Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Życie i dzieło Boecjusza zaciekawiało i intrygowało późniejsze pokolenia. Późnośredniowieczny kalendarz z Pawii 23 października wspomina Boecjusza pod imieniem świętego Seweryna jako męczennika. Już w wieku IX Ado z Wenecji pisze w swojej kronice o Boecjuszu i Symmachu jako o tych, którzy oddali życie za katolicką wiarę. Dopiero w czasach późniejszych uczonych zaczął intrygować fakt, dlaczego Boecjusz, filozof i teolog, chrześcijanin, w ostatnim swoim dziele, stojąc w obliczu śmierci, szuka pocieszenia w filozofii. Usiłowano doszukać się w O pocieszeniu mniej lub bardziej wyraźnych aluzji do chrześcijaństwa. Wydaje się jednak, że dużo racji ma wybitny znawca Boecjusza, Henry Chadwick, gdy pisze, że O pocieszeniu, jakie daje filozofia to wyznanie wiary platonika, który ma za plecami dzieła św. Augustyna oraz Pismo święte. Jako dzieło wybitnego platonika O pocieszeniu było czytane i komentowane zarówno przez uczonych karolińskich, jak i przez myślicieli szkoły w Chartres, przez Jeana z Meun, Chaucera i Christine de Pizan. Każda epoka musi jak widać przełożyć i odczytać dzieło Boecjusza w języku swego czasu. Jestem przekonana, że to nowe polskie tłumaczenie tekstu O pocieszeniu, jakie daje filozofia znajdzie i dzisiaj swoich gorliwych czytelników. Z Wprowadzenia Agnieszki Kijewskiej
Dr Półtawska o kapłaństwie Każdy ksiądz jest wybrany przez Boga po to, żeby uświadomił ludziom, że są nie byle kim. Kapłan ma pokazać ludziom ten wielki wymiar człowieka najwspanialszego stworzenia, jakie istnieje na ziemi. Dlatego przez całe życie fascynowało mnie kapłaństwo równie wielkie i równie tajemnicze, jak samo życie pisała dr Wanda Półtawska, która otaczała opieką medyczną kleryków w seminariach duchownych, gdzie głosiła wykłady i katechezy, a także przebadała setki kandydatów i kandydatek do życia konsekrowanego. Teraz w ręce czytelników trafiają teksty dr Półtawskiej o kapłaństwie zebrane w jednym tomie.12 artykułów Książka to zbiór 12 artykułów tej wybitnej lekarki podejmujących tematykę kapłaństwa w różnych odsłonach. Poruszane kwestie to między innymi świętość w powołaniu kapłańskim i zakonnym, oczekiwania świeckich wobec kapłanów, celibat kapłański w świetle medycyny i psychologii, samotność w życiu kapłana, kapłan a rodzina.Nie tylko dla kapłanów Książka to doskonała i wciąż aktualna lektura dla kleryków, księży, zakonnic i zakonników, a także świeckich, którym nie jest obojętna rola kapłanów w ich życiu.
Fascynująca księga inspiracji koreańskim stylem życia, która pomoże napełnić codzienność radością i spełnieniem. Wyjątkowy prezent dla wszystkich zakochanych w koreańskiej kulturze.Barbara Zitwer, amerykańska agentka literacka, wielokrotnie odwiedzała Koreę Południową, a w niej swoich klientów i przyjaciół. Dzieli się wszystkim, czego dowiedziała się o tym tętniącym życiem kraju ukształtowanym przez filozofie han, heung i jeong - wytrwałości, radości i sztuki dawania. Zabiera nas w podróż po koreańskich miastach, bezdrożach i wyspach, opowiadając o wyjątkowych chwilach zrozumienia i więzi. Odwiedzamy tętniący życiem Seul, buddyjską świątynię i tropikalną wyspę Jeju.Zabawne anegdoty, ciekawostki nieznane turystom, wskazówki dotyczące podróży, wspomnienia magicznych momentów i wiele oryginalnych przepisów kulinarnych!Ta eklektyczna i inspirująca książka jest jednocześnie dziennikiem podróży, przewodnikiem i komentarzem kulturowym - energiczna i optymistyczna.
