W przekonaniu, że polska historia teatru potrzebuje nowego impulsu, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego we współpracy z Katedrą Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego zorganizował konferencję zatytułowaną Ustanawianie historii. Historia teatru jako kreacja (Warszawa 23-25 listopada 2009), rozpoczynając w ten sposób realizację programu o nazwie Nowe historie - ku pluralizmowi metodologicznemu w historii teatru.
Książka jest pokłosiem drugiej konferencji z cyklu NOWE HISTORIE, którą Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zorganizował wspólnie z Katedrą Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej celem było podjęcie refleksji nad faktami w dyskursie historycznoteatralnym, a także w domenie samego teatru rozumianego jako sztuka i jako praktyka społeczna, bo tu właśnie pojęcie faktu wydaje się wyjątkowo złożone i otoczone dodatkowymi trudnościami.
Odmienny charakter ma tom drugi, podzielony na dwie części. Pierwszą, Wędrówki po polskiej scenografii teatralnej po 1945 roku, tworzą eseje dotyczące różnych zjawisk polskiej scenografii teatralnej po II wojnie światowej. Jak wyjaśnia we wstępie do serii prof. Dariusz Kosiński: „Nie mogąc pokusić się na tym etapie o jednolitą i całościową syntezę, na którą jest być może jeszcze za wcześnie autorki tekstów zgromadzonych w tej części: Ewa Dąbek-Derda, Dominika Łarionow i Paulina Skorupska wiodą czytelników przez «labirynt, zwany teatr» wytyczanymi przez nie ? często pionierskimi ? szlakami, łącząc i prezentując wybrane dokonania polskich scenografów drugiej połowy XX i początków XXI wieku. Podobny charakter ma też podjęta przez Dorotę Buchwald i przeze mnie próba stworzenia swoistego katalogu obrazów i motywów powracających (niekiedy natrętnie) w polskiej scenografii współczesnej”. W części drugiej tomu, zatytułowanej Sceny życia publicznego. Polska scenografia społeczna XX i XXI wieku, autorzy rozdziałów uzasadniają teoretycznie koncepcję scenografii społecznej (Kamil Minkner), syntetycznie szkicują jej „polskie drogi” (Daniel Przastek) i prezentują rozbudowane studia przypadków: scenografię wielkich narodowych pogrzebów (Paweł M. Mrowiński) oraz mszy odprawianych w czasie pielgrzymek do Polski papieża Jana Pawła II (Paweł M. Mrowiński i Daniel Przastek).
Trzytomowa, bogato ilustrowana synteza dziejów polskiej scenografii nowoczesnej (od początków XX wieku do dziś), rozumianej jako sztuka kształtowania przestrzeni i estetyki przedstawień teatralnych i społecznych, a zarazem próba odnowienia refleksji nad nią.Autorki I autorzy reprezentują odmienne perspektywy i metodologie, różne subdyscypliny (historia i teoria teatru, performatyka), dyscypliny (teatrologia i nauki polityczne) czy wręcz obszary ludzkiej działalności (nauka i sztuka).Omawiane realizacje i projekty w większości odnoszą się do teatru dramatycznego i scen alternatywnych. Opera, taniec i teatr lalek (animacji) pojawiają się tu stosunkowo rzadko. Wynika to z faktu, że scenografia operowa, baletowa czy teatrów tańca przez większość badanego okresu przejawiały te same tendencje, co scenografia przedstawień dramatycznych I alternatywnych. Natomiast w przypadku teatru lalek uznano, że omówienie tego bogatego obszaru wymagałoby odrębnych badań I odrębnej narracji.
Tom "Koniec męskości?" przynosi wybór tekstów wygłoszonych na czwartej konferencji z cyklu "Inna Scena", która miała miejsce w Warszawie w dniach 2-3 kwietnia 2009. Nie proklamuje on "końca męskości", ale stawia pytania o to, czy destabilizacja jej tradycyjnej koncepcji, z jaką mamy współcześnie do czynienia, może doprowadzić do zmiany patriarchalnego paradygmatu? Czy zachodnia kultura, zbudowana wokół wartości uznanych za męskie i przyznająca białym, heteroseksualnym mężczyzną uprzywilejowaną pozycję, ulega dziś zasadniczej transformacji, czy jedynie powierzchownej korekcie?
Zamieszczone w tomie teksty pokazują, jak proces owej rozbiórki społeczno-kulturowego porządku manifestuje się na scenie. Ujawniają teatralne oblicza kryzysu męskości. Wskazują paradoksalność systemu męskiej dominacji, który okazuje się opresyjny zarówno wobec podmiotów oznaczonych jako męskie, jak i kobiece czy inne. Nie rozstrzygają jednak ostatecznie, czy teatralny barometr wskazuje na rzeczywiste przesilenie, czy ujawnia jedynie jałowy bieg kultury, zakleszczonej w trybach patriarchalnego perpetuum mobile.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
