W tej strefie zapraszamy do nabycia książek z szeroko pojętej dziedziny jaką jest psychologia. Posiadamy podręczniki i poradniki kierowane do specjalistów psychiatrii i psychologii, a także uczniów i studentów. Poprzez poradniki z zakresu problemów emocjonalnych u dzieci i młodzieży czy okresu dojrzewania. Proponujemy poradniki dla ludzi biznesu, polityków, nauczycieli, dzieci i modzieży. Garść rozmaitych porad i rewolucyjnych technik, które pomogą otworzyć drzwi umysłu. Polecamy dobre książki psychologiczne. W ofercie psychologia społeczna, kliniczna, biznesu, rozwoju, zdrowia, sportu, psychologia umysłu, relacje międzyludzkie i wiele innych poradników.
Matka automatycznie kojarzy się nam z troskliwą miłością, serdeczną bezinteresownością i ciepłem rodzinnego domu. Nie każdej z nas jednak dane było mieć taką mamę. Niekiedy ta teoretycznie najbliższa nam osoba jest tak zaabsorbowana sobą, że cały rodzinny świat kręci się wokół niej i jej własnych niespełnionych potrzeb, frustracji czy ambicji. Córka nie nabywa wówczas naturalnego poczucia własnej wartości i nie ma szans, by harmonijnie budować odrębną osobowość. Odczuwa niewyjaśnioną pustkę i smutek, ma trudności z rozumieniem własnych i cudzych emocji, nie umie przyjmować i dawać miłości, a w efekcie – sabotuje siebie i całe swoje życie. To negatywne dziedzictwo psychologiczne można przerwać, odzyskując kontakt z własnymi autentycznymi emocjami. Psychoterapeutka Karyl McBride, która sama zmagała się z narcystycznym dziedzictwem matki, a w swej karierze pomogła setkom pacjentek, przedstawia w swej książce drogę zrozumienia i przebaczenia, która doprowadzi zagubione córki do zdrowia emocjonalnego. Nowe wydanie bestsellerowej książki Nigdy dość dobra
CZUŁE KARTY są narzędziem, by popracować nad sobą z uważnością, szacunkiem i troską. Gdy potrzebujesz relaksu. Gdy masz czas dla siebie. Gdy nie możesz zasnąć. Gdy czujesz się samotna, zagubiona, zmęczona. Z CZUŁYMI KARTAMI można odnaleźć moc, która pozwoli ci czuć się dobrze w swoim ciele, ze swoim charakterem, zdolnościami, wartościami. CZUŁE KARTY umilą towarzyskie spotkania, także te w kobiecych kręgach. Pomogą zainicjować ciekawe i inspirujące rozmowy. Mogą być wykorzystywane podczas warsztatów rozwojowych. Karty reprezentują cztery żywioły: Ziemię – ciało i kontakt, Ogień – głębię uczuć, Wodę – kreowanie, Powietrze – strefę duszy. Do kart dołączony jest przewodnik z poradami, jak można wykorzystać karty, tak by były inspirującym narzędziem na co dzień, na spotkaniach, na warsztatach.
Tradycja odprawiania nabożeństw majowych wywodzi się aż ze średniowiecza. W Polsce odprawia się je w kościołach, ale także przy przydrożnych krzyżach, kapliczkach, figurach czy obrazach ważnych dla lokalnej społeczności. Wspólne śpiewanie litanii loretańskiej i pieśni maryjnych, połączone z modlitwą i tzw. pogadankami było w przeszłości ważnym elementem integrującym małe wspólnoty parafialne oraz wiejskie społeczności. Obecnie w wielu miejscowościach tradycja ta jest wciąż żywa, a w niektórych miejscach odradza się, stwarzając nowe pole do spotkania, podtrzymywania obrzędów i przede wszystkim wspólnej modlitwy. Książka składa się z trzech części. Obszerne wprowadzenie przybliża historię kultu Maryjnego, tradycje związane z nabożeństwem majowym oraz jego strukturę. Zasadniczą część publikacji stanowią codzienne rozważania. Wybrane rozważania nawiązują do obchodzonych w kalendarzu liturgicznym w maju wspomnień i świąt, np. uroczystość św. Stanisława BM, święto św. Andrzeja Boboli, wspomnienie bł. kard. Stefana Wyszyńskiego, oraz do wydarzeń z życia Maryi (zwiastowanie, nawiedzenie, wniebowzięcie). Na końcu zostały umieszczone wybrane modlitwy do Matki Bożej. Rozważania mogą być wykorzystane podczas nabożeństwa majowego (zarówno odprawianego w grupie, jak i indywidualnie), a także podczas wspomnień liturgicznych w ciągu roku, które zostały powiązane z poszczególnymi tekstami.
