Prezentowana tu pozycja jest kolejną częścią homilii wygłaszanych w Kaplicy Loretańskiej przy kościele Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie. Obejmują one okres od Uroczystości Wszystkich Świętych (1 listopada 2009) do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego (23 maja 2010). Zapis homilii może stanowić materiał do różnych rozważań, zarówno związanych z kalendarzem liturgicznym, jak i od niego niezależnych. Poszczególne wypowiedzi nawiązują do czytań liturgicznych, ale bardzo często poruszają tematykę o wiele szerszą i dlatego mogą być pomocne nie tylko w ścisłym okresie kościelnego kalendarza, z którym są związane. Umieszczone tu rozważania nie wymagają znajomości poprzednich tomów, które już ukazały się poprzednio, i mogą służyć zupełnie niezależnie od tomów następnych. Istnieje jednak ciągłość czasowa całego dorobku.

Prezentowana tu pozycja jest kolejną częścią homilii wygłaszanych w Kaplicy Loretańskiej przy kościele Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie. Obejmują one okres od pierwszej niedzieli Wielkiego Postu (1 marca 2009) do Uroczystości Chrystusa Króla (25 listopada 2009). Zapis homilii może stanowić materiał do różnych rozważań, zarówno związanych z kalendarzem liturgicznym, jak i od niego niezależnych. Poszczególne wypowiedzi nawiązują do czytań liturgicznych, ale bardzo często poruszają tematykę o wiele szerszą i dlatego mogą być pomocne nie tylko w ścisłym okresie kościelnego kalendarza, z którym są związane. Umieszczone tu rozważania nie wymagają znajomości pierwszego tomu, który już ukazał się poprzednio, i mogą służyć zupełnie niezależnie od tomów następnych, które są już przygotowywane. Istnieje jednak ciągłość czasowa całego dorobku, który – mamy nadzieję – doczeka się kompletnej publikacji.

Zmartwychwstały Jezus skierował do uczniów polecenie: „Idąc na cały świat głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu ” (Mk 16,15). Książka poświęcona jest: - * głoszeniu Ewangelii przez Jezusa Chrystusa; - * głoszeniu Słowa Bożego w najstarszym Kościele jerozolimskim; - * przekazywaniu Słowa Bożego poganom; - * powstaniu Kościoła w Antiochii; - * misjom, prowadzonym przez judeochrześcijan i hellenistów. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Ks. prof. Roman Bartnicki, kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, autor wielu prac. Był rektorem Akademii Teologii Katolickiej (1996-1999) i rektorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (1999-2005).

Zapisana na tych stronach refleksja pastoralna może być pomocna dla duszpasterzy, teologów, kleryków i studentów teologii, ale też dla wszystkich osób odpowiedzialnych za formację oraz dla samych członków zrzeszeń religijnych. Rozważania mają charakter teoretyczny i normatywny, dodatkowo zostały wzbogacone o wymiar praktyczny. Stąd też publikacja może okazać się przydatna w pastoralnej działalności Kościoła. Pragnieniem autora jest, aby służyła przedstawicielom hierarchii kościelnej, moderatorom, animatorom oraz członkom zrzeszeń religijnych. Poznanie procesów grupowych oraz znajomość kryteriów eklezjalności ułatwia roztropną troskę o zrzeszenia religijne, może je ustrzec przed deformacjami, może też być pomocne dla ich prawidłowego funkcjonowania i realizowania ich misji.

