Zrealizowany w latach 2005-2018 projekt badań inskrypcji na terenie współczesnego województwa lubuskiego został sfinalizowany trzynastotomowym wydawnictwem źródłowym w ramach X tomu serii Corpus Inscriptionum Poloniae. Mimo że seria ta ma swoje początki w latach 70. XX wieku w ośrodku lubelskim, to właśnie województwo lubuskie jest jedynym obecnie regionem w Polsce, gdzie badania tego typu zostały przeprowadzone w sposób kompleksowy i całościowy. Ich efektem jest wprowadzenie do obiegu naukowego ponad 4000 obiektów zabytkowych o charakterze epigraficznym. Należy jednak podkreślić, że zawarte w katalogu dane i opisy mają także szerszy wymiar historyczny i zabytkoznawczy, a przede wszystkim stanowią obszerną bazę źródłową dla różnorakich badań naukowych ukierunkowanych na przeszłość tego terenu. (...) Prezentowany suplement nie wyczerpuje z pewnością problematyki badań źródeł epigraficznych na omawianym obszarze województwa lubuskiego. (...) kolejne badania, poszukiwania prowadzone w obrębie zabytków zaginionych oraz w archiwach, wreszcie prace konserwatorskie w następnych latach przyniosą bez wątpienia nowe, nieznane dotychczas przykłady obiektów epigraficznych.Ze Wstępu
Badania kampanologiczne w Polsce nie tylko funkcjonują w stosunkowo wąskim kręgu naukowym, ale przede wszystkim ciągle cierpią na braki w obrębie wykorzystania potencjalnych możliwości, które tkwią w nich jako nader złożonych artefaktach w domyśle źródłach na kanwie badań z zakresu historii, historii sztuki, dawnej kultury technicznej, zabytkoznawstwa itp. Książka choć oparta jest o badania w regionie lubuskim, znacznie wykracza poza ten teren w wymiarze merytorycznym. Przybliża szerszemu gronu odbiorców tych cennych i słabo dostrzeganych zabytków z uwzględnieniem praktycznych zagadnień ich użytkowania i profilaktyki. Wszystkie rozważania autor opatrzył komentarzem w odniesieniu do podstawowych pojęć kampanologicznych, wzbogacony o indeks najważniejszych haseł. Niezwykle istotnym elementem książki są fotografie. Ukazują najważniejsze problemy konserwatorskie spotykane podczas badań terenowych.
Wielką zaletą prezentowanej książki jest zebranie wszelkich publikacji poświęconych zarówno klasztorowi w Międzyrzeczu, jak i problematyce związanej z eremem Pięciu Braci Eremitów. (...) Dokonując krytycznego rozbioru dotychczasowej literatury, Autor szczególną uwagę poświęca pracom Gerarda Labudy. (...) Marceli Tureczek systematycznie polemizuje z poglądami Gerarda Labudy dotyczącymi lokalizacji eremu w Kaźmierzu koło Szamotuł. Nie opiera się w tym wypadku na analizie zapisek rocznikarskich, ale poddaje krytyce inne elementy, zwłaszcza „nijakość” miejscowej tradycji i brak jakichkolwiek argumentów. Ukazuje słabe punkty dowodów Labudy w sposób merytoryczny i elegancki, w niczym nie ujmując wielkości poznańskiego mediewisty. (...) Sięgnięcie do starych, zapomnianych opracowań, do starodruków i archiwaliów, sprawozdań oraz akt wizytacyjnych pozwoliło (...) nakreślić na nowo (...) zwłaszcza historię stosunków kościelnych, tamtejszych patrociniów, translokacji etc., co jest i będzie niezwykle pomocne w dalszych badaniach nad analizowaną problematyką, a w tym też nad najstarszą historią państwa polskiego. To wielkie osiągnięcie tej pracy, gdyż żaden historyk nigdy nie zdołałby dotrzeć do tych lokalnych źródeł. Za cenne uważam także zanalizowanie na nowo niektórych aspektów dzieła Brunona „Żywot Pięciu Braci Męczenników” (np. terminologii monasterium etc.).
Fragment recenzji prof. Tomasza Jasińskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
