Egzystencja to długi łańcuch chwil, które należy przeżyć świadomie, jedną po drugiej. Wszystkie wysiłki, które podejmujemy, wpisują się w Księgę Życia. Podążajcie drogą do światła, a ludziom w rozpaczy i ciemności nieście światło i pokój. Co zaś jest na końcu tej drogi? Odkryjecie to, docierając do celu, a wówczas będziecie olśnieni – przekonuje Omraam Mikhaël Aivanhov.
Jest to zbiór utworów, w których przedstawione zostały różne sfery rzeczywistości duchowej człowieka. Podczas lektury czytelnik zostaje wtajemniczony w podstawy filozofii życiowej opartej na Nauce Teozofii i Filozofii Złotego Różokrzyża, ujętej w ramy Lectorium Rosicrucianum. Dla tych, którzy pasjonują się tematami filozoficznymi może być to okazja poznania nowej, zaskakującej perspektywy spojrzenia na otaczający świat, natomiast dla tych, którzy nigdy nie mieli do czynienia z lekturą filozoficzną może być to ciekawy początek fascynacji takim rodzajem literatury. Tomasz Jurgiewicz przedstawia podstawowe tezy swojej postawy względem Rzeczywistości, odwołując się zarówno ściśle do uczuć człowieka, do natury, czy też sfery duchowej i boskiej.
Arabska wiosna, okupacja parku Gezi, protesty w Ferguson po zabójstwie Michaela Browna w stanie Missouri czy polski Czarny Protest - masowe protesty, w realu, a nie w sieci, to powszechna, a jednak łatwa do zdyskredytowania forma uczestnictwa w życiu politycznym . “O co im chodzi?”, “Niech się bawią”, “Gdzie są ich postulaty?” - te wszystkie zarzuty po każdym z protestów wracają refrenem, niezależnie od przedmiotu protestu, czasu i miejsca. Judith Butler w swoich Zapiskach o performatywnej teorii zgromadzenia pokazuje, czemu te pytania nie są właściwie postawione i udowadnia, że sama obecność we właściwym czasie i miejscu JEST ważną polityczną deklaracją.
Edmund de Waal, znany brytyjski ceramik i pisarz, zabiera czytelnika w intymną podróż tropem porcelany, obsesji swojego życia. Aby poznać tajemnice „białego złota”, początkowo planuje odwiedzić „trzy białe wzgórza”: w Chinach, Niemczech i Anglii. Z czasem jego poszukiwania zmieniają się w podróż dookoła świata, podczas której artysta odwiedza nie tylko warsztaty i fabryki, ale także komnaty alchemików; poznaje nie tylko losy filiżanek i porcelanowych figurek, lecz również dzieje ludzkich namiętności, pragnienia bogactwa, doskonałości i czystości.
De Waal ma ogromny dar odnajdywania piękna – zarówno w przedmiotach, jak i w słowach. O tym właśnie jest jego książka: to bardzo plastyczny, liryczny i intrygujący zapis historii poszukiwania piękna.
