O czym mowa w tek książce: Środa primabalerina msze za ojczyznę podróże po więzieniach plaga seksizmu historia klapsa plucie na mercedesy Środa łamiąca opłatek...i ratująca zwierzęta nowoczesny feminizm.

Kościół wobec cywilizacji pozaziemskich W naszej kulturze, wiele uwagi poświęca się możliwości spotkania z obcymi cywilizacjami, o fenomenie UFO bardzo często wspominają media na całym święcie. Aniołowie i kosmici to książka ukazująca katolickie spojrzenie na problem możliwości istnienia cywilizacji pozaziemskich i zjawisk UFO. Pozycja to zbiór wywiadów ze znanymi polskimi teologami (między innymi: ks. prof. Jacek Bolewski SJ, o. prof. Zdzisław Kijas OFM, o. prof. Jacek Sali OP, ks. prof. Andrzej Zwoliński, śp. abp Józef Życiński) na temat nauki Kościoła wobec możliwości istnienia innych cywilizacji pozaziemskich i zjawisk UFO. Książa ukazuje katolickie spojrzenie na tą bogatą problematykę, przestrzega przed zagrożeniami związanymi z fascynacją zjawiskami UFO, uczy duchowego rozeznania, pokazuje miejsce ludzkości w perspektywie całego wszechświata.

Alfabet księdza Bonieckiego   Czasem trzeba zażartować, fragment Wielokrotnie słyszałam: „Nie namówisz Księdza na taką rozmowę". Przytakiwałam. Ze zrozumieniem. Przez ostatnie tygodnie moja najważniejsza droga to trasa Warszawa Centralna—Kraków Główny. Wydeptana ścieżka. Precyzyjny plan. Piąta rano — pobudka, siódma z minutami — pociąg, dziesiąta — stacja Kraków. Bajgiel z solą na dworcu, szybki papieros i moje ulubione kilka kroków do Księdza. Dzwonek domofonem i ten ciepły, choć nieprzesadnie, głos: „Proszę". Mój rozmówca, jak zawsze, wychodzi w stronę windy. Uśmiechnięta Kwintesencja Spokoju — Ksiądz Adam Boniecki. Pisząc o „nieprzesadnie ciepłym głosie", mam na myśli to, co za każdym razem słyszę w progu: „Myślałem, że pani sobie jednak odpuści". „Przykro mi", odpowiadam konsekwentnie. Taki rytuał powitalny. Potem muszę już tylko pokonać labirynt między książkami, które w niewielkim mieszkaniu Księdza są dosłownie wszędzie, dostać się do wskazanego przy pierwszej wizycie fotela i zająć miejsce. Ksiądz krząta się jeszcze chwilę, siada w drugim fotelu, do ręki bierze fajkę. Uderza nią kilka razy o popielniczkę. .. — No dobrze, skoro już jesteś... I wtedy przypominam sobie wykrzykiwane do mnie przez Marka Edelmana słowa: „Jaka ty jesteś głupia! O czym ja w ogóle mogę z wami wszystkimi rozmawiać?!". Chwilę po nich, aby załagodzić emocje, drzwi do pokoju, w którym rozmawiam z Panem Doktorem, uchyla Paula Sawicka, uśmiecha się i mówi: „Proszę się nie denerwować, nie brać tych słów do siebie. Pan Doktor każdego podobnie komplementuje". W myślach powtarzam sobie: „Tak, wiem, słyszałam", ale... przecież, w gruncie rzeczy, to one są prawdziwe. Podobnie myślę teraz, siedząc przed Księdzem Bonieckim. Dzieli nas przepaść — w każdym sensie. I w żadnym sensie nie jest ona przepaścią na moją korzyść. Los zdecydował, że Księdza Bonieckiego poznałam właśnie na pogrzebie Marka Edelmana. Przypadek sprawił, że szłam obok Niego ulicą Anielewicza w stronę Cmentarza Żydowskiego w Warszawie. To wtedy okazało się, że to coś, czego wówczas jeszcze nie rozumiałam, ale co „wciągało mnie" w ekran telewizora czy w odbiornik radiowy za każdym razem, kiedy słyszałam Jego głos, na żywo przyciąga mnie do Księdza Bonieckiego jeszcze mocniej, I że moje bezczelnie odważne życzenie, aby porozmawiać z Nim chwilę dłużej, będzie wracało do mnie już zawsze. I że muszę spróbować. Trochę humoru (choć z nutą ironii), trochę optymizmu (choć z nutą melancholii), a przede wszystkim mądrość (ta przez wielkie M). 25 wybranych przez Księdza haseł na 25 kolejnych liter. Ponad 20 mini-rozmów. W rozmowie trudno się przed czytelnikiem schować, trudno się nie odkryć, nie odsłonić. Zresztą – może Ksiądz tak do końca wcale tego nie chce...? Czasem trzeba zażartować Spis Treści   Apetyt Błąd Czas Droga Ewolucja Forma Głupota Hamulec Ignorancja Jerozolima Karol Wojtyła Luksus Łatwość Miłość Nieśmiałość Ostoja Pokora Równość Sumienie Śmiech Tolerancja Ułomność Wolność Złość Życie  

