Teoria wielkiego podrywu oczami twórców, aktorów i ludzi z planuTen serial to zjawisko telewizyjne. Pomimo pomysłu, który wydawał się nie mieć żadnych szans powodzenia, nieudanego pierwszego pilota i strajku scenarzystów tuż po starcie emisji, Teoria wielkiego podrywu stała się prawdziwym fenomenem. Poznaj iście hollywoodzką historię, której nawet najbardziej zagorzali fani nie znają w całości!Dziennikarka Jessica Radloff, która napisała ponad 150 artykułów na temat serialu (a nawet wystąpiła w jego finale!), daje czytelnikom przepustkę za kulisy. Dlaczego producenci musieli nagrać dwa piloty? Kto miał zagrać Penny i dlaczego miała nazywać się Katie? Dlaczego aktor, dla którego została napisana rola Howarda, ostatecznie został Stewartem? Ta książka to porywające, zabawne i pełne anegdot spojrzenie na serial, który pokochały miliony. Pozycja obowiązkowa dla każdego fana przygód Sheldona, Leonarda, Penny i spółki.Dwa lata pracy, 120 godzin zupełnie nowych wywiadów, tysiące stron zapisanych rozmów, 114 stron notatek spisanych podczas oglądania 280 odcinków wszystkich 12 sezonów. Radloff wykonała ogromną pracę, docierając do ludzi, którzy z sukcesem tworzyli Teorię wielkiego podrywu, i oddając im głos.Nikt nie opowiedziałby tej historii lepiej niż oni.***Must read dla każdego fana Teorii wielkiego podrywu.PigOutAutorka wykonała tytaniczną pracę i stworzyła doskonały materiał. Jej książka gwarantuje przeżywanie bigbangowych emocji na nowo.Przemek StarońWiedziałem, że z tej książki dowiemy się wielu rzeczy, ale wow!Simon Helberg, serialowy HowardJessica Radloff to najlepsza zaklinaczka wielkiego wybuchu Jeśli kochacie ten serial, jesteście sobie winni przeczytanie każdego fascynującego słowa, które zapisała w tej niesamowitej książce!Melissa Rauch, serialowa BernadetteBardzo się cieszę, że fani wreszcie zobaczą moje polaroidy zza kulis. Te zdjęcia są wyjątkowe i bardzo osobiste, więc świadomość, że Jess tak o nie dbała, bardzo mnie pociesza.Kaley Cuoco, serialowa PennySpędziliśmy na planie 12 lat. I nie ma nikogo, komu ufalibyśmy bardziej niż Jessice, jeśli chodzi o dzielenie się tymi wszystkimi wspomnieniami. Serialowych bohaterów już znacie. Teraz możecie poznać ludzi, których ich grali.Kunal Nayyar, serialowy RajNajbardziej szczegółowa, wspaniała i autentyczna książka, jaka kiedykolwiek powstała i powstanie na temat Teorii wielkiego podrywu.Mayim Bialik, serialowa AmyPytania, które zadała Jessica, i informacje, które mi przekazała od innych członków ekipy, sprawiły, że każdy sezon - a czasami każdy odcinek - znowu stał się dla mnie odrębną historią Rozmowy do książki zamieniły się dla mnie w wersję terapii. Nie spodziewałem się, jak bardzo było mi to potrzebne i jak wiele radości mi przyniesie.Jim Parsons, serialowy SheldonBIOGRAM:JESSICA RADLOFFStarsza redaktorka "Glamour". Dołączyła do firmy w 2011 roku jako korespondentka ds. rozrywki na Zachodnim Wybrzeżu. W imieniu marki regularnie pojawia się w programach takich jak Access Hollywood, The Talk, Good Morning America, TODAY.Przed "Glamour" pisała dla "AOL", "The Huffington Post", "Modern Luxury Media", "WHERE Los Angeles" i magazynu "GameDay". Jest członkiem Television Critics Association, Critic's Choice Association oraz Screen Actors Guild. Jest również członkiem Akademii Telewizyjnej.
