Ponad milion sprzedanych egzemplarzy w kilkunastu krajach!Wielokrotnie wznawiana kultowa książka Natalie Goldberg, która z humorem i wnikliwością inspiruje przyszłych pisarzy do podjęcia kroku w kierunku kreatywnej twórczości.Na czym polega bycie pisarzem? To opowiadanie szczegółów, które składają się na historię. Ta książka to po części przewodnik po pisaniu, po części filozofia zen i po części osobisty pamiętnik.Autorka, która od lat łączy pisanie z medytacją, dzieli się sugestiami, zachętami oraz praktycznymi wskazówkami dotyczącymi różnych aspektów pisarskiego rzemiosła:- pisania od "pierwszych myśli" (trzymaj rękę w ruchu, nie przekreślaj, po prostu przelej to na papier),- słuchania (pisanie to w dziewięćdziesięciu procentach słuchanie; im głębiej słuchasz, tym lepiej piszesz),- używania czasowników (zapewniają energię),- przezwyciężania wątpliwości (wątpliwości to tortura, nie słuchaj ich),- a nawet wyboru restauracji, w której piszesz.Porady zawarte w jej książce, przedstawione w krótkich rozdziałach o zabawnych tytułach, zainspirują każdego, kto pisze - lub kto tego pragnie."Dowody na to, że wie, o czym mówi, można znaleźć w jej własnych zdaniach. Płyną one z szybkością, wdziękiem, dokładnością i prostotą. Czytelnikowi wydaje się to łatwe, ale pisarze wiedzą, że to najtrudniejsze w pisaniu".Robert Pirsig, Zen i sztuka obsługi motocykla
Jeden z najważniejszych tekstów kultury powstałych w XX wieku. Erudycyjny esej o Bogu i człowieku z posłowiem Olgi Tokarczuk.Kolejna odsłona serii "Inne Konstelacje"Carl Gustav Jung w Odpowiedzi Hiobowi podejmuje się prawdopodobnie najtrudniejszego zadania w całej swojej karierze. Uczony czyta Księgę Hioba i na podstawie tej wstrząsającej także w dzisiejszych czasach części Starego Testamentu przeprowadza odważną i intelektualnie pobudzającą psychoterapię Boga.Dlaczego Bóg postanowił ukarać Hioba i odrzeć go z godności? Co zachowanie Boga, nieubłagane i pozbawione pierwiastka dobra, może nam powiedzieć o chrześcijaństwie i naszej cywilizacji? I wreszcie: jaką rolę do odegrania ma sam Hiob czyli człowiek?Jung tworzy niezwykły koncept zgodny ze swoją wizją ludzkiego umysłu, psychiki i rozumu, jednocześnie odpowiadając na kluczowe pytania, które towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów. Jung miał pisarski talent. Tradycyjny porządek myśli i umiejętność cierpliwego dowodzenia krok po kroku pomagają zrozumieć wielokontekstowy i czasem erudycyjny tok myślenia tego uczonego. Chciałabym zwrócić uwagę na ton tej książki: jeśli nie jest to sarkazm, to na pewno jest on lekko ironiczny ze szczyptą szczególnego Jungowskiego humoru - rzecz w takich tekstach niebywała. Ma się wrażenie, że w ten sposób autor chce rozładować gromadzące się w nas, czytających, napięcie. Mówimy wszak o rzeczach fundamentalnych i śmiertelnie poważnych.(z posłowia Olgi Tokarczuk)
Prezentowane ćwiczenia usprawniają przede wszystkim pamięć bezpośrednią i rozpoznawczą, a także koncentrację uwagi uczniów. Zadania przeznaczone są dla dzieci mających w tym zakresie trudności. Wielu uczniów nie potrafi przywołać z pamięci posiadanej wiedzy i połączyć jej z nowymi treściami, co w konsekwencji prowadzi do miernych wyników w nauce. Ćwiczenia będą przydatnym materiałem na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych, a także w rewalidacji dziecka o obniżonej percepcji wzrokowej. Uczniowie mogą również pracować sami lub pod okiem rodzica.
