Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
Postacie Biblii to setki tysięcy kobiet i mężczyzn wplecionych w opis historii zbawienia. Jednak tylko około trzech i pół tysiąca z nich zostało wymienionych z imienia. Są wśród nich postacie święte i grzeszne, wierne przymierzu i je zrywające. Są umierający za wiarę w jedynego Boga, jak i ci, którzy oddawali życie za Baalów i asztarty. Niektóre są jak anioł dobroci, inne zaś zdają się istnieć tylko po to, by krzyżować Boże plany, a może dlatego, aby ukazać, że moc w słabości się doskonali.Tak Bóg umiłował człowieka, że sam stał się człowiekiem, aby przywrócić mu godność. Dlatego postacie te mówią także o najwyższej godności człowieka, o jego powołaniu i możliwościach wolnej odpowiedzi na Bożą łaskę.Z racji godności swojej wszyscy ludzie, ponieważ są osobami, czyli istotami wyposażonymi w rozum i wolną wolę, a tym samym w osobistą odpowiedzialność, nagleni są własną swą naturą, a także obowiązani moralnie do szukania prawdy, przede wszystkim w dziedzinie religii. Obowiązani są też trwać przy poznanej prawdzie i całe swoje życie układać według wymagać prawdy. Tego zaś zobowiązania nie zdołają ludzie wypełnić w sposób zgodny z własną swą naturą, jeśli nie mogą korzystać zarówno z wolności psychologicznej, jak i wolności od zewnętrznego przymusu. A więc prawo do wolności religijnej ma fundament nie w subiektywnym nastawieniu osoby, ale w samej jej naturze. Dlatego prawo do owej wolności przysługuje trwale również tym, którzy nie wypełniają obowiązku szukania prawdy i trwania przy niej; korzystanie zaś z tego prawa nie może napotykać przeszkód, jeśli tylko zachowywany jest sprawiedliwy ład publiczny. (Sobór Watykański II, Deklaracja o wolności religijnej).
Prawo do życia jest podstawowym prawem człowieka, które zostało dane jako istocie rozumniej i wolnej, na którym opierają się wszystkie prawa ludzkie. Ten dar życia został udzielony człowiekowi w charakterze misji, którą powinien podjąć i wypełnić. A zatem życie ludzkie jawi się zarówno jako wartość osobowa, odpowiadająca godności człowieka jak i jego transcendentne powołanie. W związku z powyższym prawo do śmierci wydaje się być zupełnie sprzeczne z prawem do życia. Jeżeli życie człowiek pojmuje w kategoriach fundamentalnych potrzeb, to prawo do życia nakłada bezwarunkową ochronę życia, a tym samym wyklucza jakąkolwiek formę zadawania śmierci. W medycynie walka o życie nie tylko wynika z przysięgi Hipokratesa, ale stanowi podstawowy obowiązek zawodowy lekarza. A zatem, jak pogodzić obowiązek ratowania życia ludzkiego z sytuacją, w której człowiek upomina się o prawo do śmierci?
