Jest to praca bardzo interesująca, w wielu miejscach oryginalna i wyjątkowo cenna ze względu na doniosłą problematykę, interdyscyplinarność oraz uzyskane korzyści poznawcze i praktyczne. To nowoczesne i wieloaspektowe podejście do działań mających na celu upowszechnianie idei szkoły uczenia się i wyrównywania szans edukacyjnych w oparciu o konstruktywistyczny model edukacji, dla realizacji którego niezbędny jest odpowiedni poziom kompetencji społecznych współczesnego nauczyciela. Zaprezentowane przez Autorkę rekomendacje dla upowszechniania idei szkoły uczenia się i wyrównywania szans edukacyjnych w oparciu o konstruktywistyczny model edukacji oraz dla optymalizacji procesu edukacji nauczycielskiej zawierają wartościowy i bogaty zasób propozycji i możliwości inspirujący do podejmowania konstruktywnych i przemyślanych działań umożliwiających wdrażanie ich do praktyki edukacyjnej, stanowiąc jednocześnie cenny wymiar praktyczno-metodyczny opracowania. Przedstawione w monografii analizy teoretyczne oraz empiryczne pozwalają na poszerzenie i uporządkowanie wiedzy o specyfice funkcjonowania szkoły jako organizacji uczącej się oraz umożliwiającej uczenie się i wyzwalanie w wychowankach aktywności i zaradności życiowej. Służą również refleksji na temat wyzwań stawianych przed współczesnym nauczycielem oraz akcentują konieczność ciągłego doskonalenia warsztatu pracy współczesnego nauczyciela i jego szeroko rozumianych kompetencji społecznych.- z recenzji prof. dr hab. Krystyny Marzec-Holki
Książka traktuje o potrzebach i problemach społecznych oraz zdrowotnych identyfikowanych i analizowanych w przebiegu życia człowieka, a także o instytucjach, które potrzeby te zaspokajają, problemy zaś łagodzą a nawet rozwiązują.Książka wyrosła z doświadczenia autorek zarówno w pracy dydaktycznej w ramach wykładów na temat polityki społecznej i zdrowotnej, jak i w badaniach naukowych, prowadzonych w Instytucie Zdrowia Publicznego Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum.
Erving Goffman (1922–1982) zalicza się do niekonwencjonalnych klasyków amerykańskiej socjologii. Mniej zainteresowany teoriami systemów i badaniami ilościowymi, preferował obserwację uczestniczącą. Najbardziej znane jego dzieło "Człowiek w teatrze życia codziennego" (1956/1959) należy do światowego kanonu badań socjologicznych. Na podstawie przeróżnych źródeł – od anonsów reklamowych po podręczniki dobrego wychowania – autor rozważa „teatralny” charakter ludzkich zachowań społecznych. Uświadamia nam ich mechanizmy, z których na ogół nie zdajemy sobie sprawy: pokazujemy się innym za pośrednictwem „fasady”, w pewnych „dekoracjach”, wycofujemy się za „kulisy”. „Fasad” mamy wiele, gramy różne role w zależności od sytuacji. Wszyscy jesteśmy aktorami, wszyscy też widzami, ale „gra”, interakcja symboliczna są wprost niezbędne do właściwego funkcjonowania społeczeństwa. Trzeba pamiętać, że tej gry nie prowadzi się dla niej samej, lecz służy ona prezentacji siebie przez człowieka w sytuacji społecznej. Inni są tu katalizatorem i warunkiem jego „występów”. Tropienie form, taktyk i chwytów tej autoprezentacji nadaje w ten sposób socjologii wymiar po trosze egzystencjalny – chodzi przecież o ludzką „jaźń”, „self”, o „siebie” – a z drugiej przesuwa badanie socjologa w stronę etnologii. Bo też znajdziemy w tej książce tyleż metodycznych analiz co frapujących szczegółów obyczajowych, niemal anegdot, zaskakujących i niezwykłych.