„W „Zającu o bursztynowych oczach”, swojej pierwszej książce, de Waal zrekonstruował rodzinną historię, posługując się opowieścią o kolekcji japońskich bibelotów. W „Białym szlaku” droga prowadzi do źródeł porcelany, bliskiej sercu autora, z zawodu garncarza, którego „domeną” są „białe miseczki”. „Biały szlak” zaczyna się i kończy w Jingdezhen, chińskiej kolebce porcelany. Zataczając krąg, autor ewokuje kształt garncarskiego koła i swojej „białej miseczki”. Wszystko jest bowiem na tym świecie ciekawe, ale musi się nam trafić przewodnik pokroju de Waala, fachowiec i pasjonat, piszący o sobie i przemierzanej drodze tak bezpretensjonalnie i żwawo, że ożywają wspomnienia o własnych wojażach i budzi się tęsknota za nowymi podróżami. Nową książkę de Waala polecam miłośnikom porcelany i podróży szlakiem własnych namiętności, amatorom bieli i minimalizmu w sztuce oraz entuzjastom rzemiosła. Jego czas kończy się nieubłaganie, bo w dobie wirtualnej giną manualne zawody i zdolności. „Biały szlak” to nostalgiczny znak epoki – pożegnalne elogium na cześć rzemiosła.” Ewa Kuryluk
„Historia porcelany opowiedziana w „Białym szlaku” zaskakuje i zdumiewa, łącząc sztukę, rzemieślnictwo, politykę i religię z poczuciem narodowej tożsamości oraz dzikiej, czasem destrukcyjnej obsesji.” Geoff Nicholson, „Los Angeles Times”
„„Biały szlak” to wyjątkowa książka napisana przez wyjątkowego człowieka. Poliglota, erudyta, pasjonat sztuki, literatury i historii, bezgranicznie ciekawy świata i niewiarygodnie staranny, a także obdarzony głębokim zmysłem moralnym – taki właśnie jest de Waal, który jak nikt inny potrafi opowiadać z pasją o małych porcelanowych dziełach.” Ben Downing, „The Wall Street Journal”
„De Waal jest mistrzem opowiadania historii niewielkich przedmiotów. Tylko on potrafi tak przenikliwie spojrzeć na porcelanową zastawę. To jego mała obsesja – bo w końcu ilu jest na świecie ludzi, którzy przed snem nie liczą baranów, lecz porcelanowe filiżanki?” Thessaly La Force, „The New Yorker”
„Proza de Waala, elegancka i zmysłowa, ukazuje nie tylko historię ceramiki, ale również głęboką miłość autora do porcelany.” Kevin O’Kelly, „The Christian Science Monitor”
„Liryczne połączenie historii sztuki, wspomnień i filozofii. W swojej metaforycznej prozie de Waal wprowadza nas w zawiły i fascynujący świat porcelany, a także opisuje historię swojego małego szaleństwa.” „Kirkus Reviews”
„Niezwykłe rozmyślania nad tym, co się dzieje, gdy odpowiednio zmieszana glina trafi do rozżarzonego pieca […]. Podróżując od Jingdezhen, przez Drezno i Anglię, aż po Karolinę Południową, de Waal odkrywa historie eksperymentatorów pragnących uchwycić sedno porcelanowej magii, opanowanej przed stuleciami przez Chińczyków.” „Library Journal”
Jak przezwyciężać trudności? Jak udowodnić sobie swoją wartość? Jak odnaleźć swoją własną drogę? Autor książki w skomplikowanym momencie swego życia zdecydował się na pielgrzymkę szlakiem jakubowym do Santiago de Compostela.Kredencjał to przede wszystkim opis drogi osobistego wzrastania, do którego prowadzą trud pielgrzymowania, pokonywanie słabości własnego ciała i swej psychiki oraz napotkani na szlaku ludzie. Poszczególne dni skrywają liczne refleksje na temat życia, pokonywania siebie, relacji z ludźmi i wiary. Czytelnik staje się partnerem pielgrzymki, zachęcanym do przebycia własnej drogi do wnętrza i przezwyciężania własnych słabości.
Oto arcydzieło myśli psychodelicznej, kryształ, w którym przegląda się doświadczenie mistyczne jednego z najwybitniejszych wizjonerów naszych czasów. Oto przenikliwa wizja, której strumień porywa czytelnika w nieznane światy, posiadające swoją własną, niedostępną rozumowi logikę i urzekające piękno. Jak piszą dr Timothy Leary i dr Richard Alpert we wstępie do tej książki:
„Alan Watts jest jednym z najważniejszych reporterów naszej epoki. Posiada intuicyjne wyczucie nowych informacji, jak również najważniejszych problemów i wydarzeń tego stulecia. Dysponuje również werbalnym wyposażeniem poetyckiego filozofa, które pomaga mu nauczać i przekazywać informacje. Oddaje w nasze ręce bodajże najlepszy tekst na temat mistycyzmu ery kosmicznej. [...] Szczególnie ważne jest wydobycie przezeń miłosnych aspektów doświadczenia mistycznego i ich implikacji dla nowych form komunikacji społecznej. Trzymacie w swoich dłoniach niezwykły dokument stworzony ludzką ręką. […] Alan Watts postanowił napisać książkę na temat spraw, których nie można wyrazić za pomocą języka.