"Homo Ludens z Książką jest wolny.Przynajmniej na tyle, na ile wolnym być można.Sam sobie ustanawia reguły gry, posłuszny własnej tylko ciekawości".Wolno nam czytać, co tylko zapragniemy. Wolno porzucić lekturę, ale i wracać ciągle do tych samych fragmentów. Wolno śmiać się i rozmyślać, i wyruszyć za sprawą książki, dokądkolwiek się zechce. Takimi prawami rządzi się zdaniem Wisławy Szymborskiej najpiękniejsza zabawa wymyślona przez ludzkość: czytanie książek.Wszystkie "Lektury nadobowiązkowe" - błyskotliwe, zabawne i przenikliwe felietony - w jednym tomieRubryka, która od 1967 roku ukazywała się w "Życiu Literackim" pod tytułem "Lektury nadobowiązkowe", szybko zyskała sympatię czytelników. I to tak dużą, że cykl ten kontynuowano potem w "Piśmie", "Odrze" i "Gazecie Wyborczej", teksty przedrukowywano także w osobnych wydaniach książkowych. Niniejsze jest już drugą edycją zbioru wszystkich felietonów Wisławy Szymborskiej, przygotowaną z okazji stulecia jej urodzin."Wszystkie lektury nadobowiązkowe" to aż 562 felietony - mieszczące subiektywne rozważania o czytaniu snute przez Wisławę Szymborską, niepoprawną czytelniczkę, uzależnioną od literatury koneserkę słowa drukowanego, buszującą wśród tekstów zdumiewająco różnorodnych. Wszystkie felietony układają się w zbiór olśniewający niezwykłością spojrzenia i zaskakujący właściwym autorce poczuciem humoru - erudycyjną opowieść o świecie, przyrodzie, historii i sztuce.
To arcyciekawy debiut literacki profesora wydziału prawa UW, znanego dotąd z zupełnie innej działalności. Był wojewodą, wiceministrem w MSWiA, doradcą ważnych osobistości, wreszcie sędzią Sądu Najwyższego, z której to funkcji niespodziewanie zrezygnował, wywołując polityczną sensację. Teraz postanowił najwyraźniej pójść w ślady swojego zmarłego ojca Stefana Majchrowskiego - przedwojennego rotmistrza kawalerii, oficera wywiadowczego, jeńca oflagu w Murnau, a po wojnie pisarza, autora takich poczytnych książek historycznych, przygodowych i biograficznych, jak choćby „Spadkobiercy pana Ziółko”, „Saga o Wenedach”, „Za drutami Murnau”, „Pan Sienkiewicz” i dwudziestu innych. Jan Majchrowski stworzył własną książkę, swoisty kalendarz skojarzeń historycznych. Każdy rozdział zawiera barwną opowieść o jednym wydarzeniu powiązanym z danym miesiącem. Jest to jednak tylko pretekst do okraszonych humorem dopowiedzeń, które następują przy okazji i przybierają postać opowieści o znanych ludziach i nieznanych wydarzeniach, czasem drobnych, lecz charakterystycznych, których autor niejednokrotnie sam był świadkiem. Na własnym przykładzie wskazuje, że to co dotyczy historii i spraw publicznych łączy się z tym co prywatne i osobiste, a opowiada o tym z rozbrajającą czasem szczerością, zaprawioną nutą subtelnej nostalgii.
Co wiemy o kobietach Lenina, Stalina, Mao, Ceau?escu, Che Guevary i Castro? Komunistyczni przywódcy byli postaciami co najmniej kontrowersyjnymi, ale nie brakowało im charyzmy, która przyciągała do nich tłumy kobiet.Czy decydowała o tym miłość, naiwna wiara wkomunizm, wspólnota poglądów i ideałów? A może cyniczna kalkulacja? Czy życie u boku czerwonych wodzów przyniosło tym kobietom szczęście? Historia dowodzi, że w większości przypadków naznaczone było traumą i cierpieniem. Nie odstraszało to jednak potencjalnych kandydatek do roli partnerki komunistycznego wodza.Iwona Kienzler, autorka bestsellerowych biografii historycznych, ujawnia, dlaczego wiele kobiet decydowało się dzielić swe życie z krwawymi dyktatorami i despotami.
Wojna wydobywa z ludzi zarówno to, co najlepsze, jak i to, co najgorsze.Hermine Braunsteiner swoją "karierę" w obozach koncentracyjnych rozpoczęła w Ravensbrck już na dwa tygodnie przed wybuchem II wojny światowej, ale dopiero na Majdanku dała pełny upust swemu sadyzmowi i bestialstwu. To tam zyskała przydomek "Kobyły" i "Tratującej Klaczy", a to za sprawą obuwia z podbiciem ze stali, które wykorzystywała do kopania lub wręcz skakania po więźniarkach.Po pierwszym procesie w Wiedniu wyłgała się krótkim wyrokiem, w poczet którego zaliczono areszt. Potem, dzięki małżeństwu z byłym amerykańskim żołnierzem, uciekła do USA, gdzie żyła sobie spokojnie, dopóki nie wytropił jej Szymon Wiesenthal. Batalia o jej sprawiedliwe osądzenie trwała niemal 20 lat, a i tak zakończyła się wątpliwym sukcesem.
