Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Jest to pierwsza i jedyna książka, w której Carl Gustaw Jung, światowej sławy szwajcarski psycholog przedstawia Czytelnikom swój największy wkład w obszarze nauk o człowieku: teorię wyjaśniającą doniosłość symboli w życiu człowieka, jego rozwoju oraz w obszarze marzeń sennych.
Gdyby nie sen, to książka ta nigdy by nie powstała – o czym we wstępie pisze John Freeman. To sen przekonał Junga, że mógłby, a nawet, że powinien przekazać swoje idee osobom, które nie posiadają specjalistycznej wiedzy psychologicznej. W wieku 83 lat, Jung opracował plan tej pozycji włącznie z rozdziałami, o których napisanie poprosił czworo swych najbliższych współpracowników. Poświęcił ostatnie miesiące życia na redakcję książki oraz napisanie jej głównej części, którą ukończył dokładnie na 10 dni przed śmiercią. Na kartach tej pozycji Jung podkreśla, że człowiek może osiągnąć spełnienie wyłącznie dzięki poznaniu i zaakceptowaniu nieświadomości, co jest możliwe poprzez analizę marzeń sennych oraz ich symboli.
Każdy sen niesie bezpośredni, osobisty i ważny komunikat, w którym zasadniczą rolę grają symbole. Są one wspólnym dziedzictwem całej ludzkości, jednak nieświadomość zawsze korzysta z nich w całkowicie specyficzny sposób dostosowany do konkretnej osoby i sytuacji. Dlatego symbole ze snów można interpretować wyłącznie w kontekście życia konkretnej osoby.
* * *
Od wydania tej książki minęły 54 lata. Ukazała się ona w milionach egzemplarzy, w dziesiątkach języków świata. Kolejne wydania pokazują nowym pokoleniom, jakimi wzorcami podąża człowiek i ludzkość. I chociaż sporo już wiemy o nieświadomych mocach kierujących życiem, to wciąż powtarzamy te same błędy. Oby lektura tej książki pomogła wyzwolić się z zaklętego koła powtórzeń, a przynajmniej pozwoliła lepiej zrozumieć, dlaczego „historia kołem się toczy”.
Robert Palusiński – psychoterapeuta i tłumacz
* * *
Niniejsza książka jest najbardziej oczekiwanym wprowadzeniem do psychologii analitycznej Carla Gustawa Junga, począwszy od podstawowych pojęć wyjaśnianych przez samego twórcę, poprzez skuteczne zastosowanie symboli w psychoterapii, w sztuce, antropologii, a nawet naukach przyrodniczych. W obszernej pierwszej części C. G. Jung syntetycznie wprowadza i przedstawia „sferę nieświadomości” oraz pochodzenie symboli i archetypów. Amerykański analityk i psychiatra Joseph Henderson ilustruje pojawienie się wzorców archetypowych w starożytnych mitach, eposach i pierwotnych obrzędach inicjacyjnych. Marie-Louise von Franz, współzałożycielka Instytutu C. G. Junga w Zurychu, omawia proces „indywiduacji”, pokazując, jak bardzo nieświadomość stanowi dopełnienie świadomości człowieka, co pozwala uzyskać pełnię i równowagę. Następnie Aniela Jaffé, słynna biografka Junga, proponuje specjalny klucz interpretacji sztuk wizualnych z uwzględnieniem archetypów i rozumienia symboli. Ostatnią częścią książki jest rewelacyjne studium przypadku: zastosowanie terapii jungowskiej przez renomowaną analityczkę Jolandę Jacobi pokazuje, jak bardzo skutecznie można korzystać z marzeń sennych w psychoterapii.
Książka obrazuje wpływ myśli Junga nie tylko na psychologię ubiegłego wieku, ale także na sztukę, literaturę, nauki humanistyczne, a nawet ścisłe.
Ponad 180 ilustracji dokumentuje tekst oraz dostarcza obrazowego komentarza myśli Junga. Obrazy pokazują naturę i funkcję snów; wyjaśniają symboliczne znaczenie współczesnej sztuki oraz odkrywają psychologiczny sens zwykłych doświadczeń codzienności. Ilustracje pogłębiają myśl Junga oraz stanową integralną część książki.
Z różnych perspektyw opowiadano już historię Warszawy. Ale żeby podążać w niej za zapachem piwa – tego jeszcze nie było!