Lubiąż Klasztor mrocznych tajemnic - Tomasz Bonek, Marta Ringart-Orłowska Przenieś się do największego opactwa w Polsce, by poznać jego mroczne sekrety – Lubiąż – Klasztor mrocznych tajemnic. Tajemnice opactwa w Lubiążu Lubiąż - prawie trzy razy większy od Wawelu, piękniejszy od Malborka, to drugi co do wielkości obiekt sakralny w Europie. Ta perła baroku nie jest usytuowana gdzieś na końcu świata lecz na Dolnym Śląsku, tuż pod Wrocławiem. Jednak klasztor, który powinien stać się atrakcją porównywalną z Wersalem, stoi wciąż pusty, zapomniany, z dala od turystycznych szlaków, bo od stuleci ciąży nad nim fatum. Pocysterskie opactwo dewastowała Armia Czerwona i naziści, którzy nie wiadomo, co tak naprawdę tutaj robili. Agenci SB i oficerowie WSW szukali tu skarbów i niszczyli go koparkami. Nieprofesjonalni naukowcy dopuścili się zaniedbań. Tuż po upadku komuny, władze państwowe oddały zabytek w podejrzane ręce. Poszukiwania złota nazistów i podziemnej fabryki. Tajne operacje SB oraz afera ART-B. Skarb wart miliony sprzedany przez bezpiekę na Zachód. Nieodkryte skrytki z dziełami sztuki. Drugie życie mnichów oraz sekrety Willmanna, śląskiego Rembrandta. To tylko kilka tajemnic, jakie odkrywają autorzy książki Lubiąż. Klasztor mrocznych tajemnic. Patronaty medialne Patronatem medialnym książkę objęli: Odkrywca, TVP Historia

Autorka podjęła się wykazania, czy współcześnie ma miejsce modelowanie określonego wzorca demokracji wśród nadawców komunikatów medialnych. W zasięgu jej naukowych eksploracji znalazła się toruńska rozgłośnia Radio Maryja, dzięki czemu powstał obraz specyficznej instytucji, która ma niezwykłą moc oddziaływania na postawy i zachowania słuchaczy. [...] Na podkreślenie zasługuje dobre rozłożenie akcentów przy połączeniu wielu wątków, które doprowadzają czytelnika do konkluzji i pytania o miejsce Radia Maryja w procesie Przygotowania do demokratycznych reguł, bo jako medium rozgłośnia ta odpowiada także za przygotowanie człowieka do rozumienia otaczającej go rzeczywistości. [...] Stwierdzam, że książka jest znakomita, a ze względu na poruszaną problematykę, wagę i aktualność dla rozwoju współczesnej myśli społecznej jej publikacja jest w pełni pożądana. Wnosi ona niezaprzeczalnie spory wkład w rozwój nauki, głównie ze względu na dokumentalny charakter zawartego w niej materiału oraz niewątpliwe walory pogłębionej analizy problemów społecznych. Z recenzji dr hab. Marii Marty Urlińskiej, prof. UMK

Książka przedstawia historię Całunu Turyńskiego.

Imiona postaci biblijnych mocno wiążą się z zadaniami, które powierzył im Bóg. Album jest pasjonującą podróżą po bogatym świecie biblijnej symboliki, prawdziwą skarbnicą wiedzy i – dzięki pięknej ikonografii – niezwykłą ucztą dla zmysłów

W zbiorach Biblioteki Kórnickiej odnaleziono opis podróży franciszkanina reformaty Remigiusza Zawadzkiego (1703-1775), który w 1750 roku podróżował przez Śląsk, Morawy, Austrię i Italię do Rzymu na kapitułę generalnąswego zakonu. Obecnie po raz pierwszy ukazuje się w druku pełny tekst oryginału tej relacji w języku łacińskim i tłumaczeniu polskim. Dziennik ten zawiera interesujący opis podróży i pobytu zakonnika w Rzymie. Współczesny czytelnik staropolskiej relacji poznać może nie tylko wiele szczegółów związanych z dawnym podróżowaniem, ale także podziwiać wrażliwość autora na piękno mijanych krajobrazów czy miast. Dziennik został odczytany z łacińskiego rękopisu i opracowany przez Mariana Chachaja, a publikowany jest jako tom 2 serii „Peregrinationes Sarmatarum”.

Broszura zawiera opis objawień Matki Bożej z Guadalupe oraz modlitwy, jakie wierni i pielgrzymi z całego świata kierują do Niej.

