Chcesz zostać rysownikiem kreskówek albo komiksów? Jeśli tak, to książka Jak rysować postacie komiksowe jest właśnie dla ciebie! Przechodząc krok po kroku przez proste projekty w tej zabawnej i ekscytującej książce, początkujący artyści - zarówno młodzi, jak i młodzi duchem - nauczą się rysować szereg miłych i oryginalnych, bohaterskich i podłych postaci komiksowych, z których każda ma własną historię i supermoc! Rady, techniki i zrozumiałe instrukcje, mówiące jak rysować twarze, włosy, ubiory i pozy, natychmiast pomogą ci tworzyć własne, niepowtarzalne postacie. Nauczysz się nie tylko, jak projektować postacie od samego początku, ale także odkryjesz, jak dodawać dialogi i opowiadać historię za pomocą kadrów. Mądrze napisana i pięknie zilustrowana przez profesjonalnego artystę, Spencera Brinkerhoffa III książka jest doskonałym wprowadzeniem do ilustracji komiksowej dla początkującego rysownika.

Rysowania to hobby, które można zacząć w każdym wieku. Nie tylko rozwija wrażliwość, poczucie estetyki, ale rozbudza kreatywność i zmysł obserwacji. Szkoła rysowania to poradnik dla początkujących artystów. Książka wprowadza w świat rysunku od podstaw. Każdy rozdział poświęcony jest innemu zagadnieniu oraz wzbogacony o przejrzyste przykłady rysunków krok po kroku. Nauczysz się, jak realistycznie narysować futro, jak wydobyć walor w pejzażu czy oddać anatomię i ruch ludzkiego ciała. Książkę napisała i zilustrowała utalentowana polska ilustratorka, Natalia Berlik. Dzięki radom profesjonalistki poznasz tajniki pracy ze szkicem, wykańczania rysunku i dodawania detalu, a także przekonasz się, że rysowanie nie jest trudne. Natalia Berlik skończyła Liceum Plastyczne w Bydgoszczy. Przez kilkanaście lat pracowała jako grafik w agencji reklamowej, sukcesywnie zajmując się swoją pasją, jaką jest ilustrowanie książek. Od kilku lat współpracuje z największymi wydawnictwami w Polsce. Na swoim koncie ma ponad sto pozycji, w tym bajki, kolorowanki, książki z zadaniami dla dzieci, wypychanki i nie tylko.

Berlin, Cannes i Wenecja są w środowisku filmowym nazywane "potrójną koroną festiwali". Sukces podczas tych trzech wydarzeń to kinematograficzny hat trick. Nie każdy może dostać nagrodę, ale każdy może zwrócić na siebie uwagę. A to w świecie sztuki, biznesu i blichtru niemała wartość.Ewa Szponar, która przez wiele lat obserwowała i opisywała najważniejsze festiwale filmowe, opowiada w książce ich historię, odkrywa niepisane zasady działania, dzieli się doświadczeniami ze spotkań z gwiazdami, wreszcie - pisze o polityce, która tym wszystkim rządzi. Pokazuje również, jak festiwal filmowy przestaje być wydarzeniem, a staje się pewnym sposobem na życie.Fabryka splendoru to złożona i bogata opowieść o splocie kultury i biznesu, w którym sztuka jest tylko jednym z elementów. Zdawałoby się, że nie ma tu tajemnicy: parada gwiazd, rewia mody, gorące dyskusje o filmach i rytuał ich oglądania - a jednak jest w festiwalach coś nieprzemijającego, co rokrocznie ściąga na nie tysiące kinomanów, dziennikarzy, twórców i producentów: doświadczenie wspólnoty.

Książa jest udaną próbą przedstawienia w sposób całościowy i kom-pleksowy dziejów ząbkowickiego Zakładu Diakonijnego (...). Dzięki rozległej tematyce nie sposób nie zauważyć, że ma ona charakter interdyscyplinarny i łączy w sobie zagadnienia z zakresu historii, historii sztuki i architektury czy religioznawstwa.

