Karol Darwin (1809-82) - angielski przyrodnik, geolog, twórca teorii ewolucji, człowiek, którego myśl przeorała cały dotychczasowy światopogląd ludzkości. Teorię ewolucji przedstawił w swoim fundamentalnym dziele O powstawaniu gatunków (pełny tytuł brzmiał O powstawaniu gatunków drogą doboru naturalnego czyli o utrzymywaniu się doskonalszych ras w walce o byt). Do powstania teorii ewolucji w znacznej mierze przyczyniła się 5-letnia wyprawa (1831-36) badawcza na statku HMS Beagle, w czasie której odwiedził autor m.in. wyspy Galapagos. Po powrocie wile lat rozwijał swoją teorię, by wreszcie opublikować ją w roku 1859. W kolejnych książkach rozwijał swoje fundamentalne tezy, jednym z najważniejszych z nich jest właśnie napisana (czy też może raczej wydana po raz pierwszy) w 1970 roku praca O pochodzeniu człowieka. W książce tej zajmował się głównie - jak nazwa wskazuje - ewolucją człowieka i doborem płciowym, rozwijając - w odniesieniu do istot ludzkich - tezy zawarte w O powstawaniu gatunków...
Samodzielnie myśleć potrafi bardzo niewielu, ale poglądy pragną mieć wszyscy.Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, to słynne dzieło niemieckiego filozofa Arthura Schopenhauera. Pokazuje w nim, jak zręcznie dyskutować, by przekonać innych o słuszności własnych sądów, a także - co ważniejsze - by nie dać się zmanipulować sztuczkom tych, do których zawsze musi należeć ostatnie słowo, nawet jeśli nie mają racji.Schopenhauer zajmował się również zagadnieniem wolnej woli, któremu poświęcił osobny traktat (O wolności ludzkiej woli). Wykazał w nim, że wolność jest pojęciem negatywnym, a ludzkie czyny wywodzą się z indywidualnych, najsilniejszych w danym momencie pobudek.
Seria Centrum Badań Dyskursów Postzależnościowych
Industrializacja pozwoliła na wytworzenie nowych towarów,usług, środków produkcji, transportu i komunikacji. Była koniecznym warunkiem nowoczesnej transformacji świata, lecz stała się też główną przyczyną zniszczenia środowiska. Literatura towarzyszyła uprzemysłowieniu ze zmienną intensywnością
– czasem temat wydawał się popularny, wręcz modny, ale równie często nawet pisarze tworzący w bliskości przemysłu odwracali od niego wzrok, by zająć się zagadnieniami jak najdalszymi od kopalni, hut czy rafinerii. Książka pokazuje tę jawną obecność industrializacji w kulturze, analizuje jednak także różne formy jej wyparcia, przemilczenia i latencji.
Next Generation Safety Leadership illustrates practical applications that bring theory to life through case studies and stories from the author's years of experience in high-risk industries. The book provides safety leaders and their organisations with a compelling case for change. A key predictor of safety performance is trust, and its associated components of integrity, ability and benevolence (care). The next generation of safety leaders will take the profession forward by creating trust and psychological safety. The book provides safety leaders with actionable goals to enable positive change and translates academic languages into practical applications. It leaves the reader with a clear strategy to move forward in developing a safety plan and utilizes stories, humor, and case studies set in high-risk industries. Written primarily for the safety community and can be used to influence day to day safety operations in high-risk organisations.
Literacka biografia Ludwika Zamenhofa.W wielokulturowym Białymstoku, gdzie urodził się i mieszkał mały Ludwik, panował niezły językowy galimatias. Zafascynowany mieszanką języków i biblijną opowieścią o wieży Babel chłopiec wymarzył sobie język, którym posługiwaliby się ludzie na całym świecie. Tak powstało esperanto.Ludwik Zamenhof, okulista, który stworzył ten sztuczny język międzynarodowy i wydał podręcznik do jego nauki, został ośmiokrotnie nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla. Dziś znany jest na całej kuli ziemskiej, a esperanto stało się najbardziej rozpowszechnionym międzynarodowym językiem pomocniczym.
