Jedna z filozoficzno-religijnych książek, C.S. Lewis - "Podział ostateczny" - to literacka, alegoryczna opowieść, która pozwala zrozumieć, czym jest zło. Ta autobusowa podróż z Piekła do Nieba. A na dodatek przypomina nieco "Boską Komedię", skłania do zastanowienia się nad życiem doczesnym. To jego jakość decyduje, w którym kierunku złapiemy pośmiertny autobus. Lewis zastanawia się, czy nie jesteśmy zbyt przyzwyczajeni do naszego cielesnej egzystencji, by odjechać kiedyś we właściwą stronę.
CHRZEŚCIJAŃSTWO DLA NIEWIERZĄCYCH"Chrześcijaństwo po prostu" powstało w nietypowy sposób. Podczas ostatniej wojny światowej BBC przeprowadziło z C.S. Lewisem cykl rozmów o wierze chrześcijańskiej. W rezultacie powstała z tego książka dla tych, którzy chcą wierzyć, ale przeszkadza im w tym intelekt.Autor posiada niezwykły talent do logicznego wyjaśniania kontrowersyjnych kwestii, prostego ujmowania skomplikowanych zagadnień. Porusza problemy od dawna sprawiające kłopot wnikliwym i krytycznym wyznawcom religii, jak i tym, którzy przekonać się do wiary nie potrafią. Przyczyną tego stanu są jej swoiste sprzeczności, jak na przykład kwestię zła i tzw. Boskiego przyzwolenia na nie."Chrześcijaństwo po prostu" to wspaniała lektura, która może stać się pasjonującą przygodą zarówno intelektualną, jak i duchową. W równej mierze dla wierzących i nie wierzących, dla chrześcijan i niechrześcijan.
Z okazji kanonizacji, oddajemy do rąk czytelnika, kolejne po Duchu Jezusa duchowe dzieło świętego. Jest to duchowy dziennik, zawierający najbardziej osobiste zapiski Karola de Foucauld.
Nocny podróżnik przypomina wędrówki pod rozgwieżdżonym niebem Sahary, jest też swoistą pustynią duchową - miejscem bezpośredniego spotkania z Bogiem. W tomie zawarte są zapiski zarówno z okresu pielgrzymek do Rzymu, przebywania w Nazarecie, Bni-Abbs i Tamanrasset. Medytacje, notatki, rekolekcje i inne rękopisy podzielone są na trzy okresy: Nazaret, Akbes i Rzym, Ziemia Święta i Sahara.
Celem El Szaddaja nie jest kompromitacja świętej księgi żydów i chrześcijan, ale raczej intelektualna i duchowa prowokacja. Autor w sposób niezwykle staranny wybrał i dobrał teksty, które się wzajemnie wykluczają i pozostawia Czytelnikowi wyciągnięcie właściwych wniosków. Nie popełnia więc błędu tak typowego dla religijnych doktrynerów, którzy starają się narzucić odbiorcy własną wizję rzeczywistości. On raczej stawia się w pozycji chłodnego obserwatora przedstawiającego stwierdzenia biblijne, które się wzajemnie wykluczają. Muszę przyznać, że mimo trwającego dziesięciolecia treningu biblijnego i teologicznego nie byłem świadom, że tych sprzeczności jest tak wiele. Ich lektura jest prawdziwym wyzwaniem, które warto podjąć choćby po to, by na nowo przemyśleć własne podejście do Biblii (ze Wstępu St. Obirka).
Gubienie kapłaństwaIlu jest najemników wśród naszych pasterzy?Marginalizowanie Boga w kierunku deizmuZabrakło im miłości do BogaGdy zabraknie miłości do Boga zabraknie i miłości do bliźniegoBardziej słuchają ludzi niż BogaNegacja kary BożejCzy dobry ojciec nie karze swoich dzieci?Fałszowanie Miłosierdzia BożegoDlaczego tak wielu polskich biskupów i kapłanów nie okazuje nam miłosierdzia?Św. Maksymilian: Pan Bóg zsyła Krzyże z miłosierdzia swegoZwyrodnienia duchowe: Allach to Bóg miłosierdziaKomunia Święta na rękę zagubienie i profanacjaBoją się jak diabeł wody święconejDlaczego polscy biskupi i kapłani namawiali do tzw. szczepień na koronawirusa?Zagubienie celu KościołaJuż nie mówią o zbawieniuLiczy się ilość a nie jakośćJuż kłaniają się cudzym bogomProtestantyzacja polskiego Kościoła
Dlaczego Łucja słyszała wszystkie proroctwa, a Franciszek tylko niektóre? Jak wygląda piekło? Skąd możemy mieć pewność, że wszystko co czytamy o Fatimie to prawda, a nie zmyślone historie? Na te i inne pytania odpowiada książka, w której kompleksowo omówiono okoliczności objawień fatimskich, mających miejsce w 1914 r.