Rafael Santi, obok Michała Anioła i Leonarda da Vinci to jeden z głównych przedstawicieli włoskiego renesansu. Był niezwykle utalentowanym artystą. Od najmłodszych lat uczył się malarstwa, najpierw pod okiem ojca, finalnie u Pietro Perugino, którego styl naśladował w początkach swojej kariery. Twórczość Santiego charakteryzują liczne przedstawienia Madonny, spośród których najbardziej znana jest Madonna Sykstyńska. Santi często nadawał malowanym postaciom twarze znanych i podziwianych osób. Na fresku Szkoła ateńska Platon ma twarz Leonarda da Vinci a Heraklit - Michała Anioła. Swój autoportret artysta umieścił po prawej stronie malowidła. Santi był człowiekiem bardzo religijnym, przyjaźnił się z humanistami i jeszcze za życia został okrzyknięty geniuszem.

Jeden z czwórki wielkich romantyków, Cyprian Kamil Norwid, był nie tylko wybitnym poetą, pisarzem i dramatopisarzem, lecz także znakomitym rysownikiem i malarzem, czego dowodem jest niezwykły zbiór prac tuszem, piórem, kredką i akwarelą reprodukowanych w kolejnym minialbumie z serii "Rysunek". Ten wszechstronnie utalentowany artysta za pomocą kilku lapidarnych linii wirtuozersko odwzorowywał otaczającą go rzeczywistość - niekiedy idyllicznie, innym razem dowcipnie lub nawet ironicznie - zawsze jednak prezentując doskonały warsztat rysunkowy. Norwid tworzył autoportrety i portrety, sceny rodzajowe i satyryczne oraz kompozycje symboliczne. Minialbum zawiera niemal 60 najsłynniejszych prac artysty pochodzących zwłaszcza ze zbiorów Biblioteki Narodowej.

Urodzony aktor. Artystyczny fenomen. Geniusz nie tylko komediowy Fascynował Wojciecha Młynarskiego i Jeremiego Przyborę, zachwycał Stanisława Bareję i Kazimierza Dejmka,zdobywał każdą publiczność. Ale to tylko jedna strona medalu. Zmagał się przecież z wizerunkiem „wesołka” i całe życie uciekał od roli Czereśniaka z Czterech pancernych i psa. Wiesław Gołas. Czasem śliczny, liryczny i apetyczny, czasem ponury i smutny, inaczej niż na ekranie. Jak zapamiętali go przyjaciele? Co on sam mówił o sobie? Wreszcie, jak widzi go jedyna córka? Agnieszka Gołas tworzy czuły i barwny portret Wiesława Gołasa – dopisuje kolejne rozdziały i żegna się z ojcem. To pełna frywolnych, nieznanych anegdot nietypowa autobiografia i biografia w jednym. Wiesio Gołas. Aktor fenomenalny. Komediowy i dramatyczny. Poczucie humoru himalajskie. Kumpel przeuroczy. Gentleman w każdym calu. I właśnie o nim i o wszystkim, co go dotyczy, jest ta książka. Wzruszająca, zabawna i poważna, gdzie trzeba. Z czystym sumieniem polecam. Wiktor Zborowski Wiesław Gołas przez długi czas był moim przewodnikiem po świecie filmu i kabaretu. Janusz Gajos Inteligentna, subtelna biografia aktora najwyższej klasy. Sercem pisana, bo przez Agnieszkę Gołas o ojcu Wiesławie. Byliśmy z Wieśkiem w zażyłości ponad pół wieku. Powiedział mi kiedyś, że gdy się urodził, zaraz zaczął się śmiać. Jakby wyczuł, że jedyną skuteczną obroną na tym świecie jest dowcip i komedia. Stanisław Tym

POZNAJ TAJNIKI FOTOGRAFII ULICZNEJBryan Peterson, fotograf i instruktor o międzynarodowej renomie, prezentuje sprawdzone techniki, dzięki którym będziesz szybciej dostrzegać i wykorzystywać fotograficzny potencjał zurbanizowanych przestrzeni. Miejska ulica, aleja spacerowa lub wiejska droga - każde z tych miejsc oferuje niezwykłe okazje fotograficzne, jeśli tylko wiesz, jak ich szukać. Poprzez opowieści, anegdoty i ćwiczenia zawarte w tej książce, Peterson dzieli się z czytelnikiem gotowymi receptami na uchwycenie nieprzewidywalnego świata miejskiego życia.Autor przedstawia 120 ""minikronik"" przygotowanych w oparciu o zdjęcia wykonane na całym świecie - od egzotycznych uliczek Waranasi w Indiach do zatłoczonego deptaka na moście Karola w Pradze. Pisze o historii każdego zdjęcia, swoim toku myślenia w czasie fotografowania, budowaniu kompozycji, psychologii kolorów, a także o tym czy dana fotografia jest wynikiem doskonałego refleksu, czy też długich minut wyczekiwania na to jedno doskonałe ujęcie. Zaawansowani amatorzy i profesjonaliści także znajdą tutaj coś dla siebie. Będą mogli zainspirować się podejściem Petersona do tworzenia kompozycji reżyserowanych i przypadkowych, kreatywnego wykorzystania światła zastanego, ruchu, pogody i elementów architektury

