Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Ruch daje radość, zadowolenie, odpręża, wzmacnia organizm, sprzyja ogólnemu rozwojowi fizycznemu i psychicznemu dziecka. Zajęcia wychowania fizycznego prowadzone w ramach edukacji wczesnoszkolnej powinny być dla uczniów przyjemnością i zabawą. Nauczyciel powinien dążyć do rozwoju naturalnej potrzeby ruchu. Zadaniem wychowania fizycznego na wszystkich etapach edukacji jest przygotowanie ucznia do stałego uczestnictwa w kulturze fizycznej, czyli wyposażenie w umiejętności, wiedzę, przekonania i wartości, które w dorosłym życiu owocować będą aktywnym, zdrowym stylem życia.
Główną formą pracy w nauczaniu wczesnoszkolnym jest dzień aktywności dziecka. Treści kształcenia i wychowania powinny być spójne dla wszystkich edukacji. Wychowanie fizyczne jest integralną częścią nauczania i wychowania. Niestety pojawiają się tendencje do traktowania tego przedmiotu jako przerywnika w innych zajęciach, dodatkowego, niezbyt ważnego elementu nauczania. Zminimalizowane, ograniczone do dwudziestominutowych zabaw i gier wychowanie fizyczne pozostaje na uboczu procesu edukacji. W większości programów nauczania wychowaniu fizycznemu poświęcono niewiele uwagi, a przecież realizacja czynności ruchowych oraz zdobycie wiedzy i umiejętności opisanych w podstawie programowej wymagają przemyślanych sposobów działania, odpowiednich warunków, specjalistycznego sprzętu, właściwego przygotowania nauczyciela i uczniów.
Jedną z najważniejszych potrzeb dzieci jest potrzeba ruchu. Zajęcia ruchowe powinny odbywać się każdego dnia jako składnik kształcenia zintegrowanego. Nie mniej istotne jest, by przynajmniej jedna godzina zajęć wychowania fizycznego w tygodniu prowadzona była w sali gimnastycznej z dostępem do wszelkich środków i sprzętów sportowych.
Pracę tę wyróżnia – od innych prac na temat narkotyków – umiejętne wszczepienie naukowych kwestii w popularny charakter książki, wyjątkowość układu i wizualizacja treści, klarowność i jasność językowa, liczne przykłady praktycznego zastosowania proponowanych rozwiązań oraz profesjonalizm (naukowy i praktyczny) Autorów.
dr hab. prof. AJD Irena Motow, Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie
W tym roku mija osiemnaście lat od premiery filmu Requiem for a dream, z przejmującą muzyką Clinta Mansella. Historia destrukcyjnej siły narkotyków zaczyna się od pojedynczych dźwięków ostrzegawczych, powoli narasta, by w finale przyoblec formę wielkiej symfonii rozpaczy. W śmiertelnej pustce ginie sens życia, radość i szczęście. Ten obraz upadku człowieka stanowi nie tylko ostrzeżenie, ale i przejmującą diagnozę życia współczesnych ludzi. A właściwie „ucieczki od życia”. Dobrze zatem, iż pojawiło się opracowanie Narkotyki i dopalacze. Co powinni wiedzieć rodzice i nauczyciele?, skierowane do szerokiego kręgu odbiorców. W świecie destrukcji, duchowego chaosu i nicości, do której zdąża nihilistyczny narcyz XXI wieku, odzyskajmy siłę duchową, cnotę dzielności i męstwa, bez jakich niemożliwa jest obrona wartości moralnych, stanowiących fundament świata zachodniego.
ks. dr hab. prof. WSH Stefan Radziszewski, Wyższa Szkoła Handlowa w Radomiu
Publikacja mówi nam wiele o faktycznej kondycji współczesnej młodzieży polskiej, a tym samym polskiego społeczeństwa, a także daje trafną diagnozę problemów narkomanii w Polsce. Można ją polecić każdemu, kto zajmuje się (albo chce się zajmować) procesami socjalizacyjnymi i wychowawczymi nadchodzących pokoleń. Należy mieć nadzieje, że publikacja znajdzie poczesne miejsce w polskiej literaturze naukowej i praktycznej, ze względu na jej rzetelność naukową i świetną formę opracowania. Na uwagę zasługuje także wypracowana przez zespół prof. M. Jędrzejko nowa metoda badań, którą określam jako „socjologiczną metodę operacyjną”.
dr hab. prof. PRz Eugeniusz Moczuk, Politechnika Rzeszowska
Ocenianie osiągnięć uczniów jest najtrudniejszym zadaniem nauczyciela.