Opracowanie prezentuje szerokie spektrum badawcze Autorów. I choć jest to kolejne studium socjologicznej analizy czasu pandemii, przedstawia ciekawe, a w wielu miejscach nowatorskie ujęcie zagadnienia. [] Badacze przyjęli za cel zobrazowanie postaw Polaków wobec rzeczywistości pandemicznej oraz jej wpływu na ich życie codzienne. Obszary badawcze to w szczególności wskazanie na stopień zmian w pracy i życiu domowym, które zdeterminowane były obowiązkową dla większości społeczeństwa zdalną formą pracy i nauki. Generowało to głębokie przeobrażenia w dotychczasowych relacjach zarówno w gronie rodzinnym, towarzyskim, jak i pozostałych relacjach społecznych. [] Dobrze zatem, że na rynku wydawniczym ukazuje się książka oparta na szerokiej socjologicznej refleksji oraz starannie przeprowadzonych i zgromadzonych wynikach badań. Badań, które w gruncie rzeczy uświadamiają czytelnikowi, że nadal poruszamy się po nie do końca rozpoznanym obszarze. Realne zagrożenia, które rysują się przed nami, stawiają wymóg kontynuacji badań socjologicznych. Fragment recenzji prof. dr hab. Wiesławy Piątkowskiej-Stepaniak
Jakie wyzwania stawia przed ludzkością teraźniejszość?Nowa książka autora światowych bestsellerów Sapiens i Homo deus. Krótka historia jutra.Yuval Noah Harari, słynny izraelski historyk i wizjoner, w swej najnowszej książce skupia się nie na przeszłości ani na możliwej przyszłości gatunku ludzkiego, lecz na problemach, w obliczu których stoimy obecnie.21 lekcji na XXI wiek to zaproszenie czytelnika do wzięcia udziału w debacie na temat naszych czasów. Harari z właściwą sobie lekkością, w krótkich rozdziałach, omawia i analizuje zjawiska, które dziś definiują cywilizację homo sapiens i wpływają na jej losy.Donald Trump, Brexit, fake newsy, biotechnologia, sztuczna inteligencja, rozszerzona rzeczywistość, dewastacja środowiska naturalnego, kryzys uchodźczy, terroryzm, schyłek liberalizmu. Co te zjawiska naszej codzienności mówią o człowieku i współczesnym świecie?Harari, jak zwykle, stawia prowokacyjne pytania, ale i udziela błyskotliwych odpowiedzi, dzięki którym nasz coraz bardziej rozpędzony XXI wiek wydaje się choć trochę pojmowalny przez ludzki rozum.Książka 21 lekcji na XXI wiek zamyka hat trick Harariego... Jak zawsze jego tekst jest niezwykle elegancki, ludzki, ujmujący, a często też ironiczny.Caroline Sanderson, The Bookseller
Szokujące, otwierające oczy i ponuro fascynujące - oto prawdziwe historie lekarza przestępców z zaburzeniami psychicznymi.Zadaniem psychiatry sądowego Sohoma Dasa jest leczenie i rehabilitacja osób, z których wiele napada, rabuje, gwałci, a nawet zabija. Jego praca prowadzi go do więzień o zaostrzonym rygorze i bezpiecznie zamkniętych oddziałów szpitalnych w całym kraju, a także do sal sądowych, gdzie składa zeznania w charakterze biegłego.Od młodej kobiety, która w przypływie psychozy udusiła swojego dwuletniego siostrzeńca, po nastolatka, który podpalił swój dom z zamkniętą w środku matką - doktor Das musi zagłębić się w umysły tych brutalnych przestępców, zrozumieć ich działania i zapobiec przyszłym okrucieństwom.W tym bezpośrednim, odkrywczym i momentami humorystycznym pamiętniku autor dzieli się historiami z piętnastu lat pracy, szczegółowo opisując niektóre z najbardziej ekstremalnych, poruszających i dziwacznych przypadków.Fascynująca, pouczająca i szczera lektura.
Nie trzeba wyruszyć do Konga, żeby odnaleźć własne „Jądro ciemności”.
Ta opowieść zaczyna się od zagadki. Dlaczego pisarz Max Cegielski omijał łukiem żydowski cmentarz w Ustrzykach? Dlaczego tak długo nie dostrzegał jego obecności?