Rodzaj: mapa dwustronna
Skala: 1:50 000
Rok wydania: 2024 (mapa laminowana 2025)
Wydanie: 25
Format: B1 (68 x 98 cm)
Bieszczady to najpopularniejsza mapa w naszej ofercie – nasz produkt flagowy, o czym świadczy tak duża ilość wydań. Jest to mapa dwustronna w skali 1:50 000.
Mapa Bieszczady sięga na północy po Lesko i Ustrzyki Dolne, Komańczę na zachodzie, granicę z Ukrainą na wschodzie. Na południu nowe wydanie zostało poszerzone o fragment Parku Narodowego Połoniny po stronie słowackiej.
Na mapie znajdują się: Bieszczadzki Park Narodowy, Jezioro Solińskie i Myczkowieckie, Góry Sanocko-Turczańskie, fragment pogórzy (Bukowskie i Leskie).
Obejmuje całą wielką pętlę bieszczadzką, wzdłuż której położone są popularne miejscowości turystyczne, takie jak: Lesko, Hoczew, Baligród, Cisna, Wetlina, Ustrzyki Górne, (przy odnogach Wołosate, Muczne), Stuposiany, Lutowiska, Czarna, Ustrzyki Dolne, Olszanica oraz łącznik tworzący małą pętlę bieszczadzką z miejscowościami: Polańczyk, Solina, Myczków, Wołkowyja, Bukowiec, Polana, Uherce Mineralne, Orelec. Listę głównych miejscowości uzupełniają na zachodzie: Komańcza, Rzepedź, Bukowsko.
Zawiera więc całe Bieszczady w ujęciu turystycznym (bo jak wiadomo, te zgodnie z podziałem geograficznym, leżą na południe od Jeziora Solińskiego).
Bieszczady, najbardziej na południowy wschód wysunięty fragment polskich Karpat, cieszą się niezmiernie dużym zainteresowaniem wśród turystów. Niepowtarzalne walory krajobrazowe wielu opuszczonych i nadal niezaludnionych miejsc, unikatowe w skali kraju wyniosłe połoniny z rozległymi panoramami, jeziora – wcinające się niczym fiordy – w malownicze zbocza otaczających je gór, krystalicznie czyste rzeki i strumienie górskie na czele z malowniczo wijącą się u stóp Otrytu wstęgą Sanu, drewniane kościoły i cerkwie – wszystko to przyciąga szeroką rzeszę miłośników tego urokliwego zakątka naszego kraju. Można je zwiedzać na różne sposoby, pieszo, rowerem, konno, a nawet samochodem.
Nowa mapa Bieszczadów posiada zaktualizowaną sieć dróg i szlaków turystycznych, dokładną klasyfikację kościołów i cerkwi, wybraną bazę noclegową i gastronomiczną oraz wszelkie inne informacje przydatne turyście. Jest to absolutnie najbardziej aktualna mapa Bieszczadów, dostępna na rynku. Autorzy mapy to doskonali znawcy topografii całych Bieszczadów – żaden ze szlaków nie stanowi dla nich tajemnicy. Dodatkowo rozbudowany został schemat szlaków turystycznych wraz z czasami przejść. Na mapie zastosowano cieniowanie w celu uzyskania wrażenia plastyczności rzeźby terenu.
Basil Kerski - menedżer kultury, redaktor, wydawca, publicysta, eseista, politolog, kurator wystaw historycznych. Dyrektor Europejskiego Centrum Solidarności (ECS) w Gdańsku, redaktor naczelny dwujęzycznego Magazynu Polsko-Niemieckiego DIALOG, redaktor „Przeglądu Politycznego”. Obydwa pisma kontynuują tradycję „Kultury”.
Od 1994 r. współpracownik Instytutu Literackiego, popularyzator dzieła Jerzego Giedroycia. Publikował w „Kulturze” oraz „Zeszytach Historycznych”. Redaktor przygotowanej razem z Andrzejem St. Kowalczykiem antologii „Kultury” pod tytułem „Realiści z wyobraźnią. Antologia ‚Kultury’ 1976-2000“. Publikował wiele tekstów i książek o „Kulturze” paryskiej i jej kręgu. Razem z Andrzejem St. Kowalczykiem wydał tom rozmów z Bohdanem Osadczukiem pod tytułem „Wiek ukraińsko-polski” (trzy wydanie polskie, wydania niemieckie i ukraińskie). Redaktor niemieckich zbiorów esejów Jerzego Stempowskiego. Inicjator niemieckiego wydania „Szkiców Piórkiem” Andrzeja Bobkowskiego (tłumaczenie Martina Pollacka). Wydał jedną z pierwszych książek naukowych w języku niemieckim o polskiej emigracji („Die polnische Emigration und Europa 1945-1990. Eine Bilanz des politischen Denkens und der Literatur Polens im Exil”). Współinicjator i redaktor tomu encyklopedycznego o kulturze polskiej w Niemczech „Polnische Spuren in Deutschland. Ein Lesebuchlexikon”.
