Tom 18. serii "Media początku XXI wieku" wydawanej wspólnie z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Jest to książka o jednej z ważniejszych polskich debat współczesnych, która trwa już wiele lat i która zapewne nigdy się nie zakończy. Autorka zresztą dobrze panuje nad językiem wywodu i nad dyscypliną narracji, nawet powiem więcej - pracę czyta się swobodnie i z niejaką przyjemnością. Publikacja ma styl myślenia, który charakteryzuje pewien dystans - ale równy wobec wszystkiego i wszystkich - do opisywanych faktów, zjawisk i postaci. Autorka korzysta z wielu przekazów i źródeł, daje ich bogaty przegląd i zawsze spokojny oraz fachowy język i styl, stonowany osąd i elegancję sformułowań. Notabene, rozdział I, w którym autorka omawia drogę do stanu wojennego oraz prawne próby rozliczenia jego autorów, z punktu widzenia wymogów sztuki historiograficznej jest wręcz wzorcowy.
prof. dr hab. Wiesław Władyka
Podjęta przeze mnie próba zrozumienia fragmentu rzeczywistości badawczej, jaką stanowi dyskurs państwa i rodziny, szczególnie w sytuacji zagrożenia dobra dziecka, stanowiła dla mnie swoistą podróż badawczą. Używając metafory Umberto Eco: narracja poniższa będzie zapisem ?przechadzki po lesie?, w czasie której, w miarę odkrywania nowych ścieżek, pojawiały się nowe pytania. Podróż tę rozpoczęłam z praktycznej potrzeby, pracując w organizacji pozarządowej wspierającej dzieci i rodziny ze sfery ryzyka patologii, gdzie spotykałam się z problemem krzywdzenia dzieci. Ich opowieści o tym, jak ?koledzy tatusia wyrzucili mamusię przez okno?, i wieczorne obozowe modlitwy: ?by tato nie bił mamy i nie utopił kotka?, najpierw szokowały, oburzały, wzruszały? Później w mojej głowie zrodziło się pytanie: jak można im pomóc? Takie były źródła mojej podróży badawczej. Doprowadziła mnie ona w swej początkowej fazie do podjęcia pracy wolontariusza w organizacji pracującej z rodzinami na linii pokojowej w Belfaście. Wydawało mi się, iż poznanie doświadczeń brytyjskich w tej dziedzinie, zarówno poprzez praktykę i obserwacje, jak i dzięki lekturze literatury przedmiotu (zgromadzonej w bibliotekach uniwersyteckich stolicy Irlandii Północnej), pomoże mi odnaleźć odpowiedzi na te pytania. Poszukiwania te, zataczając niejedno koło, kontynuowałam przez cztery lata studiów doktoranckich pod kierunkiem prof. Stefanii Walasek. Żywię nadzieje, iż niniejszy tekst będący efektem moich eksploracji stanie się przyczynkiem do dalszej, pogłębionej dyskusji nad problematyką dobra dziecka, która nabiera szczególnej dynamiki w dyskursie państwo ? rodzina, gdy mamy do czynienia z przemocą.
Kamila Kamińska
Tekst ten stanowi prośbę włączenia się w dyskurs nauk społecznych (w tym pedagogicznych), toczący się wokół problemu przemocy wobec dziecka w rodzinie, jak również polityki państwa w zakresie profilaktyki i przeciwdziałania temu zjawisku. Autorka ma nadzieję, iż będzie on zaczynem dalszych twórczych dyskusji i polem do dialogu poznawczego. Natura badanego zjawiska, w znaczącym stopniu powiązana ze sferą aksjologiczną, nadaje również taki wymiar poniższej eksploracji.
Dobro dziecka pojmowane jako naczelna wartość w całym systemie polityki rodzinnej państwa oraz szeregu polskich i międzynarodowych aktów prawnych stanowi horyzont przeprowadzonych badań. Gdyby te rozważania, choć w nikłym stopniu, przyczyniły się do tego, aby na szczeblu państwa zrodziła się pogłębiona refleksyjna dyskusja nad efektywnymi sposobami pomocy rodzinom w kryzysie czy nowymi koncepcjami na temat poprawy sytuacji dzieci będących ofiarami przemocy, wówczas moje zadanie badacza, uczestnika dyskursu społecznego III Rzeczpospolitej zyskałoby nowy, aksjologiczny wymiar.
Kierując się, zatem ku tekstowi, autorka zaprasza do udziału w tej epistemologicznej podroży...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
