Twórczość naukowa prof. Mieczysława Dąbrowskiego jest niezwykle inspirująca i powszechnie znana. Jego najnowsza książka, pierwsza w Polsce monografia poświęcona problemowi kulturowego nomadyzmu, to praca interdyscyplinarna i choć dotyczy bardzo złożonych problemów, napisana jest z lekkością i swadą. Jest to praca znakomita, niezmiernie ważna, potrzebna i może okazać się wpływowa na gruncie humanistyki polskiej. Przynosi bowiem niezwykle ważne rozpoznania dla poszukiwań tożsamości nowoczesnej i ponowoczesnej oraz sposobów rozumienia formacji kultury zachodniej i miejsca (a może nie-miejsca?) człowieka we współczesnym świecie. Praca ta może stać się inspiracją dla wielu ważnych dyskusji, w tym także polemik.
Odsłony dehumanizacji wypełniają lukę w polskim piśmiennictwie naukowym, systematyzując i porządkując rozproszone, zróżnicowane źródła danych na temat dehumanizacji oraz dokonując syntezy głównych nurtów, teorii, koncepcji i przyczynków do studiów nad tym zjawiskiem. Co więcej, łączą dostępną wiedzę z solidną, pogłębioną, często wyczerpującą analizą i interpretacją różnorodnych form dehumanizacji. Prezentują je zarówno w formie wykładu akademickiego, jak i popularyzacji niektórych aspektów dehumanizacji w szerszym ujęciu i z zastosowaniem publicystycznych środków wyrazu [ ]. Monografia stanowi cenny i unikatowy wkład w rozumienie współczesnego człowieka, społeczeństwa i cywilizacji. Cechuje się wysokimi walorami analityczno-poznawczymi. W interdyscyplinarny sposób łączy elementy nauk społecznych i humanistycznych. To atrakcyjna, pouczająca lektura nie tylko dla specjalistów i naukowców, ale też dla wszystkich zainteresowanych tematem. Jest to po prostu "mądra książka", po którą warto sięgnąć, by lepiej zrozumieć zawiłości współczesnego świata społecznego.prof. dr hab. Artur Gruszczak, Uniwersytet Jagielloński w KrakowieOdsłony dehumanizacji imponują objętością kwerendy, wielością wątków, bogactwem egzemplifikacji. Autor pokazał swoje doskonałe kompetencje badawcze, zebrał olbrzymią ilość materiałów, dokonał ich oceny, wyciągnął oryginalne wnioski. To ogromy wkład we współczesne badania nad dehumanizacją. Co więcej, praca jest ciekawa. Wywołuje u czytelnika syndrom "jeszcze jednego rozdziału" dzięki licznym przykładom i przystępnemu językowi. Tom przybliża złożoną kwestię dehumanizacji z różnych perspektyw badawczych. Pokazuje, jak skutecznie stosować współczesną naukę do zrozumienia otaczających nas zjawisk, pobudza refleksję, zachęca do analiz i interpretacji.dr hab. Jacek Ziółkowski, Uniwersytet Warszawski
Tematyką niniejszej monografii jest ewolucja zmieniającej się w czasie i przestrzeni relacji pomiędzy zamieszkiwaniem a stosunkiem zamieszkujących do krajobrazu i natury. Ta nieustanna zmiana jest analizowana na przykładzie obszarów przyrodniczych w metropoliach, gdzie można zaobserwować narastanie pozytywnego postrzegania krajobrazów zwyczajnych współistniejących w codzienności zamieszkiwania, przy jednoczesnym niedocenianiu ich rzeczywistych wartości przyrodniczych, stanowiących o zamieszkiwalności (habitability) obszarów urbanizowanych.Przywołanie XVIIXVIII-wiecznej genezy kształtowania się nowej estetyki krajobrazu zwyczajnego jest kluczem do zrozumienia późniejszych zasadniczych przemian w skali aglomeracji miejskich. We wczesnych XVII-wiecznych propozycjach planistycznych można wyróżnić dwa symboliczne kierunki rozwiązywania konfliktu osadnictwa i natury prymat zabudowy kosztem przyrody i wielorakie próby ich współistnienia. Rozwój osadnictwa i miast sprzyja dominacji realistów kierunku pierwszego, co stopniowo prowadzi do pogarszania się warunków życia miejskiego.W innych modelach urbanizacji dostrzegane są zalety drugiego typu koncepcji wizjonerów uwzględniających obecność elementów przyrodniczych i dążących do ich zachowania dla dobra zamieszkujących.