Tomik dwujęzyczny polsko-ukraiński.
Seria wybitni twórcy / ważne teksty
Jak mądrze kochać siebie i bliźnich oraz pracować nad uczuciowością?W jaki sposób twórczo przekształcać myślenie o sobie i innych?Dlaczego schematy emocjonalne mają wpływ na duchowość?Jak dziecięce zranienia, tęsknoty i niezaspokojone potrzeby rzutują na naszą dorosłość?Każdy człowiek ma w życiu różne codzienne przyzwyczajenia. Są w nas jednak nawyki dużo bardziej złożone i trwałe, sięgające zwykle okresu dzieciństwa - schematy. Gdy pozostają niedojrzałe, stają się pułapką, w którą stale wpadamy, i skutecznie sabotują nasz rozwój - zarówno w wymiarze reakcji emocjonalnych, relacji międzyludzkich, jak i życia religijnego.Ksiądz Krzysztof Matuszewski wyjaśnia, w jaki sposób powstają nasze życiowe schematy oraz jaki wpływ na proces ich kształtowania się mają rodzina i wychowanie. Korzystając ze swojej wiedzy oraz praktyki duszpasterskiej i psychoterapeutycznej, autor podpowiada, w jaki sposób przełamywać błędne wzorce - tak w sferze uczuć, jak i w obszarze relacji z Bogiem. Daje konkretne wskazówki dotyczące tego, jak zatroszczyć się o siebie i swój dobrostan, by dojrzewać jako człowiek i zarazem chrześcijanin.Światło Ewangelii nie odrzuca prawdy płynącej z obserwacji ludzkiej natury. Chrześcijaństwo nie boi się ludzkiej psychiki - przeciwnie, uznaje ją za część Bożego stworzenia. Jak mówił św. Tomasz z Akwinu - łaska nie niszczy natury, lecz ją udoskonala. Dlatego rozumienie praw rządzących emocjami, mechanizmów obronnych czy schematów zachowań nie jest konkurencją dla duchowości, lecz jej naturalnym sprzymierzeńcem.Ze wstępu abp. Adriana Galbasa SACKs. dr Krzysztof Matuszewski (ur. 1983) - prezbiter archidiecezji katowickiej, doktor teologii duchowości, psycholog i psychoterapeuta, adiunkt Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego, rektor Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach.
Pouczająca i pokrzepiająca książka, która pozwala zrozumieć dotykający nas obecny kryzys i pokazuje, w jaki sposób Ameryka i świat muszą się przygotować na wyzwania przyszłości Dwadzieścia pięć lat temu Neil Howe i William Strauss olśnili świat prowokacyjną nową teorią o historii. Patrząc wstecz na ostatnie 500 lat, odkryli wyraźny schemat: nowożytna historia przebiega w cyklach trwających mniej więcej osiemdziesiąt do stu lat, podzielonych na cztery zwroty. Teraz, zgodnie z planem, nadszedł czwarty zwrot. Neil Howe formułuje nową, niezwykłą prognozę. To, co widzimy wokół nas – polaryzacja, rosnące zagrożenie konfliktem wewnętrznym i globalną wojną – na początku lat trzydziestych XXI wieku osiągnie punkt kulminacyjny, który stwarza ogromne zagrożenie, a jednocześnie niesie ze sobą wielką obietnicę, być może nawet kolejnego złotego wieku.
Odnoszą sukcesy i pną się w górę. Pieniądze, uznanie i dynamiczna kariera to niewątpliwe osiągnięcia, ale wszystko to dzieje się w cieniu uzależnienia od mefedronu. Problem młodych, zdolnych i ambitnych, którzy sięgają po używki, by lepiej dawać sobie radę, a w rzeczywistości przegrywać. Wszystko, włącznie z życiem. Niezwykły zapis ze środka, oddający rzeczywisty koszmar współczesnej narkomanii, która już dawno przestała być problemem osób pochodzących z patologicznych rodzin czy nizin społecznych. Szybciej, lepiej, mocniej, wyżej - to wszystko ma swoją cenę.Premiera planowana na 26.06 - Międzynarodowy Dzień Zapobiegania Narkomanii.