Żeby odpowiedzieć na to bardzo osobiste, jak się okaże, pytanie, autor wyrusza w niespieszną wędrówkę, która wiedzie przez bieszczadzką Atlantydę, przez Żuławy, Brukselę i Auschwitz. Z „Jądrem ciemności” Conrada jako swoistym przewodnikiem tropi historie mniejszości wymazanych z naszej zbiorowej pamięci, z pomocą lektur i własnych odkryć rekonstruuje przebieg ich małych i wielkich zagład.
Ale szuka również odciśniętych w przemysłowej historii Bieszczadów śladów własnej rodzinnej tożsamości. Opowiada o swoich przodkach, naftowych magnatach na miarę Galicji, a nie Teksasu. Konfrontuje się przy tym boleśnie z rodzinną historią i tym, co zostało w niej przeoczone, skłamane i wyparte.
Ta wielowarstwowa opowieść nie służy jednak oskarżeniu. „Kongo w Polsce” jest raczej medytacją w drodze o niejednoznacznościach historii, paradoksach pamięci i o tym, jak i do czego może nam się jeszcze przydać wielka literatura.
Nie mieli stałego punktu ani terminu spotkań. Nigdy ich nie planowali, a mimo to - jednocześnie, o określonej godzinie - przybywali krętymi drogami w to samo miejsce. Kiedy ich żony były przekonane, że poszli zapłacić rachunki, oni spotykali się, by grać w domino i pić alkohol. Jedna z kobiet nazwała ich Klubem Łgarzy.Mary Karr, uznana poetka i eseistka, wraca pamięcią do spotkań tego klubu i pozostałych wydarzeń z dzieciństwa przypadającego na lata sześćdziesiąte w Teksasie i Kolorado. Przywołuje postać matki ze skłonnością do butelki i wymachiwania bronią - brała ślub siedem razy, aż wreszcie zabrali ją "daleko", bo była "nerwowa". Babci, która zamieszkała z nimi krótko przed śmiercią i stworzyła domowe narzędzie do chłostania niesfornych wnuczek. Starszej siostry Lecii, która już jako dwunastolatka potrafiła prowadzić samochód, ale też przekonać policjanta, by nie wlepiał jej mandatu.Klub Łgarzy to niezwykle osobisty list miłosny do niedoskonałych bliskich, a także opowieść o tym, że każda rodzina w jakimś sensie odbiega od normy. W świecie dzieciństwa, w którym autorka czuła się tak samotna, znajdzie się miejsce dla wszystkich."Autorka kreśli bezlitosny obraz swoich zmagań z niełatwym dzieciństwem. Gdy opowiada o kolejnych tragicznych wydarzeniach, jej głos się nigdy nie łamie ani nie brzmi fałszywie." "Vogue""Z materii bolesnych doświadczeń Karr stworzyła książkę pełną ciepła i humoru, szczerą aż do bólu. "Klub Łgarzy" to barwne wspomnienia z dzieciństwa, jakiego nikt by dla siebie nie wybrał, lecz Karr kocha swoją rodzinę miłością tak bezwzględną, a jej głos jest tak surowy i wymowny, że z przyjemnością wchodzimy w jej świat i z żalem go opuszczamy." Tobias Wolff""Klub Łgarzy" mieni się od wielkich prawd, z trudem wywalczonych i naprawdę godnych poznania. Mary Karr bez lęku, z przejęciem, a niekiedy z poczuciem humoru zapuściła się w szalony mrok amerykańskiego dzieciństwa, skąd przyniosła wspomnienia o niewinności i przemocy, utracie i nadziei. Prawdziwie humanistyczna książka." Bradford Morrow"Motywem przewodnim tej książki jest bezkompromisowe dążenie autorki do szczerości, jasności i ujawniania tajemnic." "The Voice Literary Supplement""Nogi w kowbojskich butach oprzyj na balustradzie werandy, otwórz zimne piwo i wsłuchaj się w głos tej urodzonej opowiadaczki [] porywający, zabawny i płynący z serca." "Los Angeles Times""Karr pisze porywająco [] jakby snuła jedną ze wspaniałych opowieści Klubu Łgarzy []. Potrafi sprawić, by czytelnik całym sobą wczuł się w to, czego żadne dziecko nie powinno nigdy przecierpieć." "Newsweek"