Książka o największych dylematach filozofii politycznej, źródłach współczesnych tradycji politycznych oraz praktycznych skutkach dobrego i złego korzystania z dawnych idei i ich nowych interpretacji.Sytuacja filozofa nie wygląda [] zachęcająco. To, o czym naprawdę wie i co poznał idea państwa i jej konieczne składowe nie przekłada się bezpośrednio na praktykę polityczną. Aby te rozumne elementy mogły być wcielane w życie, muszą najpierw zostać zaakceptowane przez ogół, a przynajmniej przez większość ludzi, których umysły wpatrzone w cienie takiej czy innej jaskini poddane są wpływom takich czy innych sofistów kreatorów wirtualnej rzeczywistości. Filozof, przebywając wraz z innymi w politycznej jaskini złudzeń i kłamstw, porusza się po terytorium, które również dla niego jest niejednoznaczne, nieprzejrzyste i niepewne, i na którym łatwo mu się zagubić. Jedno jest pewne dla kogoś, kto przestaje pytać: jak jest naprawdę?, droga przez królestwo cieni staje się drogą bez powrotu.Zbigniew Stawrowski, profesor nauk społecznych, filozof polityki, wykładowca Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, dyrektor Instytutu Myśli Józefa Tischnera, członek Ośrodka Myśli Politycznej, autor książek Prawo naturalne a ład polityczny (2006), Niemoralna demokracja (2008), Solidarność znaczy więź (2010), Wokół idei wspólnoty (2012), Budowanie na piasku. Szkice o III Rzeczypospolitej (2014).
Napisana pięknym, wolnym od hermetyczności językiem książka o tym, w jaki sposób współcześnie żyjący polscy filozofowie podchodzą do najważniejszych tematów swojej profesji: świata, duszy i Boga oraz - szerzej - o pożytkach płynących z filozofowania. Gdyż, jak pisze Marek Dobrzeniecki, nawet jeśli filozofia nie jest cudownym eliksirem mogącym uleczyć wszystkie objawy kryzysu, to stanowi ekwiwalent mapy obcej krainy i jako taka pomaga odzyskać orientację na nieznanych i budzących grozę terytoriach, w które wkraczamy za sprawą cywilizacyjnego przyspieszenia.
Od zarania dziejów przekazywano w opowieściach z pokolenia na pokolenie historie różnych plemion, poszczególnych gromad, a zwłaszcza konkretnych bohaterów-herosów i zdarzeń uznawanych za nadnaturalne wraz z istotami obdarzonymi niezwykłymi mocami, dzięki którym mogły wpływać na losy świata i ludzi. Te ustne opowieści, w których prawdziwe wydarzenia mieszały się z legendami lub baśniami, w dawnej Japonii przybrały fizyczną postać na początku VIII wieku n.e. w formie Kojiki, czyli Księgi dawnych wydarzeń. Dzieło to do dziś uchodzi za najstarszy zabytek literatury i języka starojapońskiego, a badaczom znane jest również z licznych trudności ortograficzno-lekcyjnych oraz interpretacyjnych. Blisko czterdzieści lat od ukazania się (w PIW-ie, w serii Bibliotheca Mundi) pierwszego i jedynego polskiego przekładu dokonanego przez prof. Wiesława Kotańskiego, oddajemy w ręce czytelników wznowienie w zupełnie nowej postaci. Celem tej reedycji jest przeprofilowanie ściśle akademickiego charakteru pierwszego wydania do postaci bardziej przystępnej, która ułatwi współczesnemu odbiorcy, bez ściśle japonistycznego przygotowania, płynną i owocną lekturę pięknego zabytku coraz popularniejszej w Polsce literatury japońskiej.
Człowiek — rzecz czy osoba?... to dzieło, w którym autorka stara się znaleźć w tradycji myśli filozoficznej koncepcję, która może być dla współczesnego człowieka terapią wydobywającą go z zagubienia w odmętach postmodernistycznego absurdu.