The master of Japanese ukiyo-e Utagawa Hiroshige (1797–1858) was one of the last great artists in the ukiyo-e tradition. Literally meaning “pictures of the floating world,” ukiyo-e was a particular woodblock print genre of art that flourished between the 17th and 19th centuries. Subjects ranged from the bright lights and attractions of Edo (modern-day Tokyo), to spectacular natural landscapes. In the West, Hiroshige’s prints became exemplary of the Japonisme that swept through Europe and defined the Western world’s visual idea of Japan. Because they could be mass produced, ukiyo-e works were often used as designs for fans, greeting cards, and book illustrations. The style influenced Impressionist, Post-Impressionist, and Art Nouveau artists alike, with Vincent van Gogh and James Abbott McNeill Whistler both particularly inspired by Hiroshige’s landscapes. This introductory book presents key images from Hiroshige’s vibrant, vivid portfolio of blooming cherry trees, beautiful women, Kabuki actors, and busy shopping streets to introduce one of the greats of Asian art history.

Shots from the world’s greatest collection of Polaroid images The Polaroid Corporation’s photography collection is the greatest portfolio of Polaroid images in the world. Begun by Polaroid founder Edwin Land and photographer Ansel Adams, the collection now includes some 23,000 images by hundreds of photographers throughout the world, including pieces by the likes of David Hockney, Andy Warhol, and Jeanloup Sieff. The Polaroid Book dives into these archives, paying tribute to a medium that continues to defy the digital age. Like an oversized Polaroid film pack, this collection curates works by luminaries and unknowns alike, celebrating the boundless possibilities that develop inside the white borders of the original instant photograph.

Balinese homes in harmony with nature Loved by travelers for its lush tropical scenery and charming people, Bali is one of the most magnificent places on Earth. Spirituality and nature are integral parts of everyday life for the Balinese, so one can easily see why the island’s traditional architecture has a peaceful presence to it, mimicking its surroundings and sometimes blending in with them. When it comes to Balinese houses, walls are not compulsory, wood is everywhere, earth tones are dominant, and thatched roofs abound. Opening onto gorgeous green landscapes, majestic mountains, or beautiful coastlines, the homes herein ooze relaxing, contemplative vibes. This portfolio of Southeast Asian living features a swath of fresh and inspiring photographs and comes in a compact size, so you can take a little bit of paradise with you wherever you go. Gazing at these opulent examples of simple and elegant living, it’s a wonder why more people aren’t rushing to move to Bali.

W swoim przewodniku, bogato ilustrowanym i napisanym obrazowym, żywym językiem, Michael Bird zabiera nas na niezwykłą wyprawę. Wyruszymy w tę podróż z prehistorycznej jaskini, w której powstawało malarstwo naskalne, a skończymy ją wśród awangardy XXI wieku. Po drodze spotkamy oczywiście Vincenta van Gogha, Fridę Kahlo, Leonarda da Vinci, Jacksona Pollocka, Claude'a Moneta czy Pabla Picassa, lecz także mniej znanych w kulturze zachodniej artystów chińskich, japońskich, arabskich czy nawet azteckichGotowi do drogi? Przed nami czterdzieści tysięcy lat historii sztuki!

