Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Publikacja dla nauczycieli różnych przedmiotów, pedagogów różnych specjalności, trenerów twórczości, psychologów szkolnych i trenerów grupowych, animatorów kultury – dla wszystkich tych, którym bliskie jest odkrywanie świata wraz z wychowankami. Zawiera oryginalną i pierwszą tak rozwiniętą w polskiej pedagogice teoretyczną koncepcję myślenia pytajnego jako twórczej kompetencji poznawczej, którą warto rozwijać u uczniów we wszystkich kategoriach wieku.
W części metodycznej czytelnik znajdzie modele lekcji twórczego myślenia pytajnego oraz Dydaktyczny Kodeks Nauczyciela Stymulującego Myślenie Pytajne Uczniów, będący rejestrem zasad pomocy uczniom w rozwoju myślenia pytajnego, nie tylko w klasie szkolnej. Zamieszczono tu także czterdzieści wybranych ćwiczeń (dla wszystkich poziomów kształcenia) wraz ze zwięzłymi zasadami prowadzenia tego typu zajęć. Na końcu autorzy proponują Inwentarz Klasy Przyjaznej Myśleniu Pytajnemu Uczniów.
*
Rozwijanie myślenia w szkole jest zaniedbane. Publikacja pozwoli zbudować fundament dla modelu edukacji konstruktywistycznej, prorozwojowej, w której język (w szczególności pytania stawiane przez uczniów i nauczycieli) pełni funkcję pośrednika pomiędzy uczeniem się a rozwojem. Dostarcza ona teoretycznego wsparcia nauczycielom i pedagogom zainteresowanym problemem, a także pokazuje drogowskazy, możliwości rozwiązań poprzez prezentację m.in. treningu myślenia pytajnego. Otwiera nauczycielom przestrzeń dla podejmowania innowacyjnych rozwiązań, dostarczając im narzędzi.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Filipiak
W serii ukazały się:
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości dziecka. Koncepcja i wskazówki metodyczne
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć w przedszkolu i szkole podstawowej
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć dla młodzieży
E. Płóciennik, Mądrość dziecka. Predyspozycje – przejawy – perspektywy wspierania
J. Sternberg, L. Jarvin, E. L. Grigorenko, Mądrość, inteligencja i twórczość w nauczaniu. Jak zapewnić uczniom sukces
A. Pobojewska, Edukacja do samodzielności. Warsztaty z dociekań filozoficznych. Teoria i metodyka
I. Czaja-Chudyba, Myślenie krytyczne w edukacji. Metodyka kształcenia w szkole podstawowej
Publikacja w syntetyczny sposób przedstawia całokształt zagadnień odnoszących się do pracy socjalnej ze skazanymi z uwzględnieniem ich sytuacji osobistej i rodzinnej oraz różnych okoliczności odbywania kary. Czytelnik znajdzie tu odniesienie do teorii i praktyki pracy socjalnej i resocjalizacji: pozna wspólne cele i metody pracy obu dyscyplin oraz przykłady dobrej koordynacji pomiędzy pracownikami socjalnymi i innymi służbami. Książkę wieńczy dziesięć punktów systematyzujących przedstawiane treści, które mogą stanowić podręczny przewodnik dla pracowników socjalnych, przedstawicieli innych służb społecznych i pracowników organizacji pozarządowych.
Kolekcja łamigłówek zawiera zagadki i zadania sprzyjające kształtowaniu umiejętności szkolnych. Proponowane ćwiczenia mają na celu rozbudzenie w dziecku zainteresowania literami, ułatwienie nauki czytania, a także doskonalenie umiejętności matematycznych. Książki świetnie przygotowują również do orientacji w przestrzeni i na płaszczyźnie, spostrzegawczości wzrokowej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Różnorodność zadań sprzyja rozwojowi myślenia logicznego oraz kształtowania umiejętności rozumienia poleceń.
Druga część pt. "O mądrej żabce, boćku Klekocie i upartej zimie" to niezwykła opowieść o tym, by z mądrym uporem poszukiwać rozwiązania problemu, współpracować ze sobą, pomagać sobie nawzajem - czyli po prostu zmieniać świat na lepsze...
Niniejszy przewodnik metodyczny dotyczy Programu wychowawczego świetlic - Liście wielkiego drzewa życia. Programu wspomagającego rozwój aktywności twórczej dzieci, dopuszczony do użytku szkolnego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu. Numer dopuszczenia DKOS-5002-24/04
Seria logopedyczna „Słucham i wymawiam. Dla maluchów i starszaków” obejmuje zeszyty ćwiczeń przeznaczone dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat.
