Po dekadach demonizacji i kryminalizacji, psychodeliki przeżywają niezwykły renesans dokonujący się na pograniczu nauki, kultury i biznesu. Najpowszechniej badaną substancją z tej grupy jest psylocybina, która odpowiada za psychoaktywne właściwości grzybów nazywanych "halucynogennymi" albo "magicznymi". Wyniki coraz liczniejszych eksperymentów wskazują, że może ona pomagać nie tylko w leczeniu szeregu zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy uzależnienia, ale również w zgłębianiu zależności między mózgiem i świadomością.Maciej Lorenc przedstawia aktualny stan wiedzy o właściwościach psylocybiny, a także przybliża jej bogatą i złożoną historię, która zaczęła się znacznie wcześniej niż działania na rzecz jej kryminalizacji czy próby włączenia jej do zachodniego systemu biomedycznego jako leku.Czytelnicy dowiedzą się z tej książki między innymi: - jaki jest wpływ psylocybiny na funkcjonowanie układu nerwowego - jakie mechanizmy leżą u podstaw terapeutycznego potencjału psychodelików i jakie zagrożenia wiążą się z ich stosowaniem - co wiadomo o wpływie mikrodawkowania na dobrostan - co stało się z mezoamerykańskimi kultami grzybowymi - jak grzyby psylocybinowe wpłynęły na kulturę zachodnią - kto sfinansował renesans psychodeliczny - gdzie zainicjowano zmiany prawne na rzecz legalnego dostępu do terapii psychodelicznej
Trawers Grenlandii uważany jest za jedną z najbardziej niebezpiecznych wypraw na świecie. Ryzykowne przejście lodowcem pełnym szczelin, stukilogramowe sanie i biała, tylko pozornie jednolita przestrzeń, z którą obcuje się miesiąc. Miłce Raulin się to udało. Została trzecią i najmłodszą Polką, która pokonała grenlandzką krainę. Przed nią przez blisko 30 lat podobnego wyczynu dokonała jedynie dziesiątka Polaków.Temperatury sięgające -40, wiatry wiejące z prędkością blisko 100 km/h i marsz w burzy śnieżnej, to warunki, którym musiała stawić czoła.Niestety nie wszystkim uczestnikom międzynarodowej ekspedycji udało się dotrzeć do celu.600 kilometrów lodową pustynią to opowieść kobiety, która walczy z ekstremalną temperaturą, huraganowymi wiatrami i skrajnym wyczerpaniem. Historia o wytrwałości i wyzwaniu, jakie Miłka musiała podjąć, by zmierzyć się z grenlandzkim lądolodem.Miłka Raulin, dziewczyna z sąsiedztwa, która kocha świat, podróże i wyzwania. Mama 17-letniego Jeremiego wierząca, że ze swoich pasji nie trzeba rezygnować, gdy zostaje się rodzicem. Z wykształcenia i zawodu mgr inż. trakcji elektrycznej. W 2018 roku zdobyła Everest i ukończyła swój projekt Siła Marzeń - Korona Ziemi (7 lat - 7 kontynentów), który realizowała jednocześnie pracując jako kolejarka. Na swoim koncie ma również Koronę Gór Polski, którą zdobyła w niespełna tydzień zimą 2023 roku. Laureatka licznych nagród m.in.: Red Bull, Forbes, Nagroda Magellana, Herbapol, Cosmopolitan, Adrenallinium. Za swój autorski cykl "Ulepieni z pasji" została nominowana do Telekamer 2022 w kategorii produkcja roku. Mówczyni motywacyjna, realizatorka marzeń, autorka książek z cyklu "Siła marzeń".