Żyjemy w dziwnych i niepewnych czasach, które z pewnością przyniosą jedno: przyszłość inną od tej, jaką wyobrażaliśmy sobie dotychczas. Przesunięcie opinii publicznej, praktyki środowisk lewicowych, zwiększanie kontroli państwowej, wojna kulturowa - to zmartwienia, które leżą na sercu każdego prawicowca. W tym Grzegorza Brauna - który nie omieszkał wyraziście przedstawić swojego stanowiska na najważniejsze obecnie tematy społeczno-kulturowo-polityczne.
Książka jest zapisem serii rozmów z Tomaszem Sommerem, przeprowadzonych w czasie pandemii roku 2020 oraz transkrypcji wystąpień posła na Sejm RP.
Książka Pawła Prüfera jest oryginalnym projektem, który zarówno w swej nazwie, konceptualizacji, jak i operacjonalizacji stanowi teoretyczną propozycję pewnego sposobu rozumienia świata, czy precyzyjniej – rzeczywistości społecznej, która podlega zmianom, przeobrażeniom, ale która jest w tym procesie kształtowana przez aktywność sprawczych jednostek. Nie jest to łatwa teoria, nierzadko wykraczająca poza czysty dyskurs socjologiczny, a wymagająca od Czytelnika pewnego zaawansowania i przygotowania teoretycznego, jak i wysiłku intelektualnego. Jest projektem do pewnego stopnia wyrafinowanym i intrygującym poznawczo. […] Przeprowadzone analizy socjologiczne sytuują się w różnych kontekstach teoretycznych, mają charakter refleksyjny i pogłębiony. Autor omawia problematykę, którą się bezpośrednio zajmuje, równocześnie włącza się w dialog z różnymi nurtami socjologii teoretycznej, zarówno klasycznej jak i współczesnej. […] Książka może być przydatna także socjologom o orientacji empirycznej, gdyż nie ma nic bardziej praktycznego i koniecznego dla nich jak dobra teoria. Jest to opracowanie bardzo erudycyjne, nasycone odniesieniami do naukowej literatury krajowej i zagranicznej, głównie włoskiej. Własne tezy autora są mocno osadzone w historii i współczesnej myśli socjologicznej. Odwoływanie się do literatury przedmiotu służy za kanwę do osobistej narracji oraz prezentacji własnych przemyśleń i ustaleń.
prof. dr hab. JANUSZ MARIAŃSKI
Społeczeństwo jest swoistym fenomenem, który nie tylko kształtuje człowieka, nadając mu różnorodne „barwy”, ale i samo ujawnia się nam w licznych metamorfozach, przez co bywa trudne do chwycenia w „obrazie jednolitym”. Tym, co charakterystyczne dla ostatnich dekad, jest głęboka dynamika przemian, jakim – w wieloaspektowym procesie, niczym „fala za falą” – ulega społeczeństwo. Z jednej strony odchodzi ono od swojego klasycznego obrazu, opisanego w licznych pozycjach socjologii, nauk politycznych i literatury faktu, z drugiej ukazuje, jak głębokie mogą być różnice w jego poszczególnych częściach, a także jak jest podatne na jawne i ukryte wpływy. Zrozumienie współczesnego człowieka wymaga zrozumienia społeczeństwa, jego przekształceń, osobliwości, kształtów i zniekształceń. Profesor Paweł Prüfer wprowadza nas w świat wnikliwej diagnozy wymagającej uwagi „na każdym kroku” lektury, będącej wymagającą intelektualną przygodą.