Andrzej Leder (ur. 1960), zarówno filozof, jak i psychiatra, miał znakomite przygotowanie do napisania tej przełomowej w polskiej humanistyce interpretacji dzieła Freuda. Zamierzył uwolnić go od tradycyjnej filozofii i nawet od niego samego, by spojrzeć na jego dokonania z perspektywy "epoki Sein und Zeit", która, jak twierdził Jacques Derrida, trwa do dzisiaj. Jest to więc raczej Freud w epoce Lacana, Ricouera, Derridy, Lvinasa czy Foucaulta. Zdaniem autora Freud jest zwykle postrzegany przez pryzmat klasycznych podziałów: natura-kultura, materia-duch, ciało-psychika/dusza itd. Tymczasem jego dzieło ani nie mieści się w kategoriach filozofii nowożytnej, ani nie sprowadza się do sfery klinicznej. Należy je odczytywać - a przynajmniej warto podjąć taką próbę - poczynając od "zwrotu metafizycznego" w "Byciu i czasie" Heideggera (1927). Ta, w jakiś sposób transcendentalna, perspektywa tkwi u podłoża dzisiejszej filozofii i z tej perspektywy Leder interpretuje sens podmiotu u Freuda i możliwość jedności struktury Ja z założenia "rozbitej", rozważa naturę konstytuowania w psychoanalizie sfery przedmiotowej, znaczeń i wszelkiej "inności". Bada konkretne zjawiska, takie jak popędy, traktując je jako egzystencjały w sensie Heideggera. Analityka egzystencjalna i ontologia tego ostatniego grają kluczową rolę w tej interpretacji psychoanalizy. Tym wszystkim analizom Ledera przyświeca idea znalezienia nowej filozoficznej jedni Freudowskiego myślenia na podstawie tego, co wydarzyło się we współczesnej filozofii w ciągu ostatnich stu lat.
Zasadniczym celem rozprawy jest próba rozpoznania we wczesnej filozofii greckiej zrębów postawy krytycznej, sceptycznej i zetetycznej. W pierwszej kolejności dookreślone zostają znaczenia terminów "krytycyzm", "sceptycyzm" i "zetetycyzm", a także pokazane ich wzajemne relacje. Zasadniczą częścią analiz jest drobiazgowa analiza filozofii wczesnogreckiej pod kątem obecnych w zachowanych fragmentach elementów każdej z tych postaw. Jednocześnie publikacja ta stanowi zarys nowego paradygmatu interpretacyjnego dla interpretacji początków refleksji filozoficznej. Książka stara się pokazać zarówno źródła współczesnych doktryn i postaw, ale także trwałość problemów oraz ważność szeroko rozumianego krytycyzmu.
Intencja autorstwa G.E.M. Anscombe ukazała się w 1957 roku i stanowi klasyczną pozycję w anglosaskiej filozofii działania. Według Donalda Davidsona jest to „najważniejsza od czasów Arystotelesa rozprawa dotyczącą działania”. Jednym z przyświecających Anscombe celów jest zerwanie z kartezjańską wizją intencji, które miałyby być czymś czysto prywatnym, dostępnym na drodze introspekcji wyłącznie podmiotowi w sposób autorytatywny określającemu ich treść. Rozważania Anscombe skupiają się na trzech kategoriach: intencji (zamiaru) podjęcia pewnego działania w przyszłości, intencji, z jaką ktoś działa, a także samego działania intencjonalnego, które Anscombe traktuje jako jedną z postaci intencji. Kategorie te są ze sobą ściśle powiązane, choć charakter tych zależności trudno jednoznacznie uchwycić. W celu wydobycia ich na światło dzienne Anscombe podejmuje refleksję nad naturą szczególnego rodzaju wiedzy, którą mamy o naszych działaniach, różnicą między przekonaniami a intencjami oraz racjami a przyczynami działań, charakterem relacji między opisami działania a samymi działaniami, w szczególności działaniami intencjonalnymi, kryteriami indywiduacji działań, formą rozumowania praktycznego oraz wieloma innymi zagadnieniami, które stanowić będą osnowę wszystkich późniejszych prac z tej dziedziny.