Ćwiczenia te:
rozwijają uwagę i pamięć słuchową,
doskonalą artykulację,
poszerzają słownictwo,
uczą dostrzegania rytmu i rymu,
usprawniają funkcje percepcyjno-motoryczne,
rozwijają procesy myślenia.
Ósmy zeszyt serii logopedycznej „Słucham i wymawiam” obejmuje ćwiczenia utrwalające prawidłową artykulację głosek /z/ oraz /ʒ/. Jest przeznaczony dla dzieci w wieku przedszkolnym.
Propozycje ćwiczeń przedstawione w niniejszym zeszycie pozwalają dziecku nie tylko na utrwalanie prawidłowej wymowy, ale również na rozwijanie i doskonalenie wielu ważnych umiejętności poprzedzających proces efektywnej nauki czytania i pisania: rozpoznawanie rymów i słów podobnie brzmiących, dzielenie zdań na słowa, a słów na sylaby i części znaczące, czy wyróżnianie pierwszej głoski w nazwach. Konstrukcja wielu ćwiczeń zachęca dziecko do uważnego słuchania i zapamiętywania, jednocześnie nie nużąc go, ponieważ zadania są krótkie.
Seria logopedyczna „Słucham i wymawiam. Dla maluchów i starszaków” obejmuje zeszyty ćwiczeń przeznaczone dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat.
Ćwiczenia te:
rozwijają uwagę i pamięć słuchową,
doskonalą artykulację,
poszerzają słownictwo,
uczą dostrzegania rytmu i rymu,
usprawniają funkcje percepcyjno-motoryczne,
rozwijają procesy myślenia.
Siódmy zeszyt serii logopedycznej obejmuje ćwiczenia utrwalające prawidłową artykulację głoski /c/. Zawarte są w nim również ćwiczenia głoski /c/ w opozycji do /s/.
Podobnie jak w poprzednich zeszytach serii, również w tym przedstawione są propozycje ćwiczeń, w których poza utrwalaniem prawidłowej wymowy, dziecko nabywa i rozwija wiele ważnych umiejętności: porównywanie długości słów, odnajdywanie rymujących się i podobnie brzmiących nazw, świadome dzielenie słów na sylaby, „zauważanie” głoski w nazwach. Dzięki tym umiejętnościom dziecko rozwija świadomość językową, niezbędną w procesie efektywnej nauki czytania i pisania. Ćwiczenia zachęcają także do uważnego słuchania i zapamiętywania.
Poradnik w sposób ciekawy i przystępny ujmuje proces zmiany zachowania na drodze do poprawy naszego funkcjonowania psychofizycznego. Czytelnik otrzymuje praktyczne informacje, jakie zmiany są wartościowe w ich drodze do zdrowia także w postaci licznych ćwiczeń, co jest szczególnym walorem tej pozycji. Autorka wskazuje na możliwości pracy osobistej z materiałem zawartym w książce, ale także zachęca do jego wykorzystania w trakcie pracy pedagogicznej. Takie podejście do rozwoju własnego i swoich podopiecznych będzie sprzyjało długofalowym rezultatom wpływającym na każdy aspekt życia, ale także nauczania innych.Podkręć mózg!... to publikacja o:- proaktywności w zachowaniu Czytelnik dowie się, że tylko dzięki aktywnemu działaniu jakiekolwiek ono będzie ma szansę osiągnąć swoje cele; dzięki działaniu może zweryfikować wszystko, co w obszarze myśli będzie wspierające albo blokujące;- etapach procesu zmiany zachowania wraz ze wskazaniami do pracy osobistej;- doświadczeniu ekspertów;- nawykach i praktycznym wsparciu w postaci tabeli monitoringu.