Bawi się słowami i traktuje czytelników jak swoich partnerów w tej grze. Słuchajcie. Bądźcie czujni. W tej książce zawarto wiele znakomitych zdań. Znajdziecie tu tuziny fascynujących idei. Jest ich zbyt dużo. Są zbyt skompresowane. Przelatują zbyt szybko. Wypatrujcie ich.”
„Alan Watts w sposób niezwykle przenikliwy, klarowny i piękny opisuje swoje doświadczenia z substancjami zmieniającymi świadomość.” - Contemporary Psychology
„Radosna kosmologia to poruszające wprowadzenie w tematykę dopiero co poznawaną przez ludzkość.” - Newsweek
„Watts jest mistrzem ulotnej, sugestywnej i wyszukanej prozy. Jego styl pisarski jest tak potoczysty, że łatwo przeoczyć wybuchową, radykalną, a nawet rewolucyjną istotę jego przesłania: ego człowieka Zachodu (wywyższająca się jaźń, którą nasza cała cywilizacja starannie zaprojektowała, aby nas wspierać i chronić) po prostu nie istnieje.” - Daniel Pinchbeck, autor Przełamując umysł
Otl Aicher (1922–1991) – jeden z najsłynniejszych i najważniejszych niemieckich projektantów graficznych. Zaprojektował między innymi identyfikację wizualną olimpiady w Monachium (1972), logotypy takich firm jak ZDF, Lufthansa, BASF, Braun. Piktogramy jego autorstwa przedstawiające dyscypliny sportu są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych użytkowych znaków graficznych na świecie. Zajmował się także typografią, zagadnieniami teoretycznymi związanymi z projektowaniem przestrzeni oraz pracą edukacyjną.
w krytycznych sytuacjach można dostrzec, w jak niewielkim stopniu nasza wiedza i nasze działania pozostają jeszcze w relacji wzajemnej zależności, jak bardzo nasze czyny są oderwane od naszej znajomości spraw. o naszym świecie wiemy więcej, niż kiedykolwiek do tej pory, także o istniejących dla niego zagrożeniach, zagrożeniach dla przyrody i klimatu, zagrożeniach płynących z naszej cywilizacji, a mimo to działamy i zachowujemy się tak, jakbyśmy tę całą wiedzę całkowicie ignorowali.
fragment posłowia
Zamieszczone w książce opowieści poświęcone są sześciu wybitnym architektkom. Teksty o nich próbują uświadomić nam rolę kobiet nie tylko w kształtowaniu modernistycznej wizji architektury i urbanistyki polskiej, ale także mierzą się i spierają z wciąż obecnym stereotypem patriarchalnego świata budowniczych, w którym jedynym ojcem dzieła nadal pozostaje mężczyzna-architekt.Eseje o Dianie Reiterównie (Barbara Zbroja), Barbarze Brukalskiej (Marta Leśniakowska), Helenie Syrkusowej (Rafał Ochęduszko), Halinie Skibniewskiej (Marta A. Urbańska), Jadwidze Grabowskiej-Hawrylak (Łukasz Wojciechowski) i Anatolii Hryniewickiej-Piotrowskiej (Szymon Piotr Kubiak) ukazują nam z równą siłą zarówno wpływ tych niezwykłych kobiet na polską myśl architektoniczną, jak i ich osobiste często portrety.Każda z opisanych w książce babek w odmienny sposób kształtowała historię polskiej architektury i zapisała w niej swój oryginalny rozdział. Opowiadając się po stronie modernizmu, wpisały się tym samym w historię polskiej nowoczesności, którą dziś na nowo odkrywamy i analizujemy. Książka, którą czytelnicy właśnie otrzymują, jest niezwykle cennym opracowaniem, podkreślającym znaczenie kobiet dla polskiej chemii, a także inspiracją do dalszego studiowania osiągnięć zarówno postaci w niej opisanych, jak i wielu innych, które oczekują dopiero na odkrycie.ze wstępu Andrzeja Szczerskiego
A gdybyście pewnego dnia dowiedzieli się, że nie macie szans na naturalne poczęcie? A gdybyście musieli zawalczyć o życie własnego dziecka? A gdybyście musieli nagle sami wychować trójkę dzieci…
To naprawdę się zdarzyło. Bohaterom Trójkowej audycji Joanny Mielewczyk - „Matka Polka Feministka”. Kiedyś opowiadali o tym na antenie, dziś mówią, co zmieniło się w ich życiu od radiowego spotkania.