Dokumentacja, w której opisano objawienia liczy kilkanaście grubych tomów. Samych listów Siostry Łucji jest ponad dwa tysiące. Do tej pory nikt nie zadał sobie trudu ich całościowego zbadania i rzeczowej analizy. Były pomijane ze względu na to, że okazały się zbyt obszerne, aby omówić je w jednej książce. Wielu twierdziło także, że nie wnoszą nic istotnego do naszej wiedzy o tych niesamowitych wydarzeniach. Rzeczywiście, choćby pobieżne przejrzenie dokumentacji budziło dużo wątpliwości i nie pozwalało do końca odtworzyć przebiegu wydarzeń. Wiele zmieniło się po opublikowaniu fragmentów duchowego dzienniczka Siostry Łucji.
Po lekturze wszystkich dostępnych dokumentów równolegle z dzienniczkiem Siostry Łucji okazuje się, że nie stajemy przed naukową fortecą. Wystarczyło dokonać prostego, chociaż wymagającego dużej pracy zabiegu: przedstawienia wszystkich dokumentów mówiących o objawieniu z Fatimy i uzupełnienia ich stosownym komentarzem. Tego zadania podjął się autor niniejszej książki – dr Wincenty Łaszewski, międzynarodowy autorytet w dziedzinie objawień.
Zrozumienie objawień maryjnych jest drogą do radykalnej zmiany historii, także tej jednostkowej. Dla każdej wierzącej osoby lektura tych dokumentów stanie się medytacją, w której zachwyt podaje dłoń poczuciu pokoju, którego nic i nikt nie jest w stanie zabrać. Warto przy tym pamiętać, że Bóg wybrał sobie na proroków trójkę biednych dzieci, których prostota okazała się dla Niego ich największą cnotą. Opisywane w książce ich proste i szczere relacje niekiedy wywołują uśmiech na twarzy czytelnika.
Po raz pierwszy polski czytelnik otrzymuje dostęp do tak bogatej skarbnicy wiedzy o wydarzeniach sprzed ponad 100 lat.
Hildegarda z Bingen (1098-1179) to jedna z największych mistyczek i wizjonerek chrześcijańskich. Od wczesnego dzieciństwa wychowywała się w benedyktyńskiej żeńskiej wspólnocie zakonnej, gdzie zdobyła podstawy ówczesnego wykształcenia obejmujące znajomość łaciny, Biblii i niektórych pism Ojców Kościoła. Jej własna twórczość powstawała w latach 1141-1174, a więc w samych centrum średniowiecza. W swych dziełach Hildegarda porusza problematykę ważną od początków chrześcijaństwa po czasy nam współczesne. Inspirowana Biblią oraz żywymi w jej czasach nurtami filozoficznymi (neoplatonizmem i neopitagreizmem) stworzyła syntezę ówczesnej teologii i filozofii z elementami pochodzącymi z jej własnej wyobraźni inspirowanej wizjami, których doświadczała w ciągu całego życia, a które stanowiły fundament jej duchowości.