Jedna połowa Amerykanów popiera partię republikańską, a druga partię demokratyczną. Mniej więcej połowa ludzi jest za karą śmierci, a połowa jest jej przeciwna.Dlaczego proporcje te są tak wyrównane?"Schizma podzieliła nie tylko papieży, kardynałów, zakony i narody, lecz także znaczące wtedy dla Kościoła osobowości wyniesione później do kanonu świętych: św. Katarzyna ze Sieny była po stronie papieża Urbana VI, a pochodzący z Walencji św. Wincenty Ferrer, kaznodzieja zakonu dominikanów, po stronie antypapieża Klemensa VII. () W międzyczasie całe zachodnie chrześcijaństwo zostało ekskomunikowane: jedna połowa przez jednego papieża, a druga przez drugiego"."Vicente Cardinal Enrique y Tarancón () opisując panującą w Hiszpanii atmosferę w przeddzień wybuchu wojny domowej, powiedział: Myślę, że z czasem wszyscy doszliśmy do przekonania, że istniejące problemy nie dadzą się rozwiązać bez użycia siły. Bowiem już od miesięcy jedna połowa Hiszpanii zajęła zdecydowaną, przeciwstawną pozycję wobec drugiej i czekała tylko na bieg dających się przewidzieć wydarzeń. Jedna połowa Hiszpanii zastygła w nieprzejednanej postawie wobec drugiej połowy bez cienia szansy na jakikolwiek dialog. Stało się jasne, że ostatnie słowo należeć będzie do armat. Trzeba sobie uczciwie powiedzieć, że wtedy wszyscy wierzyliśmy w przemoc i byliśmy przekonani, że zastosowanie siły stało się nieodzowne. Winą za taki stan rzeczy obciążaliśmy naturalnie tę drugą stronę"."Kwestia podwójnej natury naszego mózgu intryguje. Dlaczego składa się on akurat z dwóch połówek? I dlaczego te półkule mają, jak się wydaje, tak różne zadania, że w skrajnych przypadkach prawie że ze sobą walczą?""() ofiarę wieszano do góry nogami, tak że krew zbierała się w głowie. Następnie ciało przecinano piłą na dwie połowy".
Kilkutomowa książka "Sąsiedzi. Ostatni Świadkowie ukraińskiego ludobójstwa na Polakach", będąca zwieńczeniem tego projektu, to nie tylko przestroga przed zbrodniczym banderyzmem. To również pomnik trwalszy niże ze spiżu wybudowany Polakom pomordowanym na Wołyniu, w Małopolsce Wschodniej i na Zamojszczyźnie w latach 1939-1947. To też pomnik dla tych, którzy ocaleli i przez całe życie zmagali się z potworną traumą, której doświadczyli, widząc, jak ukraińscy sąsiedzi mordują ich rodziny. To pomnik zbudowany z najtrwalszego materiału wspomnień, dokumentów, dowodów.Pierwszy tom (spośród szykowanych 5-7; tom II już jest dostępny TUTAJ; dwa tomy w pakiecie TUTAJ) zawiera obszerne wprowadzenie autora oraz kilkadziesiąt wywiadów ze Świadkami ukraińskich zbrodni na Wołyniu, Zamojszczyźnie, Podolu, w Małopolsce Wschodniej (w tym na Podkarpaciu). Każdy z wywiadów okraszony został komentarzem opisującym spotkanie autora ze Świadkiem. Tomy zawierają także kolorowe zdjęcia Świadków i inne fotografie.Świadek Roman Strągowski z Parośli na Wołyniu (t. I): Wpadli z siekierami i pierwszego bili ojca, musieli dosyć długo bić. A nas dzieciaków, jak nas położyli na ziemię, to ja nawet nie czułem, kiedy mnie siekierą uderzyli. Czułem tylko, jak mi ten pasek ściągał z rąk. Ale myślę, że jak zobaczą, że jestem żywy, to mnie zamordują. To udawałem trupa, ręce mi tak opadły, pamięć mi się urwała. Braciszek najmłodszy miał trzy latka. Mój braciszek jeszcze trzymał jakąś kromeczkę chleba, to go zabili z tą kromeczką chleba. Czas trochę leczy rany, ale te wspomnienia są najgorsze. W tej wiosce zginęło grubo ponad sto ludzi, dzieci, kobiety...Tylko dlatego, że byli Polakami.