19 bohaterów, 19 rozmów o rodzicielstwie. O samotności, o trudnych decyzjach, radości, nadziei. O wierze i o tym, co dzieje się, gdy wiary zaczyna brakować. O szczęśliwych zakończeniach. I długim oczekiwaniu na nie.
Śmierć wpisana jest w życie człowieka. Jednak jest jednym z najtrudniejszych doświadczeń, jakie na niego czekają. Jak poradzić sobie ze śmiercią bliskich osób?
Kiedy nadchodzą te najtrudniejsze momenty paraliżuje nas lęk i przerażenie. Jak pogodzić się z odchodzeniem ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci? Kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy. Towarzyszenie bliskim w odchodzeniu a także żałoba mogą stać się dla każdego człowieka, mimo cierpienia, ważnym i cennym doświadczeniem, lekcją akceptacji, otwarcia na nowe. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki, ale siły życia są potężne. Renata Dziurdzikowska w swojej książce Możesz odejść, bo cię kochamukazuje śmierć, jako integralną część naszego życia.
***
Renata Dziurdzikowska – dziennikarka, trenerka rozwoju osobistego, od wielu lat związana z Wydawnictwem Zwierciadło. Zajmuje się zagadnieniami rozwoju wewnętrznego i duchowości. Autorka i współautorka wielu książek.
Na niewielkim terytorium Izraela rośnie obecnie przeszło 6000 gatunków roślin. Bogactwo flory tego obszaru wynika z położenia na styku Europy, Azji i Afryki oraz przebiegających tu w przeszłości dwóch głównych szlaków handlowych między Egiptem a Mezopotamią: Drogi Morskiej zwanej popularnie Via Maris i Drogi królewskiej.O bogactwie roślin w Ziemi Świętej w czasach biblijnych informuje Biblia, w której przyroda jest obecna począwszy od Księgi Rodzaju, aż po Apokalipsę. Księga Rodzaju opisuje biblijny ogród Eden, miejsce spokoju, szczęścia i harmonii, pełen drzew i pięknych kwiatów. Nie ma piękniejszych miejsc na świecie niż ogrody. Każdy ogród przypomina o tym pierwszy biblijnym, w którym rosło tajemnicze drzewo życia oraz drzewo poznania wiadomości dobrego i złego (Rdz 3,3-6). Obecnie wiele ogrodów botanicznych tworzy kolekcję roślin biblijnych.RECENZJEKsiążka Barbary Szczepanowicz Roślinny biblijne przedstawia rośliny występujące w Piśmie Świętym na podstawie danych biblijnych, tradycji żydowskich i chrześcijańskich oraz wiedzy z zakresu botaniki i wykorzystania roślin w gospodarce i kulturze ludzkiej. Jest to lektura przyjemna i pouczająca, poszerza znajomość Biblii i świata.o. prof. Tomasz M. Dąbek (biblista)
Autoryzowany przez obecny układ rządowy program rozdawnictwa publicznych pieniędzy za cenę zadłużania przyszłych pokoleń Polaków, jest obliczony - jeśli podjąć próbę jakiejś racjonalizacji tego idiotyzmu - na zaskarbienie sobie nostalgicznych wspomnień na wzór nostalgii za Edwardem Gierkiem, a więc na budowanie sobie pomnika trwalszego od spiżu. Przyszłe pokolenia Polaków będą z tego powodu jęczały w a babilońskiej niewoli lichwiarskiej międzynarodówki - ale pan Prezes schroni się już przed wszelką krytyką w grobie. To oczywiście jest przypuszczenie uprzejme, bo uznanie, że forsowany przez pretorianów pana Kaczyńskiego: panią Szydło i pana Morawieckiego program rozdawnictwa, nie jest obliczony na żaden efekt, byłoby już bardzo niegrzeczne.Ze wstępu Autora