„Niniejsza publikacja to zbiór ćwiczeń służących rozwijaniu i stymulowaniu funkcji psychofizycznych u dzieci w wieku 10–12 lat. Są to zadania rozwijające: percepcję wzrokową (spostrzegawczość, analizę i syntezę, pamięć wzrokową) koordynację wzrokowo-ruchową koncentrację uwagi sprawność grafomotoryczną orientację przestrzenną i wyobraźnię percepcję słuchową. Wiele zadań ma także wartość poznawczą. Treści są tak dobrane, aby stanowiły dla uczniów miłą rozrywkę, a ich układ jest zgodny z cyklem roku szkolnego” (ze Wstępu)
Proponowane w książce ćwiczenia umożliwiają stopniowe pokonywanie trudności w czytaniu i pisaniu dzieciom, które ze względu na obniżoną sprawność widzenia i spostrzegania mają w tym zakresie ograniczenia. Publikacja składa się z kilku części: Analiza wzrokowa, Synteza wzrokowa, Stałość spostrzegania: porównywanie kształtu i wielkości, Spostrzeganie stosunków przestrzennych.Podane propozycje zadań można wykorzystywać w rewalidacji wzroku, na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych lub wyrównawczych. Ćwiczenia te poprawiają nie tylko percepcję wzrokową, ale także doskonalą koncentrację uwagi, koordynację wzrokowo-ruchową, logiczne myślenie. Zadania składają się z części graficznej i części literowej. Powinny być wykonywane pod kierunkiem terapeuty, nauczyciela bądź rodzica.
Pierwsze polskie wydanie najważniejszej publikacji poświęconej tematyce rozpowszechniania nowych idei i pomysłów. Everett M. Rogers wyjaśnia, w jaki sposób innowacje rozprzestrzeniały się za pośrednictwem wybranych kanałów komunikacji.Książka stanowi klasyczną pozycję nie tylko dla badaczy społecznych, ale równieżwśród ekspertów z dziedziny foresightu. Nowość innowacji nie oznacza tylko związanej z nią nowej wiedzy. Ktoś mógł wiedzieć o innowacji już od jakiegoś czasu, ale nie zajął wobec niej pozytywnej ani negatywnej postawy, nie przyjął jej ani nie odrzucił. Nowość innowacji można więc wyrazić w kategoriach wiedzy, postawy albo decyzji o jej przyjęciu.Everett M. Rogers Dzieło Rogersa stara się odpowiedzieć na wiele pytań, które w globalnym świecie stawiane są nie tylko przez naukowców, ale też wszystkich z uwagą przyglądających się zmianom zachodzącym w rzeczywistości. Dlaczego jedne tendencje, nowinki, pomysły przyjmują się, inne sprawiające wrażenie absolutnie odkrywczych, nowatorskich i przełomowych blakną, są zapominane czy wręcz odrzucane? Co ma na to wpływ? Czy można wypracować algorytm takiego działania? Jakie etapy i jakie czynniki na poszczególnych etapach decydują o powodzeniu innowacji bądź jej fiasku?Rafał Wiśniewski
„Czym jest dzieciństwo? Nieustającym problemem dla zajętego dorosłego, zmęczonego coraz bardziej absorbującymi sprawami, Nie ma miejsca na dzieciństwo w ciasnych mieszkaniach nowoczesnych miast, gdzie tłoczą się rodziny. Nie ma miejsca na ulicach, ponieważ coraz więcej tam samochodów, a chodniki z kolei zapełnili spieszący się przechodnie. Dorośli nie mają czasu, aby zajmować się dziećmi, są zbyt pochłonięci swoimi pilnymi obowiązkami”. „Sekret dzieciństwa” to tekst przekrojowy dotyczący metody Montessori. Skupia się na tym, jak kształtuje się relacja dorosły – dziecko, niezależnie od tego, czy jest się nauczycielem, czy rodzicem. Spostrzeżenia opierają się na bezstronnej obserwacji tego, jak dziecko zachowuje się w swoim otoczeniu. Należy pamiętać, że dziecko nie jest obcym człowiekiem, na które dorosły może patrzeć jedynie zewnętrznie, kierując się obiektywnymi kryteriami. Dzieciństwo to najważniejszy element dorosłego życia: element budujący. Maria Montessori (1870–1952) – włoska lekarka i pedagożka, która pod wpływem doświadczeń pracy z dziećmi z problemami i ubogimi stworzyła nową metodę wychowawczą. Jej podstawą jest nieskrępowany rozwój dzieci na różnych płaszczyznach zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami i możliwościami.