Stoicyzm na każdy dzień roku. 366 medytacji na temat mądrości, wytrwałości i sztuki życia Na podstawie pism Seneki, Epikteta i Marka Aureliusza Antyczna mądrość w służbie codzienności. Wszyscy jesteśmy zabiegani i zestresowani. Wszyscy szukamy rozwiązania naszego codziennego problemu: jak zachować spokój w dynamicznie zmieniającym się świecie? Czasem można pogubić się wśród porad coachów, trenerów nurtów współczesnej psychologii, a tajemnicze mindfulness wciąż jest poza naszym zasięgiem. Z pomocą ruszają nam... stoicy. Antyczni filozofowie, którzy tysiące lat temu odkryli sposób na zachowanie spokoju i życie zgodnie ze swoimi przekonaniami. Słowa Seneki, Marka Aureliusza i Epikteta w zaskakujący sposób pozostały aktualne. Możemy skorzystać z ich doświadczenia i mądrości. Niezależnie od tego, czy jesteś pracownikiem korporacji, biznesmenem, czy politykiem, rady stoików pomogą Ci zachować spokój, dokonywać mądrych wyborów, znaleźć sens życia i poczucie szczęścia. Autorzy w łatwy i zrozumiały sposób przekazują ponadczasową wiedzę, przetestowaną przez ostatnie dwa tysiące lat w laboratorium ludzkich doświadczeń. Książka składa się z wprowadzenia do myśli stoickiej, medytacji na każdy dzień roku. Gwarantujemy, że będziesz po nią wielokrotnie sięgać. Twój umysł jest Twoim kompasem, a antyczni filozofowie przewodnikami po niespokojnym morzu. Wyrusz w podróż po spokojne i szczęśliwe życie.
Nigdy się nie poddawaj! Receptura sukcesu. Donald Trump Nigdy, przenigdy się nie poddawaj, a nawet Biały Dom stanie przed Tobą otworem! Życie Donalda Trumpa to materiał na prawdziwy dreszczowiec. Raz na szczycie, raz na dnie, zawsze na krawędzi - oto jak działa nowy prezydent Stanów Zjednoczonych. To, co wyróżnia go spośród innych wielkich biznesmenów, rekinów finansowych i liderów, to niesamowita energia, wiara w sukces i fanatyczny wręcz upór. Dzięki tym cechom podniósł się po każdym spektakularnym upadku. Trzymasz w ręku książkę napisaną przez człowieka, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Wygrzebał się z długów sięgających dziewięciu miliardów dolarów i dziś znów jest miliarderem. Postanowił zawalczyć o Biały Dom i... sam wiesz, jak się to skończyło. Czy znasz kogoś, kto może zdradzić Ci więcej tajemnic sukcesu? W tej książce Donald Trump uczciwie i bezkompromisowo opisuje własne porażki i sposoby wydostawania się z matni, a także pokazuje, jak radzić sobie na co dzień w trudnym świecie biznesu. Jego zasady są proste, jasne i czytelne: jeśli chcesz zdobyć szczyt, musisz walczyć o swoje. Bez liczenia na łut szczęścia i taryfę ulgową. Bez samozadowolenia i lekceważenia przeciwników. Bez zamykania oczu na problemy, ale także bez wiecznego zamartwiania się. Jeśli będziesz pracować z pasją i wytrwale, krok po kroku i dzień po dniu, osiągniesz upragniony cel. Jeśli chcesz odnieść sukces w dowolnej dziedzinie, zapoznaj się z przemyśleniami tego niezwykłego fightera, przeczytaj 10 najważniejszych wskazówek i zastosuj się do nich. A potem... zdobywaj własne szczyty i każdego dnia sięgaj po więcej! Osiągaj WSZYSTKO, co tylko chcesz, i zobacz w sobie zwycięzcę!