Praca – mająca „żelazną” logikę badawczą – została zbudowana w oparciu o imponujące źródła naukowe, a wywody ukazują głęboką wiedzę, mistrzostwo myśli i pióra, fantastyczne opanowanie naukowej polszczyzny, które wprowadzają Autora do elity współczesnych polskich socjologów. Nie jest to ocena na wyrost, bowiem lektura wymaga od Czytelnika rzetelnych fundamentów poznawczych, skupienia i uwagi, aby u finału przynieść obraz myśli osadzonej nie tylko w wiedzy, ale także autorskiej konstrukcji teoretycznej, nawiązującej do owidiuszowskiej zmienności, splecionej z powtarzalnością, z nieustannie ujawniającym się NOWYM. Dla socjologa i pedagoga praca ma jeszcze jedną wartość – badacz widzi diagnozowaną metamorfozę, jako „świadectwo ludzi moralnie dobrych”.
dr hab. MARIUSZ Z. JĘDRZEJKO
Baruch (lub Benedykt) Spinoza (1632-77) pochodził z żydowskiej rodziny żyjącej w Niderlandach, za swoje poglądy został usunięty z gminy, studiował scholastykę chrześcijańską, naukli przyrodnicze, filozofię (zwł. Kartezjusza i Hobbesa); jego filozofię określa się jako panteizm racjonalistyczny: racjonalizm (od Kartezjusza), naturalizm (od Hobbesa) i panteizm (od Majmonidesa), był też Spinoza wyznawcą teorii wolnościowych w życiu społecznym, propagował tolerancję, jego ""Traktat teologiczno-polityczny"" znalazł się na Indeksie Dzieł Zakazanych. Najważniejszym z dzieł Spinozy, w którym zawarł nie tylko filozofię moralną, ale cały jego system filozoficzny jest właśnie Etyka, wydana dopiero po jego śmierci. Informacja, że zamierza wydać kolejne ateistyczne dzieło tak przeraziła niderlandzkie duchowieństwo, że w obawie o reperkusje publikacji za życia zaniechał. Jak pisze B.A.G. Fuller W Etyce Spinoza podejmuje zadanierozwinięcia pełnego systemu filozoficznegow formie geometrycznej, gdzie każde twierdzenie ma wynikać ze swoich poprzedników z taką samą koniecznością, jaka rządzidedukowaniem jednego twierdzenia Euklidesa z innego. Zaczyna od tego, że formułuje szereg definicji, które opierają sięna szeroko zakreślonych koniecznościach i dystynkcjach myśli i doświadczenia. Stosując te definicje do wszechświata i rozwijając wynikające stąd szeregi twierdzeń musimy kierować się aksjomatami, takimi jak prawo sprzeczności wewnętrznej i prawo wyłączonego środka, jak zasada racji dostatecznej oraz założenie, że natura tego co rzeczywiste jest racjonalna, oraz, że rozum jest sprawdzinem prawdy. Stąd się okazuje, że jako ostatecznie realne jest tylko to co możemy sobie przedstawić jako (...) to, co samo z siebie istnieje. Spinoza podejmuje geometryczny dowód, iż jedynie wszechświat czyli całość istnieniaspełnia te szeczgólne warunki, jakie stawia rozum w odniesieniu do tego, co będzie uważał za rzeczywiste i że tylko to taki wszechświat (...) istnieje. Taką istotę, taką rzeczywistość nazywa Spinoza Bogiem - przy czym należy pamiętać, iż Boga rozumie Spinoza nie osobowo ale jako substancję. - rozumianą jako rozciągły, przestrzenny porządek rzeczy i niematerialny, nierozciągły system myśli. Bóg nie jest tu przyczyną sprawczą ani celem wszechświata. Rozważa w Etyce oprócz natury Boga, także naturę człowieka wg tej samej metodologii, wychodząc z aksjomatu iż Istota człowieka nie obejmuje koniecznego istnienia, to znaczy, na mocy porządku przyrody może się równie dobrze zdarzyć, żeby ten lub ów człowiek istniał, jak też żeby nie istniał.
Książka Marleny Krupy z jednej strony opisuje i analizuje obecność tekstów Jana od Krzyża w polskiej kulturze XX wieku, a z drugiej – jak pisze prof. dr hab. Beata Baczyńska w recenzji wydawniczej – „dotyka istoty ontologii dzieła sztuki i jego metafizycznego oddziaływania, roli twórcy we współczesnym świecie – twórcy, który odczuwa potrzebę doświadczania numinosum”. Refleksjom tym towarzyszą rozważania dotyczące kwestii języka jako medium ekspresji niewyrażalnych treści o charakterze numinotycznym.