W książce Piotra Wierzbickiego to właśnie browarnictwo jest głównym bohaterem. Gdzie mieszkali, a gdzie poświęcali się swojemu rzemieślnictwu piwowarzy w najdawniejszych dziejach Warszawy? Jak uwarzyć piwo? Jak stolica wypadała w produkcji piwa na tle Mazowsza? Kto rozwinął przemysł browarniczy na wielką skalę? Które piwa królowały na warszawskich stołach? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w „Podchmielonej historii Warszawy". Dowiemy się z niej również, co dziś zostało z piwowarskiej potęgi miasta.
Piotr Wierzbicki – warszawiak z dziada, choć może już nie z pradziada. W latach 80. i 90. działał na undergroundowej scenie muzycznej jako wydawca, organizator i dziennikarz. DJ radiowy, związany m.in. z legendarną Rozgłośnią Harcerską i Radiostacją, oraz imprezowy – rezydent praskiego klubu Hydrozagadka. Od 2011 r. pracuje jako przewodnik warszawski. Założyciel facebookowego profilu „Warszawa Na Wyrywki". Opracował około 50 warszawskich tras pieszych, rowerowych i wiślanych, które regularnie powtarza. Od kilku lat prowadzi varsavianistyczne wykłady w żoliborskim Kalinowym Sercu. Jako dziennikarz piszący o Warszawie udziela się na łamach „Skarpy Warszawskiej".Z różnych perspektyw opowiadano już historię Warszawy. Ale żeby podążać w niej za zapachem piwa – tego jeszcze nie było!
W książce Piotra Wierzbickiego to właśnie browarnictwo jest głównym bohaterem. Gdzie mieszkali, a gdzie poświęcali się swojemu rzemieślnictwu piwowarzy w najdawniejszych dziejach Warszawy? Jak uwarzyć piwo? Jak stolica wypadała w produkcji piwa na tle Mazowsza? Kto rozwinął przemysł browarniczy na wielką skalę? Które piwa królowały na warszawskich stołach? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w „Podchmielonej historii Warszawy". Dowiemy się z niej również, co dziś zostało z piwowarskiej potęgi miasta.
Piotr Wierzbicki – warszawiak z dziada, choć może już nie z pradziada. W latach 80. i 90. działał na undergroundowej scenie muzycznej jako wydawca, organizator i dziennikarz. DJ radiowy, związany m.in. z legendarną Rozgłośnią Harcerską i Radiostacją, oraz imprezowy – rezydent praskiego klubu Hydrozagadka. Od 2011 r. pracuje jako przewodnik warszawski. Założyciel facebookowego profilu „Warszawa Na Wyrywki". Opracował około 50 warszawskich tras pieszych, rowerowych i wiślanych, które regularnie powtarza. Od kilku lat prowadzi varsavianistyczne wykłady w żoliborskim Kalinowym Sercu. Jako dziennikarz piszący o Warszawie udziela się na łamach „Skarpy Warszawskiej".
Oparty na różnorodnych źródłach z epoki wstrząsający obraz obyczajów panujących w Wersalu w czasach regencji po śmierci Ludwika XIII oraz panowania Ludwika XIV, Ludwika XV i Ludwika XVI. Autorka przedstawia plejadę słynnych królewskich metres, wśród których wyróżniały się m.in. markiza Montespan, markiza Maintenon, markiza Pompadour, księżna du Barry. Poznajemy ich intrygi, bezwzględne postępowanie wobec rywalek, nieznające jakichkolwiek hamulców erotyczne namiętności. Opisany przez Watałę wersalski dwór to miejsce targane brutalnymi, często krwawymi dramatami, perwersyjnymi rozrywkami, nieposkromionymi żądzami.
Minialbum zawiera blisko 60 prac Józefa Mroszczaka – jednego z najznakomitszych przedstawicieli grafiki plakatowej, twórcy opracowań graficznych książek i czasopism, a także architekta wnętrz wystawowych. Współtwórcy tzw. polskiej szkoły plakatu oraz głównego inicjatora powstania pierwszego na świecie Muzeum Plakatu w Wilanowie. Wychowawca wielu pokoleń wybitnych plakacistów.
Plakaty Józefa Mroszczaka charakteryzuje rys ludowości, będący wyrazem jego twórczej osobowości i temperamentu. Prace artysty wyróżniają intensywne kolory: zieleń, czerwień, błękit i żółć – kojarzące się z malarstwem ludowym. W późniejszym okresie twórczości Mroszczak stosował także niemalarskie środki ekspresji jak np. fragmenty tkanin czy koronek, a w plakatach reklamowych posługiwał się językiem typografii, znakiem i informacją. Swoje prace wystawiał m.in. w Paryżu, Mediolanie, Sztokholmie, Wiedniu, Londynie. Książka, opatrzona wstępem Doroty Folgi-Januszewskiej, jest kolejną publikacją z serii poświęconej najwybitniejszym polskim plakacistom.