"Czekałem na tę książkę. (...) Chciałoby się metaforycznie powiedzieć, że czuje ona Śląsk i tak nim żyje, że nawet śni po śląsku! Tą wiedzą o regionie i miłością do niego dzieli się z nami w książce, na którą – powtórzę – tak czekałem. A jest to wiedza ogromna i gruntowna, zdobyta w trudzie codziennych obowiązków rodzinnych i zawodowych, zrodzona z niezliczonej ilości spotkań z ludźmi różnych środowisk, osadzona w śląskiej codzienności, a i wygenerowana z tradycji rodzinnych, miłość zaś do małej śląskiej ojczyzny jest uczuciem mądrym, wyważonym, niezaślepiającym, owszem – dostrzegającym wszystko to, co w niej dobre i piękne, ale i to, co boli, i to boli czasem bardzo" (z recenzji prof. zw. dr. hab. Jana Miodka)
Wstęp (Moje półwiecze w Radiu Katowice)
PO PROSTU LUDZIE
Pamiętać to znaczy myśleć
Zbigniew Religa
Po śląsku nauczyciele to – ?
Profesor Antoni Motyczka – przyjaciel
Kto ważniejszy i lepszy
Odszedł Gerard Cieślik
By uczniowie przerośli mistrzów
Nasze matki
Spowiedź półrocza
Karl Dedecius – Ambasador Polszczyzny
60 lat Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej
Śląscy Teksańczycy – wczoraj i dziś
„PO NASZYMU…”
A jednak dla Śląska
To nie śląszczyzna – to żargon
Dwudzieste święto Ślązaków
Fenomen „Po naszymu – czelodki”
Kto jest naszym sprzymierzeńcem
Śląskie ojczyzny w książkach zapisane
Ślązacy w Niemczech
Siedź w kącie, a znajdą cię
Czy wystarczy 13 śląskich języków
Prawo do ratowania śląszczyzny
Polterabend
Prima aprilis
TACY JESTEŚMY
Grudniowe świętowanie
U progu 2009 roku
Szlachetne zdrowie
Regionalny Kongres Podbeskidzia
Młodość, która hartowała
Definicja patriotyzmu i przyzwoitości
Pisanie to jest wartość
Ile jest wiary w ludziach
Po smoleńskiej katastrofie
Parytety
U węgierskich wód
Spierać się na argumenty
ECH, TA POLITYKA
Ojczyznę kocha się za to, że jest
Co to jest samorządność
Kto sieje wiatr, ten burze zbiera
Obudźcie się, Ślązacy
Kraj, któremu na imię Polska
Nie uczcie mnie śląskości
Nie mieszać w śląskim kotle
Roszczeniowa mniejszość śląska
Stowarzyszenie Ludności Narodowości Śląskiej
III Forum Regionów Polski i Chorwacji w Primošten
W…ć Marię Pańczyk z senatu
Lament nad śląszczyzną
ZAPACHY ŚLĄSKIEGO DOMU
Rarytas na chlebie
O arkanach sztuki kulinarnej
Zielone Świątki
Zapachy śląskiego domu
Mięsopust i kwietno niedziela
Zioła – najlepszym lekarstwem
Wyleczyć malkontenctwo
Szpajza, czyli deser
Babcia, starka, starzyk
Nasze czy nie nasze
Nie ma jak dobry sąsiad
Szkoda, nie zdążyłam
NA ZAKOŃCZENIE
O książce: Śląsk i Pani Maria (prof. Jan Malicki), Czekałem na tę książkę (prof. Jan Miodek)
O Autorce
Chrześcijaństwo nie tylko wyrosło z pnia judaizmu – ono odnawia swoje w nim zakorzenienie. Pielęgnowanie tych korzeni oraz świadomość ich głębokości potrzebne są każdemu chrześcijaninowi, umocni wiarę i poczucie przynależności do ludu Bożego.
