którym Twoje dłonie zaczną emanować dobroczynną energią. Autorka, znana i ceniona w międzynarodowym środowisku specjalistka od jogi, prezentuje szereg tych unikalnych układów odpowiadających potrzebom współczesnego człowieka. „Mudra odpuszczenia” wskaże Ci rozwiązania wszelkich problemów dotyczących związków międzyludzkich. „Mudra opanowania” z kolei pomoże Ci pozbyć się paraliżującego działania lęku. Dzięki „mudrze ochrony” poczujesz bezpieczeństwo i pełen komfort w swoim miejscu pracy. A to zaledwie początek niezliczonych możliwości, jakie się otworzą przed Tobą w momencie, gdy zdecydujesz się skorzystać z jogi dla dłoni. Od tej pory Twoje otoczenie będzie postrzegało Cię jako osobę, której nie są w stanie złamać czy przerosnąć jakiekolwiek pojawiające się trudności. Wystarczy, że poświęcisz chwilę na zastosowanie którejś z mudr, a momentalnie zmieni się Twoja percepcja jak i ujawnią się ukryte umiejętności. Strach, niepewność lub dotychczasowe słabości przestaną decydować o tym, czy osiągniesz sukces i zrealizujesz wszelkie plany. Sprawdź już dziś, co zagwarantuje Ci 64 unikalnych i niezwykle skutecznych mudr. Zapewnią Ci one bowiem pomoc, którą otrzymasz... od ręki. Mudry Joga Dłoni – fragment książki MUDRY- MAŁE WPROWADZENIE Określenie „mudra" pochodzi z sanskrytu i oznacza pieczęć. Kiedy podzieli się to słowo na sylaby, sylaba „mud" oddaje sens słowa „radość", a „ra" - „wywoływać". W wolnym tłumaczeniu oznacza to, że mudra to pieczęć, która odciska radość. Mudry są gestami dłoni i palców, które są znane od wieków na całym świecie. Wszystko, co ludzie myślą i czują, wyrażają przez odpowiednie gesty - czy to po prostu w dniu codziennym, czy podczas medytacji, czy w czasie modlitwy. Istnieją nawet postawy ciała, położenia języka i oczu, które w jodze są określane jako mudry. Jednak tych tematów nie będę poruszać w niniejszej książce. We wschodnich kręgach kulturowych już od niezliczonych lat są stosowane w celach uzdrawiających. Były one przekazywane w rodzinach z pokolenia na pokolenie. Także stare ludy Ameryki Północnej, Środkowej i Południowej znały uzdrawiające układy i masaże dłoni. Trening mentalny, kinezjologia i gimnastyka umysłu (ang. brain-gym) w naszym obszarze kulturowym również korzystają z wpływu mudr na procesy umysłowe i duchowe - aktywizującego lub odprężającego działania na mózg. Mudry mają także wielkie znaczenie w sakralnych tańcach w hinduizmie. Tu całe dramaty bywają przedstawione przy pomocy rąk - każdy gest jest jasnym przesłaniem i wyraża odpowiednie uczucie. Także na obrazach lub rzeźbach przedstawiających Buddę, indyjskich bogów, Chrystusa i świętych często można zobaczyć ręce ułożone w formę mudry. Pokazują one gesty nauczania i ochronne lub układy dłoni symbolizujące błogosławieństwo, przebaczenie, przychylność czy skupienie. Mudry nadają sakralnym działaniom kapłanów, tak na Wschodzie, jak i na Zachodzie, siłę wyrazu. Również my możemy podkreślić nasze modlitwy dzięki mudrom i nadać im przez to większą wagę, by uzyskać wewnętrzną lekkość i uzdrowienie. Mudry odzwierciedlają nasze uczucia i myśli. Z drugiej strony możemy też dzięki nim w pozytywnym sensie wpływać na nasze myśli i uczucia. Interesujące jest, że mudry dość często są wykonywane zupełnie nieświadomie — i to właściwe mudry we właściwym czasie. Wydaje się, jakby ciało posiadało autonomiczną wiedzę, dzięki której zawsze szuka najlepszej możliwości wyrazu i znajduje ją. Coś jeszcze jest warte zapamiętania. Kiedy zaobserwujemy