W debacie współczesnej to zagadnienie nabiera szczególnego znaczenia zarówno w przypadku rezygnacji z uporczywej terapii jak i eutanazji. W obu powyższych sytuacjach mamy do czynienia z odwoływaniem się do argumentu godnej śmierci. Zasadnym jest zauważenie, że mówienie o prawie do śmierci bywa często podważane jako absurdalne. Jak słusznie zauważa Barbara Chyrowicz, posiadanie „prawa do” zakłada, że istnieje ktoś kto jest użytkownikiem tego prawa. A ponieważ śmierć jest koniecznością człowieka, związku z powyższym nie może być prawem, jest nieuchronnym imperatywem. Co więcej, prawo zakłada, że podmiot tego prawa mógłby z danego mu przywileju nie skorzystać, tymczasem śmierć stawia człowieka w sytuacji bez wyjścia. Jak zatem można mówić o prawie do śmierci? Czy może istnieć takie prawo? Należy również zaznaczyć za Wojciechem Bołozem, że każde uprawnienie, jeżeli ma być rzeczywistym przywilejem, to powinno również posiadać równoważnik w postaci czyjegoś obowiązku. Tak więc, jeżeli umierający miałby prawo do śmierci, to drugi człowiek miałby obowiązek zabicia go. Na kim miałby spoczywać ten obowiązek – na lekarzu? Gdyby nawet przyjąć, że spoczywa on na lekarzu, to pojawia się kolejne pytanie: na podstawie jakich racji lekarz miałby obowiązek przyspieszenia śmierci człowieka terminalnie chorego, czy też w stanie wegetatywnym. Tak więc prawo do śmierci rozumiane jako uprawnienia do zadawania sobie bądź drugiemu człowiekowi śmierci, takie prawo do śmierci nie istnieje. Czy zasadnym więc w perspektywie odpowiedzialności za życie, wydaje się stawianie pytania o prawo do godnej śmierci? W dobie rozwoju medycyny i możliwości przedłużania życia czy też odraczania śmierci, pytanie wydaje się jak najbardziej racjonalne.
Monografia wpisuje się w refleksję nad sakramentem małżeństwa, moralnością małżeńską oraz duszpasterstwem osób żyjących w związkach niesakramentalnych. Autorzy bazują na źródłach teologicznych, a w szczególności przywołują teorię cnót św. Tomasza z Akwinu i zasady duszpasterstwa św. Alfonsa M. Liguoriego. Refleksję osadzili także na postulatach II Soboru Watykańskiego oraz nauczaniu św. Jana Pawła II. Analiza teologiczno-pastoralna opiera się na fundamencie sakramentologii i nie ogranicza się do ogólnych rozważań, ale próbuje wskazać szczegółowe rozwiązania.
Przed kilku laty zostałem poproszony, by za pośrednictwem strony inter-netowej dzielić się swoimi refleksjami dotyczącymi wiary, odpowiadając na nurtujące kogoś pytania i wątpliwości. Rozważania wynikały więc z bardzo aktualnego zapotrzebowania konkretnych osób. Zebrało się tych małych artykułów ponad 30. Po mniej więcej roku strona się zmieniła i zakończyła się moja z nią współpraca. Natomiast pozostały teksty. Przeglądałem je ostatnio i stwierdziłem, że układają się w pewien zbiór, który może być przydatny wielu osobom w ich poszukiwaniu odpowiedzi na tematy związane z wiarą. Dodałem do niego jeszcze kilka tekstów, kierując się - co do ich przydatności - własną intuicją oraz przywołaniem problemów stawianych przy okazji spotkań rekolekcyjnych w różnych środowiskach, i w ten sposób powstała ta pozycja.
Mam nadzieję, że przekazywany w ręce Czytelników zbiór refleksji pomoże lepiej rozumieć wiarę i jej sens (Włodzimierz Zatorski OSB)
Usłysz Boga w życiu i modlitwie – to najważniejsze przesłanie niewielkiej, ale ważnej książki o. Benedicta Josepha Groeschela. Autor pokazuje, że skupienie i uważność powinny towarzyszyć nam zarówno w trakcie wykonywania codziennych obowiązków, jak i naszych spotkań z Bogiem – na modlitwie, podczas lektury Pisma Świętego, czy na mszy świętej. Tylko wtedy, gdy wyciszymy siebie, zdolni będziemy usłyszeć to, co Pan ma nam do powiedzenia… Usłyszeć i wcielić w życie.
Dzięki „Trzem sekretom” święte małżeństwo wydaje się nie tylko czymś możliwym do osiągnięcia, ale jednocześnie atrakcyjnym. To bardzo osobiste zaproszenie do odkrycia radości płynącej z codziennego praktykowania cnót ubóstwa, czystości i posłuszeństwa.
Zdecydujcie się - na 33-dniowe rekolekcje w zaciszu swojego domu, a zyskacie nową jakość i głębię wyjątkowej relacji – między wami i Bogiem.
