Po co nam Bóg? Gdzie szukać duchowości, jeśli rozczarowały nas religia i Kościół? I co się stanie, gdy trafi nas piorun kairosa?
Piotr Augustyniak filozof, autor bestsellerowego Jezusa Niechrystusa,były zakonnik rozpoczął poszukiwania duchowości na własną rękę.
Przez mistykę życia prowadzą go najwięksi Mistrz Eckhart, Heidegger, Heraklit, Nietzsche, Kawafis, Celan. Wraz z nimi autor szuka tego, co zatraciliśmy i musimy na nowo odkryć, by nasze życie nie stało się chronicznym więzieniem. To duchowe przebudzenie poza religią, bez Boga, gdzie czas na życie wieczne jest teraz.
Kairos to doświadczenie totalności bycia dostępne tym, którzy nie boją się ryzykować ani buntować.
W swojej erudycyjnej i odważnej książce Augustyniak jest bezkompromisowy, prowokacyjny i zmusza do myślenia. Ale przede wszystkim podpowiada, jak zbliżyć się do pełni życia.
Ile świat zawdzięcza Nietzschemu, ile Jezusowi, ile innym, pomniejszym lub większym maniakom kairosa? Potrzebujemy ich obecności. Ich energii rewolty, anarchii, inności, krytycznego spojrzenia i działania. /fragment/
Czytanie Augustyniaka to doświadczenie wtajemniczenia. Niczym antyczne misterium uświadamia nam ono konieczność wyzwolenia się od Boga, to jest ułudy ego, i wyruszenia w drogę ku źródłu nieśmiertelnego Życia jedynej boskości, zwanej przez Greków zoe".
Borys Lankosz
Piotr Augustyniak (1977 r.) - filozof i pisarz. Profesor krakowskiej uczelni. Autor głośnej książki Jezus Niechrystus" oraz podcastu Kawa z filozofem". Kurator Festiwalu Schopenhauera. W Teatrze Juliusza Słowackiego prowadzi cykl performatywnych debat Myślnik. Jazz, filozofia, stand up". Przez pięć lat był członkiem zakonu dominikanów.
Na podstawie badań własnych 70 skazanych za umyślne zabójstwa, autor stara się ukazać tytułową zależność. Za jedną z decydujących zmiennych pośredniczących uznaje siłę demoralizacji i przedstawia ją w nowym rozumieniu – jako dowód na doświadczanie przemocy domowej przez dziecko, w relacji prostoliniowej – im bardziej drastyczna lub złożona przemoc, tym większe nieprzystosowanie i agresywność nieletniego, ale także osoby dorosłej z historią przemocy. Poza analizą statystyczną i fenomenologiczną sprawców zabójstw w książce można odnaleźć wiele innych ważnych informacji: dowodzących etiologii psychologicznej-przemocowej większości zaburzeń psychicznych, ale także wielu chorób somatycznych i innych problemów, w tym przestępczości. Fenomen trwania skutków przemocy autor wyjaśnia m.in. teorią transgeneracyjnej transmisji przemocy w rodzinie, która doświadczana w dzieciństwie trwa na całej linii życia ofiary „dotykając” również jej dzieci.
Co było przed Wielkim Wybuchem? Dlaczego czarne dziury są czarne? Czy można podróżować do przeszłości? W zabawnych tekstach Vaas wyjaśnia fascynujące idee Hawkinga w sposób zrozumiały dla każdego: wyimaginowany czas, entropia, wszechświaty niemowlęce czy grawitacja kwantowa nie będą już miały przed nami tajemnic. Oprócz wielu tematów, z którymi nie stykamy się na co dzień, autor porusza także takie, które zajmują chyba każdego z nas: Jak w ogóle powstał wszechświat? Czy istnieje życie pozaziemskie, a jeśli tak, czy powinniśmy się go obawiać? Oraz pytanie o Boga jako Stwórcę wszechświata czy jest dla Niego w ogóle miejsce w naukowym rozumieniu powstawania i istnienia wszechświata? Każdy, kto choć raz marzył o podróżach w czasie, znajdzie tutaj także odpowiedź na pytanie, czy są one w ogóle możliwe. Dodatkowo błyskotliwe ilustracje pokazują, co kryje się za pomysłami genialnego badacza. Wyrusz w podróż przez wszechświat Hawkinga!