Świętemu Janowi Pawłowi II w X rocznicę nadania doktoratu honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Oddajemy do Państwa rąk tom drugi wydawnictwa zbiorowego Camino Polaco. Teologia – sztuka – historia – teraźniejszość. Jest on kolejnym owocem multidyscyplinarnych poszukiwań i badań wokół fenomenu Dróg św. Jakuba w Polsce oraz w Europie. Niektóre teksty zamieszczone w książce zostały wygłoszone jako wykłady podczas konferencji naukowej, która odbyła się w dniach 6–8 czerwca 2014 roku w Centrum Dialogu im. Jana Pawła II w Toruniu. Większość powstała jednak jako pokłosie zainteresowań różnych osób zarówno postacią św. Jakuba, jak i dynamicznie rozwijającego się zjawiska pielgrzymowania drogami naznaczonymi obecnością świętego. Od początku tworzenia wydawnictwa Camino Polaco towarzyszy nam doświadczenie współpracy z różnymi środowiskami. W tym miejscu pragniemy podziękować wszystkim autorom tekstów, którzy odpowiedzieli na nasze zaproszenie. W prezentowanym tomie dominują teksty historyków. Ich obfita obecność wskazuje wyraźnie, jak wiele kwestii z dziejów kultu św. Jakuba oczekuje na swoje zainteresowanie i opracowanie. W prezentowanym tomie nie brakuje jednak także tekstów teologów, filozofów, archeologa czy historyka sztuki. Cieszy nas także obecność tekstu, który jest opisem przebytej Drogi Polskiej. fragm. Wstępu

Książka „Odzież i insygnia grobowe biskupów przemyskich obrządku łacińskiego” jest wyjątkowa z kilku powodów. Ze względu na zawartą w niej problematykę, metody badań i przeprowadzone analizy jest interdyscyplinarnym opracowaniem skierowanym do przedstawicieli wielu dziedzin i dyscyplin nauki: archeologii, poprzez antropologię kultury, historię sztuki, historię Kościoła, aż po historię i teologię liturgii. Od kilkunastu la naukowcy coraz częściej podejmują badania nad kultura funeralną na podstawie zabytków pozyskiwanych z krypt grobowych. Wciąż niewiele powstaje jednak publikacji, które prezentowałyby wyniki tych badań. Publikacja prof. Anny Drążkowskiej wpisuje się w pionierski w tym względzie nurt naukowo-badawczy. Jest we współczesnej, naukowej literaturze polskiej pierwszą pozycją omawiającą – w tak szerokim zakresie – odkrytą w wyniku badań archeologicznych odzież, w której chowano zmarłych biskupów, i zachowane ich insygnia, będące znakiem władzy pasterskiej. […] Autorka odnalazła – zachowane w różnych stanie – szczątki jedenastu biskupów, które z ogromnym szacunkiem i pietyzmem poddała identyfikacji personalnej. W książce w interesujący sposób przedstawiła sposoby tej identyfikacji. Wieloaspektowej analizie, a następnie konserwacji poddała również […] odzież, w której biskupi zostali pochowani, insygnia złożone w trumnach oraz same trumny wraz z ich wyposażeniem i odnośnymi inskrypcjami. Zupełnie wyjątkowym znaleziskiem jest opisana w książce urna z ludzkim sercem. Omówiono ją na tle zwyczajów związanych z grobami serc. Warto dodać, że do tej pory dokonano niewielu takich odkryć. Z recenzji wydawniczej ks. dr. hab. Daniela Brzezińskiego

Modlitwa jest naturalną potrzebą człowieka, jak pragnienie jedzenia i picia. Znają ją wszystkie religie świata. Prosimy Boga o przebaczenie win oraz o spełnienie potrzeb. Prosimy także w intencji innych ludzi, wstawiamy się za nimi u Boga. Radość, trud, różne potrzeby, wszystko to może być przedmiotem modlitwy i dziękczynienia. Możemy wreszcie wielbić Boga całkiem bezinteresownie, wysławiać Go i oddawać Mu chwałę. Modlitewnik ten, obok najczęściej praktykowanych modlitw i pieśni, zawiera bogaty wybór psalmów proponowanych w modlitwach porannych, wieczornych, wiele modlitw wstawienniczych i okolicznościowych. Umieszczono w nim również, bogatszy niż w innych modlitewnikach "mały katechizm". Nowe wydanie zostało wzbogacone o Litanię do bł. Jana Pawła II i do bł. ks. Jerzego Popiełuszki oraz aktualną wersję litanii do patronów narodu polskiego. Uaktualnione zostały również teksty związane z obrzędem sakramentów w oparciu o odnowione rytuały liturgiczne (np. obrzęd święceń prezbiteratu).