Zwykle, gdy dowiaduję się, że Carol Gray pracuje nad nową publikacją, nie mogę się doczekać chwili, w której będę mógł przeczytać, co nowego ma do powiedzenia na temat tego, jak dzieci z ASD postrzegają i odbierają świat. Wiem, że innowacyjne pomysły i strategie jej autorstwa wykorzystam w praktyce klinicznej, a publikację będę polecał nauczycielom, rodzicom i współpracownikom. Czytając Nowe historyjki społeczne jeszcze przed ich oficjalnym wydaniem, pomyślałem sobie: "Carol, znowu ci się udało!", trzymałem bowiem w dłoniach kolejną wyjątkową pozycję, dzięki której dzieci z ASD lepiej pojmą siebie i swoje miejsce w społeczeństwie. Carol doskonale rozumie świat osób z autyzmem oraz jednostek neurotypowych, a jej historyjki przydają się obu stronom, wspierając wzajemne zrozumienie, komunikację i akceptację.Z PRZEDMOWY dr. Tony'ego AttwoodaW środku znajdziesz pogrupowane tematycznie historyjki z następujących działów:Historyjki ucząZmianaBłędyJa i moje uczuciaŚwięta i prezentyUmiejętności interpersonalne i przyjaźńDręczenieZrozumieć dorosłychDom i otoczenieSzkołaPlaneta Ziemia.Historyjki społeczne nareszcie po polsku. Metoda opracowana przez Carol Gray, choć prosta, okazuje się zaskakująco skuteczna w usprawnianiu funkcjonowania społecznego osób ze spektrum autyzmu.Co znajduje się na płycie CD?Na dołączonej do książki płycie CD (przeznaczonej do uruchomienia na komputerze PC) znajdują się dwa zestawy historyjek. Pierwszy z nich zawiera wybrane historyjki w formacie PDF, które można wydrukować na własny użytek w domu lub dla potrzeb prezentacji szkolnej mającej na celu przekazanie uczniom jakiejś umiejętności. Drugi zestaw historyjek zawiera pliki z programu Microsoft Word bez formatowania tekstu i ilustracji. Historyjkę w tej wersji, można wykorzystać, modyfikując ją np. poprzez dodanie własnych zdjęć lub ilustracji. W tych plikach brakuje oryginalnych zdjęć ze względu na ograniczenia związane z prawami autorskimi.
Przewodnik dla każdego, kto chce wprowadzić dziecko w świat literNiniejsza publikacja w przystępny, przejrzysty i zaskakująco prosty sposób przedstawia krok po kroku efektywną metodę poznawania liter przez dziecko. Prezentowana metoda opiera się ona na założeniach mnemotechniki i pozwala na ukonkretnienie materiału abstrakcyjnego, jakim są litery. W książce wykorzystano mnemotechniczną zasadę skojarzenia i podobieństwa kształtu litery do kształtu dobrze znanego zwierzęcia, przedmiotu, znanej rośliny lub osoby.
Ralph Linton (1893-1953) - amerykański socjolog, kulturoznawca, antropolog kultury, prof. Uniw. Columbia i Yale, prowadził badania terenowe społeczności pierwotnych,na Madagaskarze, autor kilku książek i setek artykułów naukowych. "Kulturowe podstawy osobowości" to obok "Study of Man" jedna z jego najważniejszych książek. Zajmuje się w niej relacjami, związkami kultury z osobowością oraz twierdził - jak pisze prof. Szacki (w :Historia myśli socjologicznej") - iż żadna jednostka nie zna i nie może znać całości kultury, w jakiej uczestniczy; nie wyraża w swym zachowaniu wszystkich jej wzorów. Każde społeczeństwo, poczynając od najbardziej prymitywnych, dzieli swych członków na różne kategorie, a każdej z tych kategorii odpowiadają inne "sektory kultury". Z każdą z tych kategorii związane są inne oczekiwania, każda specjalizuje się w innym rodzaju działalności. Uczestnictwo jednostki w kulturze uwarunkowane jest przez jej miejsce w strukturze społecznej, czyli przez jej status. I dodaje: Wpływ zbiorowości na jednostkę okazywał sięzwiązany nie tylko z istnieniemwspólnej kultury, ale i ze zróżnicowaniem oczekiwań kierowanych pod adresemposzczególnych członków społeczeństwa zależnie od ich statusu. Mimo upłuwu lat tezy Lintona ciągle wydają się aktualne, a jak pisał autor: Badania nad jednostką, kulturą i społeczeństwem oraz ich różnorodnymi wzajemnymi współzależnościami są odpowiedzią na antyczne wezwanie: Człowieku, poznaj samego siebie. Książka Lintona probuje spełnić to wezwanie.