Modlitwa to sposób byciaWielu z nas, na przekór rozmaitym trudnościom, stara się dobrze modlić. Chcemy, by nasza rozmowa z Bogiem była owocna i przynosiła zmiany w życiu. Szukamy nowych form, angażujemy się w różne grupy modlitewne. Mimo to często traktujemy ją jak czynność oderwaną od naszej rzeczywistości, nie dostrzegamy jej wpływu na nas, na nasze relacje i codzienne życie. Bardzo często skupiamy się na recytowaniu pięknych formuł, zapominając, jaki jest prawdziwy sens modlitwy.Kardynał Grzegorz Ryś przypomina, że modlitwa ogarnia całego człowieka: postawę, miejsce, gesty i słowa. Gdy jest nieustanna i pełna zaangażowania, staje się źródłem pokoju. Jest zarazem realnym spotkaniem. To postawa serca, która prowadzi do prawdziwej więzi i przyjaźni z Bogiem.Modlitwa staje się prawdziwa, gdy płynie z żywego serca, nie z kamiennego. () Z kamiennego serca nic nie wypłynie. Jeśli modlimy się wytrwale, nawet widząc zło wokół siebie, nie załamujemy się - przeciwnie: idziemy czynić dobro, wychodzimy do ludzi, do świata.Kard. Grzegorz Ryś
Digital games are collaborative endeavors, yet poststructural theory’s deconstruction of the auteur concept overlooks its potential. This study proposes reformulating the auteur category to empower non-Western and non-heteronormative female developers. The auteur concept, currently seen as serving Western, white, heterosexual male interests, can be pivotal in subjectifying diverse developers and teams. Through examining works of Muriel Tramis, Elizabeth LaPensée, Christine Love, and Meg Jayanth, this research illustrates benefits of designating these individuals as female auteurs. Using an intersectional framework, the author argues that the auteur category is crucial for protecting rights of women and sexual minorities in gaming. These developers represent their communities, regardless of their specific roles. The study posits that integrating digital games and auteur theory can benefit underrepresented groups. It contributes to discussions on authorship in digital media, diversity in game development, and the intersection of identity and creative expression in gaming. Filip Jankowski is a post-doctoral fellow in the Institute of Audiovisual Arts at the Jagiellonian University. His articles, focusing on the game history and theory, were published in journals such as Games and Culture, Game Studies, and Journal of Gaming & Virtual Worlds.
Pierwszy raz do typowego publicznego hammamu za 10 dirhamów (około 1 euro) poszłam w wieku dziewiętnastu lat. W ten świat wprowadziły mnie moje marokańskie "siostry", u których pomieszkiwałam, zanim osiedliłam się tutaj na stałe. Dla nich od zawsze hammam stanowił nieodzowny element codziennego życia. Z kolei dla mnie pierwsze zetknięcie z tym rytuałem było czymś znacznie ważniejszym - prawdziwą inicjacją, uroczystym przyjęciem do ich społeczności.Katarzyna ŁawrynowiczWybierz się w podróż do Maroka, w którym od 2011 roku przebywa Katarzyna Ławrynowicz, autorka bloga U mnie w Marrakeszu.Żyjąc wśród zwykłych ludzi i według prostych zasad wspólnotowego bytowania, poczujesz, że bardzo wiele dajesz, ale i równie wiele otrzymujesz, nawet w dosłownym tego słowa znaczeniu. Dziś podzielisz się z kimś swoim posiłkiem, a jutro całkiem niespodziewanie przed twoimi drzwiami stanie sąsiadka z domowym obiadem lub sąsiad gotowy w czymś pomóc.
Jakie są różnice? – 12 najważniejszych różnic pomiędzy największym Kościołem historycznym a głównym nurtem protestanckim – podanych w skondensowany i przystępny sposób.Czytając tę książkę, będziesz mógł odkryć, jak i w co wierzą ludzie w naszym kraju. Poznasz, co mówi Katechizm Kościoła Katolickiego o najważniejszych dogmatach Kościoła i dlaczego ewangeliczni chrześcijanie myślą inaczej. Ta książka nie tylko zainspiruje Cię do zbadania swojej wiary, ale również rozbudzi w Tobie pragnienie poznania Boga żywego.Tomasz Kmiecik od ponad 33 lat pełni funkcję pastora Kościoła Ducha Świętego Shoreline w Częstochowie, służąc Kościołowi jako kaznodzieja i ewangelista, niosąc inspirację, zachętę oraz wiarę. Jest pionierem wielu inicjatyw służących rozwojowi Kościoła w Polsce oraz autorem książek o tematyce chrześcijańskiej.Jego książki i nagrania są cenione przez czytelników i słuchaczy za autentyczność oraz osobiste doświadczenia w wierze. Prowadzi kanał na YouTube – Rozpal Wiarę. Jego pasją jest służba uzdrowienia oraz wyposażanie Ciała Chrystusa do życia w wierze. Wraz z żoną Joanną są założycielami i prezesami Fundacji Pomocy Kobietom Eurohelp. Mają trójkę dorosłych dzieci oraz sześcioro wnucząt.