Pierwsze tego typu opracowanie w polskim kontekście glottodydaktycznym na poziomie akademickim. Zawiera omówienie koncepcji coachingu w nauce języków obcych jako formy współpracy ze studiującymi języki obce, która pomaga uczestnikom w pełniejszym zrozumieniu ich celów, zasobów, potrzeb i strategii, a także zachęca do aktywnego i świadomego zarządzania własnym rozwojem językowym. Zarządzanie to jest możliwe dzięki zyskaniu przez uczących się samoświadomości, którą rozumieć można również jako zintegrowanie wiedzy o sobie. Uczestnicy opisują je również jako moment „Aha" lub wgląd (ang. insight), od którego nie ma już odwrotu. Jedna z uczestniczek badania ujmuje to tak: „Taki moment, to było na pierwszej sesji może, takie odkrycie, że ja tak naprawdę to wszystko miałam w głowie i nie zdawałam sobie tylko z tego sprawy, i ta sesja to wszystko wycignęła ze mnie i poukładała".
Wnioski zawarte w monografii opierają się na analizie autentycznych dialogów coachingowych (ponad 36 godzin nagrań) i wywiadów ewaluacyjnych. Pozycja kompleksowo prezentuje doradztwo i coaching w nauce języków obcych jako współczesny, innowacyjny trend w dydaktyce obcojęzycznej, a także obiecujący obszar badań glottodydaktycznych.
Książka jest całościowym opracowaniem tematu litewskiego sporu o Mickiewicza z końca XIX stulecia i pierwszej połowy XX wieku, który wynikał z faktu, iż Litwini przygotowujący swoje pierwsze historie literatury stanęli przed problemem oceny twórczości pisarzy polskojęzycznych pochodzących z historycznych ziem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Część społeczeństwa zaliczała Mickiewicza w poczet twórców swojej literatury narodowej, nawet przyznając poecie centralne miejsce w jej kanonie, inni zaś byli temu przeciwni. Analizowany spór uwypukla napięcie pomiędzy różnymi formami świadomości kulturowej w narodzie litewskim w okresie transformacji. W monografii uwzględniono szereg kontrowersyjnych aspektów recepcji Mickiewicza na Litwie, takich jak adaptacja nazwiska poety, legenda o jego litewskim pochodzeniu etnicznym, ideologiczny wybór dzieł do tłumaczeń oraz ich "odpolszczenie". Swój obcy poeta. Adam Mickiewicz w kanonie literatury litewskiej (1883-1940) ma dużą wartość poznawczą zarówno na litewskim, jak i na polskim gruncie literaturoznawczym. W bogatej tradycji badań nad recepcją Mickiewicza można wręcz mówić o zapełnieniu istotnej luki. Książka stanowi cenne źródło wiedzy o funkcjonowaniu poety w świadomości Litwinów w szczególnie dynamicznym okresie historii Litwy i momencie wielopoziomowego problematyzowania stosunków litewsko-polskich. Ze względu na swój przekrojowy charakter może być z powodzeniem stosowana także w dydaktyce akademickiej. Dr Tomasz Jędrzejewski Dr Viktorija eina jest starszym pracownikiem naukowym w Instytucie Literatury Litewskiej i Folkloru w Wilnie. Opracowała samodzielnie, a także ze współautorami kilka monografii naukowych na temat literatury litewskiej pierwszej połowy XX wieku. Swój obcy poeta. Adam Mickiewicz w kanonie literatury litewskiej (1883-1940) to jej pierwsza książka przetłumaczona na język polski. Za wydanie litewskie w 2021 roku autorka otrzymała Nagrodę im. Algisa Kaldy, przyznawaną corocznie za znaczące badania nad dziedzictwem literackim Litwy, litewsko-polskimi związkami literackimi i interakcjami obu kultur.
