Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Co to znaczy – spotkać i n n e g o? Czy inność jest tym, co oddziela mnie od drugiego, czy przeciwnie? Co jest potrzebne, żeby inny stał się bliskim? Na te i tym podobne pytania szukał odpowiedzi ks. Józef Tischner. Pod koniec życia zaczął pisać nową książkę – kontynuację Filozofii dramatu i Sporu o istnienie człowieka. Nie skończył, ale pozostawił fragmenty, które dają do myślenia.
W świecie, w którym ludziom – nawet podobnym do siebie, należącym do jednej wspólnoty, ukształtowanym przez tę samą tradycję – coraz trudniej się spotkać, Tischnerowska refleksja o spotkaniu nabiera wyjątkowego znaczenia. Tym bardziej, kiedy spojrzymy szerzej, na punkty zapalne w różnych miejscach naszego globu, warto posłuchać głosu myśliciela, któremu chodziło przede wszystkim o to, by „zrozumieć człowieka i jego dramat”.
„Tischner był stróżem człowieka. Nie zaganiającym do stada, lecz zapuszczającym się na manowce i pustkowia, by człowieka odnaleźć. Stróż musi być czujny, jego praca nigdy się nie kończy. Stróżowanie to ciągłe zaczynanie od nowa, poszukiwanie dróg i sposobów. Dynamika myśli Tischnera, ciągle krążącej wokół człowieka, znakomicie to pokazuje.” (Dobrosław Kot)
Drugi tom pierwszej części Trylogii Hansa Ursa von Balthasara to dalsze zagłębianie się w życie i logikę działania Trójjedynego Boga. Jego centrum stanowi tajemnica prawdy istniejącej w Bogu, a objawiającej się jako chwała, dobro i pełnia. Prawdą tą jest Druga Osoba Trójcy Świętej - Logos, będący Słowem, Synem i Obrazem Boga Ojca. Najwięcej uwagi poświęca Balthasar wcieleniu Syna Bożego, rozwijając przy tym głęboką teologię ciała. Wcielony i Zmartwychwstały Syn Boży - Jezus Chrystus - przynosi człowiekowi życie, światło, łaskę i prawdę.
Oświecenia nie byłoby bez zwrotu w stronę rozumu, a ten nie jest żadną ideą, lecz własnością nader pospolitą – już sto lat wcześniej René Descartes powiadał, że nikt nie uskarża się na jego brak. Osiemnastowieczni filozofowie bodajże po raz pierwszy problematyzują owo nikt, pytając o rozum dzieci, „dzikich”, sawantów, geniuszy, wynalazców, szaleńców, ba – kobiet (dziewczynek, dziewcząt), aktualnych i przyszłych matek „rodu ludzkiego”, a nie tylko o „rozum ludzki”. Ma on zresztą wiele postaci – common sense, zdrowy rozum (rozsądek), „chłopski rozum”, rozum praktyczny, czysty, spekulatywny itd., a także granicę, którą jest utrata rozumu lub zmysłów. Zawsze jednak objawia się wśród ludzi, pośród ludzkich spraw, bez względu na to, czy aktualnie należymy do jakiejś wspólnoty, czy – jak w pewnym momencie Robinson Crusoe albo Denis Diderot – zostaliśmy z niej czasowo wyłączeni. Epoka rozumu, jak zwykło się w skrócie charakteryzować „optymistyczne” Oświecenie, dostrzegała i eksponowała jego faktyczność i jednostkowość – rozum jest zawsze i tylko czyjąś dyspozycją – nie tracąc przy tym z oczu innej jego niezbywalnej cechy: powszechności. Wszystko może nas dzielić – pochodzenie, język, religia, płeć, zamożność, zdrowie, wykształcenie czy upodobania, lecz taki sam i ten sam jest mój i twój rozum.
Tom prezentuje wyniki badań nad filozofią Oświecenia prowadzonych w wielu ośrodkach naukowych w kraju. Tym, co łączy wszystkie pomieszczone w nim teksty, jest zwrócenie uwagi na oświeceniowe rozumienie społecznej natury człowieka. Autorzy przedstawiają jej różne aspekty: od funkcjonowania instytucji służących prowadzeniu i upowszechnianiu badań naukowych, przez osiemnastowieczne projekty edukacyjne, kształtowanie się ówczesnych gustów estetycznych i znaczenie przykładane do języków narodowych, aż po społeczny wymiar medycyny. Prace te nie tylko ukazują, jak bardzo złożony jest obraz Oświecenia, ale też przypominają, że depozytariuszami opiewanego w tej epoce rozumu jesteśmy my – poszczególni ludzie, a jego funkcjonowanie wymaga istnienia rozmaitych łączących nas więzi.
