Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
W ramach tych rozważań możesz znaleźć:
- czytanki na nabożeństwa majowe;
- rozważania różańcowe;
- krótkie wprowadzenia do tajemnic różańcowych;
- przygotowanie do Bożego Narodzenia;
- teksty o problematyce maryjnej.
Dla ludzi czytających uważnie, z dogłębnym zrozumieniem opisanych tu tradycji buddyjskich, książka ta okaże się bezcenną nagrodą…
Buddyzm jest nie tylko praktykowany przez miliony ludzi na całym świecie, lecz także stanowi inspirację dla tych, którzy pragną lepszego życia - czerpią z niego naukowcy, artyści i intelektualiści. W tej najnowszej pracy Jego Świątobliwość Dalajlama wraz z amerykańską mniszką Tubten Cziedryn ukazują dwie główne tradycje buddyzmu – sanskrycką z Tybetu i Azji Wschodniej oraz palijską ze Sri Lanki i Azji Południowo-Wschodniej. Autorzy kładą nacisk na to, co je łączy, lecz wskazują też na pewne rozbieżności i historyczny rozwój tych dwóch wielkich nurtów. Książka ukazuje spektrum form buddyzmu i niejako wyznacza wspólny mianownik dla wszystkich jego odłamów, sekt i ruchów. To jedna z najbardziej wyczerpujących i ekumenicznych prac na ten temat.
Jego Św. Dalajlama i Tubten Cziedryn stworzyli przebogate i nowoczesne źródło wiedzy o buddyzmie, pokazując zarazem, jak te głęboko etyczne nauki można zastosować w życiu dla dobra własnego i innych. Książka bardzo na czasie, inspirująca i mądra. - Jon Kabat-Zinn, autor m.in. „Życie, piękna katastrofa” i „Świadomą drogą przez depresję” Gdy przyglądamy się głównym tradycjom buddyzmu, widzimy, że wniosły one do świata bogatą mozaikę wiedzy oraz kultury duchowej i społecznej. Ta wiedza umożliwia także głęboki wgląd w istotę zdrowia psychicznego. Obecne powszechne uznanie dla medytacji jest wynikiem zrozumienia tych spraw. Nie trzeba być buddystą, by cieszyć się korzyściami, jakie płyną z medytowania. - ze Słowa wstępnego
Najnowsza encyklika papieża Franciszka „Laudato Si’” („Pochwalony bądź”) poświęcona jest trosce o środowisko naturalne człowieka.
Encykliki papieskie otrzymują nazwę od pierwszych słów ich tekstu, które najczęściej mają znaczenie programowe. Słowami „Pochwalony bądź” zaczyna się „Pieśń słoneczna” ułożona przez św. Franciszka z Asyżu, głosząca chwałę cudu stworzenia.
Jest to pierwsza encyklika poświęcona całkowicie ekologii, uznanej za jedno z najważniejszych wyzwań naszych czasów. Tekst podkreśla związek między ochroną przyrody a sprawiedliwością społeczną, wskazując, że ekologia jest kwestią sprawiedliwości zarówno wobec przyszłych pokoleń jak i ludów najuboższych, najbardziej zagrożonych konsekwencjami zmian klimatycznych.
Papież wskazuje na konieczność globalnej solidarności i odnosi się do kwestii tzw. ekologii ludzkiej, czyli ochrony warunków moralnych życia ludzkiego, podniesionej już przez św. Jana Pawła II w encyklice „Centesimus annus” z 1991 roku.
Konkretne i zajmujące wprowadzenie w wiarę chrześcijańską – przystępne i jasne.
Adresowane do wszystkich, którzy chcieliby dowiedzieć się, w co katolicy wierzą i jak swoją chrześcijańską wiarę wyrażają: zarówno do katolików, którzy chcą głębiej poznać swoją wiarę, jaki i do ludzi, którzy zainteresowani są tą wiarą, nic jeszcze o niej nie wiedząc – lub wiedząc niewiele.
Przydatne również dla tych, którzy towarzyszą innym na drodze wiary – rodziców, duszpasterzy i katechetów, którzy szukają sposobu, by krótko i dokładnie wyjaśnić tę czy inną kwestię, lub pomagają młodym ludziom przygotować się do sakramentów: pierwszej komunii, pierwszej spowiedzi, bierzmowania, małżeństwa.
Pisma ukazują duchowość opartą na wiernym naśladowaniu Chrystusa w Jego posłuszeństwie wobec planów Zbawienia, ubóstwie i czystości.
Duchowość franciszkańska charakteryzuje się fascynacją dla Bożej dobroci, przejawiającej się w wielu znakach zauważalnych w świecie, takich jak: instytucja Kościoła, braterska wspólnota, braterstwo stworzeń, wytrwałość i szacunek dla ludzkiego cierpienia.
