Dyplomatyczne stosunki polsko-litewskie są dość kontrowersyjne, zostały nawiązane dopiero w 1938 r. w nietradycyjny, niespotykany w praktyce międzynarodowej sposób. W istocie odbyło się to już w samym przededniu drugiej wojny światowej, kiedy do zniszczenia państwowości polskiej de facto pozostało zaledwie półtora roku, a do sowieckiej okupacji i aneksji Litwy nieco ponad dwa lata. Niniejsza publikacja w sposób konceptualny i chronologiczny obejmuje zatem sytuację od marca 1938 r. – genezę i okoliczności nawiązania stosunków dyplomatycznych między Polską a Litwą, rozprzestrzenianie się ich treści oraz tendencje i przewroty w ich rozwoju – do czerwca–lipca 1940 r., kiedy ZSRR rozpoczął otwartą agresję, okupował Litwę (oraz Łotwę i Estonię) i de facto zniszczył państwowość litewską.
W swojej najnowszej książce Krzysztof Masłoń kontynuuje osobistą historię dwudziestowiecznej literatury polskiej, przedstawiając sylwetki zarówno jej najbardziej znanych jak niemal całkiem zapomnianych przedstawicieli. Są wśród nich Zofia Nałkowska, Józef Czechowicz i Krzysztof Kamil Baczyński, ale i Eugeniusz Małaczewski, Juliusz Krzyżewski czy Władysław Zambrzycki. Znajdziemy tu twórców niszowych, czytanych głównie przez koneserów pięknego słowa – Romana Brandstaettera, Hannę Malewską, a obok nich kreatorów masowej wyobraźni z Tadeuszem Dołęgą- Mostowiczem na czele. Jedni z nich urodzili się jeszcze w dziewiętnastym stuleciu, aktywność innych przypada także na wiek XXI, wciąż piszą i wydają nowe książki, aktywnie uczestnicząc we współczesnym życiu literackim i publicznym, że wymienimy tu Eustachego Rylskiego, Waldemara Łysiaka i Wiesława Helaka. Niezależnie od różnic ich dzielących, przynależą do czasu danego im i nam – minionego wieku, tak ważnego dla Polski i Polaków. To książki tych pisarzy budowały rodzimą tożsamość, prowokowały wielkie dyskusje, sprawiały, że literatura odegrała jeśli nie wybitną, to znaczącą rolę w naszych dziejach najnowszych. Czy wszyscy ludzie pióra sprostali wymaganiom, jakie postawiła przed nimi historia? Jak wypada ten pisarski „Rachunek sumienia”? Kwestie poruszane przez autora i w tej, i w poprzednich jego książkach wydawanych przez oficynę Zysk i S-ka („Od glorii do infamii”, „W pisarskim czyśćcu”, „Klątwa sprzeczności”) wciąż pozostają otwarte.
Galeria portretów kilku poetów Nowej Fali z autoportretem w tleZebrane w tej książce eseje poświęcone zostały sześciu wybitnym poetom Nowej Fali: Witowi Jaworskiemu, Jerzemu Kronholdowi, Julianowi Kornhauserowi, Ryszardowi Krynickiemu, Stanisławowi Barańczakowi oraz Adamowi Zagajewskiemu. Aleksander Fiut - historyk literatury, krytyk, eseista, emerytowany profesor zwyczajny na Wydziale Polonistyki UJ i długoletni kierownik Katedry Historii Literatury Polskiej XX wieku - pisze o ich dorobku z perspektywy literaturoznawcy, ale i prywatnej; o serdecznych z nimi relacjach i pośrednio o nierzadko powikłanych losach tego pokolenia. Tym bardziej że drogi życiowe wspomnianych poetów krzyżowały się z jego losami w różnym czasie i w rozmaitych miejscach świata.Autor stara się wyważyć pomiędzy tonem osobistym a próbą zobiektywizowanego spojrzenia na poetycką twórczość swoich rówieśników i przyjaciół oraz na społeczno-polityczny kontekst, w jakim tworzyli. Jego książkę można uznać za dokument pewnej epoki, a zarazem za swego rodzaju przypowieść o pojedynczych i zbiorowych przygodach z dwudziestowieczną historią mieszkańców tej części Europy. Jak pisze autor: "Dla mnie była to poza wszystkim podróż w poszukiwaniu nieutraconego czasu".Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.