Platon (427 p.n.e.- 347 p.n.e.) - grecki filozof, uczeń Sokratesa, założyciel Akademii, twórca idealizmu i racjonalizmu. Mozna wręcz powiedzieć, że nie byłoby filozofii bez Platona. Napisał 35 dialogów. Laches, czyli O odwadze; Charmides, czyli O umiarkowaniu; Lyzis, czyli O przyjaźni to dialogi zaliczane do wczesnego okresu twórczości Platona i są to dialogi sokratyczne, co w tym wypadku oznacza, iż są one nakierowane na kwestie etyczne. I. LACHES (dialog o odwadze; majeutyczny)(Określenie majeutyczny wywodzi się od greckiego słowa majeutikos, oznaczającego położniczy. Sokrates wskazywał (np. w Teajtecie), że podobnie jak jego matka położna maja) pomagająca przyjść na świat dzieciom tak i on jest tylko tym, który sam wiedzy nie posiada,ale za to pomaga jej przyjść na świat, wydobywa ją od rozmówcy).Laches stanowi naturalne wprowadzenie do grupy siedmiu dialogów granicznych, lokujących się między Gorgiaszem a dialogami średnimi (Ucztą, Fedonem i Państwem) to właśnie tutaj jest miejsce na znaczące rozwinięcie Platońskiej myśli.Owe dialogi graniczne to: Laches, Charmides, Eutyfron, Protagoras, Menon, Lizys i Eutydem; tworzą dość zróżnicowaną grupę dialogów: być może jedyne, co je łączy, to ich aporyczna struktura.II. CHARMIDES (dialog o umiarkowaniu; badawczy)(Charmides należy do dialogów diegematycznych (diegematyczny opowiedziany, narracyjny;od gr.diegemenos opowiedzieć); Diogenes Laertios zaliczył Charmidesa do dialogów peirastycznych (peirastyczny badawczy, kuszący, próbujący, sprawdzający; od gr. peirastikos)).W dialogu funkcję narratora pełni Sokrates, ale ponieważ relacjonuje on rozmowę, w której brał udział, jest więc także jednym z bohaterów dialogu.Obok zaskakującego doboru rozmówców największą osobliwościąCharmidesa jest znajdująca się w centrum poruszanej tu problematyki wysoce niejednoznaczna teza, że umiarkowanie (sophrosyme rozwaga, opanowanie) jest wiedzą o samej sobie, wiedzą o wiedzy czy też samowiedzą, a nie wiedzą o czymś innym.III. LIZYS (dialog o przyjaźni; majeutyczny)(Lizys należy do dialogów diegematycznych (diegematyczny opowiedziany, narracyjny; od gr.diegemenos opowiedzieć); Diogenes Laertios zaliczył Lizysa do dialogówmajeutycznych (majeutyczny od greckiego słowa majeutikos oznaczającegopołożniczy). O kontrowersjach, jakie budzi i budził Lizys zaklasyfikowany do dialogów mniejszych,określanych jako wczesne, sokratyczne czy aporyczne, szeroko napisano w przypisie 137).Podobnie jak w Charmidesie, tak i w Lizysie funkcję narratora dialogu pełni Sokrates; i znów, tak jak w Charmidesie, Sokrates występuje w podwójnej roli: i jako relacjonujący rozmowę, i jakoowej rozmowy uczestnik.
