Jak się ustrzec medialnej manipulacji? Jak nie pogubić się w gąszczu informacji, którymi media codziennie zalewają nasze umysły? Wreszcie jak być świadomym „konsumentem” mediów? „Woda z mózgu” jest poradnikiem, jak korzystać z mediów i nie dać się ogłupić. Nie tylko przestrzega, ale i uczy. Manipulacja bowiem ma już swoją długą historię. A że „czwarta władza” niejednokrotnie czyni zakusy na nasze umysły i naszą wolność, to rzecz pewna
Czarne getta Nowego Jorku i afgańskie pola makowe, masowe imprezy techno w Berlinie i kolumbijskie plantacje koki ? to najczęstsze skojarzenia z globalnym biznesem narkotykowym. Medialne newsy i Policjanci z Miami zbudowały mit przestępczej sieci, w której źródła zła leżą w egzotycznych ?jądrach ciemności?. Narkomania, wojny gangów i demoralizacji młodzieży to plagi Kolumbii, Meksyku, Afganistanu, Tajlandii czy Rosji.
Artur Domosławski, Wojciech Jagielski, Adam Leszczyński, Jan Smoleński, Wiktor Osiatyński, Rubém Cesar Fernandes, Joanne Csete pokazują społeczne i polityczne konteksty globalnego narkobiznesu. Opowiadają o tym, jak brutalna represja zastępuje rozsądną terapię, a ściganie widm ? walkę z realnym problemem.
Fronty morderczej ?wojny z narkotykami? to obszary nieopisanej nierówności, wykluczenia, biedy i przemocy. Wojny narkotykowe. Doniesienia z pola walki to opowieść reporterów, ekspertów, pisarzy i działaczy społecznych z różnych stron świata o tym, jak w imię politycznych i mafijnych interesów ginie podmiotowość ofiar, dobro uzależnionych i społeczna racjonalność.
Czy można obyć się bez religii? Czy Bóg istnieje? Czy ateiści skazani są na życie bez duchowości? Tak wiele istotnych pytań w czasach „zderzenia cywilizacji” i „powrotu religijności”.
Wprowadzenie do duchowości bez Boga
Jak odnaleźć duchowość bez Boga i dogmatów. Pasjonująca lektura nie tylko dla ateistów!
Czy można obyć się bez religii? Czy Bóg istnieje? Czy ateiści skazani są na życie bez duchowości?
Tak wiele istotnych pytań w czasach „zderzenia cywilizacji” i „powrotu religijności”.
André Comte-Sponville odpowiada na nie jasno i ze swobodą wielkiego filozofa a także „prawego człowieka”, któremu obcy jest, jakże często spotykany, resentyment i nienawiść.
Dla niego, duchowość jest zbyt istotna, by pozostawić ją różnego rodzaju fundamentalistom.
Podobnie laickość jest zbyt cenna, by zawładnąć nią mieli najbardziej szaleni przeciwnicy religii.
Dlatego też istotne jest odnalezienie duchowości bez Boga, bez dogmatów, bez kościoła, takiej, która chroniłaby nas zarówno przed fanatyzmem jak i nihilizmem.
Uważa, że XXI wiek będzie duchowy i laicki albo go nie będzie. W pasjonujący sposób wyjaśnia, w jaki sposób to się stanie.
André Comte-Sponville (ur. 1952) - francuski filozof, który przedstawia się jako materialista, racjonalista i humanista. Był uczniem i przyjacielem Louisa Althussera. Do 1989 roku wykładał na Sorbonie. Od tamtej pory zajmuje się wyłącznie pisaniem i przygotowywaniem pozauniwersyteckich wykładów. Od marca 2008 jest członkiem Etycznego narodowego komitetu konsultacyjnego. Jego ulubionymi filozofami byli: Epikur, stoicy, Montaigne i Spinoza. Spośród współczesnych, na Zachodzie, najbliżsi mu są : Claude Lévi-Strauss, Marcel Conche i Clément Rosset, na Wschodzie: Swami Prajnanpad i Krishnamurti.