Monografia jest pierwszą na naukowym rynku wydawniczym publikacją w całości poświęconą problematyce niemieckojęzycznego transferu stylu poezji Cypriana Norwida. Na podstawie przeprowadzonej analizy serii translatorskich wybranych utworów Autor przedstawia i opisuje owocne strategie tłumaczenia głównych kategorii stylu poetynp: ironii, paraboliczności, hieratyczności i neologiczności. Z podjętych badań wyciąga wnioski, które mogą być użyteczne dla potencjalnych tłumaczy Norwida, oraz konkluzje bardziej ogólne - przydatne teoretykom, dydaktykom i krytykom przekładu poetyckiego zainteresowanym zagadnieniem przenoszenia w inny obszar językowy znaków stylowości liryki. Sformułowana w książce translatologiczna koncepcja stylu artystycznego nie tylko dostarcza wiedzy o tym, czym on jest jako kategoria lingwistyki tłumaczenia wiersza, lecz pomaga również zrozumieć wypróbowany w części analitycznej sposób badania relacji wiążącej styl przekładu ze stylem oryginału. Tomasz Żurawlew jawi się w swojej książce jako badacz samodzielny i dojrzały. Dowodem owej dojrzałości są dla mnie najpierw decyzje metodologiczne. Nie chcąc bowiem przekraczać granic swej macierzystej dyscypliny badawczej, którą jest językoznawstwo, Autor zdecydował się na to, by swą refleksję translatologiczną skierować w stronę stylistyki, co od razu okazało się gestem śmiałym i nowatorskim - na tle współczesnych nam badań nad przekładem, inspirowanych tzw. "zwrotem kulturowym". Sformułowana przez Tomasza Żurawlewa translatologiczna koncepcja stylu artystycznego wydaje się inspirująca i ciekawa - na nowo osadza badania przekładoznawcze w obszarze filologii i nowocześnie pojmowanej pracy z tekstem oraz dobrze łączy różne tradycje badań nad przekładem. Autor od pierwszych stron prezentuje się nam jako biegły norwidolog i znawca problematyki stylu, ogarniający swym spojrzeniem zarówno polskie, jak i niemieckie prace z tego zakresu. Co więcej: proponuje innowacyjne sposoby badania relacji pomiędzy stylem oryginału i przekładu, pokazując - w drugiej części rozprawy - praktyczne zastosowanie wypracowanych przez siebie narzędzi badawczych. Otrzymaliśmy pracę znakomitą - nie tylko rzetelną, ale i nowatorską - dotyczącą sposobów przenoszenia w obszar języka i kultury niemieckiej dzieł jednego z najwybitniejszych polskich poetów. Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha Kudyby Tomasz Żurawlew - językoznawca i germanista, adiunkt afiliowany przy Instytucie Językoznawstwa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Członek Komisji Etyki Komunikacji Polskiej Akademii Umiejętności, Stowarzyszenia Germanistów Środkowej Europy oraz rady naukowej serii Religion - Kultur - Wissenschaft w wydawnictwie PETER LANG. Prowadzi badania z zakresu idiolektu pisarzy, językowego obrazu świata w poezji i frazeologii, etyki słowa oraz przekładu literackiego.
Utopia na ludzką miarę przygląda się estetyce relacyjnej Nicolasa Bourriauda jako pewnej modzie intelektualno-artystycznej, która miała początki we Francji w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, a międzynarodowe apogeum osiągnęła w kolejnej dekadzie. Książka śledzi filozoficzne i antropologiczne źródła tej koncepcji, bada jej ewolucję oraz miejsce w kształtowaniu się poglądów jej twórcy. Przede wszystkim jednak - orientując się wokół kategorii autonomii, obiektu i formy - ma za zadanie usystematyzować dyskusje na temat estetyki relacyjnej: dokonać typologizacji stawianych jej zarzutów, omówić założenia, z których wnikały padające na nią ciosy, oraz - tam, gdzie to możliwe - przedstawić odpowiedzi Nicolasa Bourriauda. Innymi słowy: zestawia ambicje tej koncepcji z rzeczywistym potencjałem i osiągnięciami, opisując jej rezonowanie w międzynarodowym życiu artystycznym i akademickim w ostatnich trzech dekadach. "Choć przedmiotem książki jest estetyka relacyjna, to dzięki wnikliwości i wieloaspektowości podejścia do tematu dostajemy refleksję nad wieloma dylematami sztuki współczesnej. Inteligencja, wnikliwość, żelazna logika oraz niezwykle trafnie dobrany ton analiz, który demaskuje miazmaty teorii Bourriauda, to zalety tej publikacji. Nie mam wątpliwości, że stanie się ona poczytną lekturą nie tylko na seminariach uniwersyteckich i wśród muzealników, galerzystów i kuratorów, ale że również znajdzie czytelników wśród szerokiego grona humanistów zainteresowanych współczesną kulturą". Z recenzji prof. Anny Markowskiej, Uniwersytet Wrocławski Łukasz Białkowski (ur. 1981) jest wykładowcą akademickim, krytykiem sztuki, niezależnym kuratorem wystaw. W 2011 roku uzyskał stopień doktora filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe sytuują się na przecięciu filozofii, historii sztuki oraz społecznej historii mediów. Jest autorem książek Figury na biegunach. Narracje silnego i słabego podmiotu twórczego (2015), Nieszczere pole (2015), Celebracja braku. Sztuka współczesna i gry z widzialnością (2020), artykułów publikowanych w czasopismach naukowych oraz recenzji wystaw zamieszczanych w prasie artystycznej. Przetłumaczył z języka francuskiego Estetykę relacyjną (2012) i Postprodukcję (2023) Nicolasa Bourriauda. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Nauk o Sztuce Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA).