Książka Małgorzaty Opoczyńskiej jest mythosem rozciągającym się między pytaniami Autorki: „Pamiętasz?, opowiadaj” a „Pamiętasz?, pamiętam”. Jest wyjątkową o-powieścią mozaikową (z)ułożoną z drobnych, o różnej kolorystyce, strukturze i fakturze kawałków życia Tych, które to życie – na różne sposoby – dotknęło. Jest polifoniczną o-powieścią o meandrach przymusu powtarzania życia, czegoś z życia, przebywając tym samym w egzystencjalnym kokonie (któż by się nie znalazł w nim choćby raz). Określę ją także jako mythos mądrą przy-powieścią o owych meandrach i o czasie, przez który przechodzi każdy z nas. Przemijam? To jedno z pytań, nazwę je filozoficznym a zatem pierwszym, jest stawiane przez człowieka bez (od) końca. Autorka pytając: „dla czego tak musi być?”, że wszystko, co się przeżyło i że się żyje powtarza się, udziela odpowiedzi, wielokroć wcześniej posłyszanej w wypowiedziach bohaterów tej książki, a zatem i Jej: „wszystko się powtarza, powtarza się, by trwało inaczej niż dotąd” (s. 257). Powtarza się aby nie-przemijało to, co powtarzające się i powtarzane, choćby i jeszcze raz w bólu jak i ekstazie - ku komuś i czemuś, kto był i co było, ale i kto miałby być i co miałoby by być dalej? (…). Styl pisarski Autorki jest osobisty i osobliwy, niemożliwy do pomylenia z innym i wyróżniający się spośród kanonicznych języków tekstów z kręgu akademickiego, a w zasadzie będący poza nimi. Jej pismo jest artystyczną odpowiedzią na przywołany przez nią postulat Krystiana Lupy: „siebie piszcie”. To pismo jest Jej własnością, przez to jest wiary-godne – godne Jej i dające wiarę w godność tego, co i jak przez Nią za-pisane (…).Wskazuję na osobliwy styl pisarstwa Autorki również dlatego, że urzeka mnie jego poetyckość – Czytelnik napotyka na nią od pierwszej karty książki, bo przecież spis treści to wiersz. Kompozycja książki, którą uznaję za wyjątkowo intrygującą i wykwintną, przełamuje konwencję pisarstwa akademickiego. I to jest duży walor książki, ponieważ żeby móc – jak podpowiada fenomenologia życia – dotrzeć do istoty czegoś z życia, które się powtarza poza zasadą przemijania – potrzebne było użyć mowy, która wydobywa na światło mythosy Tych, którzy stanęli naprzeciw Autorki. Czy Autorka pisała książkę także „po to, żeby skończyć [ją] jak najlepiej” (słowa Bernharda przywołane przez Autorkę na stronie 122)? Tego nie wiem. Ale wiem, jak ją skończyła. Skończyła ją swoim wierszem – poezją, której wiele na kartach tej książki. A poezja mówi, bez orzekania o… W tym upatruję szacunku Autorki dla Tych, których mythosy zostały wywołane i przywołane ku ich posłyszeniu i które nie są samotne – spotykają się one ze sobą na głównych traktach tej książki. Książka "Poza zasadą przemijania. Studium przymusu powtarzania" autorstwa Małgorzaty Opoczyńskiej to praca w wybranym przez Autorkę obszarze problemowym erudycyjna, kompetentnie osadzona w różnych tekstach kulturowych, co ubogaca autorskie ujęcie treści czyniąc ją wyjątkową. Nie ma analogicznej czy zbliżonej publikacji na rynku polskim oraz - jak mniemam – światowym, a chodzi zarówno o jej treść jak i styl stworzonego dzieła. Książkę lokuję w transdyscyplinarnym dyskursie humanistycznym, którego jednym z celów jest to, co szczególnie bliskie Autorce – docieranie różnymi drogami do wciąż nieujawniającej się w pełni, a tym samym chroniącej siebie samą przed dogmatyzmem, prawdy o człowieku w jego wielowymiarowej, niepewnej, kruchej, egzystencji w czasie, w którym jej miejsce. Jest istotnym wkładem do rozumienia humanistyki poza podziałami dyscyplinarnymi, gdzie istotniejsze są wciąż ponawiane pytania o to, kim się staje człowiek z wpisaną w to stawanie np. obecnością innych – tych bliższych i dalszych, niż udzielanie nań odpowiedzi roszczących sobie prawo do, przynajmniej, bycia trafnymi. fragment recenzji prof. UŁ. Dr hab. Anny Walczak Małgorzata Opoczyńska-Morasiewicz – profesor UJ, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczycielka akademicka, wieloletnia pracowniczka Instytutu Psychologii na Wydziale Filozoficznym UJ, ostatnio – kierowniczka Zakładu Psychoprofilaktyki i Psychoterapii w Instytucie Psychologii. Specjalistka psychologii klinicznej, psychoterapeutka Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i superwizorka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Specjalizuje się w psychologii i psychoterapii egzystencjalnej. Autorka kilkudziesięciu prac naukowych, w tym ośmiu książek naukowych, m.in. „Drugie życie snów. Frazy, ekfrazy i tak dalej”, „Pasaże egzystencji. Strony psychoterapii i inne strony”, „Genealogie psychoterapii. Fragmenty dyskursu egzystencjalnego”, „Dialog Innych albo inne monologi”, „Róża wierszem niezawołana. Szkice na temat poznania i samopoznania”. W przygotowaniu: „Odzwierciedlenia. Spekulacje” oraz tomik poetycki: „Zanim”