Kardynał Stanisław Dziwisz wspomina w tej książce m.in. pierwszy dzień pontyfikatu: Niebawem poproszono mnie, żebym przyszedł do nowego papieża. Pierwsze spotkanie odbyło się w prowizorycznej jadalni, gdzie nowy papież spożywał kolację wraz ze wszystkimi kardynałami, którzy uczestniczyli w konklawe. Gdy tam wszedłem, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kardynał Jean-Marie Villot podprowadził mnie do Ojca Świętego. Jan Paweł II wstał od stołu i bardzo serdecznie się ze mną przywitał, uśmiechnął i powiedział: ?Ale dali szkołę!?. ?Szkołę? dały też ks. kard. Stanisławowi Dziwiszowi dzieci z bardzo lubianego przez najmłodszych katolickiego programu telewizyjnego ?Ziarno?, które odwiedziły go w krakowskim pałacu arcybiskupim. Obsiadły go kołem, wyściskały i wprost zasypały pytaniami o Papieża. Ks. Kardynał cierpliwie odpowiedział im aż na sto pytań! Dzieci interesowały wszystkie okresy życia Papieża i najróżniejsze, z ich punktu widzenia bardzo ważne sprawy. Kardynał Dziwisz nie pominął żadnego pytania, opowiedział, jak Ojciec Święty się modlił, jak podróżował i odpoczywał, zdradził nawet, czy Jan Paweł II lubił czekoladę, czy oglądał telewizję, czy miał jakieś domowe zwierzątko, czy wysyłał e-maile. W rozmowie ? która na pewno zainteresuje nie tylko dzieci! ? pojawiają się informacje wcześniej znane tylko najbliższym Ojca Świętego. Rozmowa ułożyła się w mądrą opowieść o życiu i świętości Papieża Polaka. Towarzyszą jej niezwykle unikatowe zdjęcia Karola Wojtyły ? Jana Pawła II; od czasów dzieciństwa aż po dzień pogrzebu. Znajdziemy tu również krótką historię ?Ziarna? ? które nadawane jest od ponad 20 lat! ? oraz relację z wizyty ?ziarnowych? dzieci w niedostępnych dla zwykłego Czytelnika, słynnych apartamentach przy Franciszkańskiej 3. Cena: 49 zł brutto - w tym 4 zł stanowi cegiełka na budowę Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się"

Pełne erudycji refleksje i niebanalne dyskusje zamieszczone na stronach książki pokazują, że wokół zarządzania i biznesu można prowadzić pasjonujący dyskurs nie tylko o odpowiedzialności pracodawców, ale też o cywilizacji i kondycji gatunku ludzkiego, polityce i sztuce. Kształcenie przyszłych elit gospodarczych, wyposażonych w taką wiedzę i wrażliwość, jest nam bardzo potrzebne. Henryka Bochniarz, prezydent PKPP Lewiatan