Oczekiwania co do jakości oceniania w szkole są bardzo wysokie. Uczniowie, ich rodzice, władze szkolne i opinia publiczna chcą wierzyć, że nauczyciel uznaje wartość wszystkich swoich obowiązków, potrafi zdobyć pełną informację o wynikach nauczania i skutecznie unika jakichkolwiek uprzedzeń wobec uczniów. Niełatwo sprostać tym oczekiwaniom.
Ocena szkolna powinna być jednoznaczna dla wszystkich jej odbiorców. W ich poczuciu to symbol słowny lub liczbowy mówi jasno, czy cel został osiągnięty, natomiast potok słów ukrywa wartość uzyskanego wyniku.
Wielu uczniów potrzebuje sukcesów i zachęt, które mogłyby w nich obudzić zainteresowanie przedmiotem. Ocena, jak wiedzą nauczyciele, pełni dla nich funkcję głównego motywatora. To dotyczy zwłaszcza najmłodszych, niedojrzałych do samoregulacji, lecz motywacja jest chwiejna w każdym wieku i niezbędne bywają jej wzmocnienia z zewnątrz.
Oceniając osiągnięcia uczniów, nauczyciel ocenia zarazem swoją pracę. Zdaje więc sobie sprawę z tego, że osoby z zewnątrz mogą uznać niskie oceny uczniów za jego porażkę dydaktyczną, a wysokie oceny za brak należytych wymagań. Jedne i drugie obawy deformują ocenianie, zwężając jego skalę.
Te oraz inne zagadnienia związane z ocenianiem szkolnym będą przedmiotem tej książki. W gąszczu faktów, poglądów i ryzykownych zachowań pedagogów potrzebny jest psychologiczny poradnik oceniania. Autor wciąga czytelnika w dyskusję edukacyjną, która dotyczy wpływu nauczyciela na ucznia. Ocenianie daje szansę wzmocnienia tego wpływu, ale by to uzyskać, trzeba wiedzy i doświadczenia.
Poradnik jest przeznaczony dla wielu odbiorców:
psychologów, którzy będą mogli wykorzystać swoją wiedzę naukową do pogłębiania teorii i ulepszania praktyki oceniania szkolnego; nauczycieli, kandydatów i tych czynnych zawodowo, którzy zechcą wzbogacić swoje przygotowanie pedagogiczne o psychologiczne podstawy systemów oceniania osiągnięć uczniów; studentów pedagogiki poszukujących wiedzy, która może uzasadnić ich dążenie do rewizji tradycyjnych systemów oceniania szkolnego; wykładowców pedagogiki, którzy mogą chcieć porównać poglądy autora książki ze swoimi przekonaniami; członków komisji egzaminacyjnych , pragnących dokonać jasnego odróżnienia treści i funkcji egzaminu zewnętrznego od oceniania wewnątrzszkolnego; władz szkolnych i pracowników nadzoru pedagogicznego potrzebujących wsparcia w poszukiwaniu nowych rozwiązań w dziedzinie oceniania osiągnięć uczniów i nauczycieli.
Larousse poleca!
Zabawna, a zarazem przewrotna książka, która jest przewodnikiem po dobrych manierach. Krótkie teksty i bardzo zabawne ilustracje sprawią, że nawet małe dziecko nie będzie się nudziło. Wspaniała zabawa dla całej rodziny!
Na książę składa się osiem rozdziałów, które zostały podzielone na część teoretyczną i empiryczną.
W części teoretycznej wykorzystano wiedzę na temat relacji lekarz – pacjent, zgromadzoną na gruncie medycyny, psychologii zdrowia czy socjologii medycyny. W rozdziale pierwszym ukazane zostaną modele medyczne w odniesieniu do potrzeby zmian w relacji lekarz – pacjent. Z tego też względu zostaną naświetlone relacyjne implikacje dwóch dawniejszych modeli, a mianowicie modelu biomedycznego, biopsychospołecznego oraz trzech modeli współczesnych: paternalistycz- nego, partnerskiego i konsumenckiego. Taka podstawa teoretyczna umożliwia koncentrację na problemie: W jaki sposób postrzegany jest współczesny pacjent? Kolejne paragrafy będą dookreślały pacjenta jako: przypadek chorobowy, klienta, ofiarę systemu opieki zdrowotnej, osobę, a także jako tzw. pacjenta upodmiotowionego (ang. empowered patient). W ostatniej części pierwszego rozdziału analizowane będą oczekiwane przez pacjen- tów kompetencje lekarskie, a mianowicie komunikatywność, umiejętność słuchania innych, budzenie zaufania, empatia.
