Dwie popularne autorki, znawczynie dorobku św. Hildegardy z Bingen, proponują nam 250 NIEZWYKLE PROSTYCH PRZEPISÓW NA SMACZNE POTRAWY, opartych na zaleceniach dietetycznych tej średniowiecznej uzdrowicielki. Kuchnia bazująca na spuściźnie świętej prócz dostarczania nam walorów smakowych ma także na celu uchronić nas przed rozmaitymi chorobami, przynosząc dobre samopoczucie, zdrowie i radość. Jest to możliwe nie tylko dzięki temu, że oparta jest na zdrowych, naturalnych produktach, pozbawionych konserwantów i chemicznych "ulepszaczy", ale także przez to, że przepisy skomponowane są zgodnie z unikalną wizją zdrowia świętej Hildegardy, kładącą nacisk na wewnętrzną równowagę i viriditas, czyli uzdrawiającą siłę natury. W książce znajdziecie: - najróżniejsze przepisy i receptury łatwe w przygotowaniu - przejrzyste listy produktów (powszechnie dostępnych) - praktyczne wskazówki dotyczące przechowywania zapasów - niezbędną dawkę wiedzy o kuchni św. Hildegardy - przydatne ilustracje Znajdują się tu zarówno przepisy na potrawy doskonale znane, jak batonik musli, chipsy jabłkowe, dżem morelowy czy nadziewany kurczak, jak i dokładne instrukcje, jak przygotować te bardziej oryginalne i pomysłowe dania, na przykład: orkiszowe risotto, sandacza w panierce sezamowo-makowej, zupę serową z cynamonowymi grzankami czy galaretkę z pigwy i wiele innych. Książka cieszy się ogromną popularnością w Niemczech, gdzie działała św. Hildegarda. Wybrany fragment książki Jak właściwie się odżywiać? To pytanie, które zawsze wymaga zastanowienia i indywidualnej odpowiedzi, ponieważ jest związane z inną kwestią: jaką postawę przyjąć wobec ciążącej na nas odpowiedzialności? Przez nasze nawyki żywieniowe i konsumenckie wszyscy wpływamy na mechanizmy o dalekosiężnych konsekwencjach. Nie możemy powierzyć ciążącej na nas odpowiedzialności supermarketom i bezmyślnie kupować tego, co oferują. Musimy być świadomi, że nasze zachowania konsumenckie sterują popytem, który wywiera wptyw na cały świat. Kupuj sezonowe produkty z twojego regionu i zwracaj uwagę na ich jakość. To fundament, na którym możesz budować swoje zdrowie. Jeżeli to możliwe, złóż wizytę producentowi żywności i sprawdź, jakie warunki panują w jego gospodarstwie. To pozwoli ci poznać jego postawę wobec pracy i produkowanych artykułów, a ponadto uzyskasz wiele informacji i wskazówek, dzięki którym poszerzysz swoją wiedzę i zyskasz poczucie bezpieczeństwa. Najlepsze efekty przynosi oczywiście rozsądne urozmaicenie potraw połączone z dobrowolnym ograniczeniem ich ilości i różnorodności. Warto zredukować liczbę dodatków i dań, ponieważ im więcej różnych rodzajów pożywienia serwujemy naszemu ciału, tym więcej wysiłku musi ono włożyć w jego strawienie. Wówczas przez cały dzień brakuje mu energii, a to odbija się na naszym samopoczuciu. Prosta, smaczna potrawa przygotowana z miłością na pewno zapewni nam siły potrzebne do wykonania czynności, które mieliśmy w planach, i tych, które nagle na nas spadną. Nauka Hildegardy zawiera zaskakującą radę. Wiele osób z pewnością jednak przyjmie ją z ulgą. Według świętej zdrowy, dorosły człowiek nie