Motywem przewodnim tej książki jest sztuka dobrego porozumienia między najbliższymi. Autorki to matka i córka, skrajnie różne, choć czasem zaskakująco do siebie podobne w typie wrażliwości czy widzeniu świata. Odważnie podejmują również bolesne kwestie, szukają rozwiązań, inspirują do rozmowy kobiety w innych rodzinach. Doświadczenia matki ? psycholożki i córki ? kulturoznawczyni oraz podpatrywanie wzorców kultury skłoniły do podjęcia takich tematów, jak: kontakt między matką a córką, miłość, konflikt, sukces, style życia, samotność, podróże, uświadamianie seksualne, kultura obnażania. To książka dla osób, które chcą przystanąć na chwilę, zamyślić się, a zarazem lubią wprowadzać zmiany i cieszyć się życiem. Życzymy lektury udanej i inspirującej do coraz lepszego życia z ludźmi oraz odwagi do tworzenia świata, który sobie Państwo wymarzą.

Najnowszy film twórców najgłośniejszego filmu ubiegłego roku ?Solidarnych 2010?: Ewy Stankiewicz i Jana Pospieszalskiego. Jedna z najzdolniejszych polskich reżyserek młodego pokolenia i znany z ?Warto rozmawiać? dziennikarz opowiadają o wydarzeniach na Krakowskim Przedmieściu, które przez wiele tygodni emocjonowały Polaków. Jednak ich obraz nie ma nic wspólnego z powierzchownymi relacjami dziennikarskimi. Cierpliwie, z wytrwałością przyglądają się wszystkim wydarzeniom i ich bohaterom, dzięki czemu zapis nie jest banalny i wykrzywiony a prawda o tym co się stało jest bardziej złożona. Znakomita reżyseria i koncepcja realizatorska, bogaty, unikatowy materiał, formuła, która trzyma widza w napięciu oraz elektryzujący temat składają się na absolutnie wyjątkowy film, wobec którego nie można przejść obojętnie. W książce wywiad-rzeka z twórcami: Ewą Stankiewicz, Janem Pospieszalskim oraz Robertem Kaczmarkiem, m.in. o cenie, jaką przyszło im zapłacić za Solidarnych 2010, oraz o filmie i wydarzeniach na Krakowskim Przedmieściu. "Na Krakowskim Przedmieściu 9 sierpnia uczestnicy happeningu przerzucali sobie nad głowami żółtego pluszowego kaczora wielkości piłki plażowej i krzyczeli ?Jeszcze jeden?. A więc: jeden Kaczyński zginął, chcemy śmierci tego drugiego. Nie ma tu miejsca na żadne niuanse, spekulacje, domysły. Komunikat jest łopatologiczny, prosty... Drugi obrazek, bardziej wyrafinowany, to ludzie krzyczący ?Chcemy Barabasza!?. Czyli publiczne, zbiorowe odrzucenie Chrystusa. I po tym poczułem chłód na plecach. " Jan Pospieszalski (fragment książki)