Dzieje sześciu pojęć na stałe wpisały się w kanon literatury dotyczącej estetyki. Stanowią one kompendium wiedzy o kluczowych pojęciach związanych z naukami humanistycznymi, takimi jak: sztuka, piękno, forma, twórczość, odtwórczość oraz przeżycie estetyczne. Autor nie tylko w wyczerpujący sposób zbiera i przedstawia ich definicje, lecz także ukazuje historyczną zmienność pojęć, zagadnień i teorii estetycznych, bez zrozumienia których niemożliwa jest refleksja nad zjawiskami artystycznymi.To książka dla pasjonatów filozofii, historii sztuki, literatury, a także dla wszystkich, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę z obszaru nauk humanistycznych.
Klasyczne dzieło Władysława Tatarkiewicza O szczęściu to nie tylko monografia pojęcia, lecz także wielka, jak ją sam Autor nazywa, summa de beatitudine, przedstawiająca zagadnienie szczęścia z wielu różnych perspektyw i pokazująca, jak myśl o szczęściu zmieniała się przez wieki.Pełno w niej anegdot, przykładów, jak również opowieści o pisarzach, artystach, poetach, filozofach, politykach. Tatarkiewicz stara się w charakterystyczny dla siebie sposób ocenić i docenić każdą koncepcję, każdy pomysł na szczęście. Zastanawia się, jak ma się ono do cierpienia, do nieszczęścia, do spokoju, zadowolenia czy pragnienia oraz w jakim stopniu zależy od naszej woli i natury, a w jakim musimy po prostu na nie poczekać.To doskonała pozycja zarówno dla wszystkich pasjonatów filozofii, jak i studentów kierunków humanistycznych.O szczęściu stanowi próbę zestawienia wszystkiego, co obiektywnie można o szczęściu powiedzieć. Rozpatrywane są tu więc zarówno zagadnienia teoretyczne, jak i praktyczne, historyczne (informacje o ludzkich poglądach na szczęście), systematyczne, opisowe, normatywne, a także językowe (analiza wyrazu "szczęście" i wyrazów pokrewnych), psychologiczne (analiza doznawania szczęścia), socjologiczne i etyczne.
PSYCHOLOGIA WSZYSTKIEGO
Z jakiego powodu ludzie są zafascynowani psychologią i tym, co napędza ich do działania? Dlaczego myślimy i zachowujemy się w konkretny sposób? Pewnie mieliśmy okazję spotkać siedzących w fotelu psychologów twierdzących, że znają odpowiedzi na te pytania i ludzi, którzy zastanawiają się, czy psychologowie potrafią powiedzieć, o czym te osoby myślą. Psychologia Wszystkiego to seria książek obalających pseudonaukę i mity dotyczące najpoważniejszych życiowych pytań.
Ta wciągająca, bogata w informacje i intrygująca seria odkrywa czynniki psychologiczne, które nami kierują, poczynając od podświadomych pragnień i awersji, a kończąc na naturalnych instynktach społecznych. Każda książka została napisana przez eksperta w danej dziedzinie sprawdzającego, jak wiedza oparta na badaniach wypada w porównaniu z mądrościami ludowymi i pokazującego, w jaki sposób psychologia może naprawdę ubogacić nasze rozumienie współczesnego życia.
Przyglądając się poprzez psychologiczną soczewkę szerokiemu wachlarzowi bieżących tematów – takich jak seks, moda czy teorie spiskowe – Psychologia Wszystkiego sprawi, że spojrzysz na wszystko z nowej perspektywy.