Można by zasadnie dziwić się temu, że w dziele poświęconym historii filozofii zamieszczamy uwagi krytyczne. Przyznajmy, że jest to zabieg nietypowy i niebezpieczny. Jednak w naszych oczach historia filozofii nie jest celem samym w sobie. Jest środkiem do nauki myślenia i wydaje się nam nie tylko czymś normalnym, ale wręcz koniecznym, by po zrozumieniu jakiejś doktryny umysł zareagował na nią, starając się oddzielić jej mocne i słabe strony. Nie zgadzamy się bowiem z tym, że filozofia sprowadza się do historii filozofii: oznaczałoby to wprost zaprzeczenie filozofii jako poszukiwania prawdy, względnie uczynienie z filozofii czystego poszukiwania, to znaczy poszukiwania, które nie jest w stanie niczego odnaleźć. Taki historycyzm stanowi zamaskowaną formę sceptycyzmu. Jednocześnie nie uważamy też, że historia filozofii jest filozofii zupełnie obca: nikt nie żyje sam jeden, zaszyty w komnacie jak Kartezjusz, wydobywając swój system ze swojej własnej substancji, niczym pająk pajęczynę. Człowiek potrzebuje drugiego człowieka, aby się kształcić, a kontakt z wielkimi umysłami zawsze jest wzbogacający. Jest zresztą oczywiste, że krytyczny zamiar w niczym nie ujmuje metodologicznej sympatii, która jest warunkiem koniecznym do uprawiania historii idei, a która osobiście przychodzi nam bardzo łatwo w obliczu przejawów geniuszu. Dlatego schlebiamy sobie tym, że krytyka nigdy nie wpływa na przedstawienie treści.
Fragment książk
JEŚLI BÓG NIE CZYNI CUDU W TWOIM ŻYCIU, TO CHCE, ŻEBY TWOJE ŻYCIE STAŁO SIĘ CUDEM Chcesz żyć pełną piersią, ale zawsze coś staje ci na drodze? Ksiądz Piotr mawiał, że Bóg nie stworzy nam świata bez problemów. Legendarny duszpasterz pomaga odnaleźć w codziennych trudnościach sens. Pokazuje, gdzie szukać siły do walki. Do wojowania w chrześcijaństwie nie trzeba być pakerem. Można być bożymprostaczkiem i zwyciężać. NIE BÓJ SIĘ, TYLKO UWIERZ!
Tradycyjnie głównym zagadnieniem etyki badań medycznych były eksperymenty lub próby kliniczne przeprowadzane z udziałem ludzi. Od dłuższego czasu coraz większą rolę odgrywają jednak badania dotyczące zdrowia, których bezpośrednim przedmiotem są nie tyle same osoby, ile ich dane, zazwyczaj uzyskiwane w trakcie opieki zdrowotnej. Niniejszy tom pod redakcją naukową Włodzimierza Galewicza ma stanowić pierwszą część planowanej Antologii etyki badań naukowych. Jest on poświęcony najistotniejszym etycznym aspektom tego typu badań, opartych na wtórnym wykorzystaniu danych dotyczących zdrowia, takich jak wymóg anonimizacji lub warunek świadomej zgody.