Znakomita praca prof. Anny Młynarskiej-Sobaczewskiej, poświęcona nader ważnej i aktualnej problematyce prawa do kultury, oparta została na rozbudowanej bazie źródłowej, na którą składają się zarówno akty normatywne rangi międzynarodowej, regionalnej (w tym europejskiej) i krajowej, jak również judykaty – Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz sądów krajowych. Równocześnie w książce w ciekawy sposób ukazano bieżący stan badań i wyniki dyskusji naukowych dotyczących tytułowego zagadnienia w odniesieniu do najnowszej literatury światowej przedmiotu. Należy również nadmienić, że w toku wywodu Autorka przekonująco wsparła swoją argumentację ciekawą analizą porównawczą wybranych porządków prawnych państw europejskich.
z recenzji dr. hab. Jędrzeja Skrzypczaka, prof. UAM
Anna Młynarska-Sobaczewska – dr hab. nauk prawnych, profesor Instytutu Nauk Prawnych PAN. Przez wiele lat związana z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, następnie z Instytutem Nauk Prawnych PAN, gdzie od 2016 r. kieruje Zakładem Prawa Konstytucyjnego i Badań Europejskich. Autorka publikacji z zakresu prawa konstytucyjnego oraz praw człowieka, m.in.: monografii Wolność informacji w prasie (2003), Autorytet państwa: legitymizacyjne znaczenie prawa w państwie transformacji ustrojowej (2010), a także licznych artykułów i fragmentów opracowań zbiorowych dotyczących prawa konstytucyjnego i praw człowieka.
Prawdziwy Dramat Teatru nie jest z pewnością tradycyjną monografią i ze względu na sam tryb argumentacji (dominuje wszak żywiołowy, eseistyczny styl wywodu), i ze względu na kompozycję (całość tworzą bowiem cztery niejednorodne w charakterze części). Nie ma tu jednak żadnej przypadkowości; wywód jest spójny i gruntownie przemyślany – prowadzi od archeologii (meta)dramatu i (meta)teatru przez Schaefferowską koncepcję sztuki teatru w teorii i w praktyce do konsekwencji w wymiarze estetyczno-filozoficznym i egzystencjalnym. Kapitalne komentarze na temat metateatru i ery metateatralności okażą się z pewnością interesujące dla czytelnika, ponieważ są nie tylko zapisem fascynującego odkrywania na nowo dramaturga-kompozytora, ale także zapisem doświadczeń samego Grabowskiego jako praktyka teatralnego. W rezultacie to niekonwencjonalna monografia pisana z rzadko spotykaną pasją przez człowieka teatru.
Prof. Andrzej Hejmej
Jeśli humanistyce potrzeba jeszcze książek, to właśnie takich książek: treściwych syntez opartych na gruntownej wiedzy, świetnie i przystępnie napisanych oraz – co wydaje mi się bardzo ważne – podchodzących ostrożnie do wszelkich „paradygmatów” naukowych i estetycznych, uzurpujących sobie nieograniczone prawa miejskie w środowisku nauki i sztuki. Na szczególne docenienie zasługuje ponadto wrażliwość filozoficzno-fenomenologiczna autora, jasność w opisywaniu umykających, mieniących się lustrzanie „stanów rzeczy”, jego wierność badanemu materiałowi i jednocześnie wolność myślowa ciągnąca go nieustannie poza wybrane pole widzenia. Wyborna (a może i więcej!) wydaje mi się również stylistyka i retoryka tej książki – książki naprawdę głęboko przemyślanej w każdym zdaniu i napisanej z pasją eseisty, którego gdzieś z oddali prześladuje (bardzo pozytywnie) pewna liryczność. To bardzo apetyczna i sycąca strawa intelektualna.
Prof. Witold Wołowski
Szymon Wrzesiński, dolnośląski historyk, autor ponad trzydziestu książek, w tym wielu bestsellerów (m.in. ""Zamek Czocha w Polsce Ludowej"", ""Zamki Czocha i Książ"", ""Zamek Książ - legenda III Rzeszy""), tym razem zaprasza w podróż do Lwówka Śląskiego, malowniczo położonego miasta nad Bobrem. Poczujmy klimat minionej epoki, pełnej zapomnianych wydarzeń i osób oraz sensacji opisanych na łamach powojennych gazet oraz utrwalonych we wspomnieniach dawnych mieszkańców. Dodatkowym atutem jest ponad 200 ilustracji, ukazujących lwóweckie zabytki oraz życie codzienne w latach 1945-1989.Książkę podzielono tematycznie na wiele niesamowitych historii, opowiadających m.in. o: odkryciu poniemieckich składnic pod koniec lat 40., ograbionym muzeum regionalnym, tajemniczym tunelu pod miastem, obaleniu przez milicję pomnika Germanii, wyciu syren zimą po zmroku, dolarach i lepkich rękach listonosza, cmentarzu z Czerwoną Gwiazdą, basenie będącym wylęgarnią szczurów, stadionie w poniemieckim obozie, areszcie dla złodziei i bandytów, powojennej walce o miejskie zabytki, harcerskiej wieży pełnej skarbów,konspiracji lwóweckiej bezpieki, obławach MO i napadach na posterunki.