Trzy kobiety dziś anonimowe, choć ich mężczyźni zapisali się na kartach historii jako bohaterscy odkrywcy. Trzy żony, które przez lata wiernie i gorliwie broniły pamięci o mężach, mimo że same szybko odeszły w zapomnienie. Niewiele je łączyło, spotkały się ledwie kilka razy, ale to wspólne doświadczenie naznaczyło je na resztę życia.Na początku XX wieku Antarktyda nadal niezamieszkana i niezbadana stanowiła dla odkrywców ostatnie wielkie wyzwanie. Na mapie świata była ogromną białą plamą, a jej tajemnice pobudzały wyobraźnię wielu ludzi. Robert Scott zebrał grupę śmiałków i na pokładzie statku Terra Nova wypłynęli w nieznane. Ich tragiczna wyprawa przeszła do historii.Wdowy Antarktydy zaczynają się od jednego z najbardziej znanych obrazów w dziejach polarnictwa: śmierci Roberta Scotta. Jednak tam, gdzie inni autorzy się zatrzymali, Anne Fletcher podąża dalej. Nie ogranicza się do pokazania odwagi polarników i ich heroicznej porażki. Sprawdza, jaki wpływ wyprawa kierowana przez Scotta wywarła na kobiety i dzieci pozostawione przez zdeterminowanych odkrywców.Odwołując się do niepublikowanych źródeł, w tym osobistych pamiętników i listów, Fletcher rzuca nowe światło na historię polarnictwa, pokazuje perspektywę tych, o których często się zapomina rodzin zaginionych czy zmarłych podróżników. Jej książka to opowieść o marzeniach, odwadze, ideałach, poczuciu obowiązku i a może przede wszystkim o miłości.
Porywające, pouczające i dowcipnie napisane kompendium 99 obsesji, które prześladują nas wszystkich:ABLUTOFOBIA to irracjonalny strach przed kąpielą, SYLLOGOMANIA - patologiczne zbieractwo, a ZOOFOBIA to chorobliwy lęk przed zwierzętami.Podczas gdy fobia zmusza do unikania czegoś, mania zmusza, by coś robić.Fobie i manie to bardzo osobiste doświadczenia i najczęstszy rodzaj nerwic lękowych naszych czasów. Z badań przeprowadzonych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) w 22 krajach w 2017 roku wynika, że ok. 7,2% ludzi z dużym prawdopodobieństwem doświadczy w którymś momencie życia specyficznej fobii. Dowiedziono w nich również, że specyficzne fobie pojawiają się znacznie częściej u dzieci niż u dorosłych, że ich szacunkowy odsetek spada o połowę u osób starszych oraz że kobiety są dwukrotnie bardziej podatne na fobie niż mężczyźni.To fascynująca i wyjątkowo wciągająca książka dla ciekawych świata.
"Doktor Joseph Goebbels napisał, że: "Kłamstwo wypowiedziane raz pozostaje kłamstwem, ale kłamstwo wypowiedziane tysiąc razy staje się prawdą". Bardzo wiele takich kłamstw słyszymy od Fauciego i jego popleczników. Robert F. Kennedy Jr. ukazuje całe dziesięciolecia szerzenia nieprawdy."- Luc Montagnier, laureat Nagrody NoblaKsiążka obszernie i bezpośrednio opisuje kontrowersje wokół osoby doktora Anthony'ego Fauciego, dyrektora National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID). Według jej autora Fauci w trakcie swojej kariery stosował manipulacje naukowe i finansowe, a także naruszał prawo, aby uzyskać kontrolę nad światową polityką zdrowotną. Współpracował również z firmami farmaceutycznymi, aby zablokować skuteczne leczenie AIDS i zmusić FDA do zatwierdzenia niebezpiecznych leków.Robert F. Kennedy Jr. przedstawia, jak Fauci i Gates nawiązali partnerstwo, które ma na celu kontrolowanie globalnego rynku szczepionek o wartości 60 miliardów dolarów. Poprzez finansowanie i wywieranie nacisku na media, czasopisma naukowe, agencje rządowe i naukowców bezwzględnie cenzurują opozycję.Finansowane przez firmy farmaceutyczne media głównego nurtu przekonały miliony Amerykanów, że dr Anthony Fauci jest bohaterem. Kim jest naprawdę?Robert F. Kennedy Jr., bratanek prezydenta Kennedy'ego, jest prezesem zarządu i głównym radcą prawnym organizacji Children's Health Defense. Jest także doradcą Morgan and Morgan, kancelarii prawniczej zajmującej się procesami sądowymi w zakresie błędów lekarskich i założycielem Waterkeeper Alliance. Kennedy jest cenionym autorem, mającym na swoim koncie długą listę opublikowanych książek, w tym bestseller "New York Timesa":"CrimesAgainst Nature, a także "American Values: Lessons I Learned from My Family" i "Thimerosal: Let the Science Speak". Został uznany przez magazyn "Time" jednym z "Bohaterów planety" za jego sukces w pomaganiu organizacji Riverkeeper w prowadzeniu walki o przywrócenie naturalnego stanu rzeki Hudson. Jego reputacja jako zdecydowanego obrońcy środowiska i zdrowia dzieci wynika z szeregu zakończonych sukcesem działań prawnych. Otrzymał uznanie za swoją rolę w przełomowym zwycięstwie nad firmą Monsanto, a także w sprawie DuPont, która zainspirowała twórców filmu "Dark Waters" (2019).