Gilles Deleuze, który widział w Spinozie prekursora myślenia immanencji, twierdził, że kwestia immanencji zaznacza się we współczesnej filozofii, gdy fenomenologia konfrontuje się z metafizyką. W wykładzie Martina Heideggera Koniec metafizyki i zadanie myślenia czytamy jednak: "Metafizyka, znajdując się przypuszczalnie na końcowym etapie swoich dziejów, nie dopuszcza do pojawienia się innego myślenia, mimo że ono przecież jest". Heidegger odnosił się tu zapewne do własnego późnego myślenia, ale również odejście od filozofii i przejście do nie-filozofii, którego dokonuje Franois Laruelle, możemy rozumieć jako przejaw tego innego myślenia, myślenia chcącego zerwać z filozofią. Status filozofii w ich myśleniu staje się czymś problematycznym, a sama filozofia zdaje się w nim zanikać na rzecz jakiegoś innego myślenia, myślenia już poza filozofią, a może nawet i kontemplacji.Jak zatem można dziś myśleć immanencję? Teksty zebrane w tej książce w mniej lub bardziej bezpośredni sposób próbują odpowiedzieć na to pytanie, dając pewne spektrum immanencji, którego dialektyka - dialektyka spektralna - została przedstawiona w ostatnim artykule.Jest to tekst żywy i przejmujący, momentami niepokojący, dający do myślenia, stawiający fundamentalne pytania nie tylko o nasze istnienie w czasie i przestrzeni, ale o samą fenomenologię, jej źródłowość, tożsamość, nieprzemijającą aktualność - jej metafizyczność. Być może tekst Cezarego Woźniaka staje się już nie-fenomenologią. Jednak fenomenologia i nie-fenomenologia, jak filozofia i nie-filozofia, potrzebują siebie nawzajem i stanowią nierozerwalny splot.Z recenzji dr hab. Moniki Murawskiej, prof. ASP w WarszawieCezary Woźniak - filozof, tłumacz, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Kultury UJ. Autor książek Martina Heideggera myślenie sztuki i Okamgnienie. Doświadczenie źródłowe a granice filozofii (wznowienie pt. Heidegger. Da/Augenblick) oraz artykułów publikowanych m. in. w "Kwartalniku Filozoficznym", "Przeglądzie Filozoficznym", "Principiach" i "Argumencie".
Różaniec - jedna z najpiękniejszych modlitw - niezmiennie zachęca nas do naśladowania życia Matki Bożej i podążania za jej przykładem.Być Różą to propozycja rozważań różańcowych, którym patronują święci i błogosławieni szczególnie mocno realizujący swoim życiem przesłanie, jakie zostawiła nam Maryja - by w życiu bez reszty zawierzyć Bogu. W modlitwie towarzyszyć nam będą św. Jan Paweł II, bł. Rodzina Ulmów, bł. ks. Jerzy Popiełuszko i bł. kard. Stefan Wyszyński. Warto mieć takich orędowników i podążać za przykładem tych wielkich i odważnych ludzi, którzy swoim życiem dali świadectwo pełnego zaufaniu Bożym wskazaniom.Cennym uzupełnieniem rozważań jest historia modlitwy różańcowej, a także wyjaśnienie znaczenia Żywego Różańca oraz przypomnienie łask i obietnic związanych z jego odmawianiem.Rozważania doskonale nadają się do prowadzenia zarówno modlitwy indywidualnej, jak również do nabożeństw odprawianych w kościołach czy we wspólnotach modlitewnych.
Życie człowieka ulega zmianom. Każdy z nas niesie swój krzyż, mniejszy lub większy. Czy na co dzień zadajemy sobie pytanie: czym dla mnie jest krzyż? Symbolem cierpienia czy znakiem zwycięstwa? Czy pamiętamy, że krzyż to droga ku zmartwychwstaniu? Te i wiele innych pytań znajdują odpowiedzi w tej książce. Z miłości do krzyża to spójna opowieść, złożona z trzydziestu krótkich , ale prawdziwych historii ludzi, którzy dotknęli krzyża w swoim życiu. To świadectwa tych, których ten krzyż przemienił i którym dał siłę. Każde z nich zatrzymuje, a tym, co je spaja, jest wezwanie samego Jezusa: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje!" (Mk 8,34).