W drugim rozdziale wskazane będą odniesienia pomiędzy procesem edukacyjnym a istotnymi elementami zdobywania zawodu lekarza. Punktem wyjścia będzie analiza kształcenia teoretycznego w zakresie nauk medycznych oraz praktyk i stażu jako pomocnych w osiąganiu kompetencji lekarskich. Ważne też będzie zastanowienie się nad komplementarnością oraz synchronicznością procesu edukacji i samoedukacji. W ostatnim punkcie rozdziału drugiego ukazana zostanie relacja lekarz – pacjent z perspektywy pedagoga specjalnego.
Zasadniczym tematem badawczym w rozdziale trzecim będzie komunikacja lekarza z pacjentem oraz jej oddziaływanie na proces leczenia. Komunikacja międzyosobowa to rzeczywistość złożona, której analiza wymagała refleksji nad porozumiewaniem się werbalnym, niewerbalnym oraz środowiskiem komunikacji. W odniesieniu do komunikacji werbalnej szczególna uwaga zwrócona zostanie na sposoby komunikacji oraz rodzaje i formy jej odbioru. W komunikacji niewerbalnej istotne są mimika, gestykulacja rąk, postawa ciała, kontakt wzrokowego, tembr głosu oraz dotyk. Na komunikację lekarza z pacjentem wpływa również środowisko, w którym ten proces się dokonuje. Stąd też ostatnie dwa paragrafy trzeciego rozdziału dotyczyć będą roli dystansu i bliskości pomiędzy lekarzem a pacjentem oraz wystroju miejsca komunikacji.
Artykuły zebrane w książce łączy zasada komplementarności czytania tekstów kultury, jak również interpretacyjnego drążenia każdego z nich. Znalazły się tu części poświęcone retoryce obrazu malarskiego i literackiego, filozofiom tekstów kultury, sposobom budowania iluzji w dziełach artystycznych, magiom: słów, detali, fraz poetyckich, form, linii i kolorów plastycznych.
Polonistyka w kontekście tradycji i nowoczesności, py- tania o aksjologię, metodologia odbioru narracji zarówno w tekście literackim, jak i malarskim, czy wreszcie kwestia literatury „trudnej” w edukacyjnym dyskursie – oto kolejne problemy, które przedstawiam.
W dawnych i nowych dialogach poszukuję odpowiedzi na zasadnicze pytania: kim jest pisarz, artysta?, jaki jest świat?, czy i w jaki sposób można odczytać zapieczętowane sensy, myśli oraz ulotne chwile wyobraźni dzieł kultury, sztuki, filozofii? Jak utrwalić „zobaczone” w poezji, a jak opowiedzieć historie „zapisane” w malarstwie.
Sztuka bliskiego budowania dialogu z dziełem literackim i plastycznym, a co za tym idzie – myślenie, czytanie, patrzenie, opowiadanie obrazów, które prowadzi do zrozumienia i przeżycia, to główna idea, na której zbudowana jest narracja tej książki.
ANNA PILCH – profesor tytularny, literaturoznawca, dydaktyk. Kieruje Katedrą Polonistycznej Edukacji Nauczycielskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka książek Kierunki interpretacji tekstu poetyckiego. Literaturoznawstwo i dydaktyka (2003, 2006), Symbolika form i kolorów. O krytyce artystycznej Stefanii Zahorskiej (2004), Formy wyobraźni. Poeci współcześni przed obrazami wielkich mistrzów (2010) oraz licznych artykułów w czasopismach i książkach zbiorowych. Zajmuje się
historią literatury XX i XXI wieku, analizą i interpretacją tekstów kultury (szczególnie poezji i malarstwa), współczesnymi systemami edukacyjnymi, metodologią odbioru narracji plastycznych w dydaktyce, „lekturą twarzy” literackich i malarskich, sztuką czytania ikonicznych i poetyckich obrazów w nowoczesnej polonistce.