Jan Grosfeld, profesor nauk społecznych, zajmując się żydowskimi wpływami na kształt cywilizacji europejskiej, wskazuje na ścisły związek chrześcijaństwa z tradycją judaistyczną. Na tytułowe pytanie: „Dlaczego chrześcijanie potrzebują Żydów?” autor odpowiada nie tylko z wnikliwością wytrawnego badacza, ale również z troską Europejczyka, myślącego o bezpieczeństwie i trwałości fundamentów naszej cywilizacji.
Książka Jana Grosfelda ukazuje się w serii „Wyobraźnia Dialogu”, która jest odpowiedzią na widoczną w naszym stuleciu potrzebę rozwoju sztuki myślenia dialogicznego. Dialog wyrasta z przekonania, że każda religia i kultura jest inspiracją do zastanowienia się nad tajemnicą świata, w szczególności nad różnorodnością dróg i doświadczeń człowieka.
W swojej kolejnej książce Make Life Harder zapraszają na emocjonujący rejs po meandrach polskiej polityki. Dowiesz się między innymi, jaka jest różnica między Barackiem Obamą a Jarosławem Kaczyńskim, ile flipchartów znajduje się w siedzibie Platformy Obywatelskiej i dlaczego KORWIN nigdy nie wejdzie do sejmu.Będzie to dla ciebie przygoda intelektualna na miarę wywiadu rzeki z Leszkiem Kołakowskim albo przynajmniej koncertu Stachursky'ego w Mielnie. A nawet jeśli się z niej niczego nie dowiesz, to przynajmniej od czasu do czasu radośnie zarechoczesz pod wąsem.Make Life Harder, czyli Maciej i Lucjan samozwańczy eksperci zajmujący się wszystkimi zagadnieniami: lifestyle'u, mody i urody oraz mniej istotnymi problemami społeczno-egzystencjalnymi, takimi jak religia, polityka, przemijanie i śmierć.Maciej ludzki odpowiednik mopsa. Tylko by spał. Jak już się wyśpi, lubi sobie posiedzieć. Kiedyś chciał coś zrobić ze swoim życiem, ale szybko zapomniał co.Lucjan dekadent, fatalista, miłośnik pringelsów. Dni upływają mu na rozmyślaniu o życiu i dojeniu filmów z torrentów.
Biblioteka to nie tylko wielkie zbiorowisko książek, ale także szczególna atmosfera lektury, stan skupienia, czytelnicy o swoich specyficznych, niekiedy zaskakujących, nawykach i wędrówka myśli, która zaprowadzić nas może w miejsca zupełnie nieoczekiwane. Kiedy za opisanie fenomenu Starego BUW-u zabiera się taki erudyta jak Piotr Matywiecki, który w dodatku przepracował w tym miejscu wiele lat, możemy się spodziewać prawdziwej intelektualnej uczty.