To zarazem propozycja spojrzenia na otaczający nas świat i ludzi, na nas samych, w sposób porządkujący, umożliwiający odróżnienie tego, co ważne od tego, co nieistotne, i pozwalający poznać nie tylko kolejną „postać” rzeczywistości, nas samych i stosunków między nami, niczym kolejny produkt w supermarkecie, tyleż ciekawy i wywołujący pożądanie, co zarazem szybko tracący swą atrakcyjność i powodujący frustrację, ale rzeczywistość taką, jaką ona jest niezależnie od naszej woli i błędów poznawczych.
To wreszcie propozycja zobaczenia siebie w „sieci” wzajemnej przyjaźni, a nie proponowanej nam przez postmodernizm wrogości i ciągłej walki wszystkich ze wszystkimi i wszystkiego ze wszystkim...
Z Wprowadzenia autora:Pobieżne przyjrzenie się życiu wszystkich narodów wykaże nam gwałtowny wzrost potęgi tłumów. Fakt ten, dobry czy zły, musimy uznać. Wszelkie przeciwko niemu kierowane oskarżenia są pustymi frazesemi. Być może, wystąpienie na widownię tłumów będzie jedną z ostatnich faz cywilizacji Zachodu, zapowiedzią powrotu do pierwotnej anarchii, która poprzedza każde kiełkowanie nowych form społecznych. Ale czy istnieją środki, by temu zapobiec? Nie od dziś tłum przyjął na siebie rolę jawnego burzyciela przestarzałych cywilizacji. Historia uczy nas, że zawsze wtedy, kiedy siły moralne, na których opiera się dane społeczeństwo, traciły swą życiodajną moc, tłumy nieświadome i brutalne, słusznie nazwane barbarzyńcami, przyśpieszały dogorywanie wyczerpanej cywilizacji. Faktem jest, że cywilizację tworzyły i rozwijały w minionych okresach dziejów zawsze tylko drobne grupy arystokracji intelektualnej, nigdy zaś tłumy. Moc tłumów jest tylko niszcząca. Ich rządy były zawsze okresem rozstroju. Istnienie cywilizacji domaga się określonych, stałych praw, dyscypliny, zastąpienia instynktów rozumem, myślenia o przyszłości, pewnego stopnia kultury, czyli takich właśnie warunków, na jakie tłum zdany na siebie nigdy się nie zdobędzie. Swą bowiem potęgą wyłącznie niszczycielską działa on jak bakterie przyspieszające rozkład osłabionych organizmów lub trupów. Tłumy są zawsze tą siłą, która rozsypuje zmurszałą budowlę cywilizacji. Wtedy spełniają swą rolę, a siła polegająca na ilości jest wówczas ideą przewodnią historii. Czyż nasza cywilizacja nie potrafi ujść podobnego losu? Można się tego lękać, ale nie wiemy tego jeszcze. Tak czy inaczej, musimy przygotować się na rządy tłumów, skoro bez najmniejszego zastanawiania się usuwano wszystkie przeszkody, które mogły nie dopuścić do władzy tłumu.
Trzecia i najnowsza książka "drugiego Ziemkiewicza", odkrycia "młodego pokolenia wolnościowców" nosi tytuł, który podsumowuje treść dzieła: "Cywilizacja życia". Ta napisana lekkim, bardzo przystępnym, lekkostrawnym językiem książka omawia sprawy bardzo poważne. Autor wziął na tapet kwestie życia i śmierci. W przenikliwy, często humorystyczny sposób rozprawia się z proaborcyjną agendą. Ukazuje absurdy argumentacji feministek. Rozkłada na czynniki pierwsze cywilizację śmierci. Przede wszystkim jednak, odwołując się do rozumu, afirmuje cywilizację życia. Książkę "połyka się" na raz! Uważamy, że to jedna z najlepszych apologetyk idee pro-life na rynku!