Kończysz leczenie i zastanawiasz się, jak żyć to drugie życie?Joanna i Robert przeszli intensywne leczenie onkologiczne potrójnie ujemnego raka piersi u Joanny. Chemia, operacja, radioterapia - miesiące bólu, cierpienia i niepewności. Później miało być tak jak kiedyś. Naiwne myślenie. Neuropatia, osteoporoza, zespół stresu pourazowego (PTSD), tężyczka, insulinooporność i nerwica lękowa to ich kolejne sprawdziany. Twoje też?Joanna i Robert zapytali lekarzy, ekspertów i terapeutów jak żyć drugie życie po raku. Dr Katarzyna Pogoda mówi krótko: ruch, dieta i mało stresu. Dr Mateusz Grzesiak dodaje, że pięknie żyć to być kochanym i kochać, odnosić sukcesy i być wolnym. Dr Wanda Baltaza mówi, że nasze czynności muszą być dostosowane do stanu zdrowia. Dr Robert Kowalczyk jest zdania, że trudno wyobrazić sobie zdrowe i piękne życie bez satysfakcjonującego seksu. Katarzyna Kucewicz z kolei twierdzi, że w szczęśliwym życiu chodzi to, aby cieszyć się z drobiazgów.To takie proste, a jednocześnie skomplikowane. Joanna i Robert musieli zaakceptować straty i braki, szkody poczynione przez raka. Dziś inaczej postrzegają świat i ludzi. Inaczej podchodzą do tego, co ważne i co nieistotne. Teraz są spokojni, odważni, uważni, otwarci, wrażliwi i wdzięczni.
Poruszająca opowieść Jagny Kaczanowskiej o tym, jak zachorowała na nowotwór piersi i jak z niego wyszła. Bohaterka to nowoczesna, aktywna kobieta: dziennikarka, psycholożka, matka. Diagnoza była dla niej szokiem. Odrzuciła jednak teorię, że rak to wyrok, i postanowiła wygrać swoje życie. Diagnoza, chemia, mastektomia, rekonstrukcja piersi. Gabinety lekarzy i sale szpitalne, ale i dom, w którym nie brakuje kłótni z partnerem i trudnych rozmów z dziećmi. Praca i zwykłe życie, które nie przestaje się toczyć. Chwile zwątpienia, nadziei i radości. Wszystko to tworzy wciągającą ludzką historię - historię kobiety, którą, jak wiele innych, dopadła okropna choroba. Opowieść Jagny Kaczanowskiej uzupełniają rozmowy z ekspertami: onkolożką, chirurgiem, terapeutką psychoonkolożką oraz chorymi i ich bliskimi. Cholernie potrzebna i ważna książka o tym, jak wziąć raka za rogi Katarzyna Miller Wszyscy boimy się zachorować. Dzięki książce Jagny Kaczanowskiej inaczej spojrzycie na życie z nowotworem, poznacie też nowe metody jego leczenia.. A przede wszystkim przeczytacie świetną książkę! I odważną, i trzymającą w napięciu, i śmieszną, i straszną, i wzruszającą. A także inspirującą. Polecam - nie tylko chorym i ich bliskim, ale i wszystkim tym, którzy chcą sobie przypomnieć, dlaczego warto żyć. Małgorzata Ohme Mojego raka znalazłam sama. Nie wierzyłam, że to on. Pochodzę z długowiecznej rodziny, prowadziłam zdrowy tryb życia. Ja - rak? Nie, to pomyłka! Dzień, w którym usłyszałam, że zachorowałam na złośliwy nowotwór piersi, był najgorszym w moim życiu. Byłam pewna, że umieram, że zaczęłam umierać, a resztę życia spędzę w szpitalu, w bólu i bez włosów. Jak bardzo się myliłam! Nie w kwestii włosów oczywiście. Odkryłam jednak, że lubię być łysa. Odkryłam też, że życie z potencjalnie śmiertelną chorobą jest interesujące, poszerza horyzonty, sprzyja nawiązywaniu nowych znajomości i... bywa, kurczę, zabawne. A już na pewno pełne sensu. Rok mojego leczenia to rok niebezpiecznego życia, wśród łez, przekleństw, ale także śmiechu, z przekonaniem, że - jakkolwiek by się ta przygoda skończyła - było warto. Pozwól, że zabiorę Cię w onkopodróż. Opowiem Ci, jak to jest: mieć raka, chemię, przejść kilka bolesnych operacji. I pokażę, że... nie ma się czego bać. Od Autorki
ZBRODNIARZE W FARTUCHACHByło ich trzystu. Medyczna gwardia Hitlera w obozach koncentracyjnych. Bestie, potwory, zwyrodnialcy? Ludzie powołani, aby ratować życie, specjaliści, którzy w innych czasach prowadziliby zwykłą praktykę lekarską w jakimś niemieckim miasteczku.Jak sypiał selekcjoner, który właśnie wysyłał do komory gazowej kilkaset dzieci?Co czuł lekarz-morderca, gdy patrzył na wijące się z bólu kobiety, ofiary swoich eksperymentów? Dokąd szedł po "zabiegu" i czy smakował mu obiad?Joanna Lamparska przygląda się życiu lekarzy SS i pyta, jak można przytulać własnego syna, jeśli przed chwilą zabiło się czyjąś córkę? Słucha ostatnich słów morderców stojących pod stryczkiem. Obserwuje ucieczkę oprawców przez Gross Rosen - zapomniany obóz koncentracyjny na Dolnym Śląsku.Człowiek nie jest niczym innym, jak tym, co z siebie uczyni.Jean-Paul SartreZabiegi wywołują palący ból. Kobiety kładą się na stole w pozycji ginekologicznej, po czym lekarz wprowadza im do pochwy długą, trzydziestocentymetrową igłę. Ofiary cierpią w niewyobrażalny sposób, krzyczą podczas zabiegów tak strasznie, że niepokoi to nawet obozowe nadzorczynie. Niekiedy pielęgniarki-więźniarki muszą siadać na rękach wijących się z bólu królików doświadczalnych. Clauberg jest kompletnie nieczuły na los swoich "pacjentek". Po latach zezna, że "jedynym uszczerbkiem, jaki mogły ponieść, jest bezpłodność".