swoje własne nieświadome gesty i układy rąk pojawiające się w trakcie komunikacji lub zauważymy je u innych ludzi, bez wielkiej psychologicznej wiedzy rozpoznajemy, jakie myśli właśnie chodzą po głowie nam samym lub innym ludziom i jaki nastrój panuje. Ręce nie kłamią. Zdradzają nas lub naszych rozmówców, kiedy to, co zewnętrzne, nie jest zgodne z tym, co tkwi wewnątrz. Ostrożność naszych gestów z drugiej strony może nam więc też pomóc w odkryciu, że w nieuświadomiony sposób okłamujemy samych siebie. Wtedy możemy dotrzeć do prawdy, odpowiednio działać ł na nowo dobić targu z samym sobą. JAK DZIAŁAJĄ I CO POWODUJĄ MUDRY? Każda mudra działa na ciało, umysł i duszę. Ponieważ każda funkcja ciała wywiera także wpływ na to, co odczuwamy, jak się czujemy i co myślimy, wszystkie te trzy obszary odnoszą z tego korzyści. W chińskiej medycynie już od dawna wiadomo, że określone organy mogą wpływać na myśli i uczucia. To, czy energia danego organu jest silna czy słaba, również wpływa na uczucia lub myśli człowieka. Z drugiej strony nasze myśli i uczucia mogą też wzmacniać lub osłabiać nasz organizm. Dlatego powinniśmy stale kontrolować swoje myśli i sposób postępowania. Mudry dla obszaru ciała Mudry działają zasadniczo na obszary energetyczne rozmieszczone na ciele i właściwie przez wszystkie kanały energetyczne, które w Indiach są określane jako nadi, a w japońskiej medycynie są nazywane meridianami. Najważniejsze meridiany przebiegają przez ręce i palce (a także przez stopy) i tu mają zarówno swój początek, jak i punkt końcowy, więc można rzeczywiście oddziaływać na każdy organ poprzez masowanie i uciskanie odpowiednich palców i obszarów dłoni. Mudry Joga dłoni dla ciała umysłu i ducha Spis Treści Podziękowanie Droga Czytelniczko, drogi Czytelniku Mudry - małe wprowadzenie Jak działają i co powodują mudry? Przyporządkowanie cech charakteru do palców Jak robić to prawidłowo Oddychanie Organizacja myśli i uczuć Mudry dla ciała, umysłu i duszy Mudra nauki — mudra wiedzy Mudra pięści - mudra wypuszczania pary Mudra tolerancji — mudra wewnętrznej wolności Mudra pełni - mudra dla wszystkich zmysłów Mudra ognia — mudra dla bezpieczeństwa Mudra joggingu - mudra dla głębokiego oddechu Mudra rozkoszy - mudra wewnętrznej siły Mudra świątyni - mudra wewnętrznego miejsca mocy Mudra orła - mudra dla wewnętrznej lekkości Mudra czasu — mudra przeciw stresowi Mudra wątroby - mudra wewnętrznego opanowania Mudra nerek— mudra dla szczęśliwych związków Mudra przyjaźni - mudra przeciw samotności Mudra równowagi — mudra przeciw wahaniom nastroju Mudra koncentracji - mudra przeciwdziałająca syndromowi wypalenia Mudra życzeń - mudra obfitości Mudra występu - mudra dla pewności siebie Mudra fali — mudra przeciwko wewnętrznym napięciom Mudra walki — mudra dla układu immunologicznego Mudra piersi - mudra dla silnego serca Mudra odmładzająca - mudra dla trawienia Mudra zastanowienia - mudra dla odnalezienia sensu Mudra włosów- mudra dla piękna Mudra stymulująca - mudra przeciwdziałająca zmęczeniu 0 niewyjaśnionym podłożu Mudra żołądka - mudra przeciw zmartwieniom Mudra jelita - mudra dla perfekcjonistów Mudra pęcherza — mudra elastyczności Mudra porządku — mudra uwolnienia się od traumy Mudra przypływu - mudra szczęścia Mudra odpuszczenia - mudra przeciw zawodom miłosnym Mudra relaksu — mudra przeciw napięciom Mudra mocy- mudra nowej siły napędowej Mudra odwagi - mudra przeciw tremie Mudra ego — mudra miłości do samego siebie Mudra karku- mudra przeciw