Joanna Racewicz, dziennikarka, której maż zginął w katastrofie smoleńskiej, w rozmowach z kobietami, których bliscy znaleźli się na pokładzie prezydenckiego samolotu podczas feralnego lotu. Dwanaście portretów dwunastu mężczyzn. Dwanaście miesięcy w życiu bliskich każdego z Nich. Dwanaście pożegnań w dniu 10 kwietnia 2010 r. 12 Rozmów o miłości – Wstęp Dwanaście portretów dwunastu Mężczyzn. Tak jak dwanaście miesięcy w życiu Bliskich każdego z Nich. Dwanaście pożegnań w dniu l O kwietnia 2010 roku i tyle samo sposobów na oswojenie tego, co nieodwracalne. OSWOJENIE... W przypadku żadnej z bohaterek tej książki czas nie jest sprzymierzeńcem. Nie leczy, nie zabliźnia ran. Nie zaciera wspomnień i nie sprawia, że nieobecność boli coraz mniej. NIEOBECNOŚĆ... Nie znałam wcześniej Joli, Basi, Lucyny, Magdy, Małgosi. Żadnej z NICH. I zapewne nasze drogi nigdy by się nie przecięły. A potem? Potem wystarczyło spojrzenie, pożyczona konewka na Powązkach, zapałki do zniczy, kilka prostych słów. Czasem słów w tym osobliwym języku, niepojętym dla postronnych: „Podlałam trawę u Andrzeja", „U Franka wszystko się pali", „Nie będę jeszcze obcinać trawy - lubił nosić dłuższe włosy". Czas tych kobiet, nasz czas, biegnie inaczej niż zwykłe następstwo dni i tygodni. Biegnie OBOK. Godzimy się na dyktat kalendarzy i zegarków — bo dzieci, bo praca, bo spotkania w nieskończenie ważnych sprawach, bo chorzy rodzice, bo codzienność, codzienność... Minęło dwanaście miesięcy od dnia, gdy Pasażerowie prezydenckiego tu-polewa wczesnym rankiem wychodzili z domów. Każdy z Nich miał wrócić wieczorem. Rok od tego dnia... Tyle trwa żałoba. Cykl, gdy wszystko, co dotąd razem, trzeba zrobić w samotnos'ci. Pierwsze święta, pierwsze urodziny, pierwsza nasza rocznica. Bez Niego... Bez Męża, bez Ojca, bez Syna, Brata. Bolą pytania znajomych, nawet jeśli zadawane z troską: „Jak się czujesz, jakie masz plany?". Jakie: PLANY? Znają Państwo takie stare jak świat powiedzenie: jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz Mu o swoich zamierzeniach? Wiele z nas to zrobiło przed 10 kwietnia. Od tego dnia, gdy umarła część naszego życia, świat się skurczył i miejsca wokół zrobiło się tak dziwnie mało. ŚWIAT się skurczył do powtarzanych w nieskończoność obrazów pokaleczonego samolotu. PRZESTRZEŃ ograniczyły spotkania na cmentarzach i rytualnie powtarzane czynności dnia powszedniego. Wykonywane trochę z nawyku, a trochę po to, żeby zagłuszyć myśli. Głupia, naiwna nadzieja, że to w ogóle możliwe... Tak, to prawda - codziennie dzieją się ludzkie dramaty. Każdego dnia ktoś wychodzi z domu i już nigdy nie wraca. Wypadki, choroby i ludzkie łzy są pośród nas. Ból jest ten sam, ta sama samotność, TĘSKNOTA i pustka, której nie umie zapełnić nikt i nic. Dławiąca bezsilność, złość i poczucie krzywdy. Każdego dnia to samo i to samo. Zmieszane w trudnych do przewidzenia proporcjach. Zna to na pamięć każdy, kto doświadczył straty Ukochanej Osoby. Ta żałoba ma jednak cechę, o którą trudno w powszechnym doświadczeniu. Jest... publiczna. Nagrywana przez setki kamer, mikrofonów i oglądana przez miliony ludzkich oczu. Nie ma ucieczki. Nie można się schować - ani przed obrazami, ani przed słowami. Tymi wygłaszanymi w mediach przez dziesiątki polityków, którzy sądzą, że o Smoleńsku wiedzą wszystko, i tymi, które słychać na cmentarzach - od ludzi, którzy czasem nie baczą, w jakim są miejscu. Bo na temat tego, co wydarzyło się kilkaset metrów przed progiem pasa startowego lotniska Siewiernyj, każdy ma swoją teorię i nie waha się mówić o niej głośno. Z bardzo różnych powodów. To GŁOŚNE, nachalne, często bezrefleksyjne mówienie jest jednym z powodów, dla których tak bardzo „zamęczyliśmy" słowa: katastrofa, tragedia, Smoleńsk. One przestały znaczyć to, co znaczyły rok temu. Dewaluacja — czy to dobre tu słowo? Mimo tej - pozostańmy przy tym określeniu - dewaluacji ta książka jest po to, żeby pokazać tragedię. Nie, nie narodową, na najwyższym patetycznym C, ale OSOBISTĄ. Żeby przypomnieć o tym, co często umyka pamięci, co nie ma szans wobec wrzawy wokół nas — że każdy z Nich, każdy, kto 10 kwietnia był na pokładzie samolotu TU-154M o numerze 101, był człowiekiem z krwi i kości. Że kochał i był kochany. Miał pasje i marzenia. Sposób, w jaki się uśmiechał, i ulubioną kawę na śniadanie. Że to nie były tylko papierowe postaci, których NAZWISKA są wymieniane po przecinku podczas kolejnych ceremonii żałobnych. Że Ci, Którzy Zostali - uczą się żyć na nowo. Jak każdy, kto kogoś STRACIŁ. I jednocześnie trochę inaczej. Każda z tych rozmów to dowód na miłość. Bo kiedy się kocha, to chce się BYĆ bez granic, ŻYĆ, jakby nie było końca. Wieczność każdej z nas zaczyna się w bardzo różnych miejscach i porach, ale zbiega się w tym samym momencie i tym samym punkcie na mapie. Smoleńsk, 10 kwietnia 2010 roku, o 8.41. Joanna Racewicz 12 rozmów o miłości Rok po katastrofie Spis Treści: Wstęp 7 Lucyna Gągor Koszula od munduru 11 Halina Jankowska, Elżbieta Łuczyńska Cień 39 Barbara Kazana Niezgoda na ostateczność 55 Joanna Puzyna-Krupska Razem 81 Beata Lubińska Stetoskop 101 Małgorzata Michalak Czekolada z orzechami 119 Magdalena Protasiuk Pan Bóg zsyła tylko to, co możemy znieść 145 Jolanta Przewoźnik Obrączka z rysą 175 Izabella Sariusz-Skąpska Rodowy sygnet 203 Krystyna Łuczak-Surówka Drzewo 219 Barbara Stasiak Pusty pejzaż 237 Małgorzata Sekuła-Szmajdzińska Życzę Ci siły 261