potrzebuje śniadania, ponieważ jest wypoczęty po nocnym śnie i nie powinien od razu marnować swojej energii na trawienie. Zatem zwracaj uwagę na swoje poranne potrzeby i uczucie głodu. Jeśli twoje ciało zacznie domagać się posiłku dopiero przed południem, jedz właśnie wtedy. Zastanów się, o jakiej porze nadchodzi dla ciebie właściwy moment na pierwszy posiłek, i sprawdź, jaką rozkoszą może być spokojne niedzielne lub wakacyjne śniadanie, przed którym znalazł się czas na aktywność fizyczną. Ponadto pierwszy posiłek zawsze powinien być ciepły: może to być na przykład habermus, grysik albo chleb. Śniadanie, ale i każdy inny posiłek, należy dokładnie przeżuwać! Jest to bardzo ważne. Podczas jedzenia należy pić z umiarem - tak, żeby zanadto nie rozcieńczać soków żołądkowych odpowiedzialnych za trawienie. Ze współczesnych badań wiemy także, że właściwe przeżuwanie pobudza proces powstawania synaps w mózgu i tym samym pozytywnie wpływa na nasze zdolności intelektualne. Zdaniem Hildegardy dzieci, osoby starsze i chore codziennie powinny jeść śniadanie. Jeśli nasze pociechy za tym nie przepadają, należy zaopatrzyć je w zdrowe przekąski, które zapewnią im energię przed południem. Podstawą każdego obiadu powinien być orkisz w formie makaronu, ryżu, płatków, ziarna albo śruty. Dodatek do niego mogą stanowić warzywa albo sałatka. Im mniej różnych dodatków zaserwuje się podczas posiłku, tym bardziej lekkostrawny on będzie. Zwracaj uwagę na zdrowe i rozsądne urozmaicenie posiłków. Starannie przygotowuj jedzenie. Kolacja może składać się z tych samych składników co obiad. Jednak zgodnie z nauką Hildegardy powinna być spożywana jeszcze przed zmrokiem, a więc w zimie wcześniej niż latem. Wieczorem ciało spowalnia proces trawienia, więc zbyt późno spożywane jedzenie zatrzymuje się niestrawione w okolicach żołądka lub jelit i powoduje liczne dolegliwości.Zawsze miej na uwadze discretio i krok po kroku wprowadzaj w życie zmiany. Daj sobie na to trochę czasu, a później na pewno uda ci się trwale je utrzymać. Zawsze miej na uwadze discretio i krok po kroku wprowadzaj w życie zmiany. Daj sobie na to trochę czasu, a później na pewno uda ci się trwale je utrzymać. Dobrze jest wybierać produkty spożywcze według kryteriów termicznych, zgodnie z ich typem i porą roku. Marony, daktyle czy pigwy mają działanie rozgrzewające, w związku z czym warto je jeść zwłaszcza w okresie zimowym. Natomiast maliny, owoce cytrusowe, wołowina i sałata działają wychładzające i stanowią dobry wybór na lato. Kupując jedzenie ze swojego regionu i zgodne z ofertą sezonową, najprawdopodobniej dokonasz właściwego wyboru. Według Hildegardy człowiek smutny powinien „spożywać tyle dobrze przyswajalnych potraw, żeby jedzenie mogło go ożywić". Zaś ten, kto jest szczęśliwy lub zakochany, powinien jeść z umiarem, co zresztą przeważnie dzieje się w naturalny sposób. Ruch, spacer po posiłkach wspomaga trawienie. Również poobiednia drzemka trwająca od 10 do 20 minut jest godna polecenia, ponieważ pozwala zachować cielesną i umysłową sprawność i, co udowodniono, wpływa na większą wydajność umysłową i wspomaga koncentrację.