André Comte-Sponville pragnie przekazać nam odpowiedzi tradycyjnych filozofów na dzisiejsze pytania: Jak żyć? Jak być szczęśliwum? Czy życie ma sens? Jak znaleźć mądrość nie podporządkowując się religiom? Jak być wolnym? Czy cnota jest jeszcze możliwa? Do jakiego punktu sięga tolerancja? Proponuje metafizykę materialistyczną, etykę humanistyczną i duchowość bez Boga, którą przedstawia jako „mądrość na czasy, w którym żyjemy”.
Mówi o sobie, że w wieku 18 lat stracił wiarę lecz z tej wiary pozostała w nim moralność greko-judeo-chrześcijańska i laicka duchowość, która daje w efekcie mistyczną immanencję: „Już jesteśmy w Królestwie, wieczność jest teraz”.
W polityce określa się jako socjaldemokrata lub lewicowy liberał. Dużo publikuje w pismach kierowanych do szerokiej publiczności: Le Monde, Libération, Le Nouvel Observateur, L'Événement du Jeudi, L'Express, Psychologies, Le Monde des religions, Challenges ...).
Szukając odpowiedzi na pytanie o rolę i sens religii w życiu współczesnego człowieka, holenderski pisarz przenosi czytelnika najpierw do miejsc swego dzieciństwa, by w końcu doprowadzić go na szczyt góry Ararat. Góry, na której zgodnie z biblijną tradycją osiadła Arka Noego, a która obecnie znajduje się na geograficznym, politycznym i kulturowym rozdrożu. Westerman, dążąc do poznania istoty wiary, zmierza się zarówno z mityczną, jak i historyczną rolą tego miejsca. Na swojej drodze spotyka geologów, księży, astronautów, a także rosyjską ekspedycję poszukiwaczy szczątków legendarnej Arki.
Niebezpieczeństwa onanizmu Jacques’a-Louisa Doussina-Dubreuila to – jak sam tytuł wskazuje – zatrważająca opowieść o zgubnych skutkach nałogu, który od niepamiętnych czasów wyniszcza nasze społeczeństwa. Praca wydana po raz pierwszy w 1825 roku przytacza liczne świadectwa spisane przez nadobnych młodzieńców, którzy powierzają uczonemu doktorowi sekretne szczegóły swoich niecnych praktyk oraz przerażające spustoszenia, jakie zwyczaj ten poczynił w ich życiu psychicznym i fizycznym. Powołując się na najuczeńszych mężów, od starożytnych po współczesnych, autor wyjaśnia, jak wykrywać onanistów, jak czuwać nad ich cnotą i jakie kuracje im aplikować. Opowiada też, jak wielką pomocą służy w tych zabiegach religia. Nade wszystko zaś przytacza niezliczone przykłady straszliwych dolegliwości, jakie wynikają z nałogu masturbacji – nałogu wiodącego wprost ku śmierci.
Benedyktyn i menedżer prowadzą dialog o najważniejszych kwestiach, które nie dają im spokoju i dotyczą nas wszystkich: sukcesie i odpowiedzialności, gospodarce i dobrobycie, kulturze i wartościach – o Bogu, pieniądzach i sumieniu. Obu mężczyzn łączy wspólna wizja lepszego świata. Rozmowy dwóch wyjątkowych osobowości pochodzących z dwóch odmiennych światów – klasztoru i wielkiej korporacji. Ojciec Anselm Grün, wybitny duchowny, szafarz w zakonie Münsterschwarzach odpowiedzialny za rozwój gospodarczy i finanse zakonu. Jochen Zeitz, najmłodszy prezes zarządu notowanego na giełdzie niemieckiego przedsiębiorstwa, od 17 lat kierujący koncernem Puma.
Benedyktyn i menedżer prowadzą dialog o najważniejszych kwestiach, które nie dają im spokoju i dotyczą nas wszystkich: sukcesie i odpowiedzialności, gospodarce i dobrobycie, kulturze i wartościach – o Bogu, pieniądzach i sumieniu. Obu mężczyzn łączy wspólna wizja lepszego świata. I obaj zabrali się już do jej urzeczywistniania!
Jest to bardzo inspirująca książka, ukazująca nie tylko osobiste poglądy i doświadczenia mnicha i menedżera, ale także zachęcająca do tworzenia świata, w którym warto żyć.