W esejach o twórczości znakomitego pisarza wyraźnie widoczny jest on sam. Odzyskuje głos, temperament, poczucie humoru. Spotykamy go w towarzystwie przyjaciół, rodziny, osób, które miały wpływ na jego życiopisanie. Także tych, które się jego dorobkiem zachwycały i go rekonstruowały. W kolejnym tomie z serii Jubileusze Wydawnictwa NCK badanie wybranych zagadnień z utworów Gombrowicza odsłania istotę fenomenu autora "Ferdydurke".
Nikomu nie przyszłoby na myśl, że życie Świętego Franciszka z Asyżu będzie takie, jakie je dziś wszyscy znamy. Jako pierworodny syn w mieszczańskiej rodzinie z ambicjami powinien był pójść w ślady ojca, zająć się handlem i prowadzić życie pełne wygód. Historia Franciszka potoczyła się jednak inaczej. Pozwalając działać w sobie tej niespokojności, która zaprowadziła go daleko, bardzo daleko, w świetle miłosierdzia odmienił na zawsze los, nie tylko swój, ale także wielu braci i sióstr, ubogich i odrzuconych. Niniejsza książka jest zwięzłym opowiadaniem, które bierze pod lupę wszystkie podstawowe etapy życia Franciszka. Widzimy go jako młodzieńca, który ogałaca się z posiadanych rzeczy i wybiera drogę ubóstwa; spotykamy pierwszych towarzyszy, którzy przyłączają się do niego i jego przepowiadania; słyszymy o papieskim zatwierdzeniu jego wspólnoty, a także o otwarciu się na kobiety i ważnym spotkaniu z Klarą, o stygmatach, które nie powstrzymują go przed niesieniem światu orędzia Ewangelii aż do śmierci w 1226 roku. Ta biografia, opowiedziana przez brata Massima Fusarellego, generała Zakonu Braci Mniejszych, prowadzi nas przez życie Biedaczyny z Asyżu i odsłania przemieniającą moc Ewangelii, zdolną zmieniać nie tylko życie jednostek, ale i bieg historii. O autorze: OJCIEC MASSIMO FUSARELLI (ur. 30 marca 1963 r. w Rzymie) jest generałem Zakonu Braci Mniejszych. Habit franciszkański przyjął 28 lipca 1982 r., a 30 września 1989 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Przez lata pełnił wiele różnych funkcji w zakonie i duszpasterstwie.
Podstawowym celem badawczym niniejszej książki jest przedstawienie najważniejszych aspektów funkcjonowania opozycji medialnej w Polsce. Można w związku z tym postawić wstępne pytania badawcze: jakie są cechy opozycji medialnej jako odmiany opozycji politycznej? na czym polega funkcjonowanie konkretnych mediów jako opozycji medialnej? jak władza polityczna rządzący mogą oddziaływać na media, w tym te, które pełnią rolę opozycji medialnej? W związku z powyższymi pytaniami postawiono wstępne hipotezy badawcze: media mogą funkcjonować w demokratycznym systemie politycznym jako rodzaj specyficznej opozycji politycznej wobec rządzących, przykładem opozycji medialnej w Polsce jest działalność telewizji TVN, Gazety Wyborczej oraz portalu internetowego Onet pl w okresie rządów Zjednoczonej Prawicy (2015-2023), głównie ze względu na bardzo duży stopień krytycyzmu wobec rządzących, działalność władz publicznych nawet w demokratycznych państwach UE może zagrażać wolności mediów i być wymierzona w te media, które pełnią rolę opozycji medialnej. Problematyka opozycji politycznej spotyka się z dużym zainteresowaniem ze strony badaczy zarówno polskich, jak i zagranicznych. Natomiast zagadnienia dotyczące opozycji medialnej nie są zbyt dobrze rozpoznane w literaturze przedmiotu. Stąd też autorzy mają nadzieję, że niniejszą publikacją przetrą szlaki w ramach analizowanej problematyki badawczej. (Fragmenty książki, s. 8, 10)