Oddawane do rąk Czytelnika opracowane przez Bogdana Roka i Mariana Chachaja Itinerarium jest pisanym na bieżąco, przeważnie codziennie, diariuszem zawierającym opis odbytej przez bożogrobca Jakuba Lanhausa podróży do Rzymu i pobytu w nim (1768-1769). Lanhaus był wprawdzie Czechem z pochodzenia, ale posługiwał się dobrze językiem polskim, przetykając swoją narrację licznymi wtrętami łacińskimi, rzadziej italianizmami czy bohemizmami. Udał się do Wiecznego Miasta, aby dopilnować rozstrzygnięcia w Rocie Rzymskiej sporu swojego zakonu z kapitułą katedralną w Gnieźnie o fundację szpitalną w tym mieście, ale przy okazji notował i opisywał wszystko, co wydawało mu się godne uwagi. Dlatego diariusz stanowi kapitalne źródło wiedzy o mentalności przeciętnego duchownego tamtych czasów. I właśnie z tego powodu, że nie przynosi oglądu świata z perspektywy przedstawiciela warstw wyższych, stanowi cenne źródło informacji. Lanhaus pisze o wszystkim, poczynając od podawania szczegółów dotyczących przebiegu podróży, o mijanych krajobrazach, przekraczaniu granic, uczestnictwie w nabożeństwach, oglądanych kościołach, spotykanych ludziach (mniej lub bardziej znajomych, charakteryzując przy okazji w krótkich słowach ich sylwetki), o sytuacji niepewności po śmierci papieża Klemensa XIII, przebiegu konklawe, zakulisowych zabiegach w Rocie Rzymskiej, a kończąc na kłopotach zdrowotnych czy czynnościach fizjologicznych. Szczegółowe informacje zawarte w tekście diariusza odnoszą się właściwie do wszystkich aspektów działalności człowieka, dlatego każdy Czytelnik interesujący się XVIII wiekiem, a nie tylko badacz przeszłości, może tu odnaleźć coś ciekawego, co dotyczy podróży, historii sztuki, Kościoła, prawa, obyczajowości, mentalności, języka czy medycyny.