Marlena Krupa – iberystka, literaturoznawczyni związana z Instytutem Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Specjalizuje się w hiszpańskiej poezji Złotego Wieku, opisując między innymi jej związki z poezją współczesną. W kręgu zainteresowań naukowych badaczki znajduje się również literatura ascetyczno-mistyczna, a w szczególności twórczość mistyków hiszpańskich: Jana od Krzyża i Teresy z Ávila. Autorka książki Duch i litera. Liryczna ekspresja mistycznej drogi świętego Jana od Krzyża w polskich przekładach (2011) oraz wstępu i redakcji nowego przekładu Pieśni duchowej Jana od Krzyża.
Recenzowana monografia stanowi bardzo interesujące i niezwykle ważne z punktu widzenia amerykańskiej myśli polityczno-prawnej opracowanie poświęcone dorobkowi i poglądom XIX-wiecznego filozofa Stephena Pearla Andrewsa. Postać ta do tej pory rzadko stanowiła przedmiot badań naukowych, poświęcono bowiem Andrewsowi zaledwie kilka opracowań anglojęzycznych i pojedyncze prace europejskich autorów (… ). Ze względu na czasy, w jakich przyszło Andrewsowi żyć, miał on możliwość konfrontowania swoich poglądów z amerykańską rzeczywistością społeczno-polityczną, stając się jednym z największych orędowników szeroko
pojętych wolności indywidualnych, które wpływałyby na status prawny grup społecznych mogących w tamtym okresie o takich przywilejach jedynie pomarzyć. W ten sposób Autorka stawia sobie za cel przybliżenie polskiemu czytelnikowi postaci i poglądów S. P. Andrewsa, podkreślając jego wpływ na (… ) „konsolidację
środowisk prowolnościowych”, a także ukazując społeczno-politycznyklimat XIX-wiecznych Stanów Zjednoczonych targanych konfliktami wokół zakresu praw i wolności jednostek.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Pawła Laidlera, prof. UJ
To obszerne dzieło Bertranda Russella (18721970), jednego z najwybitniejszych filozofów angielskich XX wieku, walnie przyczyniło się do przyznania mu Nagrody Nobla (1950), choć jednocześnie należy do najbardziej kontrowersyjnych ujęć historii filozofii. Russell, wszechstronny intelektualista, który wczesną karierę poświęcił matematyce, napisał ""Dzieje"" w czasie II wojny światowej, kiedy przebywał w USA i wygłaszał w Filadelfii odczyty dla dość różnorodnego audytorium. Na ich kanwie wyrosła rzecz wysoce nieakademicka. Autor nie stroni w nim od radykalnych opinii, z jednymi klasykami poważnie dyskutuje, innych wyśmiewa, a czytelnik otrzymuje rozległą panoramę myśli filozoficznej wraz z jej historycznym kontekstem społeczno-politycznym tak bardzo rozbudowanym, że proporcje tradycyjnego podręcznika ulegają zachwianiu i sam autor nazywa swoje podejście raczej historią społeczną. To szerokie tło jednak, dystans i sceptycyzm, świeżość spojrzenia i przenikliwa argumentacja będą dla czytelnika lepszym wprowadzeniem do filozofii niż niejedno rzeczowe, lecz drętwe kompendium. ""Dzieje"" to polemiczne ujęcie pewnej filozoficznej kultury, początkowo zdominowanej przez scholastykę, a potem, w czasach nowożytnych, przez naukę. Autor nie ukrywa tu swoich sympatii ani antypatii, czytelnicy i recenzenci również ich nie ukrywali, jedni potępiając go lub ganiąc za wybiórczość i dezinterpretacje (George Steiner), inni (Albert Einstein) chwaląc, a Stanisław Lem gotów był zabrać ""Dzieje"" Russella na bezludną wyspę.