O czym mowa w tej książce? Między innymi: wolność słowa uczciwość Korwin-Mikkego kompleks polski literatura i PRL facebookowa siła Tuska amerykańska wspólnota

Arcybiskup Józef Życiński jest metropolitą lubelskim, członkiem Papieskiej Rady Kultury i watykańskiej Kongregacji Wychowania Katolickiego, przewodniczącym Rady Episkopatu Polski do spraw Apostolstwa Świeckich. A także - wybitnym filozofem nauki, cenionym publicystą, ciętym polemistą, jednym z tych hierarchów polskiego Kościoła, którzy nie wzbraniają się przed publicznym zabieraniem głosu w najtrudniejszych nawet kwestiach.Nowa edycja rozmów przeprowadzonych z abp. Życińskim przez Dorotę Zańko i Jarosława Gowina została znacznie zmieniona w stosunku do pierwszego wydania, a także poszerzona o nowe zagadnienia, takie jak na przykład problem władzy w Kościele czy problem zła i oczyszczenia ze zła w obrębie kościelnej wspólnoty.

Od 2007 roku na łamach miesięcznika "Zwierciadło" dziennikarze prowadzą rozmowy z psycholożkami - Katarzyną Miller oraz Olgą Haller o seksualnej sferze życia człowieka. Przez ponad trzy lata poruszone zostały dziesiątki tematów - m.in. klimakterium, stosunek kobiety do ciała partnera, poziom libido, erotyczne słownictwo. To rozmowy głębokie i mądre na tematy trudne i trudniejsze.