"Stawia się akcent propagandowy na hasło, że aborcja to wybór, a wybór to wolność - kto sprzeciwia się prawu do wyboru, ten wypowiada wojnę wolności. Sprytnie jednak przemilcza się, że owszem, chodzi o wybór, ale jest to wybór między ŻYCIEM A ŚMIERCIĄ. I że kobiety są popychane do tego, by wybierać ŚMIERĆ”.
Łukasz Winiarski ("Razprozak") identyfikuje się jako chrześcijanin, konserwatysta i narodowiec. Popularność zdobył dzięki wpisom na facebookowym profilu ,,Raz prozą, raz rymem – walczymy z propagandowym reżimem”, gdzie jego wpisy śledzi 150 tysięcy odbiorców. Jego profil to jeden z wielu, któremu amerykański monopolista radykalnie obcina zasięgi z powodu prezentowania opinii niepoprawnych politycznie i wychylających się poza „jedyną słuszną”, lewicową narrację. Autor, publicystyczne odkrycie młodego pokolenia wolnościowców, satyrycznie, ironicznie i bezkrwawo zwalcza reżimowo-mainstreamową patologię.
Książkowy debiut autora to dzieło pt. „Manifest antykomunistyczny”. Publikacjka zyskała status bestsellera! Książka to apologia wolności, rzetelna, a przy tym zabawna i lekkostrawna, krytyka komunizmu i pączkujących z niego idei, a także kolejnych mutacji. Publikacja sprowadza do parteru, a następnie nokautuje podwaliny marksistowskiej rewolucji, która wciąż dokonuje się na naszych oczach.
Swoją drugą książką ("Tresura. Kulisy lewicowej indoktrynacji") Razprozak gasi lewactwo jak peta w kiblu – używając jego własnego określenia zawartego w jej tekście. Lewicowa i marksistowska propaganda dopływa do nas codziennie i wszystkimi kanałami. Razprozak dokonuje jej brutalnej wiwisekcji pokazując, że w żadnym medium nie jesteśmy bezpieczni, bo tresura trwa codziennie, w każdej minucie i sekundzie! „Tresura” Razprozaka to genialna szczepionka na tę zarazę! Ona, w odróżnieniu od szprycy, działa naprawdę!
Związek wolności z odpowiedzialnością był i jest przedmiotem wyczerpujących analiz etyków i filozofów prawa. Rzadziej bierze się pod uwagę podstawowy – jak mi się wydaje – związek denotacji słowa „wolność” z denotacjami słowa „prawda”. Związek ten przybiera różną postać w zależności od tego: po pierwsze, o jaki sens słowa „prawda” chodzi, po drugie, jaka jest natura owej relacji. O jednym powiązaniu, na które zwrócili uwagę stoicy była już mowa. Podstawową wolnością człowieka w myśl tej koncepcji jest wolność od fałszu w znaczeniu błędu, a zatem możność trafnego rozpoznawania i akceptowania prawdy w znaczeniu prawdziwego o rzeczy sądu. W tym rozumieniu wolność jest warunkiem poznania. Poznanie zaś odsłaniające rzeczywisty stan rzeczy czyli prawdę w znaczeniu ontologicznym jest dobrem istoty rozumnej a w konsekwencji wolność jako warunek nabiera wartości instrumentalnej środka osiągania naczelnej wartości, jaką jest prawda. Ale wolności ludzkiej towarzyszyć też może fałsz jako świadome naruszanie wartości prawdy, fałsz w sensie kłamstwa narzucanego człowiekowi przez innych, w szczególności przez wroga, przez nieodpowiedzialną władzę, przez propagandę polityczną itp. Wolność od fałszu w tym rozumieniu i równoczesna możność demaskowania go i głoszenia prawdy jest podstawą moralności społecznej.
Nie ma społecznej moralności bez prawdy w sensie negacji kłamstwa obliczonego na ujarzmienie ludzi przez uniemożliwienie im wydawania prawdziwych sądów o sytuacji ich społecznego bytu. Zakłamanie życia społecznego wyrażające się między innymi w używaniu słów bez pokrycia lub w dowolnym zmienianiu ich znaczeń celem wprowadzenia w błąd, a tym samym ogłupianiu ludzi, narusza podstawową wolność człowieka jako istoty rozumnej.