Nieśmiałość jest powszechnym dziecięcym problemem, który może negatywnie wpływać na samoocenę oraz relacje z innymi ludźmi. Bajkoterapia to jeden ze skutecznych sposobów na udzielenie nieśmiałemu dziecku emocjonalnego wsparcia. Celem bajki terapeutycznej jest zaspokojenie potrzeb dziecka, dostarczenie mu wiedzy oraz wzorców skutecznych zachowań, redukcja napięcia, pomoc w zrozumieniu siebie oraz innych. „Hania, Adelajda i czasozmieniacz” to bajka terapeutyczna, która opowiada o radzeniu sobie z nieśmiałością, relacjach rówieśniczych i towarzyszących im emocjach. Publikacja zawiera również część poradnikową ze wskazówkami dla rodziców i terapeutów.
DZIECI EKRANU"" AUTORSTWA DR. NICHOLASA KARDARASA, SPECJALISTY DS. UZALEŻNIEŃ - TO WSTRZĄSAJĄCA ARGUMENTACJA, ŻE TECHNOLOGIA MA OGROMNY WPŁYW NA MÓZGI DZIECI - I TO WCALE NIE POZYTYWNY.Wszyscy je widzieliśmy: dzieci hipnotycznie wpatrzone w jarzące się ekrany w restauracjach, na placach zabaw i w domach naszych przyjaciół - a ich liczba wciąż rośnie. Oświetlone przez jarzący się blask buzie - dzieci ekranu - mnożą się niczym wirtualna plaga. Lecz za jaką cenę? Czy jest to jedynie nieszkodliwa rozrywka lub chwilowy szał, coś jak cyfrowe hula-hop? Niektórzy twierdzą, że jarzące się ekrany mogą nawet być dobre dla dzieci - stanowiąc rodzaj interaktywnego narzędzia edukacyjnego. Nie wierz im.W tej książce, dr Nicholas Kardaras bada ogromny wpływ technologii - zwłaszcza technologii ekranowej, nieodpowiedniej dla młodego wieku, z całą tą jarzącą się wszechobecnością - na mózgi całego pokolenia. Badania przeprowadzone metodą neuroobrazowania dowodzą, że stymulujące jarzące się ekrany są tak samo dopaminergiczne (aktywujące dopaminę) dla ośrodka przyjemności w mózgu jak seks. Rosnąca liczba badań klinicznych koreluje technologię ekranu z takimi zaburzeniami jak ADHD, uzależnienia, niepokoje, depresja, wzmożona agresja, a nawet psychoza. Co jednak szokuje najbardziej, najświeższe badania przeprowadzone metodą neuroobrazowania nie pozostawiają wątpliwości, że nadmierne obcowanie z ekranem może neurologicznie uszkodzić rozwijający się mózg młodej osoby tak samo jak uzależnienie od kokainy.Kardaras zanurza się w socjologiczne, psychologiczne, kulturowe i ekonomiczne czynniki związane z globalną epidemią technologiczną, mając na celu zbadanie wpływu całej naszej wspaniałej, lśniącej nowej technologii na dzieci.Dzieci ekranu"" to przełomowa i niewyobrażalna opowieść o niewyobrażalnej, która powinna stanowić wezwanie do ponownego rozważenia naszej nieustannie rozwijającej się relacji z postępującą technologią. Kardaras przypomina nam, że technologia może podstępnie, w sposób nieprzewidywalny, obrócić się przeciwko nam.- Dr Howard J. Shaffer, profesor nadzwyczajny psychiatrii w Harvard Medical School oraz kierownik oddziału terapii uzależnień w Cambridge Health AllianceŁącząc dyscyplinę dziennikarza śledczego ze spostrzeżeniami specjalisty ds. uzależnień, Kardaras czyni ten złożony i niewygodny temat przystępnym i całkiem do przyjęcia. Wysoce zalecana lektura.- Victoria Dunckley, lekarz medycyny, psychiatra dziecięcy i autorka Reset Your Child's Brain""Przeczytaj tę książkę. Uratuj mózgi swoich dzieci, teraz. Dzieci ekranu nie jest zrzędzeniem wywołującym bezsensowną panikę w stylu Kurczaka Małego niebo-spada-nam-na-głowę""... Przeczytaj i zastosuj się do zaleceń Kardarasa, zanim wyrządzimy jeszcze większą krzywdę mózgom całego pokolenia.- Paula Poundstone, komik estradowy, pisarka, komentatorka społeczna i aktywistka propagująca wychowywanie dzieci bez ekranuTa książka jest nieocenionym źródłem informacji uświadamiającym nam, na jak wielkie ryzyko narażamy nasze dzieci, pozwalając im na swobodny dostęp do ekranów"".- Dr Pedro A. Noguera, honorowy profesor UCLA i były profesor Harvard School of EducationPrzerażająca prawda na temat uzależnienia od mediów cyfrowych.