"Ta książka to moim zdaniem lektura obowiązkowa z kilku powodów. Mark Hankins omawia w niej jeden z ważniejszych tematów Nowego Testamentu – tożsamość. Dzieci Boże są wolnymi obywatelami Jego Królestwa. Mimo to zdarza się, że myśląc jak niewolnicy, nie potrafimy żyć pełnią życia, jakie mamy w Chrystusie. Tożsamość, jaką przyjmujemy, determinuje nasze życie. Autor od wielu lat naucza na ten temat, co przyniosło trwałe zmiany i uwolnienie w życiu wielu ludzi. Znam Marka Hankinsa osobiście, nasza rodzina wiele mu zawdzięcza. Ta książka także Tobie pomoże zmienić myślenie, w nowy sposób spojrzeć na modlitwę i rozpocząć życie, jakie Jezus nazwał „obfitym”. Krzysztof Rompa, pastor Kościoła Chrześcijańskiego ZOE Trójmiasto, prezes Telewizji TBN Polska

John L. Sherrill urodził się w 1923 roku, w Covington, w stanie Tennessee. Studiował na Davidson College i na uniwersytecie w Louisville.Jego ojciec, prof. Lewi J. Sherrill był docentem w Union Theological Seminaryw Nowym Jorku. John w latach 1944-1951 pracował w Europie dla wydawnictw amerykańskich. Swą żonę Elizabeth, urodzoną w roku 1928 w Hollywood, w stanie Kalifornia, również pisarkę, poznał i poślubił w Szwajcarii (1947). Także ona w latach 1947-1963 zamieszczała teksty głównie w Guidepost Magazine, z którym współpracowała przez ponad 60 lat i jest autorką ponad2000 artykułów. W 1970 roku oboje założyli wydawnictwo Chosen Books umożliwiające publikowanie początkującym pisarzom chrześcijańskim.Są oni autorami bądź współautorami ponad 30 książek przetłumaczonych na ponad 40 języków, które rozeszły się w nakładzie ponad 60 milionów egzemplarzy. Pierwsza z nich to Narodzony na nowo – historia Charlesa Colsona. Inne, znane w Polsce tytuły, to: Boży przemytnik (Brother Andrew), Bezpieczna kryjówka (Corrie ten Boom), Krzyż i sztylet (David Wilkerson), Najszczęśliwsi ludzie na świecie (Demos Shakarian). W czasie poważnej choroby John doznał szczególnego spotkaniaz Chrystusem. Wkrótce też zetknął się z chrześcijanami, którzy „mówiliinnymi językami”. Fenomen ten go zafascynował, a Wydawnictwo McGraw-Hill poprosiło o zbadanie i opisanie tego zjawiska. Tak doszło dopowstania książki Oni mówią innymi językami.Na początku lat siedemdziesiątych, wśród przemycanej od jakiegośczasu z Zachodu do Polski literatury religijnej zaczęły się pojawiaćksiążki o charakterze charyzmatycznym.Pierwsza z nich to Krzyż i sztylet – historia Dawida Wilkersona (1931-2011) opisana przez Johna i Elizabeth Sherillów. Przetłumaczyli ją młodzi zapaleńcy z Gliwic i Cieszyna. Przygotowane na maszynie dopisania strony książki przekazali do Niemiec, gdzie w drukarni zrobiono ich fotokopie. Taka forma druku nie budziła wtedy zdziwienia, alezastanawiała informacja, że wydało ją jakieś wydawnictwo Credo dla Polaków we Francji. Druga książka, Najszczęśliwsi na świecie, to opisana przez Sherrillów interesująca historia Ormianina, Demona Shakariana (1913-1993). Jej maszynopis dotarł do Niemiec z Krakowa i tym razem tekst został złożonydo druku linotypowego. Ktoś z Warszawy postarał się, aby tą samą drogą dotarły do Polskidwie książki Michaela Harpera (1931-2010), anglikańskiego duchownego, charyzmatyka z Londynu: Tak, jak na początku, z dziejów przebudzenia pentekostalnego w XX wieku i Chodzenie w Duchu Świętym. Natomiast w roku 1981 ukazała się, wydrukowana już w Polsce, książka Trzecia godzina dnia Dennisa J. Bennetta (1917-1991), amerykańskiego duchownego episkopalnego – też charyzmatyka. Książka, którą obecnie trzymasz w ręce, Drogi Czytelniku, po raz pierwszy w naszym kraju ukazała się staraniem Instytutu Wydawniczego Agape w roku 1990. Po dwudziestu pięciu latach Wydawnictwo Absolutnie Fantastyczne wznawia tę cenną pozycję w wersji uzupełnioneji poprawionej. Mam nadzieję, że lektura ta wzbogaci nas duchowo. Kazimierz Sosulski, pastor zielonoświątkowy

Tom drugi z serii Biblioteki Teologii Fundamentalnej, stanowi zwieńczenie dorocznego zjazdu Stowarzyszenia Teologów Fundamentalnych w Polsce, który w dniach 21-22 września 2006 roku odbył się w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi. Zaprezentowane wystąpienia i wypowiedzi to miarodajne stanowisko polskich teologów fundamentalnych w zakresie zagadnień teologii religii. Są one również ich znaczącym wkładem w dojrzałe kształtowanie relacji między chrześcijanami i wyznawcami innych religii.

Nasze dzieje zasypuje lawina objawień. We wszystkich miejscach świata pojawia się z przesłaniem z Nieba. Maryja. Dlaczego Ona? Dlaczego wokół nas jest Jej tak wiele? Znamy odpowiedź: Matka Najświętsza przychodzi, by nauczyć nas, jak przeciwstawić się mocy Szatana, który jest dziś przerażająco skuteczny w swych zabiegach o zdobywanie dusz. Maryja ogłasza: moce piekła są niczym wobec siły Bożej łaski, która mieszka w nas! Możemy jak Maryja stać się niedostępni dla zła. Wystarczy wprowadzić w życie niebieskie orędzie Książka zawiera artykuły z Miesięcznika Egzorcysta oraz materiały w nim dotąd niepublikowane. Te ostatnie stanowią ważne dopełnienie obrazu zwycięskiej walki Maryi, która z nami, dla nas, a bywa że i za nas stawia czoła Szatanowi.