Wykład wygłoszony przez prof. dr. hab. Wojciecha Roszkowskiego 8 czerwca 2018 roku na dorocznym publicznym zebraniu Towarzystwa Naukowego KUL z okazji otrzymania Nagrody im. Księdza ldziego Radziszewskiego.
Czym jest oświecenie sumień? Czy już niedługo doświadczymy małego sądu zapowiadanego przez wielu świętych? Jak będzie wyglądało ostrzeżenie?
Ludzie żyją dziś tak, jakby Bóg nie istniał. W pogoni za karierą, zyskiem i przyjemnościami zapominają o tym, że każdy z nas będzie sądzony za swoje postępowanie. Kiedy to nastąpi? Czy jesteśmy w stanie się na to przygotować?
W swojej bestsellerowej książce Christine Watkins opisuje przełomowy moment, w którym wszyscy poznamy przenikającą prawdę o stanie swojej duszy czyli oświecenie sumień. Jak będzie wyglądała ta chwila? Co się stanie z ludźmi pogrążonymi w grzechu?
Autorka zebrała proroctwa dotyczące ostrzeżenia, jakie otrzymało wielu świętych, między innymi święta siostra Faustyna. W książce znalazły się też wstrząsające świadectwa osób, które doświadczyły małego sądu i oświecenia sumienia.
Ostrzeżenie to książka dla wszystkich, wierzących i niewierzących, chrześcijan i przedstawicieli wszystkich innych religii i wierzeń, ponieważ to wydarzenie mistyczne zapowiadane od pięciu stuleci przez świętych i mistyków Kościoła dotknie każdego człowieka na ziemi. Po nim nic już nie będzie takie samo. To będzie ostatni wstrząsający krzyk Boga wołającego o nasze nawrócenie. Bądź gotowy, bo nie znasz dnia ani godziny, w której Pan przyjdzie, aby ostatni raz ostrzec ludzkość przed sądem nad światem i Kościołem. Czuwaj, módl się i pokutuj. Bądź gotowy.
ks. Dominik Chmielewski SDB
Jest coś intrygującego w życiu św. Szarbela Makhloufa, urodzonego 8 maja 1828 roku i zmarłego 24 grudnia 1898 roku. Był pustelnikiem, którego już wielu jemu współczesnych uznawało za człowieka zupełnie przeciętnego, tymczasem jego życie tak dalece odbiegało od normy, że niemal musimy brać na wiarę, iż było właśnie takie, jak się je opisuje. Wielu hagiografów wspominało i słusznie o żelaznej woli świętego. Ale przypisywanie wszystkiego wyłącznie silnej woli jest zabiegiem redukcjonistycznym.Mimo nielicznych i stosunkowo skąpych źródeł musimy niestrudzenie drążyć temat, z konieczności szukając wyjaśnienia niektórychwydarzenia z życia wielkiego mnicha w działaniu Ducha Świętego co w praktyce może być trudniejsze, niż się wydaje"". - fragment książkiŚwięty Szarbel Makhlouf (18291898), najsłynniejszy libański maronita z klasztoru w Annaya, pozostawił nam wzniosły przykład życia i intrygujące duchowe przesłanie zachowujące aktualność do dzisiaj. Tyleż pokorny, co bezgranicznie oddany Bogu pustelnik czynił rzeczy niemieszczące się w ludzkich kategoriach i możliwe tylko dzięki łasce Bożej. Tak ściśle zachowywał regułę swojego zakonu i nieustannie czuwał nad czystością swojego serca, że bez wątpienia doszedł do ścisłego zjednoczenia z Bogiem. Już za jego życia wielu chrześcijan i muzułmanów przychodziło do niego z okolicznych wiosek: jedni do spowiedzi, inni z prośbą o modlitwę czy wodę święconą. Przez wstawiennictwo św. Szarbela Pan dokonał niezliczonych cudów już za jego życia i dokonuje nadal. cieszy się coraz większą popularnością na całym świecie. Święty Szarbel został kanonizowany w 1977 roku.Fady Noun jest libańskim dziennikarzem i pisarzem maronickim, zastępcą redaktora naczelnego pisma L'Orient Le Jour. Zafascynowany postacią i duchowością św. Szarbela prowadzi nas przez wydarzenia z jego życia, zachęcając do rozważań i medytacji inspirowanych niezwykłymi losami świętego tworzy przestrzeń do rekolekcji w zamyśleniu nad prawdą życia najsłynniejszego libańskiego pustelnika.