Mamy w Polsce takiego niezwykłego człowieka. Nazywa się Daniel Obajtek. Zanim został szefem jednego i drugiego koncernu, był wójtem gminy Pcim. Otóż on w tej gminie dokonywał cudów. cytat z wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego To rzeczywiście cud, że technik weterynarii, który był dwukrotnie wyrzucany ze szkoły – i przywracany przez właściwy urząd, po zdobyciu średniego wykształcenia tak szybko zrobił karierę w Elektroplaście. To cud, że posądzany o działania na szkodę rodzinnej firmy i przyjęcie łapówki, czego jednak sądowi nie było dane rozstrzygnąć, objął stanowisko urzędnika państwowego. To cud, że człowiek, który otarł się o kontakty z grupą przestępczą, jest jednym z najbardziej zaufanych ludzi partii rządzącej. Ale takich cudów jest więcej. W odróżnieniu od legend, które budują wizerunek Daniela Obajtka, wieloletnie śledztwo Figurskiego i Sidorowicza odsłania same fakty. Dziennikarze „Gazety Wyborczej” i Wirtualnej Polski, autorzy cyklu „Afera Daniela Obajtka”, zdobywcy nagrody Grand Press za najlepszy dziennikarski materiał śledczy w roku 2021 – ujawnienie taśm prezesa Obajtka, pokazują prawdę o powiązaniach, spektakularnych awansach, majątkach i układach skromnego wójta, który dokonywał „niesłychanych rzeczy”. Daniel Obajtek ma niesamowite szczęście. Jak długo może się go trzymać? Paweł Figurski Dziennikarz Wirtualnej Polski, wcześniej związany z „Gazetą Wyborczą” w Krakowie. Laureat nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze (2021) oraz Nagrody im. Dariusza Fikusa za dziennikarstwo najwyższej próby (2022). Otrzymał również Nagrodę Dziennikarzy Małopolski (2018), a także nominację do nagród: Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego (2021) i Festiwalu Wrażliwego (2023). fot. Jakub Włodek, Agencja Wyborcza.pl Jarosław Sidorowicz Dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od lat zajmuje się tematyką śledczą. Laureat nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze (2021, wspólnie z Pawłem Figurskim za cykl artykułów o karierze Daniela Obajtka), Nagrody im. Dariusza Fikusa za dziennikarstwo najwyższej próby (2022, za ten sam cykl) oraz Nagrody Dziennikarzy Małopolski (2011 i 2012).