Niniejsza monografia to pierwsze polskie bezpośrednie tłumaczenie przednowoczesnego indyjskiego tekstu tantrycznego z języka innego niż sanskryt, opatrzone komentarzem i obszernym wprowadzeniem. Przekład fragmentów XVIII-wiecznego manuskryptu zabiera czytelnika w niezwykły i tajemniczy świat średniowiecznych bengalskich tantryków, słynących ze swojej ezoterycznej literatury i erotycznych rytuałów. Książka jest wyjątkowa w piśmiennictwie polskim i literaturze światowej, gdyż skupia się na słabo poznanym korpusie literatury sahadźija. Badania autora nad Nighrthaprakśval (NPV) pozwalają lepiej zrozumieć rytualne aspekty wisznuizmu sahadźija i jego historyczny rozwój oraz specyfikę tantry wschodnioindyjskiej, odrębnej od sanskryckiej.Zawarty w tym tomie przekład napisany jest jasnym językiem - jak na opis ezoterycznych czy wręcz tajemnych praktyk. Robert Czyżykowski eksponuje duchowy, wspólnotowy i religijnie wyrafinowany wymiar jednej z rozlicznych hinduskich tradycji tantrycznych. Opracowanie to może stanowić swoisty przewodnik po rytualnej wizualizacji przedstawionej szczegółowo w NPV. Ten wyjątkowy na tle obszernej literatury sahadźija tekst odzwierciedla problem niejednorodności całego nurtu synkretycznych tradycji wisznuickiego bhakti rozwijanych w Bengalu. Wprowadza czytelnika w mistyczny świat ciała, wyjaśnia sens wykorzystania erotyki i konkretnych seksualnych technik, akcentując przezwyciężenie dualizmu oraz odkrycie wewnętrznego cielesnego pejzażu, wizualizowanego jako sieć arterii, krętych rzek, stawów, komnat, bram, miast i twierdzy. Celem nadrzędnym owych rytualnych praktyk jest wyrugowanie "kapryśnej żądzy i osiągnięcie stanu jedności", między innymi przez akt seksualny.Z recenzji dr hab. Marzenny Jakubczak, prof. UJRobert Czyżykowski- adiunkt w Zakładzie Historii Religii Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego; religioznawca, specjalista w zakresie religii Indii. Jego zainteresowania naukowe obejmują religie Bengalu, hinduizm, wisznuizm, tantrę i jogę. Prowadził badania w Indiach, a w ostatnich latach zajmował się średniobengalskimi manuskryptami tradycji sahadźija. Opublikował dwie monografie: Droga do doskonałości w tradycji Ćajtanji (Kraków 2004), Ciało mistyczne i fizyczne w wisznuizmie sahadźija (Kraków 2013), a także wiele artykułów w języku polskim i angielskim. Koordynator i uczestnik krajowych i międzynarodowych projektów badawczych. Prowadził wykłady gościnne, między innymi w Wiedniu, Oxfordzie, Kalkucie i Wilnie.
To dzieło wydane w Pradze (1939) już po śmierci Edmunda Husserla (1859-1938), niemieckiego filozofa, twórcy fenomenologii, miało dość niezwykłą historię. Powstawało długo i ostateczną redakcję uzyskało po 1935 roku, ale na rynku wydawniczym zagościło na krótko, jako że wskutek zajęcia Czechosłowacji przez Niemcy wydawnictwo zostało zamknięte tuż po wydrukowaniu nakładu. Nakład zaś poszedł na przemiał z wyjątkiem dwustu egzemplarzy przemyconych do Anglii, gdzie je potem sprzedawano. Książka wieńczy zainteresowania późnego Husserla genealogią logiki, a więc wyprowadzeniem najbardziej zaawansowanej logicznie myśli pojęciowej z niższego poziomu sądów predykatywnych, a tych ostatnich - ze sfery doświadczenia "przedpredykatywnego". Ta genealogia nie interesuje logików, którzy posługują się "gotowymi" tworami logiki. Tymczasem, uważa autor, u podłoża wszelkich struktur logicznych (zbiór, kategoria, sąd, pojęcie) leży konstytutywna działalność ja. To ruch świadomości sprawia, że logiczne struktury są takie a nie inne, np. sąd predykatywny ma zawsze strukturę dwuczłonową. Genealogia logiki opiera się na jej fenomenologii, wydobyciu logicznych fenomenów, takich jak substrat, jego określenia, eksplikaty przedmiotu itd. Dla logików i filozofów logiki badania te są zatem bezcenne, nawet jeśli fenomenologiczne sięganie pod powierzchnię zjawisk uznają oni za dyskusyjne.