Proboszcz z Ars był pokornym kapłanem, bliskim zwykłym ludziom, bohaterem swoich czasów, a przy tym prekursorem reform społecznych, stróżem granic, bratem dla bliźnich, ojcem dla parafian i pielgrzymów. Kontemplował nie tylko oblicze Pana, lecz także twarze swoich braci, penitentów. Dzięki niezwykłej intuicji dostrzegał na tych twarzach ślady ran zadanych miłości i przejawy żalu za grzechy. Otwierał ludziom drogę do odnowienia relacji z Bogiem i do komunii z Nim"". Był nie tylko wrażliwym duszpasterzem i spowiednikiem, ale też człowiekiem spotkania, który składał wizyty duszpasterskie wszystkim parafianom, był miłującym bliźnim, który dzielił się z ubogimi i pielgrzymami wszystkim, co posiadał. Był również prekursorem przemian społecznych, zakładał ochronki i szkoły, walczył o przywrócenie wolnej niedzieli, był prawdziwym orędownikiem i przyjacielem Pana Boga i Jego ludu.Rozważanie życia św. Proboszcza z Ars składa się na cykl piętnastodniowych rekolekcji prowokujących do zgłębiania własnej wiary. Proste przykłady Bożego miłosierdzia, które jest nam ofiarowywane na co dzień, przekonują jak ważne są modlitwa, adoracja Najświętszego Sakramentu i pokorne służenie Panu i bliźnim.""Żyjąc na ziemi, św. Jan Maria Vianney działał in persona Christi, będąc kapłanem i sługą Bożego ludu; teraz żyje na wieki w Chrystusie, orędując za swoimi braćmi, gdziekolwiek są, na wszystkich ich drogach. Spotkanie ze św. Janem Marią Vianneyem prowadzi do prawdziwego szczęścia!"" - (cytaty zostały zaczerpnięte z książki)Do wspólnych rozważań i medytacji inspirowanych wydarzeniami z życia świętego Proboszcza, do swoistych rekolekcji w towarzystwie duszpasterza, który doświadcza radości i trudów wraz z powierzonym mu ludem, zaprasza nas ojciec Partice Chocholski, od 2014 r. proboszcz i rektor sanktuarium w Ars.
W naszym potocznym rozumieniu miłosierdzie oznacza współczucie, przebaczenie i gest pomocy.
Wydaje się, że większość ludzi rozumie miłosierdzie jako litość i współczucie także wtedy, gdy mówi się o miłosierdziu Boga. Wówczas jednak sprowadza się je do łaskawego gestu Pana Boga względem swojego stworzenia, przy czym sama relacja Stwórcy do stworzenia pozostaje bez zmiany. Niestety nie oddaje to prawdziwego przesłania, jakie niesie w sobie Pismo Święte, gdy mówi o miłosierdziu Boga. W naszych rozważaniach opieramy się tylko na tekstach Pisma Świętego, bez odwoływania się do wizji św. Faustyny czy tekstów Jana Pawła II na temat miłosierdzia. Teksty biblijne odsłaniają tajemnicę Bożego miłosierdzia tak, jak ukazuje się ona w historii zbawienia. Jednak wymagają one pogłębionej refleksji. Bardzo trafnie św. Łukasz pisze w swej Ewangelii o Maryi, że ona zachowywała i rozumiała w swoim sercu wszystkie wydarzenia, w których uczestniczyła. Bez rozważenia w sercu doświadczenia, jakie niesie historia zbawienia, nie jesteśmy w stanie odkryć miłosierdzia Bożego. Samo doświadczenie nie daje prawdziwego poznania. Dopiero głębsza refleksja na podstawie tekstu Pisma Świętego z zaangażowaniem serca pozwala dostrzec i zrozumieć Boże działanie w naszym życiu. Tak było w historii Izraela, dostrzegał on miłosierdzie Boga dzięki refleksji prorockiej w momentach, kiedy doświadczył Jego współczucia i wierności.