Książka zawiera rozważania teoretyczne na temat rysunku oraz opisy realizacji ćwiczeń, które są przeznaczone dla dzieci, młodzieży i dorosłych i realizowane były na przestrzeni kilku lat w różnych miejscach. Są uzupełnione fotografiami pozwalającymi na dokładne ich zrozumienie. Publikacja przeznaczona jest dla nauczycieli, metodyków terapeutów i studentów.
Przedmiotem niniejszej książki jest ostatni okres sefardyjsko-słowiańskiego kontaktu językowego w Bośni, mający miejsce bezpośrednio przed Holokaustem, tj. w latach 1918-1941. Monografia ta jest rezultatem badań autora prowadzonych na terytorium Bośni i Hercegowiny oraz Chorwacji. Ponieważ miejscem najpełniejszego słowiańsko-żydowskiego kontaktu językowego były ziemie polskie, publikacja ta wzorowana jest na dorobku polskiego językoznawstwa w badaniach nad aszkenazyjsko-słowiańskimi relacjami lingwistycznymi.
Piotr Żurek – dr hab., profesor Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. Historyk i slawista, autor licznych publikacji naukowych poświęconych problematyce południowosłowiańskiej. Jego zainteresowania językoznawcze obejmują zagadnienia kontaktu językowego i języka polityki.
Michał Rusinek na tropie językowych tajemnic! Słowa bywają nieposłuszne. Trudno ich upilnować – czasem mają szemraną przeszłość, przekraczają granice, a nawet zmieniają znaczenie! Michał Rusinek, niestrudzony tropiciel tajemnic naszego języka, pokazuje tym razem świat słów zapożyczonych. Odkryjecie sekrety wyrazów, których używamy codziennie, a o których tak mało wiemy! Co wspólnego ma indyk z Indianami? Czy wiesz, że często na śniadanie zjadasz „złote jabłka”, a na obiad „kwiaty kapusty”? Czy traktory istniały w starożytności i co łączy jasiek z Jasiem? Bierzcie lupę! Wyruszamy w świat tajemniczych historii słów! BLURB Język polski jest jak odkurzacz, który zasysa wszystko wokół. Ale zaraz poddaje to własnej bardzo oryginalnej obróbce w trybach polskiej gramatyki i ortografii. Dlatego polszczyzna jest taka wspaniała. Olga Tokarczuk
Publikację tę uważam za bardzo ważną, podstawową dla wiedzy o kulturze zarówno lokalnej, jak i globalnej, opracowaną z imponującą erudycją, syntetycznym rozmachem oraz znawstwem światowej i polskiej literatury przedmiotu [...].Włodzimierz Mich prowadzi konsekwentnie - krok po kroku - swojego czytelnika od zagadnień najogólniejszych (teoria opozycji oralność - piśmienność, poprzez [...] rozważania o relacji ogólności i umysłowości (a właściwie mentalności) [...] do rozdziałów omawiających problematykę narracji i memoryzacji oraz zagadnienie kreatywności w kontekście piśmienności. Odnoszę się z uznaniem do całego tego wywodu - autor wprawia w podziw bogactwem kontekstów, które przywołuje.Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Mencwela
Przyglądając się wypowiedziom zarówno naukowym, jak i popularnonaukowym we współczesnych debatach politycznych, prawnych, a nawet – lub może przede wszystkim – religijnych, zauważyć można używanie słowa godność. Pochylając się z kolei nad literaturą prawno-filozoficzną i polityczno-społeczną, widzimy, że temat ludzkiej godności nieprzerwanie towarzyszy nam od czasów drugiej wojny światowej. Jest ona przywoływana jako fundament porządku prawnego, główna zasada prawa i źródło prawa międzynarodowego dotyczącego praw człowieka oraz wielu krajowych konstytucji. Pomimo jednak tak rozmaitej i obfitej literatury nie istnieje żadna definicja legalna, ani też jednolita normatywna dyspozycja, czego wymaga koncepcja godności ludzkiej zarówno od ustawodawców, sędziów, arbitrów, jak i zwykłych uczestników porządku prawnego. Wskazuje się, że wyniesiona do rangi absolutu godność ludzka, interpolowana na grunt konwencji międzynarodowych, konstytucji krajowych i orzeczeń sądowych, zachowuje niezmiennie swój nieuchwytny charakter, który doprowadził wielu do twierdzenia, że jest ona zwykłym frazesem, pustym abstraktem.