Niniejsze opracowanie jest zaproszeniem do udziału w jednej z najpiękniejszych pielgrzymek duchowych, jakie można zaproponować uczniom Chrystusa. Jest to wędrowanie do dwudziestu miejsc bezpośrednio związanych z dziełem odkupienia człowieka i rozważanie dwudziestu zbawczych wydarzeń, które mają przemienić życie człowieka. Są to wydarzenia z życia Jezusa i Maryi, opowiedziane i przeżywane w kolejnych tajemnicach różańca świętego. ks. Stanisław Szczepaniec

Bycie umiłowanym przez Boga wyraża najgłębszą prawdę mojego istnienia. W życiu funkcjonuje prosty schemat: albo przyjmę ten głos, który Bóg do mnie kieruje, i moje życie, jakiekolwiek by było, będzie naznaczone szczęściem, albo ten głos odrzucę - i wtedy znacznie się zadręczanie; będzie ono polegało na permanentnym udowadnianiu swojej wartości. Będziemy nieustannie wymyślali, co też musimy zrobić, żeby zyskać wartość w oczach innych ludzi i we własnych też. Niepokój serca wynika z nieprzyjęcia prawdy o umiłowaniu mnie przez Boga. Cały niepokój serca stąd się bierze. Kiedy wreszcie tę prawdę przyjmę, kiedy będę się coraz bardziej stawał tym, kim jestem - moje serce się uspokoi. Mam nadzieję, że te rozważania pomogą czytelnikom wzrastać w umiejętności przyjmowania miłości Boga i radowania się własnym życiem.

Modlitwy do ran Jezusa Chrystusa mają szczególną moc, ponieważ świadczą o tajemnicy Jego śmierci i zmartwychwstania. W broszurce znajdziemy modlitwy do ran Chrystusa m.in. św. Gertrudy, św. Bernarda. Modlitwy te to bardzo skuteczna metoda wypraszania wielu łask dla siebie i dla innych. Są nieodzowną pomocą w walce ze złem, nawracaniu grzeszników i przychodzeniu z ulgą duszom w czyśćcu cierpiącym. Szczególnie polecamy na czas Wielkiego Postu.

Nowenna Pompejańska polega ona na odmawianiu codziennie całego różańca (tradycyjnie trzech lub czterech części) przez 54 dni. Pierwsza jej część (27 dni) ma charakter błagalny, druga – dziękczynny. Nowenna zyskała przydomek „modlitwy nie do odparcia”. Ma to oddawać jej wprost niebywałą skuteczność, co potwierdzają liczne świadectwa. Modlitwa ta nie jest łatwa, bo wymaga wielkiej dyscypliny i konsekwencji. Jednak, jak potwierdzają liczne osoby, wciąga – do tego stopnia, że staje się stałą, codzienną i ochoczo wykonywaną czynnością.