Notatki z pracy to zbiór wypowiedzi Erwina Axera o teatrze i reżyserii przygotowany z okazji 100-lecia urodzin artysty. Składa się z tekstów rozproszonych w czasopismach fachowych oraz z kilku dotąd niepublikowanych, znajdujących się w archiwum reżysera w zbiorach Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego.Są to teksty o różnym charakterze artykuły, wystąpienia na konferencjach naukowych w Polsce i za granicą, opisy przedstawień, a także wykład inauguracyjny wygłoszony w krakowskiej PWST na otwarciu roku akademickiego 1988/1989 i ukazujący się po raz pierwszy Szkic do autobiografii.Tom w serii Biblioteka Instytutu Teatralnego przygotowała i opracowała Agnieszka Rabińska. Autorem opracowania graficznego jest Maciej Małecki.
(dymek – Pik) Hej to ja Pik! A to Robi, jesteś tam? Pochodzimy z tajnej organizacji –Ministerstwa Komiksu! Nauczymy Cię jak w łatwy sposób narysować swój komiks!
(dymek – Robi) No pewnie! Kreska po kresce, dymek po dymku! W końcu władamy ołówkami jak nie byle kto!
(dymek – Pik) Wiedziałem, że mogę na Ciebie liczyć! Na początku pokażemy Ci jak stworzyć bohatera komiksu, jak dopisać mu emocje – co ma wymalowane na twarzy, co mu chodzi po głowie, a może i burczy w brzuchu? Ale to Ty zrobisz sobie komiks! Swój własny, niepowtarzalny!
(dymek – Robi) Brawo! A dla bardziej zaawansowanych też mamy parę pików w rękawie! Prawda Pik?
(dymek – Pik) No pewnie! Pochowałem mnóstwo komiksowych sztuczek! A robi się to tak…
Jest to książka o tym, w jaki sposób dzieła sztuki czy – szerzej – wytwory kultury wizualnej brały udział w walce ideowej, ideologicznej, a nawet wprost politycznej w Wolnym Mieście Gdańsku. Z jednej strony walkę tę prowadzono na froncie polsko-niemieckiego sporu o narodową tożsamość, a w konsekwencji państwową przynależność Gdańska, z drugiej – na froncie wewnątrzniemieckiego sporu tradycjonalistów z modernistami. Autora interesują w tym kontekście nie tylko obrazy malarskie czy graficzne, rzeźba i architektura, ale także pocztówki i znaczki pocztowe, banknoty, numizmaty, odznaki, druki urzędowe, plakaty, fotografie prasowe, ilustracje w książkach i czasopismach, wreszcie – co w Gdańsku szczególnie ważne – konserwacja i restauracja zabytków. Przypatruje się również tym dziedzinom, które nie wytwarzają wizualnych przedmiotów, ale konstruują ich interpretacje, a więc: historiografii, krytyce, popularyzacji. Całość poprzedza obszerny prolog, który ukazuje prehistorię gdańskiej walki obrazów – od przejęcia miasta przez państwo pruskie w końcu XVIII wieku aż po powstanie Wolnego Miasta Gdańska
Ekscytująca wyprawa do źródeł ludzkiego językaWyobraź sobie, że jesteś jaskiniowcem żyjącym 25 000 lat temu. Nie mieszkasz jednak w jaskini, tylko w namiocie ze skór rozpiętym na rusztowaniu z kości. Twoja kultura jest tak rozwinięta, że powstają dzieła sztuki. Wokół malowideł zwierząt i obrysów dłoni stawiasz kropki, krzyżyki i trójkąty; kreślisz równoległe linie i spirale. Twój lud wie, jakie jest ich znaczenie od 30 000 lat używa tych samych 32 znaków. Potem jednak ty i twoje plemię odchodzicie w niepamięć a z wami wiedza o waszym językuA teraz, razem z autorką, odkryj, co oznaczały te tajemnicze znaki. Czy wzory kryjące się w głębinach europejskich jaskiń to najdawniejsze ślady nowoczesnego człowieka? Czy tak właśnie wyglądał język naszych przodków?Pierwsze znaki udowadniają, że praca paleoantropologa ma o wiele więcej wspólnego z przygodami Indiany Jonesa, niż moglibyśmy przypuszczać. Nie tylko towarzyszymy autorce w trudach jej ekspedycji, ale także stawiamy wraz z nią śmiałe tezy i szukamy ukrytych znaczeń. Łamiemy przy tym szyfr 32 tajemniczych znaków, by poznać myśli naszych przodkówJeśli lubisz tajemnice, ta książka jest dla ciebie. Genevieve von