Niemniej jednak niezaprzeczalne
Książka jest medytacją nad polską tożsamością i nad naturą tożsamości politycznej. Napisana wyjątkowo piękną polszczyzną, mierzy się z niewypowiadalnością Polski, jej łacińskością, republikańskością i zaangażowaniem w katolickie miłosierdzie prof. Ewa ThompsonNiech Was nie zmyli elegancja Karłowicza. Jego książka pełna jest prowokacji. Owszem, historia kolejnych lat przyznała w dużej mierze rację autorowi, przydającemu naszym czasom powagi i uczulającemu na tragiczny aspekt współczesności, ale czy wszystkie jego propozycje da się zaakceptować? Karłowicz nie tylko kwestionuje liberalny ład, ale uderza także w poczciwie ustabilizowane mniemania tradycjonalistów. To książka, która irytuje, drażni, a więc pobudza Andrzej Horubała
Raport Polska wieś 2020 trafia do rąk Czytelników w wyjątkowym momencie. Pandemia wywołana wirusem COVID-19 dynamicznie zmienia sytuację na całym świecie, jej skutki odczuwalne są nawet w najmniejszych wsiach. Publikacja Fundacji na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA) rejestruje zatem stan sprzed zmian, których konsekwencje dzisiaj trudno przewidzieć. Pierwsze tygodnie pokazują, że system produkcji i dystrybucji żywności dostosowuje się do nowych warunków, lecz zamknięcie targowisk, restauracji, stołówek, utrudnienia w transporcie oznaczają dla wielu producentów ograniczenie zbytu, w tym możliwości eksportu. Z pewnością ujawnią się także inne negatywne efekty kryzysu, chociażby wywołane blokadą przepływu sezonowych pracowników rolnych.
Redaktorzy naukowi raportu, prof. Jerzy Wilkin i dr Andrzej Hałasiewicz, wraz z zespołem autorów, kontynuując już dwudziestoletnią tradycję, analizują sytuację obszarów rolniczych, przedstawiają obraz przemian demograficznych i społeczno-gospodarczych wsi, a także politycznych wyborów jej mieszkańców. Dzięki zachowaniu założeń metodologicznych przyjętych przy okazji pierwszej edycji raportu Czytelnik może śledzić omawiane procesy w długiej perspektywie.
W tym roku wracamy do problemu biedy na wsi, o którym pisaliśmy w 2000 r. Bieda niestety nie znika, zmienia się nieco jej skala i oblicze. Obawy, że w konsekwencji pandemii również wiejskie ubóstwo będzie się rozszerzało, wydają się uzasadnione. Ostatni rozdział raportu jest próbą rozpoznania zjawisk i trendów, które mogą odegrać istotną rolę w przemianach wsi w nadchodzących latach. Rozdział pierwszy, napisany przez pomysłodawcę i wieloletniego redaktora raportu, prof. Jerzego Wilkina, stanowi znakomite wprowadzenie, a równocześnie syntezę całości. Czytelników zachęcamy też do sięgnięcia po wcześniejsze wydania raportu dostępne na stronach FDPA: https://www.fdpa.org.pl/5,biblioteka.