Dwie popularne autorki, znawczynie dorobku św. Hildegardy z Bingen, proponują nam 250 NIEZWYKLE PROSTYCH PRZEPISÓW NA SMACZNE POTRAWY, opartych na zaleceniach dietetycznych tej średniowiecznej uzdrowicielki. Kuchnia bazująca na spuściźnie świętej prócz dostarczania nam walorów smakowych ma także na celu uchronić nas przed rozmaitymi chorobami, przynosząc dobre samopoczucie, zdrowie i radość. Jest to możliwe nie tylko dzięki temu, że oparta jest na zdrowych, naturalnych produktach, pozbawionych konserwantów i chemicznych "ulepszaczy", ale także przez to, że przepisy skomponowane są zgodnie z unikalną wizją zdrowia świętej Hildegardy, kładącą nacisk na wewnętrzną równowagę i viriditas, czyli uzdrawiającą siłę natury. W książce znajdziecie: - najróżniejsze przepisy i receptury łatwe w przygotowaniu - przejrzyste listy produktów (powszechnie dostępnych) - praktyczne wskazówki dotyczące przechowywania zapasów - niezbędną dawkę wiedzy o kuchni św. Hildegardy - przydatne ilustracje Znajdują się tu zarówno przepisy na potrawy doskonale znane, jak batonik musli, chipsy jabłkowe, dżem morelowy czy nadziewany kurczak, jak i dokładne instrukcje, jak przygotować te bardziej oryginalne i pomysłowe dania, na przykład: orkiszowe risotto, sandacza w panierce sezamowo-makowej, zupę serową z cynamonowymi grzankami czy galaretkę z pigwy i wiele innych. Książka cieszy się ogromną popularnością w Niemczech, gdzie działała św. Hildegarda. Wybrany fragment książki Jak właściwie się odżywiać? To pytanie, które zawsze wymaga zastanowienia i indywidualnej odpowiedzi, ponieważ jest związane z inną kwestią: jaką postawę przyjąć wobec ciążącej na nas odpowiedzialności? Przez nasze nawyki żywieniowe i konsumenckie wszyscy wpływamy na mechanizmy o dalekosiężnych konsekwencjach. Nie możemy powierzyć ciążącej na nas odpowiedzialności supermarketom i bezmyślnie kupować tego, co oferują. Musimy być świadomi, że nasze zachowania konsumenckie sterują popytem, który wywiera wptyw na cały świat. Kupuj sezonowe produkty z twojego regionu i zwracaj uwagę na ich jakość. To fundament, na którym możesz budować swoje zdrowie. Jeżeli to możliwe, złóż wizytę producentowi żywności i sprawdź, jakie warunki panują w jego gospodarstwie. To pozwoli ci poznać jego postawę wobec pracy i produkowanych artykułów, a ponadto uzyskasz wiele informacji i wskazówek, dzięki którym poszerzysz swoją wiedzę i zyskasz poczucie bezpieczeństwa. Najlepsze efekty przynosi oczywiście rozsądne urozmaicenie potraw połączone z dobrowolnym ograniczeniem ich ilości i różnorodności. Warto zredukować liczbę dodatków i dań, ponieważ im więcej różnych rodzajów pożywienia serwujemy naszemu ciału, tym więcej wysiłku musi ono włożyć w jego strawienie. Wówczas przez cały dzień brakuje mu energii, a to odbija się na naszym samopoczuciu. Prosta, smaczna potrawa przygotowana z miłością na pewno zapewni nam siły potrzebne do wykonania czynności, które mieliśmy w planach, i tych, które nagle na nas spadną. Nauka Hildegardy zawiera zaskakującą radę. Wiele osób z pewnością jednak przyjmie ją z ulgą. Według świętej zdrowy, dorosły człowiek nie potrzebuje śniadania, ponieważ jest wypoczęty po nocnym śnie i nie powinien od razu marnować swojej energii na trawienie. Zatem zwracaj uwagę na swoje poranne potrzeby i uczucie głodu. Jeśli twoje ciało zacznie domagać się posiłku dopiero przed południem, jedz właśnie wtedy. Zastanów się, o jakiej porze nadchodzi dla ciebie właściwy moment na pierwszy posiłek, i sprawdź, jaką rozkoszą może być spokojne niedzielne lub wakacyjne śniadanie, przed którym znalazł się czas na aktywność fizyczną. Ponadto pierwszy posiłek zawsze powinien być ciepły: może to być na przykład habermus, grysik albo chleb. Śniadanie, ale i każdy inny posiłek, należy dokładnie przeżuwać! Jest to bardzo ważne. Podczas jedzenia należy pić z umiarem - tak, żeby zanadto nie rozcieńczać soków żołądkowych odpowiedzialnych za trawienie. Ze współczesnych badań wiemy także, że właściwe przeżuwanie pobudza proces powstawania synaps w mózgu i tym samym pozytywnie wpływa na nasze zdolności intelektualne. Zdaniem Hildegardy dzieci, osoby starsze i chore codziennie powinny jeść śniadanie. Jeśli nasze pociechy za tym nie przepadają, należy zaopatrzyć je w zdrowe przekąski, które zapewnią im energię przed południem. Podstawą każdego obiadu powinien być orkisz w formie makaronu, ryżu, płatków, ziarna albo śruty. Dodatek do niego mogą stanowić warzywa albo sałatka. Im mniej różnych dodatków zaserwuje się podczas posiłku, tym bardziej lekkostrawny on będzie. Zwracaj uwagę na zdrowe i rozsądne urozmaicenie posiłków. Starannie przygotowuj jedzenie. Kolacja może składać się z tych samych składników co obiad. Jednak zgodnie z nauką Hildegardy powinna być spożywana jeszcze przed zmrokiem, a więc w zimie wcześniej niż latem. Wieczorem ciało spowalnia proces trawienia, więc zbyt późno spożywane jedzenie zatrzymuje się niestrawione w okolicach żołądka lub jelit i powoduje liczne dolegliwości.Zawsze miej na uwadze discretio i krok po kroku wprowadzaj w życie zmiany. Daj sobie na to trochę czasu, a później na pewno uda ci się trwale je utrzymać. Zawsze miej na uwadze discretio i krok po kroku wprowadzaj w życie zmiany. Daj sobie na to trochę czasu, a później na pewno uda ci się trwale je utrzymać. Dobrze jest wybierać produkty spożywcze według kryteriów termicznych, zgodnie z ich typem i porą roku. Marony, daktyle czy pigwy mają działanie rozgrzewające, w związku z czym warto je jeść zwłaszcza w okresie zimowym. Natomiast maliny, owoce cytrusowe, wołowina i sałata działają wychładzające i stanowią dobry wybór na lato. Kupując jedzenie ze swojego regionu i zgodne z ofertą sezonową, najprawdopodobniej dokonasz właściwego wyboru. Według Hildegardy człowiek smutny powinien „spożywać tyle dobrze przyswajalnych potraw, żeby jedzenie mogło go ożywić". Zaś ten, kto jest szczęśliwy lub zakochany, powinien jeść z umiarem, co zresztą przeważnie dzieje się w naturalny sposób. Ruch, spacer po posiłkach wspomaga trawienie. Również poobiednia drzemka trwająca od 10 do 20 minut jest godna polecenia, ponieważ pozwala zachować cielesną i umysłową sprawność i, co udowodniono, wpływa na większą wydajność umysłową i wspomaga koncentrację.