Jest to książka pedagogiczna o charakterze studium teoretyczno-empirycznego, stanowi ona obraz badań rzeczywistości stworzony na podstawie sondażu diagnostycznego, na temat koncepcji wychowawczych podejmowanych przez rodziców dzieci w młodszym wieku szkolnym.Dr Marlena Kowalczyk trafnie rozpoznaje i typuje problemy wychowawcze i społeczne. Trudno bowiem o lepsza rekomendację dla takich sadów niż własne, empiryczne badania. Te zaś prowadzone są wedle sprawdzonych reguł sztuki badawczej i dały poznawczy efekt zweryfikowany przez praktykę. (z recenzji dr hab. prof. nadzw. Heleny Marzec AHE)
Psychoarytmetyka jest książką, w której Maria Montessori bada, w jaki sposób ludzki umysł przyswaja wiedzę matematyczną jak arytmetyka, geometria i algebra mogą być przedstawione, by u młodych uczniów wzbudzały zainteresowanie, którego efektem będą koncentracja i zrozumienie.Psychoarytmetyka bada psychologiczne aspekty uczenia się w odniesieniu do arytmetyki i matematyki, a także ujawnia, jak można przygotować umysł dziecka, by do wspomnianych tematów podchodziło z radością i głębokim zainteresowaniem. Z Psychoarytmetyki dowiadujemy się, jak przedstawić arytmetykę jasno i dokładnie, jak w przyjemny sposób dzięki wielu przykładom zaznajomić się z systemem dziesiętnym, pierwiastkiem sześciennym i jego wyciąganiem, a także wzorami algebraicznymi. Montessori ożywia również matematykę, dostarczając spersonalizowanych przykładów, które przemówią do umysłu dziecka.Philip D. O'BrienPrzewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Montessori (AMI)Pomysł, który przenika całą książkę, jest następujący: musimy pozwolić dzieciom doświadczyć piękna arytmetyki, w sposób bliski ich spontanicznej percepcji. Arytmetyka nigdy nie jest listą procedur do zapamiętania; służy zawsze do ręcznego odkrywania i poznawania, zanim zostanie zrozumiana przez umysł. Ta ogólna zasada, rewolucyjna w owym czasie, jest dziś powszechniej akceptowana, nawet jeśli nie została w pełni wdrożona.Kay Baker i Benedetto Scoppola
Zadaniem tej wartościowej publikacji edukacyjnej jest przekazanie przedszkolakom i uczniom początkowych klas szkół podstawowych zasad bezpieczeństwa w różnych sytuacjach życiowych. W atrakcyjny, łatwo zapadający w pamięci dziecka sposób – poprzez gry, zabawy, plansze poglądowe oraz w formie lubianego przez dzieci komiksu – książka ukazuje zagrożenia (m.in. pożar, kradzież, kontakty z obcymi, narkotyki, ruch drogowy), a co najważniejsze – przedstawia właściwe wzorce zachowań i uczy ostrożności. Książka jest niezbędną pomocą dydaktyczną w przedszkolu i w szkole. Pomoże także rodzicom wyjaśnić zasady bezpieczeństwa swoim dzieciom.
Szkołę można badać, opisywać i analizować z bardzo różnych perspektyw. Perspektywa przyjęta w tej książce wywodzi się z koncepcji uznania Axela Honnetha. Potrzeba uznania, deficyt uznania, odmowa uznania są to stany uruchamiające odmienne praktyki społeczne.Ludzie konstruują swoją tożsamość w różny sposób, w zależności od towarzyszących im relacji społecznych. Oparty na walce o uznanie konflikt moralny musi być przez pedagogikę: rozpoznany, opisany i zrozumiany na poziomie teoretycznym. Na poziomie praktycznym powinien zmierzać do budowania pedagogicznej kultury uznania. Uznanie będące warunkiem każdej tożsamości trzeba - w moim przekonaniu - włączyć dzisiaj w normatywny system celów wychowania/edukacji. Jeśli tak, to spojrzenie na szkołę przez pryzmat teorii uznania może otworzyć przed nami nowe, nieodkryte jeszcze obszary jej funkcjonowania. I właśnie takie spojrzenie na współczesną edukację i polską szkołę jest przedmiotem prezentowanej książki. Próbuję w niej pokazać zarówno potencjał zmian i możliwości rozwiązywania współczesnych problemów, jaki niewątpliwie tkwi w procesach edukacji jak i banalizację i pozór wpisany w tę praktykę społeczną i opisujące ją kategorie pojęciowe. Koncentruję się na edukacji na różnych poziomach instytucjonalnej organizacji. Pytaniem, na które staram się odpowiedzieć jest zarówno problem zmiany w edukacji, szkole oraz wśród uczestników procesów edukacyjnych, jak i zagadnienie związane z tym, czy szkoła jest, czy być może przestrzenią uznania? Czy instytucja szkoły, czy jej edukacyjna koncepcja dają realna szanse na uznanie, czy pojawia się ona we wzajemnych relacjach wszystkich uczestników procesów edukacyjnych? Czy uznanie, jako warunek konstruktywnej, samodzielnej pracy nad własną tożsamością jest obecne w warunkach polskiej szkoły? Czy oparta o uznanie tożsamość może być budowana w instytucji, której podstawowe cele wpisują się dzisiaj w opozycję: rynek pracy czy emancypacja? Odpowiedzi na te pytania szukam w badaniach narracyjnych, które prowadziłam w oparciu o autorską, oryginalną metodologię skoncentrowaną na następujących etapach badawczych: krytyce-narracji-rozumieniu-zmianie.