Moje życie w Chrystusie to opis dążeń do doskonalenia duchowego oraz walki z grzesznymi myślami i działaniami, a także wezwanie do konsekwentnego doskonalenia się w duchu ewangelicznym, oparcia swojego życia na miłości bliźniego, miłosierdziu i współczuciu, łagodności, posłuszeństwie, czystości i gotowości do wyrzeczeń.
iden Wilson Tozer (1897–1963) był szeroko znany w kręgach biblijnego chrześcijaństwa zarówno ze swej długoletniej i owocnej pracy dziennikarskiej w czasopiśmie „Alliance Wittness”, jak i duszpasterstwa w jednym z największych kościołów w Chicago. Jednakże najlepiej dał się poznać jako autor wnikliwych książek o głębszym życiu duchowym. Często przemawiał na konferencjach biblijnych, a jego ciekawe wystąpienia były chętnie słuchane. Swoją pracą i działalnością zasłużył na miano „proroka dzisiejszych czasów”. Takim pozostał w pamięci wielu.
Jakże wielu ludzi poszukuje dziś głębszych wartości w życiu. Czy ożywienie duchowe, o którym mówi się w wielu kościelnych kręgach, jest odpowiedzią na te poszukiwania czy też swoistą modą? Czy jest to jakaś nowa doktryna, czy dawny, odkurzony tylko program działania? A.W. Tozer, szeroko znany i uznany autorytet biblijnego nauczania, wskazuje drogę prowadzącą do żywego chrześcijaństwa, które jest czymś więcej niż tylko cotygodniowym odwiedzaniem kościoła, jest czymś wewnętrznym, bardzo osobistym. Jest sposobem życia.
Książka zawiera edycję w transliteracji tekstu pt. Męka Pana Jezusowa, cennego zabytku piśmiennictwa polskiego, który znajduje się w kodeksie Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Męka jest unikatową i osobliwą pod względem językowym i graficznym kopią drugiej księgi Żywota Pana Jezu Krysta Baltazara Opeca.
Liber Pontificalis to zbiór biogramów papieży będący dziełem jakichś anonimowych dla nas duchownych kurialnych rzymskiego Kościoła. Jest to bardzo ważny tekst źródłowy mogący być punktem wyjścia do prowadzenia badań dla przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych, począwszy od historii Kościoła po historię sztuki. Dzieło to ma dwie redakcje - jak się powszechnie przyjmuje. Pierwsza powstała począwszy od około 530 roku, natomiast druga spisywana była sukcesywnie aż do IX wieku. Świadectwem pierwszej redakcji jest tak zwane Epitome Feliciana (F), które doprowadza opowieść do śmierci Feliksa IV w 530 roku oraz Epitome Cononiana (K), prowadząca narrację do śmierci Konona w 687 roku. Druga redakcja (p) dochodzi do pontyfikatu Hadriana II, czyli do roku 872. Zawarte w tym dziele informacje dotyczące pierwszych pięciu wieków są z pewnością niepewne, w dużej mierze anachroniczne, a wręcz legendarne, aczkolwiek zawsze są one odbiciem istniejących w Rzymie tradycji. Ciąg dalszy powstawał na bieżąco, dokumentując papieską działalność pasterską, fundacyjną, a także polityczną, kiedy już powstało państwo kościelne.
Świeckie elementarze mają zastosowanie w podstawowej nauce czytania i pisania: korzysta się z nich tylko na początku edukacji. Elementarz katolika służyć może przez całe życie. Wypowiadane co niedziela w Credo tajemnice wiary obowiązują chrześcijanina na każdym etapie życia. Warto mieć zatem Elementarz cały czas pod ręką.
Książka napisana z humorem, choć w istocie poważna. Autor prezentuje prawdy wiary w sposób pomysłowy i pogłębiony. Czytelnik dowie się z niej między innymi:
? Co tak naprawdę wyznaje tzw. niedzielny katolik?
? Jak pogodzić wszechmoc Boga z Jego dobrocią? I z istnieniem zła?
? Czy warto jeszcze wierzyć w Stworzyciela?
? Dlaczego cierpimy z powodu upadku Adama i Ewy?
? Na czym polegało dziewicze poczęcie i narodzenie Jezusa?
? Co kryje się w tajemniczym sformułowaniu „zstąpił do piekieł”?
? Jakie znaczenie ma dla wierzących fakt zmartwychwstania Chrystusa?
? Czy Duch Święty musi pozostać „Wielkim Nieznanym”?
? Na czym polega Sąd Ostateczny i czym jest życie wieczne?
? Czy piekło istnieje? A niebo? Kogo w nich spotkamy?