"Widok z Koziej" to zbiór miniatur eseistycznych oraz felietonów teatralnych Jacka Kopcińskiego publikowanych w latach 2011-2024 na łamach miesięcznika "Teatr". Finezyjne i erudycyjne zapiski pisane na gorąco sytuują się na pograniczu tekstu dziennikarskiego i artystycznego z wyraźną mikrofabułą, z ekspozycją oraz przedstawieniem bohaterów w ich strojach i maskach, na scenie i poza nią. Wreszcie zaś z puentą: zachwytu, oczarowania, zawodu. Z puentą oddalenia, częściej jednak bliskości. Jacek Kopciński pragnie bowiem teatru prawdziwie dramatycznego, aktora odważnie stającego przed widzem, przeżywania, a nie udawania. Poszukuje scen, na których grywa się klasykę przemawiającą do współczesnych, bez sztubackiej dekonstrukcji, z szacunkiem dla tekstu i wyzwań współczesności. "Widok z Koziej" to pamiętnik widza, uczestnika i komentatora poszukującego na scenie żywego ciała, zarówno w doskonałych, jak i w mniej udanych aktorskich kreacjach. Zawsze jednak namacalnych w teatrze bliskiego spotkania.
W "Procesie rytualnym" Victor Turner (1920-1983) - brytyjski antropolog kulturowy - objaśnia i rozwija na licznych przykładach pojęcia opisujące dynamikę procesów społecznych: rytuały, które służyć mają potwierdzeniu i wzmocnieniu wartości, na jakich opiera się dana grupa społeczna, oswajaniu zjawisk postrzeganych jako nietypowe czy wręcz zagrażające społeczności. Książka uznawana jest za klasyczną pracę antropologiczną. "Turner umieścił humor, doznawanie przyjemności i sprawianie jej w centrum spraw, które go zajmowały. Rytuał uważał za przejaw działania bogów - ale działania pojmowanego tylko w sensie wpływu na kształtowanie przez grupę sposobów ukierunkowywania wspólnej energii i nadawania tym wysiłkom celu moralnego. Tak rozumiane owo działanie bogów w zamkniętych społecznościach, jakie odnalazł wśród Ndembu w Zambii, obejmowało także grę sił pozaosobowych" - napisał w przedmowie Roger D. Abrahams. Pierwsze wydanie ukazało się w 1969 roku nakładem PIW-u; najwyższy czas przypomnieć ten tekst w tłumaczeniu Ewy Dżurak.
W czerwcu 1983 roku papież Jan Paweł II po raz drugi - po czterech latach przerwy - przybył do Polski. Wizycie tej towarzyszyły diametralnie inne okoliczności niż pierwszemu przyjazdowi Ojca Świętego do kraju. Druga pielgrzymka przypadła na czas stanu wojennego i głębokiego kryzysu gospodarczego oraz politycznego. Był to piąty rok pontyfikatu Jana Pawła II, który miał za sobą serię trudnych doświadczeń, jak choćby nieudany zamach na jego życie dwa lata wcześniej. Skomplikowana była także sytuacja międzynarodowa. Nowi przywódcy mocarstw - Ronald Reagan w USA i Jurij Andropow w ZSRR - prowadzili politykę, która wydawała się nieuchronnie zmierzać do konfrontacji między dwoma blokami państw, co niosło ryzyko globalnego konfliktu. Atmosfera wokół tamtej pielgrzymki była więc dramatyczna, a samo wydarzenie utrwaliło się w pamięci inaczej niż pierwsza wizyta Ojca Świętego w naszym kraju. Książka Pawła Skibińskiego - historyka, politologa i publicysty - nie tylko przybliża nastrój towarzyszący drugiej pielgrzymce Jana Pawła II do Polski, ale też podkreśla jej doniosłe dla Polaków znaczenie, nieco zatarte kolejnymi przyjazdami papieża do kraju.