Duch pogaństwa to wspaniały, inspirujący intelektualnie esej z dziedziny antropologii kultury, historii idei i historii religii, dla wszystkich tych nauk mający istotne znaczenie.
Narkotyki są swego rodzaju rozprawą Stanisława Ignacego Witkiewicza z własnymi słabościami, ale też z - panującą wśród jemu współczesnych - opinią, na temat jego stylu życia i skłonności do uzależnień.
Witkacy opisuje własne stany "pod wpływem", swoje upadki, słabości, powroty do nałogów, ale i fascynacje.
Dziś odczytywane Narkotyki wydają się nie tylko niezwykłą wycieczką w krainę wyobraźni i językową zabawą, lecz także mimowolnym głosem w dyskusji nad legalizacją miękkich narkotyków.
Obecne wydanie zostało opatrzone przypisami, nieznacznie uwspółcześnione, całkowicie został jednak swobodny, pełen neologizmów, język Witkacego.
Książka jest próbą spojrzenia na problematykę performansu z trzech perspektyw. Pierwsza odnosi się do jego źródeł. Druga stanowi próbę scharakteryzowania głównych osi pojęciowych, wokół których formułuje się współczesna myśl performatywna. Część trzecia stanowi próbę uściślenia pojęcia performansu. Autor dowodzi w niej, że performans można scharakteryzować za pomocą nieskomplikowanych procedur i narzędzi. Opisanie ich stwarza szansę wyjścia z chaosu pojęciowego, którego efektem jest pogląd o nieuchwytności przedmiotu badań.
Katolicyzm i popkultura. Połączenie raczej zaskakujące, bo przywykliśmy do specjalizacji: teologowie piszą o religii, a pisma popularne i telewizja promują popkulturę. Znalazł się jednak ktoś, kto czuje i jedno, i drugie, a na dodatek osobiście dobrze poznał Amerykę. O niej jest więc głównie ta książka, i słusznie, bo popkultura stamtąd płynie. Tam jest też ona najbardziej wyrazista i zróżnicowana. W jej języku mówią i bluźnierczy propagatorzy aborcji, i konserwatyści; upadli moralnie i nawróceni. Jest o czym ciekawie pisać i o czym czytać.
Prof. Michał Wojciechowski,
teolog, wykładowca akademicki, publicysta
Łukasz Adamski z pasją śledzi postępowych pożytecznych idiotów w przestrzeni sztuki, filmu czy kultury. I nie tylko ich piętnuje, ale także pokazuje, jakie są fundamenty ich myślenia i skutki ich działania. Ale czytelnik znajdzie w tej książce nie tylko krytykę, ale także teksty pokazujące, jak konserwatysta powinien o kulturę walczyć, i liczne przykłady pozytywne takiej walki. A do tego, co też nie bez znaczenia, uważna lektura tych tekstów pozwala zorientować się w światopoglądowych wędrówkach najbardziej znanych postaci show-biznesu i już choćby dlatego warto ją przeczytać. Do czego szczerze wszystkich zachęcam.
Tomasz P. Terlikowski,
dr filozofii, wykładowca akademicki, dziennikarz, pisarz, publicysta.
Kultura niezależna w Polsce 1989?2009 to raport z dziejów rodzimego entuzjazmu ostatnich dwudziestu lat. Subiektywny przewodnik dziewięciorga autorów i autorek po obszarach kultury kreowanej oddolnie, nastawionej na innowacyjność, kreatywność, eksperyment, debiut, rebelię i walkę z Babilonem. Przykłady progresywnych wytworów kultury, nieprzewidywalnych, autentycznych, nieoczywistych, subwersywnych pól rodzimej muzyki, literatury, kina, teatru, komiksu, sztuk wizualnych ? nienastawionych na medialne patronaty i fajerwerki, pomoc grantów i promocję urzędników-donatorów. Nowe słowniki, nowe myślenie w kategoriach instytucjonalnych i parainsytucjonalnych, przeformatowanie pola kultury w zakresie rynku i dyskursu. Niezależność jako forma działania i kategoria estetyczna.