[...] podjęcie tematu kołłątajowskiego po ponad dwudziestu latach od ukazania się publikacji Profesora Piotra Żbikowskiego dotyczących księdza podkanclerzego wydaje się ze wszech miar słuszne. Inicjatywa Lucyny Żbikowskiej jest niezwykle cenna, nie tylko dla pamięci o Hugonie Kołłątaju, ale i dla kształtowania świadomości narodowej, pozbawionej fałszu i nieprawdziwych założeń. Jednocześnie zamierzony projekt pokazuje, co tak naprawdę powinniśmy odczytywać z myśli tego męża stanu. Książka [...] w sensacyjnej niekiedy formie (co widać szczególnie w rozdziałach inicjujących i kończących publikację) przybliża postać i dzieła księdza podkanclerzego. Pozostaje mieć nadzieję, że jej wydanie drukiem będzie nie tylko przypomnieniem wciąż aktualnych słów Profesora Piotra Żbikowskiego, ale pozwoli Hugonowi Kołłątajowi wyjść ze specjalistycznych gabinetów badaczy i pojawić się w korytarzu, niczym w Wielkiej Galerii w Wersalu – by wszyscy mogli zobaczyć i przeczytać, a potem ponieść tę wiedzę dalej w świat. dr hab. Sławomir Kufel

„To dziecko przysporzy nam wielu zmartwień” – powiedziała matka Hildegardy tuż po porodzie, a jej słowa okazały się prorocze. Dziewczynka od pierwszych dni była bardzo słaba i chorowita. Zatroskani rodzice chronili ją przed światem i każdego dnia otaczali czułą opieką. Świat jednak cały czas chciał rozmawiać z Hildegardą. Dziewczyna widziała rzeczy, których nikt nie widział. Rozumiała zjawiska, których inni nie rozumieli. Im częściej o tym wspominała, tym bardziej była samotna. Ludzie mówili, że jest szalona. Albo opętana. Pewnego dnia, w trosce o dalsze losy ukochanego dziecka, rodzice postanowili poświęcić Hildegardę Bogu i wysłali ją do klasztoru. Jak się później okazało, ta pozornie niesprawiedliwa decyzja, ocaliła jej życie. "W Jego świetle" to fascynująca powieść o życiu niesamowitej średniowiecznej mniszki, słynącej z głębokiej duchowości, wielkiej odwagi, wewnętrznego poczucia sprawiedliwości oraz nadzwyczajnych umiejętności rozumienia natury. Ta książka przedstawia jej życie od dzieciństwa, aż do ostatnich dni spędzonych w klasztorze. Historia świętej Hildegardy zdumiewa, zaskakuje barwnością i pokazuje potęgę charyzmy tej niezwykłej przeoryszy.

Nasze życie duchowe jest często jałowe i letnie, nie czujemy kontaktu z Bogiem, którego Biblia opisuje jako „ogień pochłaniający”. Nie rozumiemy również sensu cierpienia, zwłaszcza uczucia duchowej ciemności. Odpowiedzią na oba te problemy jest namiętność – przekonuje Susan Pitchford.W książce Bóg w ciemnościach autorka bada dogłębnie dwa oblicza namiętności: pragnienie, wzajemne zauroczenie pomiędzy duszą a Bogiem; oraz cierpienie, zwłaszcza poczucie zagubienia i smutku, gdy okazuje się, że znaleźliśmy się w mroku. Ciemność nie jest znakiem, iż zostaliśmy porzuceni, lecz zaproszeniem do wejścia w większą i intymniejszą zażyłość z Bogiem, który nas pragnie. Susan Pitchford wykłada socjologię na University of Washington; jest członkiem Trzeciego Zakonu anglikańskiego Towarzystwa Świętego Franciszka. Napisała Following Francis: The Franciscan Way for Everyone oraz Identity Tourism: Imaging and Imagining the Nation. Mieszka w Seattle z mężem, Bobem Crutchfieldem.