- Dr Andrew Doan, kierownik badań zdrowia psychicznego i uzależnień w Departamencie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, Pentagon oraz autor Hooked on Games""Uwielbiam tę książkę! Wykłada ona niewygodną prawdę dotyczącą tego, jak często interes gospodarczy przemysłu technologicznego jest sprzeczny z potrzebami naszych dzieci. Obowiązkowa lektura dla każdego.- Dr Hilarie Cash, dyrektor wykonawczy restart i współautorka Video Games and Your Kids: How Parents Stay in Control""Dr Kardaras w przekonujący sposób udowadnia, że ekrany są narkotykiem nowego millennium oraz że firmy manipulują naszymi dziećmi, bardziej dbając o swoje zyski niż o umysły najmłodszych.- Tour, krytyk kultury, autor i były współprowadzący The Cycle"" w MSNBC
Dr Tomasz Sosnowski wybrał bardzo trudną strategię badań dla realizacji swoich celów badawczych. Wartość poznawcza materiału biograficznego, bo ten dominuje w dużej mierze w procesie badawczym, zależy m.in. od sztuki budowania relacji werbalnej z badanym, z interlokutorem. Jest dla doświadczonego badacza kryterium, wedle którego można wnosić o wartości poznawczej uzyskanego materiału. Tym kryterium jest możliwość budowania wniosków, podsumowania, konkluzji na podstawie uzyskanego materiału. (…) Przyznaję, że sposób pracy badawczej Autora, która z rozmowy (wywiadu pogłębionego) – przeistacza się w uogólnienia, a kolejne uogólnienia są budulcem konkluzji badawczych, a te prowadza do zasadnej teorii – jest imponujący i spełnia wszelkie oczekiwania rzetelności i trafności metodologicznej.
I ten ład poznawczy dokonuje się w sytuacji, gdy materiał z konkretnych badań jakościowych jest – jak nazywa to Autor – „szorstki”, „niewygładzony”. Ale za ta szorstkością i niewygładzonym językiem kryje się prawda głębsza niż w wygładzonych komunikatach opracowań naukowych.
(…) Monografię dra Tomasza Sosnowskiego uznaję za dzieło oryginalne w rozwiązaniach warsztatowych.
z recenzji prof. zw. dr. hab. Tadeusza Pilcha
Tomasz Sosnowski – adiunkt w Zakładzie Pedagogiki Społecznej na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień pedagogiki społecznej. W szczególny sposób dotyczą rodzinnych doświadczeń, w tym związanych z rolą ojca w procesie wychowania rodzinnego. Potwierdzeniem pracy badawczej są publikacje: artykuły w cenionych czasopismach naukowych, monografiach oraz pracach współautorskich, np.: Ojciec we współczesnej rodzinie. Kontekst pedagogiczny (2011); Zagrożenia człowieka i idei sprawiedliwości społecznej (współredakcja naukowa z T. Pilchem, 2013); Dobre praktyki wspierające powrót rodziców na rynek pracy na przykładzie lokalnych inicjatyw (wraz z C. Domínguezem Lópezem de Castro, 2014); Pedagog jako animator w przestrzeni życia społecznego (współredakcja naukowa z W. Danilewicz i M. Sobeckim, 2016); oraz wielu rozdziałów w pracach zbiorowych.
Jest też autorem publikacji i raportów z realizowanych projektów badawczych i dydaktycznych oraz recenzentem serii publikacji z zakresu pracy socjalnej.
Doskonała pomoc w przeprowadzeniu diagnozy gotowości szkolnej dzieci, które w kolejnym roku rozpoczną naukę w klasie pierwszej. Publikacja zawiera 18 perforowanych kart do diagnozy jesiennej i 18 perforowanych kart do diagnozy wiosennej, a także arkusz wyników diagnozy dojrzałości szkolnej z interpretacją wyników.Informacje o sprawdzanych umiejętnościach oraz kryteria oceniania na każdej karcie ułatwią przeprowadzenie diagnozy. Czytelny arkusz wyników, podzielony zgodnie z obszarami podstawy programowej, pozwala w prosty sposób sprawdzić przyrost wiedzy i umiejętności dziecka, a profilogram i interpretacja wyników ułatwiają komunikację z rodzicami dzieci.Uzupełnieniem Kart jest przewodnik metodyczny oraz elektroniczny formularz do zliczania wyników i generowania cenzurki zgodnej z aktualnym rozporządzeniem MEN.