W obliczu narastającego kryzysu klimatyczno-ekologicznego największym wyzwaniem współczesnej humanistyki stają się pytania o to, w jaki sposób literatura, sztuka i praktyki edukacyjne mogą kształtować świadomość ekologiczną, postawy prośrodowiskowe oraz nową wrażliwość otwartą na relacje między ludźmi a nie-ludzkimi mieszkańcami świata.Zwrot ekologiczny w edukacji i kulturze. Nowa wrażliwość młodego pokolenia trzeci tom z serii Kultura Literacka Dzieci i Młodzieży to interdyscyplinarna refleksja, w której wyraźnie wybrzmiewają pytania o przyszłość naszej wspólnej planety. Autorki i autorzy artykułów odwołują się do wielu obszarów naukowych badań, zarówno humanistycznych, jak i społecznych (literaturoznawstwa, filozofii, socjologii, psychologii) oraz przyrodniczych (fizyki, zoologii, biologii, nauki o Ziemi), i pokazują, jak ekokrytyczne i posthumanistyczne strategie interpretacji utworów literackich, wzmocnione empatią i troską, mogą otwierać młodych ludzi na nowe sposoby rozumienia, doświadczania i współodczuwania świata. Teksty zamieszczone w niniejszym tomie, przedstawione w perspektywie szeroko rozumianej edukacji humanistycznej dzieci i młodzieży, humanistyki ekologicznej i ekopedagogiki, skupiają się na mocy narracji, która tworzy przestrzeń do wspólnego istnienia. Publikacja adresowana jest nie tylko do badaczy humanistyki, nauk ścisłych i przyrodniczych, lecz także, ze względu na podjęty w tym tomie dyskurs na temat praktyk edukacyjnych, do nauczycieli, uczniów, również bibliotekarzy oraz wszystkich, którym bliska jest ochrona środowiska, ale też myślenie ekocentryczne i postantropocentryczne pojmowanie rzeczywistości oraz takie rozumienie ekosystemu, w którym każde życie ma znaczenie i głos.
Monografia jest kontynuacją czy też rozwinięciem wcześniejszego tomu zatytułowanego Dźwięk - głos - literatura. Przestrzenie intermedialności, który ukazał się w roku 2024 nakładem Wydawnictwa Universitas (). Zbiór ten wpisuje się jednoznacznie w obszar badań kluczowych dla współczesnej humanistyki. W oczywisty sposób patronują całości Jean-Luc Nancy czy Roland Barthes, a także Jacques Derrida, Jacques Lacan i Pascal Quignard - chodzi oczywiście o refleksję tych myślicieli na temat głosu i słuchania - podstawowych kategorii, wokół których skomponowane zostały obydwa tomy. Jest to książka, która () wraz z poprzednią dostarcza polskiej komparatystyce współczesnej wielu doskonałych narzędzi i metod badania tekstów literackich w oparciu o narzędzia innych dyscyplin humanistycznych; szeroko otwiera horyzonty badawcze i pozwala odsłonić w dobrze znanych tekstach zaskakujące obszary znaczeniowe, które bez narzędzi komparatystycznych pozostawałyby ukryte czy po prostu niedostrzeżone. Obydwu tych książek nie da się pominąć w przyszłych badaniach nad głosem i dźwiękiem; są one nie tylko inspirujące, ale też podsuwają badaczom całą bogatą sieć pojęciową (rozwinięcia takich pojęć, jak "audiolektura", "muzyczność", "skryptoralność", "widmo głosu", "tekst intermedialny") i narzędziową, z której wielu będzie w przyszłości korzystać. Będą to książki podstawowe dla wszystkich komparatystów (i nie tylko), którzy zechcą zajmować się podobnymi problemami badawczymi. Prof. dr hab. Adam Dziadek Instytut Literaturoznawstwa Uniwersytet Śląski w Katowicach
Seria Krytyka XX i XXI wieku
Klasyk mimo woli pod redakcją Sylwii Panek i Agaty Zawiszewskiej-Semeniuk to pokłosie wspólnotowego akademickiego namysłu nad spuścizną Tadeusza Żeleńskiego (Boya), podjętego z okazji 150. rocznicy jego urodzin. W tomie zaprezentowano teksty Badaczek i Badaczy z różnych ośrodków naukowych, reprezentujących różne metodologie czytania, pisania i dyskutowania o literaturze, obdarzonych różnymi temperamentami naukowymi i używających różnych stylistyk, którzy przyjrzeli się nie dość jeszcze poznanym aspektom biografii oraz spuścizny ideowej i artystycznej Boya.