Diagnoza pedagogiczna przewiduje dwie orientacje. Pierwsza z nich - diagnoza pozytywna, przy doborze odpowiednich metod i form pracy terapeutycznej, rokuje pomyślną redukcję niepokojącego stanu na rzecz jego poprawy. Z kolei drugi typ diagnozy - negatywna przewiduje pogłębienie istniejącego problemu, zaburzenia, czy też zagrożenia. Zarówno diagnoza pozytywna, jak i negatywna zakłada pewien rozwój istniejącego problemu. Jednak jego następstwo nie zawsze może być pomyślne zarówno dla samej jednostki, grupy ludzi, czy też społeczeństwa. Trafne rozpoznanie, a następnie ocena ryzyka determinującego kierunek ewaluacji wcześniej zaistniałego problemu jest niezwykle ważnym momentem w praktyce pedagogicznej.
Od nauczyciela/pedagoga/logopedy/diagnosty, współcześnie oczekuje się wysokich kompetencji w zakresie diagnozy, profilaktyki i terapii pedagogicznej. Na owe kompetencje składają się przede wszystkim wiedza teoretyczna, metodologiczna, sprawności oraz umiejętności praktyczne, a także samoświadomość w zakresie kompetencji osobistych. Posiadanie kompetencji w tych trzech obszarach, pozwala opracować właściwy program pomocy dziecku, w którym zostaną uwzględnione najbardziej optymalne metody i formy pracy pedagogicznej. Na tym etapie ważna jest współpraca ze środowiskiem rodzinnym, w którym rozwija się dziecko. Zazwyczaj czynniki determinujące zaburzenia w harmonijnym rozwoju nie pochodzą z jednego źródła, nie tkwią tylko w osobowości dziecka, ale również w jego najbliższym otoczeniu społecznym. Identyfikowanie wszelkich zagrożeń i czynników działających destrukcyjnie na rozwój dziecka, jest jednym z elementów nie tylko diagnozy, ale przede wszystkim stanowi wstęp dobrze prowadzonej profilaktyki.
W prezentowanej publikacji została przedstawiona analiza różnych form przemocy wobec dzieci w szpitalach, instytucjach związanych z edukacją (szkoły) i placówkach opiekuńczo-wychowawczych (domy dziecka). Autorki odnoszą się do sytuacji związanej z COVID-19, pokazują, że koronawirus wywołuje problemy nie tylko natury zdrowotnej, ale również dotyka instytucje i wpływa na rozwój nowych form przemocy.Mocną stroną książki jest analiza/interpretacja przepisów prawnych i orzecznictwa sądowego w zakresie ochrony dzieci przed przemocą ze strony instytucji oraz wykorzystanie metody socjologicznej do badania świadomości społecznej na temat przemocy instytucjonalnej.Książka może pełnić funkcję poradnika skierowanego do pedagogów, nauczycieli, dyrektorów placówek oświatowych, pracowników socjalnych, studentów nauk społecznych, kuratorów sądowych, lekarzy.