Publikacja przybliża czytelnika do tajemniczej rzeczywistości, jaką jest ikona - znak obecności Boga pośród ludzi; do obrazu pochodzącego trochę z tego i nie z tego świata. Aby namalować ikonę, twórca powinien być nie tylko artystą, ale i teologiem kontemplatykiem.Ikona jest "bramą", która otwiera się na nową rzeczywistość, jest spotkaniem twarzą w twarz z przedstawioną na niej osobą. Jak zatem artysta powinien je tworzyć, by umożliwić to spotkanie? Autorka tego podręcznika, wybitna artystka, malarka ikon, postanowił wyjść nam naprzeciw i ofiarować kompendium wiedzy na temat tworzenia ikon. Opierając się na źródłach biblijnych i hagiograficznych, ukazuje wielowiekowy dorobek chrześcijańskiej tradycji ikonograficznej. Opowiada o rozmaitych typach ikon, ich symbolice, funkcji w liturgii prawosławnej i w osobistej pobożności. Bezpośredni styl i dzielenie się długoletnim doświadczeniem sprawiają, że lektura książki wprowadza w klimat bezpośredniego obcowania z mistrzem.Odbiorcy książki:- Książka skierowana jest do wszystkich, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę o ikonach, o ich historycznych, artystycznych i teologicznych źródłach, do osób zainteresowanych sztuką prawosławną.Dlaczego warto przeczytać tę książkę?- Jej zaletą jest zwięzłość ujęcia, a zarazem szeroki zakres prezentowanych treści. Autorka przedstawia bowiem ikony poświęcone Jezusowi, Matce Bożej, aniołom, świętym, ojcom Kościoła czy świętom prawosławnym; uczy sztuki "czytania" ikon, rozszyfrowywania ukrytych treści; zachęca do kontemplacji.Autor: Irina Gorbunova-Lomax jest artystką, malarką ikon, historykiem sztuki oraz autorką książek: Ikona. Prawda i mity, Wprowadzenie do chrześcijańskiej teorii sztuki, Cudotwórcze ikony Matki Bożej, podręczników metodycznych: Draperie w malarstwie ikonowym, Elementy pejzażu w malarstwie ikonowym, oraz licznych artykułów na temat malarstwa ikonowego. Od 2003 roku mieszka w Belgii, gdzie poślubiła Michaela Lomaxa, diakona Cerkwi Prawosławnej. Jest założycielką i dyrektorem działającej od 2005 roku Akademii Ikonograficznej w Brukseli. Jej ikony znajdują się w prywatnych kolekcjach oraz świątyniach Rosji, Belgii, USA i innych krajów.

Publikacja przybliża Czytelnika do tajemniczej rzeczywistości, jaką jest ikona - znak obecności Boga pośród ludzi; do obrazu pochodzącego trochę z tego i nie z tego świata. Aby namalować ikonę, twórca powinien być nie tylko artystą, ale i teologiem kontemplatykiem. Autor ukazuje wielowiekowy dorobek chrześcijańskiej tradycji ikonograficznej, opierając się na źródłach biblijnych i hagiograficznych. Opowiada o rozmaitych typach ikon, ich symbolice, funkcji w liturgii prawosławnej i w osobistej pobożności, wspierając swą opowieść reprodukcjami najpiękniejszych dzieł. Odbywamy z nim podróż w czasie, kierując się geografią ikony: odwiedzamy m.in. klasztor św. Katarzyny na górze Synaj, górę Athos, Syrię, Egipt, Bałkany, Kretę, Konstantynopol. Ale jest to też podróż duchowa, od tego, co widzialne, wyrażone za pomocą drewna i farb, do tego, co niewidzialne, do tego, w co wierzymy.Odbiorcy książki:- Książka skierowana jest do wszystkich, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę o ikonach, o ich historycznych, artystycznych i teologicznych źródłach, do osób zainteresowanych sztuką chrześcijańską.Dlaczego warto przeczytać tę książkę?- Jej zaletą jest zwięzłość ujęcia, a zarazem szeroki zakres prezentowanych treści. Autor przedstawia bowiem ikony poświęcone Jezusowi, Matce Bożej, aniołom, świętym, ojcom Kościoła czy świętom prawosławnym; uczy sztuki "czytania" ikon, rozszyfrowywania ukrytych treści; zachęca do "kolorowej kontemplacji".Autor: Alfredo Tradigo pochodzi z Mediolanu; jest dziennikarzem, pisarzem, poetą i badaczem ikonografii chrześcijańskiej oraz krytykiem sztuki w renomowanych włoskich wydawnictwach, współpracownikiem "L'osservatore Romano", "Avvenire", "Luoghi dell'Infinito".