Oparty na faktach bestseller ujawniający - tak jak serial Czarnobyl - przerażające tajemnice Związku Radzieckiego.Fascynujące i zatrważająco autentyczne. FREDERICK FORSYTHW mieście, które nie istniało w Związku Radzieckim, stworzono współczesny armagedonRok 1961. Głęboko w lasach środkowej Rosji ukryte jest miasto, którego nie ma na żadnej mapie: Arzamas-16. Naukowcy, technicy i inżynierowe pracują tu nad zbudowaniem najpotężniejszej broni nuklearnej, jaką świat miał kiedykolwiek zobaczyć - tysiące razy potężniejszej od bomby zrzuconej na Hiroszimę.Dziesięć dni przed testem bomby młody fizyk zostaje znaleziony martwy. Jego ciało zawiera radioaktywną truciznę w ilości, która wystarczyłaby do uśmiercenia tysięcy ludzi. Władze Arzamasu są przekonane, że było to samobójstwo - chcą pozbyć się ciała i zapomnieć o całym wydarzeniu.Jednak kogoś w Moskwie zaniepokoiło to, co dzieje się w tym dziwnym, odciętym od świata miejscu. Major Aleksander Wasin - oficer KGB - zostaje wysłany do Arzamasu w celu zbadania sprawy. To, co znajduje na miejscu, nie przypomina niczego, z czym zetknął się do tej pory... Będzie musiał się zmierzyć z najtęższymi umysłami Związku Radzieckiego: ekscentrykami, patriotami i dysydentami, którzy - ponieważ ich praca ma tak kluczowe znaczenie dla państwa - cieszą się wolnością; mogą myśleć, żyć i kochać tak, jak im się podoba.W Arzamasie nic nie może stanąć na przeszkodzie realizacji projektu. Nawet morderstwoOWEN MATTHEWS jest historykiem, autorem uznanych i nagradzanych książek historycznych, które przetłumaczono na blisko 30 języków. Został nominowany do nagrody Guardian First Book Award, John Creasey "New Blood" Dagger Award i Orwell Prize for Political Writing.
Paweł, Justyna, David i Piotr - zdolni i ambitni. Skończyli jeden z najbardziej prestiżowych kierunków studiów - medycynę. Na co dzień pracują w znanych miejskich i akademickich szpitalach. Stali się cenionymi, podziwianymi specjalistami.Wybuch wojny w Ukrainie zmienił wszystko.Z dnia na dzień zostawili swoje dotychczasowe życie i wyjechali z Polski, żeby pomagać ofiarom zbrojnego konfliktu. Zamienili nowoczesne szpitalne sale na tereny objęte działaniami wojennymi. Ratują ludzi, często operują w skrajnie trudnych warunkach. Ewakuują rannych, bywają pierwszą linią medycznego wsparcia na terenach wyzwolonych spod rosyjskiej okupacji. Mierzą się z przerażeniem i bólem ofiar, jednocześnie narażając własne życie.Co sprawia, że ludzie są w stanie zaryzykować wszystko dla tych, których nawet nie znają? Dlaczego zamieniają wygodę, prestiż i bezpieczeństwo na polowe warunki pod ostrzałem?Anna Wacławik - dziennikarka radiowa, towarzysząca polskim medykom w wyjazdach. Dzieli ich lęki i rozterki, pomaga. Jednocześnie rozmawia z nimi i stara się zrozumieć, skąd w nich tyle siły, odwagi i pasji. Nie są to jednak tylko rozmowy o wojnie, ale życiowych wyborach, trudach i kosztach tego zawodu i o medycynie ratunkowej - pierwszej linii walki o życie.
„Nigdy nie chciałem rozsądnej śmierci” ‒ wyznaje Maros, węgierski korespondent wojenny, który na kartach książki Diabeł to czarny pies przemierza Afrykę i Bliski Wschód. Pojawia się wszędzie tam, gdzie konflikt zbrojny nierozłącznie splata się z codziennym życiem, a dotknięci tragedią ludzie tracą rozum, wiarę, wolę życia. Reporterski obiektyw Marosa zawsze jest bowiem wycelowany w jednostkę ‒ doprowadzonego do obłędu żołnierza Legii Cudzoziemskiej, nastoletniego męczennika, zrutyniałych pracowników organizacji humanitarnych, walczącego z przesądem imama, pogodzoną ze śmiercią reporterkę, świątobliwego muzułmanina, który nagle wyrzeka się Boga... I w niego samego, w korespondenta wojennego, który stopniowo osuwa się w amoralność i apatię.Powstałe z połączenia faktów i fikcji opowieści zachwycają pełnokrwistym językiem, świetnie skrojoną fabułą i wyczuloną na szczegół narracją. Kto z nich przemawia? Czy fikcyjny fotoreporter Maros? Czy pisarz Sándor Jászberényi? A może po prostu człowiek, który pewnego dnia ujrzał oblicze zła. Jedna z najsłynniejszych książek węgierskich, tłumaczona na wiele języków m.in. angielski