Jezus jest nazwany Lwem z pokolenia Judy w pierwszej i ostatniej księdze Biblii.
Sięgnij po tę książkę, a zobaczysz, że nie jest to bynajmniej przypadek!
Autor ukazuje życie Jezusa od początku, gdy Słowo jeszcze przed stworzeniem świata przebywało u Boga, aż do momentu, gdy – pokonawszy śmierć – zwycięski Lew z pokolenia Judy wraca do domu Ojca jako nieśmiertelny Król i Pan wszechświata. Z ogromną pasją i niekwestionowaną erudycją ks. Rosik tłumaczy historyczne i językowe konteksty ewangelii. Objaśnia sens użytych w nim słów i wyrażeń, dzięki czemu nauki Jezusa odsłaniają przed nami nowe, niekiedy zaskakujące znaczenia. Przywołuje realia i zwyczaje świata, w którym żył Galilejczyk, czyniąc jego słowa i zachowania bardziej dla nas zrozumiałymi. Wreszcie pokazuje, jak w osobie ubogiego cieśli z Nazaretu wypełniły się pradawne proroctwa biblijne, począwszy od tego najsłynniejszego – o Lwie z pokolenia Judy.
Jezusa Nazarejczyka przybiliście do krzyża, ale On - wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego". Tak Apostoł Piotr wyraził tajemnicę swej drogi z Jezusem: od euforii pod krzyż, a potem ku Pięćdziesiątnicy. Książka ks. Mariusza to pomoc w przeżyciu tego samego doświadczenia dziś, w Kościele Bożym.
bp Andrzej Siemieniewski - profesor nauk teologicznych, biskup pomocniczy wrocławski.
To książka dla wszystkich, którzy chcą poznać prawdziwego Jezusa z Nazaretu. Autor znakomicie prezentuje wszystko to, co niezbędne do odpowiedniego poruszania się w świecie ewangelii. Pozwól się zatem zaprosić do krainy pełnej olśnień, dzięki którym postać Jezusa Galilejczyka będzie dla Ciebie jeszcze bardziej zachwycająca!
Krzysztof Kralka SAC - dyrektor Pallotyńskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji, założyciel Wspólnoty "Przyjaciele Oblubieńca".
Ksiądz Mariusz Rosik – biblista, profesor nauk teologicznych, wykładowca na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Jest autorem wielu publikacji na tematy biblijne i teologiczne, m.in. Miriam z Nazaretu, Pakiet nowe życie i Arka i gołebica. Jego pasją, oprócz Biblii, są podróże. Współpracuje z portalem BibleNote+ oraz prowadzi własną stronę internetową – www.mariuszrosik.pl.
Pielgrzymka Jana Pawła II do Polski w roku 1979 była niewątpliwie wydarzeniem o znaczeniu światowym, nie tylko w sensie politycznym, ale także społecznym, religijnym, kulturowymi, a nawet metafizycznym. Skutki tych czerwcowych dziewięciu dni, które zmieniły świat, bezpośrednie i pośrednie, pozwalają mówić o tym, że znaczenie pielgrzymki z czasem staje się tylko coraz większe. Skibiński daje pierwszą próbę całościowego, wieloaspektowego, syntetycznego spojrzenia na to wydarzenie wykorzystując nowe źródła i reinterpretując szereg dotychczasowych ustaleń oraz dodając nowe obserwacje i wnioski. Książka głęboko przemyślana, świetnie napisana i ożywczo inspirująca do myślenia.