Tom Klasyk mimo woli […] jest przedsięwzięciem wydawniczym o znacznym kalibrze zarówno jeśli chodzi o jego przedmiot, jak i składające się na nie teksty. Gest Redaktorek, by w ten sposób uczcić 150. rocznicę urodzin najpopularniejszego w dziejach polskiej krytyki literackiej jej przedstawiciela – bo palmę pierwszeństwa wciąż dzierży tu niepodzielnie Boy – uznać należy za ze wszech miar fortunny. Twórczość, biografia i działalność Boya przepuszczone zostały przez pięć filtrów, lokujących tytułowego bohatera książki we właściwych mu „barwach spektralnych”: wokół biografii/autobiografii […], wokół teatru […] wokół przekładu […], a także w częściach Boy jako pisarz zaangażowany i Boy w oczach innych […]. Każda z części zawiera teksty rewelatorskie, które nie poprzestają na eksploracji Boya w kierunkach zgodnych z dotychczasowym stanem badań, a więc przewidywalnych, lecz wprowadzają te badania na prawdziwie nowe tory. […] Zebrane w tomie teksty na nowo uświadamiają, że Boy – wbrew krytyczno- i historycznoliterackim komunałom – jak to bywa z klasykami, nawet „mimo woli”, nie jest bynajmniej autorem łatwym. Przeciwnie: konkluzję tego rodzaju sformułować można by jedynie na podstawie powierzchownej znajomości jego pism. Ich skontekstualizowana lektura odsłania Żeleńskiego jako postać znacznie bardziej złożoną, niejednoznaczną, a chwilami nawet zagadkową. Otwarta zaś kompozycja całości, pozbawiona podsumowującej kody, wskazuje na możliwość dopisania w przyszłości nowych odsłon, być może nie tylko pod pretekstem kolejnych okrągłych rocznic.
Z recenzji prof. dra hab. Dariusza Skórczewskiego
Wybór pism jednego z najciekawszych lewicowych autorów angielskich z przełomu XIX i XX wieku. Zdumiewająco dojrzale, wyprzedzając swoje czasy, Salt podjął w nich zagadnienia szeroko pojętej sprawiedliwości społecznej i międzygatunkowej oraz stosunku człowieka do przyrody, a także roli moralności i polityki w życiu. Zebrane w antologii teksty wyrażają ideologię humanitaryzmu, którą można sprowadzić do stwierdzenia, że po ludzku powinniśmy traktować każdego tak człowieka, jak i nieczłowieka.******The Heart of Socialism. A Selection of HumanitarianA selection of works of one of the most interesting leftist English authors from the turn of the 19th and 20th century. Ahead of his time, Salt addressed the issues of broadly understood social and interspecies justice, the relationship of man to nature, as well as the role of morality and politics in life. The texts collected in this anthology promote the idea of humanitarianism, which can be reduced to the statement that we should treat every sentient being human or not-human in a human way.