Często mówi się o bezinteresowności tego, co teoretyczne, i interesowności czy braku bezinteresowności po stronie tego, co praktyczne. Pogląd taki reprezentują nie tylko współcześni interpretatorzy myśli starożytnej, ale i sami starożytni. Można go znaleźć np. u Arystotelesa. Podstawą takiego wartościowania jest swego rodzaju pewnik, że cel jest wartością wyższą od tego, co do celu prowadzi. Celem wiedzy teoretycznej jest prawda, praktycznej działanie, mówi Arystoteles w drugiej księdze Metafizyki. Ale cóż to znaczy, że prawda jest celem teorii? Teoria jest autoteliczna: prawda mieści się wewnątrz niej. Tymczasem celem wiedzy praktycznej jest coś innego niż ona: dzieło nie pozostaje w obrębie umysłu, w którym jest wiedza praktyczna, lecz znajduje się na zewnątrz umysłu. Ta autoteliczność wiedzy teoretycznej decyduje o jej wyższości. Ten system wartości nie zdezaktualizował się do dziś. Nawiązując do kategorii zawartych w słynnym aforyzmie Marksa o tym, że filozofowie dotychczas poznawali świat, chodzi jednak o to, by go zmienić, wypadałoby powiedzieć, że filozofowie starożytni chcieli wprawdzie świat poznać i w rzeczy samej nie dominowała w nich chęć zmienienia świata, ale może najbardziej charakterystyczne było dla nich to, że chcieli za pomocą filozofii zmienić nie tyle świat, ile człowieka, zmienić go mianowicie w takim sensie, iżby mu ułatwić wytrzymanie, zniesienie czy wręcz zaakceptowanie świata i tą drogą zapewnić mu szczęśliwość, którą uważali za cel człowieka i cel samej filozofii.
Francuski historyk Georges Duby (1919-1996), jeden z XX-wiecznych klasyków mediewistyki (obok takich badaczy, jak Jacques Le Goff, Marc Bloch czy Jean-Claude Schmitt), pracował m. in. nad historią małżeństwa w średniowiecznej Francji feudalnej. Niniejsza książka zdaje relację z ustaleń autora rozważającego małżeństwo jako pewną instytucję, której dzisiejsza europejska forma została ukształtowana między XI a XIII wiekiem i stanowi wynik ścierania się wpływów klasy "wojowników" (szlachty, rycerstwa) i klasy duchowieństwa. Duby rekonstruuje napięcia między tymi klasami spowodowane przez organiczny konflikt tkwiący w chrześcijańskim pojmowaniu związku małżeńskiego, który ma być formą uświęconej duchowej wspólnoty, a jednocześnie jest związkiem na wskroś "ziemskim" w swoim cielesno-erotycznym wymiarze. Dołącza do tego instrumentalizacja małżeństwa przez feudalnych seniorów wykorzystujących je do pomnażania swoich majątków. Z tym z kolei wiąże się sprawa sytuacji kobiet sprowadzonych do roli przedmiotów transakcji zawieranej przez rody. Wszystko to Duby z przenikliwością wybitnego badacza analizuje na podstawie nader skromnego, ale fascynującego materiału źródłowego. Historia przez niego opowiedziana jest historią kompromisu: adaptacji małżeństwa do feudalnych potrzeb, a jednocześnie nadania mu charakteru sakramentu. Ta historia jest ponadto historią mężczyzn z klas wyższych. O kobietach i o laboratores, klasie pracowniczej, brak porównywalnych źródeł.