W muzeach naukowych i centrach nauki na całym świecie wielu edukatorów przyjmuje i bawi gości na różne sposoby. Są oni obecni w salach wystawowych, często noszą kolorowe t-shirty, odpowiadają na pytania odwiedzających, tłumaczą, w jaki sposób eksponaty muszą być używane, aby dobrze działały. W przypadku grup zorganizowanych animatorzy zazwyczaj biorą je pod swoją opiekę i towarzyszą im podczas wizyty oraz korzystania z różnych atrakcji. W laboratoriach edukacyjnych przeprowadzają demonstracje lub zajęcia eksperymentalne, śledzą ich wykonanie, podpowiadają kolejne czynności. Z okazji np. festiwali lub wystaw organizują publiczne występy, ich praca przypomina czasami działania animatorów czasu wolnego lub artystów scenicznych. [...] Kompetencje informatyczne, pragmatyczne, komunikacyjne, współdziałania łączą się z kreatywnymi oraz moralnymi i są potrzebne każdemu edukatorowi wspierającemu podopiecznych w poznawaniu świata.Fragment Wstępu
Książka dra Jakuba Prusia przynosi bardzo szeroko i wnikliwie zakrojone rozpoznanie nowego typu argumentu określonego przez Autora mianem argumentu semantycznego, przedstawia liczne przykłady zjawiska oraz kryteria oceny. Dr Marcin Będkowski Celem pracy jest rozwiązanie ważnych problemów wyrażonych w następujących pytaniach: Jak są zbudowane argumenty semantyczne (ich definicja i struktura)? Jak można uporządkować takie argumenty? Kiedy wolno je uznać za mocne, a kiedy za słabe (kryteria ich oceny)? Dr hab. Robert Kublikowski Jestem przekonany, że omówienia takich argumentów mogłyby (a nawet powinny) znaleźć się w podręcznikach do logiki czy też opracowaniach dotyczących krytycznego myślenia. Zrozumienie istoty argumentów semantycznych, a przede wszystkim zdanie sobie sprawy z nadużyć, jakie mogą się w związku z nimi pojawić, to sprawy niezwykle istotne z punktu widzenia szeroko rozumianej kultury logicznej. Dr hab. Krzysztof A. Wieczorek, prof. UŚ
Autorki książki w sposób wielowymiarowy i interdyscyplinarny ukazują praktyczne zastosowanie badań etnograficznych w obszarze poznawczym, kształcącym i terapeutycznym. W sposób czytelny i przekonywujący prezentują rolę autoetnografii w kształceniu refleksyjnych praktyków oraz transformacji nauczycieli, którzy podjęli takie badania. Również w procesie kształcenia studentów zaprezentowane i użyte w pracy narzędzia powinny być częściej wykorzystywane, dając możliwość pogłębionego uczenia się i doskonalenia osobistego. Rekomenduję monografię jako lekturę zarówno dla studentów i nauczycieli, jak i badaczy eksplorujących w różnych dziedzinach naukowych i zawodowych. Dr hab. Bożena Majerek, prof. UPJPII W książce Autoetnografia w praktyce pedagogicznej autorki omawiają znaczenie badań autoetnograficznych, które mają m. in. służyć połączeniu nastawienia praktycznego z podejściem autorefleksyjnym. Ta metoda ma charakter stosunkowo uniwersalny, gdyż pozwala na badanie grup kulturowych podobnych do badacza, jak również różniących się od niego. Metodę tę charakteryzuje krytycyzm, interdyscyplinarność, refleksyjne badanie samego siebie i swojego podejścia do badanych zagadnień oraz unaukowienia subiektywności własnych przekonań badacza, które jak się okazuje mogą być częściowo włączone w obszar metody naukowej. Pokazanie w praktyce badawczej, w jaki sposób możliwe jest wyjście poza wąskie, scjentystyczne rozumienie nauki, bez zagubienia istoty nauki jest cennym wkładem tej metody zastosowanej do badań przedstawionych w recenzowanej książce. Dr hab. Wiesław Wójcik, prof. UJD
Naucz dzieci, jak dbać o zdrowie psychiczne, wykorzystując gry i zabawyMózg dziecięcy jest organem znajdującym się w stanie ciągłego rozwoju, który przebiega najlepiej, gdy stymulowany jest przez gry i zabawy, a nie rozmowę. Jak powiedział Fred Rogers: "O zabawie często mówi się tak, jakby była ulgą od poważnej nauki. Ale dla dzieci zabawa to właśnie poważna nauka". Na bazie takiego rozumowania powstała koncepcja terapii przez zabawę, mogąca służyć dziecku pomocą w radzeniu sobie z problemami emocjonalnymi poprzez naukę nowych umiejętności przydatnych do uporania się z nimi. Zamiast rozmawiać z dzieckiem o tym, jak rozwiązywać problem, zapraszamy je do zabawy, która umożliwi mu przećwiczenie i szybszą naukę stosownych umiejętności.Terapia zabawą to potężne narzędzie, które łączy przyjemne z pożytecznym: pozwala zadbać o rozwój dziecka i zaradzić ewentualnym trudnościom, a jednocześnie miło spędzić czas. Książka Gry terapeutyczne dla dzieci pozwoli specjalistom i opiekunom wdrożyć to podejście terapeutyczne w pracy z osobami w wieku od 8 do 12 lat. Publikacja zawiera wiele ciekawych i przyjemnych ćwiczeń, które mają na celu przygotowanie dzieci do radzenia sobie z blaskami i cieniami życia.ODNIEŚ SIĘ DO NAJCZĘSTSZYCH PROBLEMÓWWykorzystaj terapię zabawą, aby zaradzić najczęstszym trudnościom, z którymi mierzą się dzieci (lęk, przemoc rówieśnicza, niska samoocena, żałoba).FRAJDA DLA KAŻDEGOOdkryj 100 ekscytujących gier wymagających ruchu, wykorzystania wyobraźni i uwolnienia kreatywności. Na pewno znajdziesz coś dla każdego dziecka!POŻYTECZNA ZABAWAUtrzymaj zaangażowanie dzieci dzięki zamieszczonym w książce wskazówkom oraz pytaniom do omówienia. Korzystając z nich, łatwiej podkreślisz cel każdego ćwiczenia.