(Izydora Dąmbska, Gdy myślę o słowie „wolność” – fragment)
Kolejna część zeszytu ćwiczeń logopedycznych pt. Zdania obrazkowo-wyrazowe obejmuje swoim zakresem terapię samogłosek a, e, o, u, i, y, ą, ę. Samogłoski w artykulacji pojawiają się jako jedne z pierwszych i to one, w dużym stopniu, odpowiadają za wyrazistość mowy. Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami mowy zwykle zaczyna się właśnie od samogłosek.Materiał przeznaczony jest do terapii logopedycznej dzieci w każdym wieku z nieprawidłową wymową samogłosek, z opóźnionym rozwojem mowy, z niedosłuchem, z niepełnosprawnością intelektualną oraz objętych wczesnym wspomaganiem rozwoju.
"Recenzowana monografia stanowi oryginalne i pionierskie opracowanie bardzo ważnego problemu związanego z innowacyjnością w sektorze biofarmaceutycznym w krajach Europy Środkowo-Wschodniej, jak wynika to z jej tytułu, a mianowicie współpracy aliansowej pomiędzy różnymi podmiotami regionu w tej sferze. O jej aktualności świadczy, że zarówno alianse, jak i innowacje należą do jednych z najważniejszych artefaktów w ekonomii światowej i są częstym przedmiotem badań i publikacji naukowych. (...) Monografia Łukasza Puśleckiego ma charakter pionierski, jest pierwszą, która w sposób kompleksowy analizuje aliansowe formy współpracy innowacyjnej w krajach CEE. Wypełnia ona istniejącą lukę badawczą i stanowi istotny wkład w rozwój nauki w przedmiocie teoria ekonomii i zarządzanie strategiczne, w tym w sferze aliansów i innowacji. Stanowi ona podstawę do budowy innowacyjnych modeli współpracy firm w sferze B+R przy wykorzystaniu różnych form aliansów strategicznych. (...) uważam, że monografia jest wybitnym, oryginalnym dziełem o dużych wartościach naukowych, poznawczych i utylitarnych. Wnosi ona wiele do poznania skomplikowanych procesów współpracy innowacyjnej i może mieć duże znaczenie do bardziej efektywnego ich kształtowania". Prof. zw. dr hab. Jan Rymarczyk, fragment recenzji
Sobór Watykański II był najważniejszym wydarzeniem w dziejach katolicyzmu od czasów Soboru Trydenckiego. Żadne nie wywarło na Kościół Powszechny tak wielkiego wpływu i żadne nie było tak kontrowersyjne. Wraz z Vaticanum II rozpoczęła się nowa epoka w dziejach Kościoła.Czego nauczał Sobór Watykański II? Jakie konsekwencje miały podjęte tam decyzje i wyznaczone kierunki? Dziś wielu teologów i dziennikarzy właśnie w tym soborze upatruje źródła wszystkich chorób i bolączek współczesnego Kościoła. Czy mają rację?Posoborowy katolicyzm stanął przed wielkimi problemami, takimi jak pogłębiająca się laicyzacja społeczeństw, rewolucja seksualna ze wszystkimi jej konsekwencjami, kryzys i rozpad rodziny. Ponadto wielkim wyzwaniem duszpasterskim stało się przekazywanie wiary przyszłym pokoleniom.W książce Uświęcić świat George Weigel - wybitny amerykański teolog i komentator katolicki - udowadnia konieczność Soboru Watykańskiego II, broni jego dokonań i bada aktualność jego nauczania w świecie poszukującym głębszego doświadczenia wolności niż osobista samowola. Teksty soborowe są nadal kluczowym źródłem dla Kościoła katolickiego, który realizuje swój pierwotny i skoncentrowany na Chrystusie cel, jakim jest ewangelizacja.Napisana z wielką wnikliwością i pasją książka Uświęcić świat pokazuje prawdziwe znaczenie Soboru Watykańskiego II i wciąż nie do końca odkrytą drogę do uświęcenia światłem Ewangelii każdego człowieka i całej ludzkiej społeczności. W czasach powszechnego odrzucenia Tradycji i Kościoła Weigel proponuje powrót do korzeni - opartą na Magisterium odnowę wiary, której centrum jest sam Chrystus.