Szabat i jego znaczenie dla współczesnego człowieka to jedna z najpiękniejszy książek Abrahama Joshuy Heschela, rabina, wybitnego żydowskiego teologa i myśliciela. Głęboka myśl filozofa, piszącego o znaczeniu świętowania Szabatu w judaizmie, jest uniwersalna i może mieć znaczenie dla wszystkich ludzi, którzy poszukują w swoim życiu momentu świętości. Abraham J. Heschel pisze o judaizmie jako o religii czasu, przeciwstawiając ją skupionej na przekształcaniu i ujarzmianiu przestrzeni cywilizacji technicznej. Według Heschela „Biblia bardziej troszczy się o czas niż przestrzeń”, a droga do spotkania z Bogiem wiedzie tylko przez królestwo czasu. To, co jest określone jako święte w biblijnym opisie aktu stworzenia, to nie jakiekolwiek święte miejsce, ale właśnie Szabat, kiedy przestaje się manipulować rzeczami, przestrzenią, światem materii. Wedle Heschela „w królestwie czasu celem jest nie mieć, lecz być, nie posiadać, lecz dawać, nie panować, lecz uczestniczyć, nie podbijać, lecz współbrzmieć”.

Punktem wyjścia w tej książce jest moment odłączenia ducha od ciała. Co się z nim wówczas dzieje? Jakie są jego dalsze losy? Jak my, tu na ziemi, możemy kontaktować się z nim nie narażając się na działanie szatana? Agostino Tommaselli odwołując się do Pisma Świętego, nauczania Magisterium Kościoła, oraz Tradycji katolickiej w przejrzysty sposób wyjaśnia, czym jest życie po śmierci. Ta książka nie tylko tłumaczy jak wygląda życie po życiu, ale podpowiada też, w jaki sposób przy nawiązywaniu relacji ze zmarłymi uniknąć zgubnych praktyk okultystycznych.

JEDNA Z NAJWSPANIALSZYCH KSIĄŻEK TEOLOGICZNYCH, jakie powstały w XX w. A. J. Heschel stawia religię w świetle trudnych pytań, zarówno formułowanych przez współczesne świeckie nauki, jak i tych, które rodzą się w sercu wobec zła świata, szczególnie okropności minionego stulecia. Jednocześnie zaś pokazuje, że współczesne podejście człowieka do kwestii, które go przekraczają, naznaczone jest błędem u samych podstaw. Człowiek mówi o Bogu, nie znając właściwego języka, pragnie dosięgnąć boskości, używając własnych sił. Tymczasem jest to sfera, gdzie zawodzi nawet najgłębsze wejrzenie.