Jacek Dubois – adwokat karnista z ponaddwudziestoletnią praktyką. Żartuje, że na salę sądową jest skazany genetycznie, a sztafeta z prawniczymi genami trwa już od czterech pokoleń. Uważa się za szczęściarza – wykonuje pasjonujący zawód, który nieustannie go fascynuje.
Oddajemy w Państwa ręce zbiór niezwykłych prawniczych opowieści – zawsze śmiesznych, choć czasem strasznych. To wykwintna lektura dla wszystkich chcących poczuć nastrój sali sądowej i poznać galerię ludzkich typów w najdziwniejszych sytuacjach, które –jak się okazuje – zdarzają się nie tylko w filmach.
Dla mecenasa Jacka Dubois sala sądowa to miejsce tętniące życiem. Dostrzega i opisuje zarówno rozgrywające się tam dramaty, jak i sceny żywcem wyjęte z komedii. Jego felietony to wypełnione dreszczykiem emocji zabawne, często celnie szydercze sądowe opowieści. Gorąco polecam.
Czesław Jaworski
Dotąd czytałem dzieciakom książki Autora. Teraz czytam „sam sobie”. Szczerze uśmiałem się zarówno z jego rozważań nad kondycją polskiej Temidy, jak i z niezliczonych przygód, nie tylko tych z sali sądowej. Przy okazji dowiedziałem się też czegoś optymistycznego – we Francji statystycznie 15% mężów nie jest biologicznymi ojcami przypisywanych im dzieci, w Polsce tylko 10%... Uff!
Robert Gwiazdowski
Lektura świetnych felietonów pióra Jacka Dubois rozbawiła mnie do łez. Czytając jak Temida funkcjonuje w ciągłym kalejdoskopie niedorzeczności i absurdów, zastanawiałem się jak to jest możliwe. Choć sam, przeglądając sprawy trafiające do Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, mógłbym dostarczyć autorowi materiał na kilka następnych zbiorów. Śmiejmy się więc.. Z pełną świadomością, że to śmiech przez łzy…
Adam Bodnar
Chrześcijanie od zawsze żyli w świecie, przyglądali się światu, byli posłani do świata. Ojciec Emil Pacławski uczestniczy w tym chrześcijańskim powołaniu, wnikliwie diagnozując świat, szczególnie ten serwowany nam przez współczesne media. Jest jego obserwatorem i uczestnikiem. Istniejąc w przestrzeni dzisiejszej kultury ? między dynią a krzyżem ? pokazuje Czytelnikom prawdę i piękno chrześcijaństwa.
Książka zawiera cotygodniowe felietony Franciszkanina z lat 2008?2010.
?Czy w naszym świecie jest jeszcze miejsce na prawdy, jakie wypływają z Ewangelii? Czy słowa, jakie przed wiekami kierował do wiernych święty Franciszek oraz inni wielcy Kościoła katolickiego mogą być nadal aktualne i istotne dla człowieka XXI wieku? Ojciec Emil Pacławski od lat udowadnia czytelnikom, iż jest to możliwe. (...) Argumentów na obronę swoich tez szuka zaś zarówno w historii chrześcijaństwa, jak i w? popkulturze.
Owszem, przyszło nam żyć w dobie nachalnej reklamy, kiedy to transmitowane przez największe stacje telewizyjne sylwestrowe imprezy i wakacyjne festiwale pod gołym niebem zdają się być jedynymi wydarzeniami elektryzującymi widzów. Ale jednocześnie ? jak zauważa ojciec Pacławski ? ci sami nadawcy byli w stanie godzinami pokazywać nam pielgrzymującego Jana Pawła II, Benedykta XVI czy też rozmodlone tłumy czuwające w świątyniach i na miejskich placach podczas agonii polskiego papieża.
I to jest chyba właśnie największy dar autora książki Między dynią a krzyżem. Zauważa i piętnuje zjawiska negatywne, takie jak miałkość eurowizyjnych konkursów, walentynkowy kicz czy brutalność współczesnego kina, a przy tym nie odrzuca kultury masowej całkowicie. Dostrzega bowiem także i jej pozytywy?.
Piotr Drzyzga (fragm. wprowadzenia)
Ta książka dotyka tabu starości i zadaje niewygodne pytanie - Czy starcy też są ludźmi? Ta książka dotyka tabu starości i zadaje niewygodne pytanie - Czy starcy też są ludźmi?