Twórczość naukowa prof. Mieczysława Dąbrowskiego jest niezwykle inspirująca i powszechnie znana. Jego najnowsza książka, pierwsza w Polsce monografia poświęcona problemowi kulturowego nomadyzmu, to praca interdyscyplinarna i choć dotyczy bardzo złożonych problemów, napisana jest z lekkością i swadą. Jest to praca znakomita, niezmiernie ważna, potrzebna i może okazać się wpływowa na gruncie humanistyki polskiej. Przynosi bowiem niezwykle ważne rozpoznania dla poszukiwań tożsamości nowoczesnej i ponowoczesnej oraz sposobów rozumienia formacji kultury zachodniej i miejsca (a może nie-miejsca?) człowieka we współczesnym świecie. Praca ta może stać się inspiracją dla wielu ważnych dyskusji, w tym także polemik.
Odsłony dehumanizacji wypełniają lukę w polskim piśmiennictwie naukowym, systematyzując i porządkując rozproszone, zróżnicowane źródła danych na temat dehumanizacji oraz dokonując syntezy głównych nurtów, teorii, koncepcji i przyczynków do studiów nad tym zjawiskiem. Co więcej, łączą dostępną wiedzę z solidną, pogłębioną, często wyczerpującą analizą i interpretacją różnorodnych form dehumanizacji. Prezentują je zarówno w formie wykładu akademickiego, jak i popularyzacji niektórych aspektów dehumanizacji w szerszym ujęciu i z zastosowaniem publicystycznych środków wyrazu [ ]. Monografia stanowi cenny i unikatowy wkład w rozumienie współczesnego człowieka, społeczeństwa i cywilizacji. Cechuje się wysokimi walorami analityczno-poznawczymi. W interdyscyplinarny sposób łączy elementy nauk społecznych i humanistycznych. To atrakcyjna, pouczająca lektura nie tylko dla specjalistów i naukowców, ale też dla wszystkich zainteresowanych tematem. Jest to po prostu "mądra książka", po którą warto sięgnąć, by lepiej zrozumieć zawiłości współczesnego świata społecznego.prof. dr hab. Artur Gruszczak, Uniwersytet Jagielloński w KrakowieOdsłony dehumanizacji imponują objętością kwerendy, wielością wątków, bogactwem egzemplifikacji. Autor pokazał swoje doskonałe kompetencje badawcze, zebrał olbrzymią ilość materiałów, dokonał ich oceny, wyciągnął oryginalne wnioski. To ogromy wkład we współczesne badania nad dehumanizacją. Co więcej, praca jest ciekawa. Wywołuje u czytelnika syndrom "jeszcze jednego rozdziału" dzięki licznym przykładom i przystępnemu językowi. Tom przybliża złożoną kwestię dehumanizacji z różnych perspektyw badawczych. Pokazuje, jak skutecznie stosować współczesną naukę do zrozumienia otaczających nas zjawisk, pobudza refleksję, zachęca do analiz i interpretacji.dr hab. Jacek Ziółkowski, Uniwersytet Warszawski
Nigdy się nie poddawaj! Receptura sukcesu. Donald Trump Nigdy, przenigdy się nie poddawaj, a nawet Biały Dom stanie przed Tobą otworem! Życie Donalda Trumpa to materiał na prawdziwy dreszczowiec. Raz na szczycie, raz na dnie, zawsze na krawędzi - oto jak działa nowy prezydent Stanów Zjednoczonych. To, co wyróżnia go spośród innych wielkich biznesmenów, rekinów finansowych i liderów, to niesamowita energia, wiara w sukces i fanatyczny wręcz upór. Dzięki tym cechom podniósł się po każdym spektakularnym upadku. Trzymasz w ręku książkę napisaną przez człowieka, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Wygrzebał się z długów sięgających dziewięciu miliardów dolarów i dziś znów jest miliarderem. Postanowił zawalczyć o Biały Dom i... sam wiesz, jak się to skończyło. Czy znasz kogoś, kto może zdradzić Ci więcej tajemnic sukcesu? W tej książce Donald Trump uczciwie i bezkompromisowo opisuje własne porażki i sposoby wydostawania się z matni, a także pokazuje, jak radzić sobie na co dzień w trudnym świecie biznesu. Jego zasady są proste, jasne i czytelne: jeśli chcesz zdobyć szczyt, musisz walczyć o swoje. Bez liczenia na łut szczęścia i taryfę ulgową. Bez samozadowolenia i lekceważenia przeciwników. Bez zamykania oczu na problemy, ale także bez wiecznego zamartwiania się. Jeśli będziesz pracować z pasją i wytrwale, krok po kroku i dzień po dniu, osiągniesz upragniony cel. Jeśli chcesz odnieść sukces w dowolnej dziedzinie, zapoznaj się z przemyśleniami tego niezwykłego fightera, przeczytaj 10 najważniejszych wskazówek i zastosuj się do nich. A potem... zdobywaj własne szczyty i każdego dnia sięgaj po więcej! Osiągaj WSZYSTKO, co tylko chcesz, i zobacz w sobie zwycięzcę!