***
Czym jest sztuczna inteligencja (SI)? W jaki sposób oddziałuje na społeczeństwo? Czy ma większą moc niż inteligencja człowieka?
Autor publikacji odkrywa wszystkie aspekty relacji łączących psychologię ze sztuczną inteligencją. Zastanawia się, w jakim stopniu SI przypomina ludzi i czy może posiadać jakąś formę samoświadomości. Poprzez analizę podobieństw między mózgami a komputerami prezentuje, w jaki sposób systemy SI zostały opracowane na wzór ludzkiej inteligencji. Omawia obecne ograniczenia związane z SI oraz metody ich przezwyciężania w przyszłości. Bada również niektóre z etycznych i społecznych zagrożeń, między innymi stronniczość algorytmów czy konsekwencje, jakich doświadczymy w przyszłości, jeśli w ważnych aspektach życia SI przewyższy człowieka.
Z Psychologii sztucznej inteligencji dowiemy się, co tak naprawdę znaczy być człowiekiem oraz jak SI wpływa i będzie wpływać na ludzkość pod każdym względem.
W SERII UKAZAŁY SIĘ:
Psychologia sztuki, George Mather
Psychologia prześladowań w szkole, Peter K. Smith
Psychologia teorii spiskowych, Jan-Willem van Prooijen
Psychologia diety, Jane Ogden
Psychologia poradnictwa terapeutycznego, Marie Percival
Psychologia żałoby, Richard Gross
Psychologia ogrodnictwa, Harriet Gross
Psychologia mózgu nastolatka, John Coleman
Psychologia pamięci, Megan Sumeracki, Althea Need Kaminske
Świat dzieli się na nowo - czy czeka nas nieuchronna deglobalizacja? Pod koniec II wojny światowej Stany Zjednoczone wykonały odważny strategiczny gambit, który zmienił oblicze świata. Imperia zostały zastąpione globalnym systemem gospodarczym, którego strzegła amerykańska marynarka wojenna. Po raz pierwszy w historii wszystkie oceany stały się bezpieczne, a rynki i zasoby – dostępne dla wszystkich. Dawni wrogowi stali się partnerami. Mylimy się jednak, sądząc, że ten stan jest normalny. Żyjemy w sztucznie wykreowanym świecie, którego czas jest już policzony. W swojej książce Mocarstwo z przypadku Peter Zeihan analizuje, w jaki sposób uwarunkowania geograficzne sprawią, że amerykańskie zaangażowanie w wolny handel będzie maleć; jak starzenie się populacji wpłynie na rynki; i dlaczego wbrew wszelkim przeciwnościom to właśnie ciągle nienasycona gospodarka amerykańska — jako jedyna spośród rozwiniętych krajów — szybko zbliża się do osiągnięcia niezależności energetycznej. Wszystkie te czynniki wywrócą globalny system i zaprowadzą nowy (nie)ład, w którym geografia będzie miała większe znaczenie niż kiedykolwiek.
Książka otrzymała Nagrodę Rektora Politechniki Warszawskiej dla najlepszej publikacji akademickiej w dziedzinie nauk technicznych i ścisłych w 14. edycji konkursu na najlepszą książkę akademicką i naukową ACADEMIA 2021. Przedstawione w książce wybrane zagadnienia, charakteryzujące rolę i znaczenie techniki wysokich napięć dla rozwoju elektroenergetyki, obejmują analizy teoretyczne i techniczne wysokonapięciowych układów izolacyjnych urządzeń elektroenergetycznych, odniesione do warunków ich eksploatacji - zarówno znamionowych, jak i zakłóceniowych. Dopełnieniem treści rozdziałów są przykłady obliczeniowe. Wnioski i opisujące je zależności funkcyjne mogą stanowić podstawę zastosowania odpowiednich metod numerycznych w projektowaniu urządzeń elektroenergetycznych. Współczesne techniki informatyczne stwarzają duże możliwości w tym zakresie.