W czasie wojny w Ukrainie ogromną rolę odgrywają najemnicy z Grupy Wagnera. I choć istnieją już od wielu lat - to teraz zwrócili na siebie uwagę całego świata.PMC (Private Military Companies), czyli najemnicy, psy wojny, byli żołnierze elitarnych jednostek. Ludzie, którzy nie potrafią rozstać się z bronią i są gotowi w każdej chwili wyruszyć na front. Nie z pobudek patriotycznych, czasami nawet nie dla pieniędzy. Po prostu po to, aby wciąż być w akcji, aby robić to, do czego ich zdaniem powołał ich Bóg. Bóg wojny.Rośnie nie tylko liczba tego typu przedsiębiorstw, ale także ośrodków szkoleniowych, w których najemnicy podnoszą swoje kwalifikacje. Podczas wojny w Ukrainie śmierć poniosło kilkadziesiąt tysięcy najemników - to pokazuje, jak wielka jest skala ich zatrudnienia. I mimo tego, że ich praca wiąże się z najwyższym ryzykiem, chętnych do pracy w tego typu firmach nie brakuje. Psy wojny wciąż żyją i zawsze mogą skoczyć do gardła
Wydany w 1962 r. zbiór Busz po polsku to jedyna w dorobku Ryszarda Kapuścińskiego książka w całości poświęcona Polsce. Akcja reportaży rozgrywa się w latach 50. i 60. na polskiej prowincji. Opowiadają one o epizodach z życia związanych z nią ludzi. Bohaterami są między innymi: dwie Niemki uciekające z domu starców w Szczytnie; studenci relegowani z uczelni waletujący w akademikach, bez pomysłu, co robić dalej; prześliczna dziewczyna w bikini, którą jej przyjaciel rzeźbi jako Madonnę do kościoła w miasteczku; górnicy wędrujący ze Śląska z ciałem tragicznie zmarłego w kopalni kolegi, do jego rodzinnej wsi na Mazurach Wydanie zostało wzbogacone o napisany w połowie lat 80. XX wieku tekst zatytułowany Ćwiczenia pamięci. Ozdobą tomu są reportaże Danka i Sztywny, które wydają się być niemal gotowymi scenariuszami filmowymi.
Niezwykła książka człowieka, który z Chinami związał większość swojego dorosłego życia. Przymus, kontrola i ludobójstwo w komunistycznych Chinach w relacji naocznego świadka. Jeden kraj, dwa systemy - fikcja wolności w Hongkongu Chrześcijaństwo pod ostrzałem. Intensyfikacja prześladowań wyznawców Jezusa Tybet - masakra w krainie śniegu Ludobójstwo Ujgurów. Nazywajmy to zgodnie z prawdą Zagrożenia dla Tajwanu. Dlaczego wolny świat powinien bronić wyspy Współudział Pekinu w zbrodniach przeciwko ludzkości w Mjanmie (Birmie) Jak Chiny wspierają Koreę Północną Książka Benedicta Rogersa jest doskonałym reportażem o odkrywaniu komunistycznej natury Chin przez elity Zachodu. Faktyczne przekreślenie przez Pekin zasady "jeden kraj, dwa systemy" ma konsekwencje dla całego świata. Rogers doskonale przedstawia wzmagającą się arogancję komunistycznych władz w Pekinie i nikogo nie powinno dziwić, iż książka "Chińska sieć zła" została tam zakazana. - ANNA FOTYGA była minister Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Ta znakomita książka jednego z czołowych brytyjskich działaczy na rzecz praw człowieka w Chinach i Azji jest ostrym głosem potępienia coraz brutalniejszego traktowania swoich obywateli przez reżim w Pekinie. - Lord CHRIS PATTEN, ostatni brytyjski gubernator Hongkongu "Chińska sieć zła" pokazuje nam, co się dzieje, gdy my - w wolnym świecie - odwracamy wzrok. - IAIN DUNCAN SMITH, poseł do parlamentu Wielkiej Brytanii Benedict Rogers, dziennikarz, reporter, działacz praw człowieka i obywatela. Do Chin pojechał raz pierwszy w wieku 18 lat - trzy lata po masakrze na placu Tiananmen w 1989 roku - aby przez sześć miesięcy uczyć angielskiego w Qingdao. Wrócił tam jako student, aby uczyć w szpitalu podczas wakacji letnich w 1995 i 1997 roku, a w międzyczasie kontynuował studia magisterskie dotyczące Chin na Uniwersytecie Londyńskim. Napisał pracę doktorską na temat polityki chińskiego rządu wobec religii. Przeprowadzał wywiady z wybitnymi przywódcami chińskiego kościoła domowego, oraz zwierzchnikiem kościoła zatwierdzonego przez państwo, znanego jako "Patriotyczny Ruch Potrójnej Autonomii". Karierę jako dziennikarz i działacz na rzecz praw człowieka rozpoczął w Hongkongu, gdzie mieszkał przez pierwsze pięć lat po przekazaniu władzy w tym mieście Chinom. Przez 25 lat regularnie podróżował po Chinach. Od 2017 ma zakaz wjazdu do tego kraju.