Z przyjemnością przedstawiamy Czytelnikom w niniejszej monografii różnorodne działania podejmowane przez uczelnie w celu osiągnięcia doskonałości dydaktycznej. Zawarte w niej teksty osadzono w paradygmatach różnych dyscyplin i subdyscyplin naukowych, takich jak pedagogika, andragogika, pedeutologia oraz zarządzanie zasobami ludzkimi, łącząc podejścia teoretyczne i praktyczne, co pozwala na wielowymiarową analizę prezentowanych zagadnień. Autorzy skupiają się na trzech obszarach mających fundamentalne znaczenie dla kształtowania przyszłości edukacji wyższej w Polsce: realizacji projektów finansowanych ze źródeł zewnętrznych, dydaktyce akademickiej (szczególnie innowacyjnych metodach kształcenia oraz oceny studentów i studentek) oraz kwestiach związanych z dobrostanem kadry akademickiej. W książce pokazano zarówno stan obecny, jak i wyzwania, przed którymi stoi współczesna edukacja wyższa, a przywołane przykłady dobrej praktyki radzenia sobie z nimi mogą stać się inspiracją do dalszych działań i eksperymentów. Wierzymy, że będzie to interesująca lektura dla wszystkich zainteresowanych doskonaleniem szkolnictwa wyższego i rozwojem akademickiej wspólnoty.Redaktorki
Światowy bestseller twórcy ,,Zakazanej historii ludzkości"".Co ukrywa, przemilcza i odrzuca oficjalna nauka: od archeologii, przez medycynę, po fizykę i astronomię!Wielki Wybuch nie był początkiem Wszechświata!Newton się mylił!Starożytni konstruowali komputery!Autorytety akademickie odrzucają lub wyszydzają odkrycia sprzeczne z oficjalną nauką. Ta książka je ujawnia! Wielka Piramida nie była grobowcem faraona, lecz generatorem mocy. Megality w Nabta Playa to prehistoryczne obserwatorium astronomiczne. NASA konstruuje antygrawitacyjny napęd kosmiczny. Wirnik radiometru można zatrzymać siłą umysłu. Huragan Katrina był zaplanowanym atakiem wojny meteorologicznej wymierzonym w USA. Wynalazcy tranzystora wykorzystali technologię Obcych.W ,,Zakazanej nauce"", tak jak w swoich światowych bestsellerach ,,Zakazana historia ludzkości"" i ,,Zakazane religie"", J. DOUGLAS KENYON zebrał czterdzieści dwa artykuły alternatywnych naukowców. Przedstawiają oni kontrowersyjne odkrycia z różnych dziedzin: od starożytnych technologii, przez telepatię i inne wymiary, po teorię kwantową i podbój kosmosu. Odkrycie przez Teslę nowego źródła energii, tajne eksperymenty agencji wywiadowczych dotyczące kontroli umysłu, wpływ Obcych na współczesną technikę - naukowy establishment pomija milczeniem lub wręcz zakazuje dyskusji na temat tych i wielu innych sensacyjnych teorii niezgodnych z obowiązującym dogmatem. Dlaczego? Przecież te na pozór fantastyczne tezy mogą wkrótce zostać udowodnione.Niezwykłe zdjęcia i ilustracje obrazują twierdzenia badaczy.Bestsellerowa seria wybitnego kontrowersyjnego badacza zagadek prehistorii i współczesności ujawnia, jak oficjalna nauka fałszuje prawdziwe początki cywilizacji (,,Zakazana historia ludzkości""), dlaczego uznaje Atlantydę za mit (,,Zakazana historia Atlantydy"") oraz jak Kościół ukrywa niezgodne z doktryną fakty (,,Zakazane religie"").
Elektroenergetyka od początku swojej historii zmaga się z problemami i wyzwaniami technicznymi. Proces transformacji ekologicznej dostarcza nowych wyzwań technologicznych dotyczących prawidłowego funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, jednak stale najważniejszym z nich jest zapewnienie bezpieczeństwa porażeniowegozarówno podczas normalnej, jak i zakłóceniowej pracy systemu. Ze względu na bezpośrednie połączenie punktu neutralnego sieci wysokiego napięcia z ziemią prądy występujące podczas zwarć doziemnych mogą osiągać znacznewartości. Przyczynia się to do wystąpienia zagrożenia porażeniowego, które ma miejsce nie tylko na terenie stacji elektroenergetycznej, ale również w pobliżu wszystkich uziemionych elementów urządzeń. W monografii przedstawiono zaawansowane metody symulacyjne wyznaczania rozpływu prądów zwarć doziemnych w stacjach elektroenergetycznych, stanowiące podstawę kompleksowego określenia bezpieczeństwa porażeniowego zarówno na terenie stacji, jak i w otoczeniu przyłączonych do niej linii.