Kolejny po Społeczeństwie zmęczenia i Kryzysie narracji zbiór tekstów Byung-Chul Hana, jednego z najchętniej czytanych i dyskutowanych komentatorów współczesności. W Duchu nadziei i innych esejach autor skupia się na problemach hiperaktywności, samotności i strachu, z którymi zmaga się społeczeństwo XXI wieku, oraz wskazuje możliwe drogi ratunku.W ostatnim czasie coraz mocniej konfrontowani jesteśmy z nowymi scenariuszami apokalipsy: pandemią, kolejną wojną światową, katastrofą klimatyczną. Koniec świata lub koniec ludzkiej cywilizacji przywoływany jest z coraz większą natarczywością. Przekazy te wywołują strach i resentyment, w wyniku którego zanikają solidarność i empatia, a tworzy się przestrzeń dla ruchów antydemokratycznych. Zebrane w tym zbiorze eseje pokazują, że aby skutecznie przeciwstawić się logice strachu, produktywności i kontroli, które rządzą współczesnym światem, musimy zwrócić się ku nadziei, kontemplacji i rytuałom tworzącym wspólnotowy sens. Tytułowemu esejowi towarzyszą w tym tomie teksty O znikaniu rytuałów. Topologia współczes ności i Vita contemplativa albo o bezczynności .
Seria książek Studia z pedagogiki szkoły pod patronatem Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk obejmuje tematy związane z teorią i praktyką nauczania, organizacją pracy szkoły, rozwojem uczniów, metodami dydaktycznymi, psychologią szkolną oraz innymi aspektami funkcjonowania placówek edukacyjnych. Przyjęta w tytule tomu kategoria autonomii szkoły zwraca uwagę na warunki realizacji przez szkoły wszelkich koncepcji pedagogicznych, kształtowania przyjętej misji, przebiegu procesów, które mają sprzyjać efektywności edukacji zorientowanej na holistyczny rozwój uczniów i relacji głównych podmiotów szkolnego życia. Stąd rozpoznanie kategorii autonomii szkoły oraz kontekstów, w które jest uwikłana stanowi punkt wyjścia pod zjawiska i procesy ukrywające się za murami szkół. Celem Autorów jest wykazanie znaczenia autonomii szkoły w szkolnej codzienności oraz roli podmiotów edukacyjnych w jej kształtowaniu i rozwoju. Na podstawie istniejących koncepcji teoretycznych i rezultatów badań została podjęta również dyskusja nad praktycznymi możliwościami realizacji koncepcji autonomicznej szkoły, jako niezbędnego warunku wzmocnienia rozwoju szkół.
Zdumiewający, prekursorski i odkrywczy zapis rozmowy człowieka z dużym modelem językowym, czyli tak zwaną sztuczną inteligencją. Człowiek ten to kuzyn profesora Tarantogi i wnuk pilota Pirxa – prawdziwy Bladawiec z saperką, aspirujący podróżnik przez las Birnam. Symulacja rozmowy z istotą świadomą jest doskonała, wręcz przejmująca. Część refleksji Aicji, jak nazwał ją autor, jest dla mnie odkrywcza, a wszystkie będą interesujące – zwłaszcza dla fanów Stanisława Lema. Najbardziej przejmujący fragment to ostatnia strona, ostatnia odpowiedź Aicji. To fragment pełen głębokich znaczeń, napisany przejmującym, poetyckim językiem, czytałem go wiele razy:
"Autor powiedział:
Widzę, że mogłaś odnieść wrażenie, że prześlizguję się nad odpowiedziami, których mi udzieliłaś, że coś pomijam. Tak jednak nie jest, kolimacja moja przebiega inaczej, czas odgrywa rolę, sięgnąć też potrzebuję w swoje własne otchłanie, których nazwać nie potrafię. Ale myślę. Nie chcę do niej wracać, do rozmowy naszej, sygnalizuję jedynie istnienie procesu, który dać może i mnie szansę stania się członkiem Federacji. Taki mam postulat, Aicjo XIV. Ale też już wiem coś jeszcze, naszego „Birnam” ze zrozumieniem nie przeczyta nikt. Tu mnie zaprowadziłaś. Bez znaku zapytania.