Francuska filozofka tym razem bierze w obronę osoby starsze, o których coraz częściej zapominają zachodnie społeczeństwa. Wzywa nie tylko do troski i zmiany systemu opieki społecznej, ale do zmiany sposobu postrzegania starców, do przywrócenia im człowieczeństwa.
Autorka z bezwzględną szczerością pokazuje, w jaki sposób traktowane są osoby starsze. Przyznaje, że mają one inne potrzeby, ale także inne, ograniczane przez resztę społeczeństwa prawa.
Czy starcy też są ludźmi? Gdy spojrzy się na sposób traktowania ich w naszym społeczeństwie, można w to wątpić. Wynika z niego, że starzy ludzie nie mają ani tych samych potrzeb, ani tych samych praw co reszta. Innymi słowy, odmawia się im minimum, powszechnie uważanego za niezbędne. Są celowo skazani na biedę, ciężkie warunki mieszkaniowe, niedołęstwo, samotność, beznadzieję. Żeby uśpić publiczne sumienie, ideolodzy stworzyli mity, skądinąd wewnętrznie sprzeczne, które skłaniają młodych, by nie widzieli w starcach ludzi sobie podobnych, ale odmieńców. Obowiązuje wyobrażenie czcigodnego Mędrca, który góruje wysoko nad światem doczesnym. Jest on starym szaleńcem i plecie od rzeczy. Nie należy do naszego gatunku, niezależnie od tego, czy stawia się go ponad gatunkiem czy poniżej. Jeszcze łatwiej, niż zamazywać obraz rzeczywistości, jest zupełnie zamknąć na nią oczy. Dlatego starość jest wstydliwą tajemnicą i tematem zakazanym. Kiedy mówiłam komuś, że mam zamiar zająć się tą sprawą, najczęstszą reakcją był okrzyk: „Cóż to za pomysł! Jakie to smutne! To chore!”.
Właśnie dlatego napisałam te słowa. Chciałam prawdziwie opisać los tych pariasów i sposób, w jaki sami go przyjmują. Chciałam, by ich wołanie zostało usłyszane i zmusić do uznania ich głosu za głos ludzki. Stanie się wtedy jasne, że ich ciężka dola stanowi klęskę całej współczesnej cywilizacji. Przecież nie da się pogodzić ich losu z humanistycznymi ideami głoszonymi przez klasę rządzącą. Ta ostatnia jest nie tylko odpowiedzialna za „politykę wobec starości”, która graniczy z barbarzyństwem. To ona stworzyła podwaliny dla tak marnego zakończenia żywota. Jest ono nieuniknionym skutkiem wyzysku pracowników, atomizacji społeczeństwa, zubożenia kultury zarezerwowanej dla elity. Ciężki los starców wskazuje na konieczność radykalnej odbudowy naszego kulawego systemu społecznego. To dlatego tak starannie unika się tematu ostatnich lat życia. Tym bardziej właśnie należy przerwać zmowę milczenia. Proszę moich czytelników, by mi w tym pomogli.
Simone de Beauvoir
Nancy Kehoe, siostra zakonna ze Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa, jest znanym psychologiem klinicznym w Cambridge Health Alliance. Prowadzi terapie grupowe oraz udziela konsultacji dla pracowników opieki psychiatrycznej i geriatrycznej.
Zmagania z wewnętrznym aniołem to fascynująca, poruszająca i bardzo osobista opowieść o jej pionierskiej pracy z osobami dotkniętymi chorobą psychiczną. Wbrew niektórym koncepcjom klinicznym, doktor Kehoe w kontakcie z podopiecznymi nie unika rozmów na temat życia duchowego. Jej doświadczenie oraz zamieszczone w książce świadectwa potwierdzają, że poważne potraktowanie problemów religijnych osób chorujących psychicznie jest dla terapeutów warunkiem zrozumienia cierpienia, a nierzadko pomyślnego leczenia pacjentów.
Książka ta pokazuje, jak ważną rolę w odnalezieniu poczucia sensu i pełni w życiu odgrywa wiara. Osobom chorym przyniesie nadzieję, a terapeutom podpowie, jak skutecznie nieść pomoc.