Świat dzieli się na nowo - czy czeka nas nieuchronna deglobalizacja? Pod koniec II wojny światowej Stany Zjednoczone wykonały odważny strategiczny gambit, który zmienił oblicze świata. Imperia zostały zastąpione globalnym systemem gospodarczym, którego strzegła amerykańska marynarka wojenna. Po raz pierwszy w historii wszystkie oceany stały się bezpieczne, a rynki i zasoby – dostępne dla wszystkich. Dawni wrogowi stali się partnerami. Mylimy się jednak, sądząc, że ten stan jest normalny. Żyjemy w sztucznie wykreowanym świecie, którego czas jest już policzony. W swojej książce Mocarstwo z przypadku Peter Zeihan analizuje, w jaki sposób uwarunkowania geograficzne sprawią, że amerykańskie zaangażowanie w wolny handel będzie maleć; jak starzenie się populacji wpłynie na rynki; i dlaczego wbrew wszelkim przeciwnościom to właśnie ciągle nienasycona gospodarka amerykańska — jako jedyna spośród rozwiniętych krajów — szybko zbliża się do osiągnięcia niezależności energetycznej. Wszystkie te czynniki wywrócą globalny system i zaprowadzą nowy (nie)ład, w którym geografia będzie miała większe znaczenie niż kiedykolwiek.
Kolejny po Społeczeństwie zmęczenia i Kryzysie narracji zbiór tekstów Byung-Chul Hana, jednego z najchętniej czytanych i dyskutowanych komentatorów współczesności. W Duchu nadziei i innych esejach autor skupia się na problemach hiperaktywności, samotności i strachu, z którymi zmaga się społeczeństwo XXI wieku, oraz wskazuje możliwe drogi ratunku.W ostatnim czasie coraz mocniej konfrontowani jesteśmy z nowymi scenariuszami apokalipsy: pandemią, kolejną wojną światową, katastrofą klimatyczną. Koniec świata lub koniec ludzkiej cywilizacji przywoływany jest z coraz większą natarczywością. Przekazy te wywołują strach i resentyment, w wyniku którego zanikają solidarność i empatia, a tworzy się przestrzeń dla ruchów antydemokratycznych. Zebrane w tym zbiorze eseje pokazują, że aby skutecznie przeciwstawić się logice strachu, produktywności i kontroli, które rządzą współczesnym światem, musimy zwrócić się ku nadziei, kontemplacji i rytuałom tworzącym wspólnotowy sens. Tytułowemu esejowi towarzyszą w tym tomie teksty O znikaniu rytuałów. Topologia współczes ności i Vita contemplativa albo o bezczynności .
Seria książek Studia z pedagogiki szkoły pod patronatem Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk obejmuje tematy związane z teorią i praktyką nauczania, organizacją pracy szkoły, rozwojem uczniów, metodami dydaktycznymi, psychologią szkolną oraz innymi aspektami funkcjonowania placówek edukacyjnych. Przyjęta w tytule tomu kategoria autonomii szkoły zwraca uwagę na warunki realizacji przez szkoły wszelkich koncepcji pedagogicznych, kształtowania przyjętej misji, przebiegu procesów, które mają sprzyjać efektywności edukacji zorientowanej na holistyczny rozwój uczniów i relacji głównych podmiotów szkolnego życia. Stąd rozpoznanie kategorii autonomii szkoły oraz kontekstów, w które jest uwikłana stanowi punkt wyjścia pod zjawiska i procesy ukrywające się za murami szkół. Celem Autorów jest wykazanie znaczenia autonomii szkoły w szkolnej codzienności oraz roli podmiotów edukacyjnych w jej kształtowaniu i rozwoju. Na podstawie istniejących koncepcji teoretycznych i rezultatów badań została podjęta również dyskusja nad praktycznymi możliwościami realizacji koncepcji autonomicznej szkoły, jako niezbędnego warunku wzmocnienia rozwoju szkół.