Historia człowieka porzuconego przez ojca, wychowanego przez gangstera, który po latach został kapłanem
Nieznany ojciec. Dzieciństwo w okrutnej biedzie. Przemoc.
Na pierwszej konferencji chrześcijańskiej pojawił się tylko dlatego, że wiedział o spotkaniu z szefem gangu z Nowego Jorku. Nie wiedział, że usłyszy świadectwo o niezwykłym doświadczeniu Bożej miłości. Nie przypuszczał, że jedna modlitwa sprawi, że jego życie zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni. Nie mógł podejrzewać, że kilka lat później będzie głosił świadectwo chrześcijanom w Libanie, zakładał wspólnotę i widział cuda w życiu zbuntowanych nastolatków takich, jakim sam wcześniej był. Ale to nie jest tylko historia RenLuca. To historia o mocy Tego, który potrafi zmienić życie.
Publikacja zawiera propozycje ćwiczeń plastycznych z elementami arteterapii przeznaczone do pracy z dziećmi w wieku od 5 do 12 lat. Ćwiczenia zawarte w książce pomagają dzieciom poznać siebie lepiej. Wspierają je w budowaniu samoakceptacji, samooceny, poczucia wartości, wiary w siebie. Naprowadzają je na rozwiązania, które pomagają im radzić sobie z różnymi trudnymi sytuacjami oraz szukać wsparcia społecznego. Dodatkowo publikacja zawiera instrukcję, a pod każdym ćwiczeniem znajdują się propozycje pytań otwartych, które również mogą okazać się przydatnym narzędziem podczas podsumowania i rozmowy z dzieckiem. Zadania zamieszczone w książce mogą też poprawić samopoczucie dzieci, pomóc im się zrelaksować i wprowadzić je w dobry nastrój. Książka przeznaczona jest dla nauczycieli przedszkoli i szkół, pedagogów, wychowawców, psychologów, rodziców i tych wszystkich, dla których ważny jest świat dzieci oraz dbanie o ich harmonijny rozwój.
„Zabawy z książką w przedszkolu, w domu i w szkole” to skarbnica pomysłów na zabawy związane z literaturą dziecięcą. Skierowana jest do nauczycieli i rodziców dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Przydatna będzie również osobom prowadzącym warsztaty czytelnicze dla dzieci w bibliotekach czy domach kultury.
Czytelnik znajdzie tu wiele przykładów zabaw inspirowanych książkami dla dzieci – tematycznych, językowych, muzyczno-ruchowych, tropiących itp., jak i wykorzystujących różnorodne techniki plastyczne (m.in. kreatywne opowieści, tworzenie albumu przyrodniczego, księgi emocji, komiksu, kalendarza, książki kucharskiej, książki skojarzeń, recyklingowej).
Publikacja ta stanowić może także doskonały punkt wyjścia do pedagogizacji rodziców.
Wydanie wzbogacają wywiady z Ewą Stadtmüller (autorką ponad stu książek dla dzieci) oraz osobami, które, robiąc to na co dzień, podają przykłady, w jaki sposób można pomysłowo promować czytelnictwo wśród dzieci i ich rodziców.
Jeśli chcesz w nietypowy sposób rozbudzić u dzieci miłość do literatury, sięgaj śmiało po tę pozycję!
„Jak kochać dziecko? (w przedszkolu i w domu)” to napisana przez cenionego specjalistę pozycja przydatna zarówno nauczycielom dzieci w wieku przedszkolnym, jak i rodzicom.
Książka, będąca zbiorem doświadczeń psychologa z kilkudziesięcioletnim doświadczeniem, zawiera wiele z życia wziętych przykładów, przybliżających nieuświadomione niekiedy problemy wychowawcze. Na konkretnych przykładach Autorka uzmysławia Czytelnikowi, z jakimi trudnościami trzeba się zmierzyć w wychowaniu dzieci i do czego prowadzą niewłaściwe postawy.
Ze względu na swoją wiedzę, doświadczenie i możliwość spojrzenia perspektywicznego, Autorka łączy i wiąże oddziaływanie ludzi dorosłych na dzieci z postawami tych dzieci na różnych etapach ich rozwoju. Autorka prezentuje długofalowe skutki podjętych przez nas decyzji wychowawczych.