Niezwykle ważna propozycja dla pracowników placówek oświatowych, zwłaszcza nauczycieli i pedagogów, w sytuacji kryzysu spowodowanego śmiercią członka społeczności szkolnej lub osoby bliskiej któremuś z uczniów. Jej autorka od wielu lat pracuje jako psycholog w gdańskim Hospicjum im. ks. E. Dutkiewicza SAC, a kilka lat temu współtworzyła ogólnopolski program wsparcia psychoedukacyjnego dzieci i młodzieży w żałobie Tumbo Pomaga, którego do dzisiaj jest merytoryczną koordynatorką.Na zasadniczą część książki składają się rzetelny obraz przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków oraz prezentacja wachlarza działań pomocowych ze strony szkoły, by proces ten nie nabrał cech patologicznych. Przykłady konkretnych realizacji (scenariusze lekcji, warsztatów, wydarzeń charytatywnych) stanowić mogą cenną wskazówkę dla wymienionych w tytule czytelników, a wyraźne osadzenie w kontekście ruchu paliatywno-hospicyjnego i dokonań Fundacji Hospicyjnej okazać się pomocne w zrozumieniu źródeł wsparcia osieroconych dzieci w Polsce.Refleksyjność pedagogów wpływa na lepsze radzenie sobie z kryzysem po stracie i zmniejszenie liczby uczniów mierzących się z powikłaną żałobą. Wypracowany model współpracy ze szkołami, zaprezentowane w książce narzędzia edukacyjne oraz ten przewodnik-podręcznik poświęcony żałobie w szkole stanowią dobry punkt wyjścia do rozwijania modelu opieki nad osieroconymi uczniami w całym kraju. Skoro w Gdańsku w latach 20142019 udały się systemowe działania z udziałem władz miasta i nauczycieli, a materiały edukacyjne przyniosły korzyści lokalnej społeczności, z pewnością warto sięgnąć po tę publikację. () To ważna i potrzebna lektura dla nauczycieli oraz studentów pedagogiki i nauk społecznych, ale także dla wszystkich, którzy nie chcą pozostawić w samotności cierpiących dzieci i młodzieży.Z recenzji ks. dr. hab. Piotra Krakowiaka, prof. UMK w ToruniuKsiążka Dziecko i nastolatek w żałobie. Rola nauczycieli i pedagogów została wydana w ramach serii Biblioteka Tumbo Pomaga Fundacji Hospicyjnej, którą tworzą zarówno pozycje dla osieroconych dzieci, jak i dla wspierającego je otoczenia.
Fryderyk Nietzsche (1844-1900) jeden z najważniejszych filozofów niemieckich, także filolog, poeta. Człowiek, którego poglądy znacząco wpłynęły na całą późniejszą filozofię, myślenie o człowieku, kulturze, religii. Głosił upadek cywilizacji zachodniej, opartej na myśli greckiej, sokratejskiej i etyce chrześcijańskiej. Tej apollińskiej postawie przeciwstawiał dionizyjską, witalną (połączoną z ideą woli mocy i pojęciem nadczłowieka). Krytykował chrześcijaństwo, ale jednocześnie podziwiał Chrystusa. Jego myśl doczekała się setek interpretacji i omówień. Nie sposób sobie wyobrazić współczesną filozofię bez przemyślenia jego wpływu, wpływu intelektualnego jego idei. Niewczesne rozważania jedna z wcześniejszych prac (z 1873-74 roku) Nietzschego składają się z 3 rozpraw, w których autor omawia twórczość swoich mistrzów - historyka Jacoba Burckhardta, geniusza nie tylko muzyki Richarda Wagnera oraz szczególnie przezeń cenionego filozofa Arthura Schopenhauera (Schopenhauer jako wychowawca) - i zmierza się z ich myślą, a zarazem dokonuje radykalnej krytyki ówczesnej, zwłaszcza niemieckiej kultury. Można - oczywiście w dużym uproszczeniu - stwierdzić, że w Niewczesnych rozważaniach mamy już zalążek wszelkich zasadniczych poglądów autora Tako rzecze Zaratustra.