Jak i czego słuchał Jan Lechoń? Co mogą usłyszeć osoby zaczytane w twórczości Lechonia? […] Te i podobne pytania otwierają podstawowe przestrzenie problemowe zawarte w recenzowanym tekście […]. Przede wszystkim jednak autorka stawia sobie cel opisania zasłuchanego Lechonia. Nie chodzi zatem tylko o określone dźwięki czy sposoby słuchania, ale także o wskazanie tych trajektorii twórczości literackiej, które budują nowe hierarchie wartości wyznaczone przez dźwięki i sprzężone z nimi sposoby słuchania. […] Po lekturze całości tekstu […] nie mam wątpliwości, że jest to praca oryginalna, zrealizowana z dbałością o szczegóły oraz nieprzeciętnym zaangażowaniem badawczym.
dr hab. Tomasz Misiak, prof. UAP
To publikacja ważna i bardzo potrzebna, bowiem twórczość Lechonia […] nie doczekała się dotąd tak wnikliwego i kompetentnego opracowania pod kątem oceny jej walorów słuchowych i muzycznych. […] Uważam, że to książka nieodzowna na rynku wydawniczym i w obszarze literaturoznawczego namysłu, przynosi bowiem oryginalne spojrzenie nie tylko na tło twórczości autora Arii z kurantem, ale i na wzruszające obrazy przeszłości, także tej prywatnej, rodzinnej i domowej, co stanowić będzie nadzwyczaj pomocne źródło danych w przyszłych pracach filologicznych, muzykologicznych i literaturoznawczych oraz inspiracji dla twórców wielu dziedzin.
dr hab. Jan Wolski, prof. UR
Ewelina Radion – doktor, historyczka literacka, absolwentka polonistyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie i podyplomowych studiów komparatystycznych w Uniwersytecie Jagiellońskim; pracę doktorską o poezji Wiesława Kulikowskiego obroniła w Uniwersytecie Rzeszowskim; interesuje się związkami poezji z muzyką, widzianymi z perspektywy literaturoznawczej i muzykologicznej, oraz kategorią melancholii w ujęciu estetycznym i psychologicznym; autorka stu szkiców, rozpraw, omówień, recenzji o literaturze i muzyce.
Seria Centrum Badań Dyskursów Postzależnościowych
W zależności od obszaru humanistyki autoetnografia zakorzenia się i rozrasta ze zróżnicowaną swobodą. Jest naturalną częścią projektów artystycznych, obowiązkową praktyką w etnografii i psychologii, częstym tematem reportażowo-wspomnieniowo-obrachunkowej eseistyki i prozy współczesnej. Wydaje się, że w literaturoznawstwie rozgościła się przede wszystkim tam, gdzie dotykamy problemów hegemonii, hierarchii, wykluczeń i emancypacji. Zawarte w tomie teksty są w różnym stopniu wysycone zabiegami autoetnograficznymi. Znajdziemy tu autorefleksyjny zapis „z terenu” badań etnograficznych i opowieści o byciu częścią polonistyki usytuowanej w konkretnym regionie. Część autorów i autorek skierowała autorefleksję w stronę własnej pracy naukowo-badawczej i jej splotu z kontekstem politycznym. W tomie znalazły się teksty tematyzujące autoetnograficzne usytuowanie na mapie dyscyplin naukowych i związanych z tym hierarchii badawczych. Niektórzy spośród autorów i autorek zdecydowali się przedstawić cudze projekty autoetnograficzne, niekiedy jednak pozostawiając prześwit na opowieść o własnym usytuowaniu.