SPIS TREŚCIWstęp 51. Istota filozofii w kontekście genezy dziennikarstwa 92. Początek racjonalnego poznania i komunikowaniainformacji o świecie 173. Początek filozofii jako próba odkrycia prawdy o świecie 193.1. Tales z Miletu i mit medialny 203.2. Anaksymander i sens dziennikarstwa 223.3. Anaksymenes i lokowanie informacji 243.4. Anaksagoras i racjonalność dziennikarstwa 273.5. Heraklit i dialektyka w mediach 313.6. Pitagoras i przekazy tematyczne w mediach 343.6. Parmenides i byt medialny 403.7. Zenon z Elei i medialne alter ego . 443.8. Melissos z Samos i kultura mediów 483.9. Empedokles i bycie w sieci 523.10. Demokryt i dziennikarskie możliwości poznania 564. Drugi okres filozofii starożytnej okres humanistyczny.Człowiek i media, czyli etyka mediów 614.1. Sokrates i prawda o człowieku 624.2. Sofiści współcześni dziennikarze? 794.1.1. Protagoras i współczesny dziennikarz 834.1.2. Gorgiasz i relatywizm poznawczy 854.3. Platon i możliwość prawdy w mediach 944.4. Arystoteles i retoryka dziennikarska jako droga do prawdy 116 5. Trzeci okres filozofii starożytnej okres klasyczny, okresszkół filozoficznych, czyli praktyka prawdy nie tylko dla nadawcy 1375.1. Stoicy i dojrzały odbiorca mediów 1375.2. Epikureizm i postprawda 1415.3. Sceptycy i możliwość poznania prawdy w mediach a pluralizm mediów 1465.4. Cynicy i ekshibicjonizm medialny 148Zakończenie 153Bibliografia 155Abstrakt 157Abstract 159
Wstęp 51. Pojęcie osoby ludzkiej w fenomenologii Edmunda Husserla 151.1. Potrzeba nowej filozofii osoby ludzkiej 151.1.1. Krytyka naturalizmu 151.1.2. Krytyka historyzmu i filozofii światopoglądowej (Weltanschaungsphilosophie) 181.1.3. Kryzys człowieczeństwa potrzeba nowej filozofii osoby ludzkiej 201.1.4. Przejście od nastawienia naturalnego do nastawienia personalistycznego 231.2. Człowiek jako korelat konstytucji przyrody istot żywychposiadać ciało (Krper) a być ciałem (Leib) 271.2.1. Człowiek jako część przyrody w sensie węższym bryła cielesna (Krper) 271.2.2. Człowiek osoba empiryczna jako część przyrody w sensie szerszymdusza, Leib ciało obdarzone duszą 281.2.3. Samoprezentacja ciała jako klucz do rozumienia intersubiektywnejwarstwy duszy 321.2.4. Konstytucja realnego przedmiotu psychicznego we wczuciujako antycypacja wczucia w inne osoby 361.3. Osoba jako konstytutywny korelat Ja osobowego 411.3.1. Ja osobowe jako osoba a Ja transcendentalne 411.3.2. Osoba i jej świat otoczenia 461.3.3. Czyste Ja a Ja osobowe jako Ja historyczne 521.3.4. Ja osobowe jako Ja społeczne 611.4. Pojęcie osoby w kontekście problematyki osobowej intersubiektywności 651.4.1. Osoba w związku intersubiektywno-psychofizycznym, Fremderfahrung 651.4.2. Poziomy intersubiektywności osobowej i rodzaje wewnętrzności 681.4.3. Teoria intersubiektywności osobowej a zagadnienie monady 731.5. Konstytucja światowych struktur interpersonalnych czas osobowy, światżycia (Lebenswelt) 822. Pojęcie osoby ludzkiej w filozofii Józefa Tischnera 912.1. Potrzeba nowej filozofii osoby 912.1.1. Krytyka systemowego i redukcjonistycznego myślenia o osobie 912.1.2. Krytyka substancjalizacji osoby ludzkiej 952.1.3. Krytyka wybranych redukcjonistycznych ujęć osoby ludzkiej 1002.1.4. Znaczenie fenomenologii dla koncepcji osoby 1042.2. Problematyka osoby w kontekście fenomenologii świadomościegotycznej zagadnienie pierwotności egotycznej 1072.2.1. Zagadnienie pierwotności resp. wtórności w sferze świadomości w ogóle 1072.2.2. Typy pierwotności resp. wtórności 