Książka powstała na podstawie autorskiego programu telewizyjnego, emitowanego od dwóch lat w TVN Style. Jej treścią są prawdziwe historie kobiet, które nie mają sztabu ludzi do kształtowania wizerunku, a mimo to są atrakcyjne. Kobieta na zakręcie pokazuje, że na nic nie jesteśmy skazane, że można naprawić każdy błąd, zatrzymać każdą klątwę rodzinną, odwrócić każdą przepowiednię i żyć swoim życiem. Patronaty: TVN Style, Dojrzewalnia róż, Radio Warszawa, La Strada

Czy mnichowi wypada się uśmiechać, żartować, dowcipkować, a sława i popularność mieszczą się w ramach monastycznego porządku? ? Niewątpliwie tak, ale pod warunkiem, że cokolwiek, co się czyni, jest miłe Panu Bogu ? rozstrzyga dylemat ojciec Leon Knabit, legendarny zakonnik z Tyńca. *** Ojciec Leon jest tyniecką ikoną, człowiekiem sławnym i lubianym. Lgną do niego młodzi i starzy, po rady zwracają się profesorowie, także szczególnie ukochani przez niego górale. (...) To człowiek o niezwykle bogatym doświadczeniu. Był świadkiem przełomowych dla Polski wydarzeń w minionym stuleciu. Znał osobiście wiele wybitnych postaci, z Janem Pawłem II na czele, z którym łączyła go ponad pięćdziesięcioletnia przyjaźń. Stąd wziął się pomysł, by zebrać w popularnej formie alfabetu subiektywne oceny ludzi, ale także wydarzeń i zjawisk, mających istotne znaczenie w życiu legendarnego benedyktyna...

Książka autobiograficzna o Kalinie Jędrusik, niezwykłej kobiecie, która była jak kolorowy, egzotyczny ptak w peerelowskim świecie. Przyćmiewała ówczesną szarzyznę. Rozjaśniała życie wszystkich wokół siebie. Żyła też nie na miarę tamtych czasów: i prywatnie i zawodowo. Kalina Jędrusik była aktorką teatralną, filmową, piosenkarką i artystką kabaretową. Była też symbolem seksu tamtego czasu. Jej występy zachwycały i szokowały. Publicznie pokazywała się z krzyżykiem na odsłoniętym biuście i to bez stanika. W tamtych czasach robiło to wrażenie i na katolickiej, i komunistycznej widowni. Prowokowała do tego stopnia, że ówczesny I sekretarz partii Wiesław Gomułka rozbił telewizor nie wytrzymawszy omdlewającego spojrzenia Kaliny płynącego z ekranu. Sama uważała się za polską Marilyn Monroe. Tak jak ona śpiewała przyciszonym i zmysłowym głosem. Kochała i zdradzała, ale najważniejszym mężczyzną jej życia pozostał mąż, pisarz Stanisław Dygat. Mawiała, że wyłowił ją z morza i uczynił swoją złotą rybką. Teraz, prawie 20 lat po śmierci artystki Piotr Gacek, autor książki, wyławia ją dla nas i pozwala, by uwodziła czytelników. Lektura tej książki to jakby rozmowa z samą Kaliną, która wprowadza nas w swój świat i od czasu do czasu rzuca w stronę czytelnika powłóczyste spojrzenia. Autor buduje Kalinową legendę z fragmentów korespondencji, z opowieści przyjaciół, szuka jej w tekstach lirycznych piosenek. I znajduje fascynującą aktorkę i kobietę pełną sprzeczności. Taką, która kiedy postawiono jej warunek, że w najbliższym programie telewizyjnym ma pokazać się przed kamerą ubrana od stóp do głów, wystąpiła w czarnej sukience z golfem. Zaśpiewała piosenkę i kłaniając się widowni, nagle odwróciła się plecami a oczom telewidzów ukazały się jej gołe plecy z dekoltem aż po kres. Książka z płytą, z piosenkami z Kabaretu Starszych Panów, w wykonaniu Kaliny Jędrusik.

Problematyka raka piersi ? od czasu kiedy przestała być tematem tabu, a stało się to przede wszystkim dzięki Amazonkom ? pojawia się szczególnie często w październiku w kolorowych czasopismach. Przez wiele lat można było znaleźć tylko książki o tematyce medycznej lub informacyjnej z zakresu profilaktyki czy zdrowego stylu życia. Coraz częściej mamy też na rynku wydawniczym książki autorstwa polskich kobiet, które opisują swoje doświadczenia z chorobą. Po raz pierwszy jednak mamy książkę, która zawiera wszystkie te zagadnienia ? przedstawione w formie wywiadów m.in. z Amazonkami i ekspertami medycznymi.