[ze Wstępu]
Emilia Kledzik – dr hab., adiunkt w Pracowni Komparatystyki Literackiej i Kulturowej na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Redaktorka naczelna czasopisma komparatystycznego „Porównania”. Kierowniczka studiów podyplomowych „Romowie. Wiedza i praktyki instytucjonalne” na UAM. Autorka prac dotyczących studiów cyganologicznych, romologii, komunikacji międzykulturowej i polskiej literatury współczesnej. W 2023 roku opublikowała monografię Perspektywa poety. Cyganologia Jerzego Ficowskiego.
Małgorzata Zduniak – dr hab., prof. UAM, literaturoznawczyni i glottodydaktyczka, absolwentka Akademii Dziedzictwa w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie (2023). Zajmuje się polską literaturą migracyjną w Niemczech i wielokulturowym dziedzictwem Polski. Realizuje grant NAWA POLONISTA (2024-2025) na Katolickim Uniwersytecie Lowańskim nt. dziedzictwa przyrodniczo-kulturowego Olendrów. Autorka monografii Współczesny polski pisarz w Niemczech. Tożsamość, doświadczenie, narracje (Poznań 2010) i Filologia w kontakcie. Polonistyka, germanistyka, postkolonializm (Poznań 2018).
Odkryj niewidzialną siłę, która kształtuje Twoje życie - nawet jeśli nie potrafisz jej nazwać.Niewidzialna doktryna to błyskotliwa, bezkompromisowa analiza neoliberalizmu - dominującej ideologii naszych czasów, która przenika każdy aspekt współczesnego świata. George Monbiot i Peter Hutchinson odsłaniają kulisy tej doktryny, pokazując, jak z radykalnej idei lat 30. XX wieku przekształciła się ona w niekwestionowaną normę, wpływając na politykę, gospodarkę, media i codzienne wybory milionów ludzi.Autorzy prowadzą czytelnika przez historię neoliberalizmu - od pierwszych koncepcji Hayeka i von Misesa, przez działalność think tanków i korporacji, aż po współczesne kryzysy: katastrofy klimatyczne, rosnące ubóstwo, rozpad usług publicznych czy wzrost nierówności społecznych. Monbiot i Hutchinson pokazują, że te zjawiska nie są przypadkowe ani od siebie oderwane - wszystkie mają wspólne źródło w "niewidzialnej doktrynie", która podporządkowuje demokrację logice pieniądza i rynkowej konkurencji.Książka nie tylko demaskuje neoliberalizm i jego skutki, ale także daje nadzieję - proponując nową wizję polityki opartej na współpracy, empatii i prawdziwej demokracji uczestniczącej. To manifest na rzecz "prywatnej wystarczalności i publicznego luksusu", który może zakończyć erę neoliberalizmu i otworzyć drogę do bardziej sprawiedliwego świata.Jeśli chcesz zrozumieć, dlaczego świat wygląda tak, jak wygląda - i jak można go zmienić - Niewidzialna doktryna to lektura obowiązkowa.
Nowe wydanie dzieła Adama Fischera, oparte na oryginale z 1921 roku, to jedno z ważniejszych opracowań poświęconych zwyczajom pogrzebowym ludu polskiego. Autor nie tworzy uogólnień ani analiz kulturowych warstw, skupia się natomiast na zwięzłym przedstawieniu obrzędów i wierzeń związanych ze śmiercią. Fischer opiera się na szerokim materiale – drukowanym, rękopiśmiennym, a także porównawczym, sięgając po zwyczaje słowiańskie i ościenne, gdy wymaga tego kontekst. Powstało dzięki temu rzeczowe, bogate kompendium wiedzy o ludowej obrzędowości funeralnej, bezcenne zarówno dla badaczy, jak i czytelników zainteresowanych dawną kulturą.