wściekłości i złości Mudra inspiracji - mudra wewnętrznej harmonii Mudra śmiechu — mudra rozwiązująca trudne problemy Mudra Słońca - mudra przeciw obniżeniom nastroju Mudra przejrzystości — mudra mądrego rozróżnienia Mudra ochrony- mudra przeciw mobbingowi Mudra bębna — mudra przeciw nerwowości Mudra antypanikarska - mudra dla wewnętrznej stabilizacji Mudra poczucia własnej wartości - mudra przeciw autosabotażowi Mudra szkatułki - mudra wewnętrznego uśmiechu Mudra modlitwy — mudra przezwyciężenia żałoby 1 poczucia utraty Mudra motywacji - mudra pokonania codziennej monotonii Mudra kreatywności - mudra talentów Mudra opanowania - mudra przeciw strachowi Mudra uszu - mudra dla poprawienia postrzegania Mudra oczu - mudra jasnego spojrzenia Mudra kujona - mudra wydajnego uczenia się Mudra pamięci - mudra dla dobrego zapamiętywania Mudra spokoju — mudra dla zadowolenia Mudra płomieni — mudra prowadząca do „tego czegoś" Mudra wolnych chwil - mudra przeciw nadaktywności Mudra węchu — mudra właściwych decyzji Mudra miednicy - mudra przeciw dolegliwościom związanym z menstruacją Mudra cierpliwości - mudra opanowania i wewnętrznego ciepła Mudra bumerangu - mudra dla krwiobiegu Mudra tonu - mudra dla pięknego głosu Mudra gotowości - mudra dla zapału i optymalnego ustalania celów Mudra czakry - mudra pomagająca w zasypianiu Mudra magii - mudra przyciągania Mudra wiary i nadziei - mudra oddania i twórczej pustki Złota trójka Życzę Ci Literatura Indeks mudr

  OSHO - charyzmatyczny mistrz duchowy pochodzący z Indii. Znakomity mówca swobodnie posługujący się zarówno wschodnimi tradycjami mistycznymi, jak i zachodnią psychoterapią. Jego nauki dotyczą nie tylko indywidualnego poszukiwania sensu, lecz także najbardziej palących spraw społecznych i politycznych.

Jak prostymi metodami mindfulness zwiększyć szansę twojego dziecka na szczęście Dostają Państwo do ręki interesującą i inspirującą książkę, która pokazuje, jak uczyć dzieci uważności, a tym samym pomóc im żyć pełniej, ciekawiej, bardziej świadomie i bez nadmiernego stresu. W zrozumieniu jej treści pomoże wyjaśnienie na wstępie znaczenia słowa „uważność" i przybliżenie kilku związanych z nim zagadnień. Angielskie słowo mindfulness tłumaczone bywa na polski zazwyczaj właśnie jako „uważność" albo rzadziej jako „uważna obecność". Według najbardziej znane] i często cytowanej definicji profesora Jona Kabat-Zinna jest to „stan świadomości będący wynikiem intencjonalnego i nieoceniającego kierowania uwagi na to, czego doświadczamy w chwili obecnej". Definicja ta zawiera trzy istotne elementy. Po pierwsze, kierujemy uwagę w sposób celowy, czyli świadomy. Nie jest to zatem zwyczajny - a więc bierny — tryb rejestrowania informacji, który zwłaszcza w sytuacjach stresujących często prowadzi do pojawienia się silnych reakcji emocjonalnych i nawykowego - nierzadko niefunkcjonalnego - zachowania. Po drugie, kierujemy uwagę na to, co postrzegamy i czego doznajemy w danej chwili. Nie wybiegamy myślami w przyszłość ani nie powracamy do przeszłości, lecz na tyle, na ile to możliwe, świadomie skupiamy się na tym, czego doświadczamy tu i teraz. Dzięki temu uważność staje się rodzajem bufora chroniącego nas przed negatywnymi stanami emocjonalnymi. Pojawienie się tych stanów jest bowiem najczęściej związane z procesami myślowymi: roztrząsaniem niepomyślnych wydarzeń z przeszłości (sprzyja to stanom depresyjnym) lub martwieniem się o przyszłość (co sprzyja problemom lękowym), procesami, które nie