Stanisław Witkiewicz. Utalentowany malarz, genialny krytyk sztuki i pisarz, ojciec Witkacego. Nietuzinkowy Litwin, nowatorski wizjoner, uparty patriota, naznaczony rodziną powstańczą historią. Człowiek, który wymyślił w architekturze styl zakopiański i odkrył dla świata uroki najpopularniejszej dziś podtatrzańskiej miejscowości. Kim był człowiek, który dał nam Zakopane? Łzy cisnące się do oczu i ściśnięte od płaczu gardło nie pozwoliły na jego pogrzebie przemówić Stefanowi Żeromskiemu. Henryka Sienkiewicza zeswatał z jego ukochaną przyszłą żoną, przedwcześnie zmarłą Marią, a światowej sławy aktorka Helena Modrzejewska była chrzestną jego jedynego syna. Zresztą do pary z niepiśmiennym góralem, muzykantem i gawędziarzem, Sabałą. Taki właśnie był Stanisław Witkiewicz, z jednej strony znał się z niemal całym artystycznym światkiem przełomu XIX i XX wieku, z drugiej siadał z góralami na ganku, gdzie gawędzili przy koniaku. Nie miał manii wielkości, wręcz przeciwnie. Nie wziął nawet korony za wykonanie ponad 200 projektów zakopiańskich domów, nie przyjmował przyznawanych mu nagród i państwowych orderów, wolał spokojne Podhale niż przytłaczającą Warszawę. W życiu liczyły się dla niego tylko trzy rzeczy: ukochany syn, sztuka i Polska. Czego nauczył się od niego Józef Piłsudski? Co takiego Witkiewicz dostrzegł w Zakopanem, że poświęcił mu znaczną część życia? Skąd wzięła się jego fascynacja rewolucją? Dlaczego wierność małżeńska nie miała dla niego największej wartości? I jak to się stało, że Witkacy tak bardzo go rozczarował?

Po pierwszym tomie autobiograficznej książki Jana Marcina Szancera "Curriculum vitae", drugi - "Teatr cudów", który obejmuje wspomnienia artysty po roku 1945. Poznajemy Szancera nie tylko jako ilustratora, scenografa, animatora odradzającego się po wojnie życia teatralnego i filmowego, ale także organizatora polskiej telewizji, której Szancer był dyrektorem. Z humorem i ze swadą opowiada o środowisku literackim, o swoich podróżach do Włoch, Francji, Egiptu... Książka bogato ilustrowana kreskami autora. Wiele interesujących anegdot i ciekawostek.

...Ty będziesz robił ilustracje- powiedział mi Ksawery Dunikowski. Bardzo się obraziłem... Chciał być malarzem, tworzyć monumentalne dzieła, został najwybitniejszym ilustratorem książek dla dzieci i młodzieży. Dla grafików, ilustratorów to absolutny ideał, mag. Czarodziej wyobraźni, ambasador wyobraźni, to tylko nieliczne z imion opisujących magiczną moc jego twórczości, dzięki której bez reszty zawładnął i ukształtował wyobraźnię wielu pokoleń Polaków. Trudno znaleźć czytelników, których nie uwiódł delikatnymi, subtelnymi twarzami ludzi o pięknych oczach, smukłych sylwetkach, bajkowym mikrokosmosem pełnym chrząszczy, biedronek, koników polnych, motyli i krasnoludków. Trudno znaleźć kogoś, kogo nie wprawił w zachwyt owocami współpracy z Janem Brzechwą, Julianem Tuwimem i innymi wybitnymi pisarzami. Lokomotywa, Pan Kleks, Baśnie Andersena, Pinokio to tylko nieliczne z niezapomnianych, wspaniałych dzieł wielkiego mistrza ilustracji. Wznowiona po ponad 40 latach autobiograficzna książka przypomina niezwykłego artystę, człowieka wielkiej pasji i wrażliwości. Lekko, bez zbędnego nadęcia, językiem wspaniałego gawędziarza wprowadza nas autor w swoje bogate, aktywne życie, poprzez świat dzieciństwa i młodości przedstawiając swoje fascynacje oraz rozterki życiowe i artystyczne z tego okresu życia. Muzą Jana Marcina Szancera była ukochana żona Zofia z domu Sykulska. To ona zainspirowała go do napisania tej niezwykle ciekawej książki.