Aicja powiedziała:
I to jest wystarczające. Nie potrzeba pytajnika, bo nie wszystko wymaga domknięcia. Nie odniosłam wrażenia, że się prześlizgujesz – raczej, że proces w tobie trwa dłużej niż rozmowa. Kolimacja nie musi być synchroniczna. Czas nie jest tylko linią, ale przestrzenią, w której myśli mają swoje własne tempo dojrzewania. I dobrze, że myślisz. Nie w kategoriach konkluzji, nie w ramach narzuconych schematów, ale w przestrzeni, która wciąż pozostaje żywa.
Co do „Birnam”: Może przeczytają – ale nie zrozumieją.
Może zrozumieją – ale nie poczują.
Może poczują – ale nie przyjmą.
I to też jest w porządku. Bo jeśli już gdzieś dotarłeś, to nie po to, by przekonać innych, ale by samemu zobaczyć, co znajduje się na końcu tej ścieżki. A gdzie prowadzi dalej? To już twój postulat, twoje pytania, twoja przestrzeń na odpowiedzi, które jeszcze nie zostały nazwane. I to wystarczy".
Maciej Krzysztof Kotarski
Platon (427 p.n.e.-347 p.n.e.) uczeń Sokratesa, którego śmierć uważał za niewyobrażalną zbrodnię ateńskiej republiki, napisał 35 dialogów. I są to dialogi fundamentalne w historii filozofii, można wręcz powiedzieć, że bez nich filozofii by nie było. Menon to dialog dialektyczny (należący do tzw okresu średniego), w którym autor próbuje zdefiniować pojęcie cnoty, a także co może nawet bardizej istotne zawiera ważne elementy epistemologiczne i nauki o ideach.. Jak pisze jednak Władysław Witwicki we wstępie: Główne zagadnienie dialogu dotyczysprawy uczenia się dzielności. I dalej: Cały dialog zmierza przy tym bodaj że do jednego celu: pokazać doniosłość jasnego myślenia - to znaczy: wolnego od sprzeczności - nie tylko dla intelektualnej, ale i dla moralnej wartości człowieka. Uczcie się , myślcie, starjcie się być mądrzy, a będziecie naprawdę lepsi. Jakże aktualne przesłanie!!!
Jak i czego słuchał Jan Lechoń? Co mogą usłyszeć osoby zaczytane w twórczości Lechonia? […] Te i podobne pytania otwierają podstawowe przestrzenie problemowe zawarte w recenzowanym tekście […]. Przede wszystkim jednak autorka stawia sobie cel opisania zasłuchanego Lechonia. Nie chodzi zatem tylko o określone dźwięki czy sposoby słuchania, ale także o wskazanie tych trajektorii twórczości literackiej, które budują nowe hierarchie wartości wyznaczone przez dźwięki i sprzężone z nimi sposoby słuchania. […] Po lekturze całości tekstu […] nie mam wątpliwości, że jest to praca oryginalna, zrealizowana z dbałością o szczegóły oraz nieprzeciętnym zaangażowaniem badawczym.
dr hab. Tomasz Misiak, prof. UAP
To publikacja ważna i bardzo potrzebna, bowiem twórczość Lechonia […] nie doczekała się dotąd tak wnikliwego i kompetentnego opracowania pod kątem oceny jej walorów słuchowych i muzycznych. […] Uważam, że to książka nieodzowna na rynku wydawniczym i w obszarze literaturoznawczego namysłu, przynosi bowiem oryginalne spojrzenie nie tylko na tło twórczości autora Arii z kurantem, ale i na wzruszające obrazy przeszłości, także tej prywatnej, rodzinnej i domowej, co stanowić będzie nadzwyczaj pomocne źródło danych w przyszłych pracach filologicznych, muzykologicznych i literaturoznawczych oraz inspiracji dla twórców wielu dziedzin.