Gdy Anty-Edyp po raz pierwszy ukazał się we Francji, przez jednych został okrzyknięty arcydziełem, a przez innych heretyckim szaleństwem. W swojej najważniejszej książce Gilles Deleuze i Flix Guattari przeprowadzają błyskotliwą krytykę mieszczańskiego użytku z psychoanalizy i zarysowują projekt materialistycznej psychiatrii, dostarczając narzędzi pozwalających zrozumieć powiązanie chorób psychicznych i formacji społecznych. Zastanawiają się również nad tym, czy kapitalizm jest wieczny, czy napotka gdzieś swoją absolutną granicę i próbują odpowiedzieć na nader aktualne pytanie: dlaczego ludzie pragną faszyzmu? Dziś, po ponad czterdziestu latach od publikacji, Anty-Edyp stanowi wciąż kontrowersyjny, lecz znaczący wkład do bardzo potrzebnej dyskusji o charakterze wolnej myśli i naszego uwewnętrznionego faszyzmu.Anty-Edyp stał się pewnym stylem życia, sposobem bycia i myślenia. Jak nie stać się faszystą, nawet (czy wręcz szczególnie) wtedy, kiedy ktoś uważa się za rewolucjonistę? Jak pozbyć się faszyzmu z naszej mowy i z naszych czynów, z naszych serc i z naszych przyjemności? Jak wytropić faszyzm, którym przesiąkło nasze zachowanie? Anty-Edyp jest Wstępem do Niefaszystowskiego Życia.Michel Foucault
Jan Heweliusz (1611–1687) od dawna przyciąga uwagę historyków i historyków nauki jako wybitny przedstawiciel astronomii XVII wieku i nietuzinkowy obywatel Gdańska, korespondujący z dworami królewskimi Europy oraz wiodącymi postaciami ówczesnej nauki. Niniejsza biografia przedstawia najważniejsze wydarzenia z jego życia – studencką wędrówkę po Europie, wydania kolejnych imponujących dzieł, naukowe przyjaźnie i kłótnie, zabiegi o możnych mecenasów, tragiczny pożar domu u schyłku życia – na szerokim tle epoki. Uzupełnia je też o wyniki najnowszych badań historycznych, prostując przy okazji kilka błędnych, a powtarzanych z opracowania na opracowanie informacji o życiu Heweliusza.
Chantal Grell jest profesorem historii na Uniwersytecie w Wersalu, specjalizuje się w epoce wczesnonowożytnej. Obecnie koordynuje wielotomowe wydanie korespondencji Heweliusza w ramach międzynarodowego projektu, wspieranego przez Międzynarodową Akademię Historii Nauki (Académie Internationale d’Histoire des Sciences) oraz Polską Akademię Nauk i Polską Akademię Umiejętności pod auspicjami Międzynarodowej Unii Akademickiej (Union Académique Internationale). Kolejne tomy tej edycji ukazują się w belgijskim wydawnictwie Brepols.
Książka - jako pierwsza na naszym rynku wydawniczym - prezentuje wyniki interdyscyplinarnych badań przeprowadzonych na polskim języku prawnym i prawniczym z użyciem metodologii kognitywnej teorii metafory konceptualnej. Wykazuje, że na każdym etapie dyskursu prawniczego jego uczestnicy używają w swoim profesjonalnym myśleniu, najczęściej nieświadomie, wielu powszechnych, ale także specyficznie prawnych metafor pojęciowych.
Dzięki licznym przykładom, pochodzącym z różnych obszarów prawa (aktów normatywnych, uzasadnień orzeczeń, piśmiennictwa z zakresu nauk prawnych), teoretyczne dotychczas twierdzenia znalazły swoje bardzo mocne potwierdzenie w praktyce. Dodatkową zaletą książki są rysunki obrazujące metafory, ułatwiające zrozumienie przedstawionych tez.