„...znów wrzesień. Znajomi pytają mnie o moje najciekawsze zdarzenie z minionych wakacji, a ja najmocniej zapamiętałem pijanego faceta na Zakopiance. Szedł z Pcimia w kierunku Stróży, odwrócony tyłem do drogi szybkiego ruchu. Prawą nogę, wysuniętą do przodu, posuwał po ciągłej linii znaczącej pobocze, lewą dociągał do prawej, znów prawa, lewa i tak dalej. Równo i dokładnie. Jego ramiona zwisały nieruchomo i wskazywały na całkowitą rezygnację, a opuszczona bezradnie głowa uporczywie śledziła trakt jego podróży. Za jego plecami pędziły setki samochodów, a on wolno, ale precyzyjnie i uporczywie, jak trolejbus, którym dawno temu jeździłem z Gdyni do Orłowa, podążał do przodu...”
Jacek Rykała – malarz, poeta, dramaturg, reżyser teatralny. Profesor na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, prowadzi Pracownię Malarstwa. Swoje prace prezentował w kilkudziesięciu krajach świata. Od roku 2005 realizuje własne sztuki w teatrze, reżyserując. Zrealizował Dom przeznaczony do wyburzenia (2005) i Mleczarnię (2007) w Teatrze Śląskim w Katowicach oraz Chłodne poranki (2012) w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu.
Dziady wracają nieuchronnie, bo arcydzieło Mickiewicza wprawia w ruch dwie sfery Wielkiej Całości: niewidzialną i widzialną. Jacek Kopciński w mistrzowski sposób opisuje ruchy tych sfer we współczesnych inscenizacjach teatralnych.
Krzysztof Rutkowski
W swojej najnowszej książce Tak jak mówiłem… Jeremy zgłębia mechanizmy rządzące naszym życiem –w skali lokalnej i globalnej –i odkrywa, jak je ulepszyć, by codzienność stała się przynajmniej znośna. To pomysły genialne w swojej prostocie!
Oprócz tego z najnowszego Świata według Clarksona dowiemy się między innymi:
- jak z wieszaka na ubranie zrobić wykrywacz idiotów
- dlaczego największe szanse na przeżycie apokalipsy mają najmniej męscy z mężczyzn
- w jakiej branży najłatwiej zbić kapitał na oszustwie
- co Niemcom najbardziej przeszkadza w Anglikach
- jak powinna wyglądać nowa flaga Wielkiej Brytanii.
Świata według Clarksona: Tak jak mówiłem… skrzy się humorem, pęka w szwach od liczby opisywanych absurdów i zawiera niezdrową dawkę zdrowego rozsądku. Jeremy mówi, jak jest i jak chce, żeby było. W swoim niepowtarzalnym rozbrajającym stylu.
Kim jest Życiorysta?
"Ano jest – można by rzec – biografem drugiego stopnia, kimś, kto zagląda do cudzych pism, studiuje je zawzięcie i niejako nad nimi nadpisuje własną, oryginalną i efektowną opowieść. Można zatem powiedzieć, że pasożytuje na wyjściowym materiale; albo bardziej elegancko – że przekształca go wedle swych potrzeb, a więc wyolbrzymia interesujące go wątki, czepia się szczegółów, wydobywa przeróżne smaczki, czyli „podkręca” to, co w czyimś życiorysie naznaczone jest ekscesem bądź skandalem."
-Dariusz Nowacki
Jaka jest metoda Życiorysty?
"Rudnicki starannie dobiera swoich bohaterów, a kryteria, którymi się posługuje, łatwo zrekonstruować. Otóż pociągają go osobowości megalomańskie, postaci przeczulone na swym punkcie, łatwo popadające w histerię i neurozę, oddające się przeróżnym maniom, z manią wielkości na czele. „Życiorystę” bodaj najbardziej fascynuje połączenie giganta z karłem; wielkości z małostkowością, wysokiego z niskim. Wyczulony jest na wszelkiego rodzaju pęknięcia w obrębie biografii, sprzeczności, które czynią z bohaterów jego książki persony niebanalne."
- Dariusz Nowacki
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