Praca wypełnia lukę w wiedzy i badaniach nad kształceniem i stymulacją doświadczenia przyrodniczego i estetycznego dziecka z wykorzystaniem możliwości twórczo-artystyczno-poznawczych, jakie można rozwinąć i kształtować u uczniów w zakresie wiedzy przyrodniczej przez kontakt z przyrodą oraz działania ze sztuką. [] Praca jest oryginalna i stanowi cenny wkład w badania z pedagogiki wczesnoszkolnej, edukacji przyrodniczej i wychowania estetycznego.dr hab. Urszula Szuścik, prof. Uniwersytetu Śląskiego
Sójka z Sokołowa to kolejny zeszyt logopedyczny z serii Mównica Logopedyczna przeznaczony dla dzieci, rodziców, logopedów i nauczycieli. Publikacja została opracowana z myślą o uczestnikach terapii logopedycznej, u których wywołano lub skorygowano głoskę [s], oraz o tych, którzy wymagają utrwalania tejże głoski.Sójka z Sokołowa to zeszyt zawierający karty pracy z szerokim wachlarzem ćwiczeń i zabaw, który może być wykorzystany zarówno w gabinecie logopedycznym, jak i w pracy domowej rodzica z dzieckiem. Dla najmłodszych zostały opracowane karty ćwiczeń z materiałem obrazkowym lub obrazkowo-wyrazowym, natomiast dla starszych karty ćwiczeń wymagające umiejętności czytania i pisania. Materiał został zaprezentowany w formie czarno-białych obrazków, które dziecko może pokolorować. Dzięki temu nie tylko doskonali prawidłową artykulację, ale także usprawnia motorykę małą oraz koordynację wzrokowo-ruchową.
Jest to cykl wykładów wygłoszonych przez Steinera w Oxfordzie. Poświęcone są one pedagogice waldorfskiej. Steiner rozpoczyna od przedstawienia duchowego podłoża wychowania. Przedstawiając trzy pierwsze siedmioletnie okresy życia w rozwoju człowieka, wskazuje, jak w każdym z tych okresów dziecko oczekuje od swoich nauczycieli i wychowawców innego sposobu prowadzenia lekcji, a co za tym idzie, innego rodzaju pedagogicznych umiejętności i predyspozycji wewnętrznych. Wykłady te omawiają drogi rozwoju duchowego, ale niosą również cenny materiał dotyczący praktycznych aspektów pedagogiki waldorfskiej. Wychodząc od idei trójczłonowości, Steiner omawia wiele konkretnych zagadnień związanych z trzema pierwszymi siedmioletnimi okresami rozwoju dziecka. Jego wskazówki idą równolegle w dwóch kierunkach, jedne dotyczą potrzeb rozwojowych dziecka i odpowiednich do tego sposobów postępowania z nim, drugie odnoszą się bezpośrednio do nauczyciela, do jego umiejętności pedagogicznych, a także do jego światopoglądu i jego postawy uczuciowo-moralnej. Wśród tych rozważań pedagogicznych znajdziemy też wykład zajmujący się samą szkołą waldorfska, jej życiem i organizacją.
Zaczęło się od nauki lutowania z tatą, potem było tłumaczenie przez jednego z trenerów, czym jest kondensator, a skończyło się na połączeniu sprężarki ze starego solarium z mikroprocesorem i częściami drukarki, które razem grały kilkanaście pierwszych dźwięków piosenki Kolorowe kredki. () Od paru lat tworzę systemy chmurowe na potrzeby firm z Doliny Krzemowej.To w dużym skrócie historia jednego z bohaterów książki absolwenta niezwykłego Ośrodka Twórczej Psychoedukacji DAMB w Gdańsku. Jak potoczyły się losy innych, którzy wkroczyli do samoorganizującej się DAMB-owej piaskownicy i znaleźli się w strefie inspiracji Doroty Hazuka-Furgalskiej i innych współtwórców ośrodka?Ponad dwadzieścia opowieści napisanych z okazji 25-lecia DAMB-u przedstawia metamorfozy uczestników zajęć. Osoby pełne lęku przed wszelkimi zmianami, takie, do których w szkole przylgnęła etykietka nieśmiałych, zarozumiałych lub krnąbrnych, przegrani na starcie w systemie szkolnym leworęczni czy dyslektycy zmieniali się w ludzi umiejących organizować swój czas i rozwijać swoje pasje, bez trudu nawiązujących relacje interpersonalne, ufających swojej intuicji, pewnych siebie oraz przekonanych, że gdziekolwiek pójdą, będą w stanie się tam odnaleźć. Jako lingwiści, informatycy czy artyści na drugim końcu świata, ale także jako mężowie, ojcowie i szefowie firm.Wielu reprezentantów