Petzinger jest archeologiem, ale w tej fascynującej, żywo i przystępnie napisanej opowieści staje się przewodnikiem i detektywem, odkrywającym tajemnice artystów z epoki lodowej, twórców niesamowitych malowideł zachowanych w jaskiniach. Każdy, kto przeczyta tę książkę, będzie z większym podziwem myślał o tych dawnych artystach, o ich miłości do zwierząt i świata przyrody i o tym, jak wiele mamy z nimi cech wspólnych.Virginia Morrell, autorka Animal Wise i Ancestral PassionsGenevieve von Petzinger wykazuje, że oprócz sztuki figuratywnej, uderzająco pięknych wizerunków koni i żubrów, na malowidłach pojawiają się również 32 znaki, które mogą być utrwalonym w kamieniu zapisem słów symbolami, dzięki którym być może udanam się zajrzeć w umysły ludzi żyjących w czasach paleolitu. Jeśli hipotezy autorki znajdą potwierdzenie, jej praca może okazać się jednym z najważniejszych odkryć naukowych naszych czasów.Wade Davis, autor Węża i tęczyNiewiele jest tajemnic równie intrygujących jak ta, co abstrakcyjne symbole namalowane na ścianach grot oznaczały dla twórców żyjących w okresie ostatniego zlodowacenia. W swojej fascynującej książce Genevieve von Petzinger zabiera nas w podróż w czasie, dziesiątki tysięcy lat wstecz, do miejsc, które zadziwiają swoim pięknem. Jest to niezwykła próba zgłębienia psychiki naszych odległych przodków.Ian Tattersall, kurator w Amerykańskim Muzeum Historii NaturalnejGenevieve von Petzinger jest paleoantropologiem, który specjalizuje się w badaniu europejskich malowideł naściennych z epoki kamienia łupanego. Jako jedyny naukowiec zajmuje się związkami i podobieństwami między najstarszymi znakami abstrakcyjnymi. Autorka licznych prac naukowych, publikowanych m.in. na łamach New Scientist i Science Illustrated. Jej wystąpienia na TED Talks obejrzało ponad 3 000 000 internautów. Jej babka należała do zespołu kryptologów, którzy łamali szyfr Enigmy.
„Czy widział ktoś takiego człowieka, który z uśmiechem na twarzy spaceruje z armatą na plecach? Czy słyszał ktoś o takim człowieku, który napadnięty przez czterech drabów, zamyka ich w szafie, bierze ją na plecy i zanosi w biały dzień przed gmach policji?”
Mimo względnie licznych opracowań naukowych począwszy od studiów Janusza Dunina, z literaturą obiegu brukowego trudno zapoznać się bezpośrednio. Zrozumienie narodzin nowoczesnej kultury polskiej jest jednak niepełne bez dogłębnego poznania zakorzeniającej się wówczas na rodzimym gruncie kultury popularnej, a w tym wypadku – beletrystyki rozrywkowej nazywanej literaturą brukową, tandetną, uliczną, sensacyjną, wagonową, kolejową czy groszową. Twórczość ta, wydrukowana na papierze fatalnej jakości, krzywo pocięta i pozszywana, ignorowana przez biblioteki i piętnowana przez inteligenckich moralistów jednocześnie była ważna dla dużej grupy czytelników. Stanowiła narzędzie upowszechnienia aktywnego czytelnictwa i demokratyzacji przyjemności lektury, a także przejaw modernizacji społeczeństwa polskiego. Chociażby z tego powodu warto jej się bliżej przyjrzeć.
„Dzieje kultury skandynawskiej” to obszerna monografia prowadząca czytelnika od czasów prehistorycznych po współczesność. Napisana żywym językiem książka wciąga w świat skandynawskiej literatury, teatru, muzyki, sztuki i architektury, przystępnie objaśniając zawiłe niekiedy zjawiska społeczno-cywilizacyjne. Pojęcie kultury zostało potraktowane w tym opracowaniu według koncepcji antropologicznej. Obejmuje takie dziedziny jak kultura artystyczna, umysłowa, społeczno-polityczna, mitologiczno-religijna i techniczno-cywilizacyjna. „Dzieje kultury skandynawskiej” to nie tylko historia Szwecji, Norwegii, Danii, Islandii i Finlandii, a także peryferii tego makroregionu, złożonych m.in. z Grenlandii, Wysp Owczych czy Laponii.