Autobiografia w pewien sposób założona jest już w samej strukturze człowieka. Towarzyszy ludzkiemu istnieniu nieomal "od początku" - obecna nawet wówczas, kiedy słowo "ja" nie wyraża jeszcze indywidualnego poczucia odpowiedzialności za czyny, a jednostka czuje się w całości "człowiekiem wspólnoty" - tak, jak nieoddzielalne od egzystencji pozostaje samoodniesienie, z którym wiąże się dwuznaczne, ryzykowne położenie "ja": "pęknięcie" w strukturze wewnętrzności, którego konsekwencją są wolność, ale i brak stabilności, stałe oscylowanie między "własnym" i "obcym", ontologiczna "bezdomność", zasadniczy dystans wobec siebie, konieczność grania i utrzymywania się w roli, potrzeba opracowania "sztuki życia", historyczność. W zjawisku autobiografii zawiera się cała antropologia istoty, której rzeczywistość Helmuth Plessner określał mianem "położenia eks-centrycznego" albo "bytowania od-środkowego".
...autobiografia nie jawi się jako temat często podejmowany, a już jako temat filozoficzny stanowi rzadkość. (...) Publikacja recenzowanej książki jest godna polecenia jako wartościowej filozoficznej pozycji naukowej.
z recenzji prof. dr hab. Czesławy Piecuch
Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie.
Książę to nieśmiertelne lekcje, które do dziś kształtują myślenie liderów na całym świecie. Mądrość Machiavellego wykracza dalece poza tak zwany makiawelizm. Machiavelli był znakomitym psychologiem rozpracowującym przeciwników na wiele ruchów do przodu. Dostrzegał złożoność podejmowania strategicznych decyzji. Widział wielowymiarowość potęgi organizacji i państw. Wychwytywał wczesne sygnały oznaczające umacnianie albo osłabianie się władzy swojej lub przeciwników. A oprócz tego był piekielnie skuteczny.
W Księciu Machiavelli przedstawił zasady przywództwa i filozofię sprawowania władzy, a jego przemyślenia wciąż są zadziwiająco aktualne i skłaniają do refleksji nad dzisiejszą polityką. Składając to dzieło w Państwa ręce, wierzymy, że współcześni liderzy zrobią dobry użytek z mądrości Machiavellego.
Nie lada gnębi mnie troska, abym mógł odwiedzić dalekie źródła i czerpać wskazania szczęśliwego życia.
Horacy
Wśród wielu rzymskich cesarzy nie brak było ludzi o wybitnej osobowości, odwadze i zacięciu pisarskim. Niewielu jednak odznaczało się równie błyskotliwym umysłem, pracowitością, spostrzegawczością i skłonnością do rozważania zagadek i paradoksów tego świata, jak właśnie Marek Aureliusz, zwany przez swoich współczesnych filozofem na tronie. Refleksyjna natura cesarza, jasność i precyzyjność jego toku myślenia, a także świadomość istnienia ludzkich niedoskonałości i ograniczeń zaowocowały dziełem, które do dziś czyta się znakomicie, choć pierwotnie wcale nie było przeznaczone do publikacji. Na szczęście po śmierci autora ktoś — być może jego sekretarz, Grek Aleksander — zebrał w całość notatki pisarza i doprowadził do ich rozpowszechnienia.
Rozmyślania to traktat moralny w nurcie filozofii stoickiej, który można potraktować jako doskonałe źródło inspiracji oraz drogę powrotu do prawdziwych, ponadczasowych wartości w świecie przytłoczonym bezwartościowymi, krótkoterminowymi informacjami. Można znaleźć tu pocieszenie i odtrutkę na błahe codzienne problemy, a nade wszystko zastanowić się nad znaczeniem przesłania Marka Aureliusza, nad tym, co mówi do nas z głębi wieków i ile rozważnej racji jest w każdym jego słowie.
Myśl o tym, w jakim stanie ciała i duszy powinna cię zabrać z sobą śmierć i jak krótkie jest życie, jak przepastna wieczność, przeszłość i przyszłość, jak krucha wszelka materia!