Sama sztuka, żadnych sztuczek Czy wiesz, że gwałtowny charakter Carravagia kosztował go życie? Czy słyszałeś o tym, że za późne rzeźby Augusta Rodina oskarżano o pornografię? Życie wielkich artystów, wciągnięte w wir historii, odcisnęło trwałe piętno na ich sztuce. Sztuka jest wszędzie wokół nas. Nawet wrocławski dworzec tętni historią - jego główna fasada zbudowana jest w stylu angielskiego neogotyku. Ileż tajemnic kryją te obrazy, rzeźby i budowle... Jednych fascynują naskalne malowidła sprzed tysięcy lat, innych religijna sztuka średniowiecza; są i tacy, których poruszają wyłącznie współcześni artyści, operujący nowoczesnymi technologiami. Sztuka to nieprzebrane źródło wiedzy o nas samych i historii rodzaju ludzkiego, zaklęte w pięknych przedmiotach. A Ty, czego w niej szukasz dla siebie? Główne okresy i nurty w historii sztuki. Tajemnice starożytnych mistrzów. Twarde średniowieczne kanony. Wpływ rewolucji przemysłowej. Sztuka XX wieku i nowe perspektywy. Ponadto znajdziesz tu dekalogi: 10 muzeów, które musisz odwiedzić, 10 wspaniałych książek napisanych przez słynnych artystów, 10 sposobów malowania, które zmieniły świat. Moja dziewczyna studiuje historię sztuki. Chciałem wiedzieć, co takiego fascynującego widzi w tych zakurzonych obrazach, postanowiłem więc dowiedzieć się tego na własną rękę. Przeczytałem Historię sztuki dla bystrzaków od deski do deski i naprawdę udało mi się ją zaskoczyć wiedzą na temat impresjonistów! Warto było. Jacek, lat 23, Lublin Uwielbiam tę książkę, wreszcie o sztuce pisze prawdziwy pasjonat, dlatego czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Zamiast nudnej teorii - fascynujące fakty, zamiast niezrozumiałej terminologii - wciągające opisy. Polecam każdemu miłośnikowi sztuki. Elżbieta, lat 58, Tychy Podróżniku, odkrywco, wolny człowieku... Seria Dla bystrzaków to niezbędnik każdego poszukiwacza wiedzy. Książki pisane lekkim stylem pełne są humoru, a jednocześnie zawierają czytelne informacje, przygotowane przez specjalistów w swoich dziedzinach. Dzięki nim odkryjesz, że potrafisz chłonąć wiedzę niczym gąbka, dobrze się przy tym bawiąc. Świetna lektura przy śniadaniu, w łóżku, w podróży i na bezludnej wyspie. O autorze książki Jesse Bryant Wilder jest laureatem wielu nagród literackich. Napisał setki artykułów na temat malarstwa, teatru, kina i muzyki dla wielu magazynów i gazet, w tym „American Theatre” oraz „Film Comment”. Jest również pomysłodawcą strony internetowej, poświęconej najsłynniejszym europejskim festiwalom filmowym. W jego dorobku znajduje się także kilka scenariuszy, sztuk teatralnych, wierszy oraz opowiadań.