Przedstawiono w niej także charakterystykę człowieka w kolejnych stadiach jego rozwoju – od niemowlęcia do wieku dorosłego. Dowiesz się z niej, jak postrzega on świat, z jakimi trudnościami musi się mierzyć oraz jak zachowania wyuczone i utrwalone w dzieciństwie rzutują na naszą przyszłość.
Czym są trudności rozwojowe?
Jakie są skutki stosowania kar i nagród oraz w jaki sposób je stosować, by odniosły zamierzony skutek?
Jak kształtować system wartości u dziecka?
Jak wspomagać rozwój jego osobowości?
Jak wspierać dziecko w trudnych dla niego momentach?
Tego (i o wiele więcej) dowiesz się sięgając po tę fachową, a zarazem napisaną łatwym w odbiorze językiem, publikację!
Jej fragmenty możesz wykorzystać w ramach tzw. pedagogizacji rodziców!
W opracowaniu starano się ukazać wybrane problemy z zakresu wychowania, jego istoty i złożoności w ujęciu współczesnych przedstawicieli nauki zajmujących się oświatą i wychowaniem. Tematyka ta z pewnością zainteresuje zarówno nauczycieli, wychowawców, pedagogów, psychologów, jak i studentów.
W prezentowanej pracy Autorzy tekstów poszukują rozwiązań w myśl założenia, iż tego świata nie możemy zostawić takim – jakim jest, próby polaryzacji społecznej, partycypacji społecznej, bierności oraz wykluczenia człowieka i rodziny, jak też globalnych, środowiskowych i jednostkowych uwarunkowań zagrożeń człowieka i człowieczeństwa.
Tak szeroka problematyka człowieczeństwa nadaje tytułowemu pojęciu prawomocności i implikuje do analizy kolejnych jego wymiarów oraz rozstrzygania stosunków społecznych. Coraz częściej dyskusje o nich i ich problemach wskazują na społeczną bezradność wobec globalnych zjawisk i zagrożeń, a celem niniejszego tomu jest zwrócenie uwagi na aktualne zmiany społeczne i jednostkowe oraz grupowe doświadczenia w tym obszarze.
Prezentowana monografia to ważny głos w dyskursie pedagogicznym. Opracowanie jest w mojej ocenie wartościowym merytorycznie i poznawczo dokonaniem, nie tylko redaktorów naukowych, ale i wszystkich współautorów, których teksty są tutaj zamieszczone. Analiza treści zawartych w opracowaniu poszerza spektrum wiedzy na temat zagrożeń człowieczeństwa oraz jego różnych aspektów i kontekstów.
Opracowanie, jako całość stanowi interesujący poznawczo materiał. Teksty tutaj zamieszczone napisane zostały na dobrym poziomie merytorycznym. Tom piąty, podobne jak i poprzednie wydania serii skierowany jest do szerokiego grona odbiorców: pedagogów społecznych, pracowników socjalnych, psychologów, socjologów, ale także studentów kierunków społecznych (zwłaszcza pedagogiki), pracy socjalnej oraz praktyków, w tym nauczycieli, wychowawców, terapeutów i rodziców. Warto więc do tej pozycji sięgać, gdyż stanowi ona kompendium wiedzy o różnorodnych sytuacjach i zjawiskach spostrzeganych jako zagrożenia człowieczeństwa.
Problem sensu życia stanowiący płaszczyznę porozumienia na historycznej arenie dziejów człowieka, wewnątrz której istnieje nieusuwalne miejsce dla określenia konstytutywnych racji istnienia osoby, wykraczających poza ramy determinizmu i psychologizmu, ze szczególną wyrazistością dochodzi do głosu w kolejnych pokoleniach młodej generacji predestynowanej do poszukiwania odpowiedzi na pytania i dylematy egzystencjalne. Wprzęgnięty w wybory drogi życiowej młodości, znaczonej tłem szeregu dyslokacji tożsamościowych, niezmiennie uobecnia on swoją postać w dyskursie filozoficznym, który z czasem – wraz z rozwojem nauk humanistycznych i społecznych – ewoluował na kolejne dyscypliny wiedzy, by znaleźć się w polu zainteresowania nauk o wychowaniu.