Godzinami rozmawiałem z moją matką o Biblii. Ta rozmowa trwa we mnie i gdy piszę, moim pierwszym odruchem jest zadzwonić do niej, spotkać się i chwilkę pogadać. Czuję jej nieobecność i brak dotkliwie. Od niej nauczyłem się najwięcej. Ciągle wracała do Księgi. Pragnęła ją poznać swoją mądrością, modlitwą, poetycką wrażliwością. Midrasze bywają zarówno poważne, jak i zabawne. Niektóre rodzą się nie z potrzeby religijnej, lecz z potrzeby opowiadania i słuchania historii. Tej samej potrzeby, którą odnajdujemy w Odysei czy w Zimowych opowieściach Karen Blixen. Uwielbiam czytać midrasze. Bez nich suchy tekst Tory przypomina jesienne drzewo. Nabiera barwy, gęstości, głębi, gdy obrasta midraszami. Midrasze wdzierają się w niedomówienia i w skrót, zawsze zadając sobie pytanie pierwsze: dlaczego? Pierwsze dlaczego odsyła do kolejnego. Z każdym pytaniem odsłania się inna warstwa tekstu. Aż w wreszcie pada pytanie, na które nie ma odpowiedzi. Midrasz milknie. I on okazuje się bezradny. Nieskończone okazuje się znów niedostępne.Księga nad księgami. Midrasze Pawła Śpiewaka to zbiór niezwykłych rozważań dotyczących pierwszej księgi Biblii, a zarazem pierwszej księgi żydowskiej Tory Bereszit, czyli Księgi Rodzaju. Równocześnie jest to podróż przez historię Żydów i judaizmu. Nowe uzupełnione wydanie.
„Mitologia indyjska” to nowa, oryginalna propozycja dla pasjonatów tego rodzaju literatury. Autorka, opierając się na wielu klasycznych indyjskich tekstach, opisała najciekawsze i najdziwniejsze istoty o cechach magicznych i nadprzyrodzonych. W książce został przedstawiony niezwykle bogaty panteon indyjski, na czele z Brahmą, Wisznu i Śiwą, mityczne zwierzęta, różnego rodzaju hybrydy, a także demony i wampiry znane z wierzeń hinduistycznych. Stworzenia te są dobre i złe, piękne i przerażające swym wyglądem, a także tak osobliwe, że nie sposób przejść obok nich obojętnie – wystarczy wspomnieć o Nawagundżarze, istocie stworzonej z dziewięciu gatunków zwierząt. Dzięki lekturze można poznać historie miłosne, choćby króla Pururawasa i nimfy Urwaśi, oraz historie bitew i potyczek między ludźmi a demonami, na przykład klęskę demona Bakasury w pojedynku z Bhimą Walecznym. Tekstowi towarzyszą ilustracje wykonane przez Mikitę Rasolkę, równie barwne jak zebrane w książce mity.
Porywające rozważania nad znaczeniem Jezusowego wezwania "To czyńcie na moją pamiątkę", których punktem wyjścia jest wielkoczwartkowy obrzęd obmywania nóg, nazywany mandatum.Autor pokazuje, że nie jest to nakaz celebrowania jakiegoś kolejnego religijnego rytuału przez kastę kapłanów, ale skierowane do każdego z chrześcijan wezwanie do stania się nowym człowiekiem. Człowiekiem, którego charakteryzować będzie postawa wyrażona może najpełniej w zaskakującym i szokującym dla uczniów geście Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy.Jaka treść kryje się ostatecznie w wypowiedzianych przez Chrystusa słowach: "TO czyńcie na moją pamiątkę"? Co to tak naprawdę znaczy? Czy chodzi jedynie o to, aby >, czy także o to, aby Eucharystia sprawiała w nas to, do czego została ustanowiona? Czy chodzi tylko o święte obrzędy? Jeśli tak, to dlaczego Jan w ogóle nie zamieścił opisu tego obrzędu - opisu ustanowienia Eucharystii?! Jak przeżył ten obrzęd Jezus i jak przeżyli go Jego uczniowie?Przeczuwamy, że chodzi tu o coś więcej niż obrzęd. Tu chodzi o nowego człowieka. Eucharystia uzdalnia człowieka do przyjęcia nowej postawy względem bliźniego - postawy służby. Bez takiej przemiany - nie ma Eucharystii; nie ma pamiątki Pańskiej. /fragment książki/Bp Grzegorz Ryś jest uznanym rekolekcjonistą, przewodniczącym Zespołu ds. Nowej Ewangelizacji przy Komisji Duszpasterstwa Episkopatu Polski, wykładowcą historii na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II, autorem kilku książek, m.in. wydanych w Wydawnictwie eSPe: Rut Moabitka. Krewna Boga, Ecce Homo i Brat Albert. Inspiracje.