„Wszystko zaczęło się od dwóch kabanosów” – tak Shalom Auslander otwiera historię swojego upadku, tudzież wyzwolenia od ultraortodoksyjnej żydowskiej wspólnoty, w której się wychował w amerykańskim miasteczku Monsey, nieopodal Nowego Jorku. „Żal po napletku” to pełna złości, tonowana jednak satyrycznym talentem autora opowieść o wylogowaniu się z rodziny (i szerzej: narodu) oraz próbie wyleczenia się z Boga, co okazuje się przedsięwzięciem najtrudniejszym. Nasz bohater niby wie, że Boga nie ma, lecz religia weszła mu w trzewia w postaci nerwicy i nieusuwalnego lęku przed karą.
„Wepchnęli mi Go do głowy i nic nie poradzę. Siedzi tam i się nie rusza. Próbowałem Go przekreślić, przerobić, przepisać, prześcignąć, przerosnąć, przezwyciężyć i przekroczyć. Czytałem Sama Harrisa, czytałem Dawkinsa i zgadzam się z nimi, lecz nic to nie daje. Może nie da mi się pomóc. Boję się i tyle. Boję się, że mimo wszystko, wbrew wszelkiej logice, na pohybel rozumowi, Bóg jest i nie umarł…”.
Okrutna wizja Wszechmocnego wpajana małym dzieciom może stać się traumą na życie. Auslander określa to teologicznym nadużyciem. Obnaża absurd rytualnych nakazów, a zarazem odsłania, w jaki sposób restrykcyjna wyznaniowość wiedzie do kompulsywnej masturbacji, kleptomanii, obżarstwa… „Gdy dostałem prawo jazdy i auto po siostrze, urządzałem objazdówki po całonocnych fast foodach, gdzie szukałem ukojenia w orgii żarcia na parkingach. Obciągały mi kalorie, puste i jałowe niczym serce kurwy. Skręcałem do McDonalda, Burger Kinga lub White Castle’a, podjeżdżałem pod okienko, odbierałem towar i się przyczajałem gdzieś w ciemnym kącie parkingu, z dala od neonów i latarń ulicznych, i siedziałem w aucie, noc w noc sam na sam z jedzeniem, czyniąc gwałt na swoim ciele podwójnym burgerem z sałatą, ogórkiem, cebulką, sosikiem, serkiem i bułeczką”.
Lekarstwem na to wszystko – jak zawsze – może być miłość i własna, zbudowana poza tradycją, rodzina. Ale jak ją stworzyć w próżni, poza nawiasem, gdy człowiek jest odciętą od korzeni, wyrwaną z kontekstu częścią odrzuconą – niczym tytułowy napletek właśnie? To wielkie pytanie tej autobiograficznej powieści, które w każdej kulturze stawia sobie niejedna czarna owca.
____________________
Uwielbiam Shaloma Auslandera pasjami, jest jednym z najzabawniejszych autorów na ziemi. Wyobraźcie sobie Davida Sedarisa z przygniatającą obsesją na punkcie Boga i śmierci.
Robbie Millen, „The Times”
Ten rodzaj humoru to dzisiaj rzadkość – homogenizacja kultury i wszechobecna moralna panika, że się kogoś obrazi, zepchnęły go do drugiego obiegu – ale na szczęście mamy Shaloma Auslandera.
Sam Sacks, „Wall Street Journal”
Roth z czasów „Portnoya” to przy Auslanderze pikuś.
Jennifer Reese, „Entertainment Weekly”
Pierwszy polski reportaż szeroko opisujący internetową społeczność inceli i przegrywów. Bohaterów tej książki łączy przekonanie, że są zbyt mało atrakcyjni, by mieć szanse na znalezienie partnerki. Niektórzy dobiegają trzydziestki i nigdy nie byli na randce, o seksie nie wspominając. Są samotni i wściekli - na siebie, kobiety, społeczeństwo. Albo rodziców, którzy "przekazali im wadliwe geny". Autorki spędziły dwa lata na rozmowach z chłopakami żyjącymi w "mimowolnym celibacie", wierzącymi, że "przegrali w życie". Poznały ich poglądy, ale też bardzo osobiste, zwykle smutne historie.