W tomie 2 ukazano bogaty okres romantyzmu skandynawskiego, kształtowanie się nowożytnej kultury na Północy w wieku XIX aż po wielostronny rozwój kultury XX wieku.
W tomie 2 zostały omówione zagadnienia dotyczące m.in. wojen, konfliktów społecznych oraz terroryzmu.
Autor podejmuje próbę dokonania integracji i syntezy wiedzy dotyczącej problematyki zagrożeń życia, co stanowi przedsięwzięcie, które nie zostało dotąd w tak szerokim zakresie podjęte ani w literaturze polskiej, ani obcojęzycznej.
Trema stanowi najbardziej specyficzną trudność doświadczaną przez osoby podejmujące się praktycznego muzycznego wykonawstwa, zarówno na poziomie szkolnym, akademickim, jak i zawodowym. W książce Czytelnik znajdzie podstawowe informacje o strukturze procesu stresu scenicznego oraz wiele praktycznych wskazówek, jak sobie z nim poradzić, wraz ze szczegółowymi metodami i scenariuszami pozwalającymi na ich samodzielne zastosowanie. Książka napisana została z myślą o koncertujących muzykach, aktywnych nauczycielach muzykach, animatorach edukacji muzycznej, studentach akademii muzycznych i wychowania muzycznego, starszych uczniach szkół muzycznych oraz rodzicach udzielających szeroko rozumianego wsparcia swoim uzdolnionym muzycznie dzieciom. Bez względu na rodzaj podejmowanej aktywności muzycznej (uczenie się, nauczanie, profesjonalne czy amatorskie wykonawstwo muzyczne) o zjawisku tremy warto mieć wiedzę, którą następnie można wykorzystywać w praktycznych strategiach postępowania pedagogicznego i wykonawczego. W poszczególnych rozdziałach książki Czytelnik znajdzie odpowiedź na pytanie, jak skutecznie, dzięki zrozumieniu zjawiska tremy, okiełznać stres towarzyszący występom publicznym? Eliminując napięcia wynikające ze złego przygotowania i negatywnego postrzegania występów publicznych, Czytelnik-wykonawca będzie mógł odszukać/rozpoznać wiele osobistych zasobów, które pozwolą mu na stosowanie efektywnych metod psychologicznych, przygotowujących do pomyślnego występu publicznego. Partner wydania: Centrum Edukacji Artystycznej.
Autor prezentuje historię pojęcia cywilizacja od około 1750 roku do około 1880 roku. Analizuje teksty pisane przez twórców różnych narodowości i specjalności: filozofów, historyków, językoznawców, antropologów, polityków, podróżników, pisarzy i poetów. Przyjęta metoda pracy, prowadząca od analizy filologicznej do interpretacji filozoficznej, jest inspirowana badaniami nad pojęciem cywilizacji prowadzonymi przez historyków ze szkoły Annales, nawiązuje też do metod pracy badaczy z kręgu warszawskiej szkoły historii idei.Pierwsze rozdziały poświęcone są pojawieniu się pojęcia cywilizacja w oświeceniowej myśli francuskiej, angielskiej i szkockiej oraz niemieckiej w kontekście narodzin nowożytnej filozofii dziejów, problematyzowania kontaktów z ludami pozaeuropejskimi oraz krytyki aktualnego stanu społeczeństw europejskich. Następnie analizowane jest wykorzystanie tytułowego pojęcia w piśmiennictwie polskim i rosyjskim do opisu odmienności rozwoju krajów Europy Zachodniej i Wschodniej. Ostatni rozdział poświęcony został koncepcji cywilizacji jako samoistnego typu historyczno-kulturowego, sformułowanej przez Nikołaja Danilewskiego, uznawanej za prekursorską wobec XX-wiecznych teorii pluralizmu kulturowo-cywilizacyjnego.Pojęcie cywilizacji towarzyszyło XIX-wiecznej refleksji na temat sensu dziejów. Początkowo było synonimem procesu dziejowego w jego najogólniejszym ujęciu. Wraz z pojawieniem się katastrofizmu, pesymizmu dziejowego i przekonania o kryzysie kultury europejskiej około połowy XIX wieku nabrało negatywnych znaczeń, stając się określeniem całokształtu zjawisk społeczno-ustrojowo-kulturowych zasługujących na potępienie i zniszczenie lub samoistnie zmierzających ku zagładzie. Pojęcie to odegrało ważną rolę w powstaniu nowej gałęzi nauk społecznych antropologii kulturowej, łączącej nowy paradygmat naukowy ze starymi schematami historiozoficznymi.