Od końca lat czterdziestych XX wieku ukazywały się we Francji publikacje z historii religii, które z czasem stały się światowym kanonem w tej dziedzinie. Ich autor o rumuńskim rodowodzie, Mircea Eliade (1907–1986), należy dziś do klasyków religioznawstwa uprawianego z głębokiej, filozoficznej perspektywy. "Obrazy i symbole" należą do jego wczesnych dzieł (1952). Eliade skupia uwagę na problematyce symbolu, w owym czasie bardzo aktualnej i inspirowanej zarówno przez dyscypliny humanistyczne (psychoanaliza, filozofia, np. Cassirer, teologia, np. Tillich), jak i przez literaturę (surrealizm, symbolizm). Zakłada, że wszelkie fakty religijne mają symboliczny charakter, tzn. opierają się na pewnej symbolice. W fascynujących rozważaniach porównawczych zestawia symboliki różnych religii świata, w tym także religii chrześcijańskiej, odnajdując zaskakujące związki np. symboliki krzyża z innymi tradycjami religijnymi. Analizuje magiczną i religijną symbolikę „środka świata”, „drzewa kosmicznego”, wody, a nawet mięczaków. Ponieważ w sferze religijnej „wszystko jest symbolem”, wydobycie funkcji takiej symboliki okazuje się istotnym zadaniem historyka religii. W ogólniejszym sensie zdaniem autora symbol, mit, obraz należą do samej substancji ludzkiego życia duchowego. Badanie ich może wiele powiedzieć o człowieku w jego postaci jeszcze nie ukształtowanej przez historię.
Życie każdego z Apostołów to materiał na najlepszy film!
Autor nakreślił fascynującą historię garstki uczniów, którzy ze swojego życia uczynili filary religii katolickiej, bo to dzięki nim do dziś trwa prawda o Zmartwychwstałym. Zachęcamy do poznania tych niezwykłych ludzi z krwi i kości, którzy rzeczywiście żyli obok Jezusa. Po lekturze tej książki już nigdy nie będą oni tylko postaciami z ikonografii, a staną się naszymi realnymi przyjaciółmi i przewodnikami w drodze do Zbawiciela.
Autor zakroił swoje dzieło z rozmachem. Przedstawił w nim sylwetki całego kolegium apostolskiego i, co bardzo zaskakujące, z Judaszem. Nie zabrakło obecności św. Pawła, apostoła narodów, Macieja, apostoła powołanego w miejsce zdrajcy, oraz świętych, którzy w starożytności otrzymali tytuły apostołów: Barnaba, Sylas, Tymoteusz, Andronik i Junia. Drugim cennym elementem przygotowanej publikacji jest opis ikonografii poszczególnych apostołów, jej prezentacja zarówno w formie narracyjnej, jak i wyboru ilustracji pozwalających bliżej zapoznać się z tradycją przedstawień kolejnych apostołów. (…) Trzecim ważnym elementem treści przygotowanego dzieła jest jego kontekst duchowy, w który wpisuje się wybór najważniejszych modlitw i litanii do poszczególnych apostołów.(…) Dodajmy do tego, że całość została napisana pięknym językiem, a lektura przygotowanej publikacji jest tak wciągająca, iż trudno się niemal od niej oderwać”. ks. prof. dr hab. Andrzej Witko, profesor historii sztuki i teolog Jestem pewien, że uważna lektura dzieła umocni wiarę i pogłębi kult odnoszący się do Świętych Apostołów. Jestem przekonany, że pobudzi do odważnego naśladowania pierwszych posłanych na wszystkie strony świata, albowiem Kościół współczesny pilnie potrzebuje ich naśladowców. Szczególnie zachęcam osoby duchowne i katechetów do korzystania z tego wspaniałego działa, które może pomóc w nowej ewangelizacji. ks. prof. dr hab. Tadeusz Borutka, profesor nauk teologicznych