1112.2.3. Sposoby prezentacji treści konscjentywnych jako formy samowiedzyJa aksjologicznego jako Ja pierwotnego dla Ja osobowego 1182.2.4. Solidaryzacja egotyczna a Ja aksjologiczne jako Ja pierwotnedla Ja osobowego 1312.3. Osoba w świecie wartości 1412.3.1. Osoba jako byt-dla-siebie 1412.3.2. Osoba w kontekście zasady personalistycznej 1442.3.3. Osobowy wymiar pracy człowieka jako rozmowy 1502.4. Osoba jako podmiot dramatu problematyka intersubiektywności 1532.4.1. Osoba w kontekście doświadczenia spotkania 1532.4.2. Osoba jako istota dramatyczna 1562.4.3. Dialogiczny wymiar osoby 1592.4.4. Ludzki świat otoczenia osoba na scenie dramatu oraz czas dramatyczny 1632.5. Osoba w kontekście agatologicznym 1672.5.1. Cielesny wymiar osoby 1672.5.2. Osoba a problem monady 1722.5.3. Relacja międzyosobowa w agatologicznym porządku świata życia 1753. Husserl Tischner. Rozumienie osoby podobieństwa i różnice 1813.1. Potrzeba nowej filozofii osoby 1813.1.1. Znaczenie kryzysu rozumienia osoby ludzkiej 1813.1.2. Kryzys myślenia o osobie ludzkiej kryzys racjonalizmu 1853.1.3. Potrzeba nowej filozofii osoby. Znaczenie fenomenologii 1913.2. Problematyka osoby ludzkiej w kontekście fenomenologicznymświadomość, podmiotowość, egologiczność 1983.2.1. Świadomość jako konstytutywne źródło sensu bycia osobą ludzką 198 [...]
Spis treści Wprowadzenie do Dzieł filozoficznych:Karol Wojtyła jako filozof . 5Na drodze ku filozofii 6W żywiole badań filozoficznych . 11Ogólna charakterystyka filozofii Karola Wojtyłyi dalsze perspektywy jej zastosowania .. 15Zakończenie . 17Bibliografia 18 Wprowadzenie do tomu 1:W poszukiwaniu doświadczalnych podstawetyki normatywnej 21Spotkanie z fenomenologią .. 22Scheler jako krytyk Kanta . 26Doświadczenie i powinność moralna 28Ku etyce empirycznej i normatywnej 30Filozofia jako transfenomenologia .. 32Bibliografia .. 36 Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiejprzy założeniach systemu Maxa Schelera .. 39Spis treści .. 43Geneza i sens zagadnienia . 45Analiza porównawcza . 72Stosunek wartości moralnych do osoby 107Religijny charakter wartości etycznych . 146Tezy końcowe .. 169Bibliografia . 177RSUM 181 Uwagi edytorskie, odmiany tekstu, objaśnienia .. 191Uwagi edytorskie .. 193Odmiany tekstu .. 197Wykaz skrótów .. 289Dodatek 291Wprowadzenie . 293Notatki i tumaczenieDer Formalismus in der Ethik und die Materiale Wertethik.Neuer Versuch der Grundlegung eines ethischen PersonalismusMaxa Schelera .. 297Uzupełnienia do tekstu.. 727Podręczny słowniczek do pracy habilitacyjnej .. 737
Tom zawiera teksty pracownic Katedr Pedagogiki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu im. Iwana Franki we Lwowie dotyczące sytuacji dzieci – ofiar zaatakowanej przez Rosję Ukrainy. Pedagożki i psycholożki piszą też o pomocy, jaka była i jest udzielana dzieciom od początku wojny zarówno na terenach walczącej Ukrainy, jak i w Polsce, która dała schronienie uchodźcom.
******
The Help for the Ukrainian Children During the War
The volume contains the texts of the employees of the Social Pedagogy Units of the Warsaw University and the Ivan Franko National University of Lviv regarding the situation of children– the victims in Ukraine attacked by Russia. The pedagogues and the psychologists also write about the help which has been given to the children since the beginning of the war, both on the territories of the war-ridden Ukraine as well as Poland, which gave shelter to the refugees.