Marek Aureliusz
Ten wciągający przewodnik po filozofii zachodu zabierze cię w podróż przeztysiącletnie dzieje myśli ludzkiej.Martin Cohen umiejętnie snujehistorię w sposób chronologiczny i tematyczny, aby ożywić tę fascynującąkronikę.Począwszy od starożytnych chińskich nauk, zawiedzie cięszlakiem kluczowych idei Platona, trudnych relacji między filozofią a religią,kolejnych etapów rozwoju myśli naukowej i filozoficznej nie pomijając jejwpływu na politykę i ekonomię oraz analizy języka, prawdy i logiki, kończącna współczesnych filozoficznych debatach.Filozofia od środka,bogata w fascynujące historie i portrety intrygujących postaci, to rozrywka iedukacja w jednym.
Spór o jedność bądź wielość intelektu cieszy się w literaturze z zakresu historii filozofii średniowiecznej wielką popularnością. Nawet w podręcznikowych zarysach dziejów myśli średniowiecznej polemika z monopsychizmem, wiecznością świata czy krytyką Bożej opatrzności wraz z towarzyszącymi jej potępieniami, przed-stawiana jest jako jeden z centralnych elementów życia intelektualnego lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XIII wieku na Uniwersytecie Paryskim, a tym samym, ze względu na rolę tej uczelni, jako jeden z najważniejszych przejawów życia umysłowego całej epoki. Protagonistami w tym sporze z jednej strony byli sami wielcy myśliciele epoki, Albert Wielki, Bonawentura czy Tomasz z Akwinu, a z drugiej awerroiści – mniej liczna i przez długie lata słabiej rozeznana grupa myślicieli skupionych na wydziale sztuk uniwersytetu, której najznamienitszą postacią był Siger z Brabancji. (…) Jedną z głównych bitew w wojnie między filozofią i teologią była dyskusja nad jednością intelektu dla wszystkich ludzi. Jej właśnie poświęcone są trzy prezentowane w tym tomie dzieła, przy czym są to teksty z jednej strony kluczowe, najważniejsze i najbardziej reprezentatywne, a z drugiej specyficzne. Kwestie do III Księgi O duszy Sigera są właściwie jedynym tekstem łacińskim z epoki, w którym znajdujemy będącą przedmiotem polemik tezę o jedności intelektu. Z kolei najważniejszą polemiką z nimi i w ogóle z monopsychizmem jest O jedności intelektu Tomasza z Akwinu. Trzeci tekst, O mnogości intelektu możnościowego Idziego Rzymianina, jest polemiką zarówno z rozprawą Tomasza, jak i z awerroistycznymi reakcjami na nią. Wszystkie teksty powstały między 1265 a 1275, a więc w okresie największego nasilenia sporu. Z drugiej strony wszystkie trzy dziełka składające się na tom abstrahują od ideowego wymiaru sporu, polemiki rozgrywają się na płaszczyźnie czysto filozoficznej, racjonalnej, a nie światopoglądowej – co stanowi o ich specyfice.
Czym jest filozofia ekonomii? Dlaczego ekonomiści interesują się filozofią?
Jaka jest natura modeli ekonomicznych? Czy teorie ekonomiczne są wolne od sądów wartościujących?
To jedne z ważniejszych pytań poruszanych w książce, która jest zbiorem tekstów poświęconych filozoficznej refleksji nad ekonomią jako nauką, w szczególności historii związków filozofii i ekonomii, metodologii ekonomii oraz relacji zachodzących między ekonomią a etyką.
Jest rzeczą naturalną, że nowe generacje polskich uczonych dołączają obecnie do rosnącego międzynarodowego nurtu badań w zakresie filozofii ekonomii, wnosząc do niej swój wkład. Niniejsza antologia stanowi imponujący i aktualny przegląd wielu najbardziej istotnych zagadnień w tej dziedzinie.
Prof. Uskali Mäki
Ważną zaletą i osiągnięciem prac zamieszczonych w recenzowanym tomie jest wszechstronne i zarazem krytyczne przedstawienie głównych sporów, poszukiwań i propozycji metodologicznych związanych z rozwojem nauk ekonomicznych, prezentowanych w literaturze światowej.
Prof. Jerzy Wilkin
„Polecam tę książkę głównie tym, w których budzi się niepokój umysłu, kierujący ich ku myśleniu filozoficznemu. To dobry początek, który nie tylko nie uśpi w nich tego niepokoju, ale i wskaże tropy dalszego myślenia. Każdy jest filozofem, ale wielu z nas to filozofowie uśpieni. Ta książka dla wielu może okazać się pobudką”.