Cieszę się z możliwości wydania tej książki, ponieważ jej treść, najpierw w notatkach, potem w mojej głębi, noszona była przez kilkadziesiąt lat. Obecnie, dzięki technologii komputerowej łatwiej jest skompletować to, co chce się przekazać czytelnikom, toteż i moje notatki doczekały się wydania. Tytuł tej książki zdradza jej zawartość. Jej treść zaś dotyczy wszystkich ludzi w każdym wieku, a swoje odżywcze soki czerpie z jedynego życiodajnego źródła, którym jest BIBLIA. Nigdy nie zamierzałem pisać wzniosłych słów, ponieważ mój język jest prosty. Kiedy Duch Święty zainspirował mnie do przejrzenia mnóstwa notatek i zeszytów, w których miałem pospisywane myśli, postanowiłem je po prostu wykorzystać i podzielić się nimi w prosty sposób z innymi. Wierzę, że wielu Czytelników odnajdzie w tych Listach echa własnych doświadczeń, podobnych do tych, które były moim udziałem. Pragnę, aby ta książka pomogła starszym z nas godnie dojść do progu swego przeznaczenia, zaś młodszym dodała sił do walki, która jest przed nimi. Niech zatem Dobry nasz Ojciec Niebiański poprzez tę książkę pozwoli nam lepiej poznać Siebie i żyć z Nim w pokoju.Czesław Budzyniak
Duchowość, która naprawdę zmienia życieDuchowość ignacjańska jest owocem jednego z najbardziej znaczących ruchów odnowy w historii chrześcijaństwa. To wyjątkowe podejście do życia duchowego nie tylko uwrażliwia nas na działanie Ducha Świętego, ale pozwala realnie doświadczyć bliskości Boga w codziennym życiu. Daje też szansę odpowiedzi na najtrudniejsze życiowe pytania i wybrania przynoszącej owoce drogi wiary.Na czym polega duchowość ignacjańska? W jaki sposób pomaga nam w codziennym życiu? Jak wpływa na nasze relacje z Bogiem i drugim człowiekiem?Dawid L. Fleming SJ w zwięzły i przystępny sposób opisuje kluczowe elementy życia duchowego św. Ignacego. Pokazuje w czym tkwi niezwykłość duchowości ignacjańskiej, a ponadto, jak modlitwa kontemplacyjna i rozeznawanie duchowe wpływają na nasze życie, naszą wdzięczność, współpracę z ludźmi oraz samym Bogiem.Duchowość ignacjańska dostarcza nam wizji. Jest to trzyczęściowa wizja życia, pracy i miłości, która pozwala nam dostrzec, co rzeczywiście jest prawdziwe w odniesieniu do Boga i stworzonego przez Niego świata.Świetne kompendium wiedzy o duchowości ignacjańskiej.Dawid L. Fleming SJ (19342011) doktor teologii duchowości w Katolickim Uniwersytecie Ameryki, redaktor naczelny czasopisma Review for Religious, autor wielu książek poświęconych duchowości ignacjańskiej i kierownictwu duchowemu.
Totalitaryzm był bez wątpienia hańbą XX wieku, nie tylko w wymiarze europejskim, lecz także globalnym. Waga problemu nakazuje jednak nie poprzestawać na tym prostym stwierdzeniu, ale szukać odpowiedzi na pytanie, dlaczego doświadczenie totalitaryzmu dotknęło tak wiele społeczeństw w minionym stuleciu. Naturalne wydaje się przy tym poruszenie kwestii relacji, jaka istnieje między totalitaryzmem a sferą religijną, zwłaszcza o relację między totalitaryzmem a chrześcijaństwem.
Czy wyznawanie chrześcijaństwa w ogóle, a przynależność do Kościoła katolickiego w szczególności, miały wpływ na to, jak zachowywali się poszczególni ludzie, jak i całe społeczności, skonfrontowani z totalitarnym złem? I czy polskie doświadczenie związku między antytotalitarnym oporem a religijnością jest regułą w skali – patrząc chronologicznie – całego XX wieku, a – geograficznie rzecz ujmując – całej Europy oraz świata, czy może jedynie wyjątkiem wynikającym ze specyfiki kultury polskiej? Paweł Skibiński rysując szeroką panoramę historycznych wydarzeń poszukuje odpowiedzi na powyższe, wciąż budzące ogromne kontrowersje, pytania.