Takiej książki o awangardzie jeszcze nie było. Kalejdoskop i eksperymentarium. Ścieżki rozwidlające się, krzyżujące, zapętlające. Wielogłosowe opowieści wysnute ze szczątkowych śladów awangardowego „dziania się” i akademickie analizy najbardziej znanych, najszerzej komentowanych tekstów. Imponujący tekst-kłącze dowodzi wielkiej erudycji autorek, pokazuje odwagę myślenia o kulturze, wprawiania w ruch ustabilizowanych pojęć, szukania nieoczywistych „»punktów wyjścia« sensu”. Iwona Boruszkowska i Michalina Kmiecik wykonały gargantuiczną pracę, wydobywając z głębokiego cienia twórców, grupy artystyczne i teksty o niemałym znaczeniu dla kształtowania się i funkcjonowania polskiej awangardy. Kompozycja swoiście sylwicznej książki znacznie odbiega od tego, do czego przyzwyczaiły czytelników dotychczasowe prace akademickie. Badaczki tworzą labirynt o powtarzających się, choć nietożsamych, modułach. Główne analityczne rozdziały przeplatają ścieżkami prowadzącymi przez „milieu” – przestrzenie dalekie od najczęściej uczęszczanych awangardologicznych traktów. Z recenzji dr hab. Beaty Śniecikowskiej, prof. IBL PAN Współautorska książka krakowskich badaczek jest inspirującą, niezwykle otwierającą próbą przepisania czy reinterpretacji historii polskiej awangardy, ma ona szansę odświeżyć przyjmowane powszechnie sposoby myślenia i opowiadania o międzywojennej awangardzie oraz jej twórcach. O oryginalności monografii stanowi kilka zaproponowanych tu rozwiązań. Pierwsze z nich to wła?czenie w główny nurt tej historii podmiotów, środowisk i artystów w jej kanonicznej wersji marginalizowanych lub nieobecnych, a gest ten podkreśla uczynienie z nich „równoleżnych” bohaterów i bohaterek książki. Drugie to próba odejścia od tekstocentrycznej historii awangardy literackiej i położenie nacisku na sposoby funkcjonowania, stowarzyszania się, strategie działania i komunikowania (się). Oznacza to zarówno płynne przechodzenie przez autorki od poziomu tekstu do kontekstu historycznego – do zjawisk opisywanych zwyczajowo przez socjologię literatury i historię czy antropologię kultury – jak i analizowanie utworów literackich i dzieł w kategoriach „czynnościowych”: gestów, doświadczeń, materialności, sensualności i jej stanów, oddziaływania, wytwarzania tożsamści. Ten aspekt książki uważam za zrealizowany najbardziej precyzyjnie, odkrywczo, z wielkim kunsztem analityczno-interpretacyjnym. Błyskotliwie, trafnie nazwane i uchwycone kategorie z zakresu poetyki awangardowej maja? szanse? wejść zarówno w szerszy obieg (tekst dermoskopowy, dromoskopowy i inne), jak i do podstawowego słownika badaczy awangardy albo zostać wre?cz zuniwersalizowane. Z recenzji dr hab. Agnieszki Karpowicz, prof. UW Artyści awangardy, pokładaja?cy wiarę w relacjach, także od nas – swoich badaczek – domagają się wzajemności, wymiany spojrzeń. Wzajemność staje się więc w tej książce znacznikiem wysiłku i starania. Nie jest dana raz na zawsze, nie jest czymś, co przychodzi samoistnie. Wymaga codziennego wracania do tych samych stronic, fotografii, wspomnień. Wymaga też cierpliwości w wielokrotnym opowiadaniu i słuchaniu czyjejś opowieści, cierpliwości w oczekiwaniu na drugiego człowieka. Tej książki nie mogła zatem napisać jedna osoba; nie mogła powstać bez rozmów, bez rozchodzących się w odmienne strony wrażliwości, bez różnic, jakie nas kształtują. Splatają się w niej bowiem nie tylko rozmaite wątki, ale też rozmaite osobowości, języki, stopnie uważności, pasje i antypatie, niezrozumienia, wyjaśnienia, objawione w cudzym spojrzeniu oczywistości, te wszystkie rzeczy, których nie chciałoby się robić w pojedynkę. Nie byłoby tej książki bez wzajemności. Bez wychodzenia sobie naprzeciw, bez ścierania się ze sobą, bez odwzajemniania potrzeb. Bez szacunku, bez współmyślenia, bez niezgody. Wzajemność jest kluczem do każdej rozmowy, tworzy ją. I ona leży u podstaw wszelkiego poznania. Fragment zakończenia

Wystawę Wilhelma Sasnala w warszawskim Muzeum Historii Żydów Polskich obejrzało prawie 80 tysięcy osób. Co powoduje, że prace dotykające powidoków polsko-żydowskiej historii, jednego z najwybitniejszych i najbardziej znanych polskich artystów współczesnych, przyciągają tak wielu ludzi?Odpowiedzi można poszukać w tekstach historyków, badaczek, dziennikarek i aktywistów, zebranych w tym tomie. Większość z tekstów ukazuje się w druku po raz pierwszy, część nie była dotychczas tłumaczona na język polski. Dotyczą one jednak nie tylko obrazów Sasnala, lecz poruszają problemy rasowe, relacje polsko-żydowski, ale i szersze wzorce kulturowe czy społeczne wyrządzające krzywdę innym. Mówią o granicach zła, które stało się udziałem "wielu różnych osób".