Jan Andrzej Kłoczowski OP
„Wielkie filozofie przeformułowane na potrzeby samodzielnego projektu filozoficznego stają się dla Autora przesłanką do wypracowywania własnej, na wskroś oryginalnej refleksji nad tym, co nieredukowalne w człowieku. Otrzymujemy dzieło, które można uznać za opus magnum Karola Tarnowskiego; to w jego twórczości dzieło najbardziej dojrzałe i samodzielne”.
ze wstępu Krzysztofa Mecha
Prof. Karol Tarnowski – fi¬lozof religii, wykładowca uniwersytecki, pianista, autor związany ze środowiskiem Znaku. Znawca myśli Martina Heideggera, Jeana-Luca Mariona, Emmanuela Lévinasa, ks. Józefa Tischnera. Autor licznych książek, m.in. Człowiek i transcendencja (1995), Wiara i myślenie (1999), Bóg fenomenologów (2000), Usłyszeć Niewidzialne. Zarys filozofii wiary (2005), Tropy myślenia religijnego (2009).
Najsłynniejszy proces w dziejach ludzkości oczami jednego z najwybitniejszych współczesnych filozofów
Poncjusz Piłat, prefekt Judei, inspirował najwybitniejszych twórców kultury europejskiej. Tym razem tę tajemniczą postać i jej relację z Jezusem analizuje Giorgio Agamben, zastanawiając się, dlaczego spotkanie tego, co boskie, i tego, co ludzkie, przybrało postać procesu prawnego.
O randze Piłata świadczy fakt, że poza Jezusem i Maryją jest on jedynym człowiekiem, którego imię pojawia się w chrześcijańskim Credo. Nikt inny nie został też opisany przez Ewangelistów równie szczegółowo pod względem psychologicznym ? to jedyna postać, która okazuje tak różne emocje. Istnieje zarówno „czarna”, jak i „biała” legenda Piłata – np. w Kościele etiopskim jest uznawany za świętego!
Agamben w swej erudycyjnej, lecz bardzo przystępnej książce książce stawia pytania frapujące zarówno dla wierzących, jak i dla niewierzących.
Czy Piłat był jedynie wykonawcą Bożego planu, czy kimś więcej? Był odważny i zdecydowany, czy też tchórzliwy? Na ile proces Jezusa przebiegał zgodnie z procedurami prawa rzymskiego? Kto tak naprawdę był w nim sędzią? I czy w ogóle można mówić o procesie, skoro nie zapadł wyrok?
Książka jest poświęcona niektórym motywom pielęgniarki we współczesnej literaturze światowej. Kluczem do ich wyboru są zawarte w nich doniosłe idee lub zbiór ważnych kategorii myślowych ściśle z sobą powiązanych. Każdy z prezentowanych motywów pielęgniarki rządzi się własną logiką, ma swoje wyobrażenia normatywne i niepowtarzalne przesłanie. Dzięki temu wszystkie ukazują jakąś istotną prawdę o fenomenie kobiety parającej się pielęgniarstwem, która spełnia się w różnych kontekstach sytuacyjnych, i ewokują specyfikę jej filozofii istnienia oraz sens bycia w świecie. Publikacja pozwala także poznać najbardziej współczesne sposoby portretowania pielęgniarki w literaturze oraz uchwycić wygenerowany przez nie nastrój intelektualny wokół pielęgniarstwa.
Już około roku 1500 myśl kalwińska antycypowała idee, jakie miało wyartykułować później europejskie Oświecenie. Te idee rodziły się w warunkach kryzysu: ale to właśnie kryzys, konkretne wyzwania społeczne i rewolucje (a nie abstrakcyjne teorie) wyznaczają charakter nowoczesności. Po 1500 roku ewolucji podlegała także myśl Jana Kalwina, głównego bohatera książki Johna Witte’a. Dzieła Reformacji dokonały dalsze procesy i zjawiska o mniej lub bardziej globalnej sile rażenia, takie jak Oświecenie, Rewolucja Francuska, Rewolucja Amerykańska, konstytucjonalizm, federalizm czy pluralizm religijny. W niektórych kulturach procesy te jeszcze się nie zakończyły; gdzie indziej z kolei pojawia się ponowna ich potrzeba w obliczu nowych, nieznanych dotąd wyzwań: kryzysu migracyjnego, zderzenia cywilizacji, wyczerpania się formuły integracji mniejszości o tendencjach fundamentalistycznych czy kryzysu legitymizacji. Książka Witte'go pozwala podjąć namysł nad jednym z najtrudniejszych pytań XXI wieku: jak dalej reformować prawa w świetle tych i wielu innych wyzwań?