Legenda aurea, Złota legendaJakuba de Voragine, dominikanina, urodzonegookoło roku 12281230, zmarłego w1298 arcybiskupa Genui, jest jednymznajsłynniejszych tekstów literatury kręgu kultury zachodniej.ZdaniemJacquesa Le Goffa, wybitnego, cieszącego się światowym uznaniem mediewisty, niechodzi tu o zwykły zbiór budujących opowieści o świętych zkościelnegokalendarza; zamiar Jakuba de Voragine wydaje się znacznie bardziej ambitny:miałaby to być próba chrystianizacji czasu, ukazania, jak Bóg poprzez czas imądre nim gospodarowanie, nadaje ponadczasowy wymiar życiu chrześcijaninakażdego, niekoniecznie świętego, nieustannie zesobą splatając czas boski i czasludzki.I taka byłaby zatem wielka, głęboka rolaZłotej legendy,niezaprzeczalnego bestselleru wielu stuleci, wkształtowaniu kulturyeuropejskiej, wktórej świadomość i organizacja czasu są sprawąfundamentalną.Z przyjemnością informuję, żewydana przez Oficynę Wydawniczą Volumen książka Czas uświęcony. Jakub deVoragine i Złota Legenda J. Le Goffa została nominowana w konkursie MądraKsiążka Roku 2020, który organizowany jest przez Uniwersytet Jagielloński orazportal Mądre Książki i odbywa się w ramach Copernicus Festival. Celem konkursujest wyłonienie i docenienie najbardziej wartościowych publikacjipopularnonaukowych, które ukazały się na polskim rynku wydawniczym w minionymroku.
Świat monastyczny XI w., jaki wyłania się ze źródeł, to w przeważającej części świat mnichów. Zarówno zgromadzenia żeńskie stanowiły niewielki odsetek liczby klasztorów męskich, jak też autorzy źródeł na ogół byli mężczyznami, a podejmowana przez nich tematyka stosunkowo rzadko dotyczyła kobiet (z jednym wyjątkiem – Marią Panną). Nie oznacza to wcale, że historyk badający dzieje płci pięknej tego okresu pozostaje bezradny, o czym świadczą coraz liczniejsze studia ogólne oraz rozprawy szczegółowe dotyczące różnorakich aspektów żeńskiego monastycyzmu. Studia nad historią kobiet w średniowieczu, także w interesującym nas stuleciu, prężnie się rozwijają, o czym świadczy zamieszczony wyżej tekst przeglądowy i metodologiczny Karoliny Morawskiej.
Niewątpliwie wśród najwybitniejszych teologów i myślicieli XI w. na czołowym miejscu wymienić trzeba Piotra Damianiego, którego bogata i różnorodna tak pod względem formy, jak i treści twórczość nie pomija żadnego istotnego elementu jedenastowiecznej rzeczywistości. Mimo że należy do świata męskiego eremityzmu (czy szerzej: monastycymu) oraz męskiego Kościoła hierarchicznego, to przecież ten bystry obserwator nie mógł pozostawić na uboczu kwestii związanych z połową ludu Bożego. W dotychczasowej historiografii problematyka roli i pozycji kobiet w myśli Avellanity, wizji ich miejsca w Kościele, społeczeństwie, wreszcie w dziele Zbawienia, pozostawały całkowicie na marginesie. Nawet jednak pobieżna lektura listów eremity, żywotów jego autorstwa, poezji a także traktatów teologicznych i moralistycznych pokazuje, że pastoralna troska Damianiego obejmowała również żeńską część ludu Bożego. Jak bardzo wizja przeora z Fonte Avellana była spójna i oryginalna, świadczy drugi z zamieszczonych wyżej tekstów, artykuł Beaty Jabłonowskiej. Wymienione właśnie powody zachęcają, aby przyjrzeć się bliżej fascynującym jego homiliom poświęconym dziewicom i udostępnić ich polskie tłumaczenie.