W roku 1976 przyszły Autor Zatroskanej koloratki odpowiedzial na wewnętrzny głos:'Pójdź za mną' i rozpoczął drogę przyjaźni z Tym, który ponad dwa tysiące lat temu powołał do istnienia swój Kościół. W roku 1982, po przyjęciu święceń kapłańskich, stał się małym trybikiem tej Instytucji. W roku 1986 roku przeszedł do stanu świeckiego i od tej chwili Kościół ukarał go suspensą, pozbawiając wszystkich praw wynikających z mocy święceń. Ludzki wyrok nie mógł mu jednak zabrać przyjaźni z Chrystusem, który był zawsze kimś bardzo ważnym w jego życiu! Przez prawie trzydzieści lat nieustannie odczuwał Jego bliskość, obdarzony cudem pięknej miłości, której historię opisał w pierwszej swojej książce pt. Zakochana koloratka. Teraz do do rąk Czytelników oddajemy drugą książkę Kryspina Krystka pt. Zatroskana koloratka. Pasterze i najemnicy, w której ukazuje drogi tych, którzy kiedyś, podobnie jak on, usłyszeli głos: 'Pójdź za mną'. W pierwszej części książki – Za murami seminarium – opartej o osobiste wspomnienia, ukazuje życie młodych ludzi w świecie hermetycznie zamkniętym, w którym, pod okiem moderatorów, budują swoje powołanie do służby Bogu i ludziom. Obraz ten zmusza do zadania pytania: czy seminarium w takim kształcie przygotowuje dobrych pracowników Winnicy Pana….? Druga część, zatytułowana Drogi i bezdroża Kościoła, to refleksje nad historią tej Instytucji, którą przed wiekami powołał Jezus z Nazaretu i przekazał swoim pomocnikom w sutannach. Trzecia część – Wywiad zawiera wizję autora, która jest tylko literacką fikcją…. Ale czy utopijną….? A może należałoby ją uznać za konieczną przyszłość Kościoła, aby nie stał się tylko skansenem przeszłości? Najważniejszym pytaniem […] jest: Ile w obecnej Instytucji, która mieni się spadkobiercą Tradycji pierwszego Kościoła, jest faktycznie Chrystusowego Kościoła pierwszych lat? *** W swoim przekazie [Chrystus] wielokrotnie odwoływał się do obrazu winnicy. Słuchający go dobrze rozumieli o czym mówił […] bo na słonecznych stokach Palestyny było ich bez liku. […] Wiedzieli, że […] bogaci ludzie z Narodu Wybranego zakładali plantacje z winnymi gronami jako dobry interes. Często też powierzali je dzierżawcom – specjalistom, którzy winnicami opiekowali się dla nich. […] Obrazy takich plantacji z dorodnymi owocami przywoływał Chrystus, by ukazywać słuchaczom ideę przyszłej instytucji, którą zapoczątkował w czasie Triduum Paschalnego. […] *** [Chrystus] wielokrotnie przypominał, że to, co zamierza zostawić ludziom po wsze czasy, pozostanie Jego własnością! On, od samego początku i na zawsze, stał się jedynym właścicielem Kościoła! […] A pomocnicy, których powołał: Apostołowie i ich następcy, to tylko osoby zatrudnione do pomocy przy pielęgnacji winnych krzewów. Kryspin Krystek (ur. w roku 1957) ukończył (w 1982 r.) wyższe seminarium duchowne i przez cztery lata pracował jako kapłan w parafiach diecezji gnieźnieńskiej. W 1986 roku przeszedł do stanu świeckiego i zamieszkał w Poznaniu, gdzie pracował jako pedagog, a następnie prowadził działalność gospodarczą. Ma dwoje dorosłych dzieci. Po śmierci małżonki Romany, w ramach terapii po stracie ukochanej, napisał swoją pierwszą książkę pt. Zakochana koloratka, która została bardzo dobrze przyjęta przez czytelników. Druga książka – Zatroskana koloratka. Pasterze i najemnicy – jest wyrazem troski autora o sprawy Kościoła, którego dobro zawsze było i jest mu bliskie.

Książka dotyczy wspólnot Lipowan, rosyjskich staroobrzędowców, tworzących swoiste ?wyspy średniowiecznego prawosławia? na terenie Budziaku - regionu południowo-zachodniej Ukrainy. Autorzy zawartych w zbiorze tekstów omawiają zachodzące wśród starowierców zmiany społeczno-religijne, pamięć czasów radzieckich, praktyki religijne, w tym kult ikon i obrzędy pogrzebowe, opisują podstawowe elementy staroobrzędowej kultury religijnej i zastanawiają się nad ich znaczeniem dla kształtowania lipowańskiej tożsamości. Odpowiadają na pytania: ?Jak starowierskie wspólnoty funkcjonują na tym niezwykle zróżnicowanym etnicznie i religijnie terenie? ?Jak radzą sobie w warunkach wiecznie niedokończonej transformacji postsocjalistycznego państwa? ?Jakie zmiany zachodzą w ich życiu pod wpływem globalizacji na początku XXI stulecia?

W książce niniejszej autor podejmuje próbę przedstawienia historii intelektualnej socynianizmu. Historię taką winien oczywiście poprzedzać zarys dziejów ruchu, opisujący jego narodziny - rozwój - upadek, a także zawierający biografie przynajmniej jego czołowych działaczy i pisarzy. Wszystko to czytelnik w książce znajdzie, autor jednak pragnie dobitnie podkreślić, że swe główne zadanie widziała w przedstawieniu nie dziejów ruchu (skądinąd bardzo interesujących i stanowiących temat ważny sam w sobie), ale dziejów myśli: religijnej, filozoficznej, społeczno-politycznej, idei tolerancji (temu tematowi poświęcone zostało szczególnie wiele uwagi), wreszcie obecności socynianizmu w kulturze intelektualnej Europy tamtych czasów. Autor wyznaje, że książkę swą pisał nie dla grupy specjalistów, tak bardzo w Polsce nielicznej. Stąd też, chociaż usilnie zabiegał o zachowanie rygorów poprawności naukowej, starał się przecież, na ile to możliwe, wykładać temat niehermetycznie, w nadziei (może nie za bardzo naiwnej), że sięgać będą po nią także ci, którzy, interesując się dziejami kultury intelektualnej wieku XVII, a o socynianizmie niewiele wiedzący, zapragną poinformować się o tym ciekawym w naszych dziejach fenomenie z wykładu systematycznego i uporządkowanego.