Pochodzący z Lotaryngii, wykształcony być może w Paryżu i we Włoszech Georges de La Tour osiedlił się w Lunville, gdzie dość szybko doceniono jego talent. W późniejszym czasie udało mu się pozyskać paryską klientelę (m.in. kard. Richelieu, Andr Le Ntre'a), zdobył też tytuł nadwornego malarza Ludwika XIII. Po śmierci jednak zupełnie wymazano go z pamięci.Jean-Pierre Cuzin, skrupulatnie badając dzieła Lotaryńczyka, podejmuje próbę rekonstrukcji twórczości artysty w powiązaniu z jego biografią. Rzuca nowe światło na dorobek malarza (dzieła przypisane, kopie, prace studyjne czy naśladowców) i dokonuje bilansu najnowszych badań. Monografię uświetnia obfita i wysokiej jakości ikonografia, a także liczne detale dzieł, co choć w części oddaje głębię ciszy, poruszającą prostotę, intensywność przekazu i perfekcję warsztatu autora Nowo narodzonego, Hioba, Marii Magdaleny pokutującej czy Świętego Jana Chrzciciela.Autor:Jean-Pierre Cuzin jest historykiem sztuki, autorem publikacji, książek, artykułów i katalogów wystaw dotyczących głównie malarstwa francuskiego XVII i XVIII wieku. Opublikował kilka opracowań poświęconych Georges'owi de La Tourowi, w tym katalog wystawy paryskiej (Grand Palais, 1997), a także - wraz z Dimitrim Salmonem - monografię La Tour, histoire d'une redcouverte (1997 i 2004). Kierował Głównym Inspektoratem Muzeów (Inspection gnrale des Muses) w Zarządzie Muzeów Francji (Direction des Muses de France), był dyrektorem Działu Malarstwa w Luwrze i głównym kustoszem ds. dziedzictwa (conservateur gnral du patrimoine). Obecnie na emeryturze.
Trójkąt kulinarny, body positivity, jednopłciowy model ciała to niektóre z zawartych w publikacji pojęć objaśniających jak ludzkie ciała kształtują się i są kształtowane przez społeczeństwo. Książka zabiera czytelnika w podróż przez różne sfery życia społecznego, w których ciało ludzkie odgrywa kluczową rolę: od medycyny i choroby po religię i pracę, od jedzenia i sportu po zagadnienia płci i piękna, od wymiaru temporalnego przez media po seksualność. Przybliża polskiemu czytelnikowi dorobek światowej socjologii ciała, prezentuje badania, klasyczne i współczesne koncepcje teoretyczne, a także najważniejsze kierunki badań w Polsce. Ciało i społeczeństwo. Socjologia ciała w badaniach i koncepcjach teoretycznych składa się z dwunastu rozdziałów autorstwa piętnaściorga specjalistów i specjalistek z zakresu socjologii ciała z całej Polski. Zarówno doświadczony czytelnik, jak i osoba rozpoczynająca naukową przygodę z socjologią ciała znajdzie w tej książce coś dla siebie, odkrywając jak różne zjawiska społeczne wpływają na sposób, w jaki ciała są wykorzystywane, reprezentowane, rozumiane i zarządzane.