Ponad sto lat temu Norwegia uzyskała niepodległość, a Saamowie, rdzenni mieszkańcy dalekiej północy kontynentu europejskiego, którzy przez wieki swobodnie przemieszczali się z reniferami między letnimi i zimowymi pastwiskami, stali się nagle solą w oku młodego państwa. Uznano ich za element obcy, do tego norwescy rolnicy potrzebowali ziemi. W 1919 roku Szwecja i Norwegia doszły więc do porozumienia w sprawie ograniczenia migracji zwierząt i ludzi między oboma państwami.Takie jest tło jednego z mroczniejszych rozdziałów w historii Szwecji. Żeby wykorzenić koczownicze zwyczaje Saamów, szwedzkie władze zarządziły przeniesienie hodowców reniferów z dalekiej północy na tereny położone nieco bardziej na południe w ramach "dyslokacji". Dla Saamów było to jednak bggojohtin - przymusowe przesiedlenie. Pierwsi, których zmuszono do opuszczenia domów, wierzyli, że dane im będzie jeszcze je kiedyś zobaczyć.Książka Panowie nas tu przesiedlili ukazuje te dramatyczne wydarzenia: zgubę reniferów instynktownie wędrujących na północ, zostawianie saamskich dzieci u krewnych, rozpad rodzin, systemową dyskryminację rasową, wynaradawianie - z perspektywy pokrzywdzonych. Elin Anna Labba zebrała ich wspomnienia, zdjęcia, listy i fragmenty joików, aby wreszcie wybrzmiał głos tych, którzy sami nie mogą już o tym opowiedzieć.W 2020 roku książka została nagrodzona prestiżową szwedzką Augustpriset.
Milan Kundera stawia trudne pytania o tożsamość Europy Środkowej, miotającej się między Wschodem i Zachodem, przepychanej raz w jedną, raz w drugą stronę - pytania, które mimo upływu wielu lat wciąż niestety wydają się niezwykle aktualne.Ten opublikowany po raz pierwszy w 1983 w piśmie "Le Dbat" esej, który został przełożony na wszystkie europejskie języki, jest jednocześnie apelem i oskarżeniem:Apelem w obronie Europy Środkowej, która dzięki swojej tradycji kulturalnej od zawsze i w całości należała do Zachodu, lecz którą tenże dostrzegał jedynie przez pryzmat jej ustroju politycznego - co czyniło z niej część bloku wschodniego.Oskarżeniem, gdyż tragedia tego domu "małych narodów" świadomych swojej kruchości jest w istocie tragedią samej Europy, która nie chciała jej dostrzegać i która nawet nie zauważyła, że "małe narody" zniknęły. Czyż nie było to oznaką jej własnego zniknięcia?Skromny pod względem liczby stron utwór nie zawdzięcza swojej wyjątkowej wartości jedynie przekonującej argumentacji, lecz również niezwykle osobistemu, żarliwemu i zatrwożonemu głosowi Milana Kundery, jednego z największych pisarzy europejskich.W książce zamieszczono przemówienie młodego Kundery na Zjeździe Pisarzy Czechosłowackich w roku 1967, w pełni Praskiej Wiosny, poprzedzone wstępem politologa Jacques Rupnika, a także przedmowę historyka Pierre'a Nory.