dr hab. Jan Wolski, prof. UR
Ewelina Radion – doktor, historyczka literacka, absolwentka polonistyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie i podyplomowych studiów komparatystycznych w Uniwersytecie Jagiellońskim; pracę doktorską o poezji Wiesława Kulikowskiego obroniła w Uniwersytecie Rzeszowskim; interesuje się związkami poezji z muzyką, widzianymi z perspektywy literaturoznawczej i muzykologicznej, oraz kategorią melancholii w ujęciu estetycznym i psychologicznym; autorka stu szkiców, rozpraw, omówień, recenzji o literaturze i muzyce.
Seria Centrum Badań Dyskursów Postzależnościowych
W zależności od obszaru humanistyki autoetnografia zakorzenia się i rozrasta ze zróżnicowaną swobodą. Jest naturalną częścią projektów artystycznych, obowiązkową praktyką w etnografii i psychologii, częstym tematem reportażowo-wspomnieniowo-obrachunkowej eseistyki i prozy współczesnej. Wydaje się, że w literaturoznawstwie rozgościła się przede wszystkim tam, gdzie dotykamy problemów hegemonii, hierarchii, wykluczeń i emancypacji. Zawarte w tomie teksty są w różnym stopniu wysycone zabiegami autoetnograficznymi. Znajdziemy tu autorefleksyjny zapis „z terenu” badań etnograficznych i opowieści o byciu częścią polonistyki usytuowanej w konkretnym regionie. Część autorów i autorek skierowała autorefleksję w stronę własnej pracy naukowo-badawczej i jej splotu z kontekstem politycznym. W tomie znalazły się teksty tematyzujące autoetnograficzne usytuowanie na mapie dyscyplin naukowych i związanych z tym hierarchii badawczych. Niektórzy spośród autorów i autorek zdecydowali się przedstawić cudze projekty autoetnograficzne, niekiedy jednak pozostawiając prześwit na opowieść o własnym usytuowaniu.
[ze Wstępu]
Emilia Kledzik – dr hab., adiunkt w Pracowni Komparatystyki Literackiej i Kulturowej na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Redaktorka naczelna czasopisma komparatystycznego „Porównania”. Kierowniczka studiów podyplomowych „Romowie. Wiedza i praktyki instytucjonalne” na UAM. Autorka prac dotyczących studiów cyganologicznych, romologii, komunikacji międzykulturowej i polskiej literatury współczesnej. W 2023 roku opublikowała monografię Perspektywa poety. Cyganologia Jerzego Ficowskiego.
Małgorzata Zduniak – dr hab., prof. UAM, literaturoznawczyni i glottodydaktyczka, absolwentka Akademii Dziedzictwa w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie (2023). Zajmuje się polską literaturą migracyjną w Niemczech i wielokulturowym dziedzictwem Polski. Realizuje grant NAWA POLONISTA (2024-2025) na Katolickim Uniwersytecie Lowańskim nt. dziedzictwa przyrodniczo-kulturowego Olendrów. Autorka monografii Współczesny polski pisarz w Niemczech. Tożsamość, doświadczenie, narracje (Poznań 2010) i Filologia w kontakcie. Polonistyka, germanistyka, postkolonializm (Poznań 2018).