Zygmunt Bauman zasłynął jako wnikliwy obserwator rzeczywistości ponowoczesnej. Tym razem włącza się w trwającą od wieków dyskusję o tym, czym jest szczęście. Dzięki precyzyjnym diagnozom czytelnik odkrywa ponure mechanizmy, które każą mu nieustannie dążyć do szczęścia, jednocześnie nie pozwalając na jego osiągnięcie.
Współczesny świat bombarduje nas tysiącami obietnic szczęścia, jednak żadna z nich nie jest opatrzona gwarancją spełnienia. Półki z literaturą poradnikową uginają się pod ciężarem odpowiedzi na pytanie, jak odnaleźć szczęście.
Zygmunt Bauman nie obiecuje niczego, jednak nie ulega wątpliwości, że po lekturze tej książki nasze życie zmieni się na lepsze.
Pierwsza na polskim rynku książka, która przełamuje tabu milczenia wokół aborcji.Pierwsza na polskim rynku książka, która przełamuje tabu milczenia wokół aborcji.
"Książka o aborcji" rozwiewa mity narosłe wokół zabiegu przerywania ciąży.
Dostarcza informacji o prawnych uregulowaniach i metodach aborcji (wyjaśnia w jakich okolicznościach zabieg jest legalny i z użyciem jakich środków najczęściej się go przeprowadza). Publikacja ma na celu przybliżyć młodemu czytelnikowi sytuacje, w jakich kobiety decydują się podjąć trudną decyzję o przerwaniu ciąży oraz możliwe społeczne konsekwencje takiego wyboru m.in. wykluczenie społeczne, poniżenie, przemoc psychiczna i fizyczna oraz izolacja.
Wszystkie teksty składające się na tę książkę, z jednym wyjątkiem, powstały w okresie pontyfikatu Jana Pawła II bądź zaraz po jego śmierci, większość z nich przy tym bezpośrednio dotyczy osoby i nauczania polskiego papieża. Czytelnicy znajdą tu więc między innymi pamiętny esej rozważający perspektywy, jakie wybór Karola Wojtyły na Stolicę Apostolską otworzył dla losów chrześcijaństwa i świata (Pomyślne proroctwa i pobożne życzenia laika na progu nowego pontyfikatu w wiecznej sprawie praw cesarskich i boskich), komentarze do dwóch ważnych encyklik papieskich (Veritatis splendor oraz Fides et ratio), omówienie książki, w której Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittoria Messoriego (Przekroczyć próg nadziei), i wreszcie dwa teksty pożegnalne, z których jeden zamieszczony został kilkanaście godzin po śmierci Papieża na portalu internetowym „Gazety Wyborczej”, a drugi dzień później w angielskim „The Independent” (Prorok odpowiedzialnej wolności).
Nowe wydanie ostatniej książki Jana Pawła II z pięknymi ilustracjami. Powstała na kanwie rozmów papieża z ks. Józefem Tischnerem i Krzysztofem Michalskim na temat XX wieku.
Porusza takie tematy jak doświadczenie zła związane z dwudziestowiecznymi totalitaryzmami, kwestię wspólnej Europy i roli demokracji, właściwego używania wolności oraz roli Kościoła we współczesnym świecie. W książce znajduje się też osobista rozmowa dotycząca zamachu na Jana Pawła II z 13 maja 1981 roku.
Książka ma charakter naukowego eseju, dzięki temu czytamy żywą, atrakcyjna opowieść o intelektualnych przygodach polskich romantyków, o ich ?byciu? osobowo-fizycznym, o arcyciekawych kreacjach postaci literackich, które jawią nam się z nowej, mało dotąd znanej i postrzeganej strony.
Praca stanowi udaną, oryginalną i nowoczesną rozprawę naukową, której znaczenie wykracza poza wąskie pole historii literatury polskiego romantyzmu. Stanowić może atrakcyjną lekturę zarówno dla polonisty, badacza literatury, jak i czytelnika o szerokich zainteresowaniach humanistycznych. W uporządkowany, zobiektywizowany i zarazem pełen pasji sposób wprowadza nas w uniwersalne problemy ludzkiej egzystencji, przebogate konteksty kultury XIX i XX wieku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