W tomie drugim Paralipomenów Romana Witolda Ingardena prezentujemy notatki oraz szkice do jego rozprawy habilitacyjnej. Filozof stworzył w tym celu projekt, który zatytułował: Studia przygotowawcze do pracy o formalnej budowie przedmiotu. W jego skład weszły: Pierwsze notatki do pracy O względnych i bezwzględnych cechach przedmiotu; Drugie notatki do pracy O względnych i bezwzględnych cechach przedmiotu; Szkic pracy O względnych i bezwzględnych cechach przedmiotu; Szkic do rozprawy O względnych i bezwzględnych cechach przedmiotu; Szkic do rozprawy O przedmiocie i jego cechach; Szkic do rozprawy W sprawie tożsamości przedmiotu. Pamięci Adolfa Reinacha. Niniejsze rozprawki oraz szkice złożyły się pośrednio na powstanie habilitacji filozofa: Essentiale Fragen. Ein Beitrag zu dem Wesensproblem, opublikowanej w języku niemieckim w "Jahrbuch fr Philosophie und Phnomenologische Forschung". We "Wprowadzeniu" do niniejszego tomu przedstawiamy niezwykle ciekawą i nieznaną dotąd historię habilitacji i przewodu habilitacyjnego filozofa. Pokazuje ona dokładnie, jak ciężko było w tamtych latach uzyskać w Polsce awans naukowy, a później pracę na wyższej uczelni, nawet Ingardenowi, jako uczniowi Husserla. Nie wystarczyło posiadać doktorat Uniwersytetu Fryburskiego, trzeba było przejść trudne kolokwium habilitacyjne we Lwowie.Tom drugi Paralipomenów skierowany jest zarówno do specjalistów, interesujących się zagadnieniem tożsamości przedmiotu, przede wszystkim w ujęciu Ingardena. Student znajdzie w tym tomie niezwykle interesujące informacje o formacji naukowej Ingardena. Mamy nadzieję, że proces ten został przez nas dość dokładnie opisany. Doświadczenie habilitacyjne Ingardena stanowi też doskonały przykład dla zwolenników przywrócenia i odbywania na drodze naukowej procesu habilitacyjnego.
Prawda jest nieśmiertelna bł. ks. Jerzy PopiełuszkoW tym roku mija 40. lat od męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Każda rocznica przypomina nam o ofierze jego życia. Bez wątpienia był człowiekiem wielkiego formatu, niestrudzenie stojącym na straży prawdy, wiary, nadziei i miłości. Całe życie był oddany Bogu i ludziom, do końca szedł za Jezusem.W niniejszej publikacji autor Jarosław Szarek w zwięzły sposób opisał życie błogosławionego, ale przede wszystkim podkreślił aktualność jego nauczania i postawy, którą obrał wobec zła. Biogram ks. Jerzego został wzbogacony o fragmenty najpiękniejszych homilii błogosławionego oraz jego zdjęcia.Chcemy pamiętać o błogosławionym ks. Popiełuszce, by jak mówił św. Jan Paweł II: (...) z tej śmierci wyrosło dobro, tak jak z krzyża zmartwychwstanie...
Friedricha Schopenhauera zwykło się nazywać twórcą pesymizmu filozoficznego. Jednak ten pesymizm nie miał nic wspólnego z determinizmem katastroficznym, a negacja postępu z zaprzeczeniem rozwoju nauki i techniki. Uczył rezygnacji bez pokory, współczucia bez miłości bliźniego, buntu bez działania. Schopenhauer z jednej strony neguje świat, ale z drugiej strony uznaje ten świat za jedyny z możliwy. I czyni tak z powodu przyjęcia pewnych zasad aksjologicznych. Etyka Schopenhauera jakkolwiek normatywna, nie posługuje się pojęciem obowiązku. Powiada czym jest dobro, ale nie usiłuje nikogo skłonić do dobrego postępowania.