Niezwykle ważnym i dramatycznym punktem przełomowym w historii zakonu joannitów, po którym aż do dzisiejszych czasów nic już nie zagrażało jego dalszej egzystencji, była niecodzienna w swej determinacji obrona Malty w 1565 roku. Stanowiła ona na owe czasy obronę niezwykłą. Chociaż wszystko przemawiało wtedy przeciwko joannitom na Malcie, zarówno gorsze uzbrojenie i słabe fortyfikacje, jak i spóźnione dostawy broni i żywności, a przede wszystkim znaczne opóźnienie militarnej pomocy, kilkuset kawalerów zakonnych wspartych ponad tysięcznym kontyngentem zaciężnych żołnierzy oraz oddziałem ochotników, miejscowym pospolitym ruszeniem i grupą... byłych galerników, oparło się wielotysięcznej, niepokonanej dotychczas armii, jaką przeciwko wyspie, siedzibie zakonu, wysłał sułtan osmański Sulejman I Wspaniały.

PAN BÓG UZDRAWIA WSZYSTKICH. PAN BÓG NIE UZDRAWIA WSZYSTKICH. OBA ZDANIA SĄ PRAWDZIWE. Marcin Jakimowicz, dziennikarz „Gościa Niedzielnego”, od ponad dwudziestu lat modli się we wspólnocie Kościoła. Doświadczył wielu wzlotów i kryzysów wiary, jednak niedawno w jego życiu nastąpił przełom. Przełom w sposobie myślenia o Panu Bogu. Autor opisał swoje doświadczenia oraz historie ludzi, którzy podobnie jak on na własnej skórze odczuli potężną siłę Miłości. Zero wymądrzania się. Zero teoretycznych rozważań. Zero nachalnej propagandy. 100% żywego doświadczenia wiary. Ta książka to 44 dobre wiadomości. O Wszechmogącym, który uzdrawia, i ludziach, którzy mu zaufali. Przekonaj się, kim jest Bóg i pozwól mu działać w Twoim życiu. Uwielbiaj i rób, co chcesz!

Nabożeństwo piętnastu modlitw św. Brygidy TAJEMNICA SZCZĘŚCIA to jeden z najbardziej znanych i najstarszych katolickich modlitewników. Prawdziwy pokarm dla duszy, zwłaszcza na czas Wielkiego Postu. Nowe wydanie charakteryzuje się przejrzystością układu modlitw. Każdej nadano tytuł i podzielono na wyraźne części. Wszystko w tym celu, aby ułatwić bardziej świadome odmawianie poszczególnych modlitw, niemal kroczenie wraz z Jezusem po śladach Jego cierpień i męki.

W książce rozpatrywane są zagadnienia: teologia stołu Pańskiego na przykładzie zabytkowych i współczesnych ołtarzy oraz obrzędów poświęcenia kościoła; teologiczne wskazania organizacji prezbiterium i nawy; miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu; wyrazy czci (ukłony i przyklęknięcia) wobec ołtarza i tabernakulum; stół Pański a wydarzenia kulturalne (inscenizacje, koncerty) w świątyni; nowe rozwiązania w urządzaniu wnętrza kościoła.

Encyklika Ojca Świętego Benedykta XVI do biskupów, prezbiterów i diakonów, do osób konsekrowanych i wszystkich wiernych świeckich o integralnym rozwoju ludzkim w miłości i prawdzie.