Praca Filozoficzne stałe bytu zajmuje na tle całej twórczości Gilsona miejsce szczególne. Jest to dzieło, które zostało opublikowane po jego śmierci, a obejmuje teksty i przeróbki artykułów powstających w latach 1952-67, niemniej sam autor, jak stwierdza w Przedmowie J.-F. Courtine, zamierzył to dzieło jako całość. Gilson chciał sformułować tam nową filozofię bytu i w tym sensie książka ta stanowi kontynuację dzieła Byt i istota (1963). Rozważania dotyczące poznania zasady, jej natury, zasad i przyczyn, poznania transcendentaliów, zwłaszcza bytu, prowadzone są w kontekście metafizyki Zachodu, także tej nowożytnej i współczesnej, a szczególnie interesujące są odwołania do myśli Martina Heideggera. Wszystkie te rozważania prowadzone są na tle analiz źródłowych, analiz tekstów, prezentując Gilsonowski niedościgniony warsztat historyka filozofii.
Wychodząc od fundamentalnych tekstów myślicieli mierzących się z nowymi wyzwaniami w realiach pokonstantyńskiej epoki rozwoju Kościoła (a zwłaszcza Państwa Bożego świętego Augustyna), w Metamorfozach Państwa Bożego Gilson ukazuje, czym była dla nich idea Christianitas i Rzeczpospolitej Chrześcijańskiej, a także jak rozumiano powołanie ludu chrześcijańskiego (populus Christianus) i miejsce przypisane każdemu wiernemu. Z niezrównaną precyzją i klarownością przedstawia rozwój idei i kluczowe elementy toczonych od wieków dyskusji, przestrzega także przed manowcami, na które mogą zaprowadzić takie próby realizacji Państwa Bożego, które przekształcają się w jego parodię.
Książka Malarstwo i rzeczywistość (1964), tłumaczenie dzieła francuskiego historyka filozofii, Étienne’a Gilsona, stanowi nie tyle filozoficzne wprowadzenie do malarstwa, co raczej obrazowe wprowadzenie do filozofii. To próba filozofowania na podstawie pewnego porządku faktów, którymi są obrazy, w celu wyciągnięcia z nich filozoficznych wniosków i ukazania swoistej „ontologii malarstwa”. Gilson przedstawia w niej odważną interpretację rzeczywistości przedstawionej w obrazach, opierając się na spostrzeżeniach zawartych w pismach wielkich malarzy — od Leonarda da Vinci, przez Joshuę Reynoldsa, Johna Constable’a i Eugène’a Delacroix, po m.in. Pieta Mondriana i Paula Klee, w celu uchwycenia istoty związku kształtowania artystycznego wyrazu z procesem malarskim. Książka zawiera sześć rozdziałów dotyczących kwestii istnienia obrazu, osobliwego charakteru jego bytowania, indywidualności, istoty bytowości sztuki, ontogenezy obrazu, jego relacji wobec swego przedmiotu, wobec słowa i metafizyki.
Zachęta Narodowa Galeria Sztuki oddaje w ręce czytelników pierwszy tom serii wydawniczej, w ramach której publikowane będą teksty najwybitniejszych autorów z zakresu filozofii sztuki i estetyki, dotąd niedostępne w języku polskim. Na tytuł serii wybrany został łaciński termin esse, określający istnienie rozumiane jako akt bytu. Materie i formy. Pojetyki szczegółowe sztuk głównych (1964) to ważne dzieło jednego z głównych współczesnych przedstawicieli nurtu filozofii realistycznej, francuskiego filozofa tiennea Gilsona (18841978), analizujące kwestię sztuki z perspektywy realizmu poznawczego. Gilson, członek Akademii Francuskiej, ceniony jest przede wszystkim jako jeden z największych znawców historii filozofii, zwłaszcza średniowiecznej i nowożytnej, ale także współczesnej. W charakterystyczny dla myślicieli nurtu realistycznego systematyczny sposób Gilson porządkuje kluczowe aspekty problematyki sztuki, już w pierwszym kroku swoich rozważań rozstrzygając kwestię rozumienia piękna jako właściwości każdego bytu, a nie kategorii idealnej czy jedynie estetycznej. W konsekwencji tego rozróżnienia piękno, jak podkreśla filozof, przynależy każdemu dziełu sztuki i jest celem sztuki, a artysta nie odtwarza piękna zastanego w świecie, a je wytwarza (ze wstępu Janusza S. Janowskiego). Kolejną książką, jaka ukaże się w serii Esse, będzie Obraz i rzeczywistość (1958) tego samego autora.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