Od dzieciństwa słyszymy o tym, że powinniśmy kochać Boga i bliźnich. Nie wszyscy zdajemy sobie jednak sprawę z tego, że również do samych siebie powinniśmy odnosić się z miłością. Bóg pragnie, żebyśmy kochali bliźniego jak siebie samego. Ta książka pomaga nam podjąć się trudnego i błogosławionego zadania, jakim jest poznawanie samego siebie, respektowanie własnej godności oraz zawarcie z samym sobą paktu przyjaźni na dobre i na złe dni. Lektura tej publikacji pomaga odróżniać dojrzałą miłość do samego siebie od egoizmu i samoakceptacji. Pomaga też odróżniać odnoszenie się do siebie z miłością od wyrabiania sobie subiektywnego poczucia własnej wartości. Pokochać siebie to chronić siebie przed wszelką krzywdą i mobilizować siebie do ciągłego rozwoju. To z przyjaźnią i cierpliwością stawiać sobie wysokie wymagania i iść drogą świętości.AUTORZY:Autorzy książki to spowiednicy i rekolekcjoniści, kapłani skupieni na duszpasterstwie młodzieży, małżeństw i rodzin, związani z "Oazą Życzliwości" w Przytkowicach. To certyfikowany ośrodek wczasów zdrowotnych według diety dr Ewy Dąbrowskiej, który zajmuje się troską o całego człowieka, o jego dobro duchowe i cielesne.
Jerzy Prokopiuk (1931-2021)- wybitny polski intelektualsta, filozof, gnostyk, antropozof, autor kilkunastu książek (m. in.. "Gnoza i gnostycyzm") oraz tłumacz na polski dzieł Goethego, Junga, Steinera, Freuda. Jak pisze na samym początku "Labiryntów herezji" : Niech więc będzie jasne od samego początku: Ja, piszący te słowa - przeciwko wszelkiej ortodoksji - uważam się za heretyka i gnostyka, i szczycę się tym, że nim jestem. Jakże bowiem nie być dumnym, jeżeli należy się do -nieiwielkiej przyznaję - grupy ludzi, która nazwę bierze od umiłowania wolności i poznania? "Heretyk" bowiem to człowiek, który żąda dla siebie prawa wyboru, tak jak gnostyk jest człowiekiem, który nie negując znaczenia wiary, przede wszystkim pragnie poznania istoty rzeczy. I w tym właśnie duchu po świecie herezji, goza, gnostycyzmu, manicheizmu, hermetyzmu, a też antropozofii oprowadza nas niewątpliwie najbardziej znany, niestety już nieżyjący polski antropozof, gnostyk, heretyk - mistrz Prokopiuk Jerzy
Autobiografia jednego z największych myślicieli naszych czasówDaniel C. Dennett, wybitny filozof i kognitywista, spędził swoje życie, rozważając najtrudniejsze i najbardziej fundamentalne tajemnice umysłu. Jego teorie w dużej mierze ukształtowały naszą epokę myśli filozoficznej. Motorem jego działań zawsze była niepohamowana ciekawość, dlatego chętnie próbował nowych rzeczy. Majstrował przy starych garbusach, wyrabiał cydr, grał na fortepianie w klubach jazzowych, rzeźbił i żeglował. Robiąc to wszystko - stale myślał, kwestionował rzeczywistość, zadawał pytania. I nigdy nie przestał się mylić.Myślę, że życie jest cenne, właśnie dlatego, że nie ma żadnego życia po życiu. Nie schrzań więc tego. Masz tylko jedną szansę. Jestem tak bardzo wdzięczny, że ją dostałem.Daniel C. Dennett, cytat z filmu Do Lobsters Have Free Will? (scenariusz i reżyseria: Karol Jałochowski)Pamiętam też, jak zostałem kiedyś zapytany lekkomyślnie, czy naprawdę nie wierzę w istnienie jakiejś wszechogarniającej, transcendentalnej mocy kontrolującej Wszechświat i całe zanurzone w nim życie. "O tak, wierzę" - odpowiedziałem. "Naprawdę?" "Tak - odparłem. - Nazywam ją grawitacją".Daniel C. Dennett (z wywiadu zamieszczonego w książce Karola Jałochowskiego Heretycy, buntownicy, wizjonerzy. 22 podróże z największymi umysłami naszych czasów, CCPress 2019)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