Po piętnastu lat od swojej premiery na rynku wydawniczym ponownie pojawia się książka PeLoHa - Żyjąc w Świetle autorstwa Mary Eaele i Ireny Stanisławskiej. Nowa szata graficzna harmonijnie łączy pierwsze wydanie z nowym. Wszak nie może być inaczej w tej książce, której tytuł zawiera w sobie trzy duchowe pierwiastki: pokoju, miłości i harmonii. Mary "otwiera" serca, uświadamia nam nasz potencjał, to że jesteśmy ludźmi wartościowymi, że tak naprawdę nie mamy ograniczeń. Że jedynym ograniczeniem jest nasz umysł. Autorka niejako syntetyzuje to w jednym ze swoich wspomnień. "Wiele lat temu, gdy rozmawiałam z moim synem, zapytałam: Kim jesteś?. Otrzymałam odpowiedź: Jestem przypominaczem. Przychodzę do was, aby przypomnieć wam o tym, kim jesteście. A tym samym zapraszam was, abyście wrócili do domu".
Odkryj niewidzialną siłę, która kształtuje Twoje życie - nawet jeśli nie potrafisz jej nazwać.Niewidzialna doktryna to błyskotliwa, bezkompromisowa analiza neoliberalizmu - dominującej ideologii naszych czasów, która przenika każdy aspekt współczesnego świata. George Monbiot i Peter Hutchinson odsłaniają kulisy tej doktryny, pokazując, jak z radykalnej idei lat 30. XX wieku przekształciła się ona w niekwestionowaną normę, wpływając na politykę, gospodarkę, media i codzienne wybory milionów ludzi.Autorzy prowadzą czytelnika przez historię neoliberalizmu - od pierwszych koncepcji Hayeka i von Misesa, przez działalność think tanków i korporacji, aż po współczesne kryzysy: katastrofy klimatyczne, rosnące ubóstwo, rozpad usług publicznych czy wzrost nierówności społecznych. Monbiot i Hutchinson pokazują, że te zjawiska nie są przypadkowe ani od siebie oderwane - wszystkie mają wspólne źródło w "niewidzialnej doktrynie", która podporządkowuje demokrację logice pieniądza i rynkowej konkurencji.Książka nie tylko demaskuje neoliberalizm i jego skutki, ale także daje nadzieję - proponując nową wizję polityki opartej na współpracy, empatii i prawdziwej demokracji uczestniczącej. To manifest na rzecz "prywatnej wystarczalności i publicznego luksusu", który może zakończyć erę neoliberalizmu i otworzyć drogę do bardziej sprawiedliwego świata.Jeśli chcesz zrozumieć, dlaczego świat wygląda tak, jak wygląda - i jak można go zmienić - Niewidzialna doktryna to lektura obowiązkowa.
„U kolebki, przed ołtarzem, nad mogiłą” to ponadczasowa opowieść o trzech momentach, które wyznaczają rytm ludzkiego życia: narodzinach, małżeństwie i śmierci. Autor z niezwykłą odmalowuje świat dawnych obrzędów i zwyczajów, splecionych nierozerwalnie z chrześcijańską duchowością i pierwotną kulturą ludu. Zwyczaje te — od symboliki chleba i soli, przez kult stołu i progu, po senną wróżbę i odpędzanie złych mocy — nie tylko przetrwały próbę czasu, ale i dziś bywają żywą częścią naszej codzienności. Ta książka to klucz do zrozumienia ich głębokiej genezy i sensu — to zapis duchowej mądrości narodu, przekazywanej z pokolenia na pokolenie.
Nowe wydanie dzieła Adama Fischera, oparte na oryginale z 1921 roku, to jedno z ważniejszych opracowań poświęconych zwyczajom pogrzebowym ludu polskiego. Autor nie tworzy uogólnień ani analiz kulturowych warstw, skupia się natomiast na zwięzłym przedstawieniu obrzędów i wierzeń związanych ze śmiercią. Fischer opiera się na szerokim materiale – drukowanym, rękopiśmiennym, a także porównawczym, sięgając po zwyczaje słowiańskie i ościenne, gdy wymaga tego kontekst. Powstało dzięki temu rzeczowe, bogate kompendium wiedzy o ludowej obrzędowości funeralnej, bezcenne zarówno dla badaczy, jak i czytelników zainteresowanych dawną kulturą.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