Oddawane do rąk Czytelnika opracowane przez Bogdana Roka i Mariana Chachaja Itinerarium jest pisanym na bieżąco, przeważnie codziennie, diariuszem zawierającym opis odbytej przez bożogrobca Jakuba Lanhausa podróży do Rzymu i pobytu w nim (1768-1769). Lanhaus był wprawdzie Czechem z pochodzenia, ale posługiwał się dobrze językiem polskim, przetykając swoją narrację licznymi wtrętami łacińskimi, rzadziej italianizmami czy bohemizmami. Udał się do Wiecznego Miasta, aby dopilnować rozstrzygnięcia w Rocie Rzymskiej sporu swojego zakonu z kapitułą katedralną w Gnieźnie o fundację szpitalną w tym mieście, ale przy okazji notował i opisywał wszystko, co wydawało mu się godne uwagi. Dlatego diariusz stanowi kapitalne źródło wiedzy o mentalności przeciętnego duchownego tamtych czasów. I właśnie z tego powodu, że nie przynosi oglądu świata z perspektywy przedstawiciela warstw wyższych, stanowi cenne źródło informacji. Lanhaus pisze o wszystkim, poczynając od podawania szczegółów dotyczących przebiegu podróży, o mijanych krajobrazach, przekraczaniu granic, uczestnictwie w nabożeństwach, oglądanych kościołach, spotykanych ludziach (mniej lub bardziej znajomych, charakteryzując przy okazji w krótkich słowach ich sylwetki), o sytuacji niepewności po śmierci papieża Klemensa XIII, przebiegu konklawe, zakulisowych zabiegach w Rocie Rzymskiej, a kończąc na kłopotach zdrowotnych czy czynnościach fizjologicznych. Szczegółowe informacje zawarte w tekście diariusza odnoszą się właściwie do wszystkich aspektów działalności człowieka, dlatego każdy Czytelnik interesujący się XVIII wiekiem, a nie tylko badacz przeszłości, może tu odnaleźć coś ciekawego, co dotyczy podróży, historii sztuki, Kościoła, prawa, obyczajowości, mentalności, języka czy medycyny.