Wznowienie książki Maryja płacze na Ukrainie ukazuje się w dramatycznym dla naszych sąsiadów, ale i całego świata momencie. Historia bowiem znów zatoczyła koło i Rosja napadła na Ukrainę. Jakże nie spojrzeć dziś z zupełnie innej perspektywy na wydarzenia w Niżankowicach, które opisaliśmy kilka lat temu w niniejszej publikacji. Jakże nie uznać łez Matki Bożej wylanej na ukraińskiej ziemi jako przestrogi przed tym, co zdarzyło się obecnie.W małym kościółku tuż za polską granicą z Ukrainą, całkiem niedawno, bo w 2005 roku, zapłakała figura Matki Bożej. Nie towarzyszyły temu objawienia, nie było orędzi, były tylko łzyNa początku 2014 roku świat stanął na krawędzi globalnego konfliktu zbrojnego. Oczy wszystkich zwrócone zostały na Ukrainę.Czy te dwa wydarzenia są ze sobą związane? Dlaczego Maryja zapłakała na tamtej ziemi? Czy Matka Boża płakała tylko nad Ukrainą, czy może nad całym światem? Czy Jej łzy były zapowiedzią wydarzeń, do których niedawno doszło za naszą wschodnią granicą?Troje dziennikarzy pojechało na miejsce cudownych wydarzeń, by szukać odpowiedzi na te pytania. Ta książka jest owocem ich dziennikarskiego śledztwa prowadzonego w Niżankowicach i pierwszą publikacją na ten temat.
Wybór niniejszy obejmuje teksty wschodnie (greckie i syryjskie) i późniejsze nieco łacińskie na temat Eucharystii, które pokazują gminy tętniące życiem eucharystycznym i skupione wokół tego sakramentu. Stanowił on centrum i serce wspólnoty, element jednoczący Kościół, jego pokarm i napój duchowy. Prawda o Eucharystii była więc tak oczywista i bezdyskusyjnie przyjmowana, jako że sakrament ten należał do codziennego życia Kościoła, że brak w wśród pism starożytnego Kościoła większych traktatów na jej temat. Ale zachowały się bardzo liczne wzmianki, fragmenty homilii czy teksty liturgiczne, tchnące wiarą, które mogą stać się natchnieniem dla nas, ludzi XXI w.
W jakiego Boga wierzą naukowcy? Co wspólnego z modlitwą ma rozwiązywanie równań? Dlaczego nie należy zapychać Bogiem dziur w nauce? Co nauka może dać teologii? Czemu teoria ewolucji jest aż teorią, a koncepcja Inteligentnego Projektu zahacza o herezję?
Michał Heller w pasjonującej rozmowie z włoskim dziennikarzem Giulio Brottim opowiada o dwóch na pozór wykluczających się wartościach, które ukształtowały jego życie: religii i nauce. Wybitny uczony wspomina również wydarzenia ze swojego życia: trudy dzieciństwa na Syberii, studia, pracę duszpasterską i naukową w czasach komunizmu, a także dzieli się refleksją nad kondycją współczesnego chrześcijaństwa i powszechnej znajomości nauki.
Spośród moich licznych fascynacji dwie okazały się szczególnie uporczywe i odporne na upływanie czasu: nauka i religia. Moją wadą jest to, że jestem zbyt ambitny. Zawsze chciałem robić tylko rzeczy najważniejsze. A czy może być coś ważniejszego od nauki i religii? Nauka daje nam Wiedzę, a religia daje nam Sens. Zarówno Wiedza jak i Sens są niezbędnymi warunkami godnego życia. I jest paradoksem, że obie te wartości często pozostają w konflikcie. Nierzadko spotykam się z pytaniem: jak potrafię je godzić? Gdy takie pytanie bywa zadawane przez naukowca lub filozofa, nieodmiennie dziwię się, jak wykształceni ludzie mogą nie dostrzegać, iż nauka nie czyni nic innego, jak tylko eksploruje Dzieło Stworzenia. ks. prof. Michał Heller
„Często, mówiąc o nauce i wierze, formułuje się banalne i płytkie stwierdzenia (np. „cząsteczka Boga”) – ks. Heller przeciwstawia im poważne i odpowiedzialne zadanie formacji „ludzi-mostów” (on sam jest taką osobą”) L’Osservatore Romano
„Zazwyczaj dialog między nauką a wiarą przypomina rozmowę dwóch głuchych – rzadko spotyka się osoby, które łączą w swoim życiu naukę i wiarę: jedną z nich jest ks. Heller” Il Manifesto
Książka dofinansowana przez Urząd Miasta Poznania.