Oglądając spektakl albo film, czytając książkę czy oglądając wystawę, rzadko pamiętamy o tym, jak wiele osób pracowało przy ich powstaniu. Dzięki znakomitym rozmówcom Aleksandry Boćkowskiej zaglądamy na zaplecza kultury i poznajemy tajniki tych na co dzień niedostrzegalnych zawodów. Bo kto z nas zastanawiał się, na czym polega praca tłumacza migowego, realizatorki audiobooków, audiodeskryptora albo opiekunki archiwum fotograficznego? Czy wiemy, po co montażyście wystaw deskorolka? Jakie cechy musi mieć dobry researcher? Co to jest zmarszczenie marszczyciela i czym różni się rekwizyt od kostiumu?To wszystko nie robi się samo to zbiór rozmów z ludźmi, którzy współtworzą kulturę "z tylnego siedzenia" i pomagają nam zrozumieć, ile osób i jak wiele czynności potrzeba, by wystawy, książki, muzyka i festiwale w ogóle istniały. A przy okazji, dlaczego - jak mówi jedna z rozmówczyń Boćkowskiej - najciekawsze dzieje się właśnie na zapleczu.Aleksandra Boćkowska od 2019 roku na łamach "Dwutygodnika" prowadzi cykl rozmów Zaplecze kultury. To one były zaczynem tej książki. Na To wszystko nie robi się samo składają się premierowe teksty oraz uzupełnione rozmowy opublikowane w "Dwutygodniku".Książka powstała przy współpracy z Domem Spotkań z Historią."Mikroczynności dotyczą wszystkiego, co dzieje się w kulturze - od spotkań autorskich w domach kultury i wystaw w lokalnych muzeach przez wydawanie i promowanie książek, nagrywanie płyt, rejestrację podcastów po wystawy ściągające tłumy, kręcenie filmów, koncerty klubowe i stadionowe, spektakle teatralne i modne festiwale wszelkich sztuk. Niezależnie od skali wydarzenia trzeba znaleźć dlań miejsce, zaprosić gości, przekonać autorki i autorów, wypożyczyć dzieła, przetransportować je i wyeksponować, rozstawić sprzęt nagłaśniający, znaleźć rekwizyty, wydrukować plakaty, sprawdzić bilety, upilnować zwiedzających, zapewnić krzesła, catering i toi toie, podpisać setki umów i się z nich wywiązać. Umyć podłogę. To wszystko nie dzieje się samo." Aleksandra Boćkowska
Do czarnej dziury można wejść, ale nie można z niej wyjść. Z białej dziury wprost przeciwnie można wyjść, ale nie można do niej wejść. Czym zatem są tajemnicze białe dziury, o ile naprawdę istnieją? Choć ogólna teoria względności Einsteina przewiduje ich istnienie, nie ma obserwacji potwierdzających słuszność tych przewidywań. Tylko jeden badacz na świecie może o tym dziś opowiedzieć. To fizyk teoretyczny, który zgłębianiu czarnych i białych dziur poświęcił wiele lat swojego naukowego życia i który ma wiedzę, przenikliwość umysłu i odwagę, żeby wykroczyć poza tradycyjne myślenie Carlo Rovelli. W tej wyjątkowej książce przystępnie i niebanalnie, sugestywnie i filozoficznie mówi on o tym, czym mogą być białe dziury, jeśli rzeczywiście istnieją. O tym, co zaobserwowalibyśmy, gdybyśmy znaleźli się we wnętrzu czarnej dziury, a potem specjalnym tunelem przedostali się na drugą stronę. Spróbujmy wraz z Rovellim odbyć tę niezwykłą podróż. Biała dziura na niebie jest drobna jak unoszący się włosek. W odróżnieniu od włoska nie posiada jednak ładunku elektrycznego, a zatem nie wchodzi w interakcję ze światłem nie widać jej. Posiada tylko swoją słabiusieńką siłę grawitacji. Jeśli w pierwotnym wszechświecie lub w jakiejś fazie wszechświata poprzedzającej Wielki Wybuch wykształciło się wiele czarnych dziur, które już wyparowały, to możliwe, że teraz unoszą się na niebie całymi milionami, owe niewidzialne ziarenka ważące jakiś ułamek grama. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
10 lipca 1973, aleja Obrońców Pokoju w Pradze. Olga Hepnarová, lat 22, wjeżdża ciężarówką w pełen ludzi przystanek tramwajowy. Ofiary śmiertelne, ciężko ranni, panika i chaos. Mundurowi zasypują sprawczynię wypadku pytaniami:
– Hamulce się zacięły czy co? Na Boga, zasnęła pani za kierownicą?!