Jakość jest ważnym zagadnieniem we współczesnym konkurencyjnym świecie. W nowoczesnej organizacji, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności, staje się podstawą jej skutecznego funkcjonowania. Jest wyznacznikiem kultury organizacji i czynnikiem jej sukcesu rynkowego, a czasem nawet utrzymania się na rynku. Instytucja, która wytwarza produkty lub usługi złej jakości, w wyniku czego nie znajduje nabywców na swoją usługę - nie ma racji bytu. Wielu świadczeniodawców nadal sobie tego nie uświadamia, a przecież zakłady opieki zdrowotnej są organizacjami, które powinny być zainteresowane jak najwyższą jakością świadczonych usług - gra toczy się o zdrowie i życie człowieka. Wiele osób twierdzi, że trudno jest precyzyjnie określić, jaka powinna być jakość świadczonych usług zdrowotnych. Świadczeniodawcy często tłumaczą się skomplikowanym przypadkiem chorobowym, brakiem środków fi nansowych, brakiem motywacji, zmęczeniem. Jako powód ogólnie panującego bałaganu w organizacjach świadczących usługi zdrowotne podaje się... dobro pacjenta. Tematyka jakości w ostatnim czasie jest dość często podejmowana w publikacjach dostępnych na naszym rynku wydawniczym, ale jednak stosunkowo niewiele jest opracowań branżowych, pokazujących rolę i miejsce jakości w zarządzaniu konkretnymi instytucjami, zwłaszcza służby zdrowia. Książka napisana pod kierunkiem profesora Krzysztofa Opolskiego w szczególny sposób porusza tę problematykę. Istotny jest fakt, iż autorzy są dalecy od ingerowania w sztukę lekarską, od oceny fachowości i pracy lekarzy oraz personelu medycznego. Ich intencją jest pokazanie, jak poprawa jakości, w tak ważnej dziedzinie, jaką jest opieka zdrowotna, gdzie najważniejsze jest zdrowie i życie człowieka, może wpływać na zadowolenie i usatysfakcjonowanie klienta, a jednocześnie ułatwiać i wspomagać pracę pracowników służby zdrowia. Zarówno sposób ujęcia problemu, jak i sama jego analiza czynią niniejszą publikację wartą polecenia nie tylko kadrze zarządzającej instytucjami służby zdrowia (szpitalami, placówkami podstawowej opieki zdrowotnej) - państwowymi i prywatnymi, ale również lekarzom, personelowi medycznemu oraz wszystkim innym osobom, mającym wpływ na działalność służby zdrowia - aby jak najdokładniej uzmysłowić wszystkim, że zdrowie i życie człowieka jest wartością najwyższą. Nawiązując do mojej specjalności zawodowej - jakość oznacza lepiej słyszeć, potrzeby pacjentów, lepiej słyszeć potrzeby pracowników, a także lepiej wsłuchiwać się w potrzeby rynku. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab n. med. Henryka Skarżyńskiego
PRZEŁOMOWY CZAS − PRZEŁOMOWE PODEJŚCIE
Czy dorastanie Twojego dziecka musi być pełne konfliktów i rodzinnych burz? Ellen Galinsky udowadnia, że nie! Obalając mit buntujących się nastolatków, pokazuje, jak tworzyć z dorastającymi dziećmi zdrowe, wspierające relacje.
TWOJE DORASTAJĄCE DZIECKO WCIĄŻ CIĘ POTRZEBUJE!
Autorka, opierając się na najnowszych odkryciach neuronauki oraz szeroko zakrojonych badaniach dzieci i młodzieży w wieku 9-19 lat, przedstawia zaskakujące dla wielu rodziców fakty.
Choć wydaje się, że nastolatki oddalają się od rodziców, w rzeczywistości szukają nowej, bardziej partnerskiej relacji:
• Nastolatki potrzebują wsparcia – chcą, byś traktował ich jak partnerów.
• Chcą czuć się potrzebne – nie tylko otrzymywać pomoc, ale też móc ją oferować.
• Media społecznościowe mogą być pozytywnym narzędziem – ważne jest umieć je odpowiednio
wykorzystać.
OD KONFLIKTU DO POROZUMIENIA
Z książki dowiesz się, jak przekształcać codzienne nieporozumienia w okazje do budowania silnej, dobrej i bliskiej więzi z nastolatkiem. Poznasz sposoby na wspieranie dorastających ludzi w podejmowaniu pozytywnego ryzyka, takiego jak:
• stawanie w obronie własnych wartości,
• rozwijanie nowych znajomości,
• aktywne uczestnictwo w życiu społeczności.
CZAS DORASTANIA TO CZAS MOŻLIWOŚCI!
Dojrzewanie nie musi wiązać się z buntem i chaosem. To niezwykła podróż, w którą możesz wyruszyć razem z dzieckiem. Pomagając mu rozwinąć skrzydła, sam również nauczysz się czegoś nowego, także o sobie. Odkryj sposoby na budowanie relacji, która przetrwa lata!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