tylko zniekształcają nasze postrzeganie, lecz także odwracaj ą naszą uwagę od tego, co jest tu i teraz . Po trzecie, zachowujemy szczególną postawę wobec wszystkiego, czego doświadczamy w danym momencie. To postawa otwarta i przyjazna, zaciekawienie tym, co jest, bez względu na to, jakie to jest: bolesne, przykre, przyjemne, miłe. Dzięki takiemu postępowaniu nasza awersja wobec jednych przeżyć i doznań oraz nadmierne pożądanie innych wyraźnie maleją. Ich miejsce zajmują akceptacja i otwartość. Uważność ma potencjał transformowania sposobu, w jaki żyjemy. Pozwala nam lepiej poznać działanie naszego własnego umysłu, daje możliwość podejmowania działań, które wypływają ze świadomego rozeznania, co jest w danym momencie najwłaściwsze. To wszystko ma ogromne znaczenie dla zdrowia. Liczne badania dowodzą, że systematyczne praktykowanie uważności niezwykle korzystnie wpływa na to, jak się czujemy fizycznie, i sprzyja wystąpieniu dobrostanu psychicznego. Dotyczy to osób w każdym wieku, również dzieci. Susan Kaiser Greenland przekonuje, że systematyczne -nawet codzienne — ćwiczenie uważności jest dzieciom bardzo potrzebne, że jest dla nich korzystne i odbywa się w przyjazny im sposób. Dzieci świetnie się przy tym bawią, a rodzice mają wyjątkową szansę, by zrobić coś dobrego dla siebie. W swojej książce Susan Kaiser Greenland skupia się na zaprezentowaniu przykładów tego, jak znaczące może być rozwijanie uważności u dzieci w zapobieganiu i nadmiernemu stresowi, i poważnym problemom psychicznym oraz behawioralnym. Słuszność jej spostrzeżeń z wielu lat praktyki potwierdziły już liczne badania, a wkrótce najprawdopodobniej potwierdzą kolejne prowadzone obecnie w kilku krajach. Za sprawą uważności to, czego doświadczamy, starami się przyjmować bez uprzedzeń i z zaciekawieniem - jakim zdarzało się nam po raz pierwszy. W taki sposób naturalnie reagują dzieci, które dają się całkowicie pochłonąć z pozori banalnym czynnościom, zdarzeniom i zjawiskom (dlategc właśnie dzieciom przyswojenie technik uważności przycho dzi zwykle łatwo). Niestety, w miarę upływu lat tracimy t( zdolność. Jako dorośli potrzebujemy uczyć się jej na nowo aby móc cieszyć się z prostych, a zarazem cudownych rzeczy które przynosi każda chwila: kropli deszczu, smaku owocu promieni słońca na liściach. Uważność — choć nie jest związana z żadną religią -ma korzenie w różnorodnych tradycjach kontemplacyjnych i duchowych. Najpełniej jednak opisano jaw tekstach buddyjskich, ponieważ jest sercem praktyki medytacyjnej. W buddyzmie medytację uważności traktuje się jako dostępną dla każdego drogę do zmniejszania cierpienia i równoczesnego rozwijania mądrości, współczucia oraz równowagi emocjonalnej. Na Zachodzie uważność wzbudziła zainteresowanie w ostatnich dwóch dekadach XX wieku. Wtedy to opublikowano pierwsze wyniki badań nad programem Redukcji Stresu Opartym na Uważności (Mindfulness-Based Stress Re-duction, MBSR), opracowanym pod koniec lat siedemdziesiątych przez Jona Kabat-Zinna na Uniwersytecie Medycznym Massachusetts. MBSR to pierwszy, podstawowy i najbardziej znany trening uważności. Susan Kaiser Greenland nawiązuje do niego w swojej książce, prezentując metody pracy z dziećmi. MBSR i zainspirowane nią inne metody oparte na uważności (np. Mindfulness-Based Cognitm Therapy, MBCT) zyskały uznanie licznych klinicystów, mają obecnie zastosowanie w leczeniu i wspomaganiu leczenia somatycznych problemów zdrowotnych oraz w terapii zaburzeń psychicznych. Za ich sprawą