DAMB-u to medaliści finałów światowych Odysei Umysłu i zdobywcy nagrody Ranatra Fusca, przyznawanej za wybitną kreatywność. Ale, jak wspomina jedna z uczestniczek, czasami wygrywamy, a czasami się uczymy: tolerancji, akceptacji, ciekawości innych, okazywania wsparcia potrzebnego do przekraczania wszelkich barier oraz życia w harmonii z sobą i ze światem.Odyseja Umysłu to wyjątkowe i ponadczasowe narzędzie edukacyjne. Mądrze poprowadzona drużyna Odyseuszy zapewnia młodym ludziom unikalną przestrzeń rozwoju kompetencyjnego, intelektualnego, emocjonalnego i społecznego. W DAMB-ie potrafią to robić w sposób niezrównany! (Dość powiedzieć, że dambersi zdobyli przez lata w sumie aż 27 spośród 89 medali wywalczonych przez Polaków na odysejowych Finałach Światowych.) Na przestrzeni ćwierć wieku w Ośrodku swoją przygodę z Odyseją Umysłu przeżyły setki pozytywnie nakręconych, kreatywnie zakręconych dzieci i nastolatków. Czasem przychodziły osoby nieśmiałe, czasem nieświadome swoich talentów, czasem nieodnajdujące się w rutynie szkolnej codzienności. Zawsze wychodzili dambitni marzyciele, myśliciele i twórcy, którym żaden dambaras niestraszny. To wielka wychowawcza spuścizna Doroty i jej zespołu, którzy stworzyli miejsce legendę, niepodrabialne i wyjątkowe w skali całego kraju. - Wojciech Radziwiłowicz honorowy prezes Fundacji Odyssey of the Mind PolskaDorota Hazuka-Furgalska psycholog, trenerka Odysei Umysłu, właścicielka Ośrodka Twórczej Psychoedukacji DAMB, stworzonego w 1995 roku, założycielka Fundacji Promocji Dzieci Zdolnych Odyseusz, edukatorka dramy. Specjalizuje się w pracy z uczniem zdolnym, a jej szczególną pasją jest kreatywny rozwój dzieci i młodzieży. Ze swoimi drużynami zdobyła 21 tytułów mistrza Polski w Odysei Umysłu oraz 8 złotych medali i 4 srebrne, a także 4 prestiżowe nagrody Ranatra Fusca za oryginalne rozwiązania techniczne na finałach światowych.Prowadzi treningi kreatywnego myślenia dla młodzieży, nauczycieli oraz firm. Stworzyła koncepcję kompleksowej opieki nad uczniem zdolnym w gimnazjach i liceach w ramach projektu Zdolni z Pomorza. Specjalizuje się także w treningach EEG Biofeedback poprawiających pamięć, koncentrację, elastyczność myślenia oraz zdolność panowania nad stresem. Za swoją innowacyjną działalność otrzymała certyfikat Re-imagine Learning Challenge Pacesetter w prestiżowym ogólnoświatowym konkursie Ashoka Changemakers i Fundacji Lego. Inne jej pasje to teatr, literatura, fotografia, śpiew, jazda na nartach i tenis stołowy.
Czasem nie mogę wstać, bo trzymam dziecko. A czasem trzymam dziecko, żeby nie musieć wstawać. Zresztą sami wiecie, co będzie, gdy dziecku w końcu znudzi się tulenie. Armagedon.Niech pierwszy rzuci kamieniem ten, czyj maluch nigdy nie wyjadł makaronu z kosza na śmieci albo nie zmienił wystroju mieszkania w kilka sekund, używając do tego samej mąki. No właśnie. Nie ma co walczyć z rzeczami, które i tak już się wydarzyły powiedział to Budda, Marek Aureliusz albo sama do tego doszłam, widząc, jak moja Mysza nurkuje w toalecie. Czasem można już tylko usiąść i patrzeć, jak świat płonie.Nie zaszkodzi zrobić sobie wcześniej herbatę (niektórzy polecają melisę).Nie da się być rodzicem idealnym to zasada numer jeden. Zasada numer dwa możemy być całkiem niezłymi rodzicami, o ile pogodzimy się z zasadą numer jeden.TA KSIĄŻKA POKAŻE CI, ŻE NOSZENIE DZIECKA MOŻE BYĆ CAŁKIEM PRZYDATNE
Książeczka edukacyjna do czytania i kolorowania prezentująca wzorce kulturalnych zachowań na przykładach z życia codziennego dziecka. Proste teksty i krótkie wierszyki pomogą Twemu dziecku zapamiętać m.in., że: witając się z kimś, należy powiedzieć dzień dobry, przed jedzeniem myjemy ręce, trzeba pomagać rodzicom, nie wolno kłamać i wskażą wiele innych przykładów dobrego zachowania. Do książeczki dołączony jest kolorowy plakat doskonała ozdoba pokoju Twojej pociechy i świetna pomoc w nauce, jak być grzecznym!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