Kolejnym powodem wyboru właśnie kazań jest to, że z korpusu różnorodnej twórczości Damianiego homilie są stosunkowo najrzadziej komentowane przez badaczy. Zachowały się 54 kazania Avellanity, w tym dwa tylko fragmentarycznie. Jedynie niektóre z nich doczekały się głębszej refleksji, jak np. katecheza objaśniająca znaczenie rytu poświęcenia kościoła; niezwykle interesujące odczytanie kazania na dzień św. Kasjana zaproponował zaś Zbigniew Kadłubek. W poprzednim tomie pism eremity zostały opublikowane tłumaczenia dwóch kazań: Do braci z eremu oraz W wigilię św. Benedykta; z kolei ks. Wojciech Kania wydał przekłady dwóch kazań Na Narodzenie Najświętszej Marii Panny. Obie homilie zamieszczone są w Aneksie niniejszego tomu. Kazania należą do jednego z częściej i chętniej używanych przez Damianiego gatunków, już wśród pierwszych jego pism obok traktatu o Żydach i Żywotu błogosławionego Romualda są cztery homilie, skomponowane w latach 1040–1041, gdy młody eremita przebywał w klasztorze w Pomposie. Zachowane jego teksty należące do tego gatunku poruszają bogatą tematykę zarówno pastoralną, jak i teologiczną, eklezjologiczną i hagiograficzną, zawierają też liczne wątki i wzmianki autobiograficzne. Charakteryzuje je również różnorodność przeznaczenia; niektóre z nich wygłaszał sam Damiani, inne wysyłane były do różnych instytucji kościelnych i tam odczytywane, jeszcze inne nie miały charakteru homilii wygłaszanej w trakcie liturgii, lecz przeznaczone były do samodzielnej lektury i kontemplacji przez adresatów. Tylko trzy z nich to ewidentnie klasyczne homilie, odwołują się bowiem bezpośrednio do komentowanych fragmentów Ewangelii (w tym jedno z tych zamieszczonych niżej w Aneksie), kolejnych pięć wprost przywołuje wysłuchane przez odbiorców fragmenty żywotu bądź pasji jakiegoś świętego. Generalnie kierowane były do mężczyzn – mnichów i kapłanów świeckich.
Tym bardziej warto przyjrzeć się, jaką wizję kobiet prezentował reformator swoim męskim audytoriom... (Krzysztof Skwierczyński)
Matka Boża Rozwiązująca Węzły. Historia i modlitw (zawiera tekst nowenny) - Robert Kowalewski - opis książki:Maryja, która swoim tak otworzyła drzwi Bogu, by rozwiązać węzeł dawnego nieposłuszeństwa, jest Matką, która cierpliwie i czule prowadzi nas do Boga, aby On rozwiązał węzły naszej duszy swym Ojcowskim miłosierdziem. Każdy z nas ma ich kilka. W głębi naszych serc możemy postawić sobie pytanie: jakie są węzły mojego życiaPapież Franciszek, Katecheza (12 października 2013 roku)Nowenna do Matki Bożej rozwiązującej węzły to ulubiona modlitwa papieża Franciszka. Została napisana w Argentynie, zanim kardynał Bergoglio został papieżem. Ale historia motywu Matki Bożej rozwiązującej węzły, utrwalona na cudownym obrazie z augsburskiego kościoła św. Piotra, jest znacznie starsza - sięga czasów biblijnych i pierwszych pism Ojców Kościoła. Dzięki tej książce dowiesz się...Dlaczego Matka Boża rozwiązuje węzły i o jakie węzły tu chodziDlaczego ojcowie Kościoła - jak św. Justyn czy św. Ireneusz - nazywają Maryję Nową EwąJak fascynująca jest historia słynnego obrazu z Augsburga.Jak Biblia tłumaczy symbolikę pozostałych namalowanych na cudownym wizerunku scen.Gdzie na świecie, w Europie i w Polsce można spotkać wizerunek Matki Bożej rozwiązującej węzły.Jaką rolę odegrał papież Franciszek w ponownym odkryciu modlitwy i dlaczego nowenna cieszy się tak wielką popularnością w krajach Ameryki Południowej.Książka zawiera pełny tekst nowenny.Książka Matka Boża Rozwiązująca Węzły. Historia i modlitw (zawiera tekst nowenny) - oprawa miękka - Wydawnictwo eSPe.Książka posiada 88 stron i została wydana w 2020 r.