Eseje zebrane przez Kumiko Fujimurę-Fanselow rzucają światło na wyzwania, ograniczenia i niesprawiedliwości, z którymi borykają się kobiety, społeczność LGBTQ+ oraz mniejszości etniczne. Osoby autorskie, mierząc się ze stereotypowym obrazem społeczeństwa japońskiego, prezentują kalejdoskop ludzkich historii: par lesbijskich z początku XX wieku, „kobiet pocieszycielek” czy zapaśniczek zmagających się z obrazem własnego ciała. Przybliżają różne oblicza pracy seksualnej, polityki migracyjnej, utrzymujących się nierówności ekonomicznych, a także ruchu wyzwolenia mężczyzn. Książka pokazuje, jak Japonia radzi sobie z dynamicznym i nieuchronnym procesem społecznych transformacji. Zmieniając Japonię to cenne źródło wiedzy dla każdego, kto interesuje się współczesnym społeczeństwem japońskim oraz tematyką równości płci i feminizmu. Monografia, napisana przystępnym językiem, reprezentuje głosy różnych środowisk – zarówno aktywistycznych, jak i akademickich.
"Feminizm przychodzi falami. Po każdym przypływie praw kobiet, LGBTQ+ czy mniejszości etnicznych nadchodzi wymuszony przez siły konserwatywne brutalny odpływ usiłujący unieważnić to, co zostało wywalczone. Patriarchat to twierdza, która nie pada po jednym ataku, dlatego tak ważne jest nieustanne podkopywanie jej fundamentów. Zrozumienie przypadku Japonii daje ciekawą perspektywę – widzimy, jak feministyczna fala wzmaga się i zalewa nowym porządkiem stare bastiony. I jak każdy kolejny odpływ zabiera ze sobą coraz mniejsze fragmenty wywalczonej wolności. Twierdza z piasku stopniowo traci na znaczeniu. Japonia, mimo za ciasnych bucików na stopach dawnych gejsz, rodzi się na nowo: przyjazna kobietom, LGBTQ+ i innym marginalizowanym, wykluczonym osobom". Agnieszka Szpila, autorka powieści Heksy "Obowiązkowa lektura dla wszystkich zafascynowanych prawdziwym obliczem tego kraju, którzy nie boją się poznawać problemów napotykanych przez kobiety i osoby z grup marginalizowanych w japońskim społeczeństwie". dr Joanna Puchalska, Instytut Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego Kumiko Fujimura-Fanselowuzyskała tytuł doktory w dziedzinie edukacji porównawczej i międzynarodowej w Columbia University. Jest profesorką edukacji i studiów kobiecych na Toyo Eiwa University w Tokio, gdzie pracuje od ponad dwudziestu lat. Interesuje ją przede wszystkim badanie i opracowywanie sposobów nauczania/uczenia się, które sprzyjają krytycznemu myśleniu i świadomości nie tylko kwestii kobiecych, ale też zagadnień praw człowieka w ogóle. Oprócz monografii Japanese Women: New Feminist Perspectives on the Past, Present, and Future (1995), współredagowanej z Atsuko Kamedą, opublikowała liczne prace na temat pedagogiki feministycznej, kształcenia ustawicznego kobiet, żeńskich college’ów i japońskiego szkolnictwa wyższego.