Arcydzieło literatury faktu.Nowe wydanie reportażu, na podstawie którego Martin Scorsese nakręcił film z gwiazdorską obsadą (Leonardo DiCaprio i Robert De Niro).Członkowie plemienia Osagów z terenów Oklahomy należeli w latach 20. XX wieku do najbogatszych ludzi świata. Dzięki odkryciu na ich terytorium złóż ropy naftowej jeździli limuzynami, kupowali luksusowe rezydencje i wysyłali dzieci do szkół w Europie. Nagle zaczęli ginąć w tajemniczych okolicznościach, jeden po drugim. Kiedy zaczęły ginąć również osoby próbujące wyjaśnić zagadkę, a ofiar było już ponad dwadzieścia, śledztwo przejęło świeżo utworzone FBI, trafiając na jeden z najmroczniejszych spisków w historii Stanów Zjednoczonych.W październiku do polskich kin trafi wyreżyserowany przez Martina Scorsese film, którego scenariusz został oparty na tej bestsellerowej książce. W rolach głównych występują m.in.: Leonardo DiCaprio, Robert De Niro, Jesse Plemons."Porywająca opowieść o tragicznym i zapomnianym rozdziale historii amerykańskiego Zachodu. David Grann jak zwykle dociera do samego sedna." John Grisham, autor bestsellerowych kryminałów prawniczych i thrillerów"Czas krwawego księżyca" to wspaniała książka - przykuwająca uwagę opowieść o chciwości, seryjnych morderstwach i niesprawiedliwości na tle rasowym, która ukazuje przerażający epizod amerykańskiej historii. David Grann jest znakomitym dziennikarzem, a "Czas krwawego księżyca" to prawdopodobnie jego najlepsza książka Jon Krakauer, autor książek "Wszystko za Everest" i "Wszystko za życie"
Arcydzieło true crime o najgłośniejszej szkolnej strzelaninie Eric Harris i Dylan Klebold wyglądali na zwykłych licealistów. Chodzili do szkoły na przedmieściach Denver, umawiali się z dziewczynami lub próbowali je podrywać i podłapywali pierwsze prace. Lada chwila mieli iść na studia. Jednak na wiele miesięcy przed balem maturalnym zaczęli planować zamach bombowy na swoich rówieśników. Zrobili to 20 kwietnia 1999 roku. Bomby nie wybuchły, więc zastrzelili dwanaścioro uczniów i nauczyciela, ranili jeszcze dwadzieścia cztery osoby. To wydarzenie przeszło do historii jako masakra w liceum Columbine. Właśnie do tej tragedii porównywano wszystkie kolejne strzelaniny w amerykańskich szkołach. Dave Cullen był jednym z pierwszych dziennikarzy na miejscu zdarzenia. Dokumentował tę książkę aż dziesięć lat, demaskując wszystkie narosłe wokół tej sprawy mity i przyglądając się losom zmagającej się z dramatem lokalnej społeczności. Korzystając z obszernego materiału dowodowego, stworzył wielokrotnie nagradzany klasyk współczesnego reportażu. To historia drogi do morderstwa, ale też krzepiąca opowieść o gojeniu się ran i nadziei.
Energia jest warunkiem wszystkiego. Energia ukształtowała Ziemię przez ruchy płyt tektonicznych i doprowadziła do bujnego rozwoju niezliczonych form życia. Wszystkie te ekosystemy i układy troficzne zależały od przepływu energii i ona modyfikowała je w ograniczonym stopniu. Ten prastary układ został zmieniony przez człowieka: jedyną istotę, która, używając intelektu, systematycznie ujarzmiała i wykorzystywała różne formy energii. Epokowe odkrycia niemal zawsze miały związek z energią i konsekwentnie wpływały na rolnictwo, przemysł, wojny, ekonomię, urbanizację, sposób życia, politykę czy środowisko. W tej książce - monumentalnym dziele wybitnego myśliciela - znajdziemy dogłębne, szczegółowe i równocześnie panoramiczne wyjaśnienie znaczenia ludzkich zdolności przetwarzania energii w odniesieniu do działania mechanizmów kulturowego i cywilizacyjnego postępu w ciągu ostatnich 10 tysięcy lat. Przedstawiono tutaj szeroką gamę metod, których użyła ludzkość, aby zmusić energię do napędzania rozwoju, i zarazem konsekwencje tych procesów: wpływ rosnących możliwości wykorzystania coraz większych ilości energii na życie człowieka. Publikacja ta w oryginalny, a przy tym mądry sposób poszerza horyzonty i pozwala spojrzeć na historię ludzkiej cywilizacji z zupełnie innej perspektywy. W książce: rozwój wiedzy o pozyskiwaniu, przekształcaniu i wykorzystywaniu energii kontrola zasobów i przepływów energii a kontrola społeczeństw różne drogi intensyfikacji produkcji energii na przestrzeni cywilizacji innowacje w pozyskiwaniu energii a konsekwencje społeczne, polityczne i środowiskowe ery i transformacje energetyczne w historii świata
The author renowned for being a Brian Cox or Atul Gawande-like figure in the field of statistics completed this statement on the post-truth power of facts with his son and daughter-in-law prior to his death in 2017, revealing here the ten instincts that lead the public to misinterpret urgent global realities.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