Karol Wojtyła był znany zarówno jako papież niezwykle bliski ludziom, jak i człowiek głębokiej modlitwy. Te cechy znajdują odbicie w modlitewniku, czyniąc go idealnym narzędziem umożliwiającym duchową łączność ze Świętym Janem Pawłem II oraz zbiorem przydatnym przez całe życie, tak w pięknych, jak i trudnych chwilach.W modlitewniku znalazły się: różaniec z Janem Pawłem II, litania za wstawiennictwem świętego, droga krzyżowa z Janem Pawłem II, rachunek sumienia według nauczania Jana Pawła II, modlitwy okolicznościowe na różne okazje i wiele innych. Modlitewnik jest tłumaczony na wszystkie ważne języki. Posiada imprimatur, czyli jest oficjalnie zatwierdzony przez Kościół katolicki.Modlitewnik wstępem opatrzył go najwierniejszy przyjaciel i osobisty sekretarz Ojca Świętego - kard. Stanisław Dziwisz.
Nie tak dawno Konferencja Episkopatu Polski opublikowała dokument w kwestii LGBT. Podkreśla się w nim, że Kościół nie odmawia „osobom transseksualnym” prawa przynależności do Kościoła. Z tym wiąże się też fakt, że nie odmawia im prawa do sakramentów świętych ? chrztu świętego i pozostałych sakramentów - jeśli spełniają warunki ważnego i godziwego ich przyjęcia.Debata nad LGBT najczęściej sprowadza się do ideologicznego rozumienia tego złożonego terminu. Pomija się kwestię osób, wezwanych do dojrzewania i rozwoju w duchu chrześcijańskim, w ramach Kościoła. Aby można było wspomagać osoby LGBT+ w ich duchowym rozwoju, trzeba zapoznać się z szeroką panoramą problemów psychologicznych, anatomicznych, kulturowych, społecznych, a nawet politycznych, związanych z orientacją seksualną. Brak osobowego spojrzenia na LGBT, sprowadzenia tej rzeczywistości do techniki i sloganowych pojęć, rodzi uproszczone sądy, postawy i działania. A oni dalej są osobami, oczekującymi - często bezskutecznie ? pomocy, „nie lepsi i nie gorsi” niż reszta społeczności…
Czy czyściec w ogóle istnieje? Jeżeli tak, to co możemy o nim powiedzieć? Jak wygląda ta niezwykła rzeczywistość, jak długo trwa obmywanie z grzechów i jak można wspomóc dusze czyśćcowe? Te intrygujące kwestie w prosty i jednocześnie frapujący sposób omawia irlandzki duchowny z prałatury Opus Dei w Dublinie.Autor sumiennie przybliża czytelnikom tę tematykę na podstawie analizy fragmentów Pisma Świętego, tekstów ojców Kościoła i wielkich świętych, nauczania papieży i dokumentów Magisterium. Na kolejnych stronach rozwija wątki eschatologiczne w świetle takich zagadnień jak: kontekst i cel naszego życia doczesnego, chrześcijańskie powołanie, wolność i odpowiedzialność osobista, Boże miłosierdzie i sprawiedliwość, znaczenie modlitwy i pomocy dla dusz czyśćcowych oraz sens niezawodnej nadziei i bezgranicznej miłości Bożej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