Coraz liczniejsze dowody potwierdzają korzyści, jakie przynosi wysokiej jakości interwencja rodzicielska nastawiona na kształtowanie umiejętności społecznych i komunikacji dla dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w wieku do 5. roku życia.W jaki sposób psycholodzy mogą nauczyć rodziców, jak efektywnie stwarzać okazje do nauki podczas codziennych domowych zajęć? Autorki niniejszej książki - światowej klasy ekspertki - opisują rolę coacha w tym procesie oraz przedstawiają kompleksowy zestaw wskazówek, jak nawiązać skuteczną współpracę z rodzicami dla dobra dziecka i odpowiednio wspierać rodzinę: co robić, kiedy, jak i dlaczego. Czytelnicy dowiedzą się, jak:zaplanować sesje coachingu dla rodziców dzieci z autyzmemwłaściwie rozpoznać potrzeby dzieckarozwijać zaangażowanie dziecka poprzez zabawępogłębiać wiedzę rodziców, jak mogą mądrze wspierać rozwój umiejętności dziecka podczas codziennych czynności.Publikacja zawiera materiały dla rodziców przeznaczone do kopiowania, w tym obszerną Kartę obserwacyjną P-ESDM dla niemowląt i małych dzieci z autyzmem, idealną do wykorzystania podczas kontaktu zdalnego (teleporady). Nabywcy książki otrzymają również dostęp do materiałów elektronicznych, które można pobrać ze strony internetowej, a następnie wydrukować w wygodnym formacie.
Monografia ta stanowi ważny i aktualny głos w dyskusji na temat obecności dialogu w przestrzeni edukacyjnej współczesnej szkoły na różnych jej poziomach, w tym również na poziomie szkoły wyższej. Z zaprezentowanych analiz, przywołanych wyników badań i refleksji Autorek wyłania się obraz instytucji edukacyjnych ograniczonych niemocą, brakiem dobrej woli i strachem ludzi je tworzących i w nich funkcjonujących. (...) Monografia będzie interesującą pozycją dla wszystkich osób. którym leży na sercu dobro dzieci, młodych ludzi i nauczycieli we współczesnych instytucjach edukacyjnych. Z recenzji wydawniczej dr hab. Kingi Kuszak, prof UAM w Poznaniu
Pierwszy reportaż o Polakach chorych na otyłość skrajnie olbrzymią
Teresa leży na szpitalnym SOR-ze od trzech dni. Cały czas na wózku transportowym, a dokładnie przywiązana do niego pasami. Szpital ma tylko łóżka o nośności do 120 kg, a kobieta waży o wiele więcej. Teresa jest cały czas naga, okryta jedynie cienkim, kusym prześcieradłem. W jej plecy wbija się deska ratownicza, którą ekipa karetki zapomniała usunąć. Teresa ma wielu gości – przychodzą lekarze, pielęgniarki, salowe, inni pacjenci oraz ich goście. Żeby sobie na Teresę popatrzeć. Żeby się z Teresy pośmiać. Żeby pstryknąć fotkę „wielorybowi”.
„Wieloryby”, „hipopotamy”, „słonie” – tak głośno nazywają ich ludzie. Osoby ważące 200, 300 i więcej kilogramów to najbardziej tajemnicza grupa społeczna. Nie wiadomo, ilu ich jest w Polsce. Pewne jest tylko to, że będzie ich coraz więcej. Jak żyją, nie opuszczając przez lata domu? Kim są ich opiekunowie? Dlaczego otyłość to choroba apolityczna i ekumeniczna? Co dzieje się w organizmach osób z otyłością skrajną? Ile jedzenia potrzebują, aby nie czuć głodu? A także ilu polskich żołnierzy trzeba by odchudzić i co muszą robić firmy pogrzebowe, aby godnie pochować zmarłych z otyłością skrajną?
Poruszający, napisany z wnikliwością i empatią reportaż My, skrajnie otyli to pierwsza na polskim rynku wydawniczym książka, w której Polacy chorzy na otyłość skrajnie olbrzymią opowiadają o swoim życiu, a specjaliści próbują dociec, jak to się dzieje, że u niektórych z nas otyłość rozwija się do tak krańcowej postaci, że nas zabija.
Magdalena Gajda – pierwsza polska Społeczna Rzeczniczka Praw Osób Chorych na Otyłość i liderka krajowego ruchu na rzecz obrony praw człowieka, praw obywatelskich i praw pacjenta osób chorych na otyłość. Członkini Założycielka Europejskiej Koalicji na rzecz Osób Żyjących z Otyłością (European Coalition for People living with Obesity); międzynarodowa ekspertka ds. przeciwdziałania dyskryminacji, stygmatyzacji i wykluczeniu osób chorych na otyłość. Jedyna Polka uhonorowana nagrodą Bakken Invitation Award – przyznawaną co roku 15 osobom z całego świata, które dzięki nowoczesnym technologiom medycznym odzyskały zdrowie, a w swoim nowym życiu działają społecznie. Na otyłość choruje od dzieciństwa. Przeszła przez wszystkie metody leczenia otyłości, w tym dwie operacje bariatryczne. Jej najwyższa waga to 152 kg. Obecna – 55 kg.