Otrzymujemy bardzo dobrą, pionierską pracę o ważnym, acz dotychczas nieco zapomnianym problemie. Autorowi udało się zebrać i przebadać imponującą ilość materiałów i przedstawić zupełnie nowe spojrzenie na kwestie konwersji Żydów na chrześcijaństwo w Rzeczypospolitej Obojga Narodów doby nowożytnej.
Z recenzji dr hab. Jakuba Basisty
„Czytelniku – pisze Henri Caffarel – zapraszam cię, byś czytał te listy jako skierowane właśnie do ciebie. Życzę ci, aby przez ten czy inny list Duch Boży dotarł do ciebie z osobistym przesłaniem. Dlatego zapraszam cię, byś czytał je „sercem”, tym „sercem nowym”, o którym mowa u proroka Ezechiela. Pewne rzeczy można bowiem dobrze zrozumieć tylko sercem. Zachęcam cię do wewnętrznego wyciszenia, by mogło wybrzmieć w tobie w pełni echo tego, co szeptem powie ci Bo´g. Mo´dl się podczas lektury: prawdziwy sens rozważań o modlitwie uchwyci tylko ten, kto słuchając ich, jednocześnie się modli”.
Tyle Autor tytułem zachęty. Dopowiedzmy jeszcze, że niniejsza książka jest kontynuacją zbioru noszącego tytuł Sto listów o modlitwie. Co ważne, te listy nie wymagają lektury poprzednich, choć, co zaznacza Caffarel, zyskują wiele, gdy są czytane jako dopowiedzenie tamtych. Przynoszą jednak całkiem nowe pytania i całkiem nowe odpowiedzi. Najpewniej wielu z nas znajdzie tu nie tylko swoje wątpliwości, ale i wiele pożytecznych rad, dzięki którym modlitwa znów stanie się możliwa.
Prawdziwa głęboka przyjaźń wymaga naszego zaangażowania, uwagi, modlitwy i czasu. Przyjaźń, jak pokazują to liczne świadectwa myślicieli, pisarzy, świętych i mistyków, nadaje życiu ludzkiemu lepszy smak, głębszy sens. Starożytni filozofowie mówili: „Przyjaźń jest solą życia”. Edward Young pisał, że „przyjaźń jest winem życia”. Wszyscy potrzebujemy przyjaciół i – choć trudno nam się nieraz do tego przyznać – tęsknimy za nimi; tęsknimy my sami, ale tęsknią również osoby, z którymi spotykamy się na co dzień. Jeżeli bywamy uważni, łatwo możemy dostrzec, jak wiele sygnałów wzywających nas do nawiązania przyjaźni wysyłają nam przy różnych okazjach nasi bliźni. Mogłyby one stawać się początkiem przyjacielskich więzi. Musiałyby być one jednak przez nas dostrzegane, podejmowane, rozwijane i pielęgnowane.
Różnica wieku, wykształcenia, płci, posiadania, religii nie stanowi dla przyjaźni przeszkody, o ile przyjaciele znajdują wspólną płaszczyznę spotkania, wymiany myśli, dialogu i twórczej pracy. Przyjaźń jest bowiem tym związkiem, który towarzyszy człowiekowi od dziecięcych lat aż do śmierci. Więcej nawet – prawdziwa przyjaźń przekracza próg śmierci. Z czułością wspominamy przecież naszych przyjaciół, którzy już od nas odeszli do wieczności.
Bogactwem przyjaciół nie jest przecież majątek, wspólne interesy czy nawet więzy krwi, ale głębokie pragnienia ich serc oraz wielkie horyzonty ich serc i umysłów. Przyjaciele to ludzie, „którzy we wspólnym dążeniu do prawdy stają się dla siebie wzajemnie wyrozumiali i otwarci na tyle, na ile to tylko jest możliwe. […] Ci, których łączy przyjaźń, nie tylko wspólnie dążą do prawdy, lecz przede wszystkim szukają jej w sobie wzajemnie” – pisze Jean Lacroix, francuski filozof.
(Ze Wstępu Autora)
Dla kogo jest ta książka? Dla niewierzących i wątpiących – na pewno, ponieważ systematyzuje poglądy. Natomiast osobom wierzącym pokazuje ona świat z perspektywy kogoś, kto nie uważa, aby idea boga była najważniejsza w życiu. Autor pokazuje wizerunek ateisty, jaki kreuje Kościół katolicki: amoralisty i hedonisty, a następnie rozprawia się z nim – to tak w skrócie.
„Razem zaśpiewamy Panu pieśń Miłości, oddamy
chwałę Jego Miłosierdziu, przyjmując miłość,
która nas kocha, i kochając siebie nawzajem miłością,
która została rozlana w naszych sercach.”