Niepokój człowieka. Pytania i próby odpowiedzi. Od czego właściwie zacząć? Załóżmy, że odpowiedź próbuje dać filozofia. A dlaczego ona? Bo przynosi prawdę i wolność. Bo jest postawieniem samego siebie wobec tego, kim się jest. Ani więcej, ani mniej. Bo jest doświadczeniem osobistym, przemyśleniem elementarnym, którego nie sposób pominąć. Ale przecież każdy jest inny. Każdy przeszedł kiedyś drogę postawienia pytania i udzielenia na nie odpowiedzi. Bo przecież każdy jest i to jakiś wyraźnie jest. Czy wielość tych pytań zwielokrotniona wielością odpowiedzi jest chaosem, czy daje się chociaż w najbardziej podstawowy sposób jakoś uporządkować? A jakie przyjąć kryteria? Skąd wziąć ten pewniejszy punkt odniesienia? Szukać na miarę samego siebie czy skorzystać z doświadczeń innych? Niepokój wydaje się uzasadniony. Trzeba coś założyć, zaryzykować. Zdecydować się na jakąś drogę i ją pokonać. Nawet jeśli się okaże, że założenia były zbyt mocne, to pokonana droga może nie pójdzie na marne. Stanie się jakimś doświadczeniem i podstawą do nowych poszukiwań. Nie ma co ukrywać trochę tych dróg człowiek już przeszedł, a i wyzwania przed nim stojące wcale nie są małe. Ale żeby iść dalej, może lepiej wiedzieć, co człowiek już przebył
Są takie pytania o Chrystusa, które mimo upływu wieków nie przestają nurtować ludzi, którym Jego historia nie jest obojętna: Czy Jezus twierdził, że jest Bogiem? Czy Jego obraz opisany przez ewangelistów odpowiada rzeczywistości historycznej czy też został stworzony przez pierwsze wspólnoty wierzących? Czy Nazarejczyk wypełnił żydowskie proroctwa o Mesjaszu? Czy był On rzeczywiście Synem Ojca, czy raczej oszustem bądź szaleńcem? Brant Pitre, wybitny biblista, w przystępny i wciągający sposób przywołuje dowody na wiarygodność Ewangelii. Wyjaśnia, za kogo Jezus uważał samego siebie, rzucając jednocześnie światło na żydowskie korzenie Jego tożsamości. Korzysta przy tym z najnowszych opracowań badaczy Nowego Testamentu, zapomnianych fragmentów starożytnych manuskryptów, a także z pism wczesnych ojców Kościoła. Dziś, tak samo jak w I wieku n.e., istnieje wiele opinii na temat tego, kim tak naprawdę był człowiek z Nazaretu. Najwyraźniej zawsze tak było i tak już zostanie. Ale pytanie, które Jezus postawił swoim uczniom – pytanie o Jego tożsamość – pozostaje nadal aktualne. Ono nie przemija. Pomimo niemal dwóch tysięcy lat, które upłynęły od napisania Ewangelii, słowa Jezusa do Szymona Piotra w Cezarei Filipowej rozbrzmiewają przez wieki, zapraszając każdego i każdą z nas do spotkania z Nim jako prawdziwą historyczną osobą i do odpowiedzi na pytanie, które kiedyś zadał prostym rybakom z Galilei: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Książka zainspiruje nie tylko teologów, homiletów, katechetów oraz tych, którzy na co dzień rozważają słowo Boże. Będzie źródłem informacji również dla wszystkich, którzy dopiero zaczynają poznawać dzieje Galilejczyka. Brant Pitre – profesor Pisma Świętego w Notre Dame Seminary w Nowym Orleanie, autor publikacji poświęconych Biblii i wierze, ceniony mówca. Poprzez swoje wykłady popularyzuje wiedzę na temat biblijnych korzeni chrześcijaństwa. W Wydawnictwie WAM ukazało się kilka jego książek: Jezus i żydowskie korzenie Eucharystii; Jezus i żydowskie korzenie Maryi; Jezus. Historia największej miłości.
Książka powstała z myślą o wszystkich, którzy pracują z dziećmi i młodzieżą. To zbiór gotowych kart pracy, z których mogą korzystać psychologowie, pedagodzy, terapeuci, rodzice i sami uczniowie. Zawarte w publikacji ćwiczenia dotyczą sfery emocjonalnej, związanej z wystąpieniami publicznymi, tremą, stresem i lękiem przed byciem ocenianym. Obejmują następujące tematy: moje emocje moje zasoby przygotowanie do występu publicznego dobre myśli. Ćwiczenia mają na celu wzbudzenie motywacji do głębszych przemyśleń i wglądu w siebie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