Hepnarová spokojnie odpowiada:
– Nie, nie zasnęłam, hamulce są sprawne. Umyślnie wjechałam na chodnik, to moja zemsta na społeczeństwie za to, jak traktowało mnie przez całe moje życie.
Rozpoczyna się śledztwo w sprawie katastrofy przy alei Obrońców Pokoju, z góry znane są jednak odpowiedzi na sześć z siedmiu złotych pytań kryminalistyki:
Co? Gdzie? Kiedy? Jak? Czym? Kto?
Uwaga musi więc zostać skierowana na jedno, ostatnie: Dlaczego?
Tragiczną historię masowej zabójczyni Olgi Hepnarovej ? ostatniej kobiety skazanej w Czechach na karę śmierci ? czyta się raczej jak wciągający kryminał psychologiczny niż typową literaturę faktu.
Roman Cílek nikogo nie ocenia, jednak z rzetelnie zebranych przez autora zeznań świadków, listów, dokumentów sądowych i policyjnych wyłania się wstrząsający obraz zakłamania ówczesnego systemu, niekompetencji służby zdrowia, stronniczości sądu, a także wyobcowanej w społeczeństwie jednostki, która postanawia przekuć swoją bezsilność i nienawiść w czyn: zbrodnię.
Na podstawie książki powstał film w czesko-polsko-słowackiej koprodukcji (reż. Tomáš Weinreb, Petr Kazda), w roli Olgi Hepnarovej wystąpiła polska aktorka Michalina Olszańska.
Jakie triki podczas wywiadów w "Na każdy temat" stosował Mariusz Szczygieł, późniejszy zdobywca Nike? Co o telewizji sądził tata scenarzystki M jak miłość i Klanu, Ilony Łepkowskiej? Dlaczego Miodowe lata kręcono w teatrze? Ile "do fejmu" na pierwszym roku studiów dodawała praca w "Rowerze Błażeja"? O czym myślała Magda Mołek w studiu powodziowym we Wrocławiu? Co ukrywali kandydaci z "Randki w ciemno" i za jaką kwotę Jacek Kawalec zgodziłby się zagrać Kawalca?Dostawali tysiące listów, ich kolejne występy w prime time z zapartym tchem śledziło jednocześnie nawet kilkanaście milionów Polaków! Kamil Bałuk w dziesięciu rozmowach o tym, co działo się "dawno temu w telewizji", przypomina stojących w świetle reflektorów ówczesnych bohaterów zbiorowej wyobraźni i jej kreatorów, ukrytych zazwyczaj przed publicznością. Pokazuje nieoczywiste kariery oraz kulisy najsłynniejszych programów i seriali. Tropi zmiany mentalności, przełamywanie kolejnych barier i tematów tabu. Rozjaśnia drugą, ukrytą za kamerami, stronę srebrnego ekranu. A przede wszystkim skupia się na rozmówcach i na tym, w jaki sposób poradzili sobie z popularnością, co dała im praca w telewizji i jak łatwo było wpaść w jedną tematyczną szufladkę.Pamiętacie ten dreszcz emocji towarzyszący wyciu syren w czołówce "997"? Intymne, czasem nie z tego świata, wieczorne rozmowy "Na każdy temat"? Orzeźwiający i świeży, kręcony przez młodzież "Rower Błażeja"? Miodowe lata, czyli legendarny polski sitcom, który popularnością przebił amerykański oryginał, a nagrane podczas kolejnych odcinków wybuchy śmiechu telewizja wykorzystuje do dzisiaj? Perypetie rodziny Mostowiaków, Świat według Kiepskich, "Randkę w ciemno", "Piratów", "Idola"?W latach 90. telewizja była odkryciem, objawieniem, oknem na świat, a jej najjaśniej świecące gwiazdy kojarzymy do dzisiaj wszyscy. Poznajcie jej kulisy od podszewki!
Publikacja Prymas Stefan Wyszyński i episkopat Polski uzupełnia istotną lukę badawczą, jaką są relacje prymasa z episkopatem Polski. Wspomniany problem potraktowano dość szeroko, obrazując zarówno rolę kard. Wyszyńskiego w tym gremium, jak i jego relacje z poszczególnymi biskupami. W sumie zebrano 13 analiz przygotowanych przez znawców historii Kościoła katolickiego w XX w. Tom nie wyczerpuje całości problematyki, lecz stanowi zachętę do dalszych studiów nad tą tematyką, a docelowo nad pełną naukową biografią Prymasa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