La monografía de la Dra. Agata Komorowska aborda una de las cuestiones centrales de la lingüística descriptiva, esto es, la deíxis, analizando el fenómeno deíctico basándose en un corpus del espanol periodístico, lo cual ya de por sí constituye una novedad. El libro consta de dos partes principales: en la primera, integrada por cuatro capítulos, la autora demuestra un excelente dominio de los aspectos teóricos, tanto en lo que se refiere a la definición de la deíxis, como al análisis de los vínculos de la misma con la semántica y la pragmática, además de las descripciones preliminares de las relaciones personales, temporales y espaciales. La segunda parte tiene carácter analítico-práctico al incluir una descripción del fenómeno deíctico en textos periodísticos espanoles. La autora examina más de 200 ejemplares de los principales periódicos espanoles, como ABC, El Mundo, El País, además de los periódicos locales andaluces Diario de Jerez y Diario de Cádiz del periodo comprendido entre 2005 y 2010, así como las versiones digitales de dichos periódicos de los anos 2017, 2018 y 2019. Se trata de un estudio riguroso, elaborado con alta profesionalidad, que cuenta con sólidos fundamentos teóricos y está basado en el análisis de un amplio corpus. Ciertamente suscitará gran interés en el entorno de los lingüistas hispánicos. Fragmentos de la resena elaborada por Wiaczesław Nowikow, catedrático de lingüística hispánica de la Universidad de Łódź y académico correspondiente de la Real Academia Espanola
TAK JAROSŁAW KACZYŃSKI ZBUDOWAŁ SWOJE IMPERIUM
TO NIE JEST ZWYKŁA BIOGRAFIA
To opowieść o tym, co działo się przez dekady na zapleczu partii Jarosława Kaczyńskiego. Opowieść o podwójnych standardach w polityce i biznesie. Jak zwalczać układ, a z zaufanymi ludźmi tworzyć sieć spółek i fundacji. Tępić komunistów, ale robić z nimi intratne interesy. Tropić szemranych biznesmenów i brać od nich pieniądze. Domagać się wolnej prasy, ale wykorzystać jej łamy do partyjnej propagandy. Być skromnym, ale mieć ważną funkcję w instytucji wartej grube miliony. Nieść na sztandarze przejrzystość, a za zamkniętymi drzwiami negocjować biznes za miliard złotych. Brzydzić się obcym kapitałem, ale po niego sięgać.
I wszystko to wymieszać w sosie politycznych prześladowań, z którymi przez lata miało się zmagać środowisko Jarosława Kaczyńskiego. W tej wersji mityczny układ III RP, któremu rzucił rękawicę, posłał na niego prokuratury i sądy. Dziennikarki „Gazety Wyborczej” Agata Kondzińska i Iwona Szpala pokazują, jaką drogę przeszedł Jarosław Kaczyński od dnia, gdy w biurze Porozumienia Centrum przestały działać telefony, bo nie było na rachunki, po budowę drapacza chmur w centrum Warszawy.
Ta książka opowiada o sukcesie człowieka, który nie wierzy w bezinteresowność i uczciwość ludzką. Opowiada w ciekawy sposób o rzeczach znanych, nieznanych i zapomnianych, porządkuje naszą wiedzę i pamięć, ale nie jest to lektura przyjemna. To reportaż z polskiej stajni Augiasza.
Adam Michnik
Jarosław Kaczyński zafundował Polsce złośliwy nowotwór. Zainfekował nim kraj wiele lat temu, a potem konsekwentnie pracował, by choroba się nie cofnęła, by nowotworowych komórek było coraz więcej, a przerzuty pojawiały się nieustannie. Gang Kaczyńskiego od lat niszczy Polskę. Ta książka to opowieść o tym, jak gang się narodził i jak opanowywał Polskę. W konsekwencji to odpowiedź na pytanie, dlaczego dzisiejsza Polska wygląda, jak wygląda, kim są ludzie, którzy nami rządzą, i jakie cechy musimy zademonstrować, jeśli Polska ma być od tego gangu uwolniona.
Tomasz Lis
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