Oddajemy w Państwa ręce Antologię tekstów polskiego kulturoznawstwa. Powstała ona w ramach grantu „Kulturoznawstwo polskie. Historia i dziedzictwo dyscypliny”. Konstruując ją, stawialiśmy przed sobą kilka celów. Pierwszy […] wiązał się z potrzebą opracowania dziejów stworzonego w naszym kraju na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych kierunku badawczego. […] Skompletowanie tekstów nie było proste ? długo dyskutowaliśmy nad kryteriami i warunkami doboru. Nasz zespół podjął zbiorowo ostateczną decyzję, którą jednak poprzedziły szeroko zakrojone konsultacje środowiskowe. Oczywiście, nie byliśmy w stanie skonsultować się ze wszystkimi reprezentantami akademickiego kulturoznawstwa. Stąd też kolejny cel naszej publikacji: ma ona być zaproszeniem do dyskusji nad korpusem tekstów ? z różnych względów ? istotnych dla naszej dyscypliny. Nie podjęliśmy próby stworzenia kanonu „lektur obowiązkowych” ? niemożliwe bowiem byłoby wynegocjowanie takiej listy, wszak każdy ośrodek o dłuższej tradycji dorobił się własnego katalogu „złotych ksiąg”. Niemniej staraliśmy się zaprezentować prace ważne z punktu widzenia historii dyscypliny i kierunku, uwzględniając mikrohistorie poszczególnych środowisk uniwersyteckich. Interesował nas przy tym proces narastania propozycji teoretycznych i metodologicznych. Ostatecznie wybraliśmy klucz chronologiczny ? nie odnosi się on jednak do dat pierwodruków pism, ale do biografii ludzi, którzy te pisma tworzyli. Założyliśmy bowiem, że zrekonstruujemy raczej „pokoleniową” historię dyscypliny, a nie kolejność ukazywania się poszczególnych prac. […] Mamy nadzieję, iż zaprezentowany w niniejszym tomie wybór tekstów pozwoli czytelnikom na lepsze rozeznanie się w historii oraz specyfice dyscypliny uniwersyteckiej i towarzyszących jej od blisko pół wieku studiów akademickich ukierunkowanych na poznawanie kultury. Publikacja nie jest przeznaczona wyłącznie dla osób związanych zawodowo z kulturoznawstwem, choć jak wiadomo to środowisko w największym stopniu będzie zainteresowane próbą ukazania różnych koncepcjami teoretycznych oraz obszarów badawczych znamionujących przybliżaną tutaj naukę. Problematyka wyłaniająca się z zebranych prac może jednak również zainteresować adeptów kulturoznawstwa, a także przedstawicieli pokrewnych dziedzin wiedzy. Wierzymy, iż książka przyczyni się poszerzenia znajomości tradycji kulturoznawczej, jej źródeł i dróg rozwoju, poruszanej w ramach studiów tematyki, jak też scenariuszy dotyczących przyszłości całej dyscypliny. (Ze Wstępu)
Ireneusz Kampinowski ukończył filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Przez czterdzieści lat pracował w redakcjach najważniejszych łódzkich gazet. Jako sprawozdawca i publicysta przebywał w centrum ważnych wydarzeń krajowych i regionalnych, współpracował ze znanymi redaktorami, autorytetami dziennikarstwa. Zdobył dużą wiedzę na temat mediów, co wykorzystuje w swoich publikacjach.Autor Papierowych gigantów wspomina łódzkich dziennikarzy ze wszystkich gazet wychodzących w regionie w drugiej połowie XX wieku. Ukazuje inną niż zwykle stronę dziennikarstwa humorystyczną. Uświadamia nam, że nawet najbardziej odpowiedzialna praca ma zabawne momenty, a znani dziennikarze, to ludzie jak inni mają swoje wady i ułomności, z których można czasami się pośmiać. Ta mała książka to duża porcja humoru, to dobra zabawa, żart i uśmiech na każdej kartce.