Autor opracowania dokonał próby odwrócenia perspektywy ze swoich dwóch poprzednich książek, wydanych w 2001 oraz w 2015 roku. Przedstawiano w nich protestantyzm w Wielkopolsce z punktu widzenia Poznania, czyli regionalnego centrum, teraz natomiast problem ten pokazany jest z perspektywy dziewięciu ośrodków lokalnych, czy wręcz peryferyjnych, które stanowią przykłady kilku typów parafii. Są tu zarówno parafie funkcjonujące w średnich i małych miastach, jak i we wsiach Wielkopolski. Pięć prezentowanych parafii mogło się poszczycić silną lub przynajmniej znaczącą tradycją sięgającą czasów przedrozbiorowych. W tej grupie znalazły się: Wschowa, Leszno, Kopanica, Rostarzewo oraz Nekielka. Cztery pozostałe parafie, w Pleszewie, Jarocinie, Czempiniu i Żabnie, utworzono dopiero w okresie zaboru pruskiego.
Olgierd Kiec ukończył studia magisterskie (1988) i doktoranckie (1993) na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w latach 1994-2004 był zatrudniony w Instytucie Historii PAN, od 2004 roku jest profesorem uczelni w Instytucie Nauk o Polityce i Administracji Uniwersytetu Zielonogórskiego. Od ponad trzydziestu lat zgłębia dzieje protestantyzmu w Polsce i na pograniczu polsko-niemieckim. Autor wielu opracowań, między innymi monografii: Protestantyzm w Poznańskiem 1815-1918 (2001) oraz Historia protestantyzmu w Poznaniu od XVI do XXI wieku (2015).
Zmień swoje za mało w wystarczająco dobrzeKochać siebie to dla nas, kobiet, zazwyczaj wielkie wyzwanie. Czy naprawdę cenimy siebie za to, kim jesteśmy? Czy potrafimy siebie zaakceptować takimi, jakie jesteśmy? Czy mamy pewność, że jesteśmy silne, i wiemy, jak pokonywać trudności? Czy zdajemy sobie sprawę z nierówności ról kobiet w społeczeństwie i w Kościele?Bycie kobietą to bycie przychylną i stawiającą granice, kreatywną i energicznie działającą, delikatną i wytrzymałą, niezależną i ukazującą przywiązanie. Nasze demony, lęki, wszystko, czego się boimy, to tylko etap, który doprowadzić może do jeszcze głębszego przeżywania miłości.Linda Jarosch, przywołując postać Marii Magdaleny, w empatyczny i osobisty sposób porusza istotne tematy dotyczące feminizmu, dostępu kobiet do życia publicznego, a przede wszystkim ich aktywnego zaangażowania we wspólnotę Kościoła. Pokazuje sytuację współczesnych kobiet z nowej perspektywy. Daje wskazówki do odnalezienia właściwej, satysfakcjonującej drogi życia.Jakie słowa słyszysz w głowie: Jesteś super, tak trzymać czy raczej: Znowu nie dałaś rady, jesteś do niczego? Ta książka to mapa myśli. Poznaj je, rozpracuj, dowiedz się, skąd pochodzą i nie daj się nimi sterować. Od dziś razem z autorką możesz zacząć na nowo. Sama zdecyduj, co myślisz o sobie i jakie wybory podejmujesz, bo jesteś super!Katarzyna Olubińska-GodlewskaŻyj w zgodzie z samą sobąLinda Jarosch kurator oświaty w zakresie pomocy kobietom i rodzinie. Matka trójki dzieci, zaangażowana w życie rodzinne. Jej troską jest uświadomienie kobietom ich siły i umocnienie ich osobistego sensu życia. W 2005 roku ukazała się jej pierwsza książka Królowa i dzika kobieta, którą napisała wraz ze swoim bratem Anselmem Grnem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