Zawodowo od 30 lat dziennikarka, reportażystka, scenarzystka, specjalistka PR, ds. CSR, komunikacji społecznej i storytellingu, podcasterka i szkoleniowiec. Współpracowała z ponad 20 redakcjami. Od 2003 r. związana ze środowiskiem organizacji pozarządowych działających na rzecz osób chorych i z niepełnosprawnościami. Autorka blisko czterech tysięcy publikacji medialnych, a także książek i poradników o tematyce zdrowotnej i dotyczącej różnych obszarów życia osób z niepełnosprawnościami. Prywatnie malarka, Mistrzyni Mandali (technika puentylizmu) na poziomie światowym; właścicielka Atelier Mandali i Puentylizmu MADO DOT ART.
Dlaczego dzietność w Polsce jest tak niska? Co można zrobić, by istotnie wzrosła? Zmiany demograficzne są postrzegane jako egzystencjalne wyzwanie dla wielu krajów świata. W szczególności dotyczy to krajów Zachodu i Azji Wschodniej, z których znaczna część – po okresie bezprecedensowego rozkwitu – w XXI wieku może spodziewać się stopniowej marginalizacji. W grupie najbardziej zagrożonych krajów znajduje się także Polska. Najważniejszą przyczyną wyzwań demograficznych, takich jak prognozowane konsekwentne, w dostępnych horyzontach czasowych niekończące się wyludnianie, starzenie się demograficzne ludności czy spadek liczby ludności w wieku produkcyjnym, jest utrzymująca się przez dziesięciolecia niska dzietność, daleko odbiegająca od takiej, która gwarantowałaby zastępowalność pokoleń.
Książka Łakomego jawi się jako iskierka nadziei. W oparciu o niezwykle pogłębioną multidyscyplinarną i świetnie udokumentowaną analizę autor zwraca uwagę, że na dzietność każdej populacji oddziałują czynniki, które dają się racjonalnie zrozumieć oraz uporządkować, a skłonność do urodzenia dziecka jest wynikiem jednoczesnego oddziaływania wielu okoliczności. Autor podejmuje się skatalogowania oraz opisania tych czynników, ale na tym nie poprzestaje. Jego głównym obszarem zainteresowania jest Polska, i to w odniesieniu do niej analizuje i wyjaśnia, co nad Wisłą jest źródłem niskiej dzietności, co barierą stojącą na drodze do posiadania dzieci, a co potencjalnym zasobem umożliwiającym jej wzrost. Autor wskazuje też, które z czynników mają w naszym kraju istotne znaczenie, a które są drugorzędne czy wręcz w powszechnej świadomości przeceniane Identyfikuje 10 głównych aktualnych przyczyn niskiej dzietności w Polsce, których pokonanie umożliwiłoby zdecydowaną poprawę sytuacji demograficznej naszego kraju. Książka łączy w sobie zatem nie tylko walor naukowy i analityczny, ale też posiada niezwykłą wartość strategiczną, pozwala bowiem zidentyfikować obszary, w których zmiana skutkować będzie pozytywnym oddziaływaniem na dzietność. Publikacja napisana jest przystępnym językiem, a autor nie stroni od ciekawostek i odważnych wniosków oraz rozprawiania się z popularnymi mitami. Lektura obowiązkowa dla wszystkich chcących zrozumieć to być może najważniejsze wyzwanie naszych czasów, jakimi są zmiany demograficzne w Polsce. Mateusz Łakomy Ekspert ds. demografii specjalizujący się w obszarze czynników i instrumentów wpływających na dzietność, sekularnych trendów demograficznych oraz demografii politycznej. Menedżer i konsultant z zakresu zarządzania oraz strategii z doświadczeniem w pracy dla biznesu, administracji oraz instytucji pozarządowych. Były prezes zarządu fundacji Narodowe Centrum Rozwoju Demograficznego oraz przewodniczący Komisji Spraw Narodowościowych i Demograficznych, a także członek zarządu Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki [Nie]moc dialogu w edukacji w perspektywie filozoficzno-pedagogicznej. Wybrane konteksty](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000079/niemoc-dialogu-w-edukacji-w-perspektywie-filozoficzno-pedagogicznej-wybrane-konteksty.jpg "[Nie]moc dialogu w edukacji w perspektywie filozoficzno-pedagogicznej. Wybrane konteksty. Autor: Ewa Kochanowska, Miczka-Pajestka Monika. Dobreksiazki.pl")