Książka poświęcona postaci miłośnika pisarstwa Henryka Sienkiewicza i zbieracza sienkiewiczianów, który przeszedł drogę od subiekta sklepów bławatnych w Ostrowie Wielkopolskim, do roli znanego w kraju kolekcjonera, społecznika, filantropa, tworzącego podwaliny Muzeum Literackiego Henryka Sienkiewicza w Poznaniu poprzez przekazanie Miastu od 1977 roku do lat dziewięćdziesiątych kolejnych fundacji muzealnych. Bohater książki był przykładem kolekcjonera, którego pasja narodziła się z emocji. Dla kontrastu z wielkimi kolekcjonerami, takimi jak Raczyńscy czy Działyńscy, został tu przedstawiony człowiek, który bez wykształcenia humanistycznego, z praktycznym spojrzeniem na otaczający go świat, przeszedł przemianę przez spotkanie i obcowanie z rodziną Sienkiewicza, co zaważyło na jego zainteresowaniach i rozwoju. Kult pisarza przerodził się w pasję, która zdominowała całe jego życie. Kolekcjoner pełnił od 1978 roku funkcję Honorowego Kustosza Muzeum i do końca życia miał ogromny wpływ na jego zbiory, które nieprzerwanie powiększał.Ignacy Moś był przy tym nietuzinkową postacią, która samą swoją osobowością wywarła wpływ nie tylko na wizerunek Muzeum, ale pozostawiła po sobie ślady także w Wielkopolsce, Polsce, a nawet za granicą. Kolekcjoner uhonorowany został za życia wieloma medalami i odznaczeniami (między innymi Orderem Uśmiechu oraz papieskim Orderem Świętego Sylwestra), w 2001 roku otrzymał tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania. Niniejsza publikacja, napisana przez wieloletnią współpracownicę Honorowego Kustosza, jest kolejnym, szczególnym odznaczeniem, pośmiertnym, in memoriam...
Oddajemy w Państwa ręce tom Historia mówiona polskiego kulturoznawstwa, kolejny, który powstał w ramach pracy nad grantem badawczym ?Kulturoznawstwo polskie. Historia i dziedzictwo dyscypliny?. [?] Historia polskiego kulturoznawstwa jest znana raczej fragmentarycznie i wariantywnie, co jest wynikiem autonomicznych ?historii? poszczególnych ośrodków. Chodzi nam jednak nie tyle o napisanie jej na nowo, lecz o opowiedzenie. Chcemy ujawnić alternatywne wizje kulturoznawstwa/kulturoznawstw, odsłaniając to, co zapamiętane przez pionierów kierunku i reprezentantów kolejnych pokoleń. Wierzymy przy tym, że obraz dyscypliny, jaki przechowuje pamięć jej przedstawicieli, może nie tylko skorygować wiedzę o jej dziejach, ale przede wszystkim ją poszerzyć, pogłębić i dzięki różnym perspektywom w odmienny sposób sproblematyzować. [?] Jednym z głównych założeń realizowanego przez nas projektu było pozyskanie wypowiedzi reprezentantów różnych ośrodków kulturoznawczych w Polsce. Chcieliśmy tym samym dotrzeć do informacji o początkach i formowaniu się poszczególnych środowisk naukowych związanych z dyscypliną, a także prześledzić ? dzięki zgromadzonemu materiałowi ? ich ewolucję. Ważne wydawało się nam odsłonięcie zwrotów metodologicznych, które korespondowały z wypracowywanymi aparatami terminologiczno-pojęciowymi, rozwojem refleksji teoretycznej, badaniami empirycznymi z jednej strony, z drugiej zaś ze zmieniającymi się potrzebami dydaktycznymi i możliwościami powoływania nowych jednostek i struktur organizacyjnych. [?] By ukazać wewnętrzną dynamikę kulturoznawstwa i jego zróżnicowanie, postanowiliśmy przeprowadzić rozmowy z przedstawicielami kolejnych generacji badaczy, w sposób arbitralny dzieląc ich na trzy grupy pokoleniowe. To pozwoliło nam na przybliżenie się do ?perspektywy międzygeneracyjnej? i prześledzenie przemian koncepcji teoretycznych oraz tematyki badawczej w dyscyplinie. Naszymi rozmówcami zostali reprezentanci większości ośrodków kulturoznawczych będący na różnych etapach swej drogi zawodowej. [?] Praca nad wywiadami skłoniła nas do zastanawiania się nad rolą pamięci i funkcjami narracji w porządkowaniu wizji świata. Rozmowy miały na celu ujawnienie poglądów, przekonań, postaw wypływających zarówno z jednostkowości biografii, jak i ze środowiskowego zakorzenienia. Demonstrujemy zatem indywidualność wpisaną każdorazowo we wspólnotę doświadczeń. Na ten obraz składają się tyleż odrębności i różnice, co zbieżności i podobieństwa. (Ze Wstępu)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