„Mamy przed sobą rozległe, głębokie, interdyscyplinarne studium z gatunku fundamentalnych. Prezentuje ono w sposób pełny i obrazowy burzliwy proces emancypacji prawa stanowionego względem prawa naturalnego, genezę praw człowieka w obrębie protestantyzmu i wreszcie kształtowanie się nowoczesnej (niezwykle dynamicznej) relacji pomiędzy tymi prawami”.
prof. UAM dr hab. Ewa Nowak
Informacja o Autorze:
John Witte (ur. 1959), profesor prawa i dyrektor Centrum Studiów nad Prawem i Religią na Uniwersytecie w Atlancie. Światowej sławy ekspert w zakresie historii prawa, prawa małżeńskiego i wolności religijnej. Autor m.in. takich publikacji, jak God's joust, God's justice : law and religion in the Western tradition (2006), Religion and Human Rights: An Introduction (2011), No Establishment of Religion: America’s Original Contribution to Religious Liberty (2012).
Jakim językiem mówi o bólu filozofia i literatura? Czy ludzki ból można wypowiedzieć słowami – i w jakim stopniu? De Maupassant, Schopenhauer, Nietsche, Valéry, Jünger, Kafka, Gombrowicz: siedmiu autorów w pięciu rozważaniach poświęconych kwestii wyrażalności doświadczenia bólu w wybranych tekstach filozofii i literatury, w kontekście dwudziestowiecznych procesów sekularyzacyjnych.
Esej dotyczy ewolucji poczucia czasu w perspektywie społeczno-historycznej. Elias przedstawia, jak funkcjonowały w społecznościach różne konstrukcje czasu, które są jedną z form koordynacji życia człowieka. Genezę kategorii czasu autor widzi w połączeniu ludzkiego aparatu poznawczego, zdolnego do abstrahowania sekwencyjności zdarzeń, i kontekstu społecznego, ale osadzonych zawsze w fizycznej rzeczywistości.
Publikacja poświęcona księdzu Józefowi Sadzikowi, pallotynowi, założycielowi paryskiego Centrum Dialogu (Centre du Dialogue). Przyjaźnił się m.in. z Józefem Czapskim, Sławomirem Mrożkiem, ks. Józefem Pasierbem czy Czesławem Miłoszem, którego zainspirował do prac nad przekładami Biblii.
Jak oswoić przypadek?
Czy jest on wyłomem w racjonalności, czy da się go jakoś ująć w matematyczne karby?
Komu można zadedykować Filozofię przypadku? Michał Heller przyznaje, że sam mógłby ją zadedykować Richardowi Dawkinsowi i Williamowi Dembskiemu, którzy spierają się o to, czy biologiczna ewolucja jest „ślepym zegarmistrzem”, czy raczej świadczy o „Inteligentnym Projekcie”. W biologicznej ewolucji przypadek odgrywa rolę nadrzędną – jest źródłem zmienności gatunków.
Autor proponuje szersze spojrzenie: odwołując się do historii pojęcia przypadku i jego ewolucji wskazuje miejsce, jakie przypadki zajmują w strukturze całego Wszechświata. A miejsca te są… nieprzypadkowe. Dlatego Filozofię przypadku można zadedykować i polecić każdemu, kto potrafi dostrzec głębię samego pytania o istotę przypadku. I ciekaw jest odpowiedzi.
Siła, uroda i znaczenie dzieła prof. Hellera polega na tym, że stawiając fundamentalne pytania, nie ma ono w sobie cienia jakiegokolwiek fundamentalizmu.
„Polityka”Michał Heller – uczony, kosmolog, filozof i teolog. Laureat Nagrody Templetona i założyciel Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych w Krakowie. Autor m.in. książek Bóg i nauka. Moje dwie drogi do jednego celu (CCPress 2013), Granice nauki (CCPress 2014), Bóg i geometria. Gdy przestrzeń była Bogiem (CCPress 2015).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