Pytania o sens życia konstruowane na intelektualnym poziomie ukonstytuowania własnej egzystencji w świecie, odnoszone do pozaintelektualnej sfery bytu zakorzenione są zarówno w sferze praxis, jak i transcendentnej sferze wykraczającej poza empiryczne ramy doświadczenia, stąd należy je rozpatrywać w szerokim horyzoncie interdyscyplinarnym. Jeśli bowiem, jak to ujął H.-G. Gadamer, nowoczesna nauka odniosła niezaprzeczalny tryumf, a naukowe przesłanki kultury, w przekonaniu współczesnego człowieka, w sposób oczywisty przenikają jego świadomość istnienia, to ludzka myśl koncentruje się ciągle na pytaniach, na które szuka odpowiedzi, gdyż nie jest w stanie zagwarantować nośnego sensu życia, wartości i celów zatrzymujących napór pytań: „po co?”, „dokąd?”, „dlaczego?”. W warunkach szerzącego się sceptycyzmu i nihilizmu, pustki wewnętrznej i bezradności, coraz trudniej odkrywać ponowoczesnemu człowiekowi sens własnej egzystencji i cel ludzkiej historii. Jak mówi M. Lurker, po oświeceniowych i pozytywistycznych prądach ostatnich dwóch stuleci, abstrahujących wokół wiedzy opartej na konkretach, wiedzy faktograficznej, coraz częściej uznanie znajduje wiedza dająca się zaklasyfikować w obrębie wiedzy semantycznej, nie zawsze pozwalającej się wymierzyć, przyporządkować kategoriom logicznym, a tym samym wskazać na sens ukryty za ideami. [...]
Problematyka wartości, w tym także współtworzenia wartości stanowi w obszarze nauk o zarządzaniu bardzo ważny obiekt badań w ostatnich latach. Także w Polsce coraz bardziej przykuwa uwagę. Jest przedmiotem badań w różnych obszarach. W niewielkim stopniu była ona odnoszona do sektora szkolnictwa wyższego […]. Książka Katarzyny Dziewanowskiej pt. „Współtworzenie wartości w marketingu. Przykład szkolnictwa wyższego” jest rzetelną pracą naukową, zarówno z teoretycznego, jak i praktycznego punktu widzenia […]. Poważnym osiągnięciem Autorki jest przedstawienie wyników interesujących badań empirycznych przeprowadzonych na relatywnie dużej próbie w Polsce.
Prof. dr hab. Lechosław Garbarski
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Książka Katarzyny Dziewanowskiej przynosi wiedzę wartościową dla środowiska naukowego, ale także cenną i zrozumiałą dla praktyków zarządzania publicznego i dla polityków. Rzadko się zdarza, żeby praca rzetelna pod względem naukowym i wykorzystująca różnorodne techniki badawcze była jednocześnie łatwa w odbiorze i zrozumiała dla odbiorców spoza środowiska akademickiego. Monografia dr Dziewanowskiej łączy te cechy. Może także stanowić wzór dla innych autorów pod względem przejrzystości wywodu, uporządkowania wątków i posługiwania się naukowym językiem. Wreszcie, pokazuje ona, jak pisząc na temat specyficzny dla jednej dyscypliny naukowej, można stworzyć pracę interesującą także z perspektywy interdyscyplinarnej (autor tej recenzji jest ekonomistą, a książkę przeczytał z dużym zainteresowaniem).
Dr hab. Mikołaj Herbst
Uniwersytet Warszawski
Centrum Europejskich Studiów Regionalnych i Lokalnych
KSIĄŻKA WYRÓŻNIONA W KONKURSIE MEN!
Książka składa się z dwóch części: z ciekawego opowiadania i skierowanego do dzieci króciutkiego wykładu o zasadach prawidłowej komunikacji.
Opowiadanie pokazuje dzieciom, skąd się bierze złość i do czego jest potrzebna. Wyjaśnia, że czasem jest ona uzasadniona, a czasem nie. Jak to odróżnić?
Temu służy druga część książki, która omawia zjawisko złości, uczy, jak nad nią zapanować i wyrażać w taki sposób, który nie krzywdzi nikogo.
To jest opowieść o zrastaniu się z więzieniem i o tęsknocie za wolnością. O zlewaniu się w jedno z nałogiem człowieka, który nie przestał wierzyć w miłość. Wydawać by się mogło, że przegrał, ale wierzymy, że dzięki tej książce podejmie walkę na nowo. Marina proponuje mu wspólne przygotowanie książki o ich przeżyciach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