W publikacji omówiono zadania nauczyciela we współczesnej szkole, oczekiwania społeczne wobec nauczycieli, doskonalenie i wspomaganie ich pracy oraz zarządzanie potencjałem, odpowiedzialność i uprawnienia. Zaprezentowano kwestie programowania rozwoju zawodowego nauczy cieli, w tym m.in. rolę i zadania mentora, znaczenie motywacji do podnoszenia poziomu kompetencji zawodowych, przywództwo w edukacji, a także motywacyjną rolę oceny pracy nauczyciela i jej wpływ na zmiany w szkole. Przedstawiono ponadto wybrane zagadnienia specyfiki pracy nauczyciela, takie jak rzeczywisty czas pracy czy wypalenie zawodowe. Publikacja jest przeznaczona dla nauczycieli i dyrektorów szkół. Wnioski i spostrzeżenia sformułowane przez autorów na podstawie ich zawodowego dorobku oraz pracy naukowej powinny być przydatne również dla studentów nauk o zarządzaniu oraz pedagogiki. "[] bardzo wysoko oceniam recenzowaną pracę i rekomenduję ją do druku. Zawiera bardzo szeroki przegląd zagadnień dotyczących nauczyciela i szkoły, mniej - uczniów. Będzie to praca bardzo pożyteczna dla czytelników" - z recenzji prof. dr. hab. Mirosława J. Szymańskiego
Rok po śmierci papieża Benedykta XVI nie cichną spekulacje na temat jego pontfikatu i abdykacji. Paweł Chmielewski w najnowszej książce decyduje się pójść ich śladami i odpowiedzieć na pytania: Czy papież Benedykt był zapowiadanym katechonem, który powstrzymywał przyjście Antychrysta? Czy na rezygnację papieża wpłynęła mafia z Sankt Gallen? I czy jego abdykacja na pewno była ważna? Autor oddaje głos między innymi kard. Gerhardowi Müllerowi, bliskiemu przyjacielowi papieża Benedykta, odkrywa ciekawą paralelę pomiędzy abdykacją Celestyna w XIII wieku a tą, której dokonał Ratzinger, oraz dostrzega kluczowe momenty poważnych kryzysów, którym musiał stawić czoła Benedykt XVI. W czasie wielkiego chaosu, który zapanował w Kościele katolickim, dobrze jest szukać jasnych i klarownych odpowiedzi. Ta książka je nam daje. PAWEŁ CHMIELEWSKI– filolog klasyczny, dziennikarz i publicysta. Od lat związany z portalem pch24h.pl. Autor wielu książek, m.in.Ogień w Kościele,Papiez Franciszek i mafia z Sankt Gallen. Prywatnie mąż i ojciec. Za Spiżową Bramą, gdzie coraz częściej język intrygi i kurtuazji przesłania surową prawdę, wciąż brzmią echa bezprecedensowej decyzji Benedykta XVI, który ustapił z urzędu papieża, pozostawiając Kościół w stanie zdumienia i spekulacji. Paweł Chmielewski, jeden z nielicznych polskich autorów i publicystów potrafiący biegle wnikać w niuanse wypowiedzi watykańskich hierarchów, przedstawia nam szczegóły tego historycznego gestu. Pontyfikat kryzysu nie tylko zadaje pytanie „dlaczego Benedykt XVI ustapił?”, ale także przedstawia odpowiedzi, które zaskakują. MATEUSZ OCHMAN, twórca internetowy, autor projektu „Polecam poczytać Ratzingera”
Książka Marii Krzysztofa Byrskiego – wybitnego znawcy Indii, byłego ambasadora RP w tym kraju, wieloletniego wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu im. Jawaharlala Nehru w Delhi – przedstawia tłumaczenie i autorską interpretację wybranych hymnów Rygwedy, najstarszego zabytku hinduizmu. Wskazuje na nieoczywiste zbieżności między myślą hinduistyczną a chrześcijańską i odświeżający potencjał, jaki dla chrześcijaństwa może mieć zawarta w Rygwedzie koncepcja stwórczej ofiary.
Śruti, or the Ancient Indian Heard Word On the Deeds of the Creative Reason
The book, penned by Maria Krzysztof Byrski – an eminent authority on India, Poland’s former Ambassador to the country, and a long-standing lecturer at the University of Warsaw and Jawaharlal Nehru University in Delhi – offers a Polish translation and original exegesis of chosen hymns of the Rigveda, the oldest text of the Hinduist tradition. The author points out non-obvious affinities between the Hinduist and Christian thoughts and a refreshing potential availed to Christianity by the Rigvedic notion of creative sacrifice.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