Wraz z ks. Andrzejem Zwolińskim, który po mistrzowsku przeprowadza czytelnika poprzez stulecia i cywilizacje, poznajemy pochodzenie i sens tatuażu. Autor nie waha się podejmować tego trudnego tematu, również w odniesieniu do nauki Kościoła. Zadaje ważne pytania, drąży, stawia ciekawe tezy. Co spowodowało, że w naszej chrześcijańskiej cywilizacji, jednoznacznie negatywnie odbierane tatuowanie ciała, będące wizytówką gangów, subkultur i przestępców, stało się niemal powodem do dumy i sposobem na wyróżnienie się? Czy zbytnie przewartościowanie ciała jest dla chrześcijanina właściwą drogą? Czy zabieg, który tak naprawdę niszczy naturalne piękno ludzkiego ciała, nie jest odrzuceniem daru otrzymanego od Boga? A może poprzez coraz większą ingerencję w nasze ciała, nie tylko poprzez tatuaże, ale cały arsenał innych zabiegów medycznych, wykonywanych nie z faktycznej potrzeby, a jedynie dla własnej próżności, podświadomie chcemy być bogiem dla samego siebie?
MonografiaDemon w Łodzi. O dalszych losach bohatera poematu Michała Lermontowa "Demon" jest poświęcona poematowi-parodii Demon, autorstwa N. Kuzmicza, który został opublikowany w 1896 roku w kilku kolejnych numerach rosyjskojęzycznej gazety łódzkiej "Łodzinskij Listok". Prototypem literackim tego utworu był poematDemon(1839) czołowego rosyjskiego poety epoki romantyzmu - Michała Lermontowa. Książka prezentuje literacki obraz industrialnej Łodzi końca XIX wieku, będącej miejscem działań tytułowego bohatera - Demona - oraz jego ukochanej Intraty, jednej z najbogatszych kobiet w Łodzi. W publikacji został również omówiony Lermontowski pierwowzór i jego literackie przeróbki oraz gatunek utworu, będącego przykładem ironicznego dialogu z klasyką i jej wykorzystaniem w ówczesnej łódzkiej rzeczywistości. Utwór Kuzmicza jest jedną z odmian remake'u, a mianowicie sequelem, przedstawiającym dalsze losy poznanych już bohaterów lub kontynuującym wątek ukazany w poprzednim dziele.Anna Warda od kilkunastu lat regularnie i z dużym znawstwem przypomina rosyjską pamięć Łodzi oraz rosyjskojęzyczne zabytki piśmiennicze miasta z okresu XIX w., tj. z czasów zaborów. Przez lata albo zupełnie zapomniane, albo zinstrumentalizowane, a na pewno w dużej mierze niedostępne dla badaczy spoza Sankt Petersburga i Moskwy, dzięki systematycznej pracy uczonej są na nowo nie tylko przypominane, ale i analizowane.Demon w ŁodziAnny Wardy to interesująca książka oddająca wciąż mało znany świat Rosjan nie tylko w Królestwie Polskim, ale przede wszystkim w Łodzi drugiej połowy XIX w. Mieli oni bowiem nie tylko swoją pracę oraz misję niesienia cywilizacji rosyjskiej jako przedstawiciele imperium carów w zachodnich, polskich guberniach - ale własny świat. W tym ostatnim ważną rolę pełniły lektury, choćby drukowane w odcinkach w prasie rosyjskojęzycznej. Jak udowodniła Autorka nie tylko je czytano, ale i nadpisywano na nowo, rozszerzając wątki poboczne []. Ten swoisty dialog między autorami remake'ów i czytelnikami pokazywał wspólnotę mentalną i wpisywał Łódź w część świata wielkiej literatury rosyjskiej.Fragment recenzji prof. dr. hab. Tomasza Pudłockiego
Czym jest mądrość?
Jak mądrze żyć?
Jak mądrze uprawiać psychologię?
Kategoria mądrości wymyka się naukowym rygorom. Nie jest też łatwa w opisie z punktu widzenia życiowej praktyki. Czy warto być mądrym? Według jakich prawideł postępować, by wieść mądre życie? Jak te reguły wdrożyć w niepewnych czasach?
O mądrości to wyjątkowa książka. Z okazji jubileuszu profesora Piotra K. Olesia znakomici psychologowie, filozofowie i publicyści przygotowali eseje, w których na postawione powyżej pytania odpowiedzieli z punktu widzenia uprawianych przez siebie dyscyplin.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