W czasie modlitwy o. Henrique Porcu usłyszał trzy słowa. Kiedy je zapisał, w jego sercu pojawiły się kolejne. I kolejne. Tak powstały teksty modlitw, które każdym słowem chwalą bezmiar Bożego Miłosierdzia. O. Henrique modli się tak, jak żyje: pełen wrażliwości na ubogich i skrzywdzonych przez grzech, natchniony pokorą i uniżeniem wobec bezmiaru miłości Najwyższego.
O. Henrique Porcu – włoski misjonarz katolicki, posługujący w Brazylii. W 2000 roku wraz z ojcami: Antonellem Cadeddu i Giampietrem Carraro oraz Marią Paolą Olla założył Wspólnotę Przymierze Miłosierdzia, niosącą pomoc ubogim i pogrążonym w grzechu. Wspólnota obecnie działa w wielu krajach świata, m. in. w Polsce.
Święty Antoni Padewski był postacią niezwykłą. Jego duchową moc docenili dostojnicy kościelni oraz ludzie, z którymi miał kontakt na co dzień jako zakonnik, kapłan i kaznodzieja. Do dziś jego wstawiennictwo jest pomocą w chorobach duszy i ciała, podczas klęsk i wypadków losowych, a także w przypadkach bezpłodności i w problemach rodzinnych. Wierni wzywają go podczas szczególnie silnych pokus, w razie niepokoju sumienia oraz jako ochronę przed złodziejami. Prawdziwy święty do zadań specjalnych.
Dzięki temu modlitewnikowi będziemy mogli w pełni korzystać z pomocy naszego świętego orędownika w najtrudniejszych dla nas sprawach. Znajdziemy tu liczne modlitwy, wezwania i litanie podzielone według dni tygodnia.
Podstawową zasadą, na której opiera się kościelne prawo małżeńskie, jest prawda o nierozerwalności związku małżeńskiego. Prawo to przewiduje jednak sytuację, że już w momencie zawierania małżeństwa mogło ono być nieważne. Niniejsza książka przedstawia szczegółowo okoliczności, jakie muszą zaistnieć, aby stosowny trybunał kościelny stwierdził, że taka sytuacja miała miejsce w przypadku konkretnego związku. Daje też wiele informacji na temat przebiegu procesu o nieważność małżeństwa, uwzględnia najnowszy stan orzecznictwa i skomplikowane przypadki, wynikające ze zmian cywilizacyjnych.
Książka zanurzona jest w doświadczeniu profesjonalnym autorki, która od wielu lat reprezentuje uczestniczących w kościelnych procesach o stwierdzenie nieważności małżeństwa.
Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort był kapłanem i pisarzem żyjącym na przełomie siedemnastego i osiemnastego wieku, autorem słynnego „Traktatu o doskonałym nabożeństwie do Maryi”. Propagował gorąco ideę powierzenia się Panu Jezusowi przez Maryję i stworzył specjalny, obejmujący 33 dni program duchowego przygotowania się do tego aktu . Pierwsze 12 dni tego okresu to czas oderwania się od ducha tego świata, by móc bardziej zrozumieć ducha Chrystusa i przez to zbliżyć się do Jezusa. Kolejne 21 dni to czas poznawania tajemnic Chrystusa i Maryi. Dzień zawierzenia się przypada 34 dnia. Może ono się dokonać zarówno prywatnie, jak i uroczyście, w obecności kapłana.
Idea oddania się Panu Jezusowi przez Maryję inspirowała wielu świętych i przyjaciół Boga, m.in. św. Jana Pawła II, kard. Stefana Wyszyńskiego i św. Maksymiliana Kolbego. Jeśli chcesz do nich dołączyć i doświadczyć niezwykłej opieki Matki Przenajświętszej, skorzystaj z duchowego skarbu, przekazanego nam przez św. Ludwika.
Niewielka "Anarchia i chrześcijaństwo" nie wskazuje bezwzględnej tożsamości wiary w Jezusa Chrystusa i anarchizmu, ale ich zasadniczą zgodność - na podstawie tekstów biblijnych i historii chrześcijaństwa.
Ze wstępu autora: "Rozumie się samo przez się, że anarchiści są wrogo nastawieni do wszystkich religii (...) i że pobożni chrześcijanie mają wstręt do anarchizmu, źródła nieładu i negacji ustanowionej władzy. Te właśnie podstawowe i bezsporne przekonania chciałbym tutaj podważyć."
Wielka tradycja mistyczna Kościoła zarówno Wschodniego jak i Zachodniego, (...) ukazuje, że modlitwa może się rozwijać niczym prawdziwy dialog miłości i doprowadzić do tego, że człowiek zostanie całkowicie owładnięty przez Boskiego Umiłowanego, że będzie wrażliwy na wszelkie poruszenia Ducha i z dziecięcą ufnością zawierzy się sercu Ojca.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