uważność jest obecnie coraz bardziej znaną i uznawaną drogą do zmniejszania stresu i cierpienia w jego różnych postaciach, a zarazem drogą do zwiększenia poczucia harmonii, dobrostanu psychicznego, spokoju, mądrości. Mam nadzieję, że ta książka odegra istotną rolę w propagowaniu uważności w Polsce zarówno wśród dzieci, jak i wśród dorosłych. Dr n. med. Paweł Holas Prezes Polskiego Towarzystwa Mindfulness Dziecko wolne od stresu Spis Treści Przedmowa WSTĘP Nowe abecadło: uwaga, równowaga i współczucie ROZDZIAŁ l Otwarte drzwi: korzystanie z nauki uważnej świadomości ROZDZIAŁ 2 Od czego zacząć: poznaj i wzmacniaj swoją motywację ROZDZIAŁ 3 Proste jak oddychanie. Zacznij od relaksu i uspokojenia ROZDZIAŁ 4 Czysta uwaga, czyli jak się nauczyć skupiania uwagi ROZDZIAŁ 5 Przyjazna świadomość, czyli medytuj, mów, działaj uważnie i ze współczuciem

Książka ukazuje możliwość kontemplacji we współczesnym świecie. Autorzy Jakub i Raissa poznają się podczas studiów przyrodniczo-filozoficznych na Sorbonie. W 1904 roku zostają małżeństwem. Ciągłe poszukiwanie prawdy prowadzi ich do nawrócenia i przyjęcia chrztu. Odtąd całe swe życie oddają Bogu. Po śmierci żony Jakub zamieszkał wśród małych braci, by pod koniec życia stać się jednym z nich.

Pierwsza w Polsce pozycja naukowa dotycząca psychoterapii reparacyjnej mężczyzn o orientacji homoseksualnej – terapii ukierunkowanej na zmianę tożsamości płciowej i rozwijanie potencjału heteroseksualnego. Książka Nicolosiego, psychologa i psychoterapeuty, pokazuje praktykę psychoterapii niechcianego pociągu do tej samej płci (SSA - Same Sex Attraction). Wyjaśnia genezę homoseksualizmu biorąc pod uwagę czynniki biologiczne, teorie psychodynamiczne i elementy teorii systemowej. Wyróżnia typy homoseksualizmu męskiego sprzed fazy identyfikacji płciowej i po fazie identyfikacji płciowej. Opisuje w sposób wyczerpujący proces terapii reparatywnej, wypracowany w czasie 25 lat praktyki klinicznej z mężczyznami SSA. Jest to pierwszy w Polsce, kompletny podręcznik dla psychoterapeutów, opisujący zarówno proces terapeutyczny jak i kształtowanie się pociągu do tej samej płci.

Powiedzenie, że śmiech to zdrowie zna chyba każdy! Ale czy na pewno każdy całkiem poważnie traktuje śmiech? Czy śmiech jest dla nas naturalną potrzebą czy, co prawda miłym, ale tylko dodatkiem do wszystkich ważnych spraw! Czy poważni ludzie też powinni się śmiać? Ta książka opowiada o rozmaitych aspektach śmiechu ? historycznym, społecznym, związanym z płcią, kulturą i socjologią. Wprowadza nas w świat galetologii (nauki o śmiechu). Napisana w pogodny sposób chce nas, jak przystało na tematykę, rozbawić! Ale przede wszystkim przekonać, że śmiech to nie tylko nasze zdrowie, ale i życie!!! I możemy być pewni, że potraktowano nas niezwykle poważnie. Składa się z części teoretycznej i praktycznej. Teorię stanowią lekkie, zabawne jak przystało na temat eseje o śmiechu o jego historii, rozmaitych aspektach i o dobroczynnym skutku. Część praktyczna to propozycje zabaw i ćwiczeń. Z niej dowiemy się m.in., dlaczego Mona Lisa ma tak tajemniczy uśmiech, czy humor ma płeć, czy śmiech ma uzdrawiającą moc. To gotowe narzędzie do pedagogiczno-terapeutycznych działań. Ta książka jest dla: - Psychologów, pedagogów, terapeutów, nauczycieli ? wszystkich, którzy pracują z dziećmi, młodzieżą lub dorosłymi (indywidualnie lub w grupach). - Tych, którzy wykorzystują w codziennej pracy naukę o śmiechu (galetologia) lub chcą lepiej poznać tę gałąź wiedzy.