Rzeczowy, pełen nowych informacji, dynamiczny dialog o szeroko rozumianej ekologii. Wpływ polityki na kryzys ekologiczny Stanowisko Watykanu w kwestii ekologicznej Właściwe korzystanie z zasobów naturalnych Wyzysk Konsumpcjonizm Przeludnienie Dolina Rospudy Antykoncepcja Motoryzacja Wegetarianizm Pożary Powodzie Wojna o wodę w Afryce

(...) kiedy młodzi ludzie wchodzą w swoje głębokie "ja", dostrzegają potrzebę usłyszenia prawdziwego i wymagającego przesłania, doświadczenia intensywnych przeżyć duchowych, które pomygłyby im przywrócić duszę codziennemu życiu. Lourdes może zaoferować im to wszystko. Dionigi Tettamanzi

Jego biografię można utkać z samych anegdot. Bohdan Łazuka, choć zwykle nie grał głównych ról, zawsze cieszył się sympatią widzów. Książka ""Przypuszczam, że wątpię"" to zapis pasjonującej rozmowy z tym znanym i lubianym w Polsce aktorem, piosenkarzem i satyrykiem. To opowieść o środowisku, które Bohdan Łazuka poznał i współtworzył, o aktorstwie, kobietach, o barwnym i jednocześnie zgrzebnym życiu w PRL-u.

Narkotyki to w Polsce temat zakłamany, który obrósł mitami, stereotypami, myśleniem magicznym - czasem śmiesznym, częściej groźnym. Politycy, ideolodzy i rodzice próbują bowiem zaklinać rzeczywistość, przynosząc zwykle więcej szkód niż pożytku sobie, swym dzieciom, okazjonalnym użytkownikom, a zwłaszcza uzależnionym. Jan Smoleński pyta znanych artystów o ich doświadczenia, o zagrożenia, o prywatne dramaty i publiczne opinie. Aktorka Renata Dancewicz, filmowcy: Grzegorz Lipiec i Magdalena Łazarkiewicz, muzycy: Łona, Krzysztof Jaryczewski, Pablopavo, Maciej Maleńczuk - odczarowują problem narkotyków. Piętnują hipokryzję populistycznych zwolenników ścigania i zamykania w więzieniu za gram marihuany. Pokazują, że największe szkody przynosi karna represja i ?panika moralna? w mediach, a nie tabletka ?dopalacza? czy skręt z haszyszu. Potępienie i więzienie zamiast empatii i terapii - oto, co spotyka uzależnionych i co spycha ich na społeczny margines. Odczarowanie ? zbiór wywiadów Jana Smoleńskiego to nie tylko opowieści o ?grzaniu po bramach? i narkotycznych uniesieniach aktorek i gwiazd rocka czy hip-hopu to przede wszystkim ostra krytyka obecnego prawa, szkodliwych stereotypów i społecznych przesądów.

Dziękując braciom Pawłowi i Wojciechowi za książkę SPOWIEDŹ BEZ KOŃCA, pozostaje mi zaprosić do jej uważnej lektury wszystkich pragnących odświeżyć i pogłębić swoje spojrzenie na sakrament spowiedzi, a zwłaszcza tych zbuntowanych, niegdyś zranionych przez spowiednika, także tych udręczonych poczuciem winy, i tych , którzy nie wierzą, że ich grzechy mogą być odpuszczone. Niech im nie zabraknie odwagi, by podejść do konfesjonału i wyszeptać trzy zaledwie zgłoski: odpuść mi. Może uchem Boga będzie wtedy Paweł? Albo Wojciech? Albo całkiem ktoś inny, ktoś kto, gdyby tylko mógł, napisałby podobną książkę. A jeśli znów źle trafią? Dlatego też z całą pokorą tę książkę i moim współbraciom w kapłaństwie polecam. Michał Zioło OCSO